เงาเพลิง..."ริมหาด" บทที่ 13 ระหว่างทาง ********************************* เรื่องยาวจบบริบูรณ์...ของ "ช่อคราม" ”ณ ปลายฟ้า...คือเธอ” ********************************* คอลัมน์พูดคุย ตอบปัญหาเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ของ "พรายทราย" ”คุย คิด ถาม เขียน” ********************************* บทที่ 13 ระหว่างทาง “คอยสักครู่นะคะมิสเตอร์สไตรค์ อีกสักครู่ผู้จัดการจะมาพบ” เจ้าหน้าที่ธนาคารมาบอกเขาเป็นคำรบสอง บางความรู้สึกบอกให้คริสโตเฟอร์ล้มเลิกความตั้งใจ ปล่อยสิ่งต่างๆ ที่เจนนี่ทำไว้ เก็บไว้ ให้เป็นความลับต่อไป แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับโจว์ ความคิดหลายหลากในช่วงวัยเยาว์ย้อนกลับมาย้ำเตือนอีก จนคริสโตเฟอร์เผลอถอนหายใจอยู่หลายครั้ง มันยากที่เขาจะปฏิเสธความตั้งใจ มันมากยิ่งกว่าสิ่งที่เขาเคยสัญญาไว้กับเจนนี่ “ต้องขอโทษด้วยนะครับ มิสบราวน์วิคเช่าตู้กับเราไว้หลายตู้ ทำให้ค่อนข้างเสียเวลาตรวจสอบว่าเป็นตู้ใบไหน เชิญมิสเตอร์สไตรค์ด้านในได้เลยครับ” คริสโตเฟอร์สะดุ้งเล็กน้อย ลืมความคิดที่สับสนต่างๆ เขาเดินตามผู้จัดการ และเจ้าหน้าที่ผู้ชายอีกคนเข้าไปด้านในสู่ห้องนิรภัยของธนาคาร การเป็นทนายความของเขาทำให้ง่าย สะดวกกับการทำธุรกรรมหลายๆ เรื่อง เจนนี่คงตระหนักดีในข้อนี้ ถึงได้เลือกไว้วางใจเขามากกว่าโจว์อยู่แล้วแน่นอน และทันทีที่ผ่านระบบรักษาความปลอดภัยเข้ามาในส่วนของห้องนิรภัย เจ้าหน้าที่ธนาคารเดินเลยไปเปิดตู้นิรภัยที่ฝั่งตรงข้าม ก่อนนำกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้ามาวางอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าคริสโตเฟอร์ “เชิญตามสบายนะครับ ผมจะรอด้านนอก” ผู้จัดการและเจ้าหน้าที่ธนาคารออกไปจากห้อง คริสโตเฟอร์นั่งลง หยิบกุญแจไขกล่องสี่เหลี่ยมสีดำตรงหน้า ชายหนุ่มไม่ให้เสียเวลา ทันทีที่เห็นสิ่งของในกล่อง เขาหยิบซองเอกสารยาวสีเหลืองหนาหนักซองนั้น และซองพลาสติกเล็กๆ ที่มองเห็นแฟลชไดรฟ์อยู่ภายในเก็บเข้าไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท คราวนี้ในสมองของเขากลับครุ่นคิด กับสิ่งที่จะต้องทำต่อไป... โจว์ยังคงขับรถวนรอบถนนสายนั้นอีกครั้ง พยายามสอดส่ายสายตานับเลขที่บ้านทั้งฝั่งซ้าย และฝั่งขวา “นี่จะรอบที่สามแล้วนะที่คุณวนไปวนมารอบเมืองนี้ คุณกำลังหาอะไรบอกฉันสิ ฉันจะได้ช่วยคุณหา ไหนๆ ก็มาด้วยกันแล้ว” คิมเบอร์ลี่เริ่มหมดความอดทน หรี่ตามองโจว์ สายตาดุๆ ตอบกลับมาแทน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกนึกกลัว หรือจะหยุดพูดแต่อย่างใด “แค่คุณเชื่อฉัน ตามไปดูหลักฐานของฉัน น่าจะได้เรื่องอะไรมากกว่าขับรถข้ามเมืองมาตั้งไกลอย่างนี้” เด็กสาวบ่นพึมพำต่อ รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง กับท่าทีนิ่งๆ ของเขา ตั้งแต่เช้าท่าทีใจดีของโจว์เปลี่ยนไป เขาไม่ยอมพูดอะไรกับเธอมากไปกว่าส่งสายตาดุๆ ท่าทีเหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องใดเรื่องหนึ่งอยู่ตลอดเวลา อาการแขนของเขาดูน่าจะดีขึ้น อาจเพราะการได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่หลายๆ ครั้งดูเขาจะยังหวาด ระแวง วิตก ผวา โดยเฉพาะเวลาที่มีรถจี้ตามหลังมาติดๆ และทุกครั้งเขาก็ปล่อยให้รถแซงผ่านไป ดูเหมือนวันนี้จะปลอดโปร่ง ไม่มีรถสีดำพวกนั้นตามมาอีก... การเดินทางเริ่มขึ้นอีกครั้งหลังอาหารเช้าง่ายๆ เหมือนเมื่อคืน ผ่านไปหลายชั่วโมง จากถนนสายนอกเมืองจนเข้ามายังเมืองที่เธอไม่คุ้นเคย แม้จะคล้ายๆ กับเมืองที่เธออยู่ก็ตาม เขากำลังตามหาบางสิ่งที่รู้แน่ชัด หรือว่าหลงทางกันแน่ ท่าทางของโจว์เหมือนมายังเมืองนี้เป็นครั้งแรกมากกว่า “คุณเจ็บแขนนะ ไม่ได้เจ็บปาก หัดถามใครซักคนดีไหม ไม่เข้าท่าเลยที่วนเวียนขับไปขับมาอยู่แบบนี้ เสียเวลาเปล่าๆ” ดูเหมือนประโยคนี้จะได้ผล โจว์ชะลอรถลง บ้านชนบทนอกเมืองทางตอนเหนือช่วงเวลากลางวันดูเงียบเชียบ ไม่มีแม้แต่ผู้คนเดินไปมา บ้านเก่าสองชั้นยุคอาณานิคมศตวรรษที่ 17-18 แต่ละหลังหน้าตาเกือบคล้ายๆ กันมีพื้นที่บริเวณค่อนข้างกว้าง เว้นสลับกันป่าละเมาะเป็นช่วงๆ “น่าแปลก มันหมดที่ตรงนี้ ฉันกำลังหาบ้านของเจนนี่ แต่กลับไม่มีเลขบ้านนี้” เขาส่งกระดาษโน้ตให้เธอ สีหน้าเคร่งเครียด ขณะสาวพวงมาลัยให้เลี้ยวโค้งวนใหม่อีกรอบด้วยแขนข้างที่ยังเจ็บอยู่ “เจนนี่?!” เด็กสาวทวนชื่อ ขมวดคิ้วอย่างงงๆ ขณะรับกระดาษมาดู พร้อมกับมองเลยออกไปนอกรถ ตั้งใจหันซ้ายหันขวาสังเกตเลขบ้านเหมือนที่เขาทำก่อนหน้านี้ “มันเกี่ยวอะไรกับพวกนั้นด้วยหรือ” คิมเบอร์ลี่ตั้งคำถาม เพราะเหมือนจะเป็นข้อมูลใหม่ คนละทิศทางกับข้อมูลของเธอ “ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกัน เรื่องมันค่อนข้างยาว” ชายหนุ่มพูดโดยไม่ได้มองหน้าเด็กสาว ขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ตามบ้านแต่ละหลัง โจว์เล่าอุบัติเหตุของเจนนี่ให้ฟังคร่าวๆ เด็กสาวเบ้หน้ารับรู้ เลิกคิ้วพยายามปะติดปะต่อให้เป็นเรื่องเดียวกัน “มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ดูจะยังไม่มีอะไรเชื่อมโยงเลยสักนิด...ฉันว่า...หากคุณฟังฉันบ้าง...คุณอาจไม่ต้องเสียเวลาลากฉันแค่มาเยี่ยมผู้หญิงของคุณ ขณะที่ฉันกำลังตามหากลุ่มคนที่ไล่ล่า... เฮ้อ! มันฟังแล้วเหมือนเรื่องยาวเรื่องเดียวกันไหมนี่ ” คิมเบอร์ลี่ถอนใจในคำพูดประโยคสุดท้าย ขณะที่เห็นโจว์ไม่ได้ใส่ใจฟังในสิ่งที่เธอพยายามพูดเอาเสียเลย แต่ยังไม่ทันที่โจว์ หรือเธอจะได้พูดอะไรต่อ รอบนี้คฤหาสน์หลังหนึ่งบนเนินอยู่ไกลลิบๆ ผ่านเข้ามาในสายตาของเธอ ฟากโค้งถนนที่โจว์ขับผ่านเลย ไม่ได้เลี้ยวเข้าไป มันคุ้นตาในทันที ขณะที่เธอทบทวนความจำ คฤหาสน์หลังนั้นเหมือนภาพถ่ายในเอกสารที่เธอกำลังตามรอยค้นหา... คฤหาสน์ในภาพหลังนั้น มันสวยราวกับปราสาทเนรมิตขึ้นกลางป่า... “พลาเน็ตโซไซตี้!!” โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป ** "The Rock Theme" Composed by Hans Zimmer, Nick Glennie Smith & Harry Gregson Williams   Create Date : 04 เมษายน 2553 13 comments Last Update : 15 กรกฎาคม 2556 20:31:01 น. Counter : 1080 Pageviews. Share Tweet

หุหุ ไม่ได้เขียนนิยายมานานกี่เดือนแล้วนี่ พอๆ กับอัพบล็อกเลย... ตามสัญญานะคะ ขุด ลากโจว์กับคิมมี่ออกมาจากห้องเสียที 5555 กี่ปีแล้วก็ไม่รู้นี่... สั้นไปหน่อยนะคะ อย่าว่ากัน เพราะกว่าจะเขียนออกมาได้ แถมใช้เวลาทบทวนเรื่องนี้นานโขหลายวันทีเดียว สำหรับแฟนเจ้าหญิงฯ ทำใจหน่อยนะคะ คิดว่าต้องรื้อเรื่องใหม่เยอะ แล้วคงต้องขอให้เสร็จภารกิจจริงๆ เสียก่อน... คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนนะคะ สุขสันต์เดือนเมษาค่ะ   โดย: พรายทราย 4 เมษายน 2553 20:45:49 น.

โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว 4 เมษายน 2553 21:31:17 น.

เย....โจว์กลับมาอีกครั้งแล้ว หลังจากหายดองเค็มไปนาน(มาก) ยังอ่านสนุกกระชับน่าติดตามเช่นเดิม ครับ....สั้น แต่ก้ยังดีกว่าไม่ได้ขยับซะเลย ดีใจที่ได้อ่านครับ และหวังว่าจะได้อ่านตอนต่อไปในเร็วๆนี้ น่า อย่างน้อยพลาเน็ตโซไซตี้ก็เริ่มปรากฏโฉมแล้ว ^__^............   โดย: Psycho man 4 เมษายน 2553 22:06:22 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์ ขอให้สุขภาพดี และมีความสุขมากๆค่ะ ไปเล่นสงกรานต์ที่ไหนเอ่ย . เล่นเผื่อป้ากุ๊กด้วยเน้อออออออ หากพอใจกับสิ่งที่มี และวางฝันตามกำลังที่ทำได้ ความสุขจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม   โดย: ร่มไม้เย็น 12 เมษายน 2553 19:23:07 น.

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมพี่พรายทรายนานมากกกกกกกกกกกก สบายดีนะครับ   โดย: ศล 6 พฤษภาคม 2553 1:13:25 น.

สวัสดีค่ะ ช่วงนี้อาจจะร้อนกายสาหัส แม้จะไม่ถูกใจนักแต่ก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ .เพราะนี่เป็นสิ่งที่ธรรมชาติให้มา รักษาสุขภาพและมีความสุขกับใจที่อิ่มเย็นนะคะ ขอบคุณความทุกข์ ที่ทำให้เรารู้ค่าของความสุข   โดย: ร่มไม้เย็น 12 พฤษภาคม 2553 23:19:10 น.

สวัสดียามเช้าในวันที่สวรรค์ยังไม่มีคำตอบค่ะ ช่วงนี้ป้าไม่ได้อยู่ที่บ้าน........ สวรรค์ส่งมาติดแหง็กอยู่ที่แฟลตดินแดงค่ะ ...........555 คนส่วนใหญ่มักใส่ใจกับผลได้ระยะสั้นเท่านั้น แต่คนฉลาดจะมองไกลไปถึงอนาคต   โดย: ร่มไม้เย็น 16 พฤษภาคม 2553 10:54:06 น.

แอบมาเยี่ยมครับ ^__^.........   โดย: GTW/Psycho man IP: 58.8.224.95 23 พฤษภาคม 2553 6:25:08 น.

เเอบมาส่งดอกไม้ค่ะ พี่พรายหายไปพอๆกับหนูพลอยเลยหรือเปล่าหนอ...   โดย: อมิธีสท์ 24 พฤษภาคม 2553 5:47:48 น.

สวัสดีประจำเดือนมิถุนายนทุกๆ คนค่ะ ช่วงนี้ไม่ได้หายหน้านะคะ หลังจากถูกเฉดหัวออกไปทำงานห่างไกลเครื่องคอมพ์เป็นเวลาพักใหญ่ พรายทรายก็กลับมาประจำการหน้าจออีกครั้ง พร้อมกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาก ตอนนี้กำลังจัดผังคิวตัวเองค่ะ เข้าที่เข้าทางแล้วจะกลับมาเขียน ปะ นิยายต่อในทันที ต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจแวะเวียนไปทักทายใครได้บ่อยๆ นัก แต่ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ยังแวะมาอยู่เสมอๆ ป้ากุ๊กร่มไม้เย็น น้องอมิธีสท์ จานจี GTW และ Psycoman คุณศล รวมถึงแฟนคลับนิยายทั้งหลายที่แวะเวียนมา แต่ไม่ได้ฝากชื่อไว้ และทักทายคุณจินี่ในขวดแก้วด้วย เตรียมตัวติดตามพบกับสิ่งใหม่ๆ ใน สตูดิโอริมหาด ได้เลยนะคะ รับรองว่าไม่ผิดหวัง คุ้มค่าบนเน็ตอย่างแน่นอนค่ะ   โดย: พรายทราย 5 มิถุนายน 2553 5:20:59 น.

what is going to happen next? cant wait!   โดย: Camille IP: 71.81.178.101 29 มิถุนายน 2553 7:30:06 น.

โอ้ คุณคามิล ตามอ่านเรื่องนี้ด้วย ขอบคุณค่ะ แหะ แหะ ท่าจะต้องรอนาน เอิ๊กกกกก   โดย: พรายทราย 9 สิงหาคม 2553 18:23:03 น.

5555 เพิ่งสังเกต ท่าทางโจว์จะมาปีละครั้ง เพิ่งเห็นว่าเขียน หรือ ปะลงบล็อกนี่ เดือน เมษา กำลังเริ่มเขียนบทที่ 14 นะคะ เฮ้อออ ป่านนี้แฟนคลับโจว์ลืมไปหรือยังหนอ   โดย: พรายทราย IP: 110.77.167.178 21 มิถุนายน 2554 18:31:26 น.