ณ ปลายฟ้า...คือเธอ (Love@Horizon) 8... "ช่อคราม" บทที่ 8 หลาย ๆ ครั้งที่คำอธิบายเพื่อให้เข้าใจมันอาจฟังยาก เพราะมันอาจไม่ต่างอะไรไปจากพื้นฐานของคำแก้ตัว “ไม่ทราบคุณธันว์เธอบอกคุณเภตราหรือยังคะ เย็นนี้เราจะมีงานเลี้ยงกัน” เสียงใส ๆ ของพัชรีเอ่ยทักเภตราทันทีที่เธอเข้ามาถึงที่ทำงาน “ผมลืม” เสียงเฉย ๆ เรื่อย ๆ ของธันวาบอกแทรกเข้ามาก่อนเดินผ่านทั้งสองคนไปยังห้องของตัวเอง เภตราได้แต่ทำหน้าเจื่อน ๆ งง ๆ “แหมมม! เรื่องงานเลี้ยงก็ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญเหมือนกันแหละ แค่สำคัญน้อยไปกว่างานหน่อยหนึ่งเอง” พัชรีบ่นอุบอิบไล่หลังตามประสา เภตรายังทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถาม ก่อนที่พัชรีจะหันกลับมาบอก “ประชุมรวมออฟฟิศทุกเย็นวันศุกร์สิ้นเดือนน่ะค่ะ แอดมินเขากะว่าจะเลี้ยงรับคุณเภตราตอนนั้น แต่เมื่อคุณมาก่อน พอดีกับต้องเลี้ยงส่งคุณต้น เลยรวบสองงาน ทานข้าวกันในออฟฟิศ แล้วก็ไปเต้นระบำต่อค่ะ ” พัชรีบอกด้วยความตื่นเต้น ประกายความกระตือรือร้นของเธอส่งผ่านมายังเภตรา หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย จนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปได้พักใหญ่ “คืนนี้ไปดื่ม ไปฟังเพลงเต้นระบำ สนุกให้เต็มที่เลยนะคะ ยิ่งไปจัดที่พาววาวคลับนี่อ่ะ ไปกันเองอย่างพนักงานคงไม่มีโอกาสได้เข้าล่ะค่ะ แพงหูฉี่...ดีนะคะเป็นลูกความเลยได้ราคาพิเศษ” “ฟังแล้วน่าสนุก จริง ๆ มีแค่เบียร์ ได้นั่งฟังเพลงเพราะ ๆ ก็พอแล้วค่ะ เต้นระบำนี่ไม่ถนัดเลย” เธอยิ้มให้พัชรีก่อนเดินต่อไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ประชุมรวมออฟฟิศทุกเย็นวันศุกร์สิ้นเดือน เป็นกฎเหล็กของโทมัสแอนด์เจมส์ที่ทุก ๆ สาขาจะต้องทำตาม อาจไม่ต้องเข้าหมด แต่อย่างน้อยพาร์ตเนอร์แต่ละแผนกต้องมารายงานความเคลื่อนไหวของการทำงาน ให้ทนาย และพนักงานได้พบปะ พูดคุย รู้จักสนิทสนมกัน เพื่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันขององค์กร ก่อนทางฝ่ายบุคคลจะสรุปการประชุม และนำส่งให้กับสำนักงานใหญ่อีกครั้งหนึ่ง สำหรับเภตราตัวเธอเองแล้วไม่ค่อยเข้าประชุมบ่อยนัก เพราะไม่ค่อยชอบงานสังสรรค์ นันทนาการ เอาเวลาไปทำงานสนุกกว่าเป็นไหน ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจ หากคนอย่างธันวาจะลืม และไม่ได้บอกเธอ... หลาย ๆ คนไม่ใช่คนบ้าทำงาน หายใจเข้าออกอย่างเธอหรือธันวา...การได้ไปพักผ่อนเที่ยวกลางคืน ได้สนุกสนานเฮฮา มันก็ได้ปลดปล่อยระบายลดความเครียดไปได้เยอะทีเดียว ก็คงไม่ต่างจากอารมณ์ของคนที่กำลังรอคอยเทศกาล หรือวันหยุดพักผ่อนยาว ๆ นั่นเอง เมื่อนึกถึงธันวาเธอก็อดคิดไปถึงเมษาไม่ได้ คู่นี้ช่างเป็นพี่น้องที่ต่างกันเหมือนหลุดกันมาคนละขั้วโลก เหมือนสีดำกับรุ้งหลากสี เภตรารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ คนหนึ่งเงียบขรึม เหมือนคนแก่เลยวัย กับอีกคนที่ช่างพูด สนุกสนานกับทุกสิ่งรอบตัว ที่ไม่ต่างกับเด็กหนุ่มน้อยที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา... เภตราอมยิ้มอย่างมีความสุข หัวใจที่รู้สึกหม่น ๆ คอยสดใสขึ้น เมื่อนึกย้อนไปช่วงเวลาที่เธอและเมษาอยู่ด้วยกัน สีสันของเขาทำให้โลกของเธอสวยสดงดงาม..... เภตราคงฟุ้งกระจายมากกว่านี้ ถ้าหากภาพของผู้หญิงผมทองไม่ตามติด เมษาเข้ามาในห้วงความคิด เฉกเช่นเดียวกับเพื่อนหญิงสาวคนไทยทั้งสองคนของเมษา เธอพยายามปัดความคิดแบบผู้หญิง ๆ ออกไป แต่ก็เหมือนจะมีอิทธิพลมากกว่าแค่เพียงความคิดถึงเมษาเท่านั้น... หญิงสาวถอนหายใจ แม้ว่าที่นี่เหมือนมีงาน เหมือนมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะ แต่เรื่องเมษาก็ยังสามารถเข้ามาแทรกอยู่ได้ตลอดเวลา แถมมีเรื่องใหม่ ๆ เข้ามาอีก เภตราลองกดโทรศัพท์หาเมษาอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม เหมือนเดิมมาตั้งแต่เมื่อคืนที่ไม่สามารถติดต่อได้ ว่าไปเธอก็ชักเริ่มจะชินกับการโทรหาเมษาแล้วเป็นแบบนี้ ส่วนในอีเมลก็มีเพียงเมลของเพื่อน ๆ ที่คุยเล่นเรื่อยเปื่อยตามปกติ และงานต่อเนื่องจากสำนักงานที่เยอรมัน... เอกสารหลายหน้าปรากฏขึ้นบนจอ เภตรากัดริมฝีปาก เรียกสติที่ฟุ้งกระจายใหม่อีกครั้ง... ขอบคุณที่ทางเยอรมันส่งตัวช่วยมาให้เธอผ่านเวลาไปได้...อีกครั้ง... ใกล้เย็นเภตรายังคงอ่านข่าวเรื่อยเปื่อยอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เพลงแจ๊สเบา ๆ กาแฟในช่วงบ่าย หลังจากสรุปเอกสารจากเยอรมันเสร็จ ทำให้ระบบประมวลผลในสมองของเธอสงบนิ่งมาได้หลายชั่วโมง แม้จะเห็นโทรศัพท์เธอก็เริ่มคร้านที่จะโทรศัพท์หาเมษาอีกแล้วสำหรับวันนี้ เสียงเคาะประตูที่เปิดอยู่ พร้อมกับเสียงกระแอมเบา ๆ ของชายหนุ่มผู้เป็นพี่ชายคนที่เธอรัก “พรุ่งนี้เราคงต้องเดินทาง ไปดูโรงงานที่ทางยายกันย์ติดต่อไว้ให้ หลายที่ หลายจังหวัดเลย...ชอบทะเลมั้ยครับ?” เสียงขรึมเหมือนสั่งงานหรือถามคำถามเภตรายังไม่ค่อยแน่ใจนัก “ทะลหรือคะ? ดีจัง ไม่คิดเลยว่าจะได้มีโอกาสไปเที่ยว” แม้น้ำเสียงจะไม่สดใสนัก แต่ธันวาก็ยังเห็นรอยยิ้มในดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น “ยายกันย์เขาคงรู้ใจคุณนะ จัดโปรแกรมทำงานให้เต็มเอียด แถมจองที่พักให้เสร็จเรียบร้อย” ธันวาส่งแฟ้มเอกสารที่ถือเข้ามาให้เธอ “ลองศึกษาดูก่อนก็ได้ จริง ๆ หลายที่ คุณคงอ่านข้อมูลมาบ้างแล้ว...จริง ๆ ผมส่งไฟล์ใหม่ ตารางการเดินทางทั้งหมดมาให้คุณทางอีเมลตั้งแต่เช้า แต่เหมือนคุณจะไม่ได้เปิด หรืออ่านแล้วไม่ได้ตอบก็ไม่รู้” บางทีน้ำเสียงเรื่อย ๆ ของเขาเภตราก็ยากจะเข้าใจจริง ๆ ว่าเขาพูดเฉย ๆ หรือว่ากำลังต่อว่าเธอ “ฉันเปิดตลอดนะคะ เพราะต้องส่งเอกสารกับทางเยอรมัน ไม่มีเมลของคุณแน่ ๆ ...ลองดูก็ได้ค่ะ” เภตรารู้สึกประหลาดใจ ปกติเธอจะเปิดอีเมลแสตนด์บายไว้ตลอด เขาส่งไปเมลไหนกันนะ “อ้าว! คุณยังใช้โน้ตบุ้คอยู่อีกหรือ? ทางไอทีเขาบอกว่าเซ็ทเครื่อง เดสก์ท้อปที่ห้อง เปลี่ยนฮาร์ดิสก์ลูกใหม่ให้คุณเสร็จเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี่นา” จริง ๆ เขาไม่ได้โมโห อาจจะแค่หงุดหงิดเล็กน้อย ซึ่งเขาก็น่าจะหงุดหงิดกับทางไอที หรือคุณก้อยที่ไม่ได้แจ้งให้เธอรู้ ชายหนุ่มเดิมอ้อมโต๊ะทำงาน มาลองเปิดเครื่องด้านข้าง ตรวจสอบเครื่องคอมพิวเตอร์ให้แน่ใจอีกครั้ง ว่ามันใช้งานตรงตามความต้องการ เภตราขยับเลี่ยงออกมายืนข้างหน้าต่าง ปล่อยให้เขานั่งเก้าอี้จะได้ถนัดขึ้น ธันวาเพิ่งได้ยินเสียงเพลงเบา ๆ ออกมาจากเครื่องโน้ตบุ้ค “จริง ๆ ใช้โน้ตบุ้คก็สะดวกดีนะคะ” ปรายตาดุ ๆ ที่หันกลับมามองนั้น ทำเอาเธอต้องตีหน้าปูเลี่ยน กร่อย ๆ แทน...นี่เขาจะตีเธอเหมือนวันนั้นอีกหรือเปล่านี่ “คุณจะได้ใช้เมลในระบบที่นี่ ผมส่งงานมาทางนั้น ไม่ได้ส่งไปเมลเดิมของคุณ” เภตราขมวดคิ้ว หน้าเบ้ขึ้นทันที เสียงห้วน ๆ แบบนั้น ฟังแล้วน่าขัดใจเป็นอย่างยิ่ง อารมณ์ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยคงที่เอาสะเลย เธอเริ่มจะพอเข้าใจที่พัชรีเคยพูดไว้เมื่อวันก่อนแล้วว่าเป็นอย่างไร นี่เขาคงอารมณ์ไม่ดี เพราะเธอไม่ตอบ เมลเขาแน่ ๆ แต่เมื่อครู่เข้ามาก็ยังดี ๆ อยู่เลยแท้ ๆ เภตราย่นจมูก อดสรุปในใจไม่ได้... “ผู้ชายแก่ ๆ ไม่มีแฟนท่าทางจะเป็นแบบนี้แน่ ๆ เลย” จู่ ๆ ธันวาก็จามทันควัน เภตราแทบกัดริมฝีปากตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมาเสียงดัง เธอแค่สรุปไม่ใช่นินทาเขาสักหน่อย... “เอาท์ลุคมีเมลใหม่และเมลเก่าของคุณเรียบร้อย ผมให้เขาเปิดโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นไว้ให้ คุณจะได้สะดวกติดต่อกับทางเยอรมัน ” “ผมแอดเมลผมไว้ให้คุณเลยแล้วกัน” เขาเอียงหน้า ชี้มือกลับมาที่โน้ตบุ้คของเธอเหมือนขออนุญาต “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เภตราไม่รู้จะตอบอะไรมากกว่านี้ เธอรู้สึกเหมือนกลายเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่ยังไม่รู้เรื่องเทคโนโลยีสะอย่างนั้น ธันวาหมุนตัวกลับมาทางโน้ตบุ้คบนโต๊ะทำงาน ขยับเมาส์เบา ๆ อดเผลออมยิ้มเมื่อเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอ ผู้หญิงที่ดูเหมือนเก่ง ๆ ข้าง ๆ เขานี่ กลับเลือกภาพการ์ตูนเจ้าหญิงของดิสนีย์สีชมพูหวานเจี๊ยบเป็นวอลล์เปเปอร์ เช่นเดียวกับภาพในโปรแกรมสนทนา ธันวาอดรู้สึกไม่ได้ว่าบุคลิก นิสัยใจคอ สไตล์การทำงาน รสนิยม ความชอบส่วนตัวแต่ละอย่างของผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ นี่ช่างแตกต่าง ขัดแย้งอยู่ในตัวอยู่มากมาย ... แต่อย่างน้อยเขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความน่ารักสดใส ดีกว่าที่เขาจะเห็นเธอเลือกบาร์บี้ เป็นสาวสีชมพู ... หรือภาพอะไรที่ดุเดือด เลือดพล่าน หวือหวา วาบหวิว พิสดาร หรือแม้แต่ภาพของคนรักไว้บนหน้าจอ “เด็กหนอเด็ก ยังไม่โตเอาสะจริง ๆ “ ชายหนุ่มพึมพำอยู่ในใจ เภตราเริ่มรู้สึกคันจมูกยุกยิก ตั้งท่าจะจาม แต่ก็หายไปเองอย่างน่าประหลาด “ผมก็ชอบนะ Jazz up Beatles ชุดนี้ เพราะทุกเพลง โดยเฉพาะ Nelsonเพลง let it be เสียงแซ็กเพราะมาก” ชายหนุ่มเอ่ยลอย ๆ ก่อนผิวปากเพลงนี้เบา ๆ ออกไปจากห้อง เภตราเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของผู้ชายคนนี้เสียจริง... นี่คงเป็นอีกหนึ่งรายการที่เธอจะต้องทำความคุ้นเคยให้ได้ ทั้งการทำงาน และการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเจ้านายคนนี้.. เภตราเริ่มยอมรับว่าการใช้ชีวิตทำงานอยู่ที่นี่ มีสิ่งตื่นเต้น ใหม่ ๆ ตอบรับให้เธอมีพลังในการทำงานได้อย่างเหลือเฟือ หญิงสาวหันมาสนใจงานในเอกสารที่ธันวาเอาเข้ามาให้ การไปเที่ยวเมืองไทย เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะพ่วงมากับการทำงาน เพราะเธอเคยฝันว่าจะเป็นเมษามากกว่าที่จะพาเที่ยวในวันหยุดจากการทำงาน แต่อย่างน้อยทะเลก็เป็นสถานที่ที่เธอชอบ กลิ่นไอของทะเล เสียงคลื่น เสียงลมทำให้เธอมีความสุข ทะเลของเมืองไทยก็ติดอันดับที่เที่ยวทั่วโลกอยู่แล้ว ถึงจะไม่ได้ไปกับเมษา แต่ก็ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือเมื่อเขากลับมา เมษาหรือ...แต่เดิมเธอเคยคิดถึงแต่สิ่งที่สวยงาม วาดฝันถึงอนาคตที่น่าตื่นเต้น แต่เมื่อมีข้อมูลใหม่ ๆ เข้ามา ความคิดถึงเมษาเริ่มพ่วงด้วยคนอื่น ๆ อีกมากมาย ทั้งข้อสงสัย คำถามที่สมองของเธอพยายามครุ่นคิดหาคำตอบให้พัลวัน หญิงสาวถอนหายใจ มือของเธอเผลอสัมผัสโทรศัพท์ข้างตัวอย่างเคยชิน พร้อมกับกดเบอร์ของเมษาเหมือนเคย ไม่สิมันไม่เหมือนเคยเท่าไร เธอไม่ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ไม่ได้สวมหูฟัง หรือบลูทูท ก็แค่กดไปอย่างเลื่อนลอย ไร้สติ... ถ้าหากต้องคุยกับเมษาตอนนี้ เธอไม่แน่ใจตัวเองว่าจะอดใจได้แค่ไหนกับการไม่ถามถึงข้อสงสัยต่าง ๆ ที่กวนใจเธออยู่ในขณะนี้ เธอจะอดใจบอกเขาได้ไหมว่า เธออยู่ที่นี่ ที่เมืองไทย และเห็นเขากับผู้หญิงสาวสวยผมทองคนนั้น... สมองของเธอเริ่มรื้อไฟล์ออกมาให้คิดอะไรต่ออีก แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงของเมษาใส ๆ ดังลอดออกมาจากเครื่องโทรศัพท์ “คิดถึงผมแน่ ๆ เลย...ใช่ป่าวคับ....ดีใจจังที่คุณโทรมาหาผม” เธอตั้งสติก่อนคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา “อยู่ที่ไหนแล้วคะ?” เสียงเรียบ ๆ ที่เภตราไม่แน่ใจว่าออกมาจากหัวใจ หรือสมองที่ตริตรองแล้วของเธอกันแน่ “ถึงจะยังอยู่คนละฟากโลกกับคุณ แต่ใจของผมก็ยังอยู่ที่แฟรงค์เฟิร์ตเสมอแหละ... อยู่กับคุณตลอดเวลาเลย” เสียงใส ๆ คำหวาน ๆ ของเมษา ทำให้หัวใจของเธอพองโตขึ้นโดยเฉียบพลัน แต่มันก็ลอยฟ่อง ฟูอยู่ได้ไม่นาน เมื่อข้อสงสัยที่มากมายพยายามยื่นมือเสนอญัตติ หลาย ๆ ข้อมูลตั้งกระทู้แสดงความคิดเห็นกันเซ็งแซ่อยู่ในสมองก่อนส่งตรงผ่านเข้าไปแทรกในหัวใจ “อ้าวเงียบสะแล้ว ” “เปล่าค่ะ กำลังฟัง...ทำอะไรยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?” เมษาจะรู้สึกเหมือนตัวเธอไหม ว่าน้ำเสียงของเธอน่าจะปิติยินดีมากกว่านี้ “เล็กน้อยครับ สำหรับคุณผมว่างเสมอ ถ้าโทรศัพท์ติดต่อได้นะ ผมอยากโทร แต่คุณลุงกับคนที่เราเดินทางไปพบอยู่ด้วยตลอด หาโอกาสเหมาะ ๆ ไม่ค่อยได้ พอถึงที่พักก็เพลียมาก อีกอย่างคุณลุงท่านนอนเร็ว ผมกลัวเสียงจะไปปลุกท่านตื่น เดี๋ยวเลยต้องทำงานกันอีกยาว” เมษายังคงหวานได้อีกเรื่อย ๆ ในขณะที่หัวใจของเภตราเริ่มถูกบีบอัดแน่นด้วยข้อมูลมากมายที่ไม่สามารถประมวลผลได้อย่างถูกต้อง “ตอนนี้อยู่เมืองไหนแล้วคะ?” เอาล่ะ ในที่สุด ระบบกรองข้อมูลก็ยื่นญัตติได้สำเร็จ “อยู่ฝั่งแอลเอแล้วครับ เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกดี เป็นทริปการทำงานที่ยาวนานจริง ๆ วันนี้ก็คิวเต็มเหยียด นี่ผ่านเมืองไหนผมก็ซื้อของไว้ให้คุณหมดเลยนะ แล้วจะส่งไปให้ครับ คุณต้องชอบแน่ ๆ ” เภตราต้องหลับตาชั่วขณะ สูดลมหายใจเข้า เม้มริมฝีปากแน่น เผลอขมวดคิ้วอย่างลืมตัว คำพูดเจื้อยหวานของเมษาไม่มีแม้แต่รอยต่อให้สะดุด ราวกับออกมาอย่างอัตโนมัติ โดยไม่ต้องเสียเวลาครุ่นคิดเลย... หรือว่าเธอคิดถึงเขามากจนเห็นภาพของเมษาไปเองเมื่อวันนั้น... นี่มันเกิดอะไรเล่นตลกกับชีวิตของเธอกันแน่นี่... แสงไฟสีส้มของโปรแกรมสนทนาที่เมนูบาร์ด้านล่างหน้าจอคอมพิวเตอร์กะพริบให้เห็นชั่วขณะ “เภตรา คุณอยู่หรือเปล่า?...ฮัลโหล...สัญญาไม่ดีเลย...เสียงคุณเหมือนขาด ๆ หาย ๆ เดี๋ยวผมโทรกลับไปดีกว่านะ ” นิ้วของเธอเองต่างหากที่กดปุ่มปิดไป ร่างกายของเธอตอบสนองให้ทำแค่นั้นต่างหาก เธอได้แต่เงียบ ไม่สามารถประมวลผลใด ๆ ให้ออกมาเป็นการกระทำได้... ข้อมูลในสมองของเธอกำลังสับสนวุ่นวาย แต่มือเรียวของหญิงสาวกลับขยับเมาส์ กดหน้าต่างข้อความของโปรแกรมสนทนาที่ส่งเข้ามา... Always in December says: คุณเภตรา เย็นนี้ทานอะไรเสร็จแล้วคุณไปกับคุณพัชรีได้เลยนะ ผมจะเคลียร์งานก่อน แล้วอาจตามไปทีหลัง... แต่ไม่ทันที่เธอจะได้พิมพ์อะไรตอบไป เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือก็ดังเข้ามา เภตราย่นจมูก เป่าปากราวกับชั่งใจ เพลงดังอยู่นานกว่าเธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ...พร้อม ๆ กับปิดหน้าต่างโปรแกรมสนทนาลง ให้ตายเถอะนี่เธอกำลังมีอารมณ์โกรธเมษา แล้วเริ่มหงุดหงิดพาลไปหมดหรืออย่างไร?.. “ค่ะ ” หญิงสาวตอบรับสั้น ๆ “ท่าทางสัญญาณความคิดถึงของผมคงจะไม่ดี” นั่นสินะ มันไม่ดีจนมาไม่ถึงเธอ เธอต่างหากที่โทรไปไม่ใช่หรือ “ไม่รู้ว่าเครื่องรับ หรือเครื่องส่งไม่ดี...บางทีอาจคิดถึงกันคนละช่องสัญญาณ” สมองส่วนไหนสั่งให้พูดไปแบบนี้ แต่นั่นมันก็เรื่องจริงนี่นา และเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ เฉย ๆ ที่เมษาได้แต่หัวเราะ “โห! มีตัดพ้อ...โกรธผมหรือคนดี...เภตรา ผมน่ะคิดถึงคุณมากกว่าคุณแน่ ๆ บอกแล้วไงครับว่าถ้าไม่ติดงานคุณลุง ผมบินไปหาคุณที่เยอรมันดีกว่า” เภตราเม้มปาก ไฟกะพริบสีส้มปรากฏขึ้นอีก.. หญิงสาวหันไปมองแว่บหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้กดขึ้นมา เภตราถอนหายใจอีกแล้ว ดูเหมือนวันนี้เธอถอนหายใจอยู่หลายครั้ง ... “งั้นจะคอยนะคะ... อีกไม่นานเราคงได้เจอกัน...แต่ตอนนี้ต้องไปทำงานก่อน เจ้านายเรียกอีกแล้วล่ะ” หญิงสาวตัดบทดื้อ ๆ แต่ด้วยน้ำเสียงที่ปกติ ใจต่างหากที่มันไม่ปกติ บรรดาข้อมูลต่าง ๆ ตบกระหน่ำหัวใจของเธอให้ฟีบลง ฟีบลง... อะไรคือคำตอบของข้อเท็จจริง!!?? ... ทำไม!!?? เมษาต้องโกหกเธอ.... เมษาคงไม่บินกลับไปกลับมาเล่นแบบนี้เป็นแน่ และที่ฟังการเดินทางก็ยังเป็นการต่อเนื่องอยู่ เภตราอดหัวเราะให้กับตัวเองไม่ได้.... หรือไม่แน่นะบางที เมษาอาจกำลังวิ่งรอกข้ามประเทศอยู่ก็ได้ ไม่สิวิ่งคงวิ่งได้ไม่เร็วเท่าขนาดนี้ น่าจะเป็นติดปีกบินไปเอง หรือเหาะข้ามโลกได้แบบซุปเปอร์แมน... เภตราปรับเสียงเพลงที่ได้ยินให้ดังขึ้น เพลงแจ๊สบรรเลงเพลงนั้นวนกลับมาเล่น.ใหม่อีกรอบ... อารมณ์แทบอยากจะร้องตาม ให้ดังลั่นห้องเสียจริง ๆ... There will be an answer, let it be. For though they may be parted there is Still a chance that they will see There will be an answer, let it be. Let it be, let it be. Let it be, let it be. Yeah, There will be an answer, let it be. “คุณเภตราคะ ลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ...เดี๋ยวงานจะเริ่มแล้ว...” ...โปรดติดตามตอนต่อไป... * let it be เพลงอมตะของ The Beatles version ที่กล่าวถึงเป็นอัลบั้ม Jazz up Beatles ที่หลายศิลปินแจ๊สชื่อดังนำงานของ The Beatles มาเรียบเรียงใหม่ในสไตล์แจ๊ส Let it be เพลงนี้บรรเลงโดย Nelson Rangell *** คงไม่ต้องโม้ถึงเพลงนี้มากนัก เพราะเชื่อว่าทุกคนคงรู้จักเพลงนี้เป็นอย่างดี เพลงของ The Beatles ใครร้อง ใครบรรเลงก็เพราะไปหมด เลือกบรรยากาศแจ๊ส ให้รู้สึกสบาย ๆ ไม่ค่อยซีเรียส ได้อารมณ์ปลดปล่อย ช่างหัวมัน ได้ดีทีเดียวเอิ๊กกกกก อึมม์ หนูเภคงเครียดหนักนะนี่ แหะ แหะ เปล่าใจร้ายกับหนูเภ เล้ยยยย เพิ่มเติมข้อมูลเล็กน้อย เวอชั่น Original ของ The Beatles ที่อยู่ในภาพยนตร์ของ The Beatles เรื่อง Let it be ได้รับรางวัลออสการ์ เพลงยอดเยี่ยม ดนตรีประกอบยอดเยี่ยม และแกรมมี่ รางวัล Best Original Score Written for a Motion Picture or Television Special เมื่อปี 1971 เช่นกัน   Create Date : 29 มิถุนายน 2551 40 comments Last Update : 29 มิถุนายน 2551 16:30:04 น. Counter : 506 Pageviews. Share Tweet

ช่วงนี้พรายทรายต้องสัญจร ไม่ค่อยได้ใช้เครื่องคอมพ์ตัวเอง อัพบทที่ 8 แบบรีบเร่งแว่บ ๆ มาอีกต่างหาก แต่ทำให้อัพบทนี้เร็วขึ้นหลายชั่วโมง อิอิ หวังว่าคงไม่มีอันใดผิดพลาด เพิ่งสังเกตว่าหน้าจอไม่ค่อยเหมือนกับเครื่องตัวเอง เอาไว้ปรับปรุงอีกทีตอนหมดภารกิจนี้ เพลงมาเป็นปกติแล้ว .... ขอให้อ่านหนูเภ กับลุงธันว์อย่างมีความสุข และเพลิดเพลินกับสัปดาห์ใหม่ แป๊บ ๆ เดือนมิถุนาจะหมดอีกแล้ววววววว เวลาช่างเดินเร็วเสียจริง ๆ แล้วไว้คุยกันค่ะ....   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 15:14:55 น.

อ่อย ที่เขียน ๆ ไว้หายไปไหนหนอ   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 15:33:01 น.

ลองเขียนอึกที หงือ หงือ ขอบคุณแฟนคลับ แฟนใหม่ทุกท่านที่แวะมาสตูดิโอริมหาด ช่วงนี้บริการอาหาร ของว่าง เครื่องดื่ม ด้วยตัวเอง กันเอง ไปพลาง ๆ นะคะ พรายทรายอาจผลุบโผล่สัญจรอย่างที่บอกไว้ อาจมารับแขกช้าไปบ้าง ต้องขออภัยไว้ก่อน แต่มาแน่นอนค่ะ... ไม่หายไปไหนนานเป็นปีอีกแย้วววว หือ หือ ไม่กล้า ไม่กล้า เข็ดแล้วจริง ๆ คิดถึงทุก ๆ คนนะคะ   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 15:36:18 น.

เดี๋ยวลองทำ link ดู สะเปะสะปะ เพราะ หน้า Tag ก็กำลังหนุกหนาน https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=gardenmoonbeach   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 15:45:30 น.

แป๊ววว ซ่อน link ยังไม่เป็น ไว้ค่อยมาซ่อมแล้วกันนะคะ แบบเปลือย ๆ ไปก่อนแย้วกัน มีความสุขสัปดาห์สิ้นเดือนมิถุนายน ทุก ๆ ท่านค่ะ   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 15:49:21 น.

อะจ๊าก ไม่ทันไรบทที่8แย้ว แต่งให้จบไวๆนะคะพี่สาว หือๆๆ   โดย: อสิตา 29 มิถุนายน 2551 16:33:37 น.

โอ้ว๊าววว ... วันนี้มีล็อกอิน ขอบคุณที่แวะมาปะเถาชิงช้า อิอิ เหมือนเถาอะมีบาที่มุมขวานี้เลย อิอิ กำลังพยายามสุดชีวิตค่ะ   โดย: พรายทราย 29 มิถุนายน 2551 16:37:55 น.

ตามมาจากบ้านคุณ yyswim ค่ะ เลยรู้ว่าหลงเข้ามาในบ้านนักเขียน ขอทำความรู้จักนะคะ ชื่อคุณเพราะจังค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 29 มิถุนายน 2551 17:08:49 น.

มาเยี่ยมบ้านนักเขียนค่ะ   โดย: Cheria (SwantiJareeCheri ) 29 มิถุนายน 2551 17:21:09 น.

เอาความคิดถึงมาฝาก... เอามิตรภาพมาส่งให้...จากเพื่อนคนนี้.......ที่อยู่ไกล... มาทักทาย...ด้วยไมตรี   โดย: teansri 29 มิถุนายน 2551 18:18:29 น.

อ่ะ ดีจังเลยค่ะที่หนูเภฯ เริ่มยื่น ญัตติตรวจสอบบ้างแล้ว แอบดีใจนิดหน่อย .. นี่แสดงว่าป้าติ๋ว ไม่ค่อยเป็นกลางเท่าไหร่เนอะ ขอบคุณคุณพรายทราบสำหรับ งานเขียนสนุกๆ และเพลงบรรเลงเพราะๆ เช่นเคยค่ะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 29 มิถุนายน 2551 19:08:39 น.

นักเขียนอยู่ตรงนี้เอง มีความสุขกับงานเขียนนะคะ   โดย: Aisha 29 มิถุนายน 2551 20:04:58 น.

แวะมาอ่านก่อนนอนคร้าบ เฮ้อ นายเมษหนานายเมษ ทำไมถึงได้ปากหวานซะขนาดนี้น้อ... แบบนี้ หนูเภก็แย่อะจิครับ ทั้งที่เตรียมญัตติไว้มากมาย เจอคำหวานแต่ละคำเข้าไป หัวใจจะยิ่งแปลบนะเนี่ย คืนนี้ไปงานเลี้ยง จะมีอะไรรึเปล่าหนอ... แตุ่ลุ้นสุดตอนไปทะเลครับ ขอดูลุงธันว์ทำคะแนนซักที โดนแอบ "สรุป" ในใจจนจามซะขนาดนี้ กร๊าก ป.ล. เภตราใช้วอลเปเปอร์รูปเจ้าหญิงของดิสนีย์คนไหนน้อ   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 29 มิถุนายน 2551 21:49:48 น.

แวะมาเยี่ยมบ้านนักเขียน ดั่งเดิม   โดย: larnkawee 30 มิถุนายน 2551 9:10:56 น.

สวัสดีค่ะ คุณ ร่มไม้เย็น ยินดีต้อนรับสตูดิโอริมหาดค่ะ อิอิ เขินกลิ้งค่ะ ชมว่าชื่อเพราะ เพราะไม่แพ้ คุณร่มไม้เย็น ค่ะ ตอนนี้พรายทรายเย็นเยียบ ชื่นใจ ขอบคุณนะคะ แล้วแวะมาอีกน้า   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:01:19 น.

สวัสดีค่ะ คุณ Cheria (SwantiJareeCheri ) ยินดีต้อนรับสู่สตูดิโอริมหาดค่ะ ฟังแล้วก็เขินเหมือนกันนิ บ้านนักเขียนนี่อ่ะ หวังว่าเรื่องต่าง ๆ ในเมนูข้างซ้าย คงถูกใจนะคะ แล้วแวะมาเยี่ยม มาคุยกัน นั่งฟังเพลง อ่านเรื่องเพลิน ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:04:03 น.

คิดถึง คุณเทียนสี เหมือนกันค่ะ อีกไม่กี่งานงานโปรเจ็คนี้ของพรายทรายจะเสร็จล่ะ จะได้กลับบ้านคืนสู่โหมดปกติของตัวเองสะที ยังโชคดีพอแอบแว่บมาอ่านบล็อกได้บ้างนะนี่ หือ หือ แต่นั่งเพลินทำอะไรนานไม่ได้เลย ขอปะโป้งไว้ก่อนนะคะ อิอิ จะได้ให้คุณพยาบาลตรวจความดัน แหะ แหะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:09:55 น.

ป้าติ๋วขา บางครั้งก็อยากให้หนูเภเธอยื่นญํตติตรวจสอบ ไม่ไว้วางใจนายเมษ (เออ แปลกนะ มันช่างบังเอิญจังหวะเอามาลงพอดีกับ เรื่องการบ้านการเมืองไทยเลย เหอะ เหอะ) แต่เวลาคนมีความรัก และคนที่ต้องใช้ข้อมูล ความจริง และเหตุผล อย่างทนายความ...... เขาว่า ความรัก กับ เหตุผล มันเดินสวนทางกันบ่อย ๆ อ่ะ นี่คือความคิดที่ขัดแย้ง ทำให้อยากเขียนตัวละครแบบนี้ จริง ๆ อยากให้หนูเภ หนักแน่น มีเหตุผลมากกว่านี้นะ เอ หรือว่าเหตุผลขนาดนี้ หนูเภยังเอาความรักมาเป็นที่ตั้ง ได้อีกมั้ยนี่ เดี๋ยวเอาเหอะ ถึงเวลาลุงธันว์ ขึ้นมา จะเป็นไงหนอ ...... พรายทรายต้องขอบคุณป้าติ๋ว ที่อุตส่าห์สละเวลามาเป็นแฟนยายหนูเภ และให้ความเห็นไว้ด้วยตลอด เป็นสิ่งที่มีค่า และเป็นกำลังใจให้คนเขียนงานมากมายค่ะ อย่าหนีหายไปไหนนะคะ (อ้อน อ้อน) พรายทรายจะขู่เข็ญให้ช่อคราม เขียนให้จบอย่างดีที่สุดเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:21:32 น.

ดีใจจังเลยค่ะ ที่คุณ Aisha แวะมา แล้วแวะมาบ่อย ๆ นะคะ อาทิตย์หน้าเสร็จโปรเจ็ค พรายทรายจะรีบแวะไปหา คุณ Aisha บ่อย ๆ ค่ะ อ่านให้สนุกนะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:27:00 น.

ขอบคุณคุณพีทค่ะ อุตส่าห์แวะมาอ่านก่อนนอน พี่อ้อเขียนสั้น ๆ คุณพีทอ่านได้สบาย แต่ช่วงนี้ค่อนข้างเครียด ๆ จะอ่านฝันดีมั้ยละนี่ นายเมษทำงานบริษัทโฆษณา ประชาสัมพันธ์ แถมยังพ่วงการตลาดของคุณลุงด้วย ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ทำไมเขาถึงหวานได้ขนาดนี้ ตอนนี้พี่อ้อเริ่มปันใจให้นายเมษไปล่ะ ยิ่งเขียนมาก ๆ เอาไว้ถึงบทที่นายเมษแสดง พี่อ้อจะลงรูปต้นแบบในใจที่รับบทนายเมษนะคะ รับรอง คุณพีท..... ห้ามปันใจจาก ลุงธันว์ นายบอล นายบาสหนา เดี๋ยวคุณพีทติดใจอีกคน แย่เลย.... ฉากงานเลี้ยงคืนนี้ ฉากใหญ่ ฉากสำคัญค่ะ ได้อ่านยาวแน่ ๆ รวมทั้งฉาก ทะเล ด้วย เตรียมเชียร์ลุงธันว์สุดฤทธิ์เลยนะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:30:02 น.

ดีใจจังค่ะ ที่คุณ larnkawee แวะมา อ่านได้ทันหรือยังคะนี่ ว่าแต่ว่า นิยายรักน้ำเน่าแบบนี้ อาจไม่ถูกโฉลก พรายทรายขอแนะนำ เมนูจิบกาแฟ ฯ หรือ คลื่นแห่งความรักนะคะ น่าจะอ่านได้ลื่นเหมาะกับคุณ larnkawee ขอบคุณที่แวะมานะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:32:41 น.

แว่บยากจัง อ่านให้สนุก ฟังเพลงให้เพราะ ๆ ทานอาหาร เครื่องดื่มตามสบายนะคะ พรายทรายขอไปมูลิเน็กซ์งานก่อนค่ะ สุขสันต์วันสิ้นเดือนนะคะ   โดย: พรายทราย 30 มิถุนายน 2551 17:35:04 น.

กริ๊บกริ๊ววว... แวะมาทักทายครับผม ตอนนี้กำลังหาพล็อตเรื่อฃใสๆอยู่เลย (แง่วๆ หายากมาก) หวัดดีตอนสิ้นเดือนครับ ....................   โดย: รักดี IP: 118.172.65.22 30 มิถุนายน 2551 17:38:27 น.

แวะมาตามคำเชิญค่ะ และจะขอแอดบล็อกด้วยค่ะ อนุญาต .นะคะ ขอบคุณค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 30 มิถุนายน 2551 19:20:43 น.

อิอิ ช่วยคิดมั้ยคะ คุณรักดี พรายทรายชอบคิด ชอบแตกพล็อต แต่เรื่องเขียนนี่ขาดใจทุกที หือ หือ สู้ ๆ เอาใจช่วยนะคะ มีอะไรปรึกษาได้เลยยยยยยยยยย ยินดีให้บริการเต็มที่   โดย: พรายทราย 1 กรกฎาคม 2551 14:12:14 น.

ตามสบายเลยค่ะ คุณร่มไม้เย็น เดี๋ยวพรายทรายตามไป add ด้วยเหมือนกัน ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ อ่านให้สนุกนะคะ เดี๋ยวเสร็จงานอาทิตย์หน้าแล้ว พรายทรายตามไปอ่าน เป็นบล็อกที่นั่งเพลินเลยยย   โดย: พรายทราย 1 กรกฎาคม 2551 14:15:08 น.

สุขสันต์มีความสุขให้เต็มที่กับเดือนกรกฏาคมนะคะ ป๊าบบบเดียวก็มาครึ่งค่อนปี แถมวันนี้แบงค์หยุดอีก 555555 วันนี้เลยไม่มีข้ออ้างอู้งาน เลยแว่บได้ป๊าบบเดียวเอง มีความสุขทุกคนนะคะ .... เดี๋ยวพรายทรายทานสุกี้ญี่ปุ่นหม้อไฟเล็ก ๆ เผื่อ   โดย: พรายทราย 1 กรกฎาคม 2551 14:19:26 น.

555555 ไม่ได้กินหม้อไฟสุกี้ ขี้เกียจรอ เลยทานเซ็ทปลาซาบะย่างเกลือแทน ควบกับทาโกยากิ อิ่มมากมาย อิ่มเผื่อทุก ๆ คนนะคะ อ่อ แอบมาตอบคุณพีท ที่ว่าไว้ หน้าจอโน้ตบุ้คของพรายทราย เอ้ยยยยยไม่ใช่ ไม่ใช่ ของยายหนูเภตรา เป็นรูปเจ้าหญิงดีสนีย์องค์ไหน ว่าไปพรายทรายน่าจะจัดเกมตอบปัญหาชิงรางวัลนะนี่ ช่วงกลางสัปดาห์ ทุกพุธน่าจะดี แล้วแจกของขวัญ 3 รางวัลดีกว่า ดีมั้ย ดีมั้ย..... มีใครเห็นด้วย ช่วยยกมือหน่อยน้า   โดย: พรายทราย 1 กรกฎาคม 2551 19:31:32 น.

โห.. มีการล่อหลอกเรียกน้ำลายสาวๆกันเต็มที่ ใยบัวพลาดตอนต่อไปไม่ได้เเล้วสิคะนี่ เอ.. ลุงธันว์จะสวมถัก-ซิ-โด เเล้วขอเต้นรำ กับเจ้าหญิงดิสนี่ย์ของเราหรือเปล่าหนอ หุๆๆๆ พูดถึงเจ้าหญิงดิสนี่ย์ ใยบัวขอเดาว่าน่าจะเป็น 'สโนว์' ค่ะ เเต่ใจจริงเเล้วชอบ 'เบลล์' ของเจ้าชายอสูรมากกว่า 555 พี่พรายสาวจะเเจกอะไรเป็นรางวัลคะ เอ.. เอานิยายเรื่องยาวของ 'ช่อคราม' พร้อมลายเซ็น ดีป่าวคะ อิๆๆๆ   โดย: ใยบัว IP: 203.132.65.182 1 กรกฎาคม 2551 23:21:33 น.

อ๊าก โดนคุณใยบัวแย่งตอบไปแล้ว ฮ่าๆๆ ผมก็นึกถึงแต่หนูโสนน้อยเหมือนกันครับ (เอ๊ะ ผิดสตูดิโอรึเปล่า) เจ้าหญิงอื่นก็ไม่คุ้นเลย แหะๆ เอ๋า... พี่อ้อ ไหงปันใจให้นายเมษไปแล้วล่ะครับเนี่ย ฮั่นแน่ ชอบแบบปากหวานเหมือนกันเหรอครับ ได้ๆ งั้นผมไม่แย่งล่ะ เข้าแถวรออธิปตามเิดิม... เอ๊ย แหะๆๆ เชียร์ลุงธันว์ตามเดิมก็ได้ (แต่ลุงธันว์นี่ เฮ้อ... ฮื้ม... เคลิ้มจริงๆ เลยครับ สุดยอด...)   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 2 กรกฎาคม 2551 20:03:56 น.

5555555 อิอิ น้องใยบัว มาตอบก่อนจะตั้งคำถามจริง ๆ นะนี่ อิอิ ตั้งใจว่าจะทำหน้าบล็อกพิเศษ ไว้ตอบปัญหา 2 อาทิตย์ครั้ง 55555 เอาของรางวัลล่อหลอกจริง ๆ เดี๋ยวกวนน้องใยบัวแวะมาอีกทีนะคะ พี่อ้อก็ช่างขยันสะจริง งานท่วมหัว ยังอุตส่าห์ แหะ แหะ   โดย: พรายทราย 3 กรกฎาคม 2551 19:50:01 น.

สโนว์ไวท์ หรือโสนน้อยคะคุณพีท ทำเป็นเล่นไป โสนน้อยก้เป็นเจ้าหญิงนะ ผิดสังกัด สตูดิโอ ไปหน่อย อิอิ เดี๋ยวเอาภาพมาให้เลือกค่ะ (จะมีเวลาแว่บมาทำหรือเปล่านี่) ลานแผ่วเต็มทน เหอะ เหอะ เรื่องนายเมษ นี่ปันใจให้คนมารับบทน่ะค่ะ ไม่ชอบอ่ะคนปากหวาน (แต่มีบ้างก็ดีเนอะ) เอาไว้ถึงฉากนายเมษมาเต็มตัว (บทที่ 9 หรือ 10 หว่า) ก่อนนะ แล้วคุณพีทคงเข้าใจว่าทำไมพี่อ้อถึงปันใจ เฮ้ออออออออออออ (จะถอนหายใจทำไมละนี่) ก็อย่างว่าสเป็คเรามันเหมือนกันอ่ะคุณพีท นี่ขนาดลุงธันว์ยังไม่รู้ตัวนะนี่ รู้ตัวแล้วจะเป็นไงหนอ อิอิ ....   โดย: พรายทราย 3 กรกฎาคม 2551 20:17:45 น.

อิอิ ยังไม่ได้บอกว่ารางวัลเป็นไรดีหนอ หนังสือพร้อมลายเซ็น อึมม์ ต้องมีอยู่แล้ว 5555 ทั้งเล่มเก่า เล่มใหม่ นิ แล้วก็ต้องมีรางวัลพิเศษ อิอิ เดี๋ยวไปหาปอนเซอร์ก่อง เตรียมตัวพบหน้าตอบปัญหาชิงรางวัล เหอะ เหอะ เริ่มเหมือนละครหลังข่าวไปแล้วจริง ๆ อิอิ   โดย: พรายทราย 3 กรกฎาคม 2551 20:50:25 น.

มิตรภาพ ส่งมาจากแดนไกล ไม่ได้ใส่ซองกันกระแทก แต่รับรองว่าไม่แตก เพราะ ส่งมาแจก ด้วยใจ..   โดย: teansri 5 กรกฎาคม 2551 2:25:19 น.

ได้ยินแว่วๆว่า เรียกหาเครื่องวัดความดันเหรอคะ คุณพรายทราย...ได้เลย บรการอย่างพิเศษ ว่าแต่ว่า มันดันแบบไหนล่ะ จะได้เตรียมหยูกยาติดไม้ติดมือมาด้วย........แต่ถ้าดัน สุขสบายเหลือเกินนี่...ขอดันด้วยคนค่ะ ชอบค่ะ ชีวิตสุขสบาย นั่งฟังเพลง ดูทะเล อิอิ ฝันหวานได้ทั้งวัน...   โดย: teansri 5 กรกฎาคม 2551 2:29:25 น.

เหอะ เหอะ ดันสุขสบายนี่น่าสนใจนะคะ น่าขึ้นสูง ๆ เนอะ ยิ่งสูงยิ่งดี จะได้ฝันหวานถึงทะเลกันได้ทั้งวันเลย   โดย: พรายทราย แว่บมา IP: 125.25.96.48 5 กรกฎาคม 2551 12:27:34 น.

ขอบคุณ คุณเทียนสีที่แวะมานะคะ พรายทรายแว่บมาตอนพักกลางวัน เดี่ยวทานอะไรเผื่อดีคะ   โดย: พรายทราย หิวข้าวแล้วล่ะ IP: 125.25.96.48 5 กรกฎาคม 2551 12:29:01 น.

หือ หือ วันนี้พรายทรายจะได้อัพบล็อกมั้ยนี่ ไม่รู้บล็อกเพี้ยนหรือเครื่องทางนี้เพี้ยน   โดย: พรายทราย 6 กรกฎาคม 2551 14:24:31 น.

หงา... เจ๊เภฯเข้าโหมดคลั่ง (อย่าลืมไปหาหมอด้วยเน้อ... หุหุ) ปล. เมษาน่าหมั่นไส้ (คำคล้องจองลงตัวจัง เอิ๊กๆ) +++++++++++   โดย: รักดี (ploy666 ) 3 พฤศจิกายน 2551 18:07:04 น.

คุณรักดี กรี้ดดดดดด อ่ะคุณรักดี หนูเภฯ เขามะมีโหมดคลั่ง แค่โหมดคุ้มร้ายไปหน่อยเดียวเอง ธรรมดาคนกิ๊กเยอะอะนะ ต้องทำตัวน่าหมั่นไส้ คุณรักดีอิจฉาหรือคะ อิอิ   โดย: พรายทราย 5 พฤศจิกายน 2551 19:28:48 น.