แอนน์..กับงานร้านเบเกอรี่..ตอนที่ 2

มาต่อกัน หลังจากเมื่อวาน กำลังนั่งโพสรูป เวลาก็หมด เพราะต้องไปทำงาน

คือจริงๆชีวิตประจำวันตอนนี้ มันจะวนเวียนอยู่แบบนี้ ตื่นมาตี 3 ครึ่ง แต่ทำงานตี 5 ทำไมนะเหรอ?? เพราะว่าแอนน์รู้จักตัวเองดีงัย คือแอนน์ชอบตื่นมา นั่งดื่มอะไรตอนเช้า ซึ่งก็จะโพสบล๊อคไปด้วย เพราะว่าในระหว่างนี้ตาก็จะเริ่มตื่นตัวด้วย เริ่มหายง่วง ระบบของลำไส้ก็จะเริ่มทำงาน.. แล้วก็จะไปทำกิจวัตรเช้าต่อ เช่น ห้องน้ำ แต่งหน้า แต่งตัว ก็พอดีล่ะคะ 1 ชม. กับ 15 นาที

เพราะถ้าให้แอนน์ตื่นตี 4 รีบๆๆๆ แต่งหน้า แต่งตัว ก็จะมีปัญหาตรงที่ว่า รีบแล้วก็การเข้าห้องน้ำแอนน์จะเปลี่ยน ไม่ปรกติ ซึ่งไม่เป็นผลดี และยังคอนแทคเลนส์อีก ถ้าหากแอนน์ตื่นมา ล้างหน้า ใส่คอนแทคเลย แย่ค่ะ ตายังไม่ตื่นเลย ทำให้เจ็บตาเวลาใส่คอนแทค เห็นไม๊คะ ว่าทำไมแอนน์ตื่นแต่เช้า ซึ่งพี่เคเลนกับพี่เคลย์เค้าบอกว่า เค้าก็ทำไม่ได้ เค้าต้องนอนจนถึงตี 4 ครึ่ง ตื่นมา ล้างหน้า แต่งหน้า แต่งตัว ไม่เกินครึ่ง ชม. เค้าก็ออกไปทำงานได้เลย แฮ่ะๆ นั่นก็แอนน์ทำไมได้อีกแหละ เลยบอกว่าตัวเรารู้ตัวเองดีที่สุดแหละ เพราะว่าแอนน์ก็เข้านอนเร็วๆเอางัย ตอนเช้าแอนน์ชอบที่จะเข้าห้องน้ำทุกๆวัน มันทำให้ไม่อึดอัด

บอกว่าจะต่อเรื่องร้าน มาเล่าเรื่องนี้ทำไมกันเนี่ย อิๆๆ



รูปนี้ ถ่ายเมื่อเดือนแรกๆที่มาทำค่ะ

หลังจากทำสลัดเสร็จแล้วนะคะ งานอื่นก็ตามต่อมาเรื่อยๆติดๆ เช่น อบคิช อบคุ๊กกี้ อบเค้ก อบพาย หรืออบอาหารคาวชนิดอื่นๆ แอนน์เวลาทำงานของตัวเองหมด แอนน์จะไปถามหางานอื่นที่แอนน์ไม่เคยทำมาลองทำ เพราะว่าจริงๆงานพวกนี้ไม่ได้หนักอะไรเลยค่ะ ได้ความรู้ดี ไม่เสียหายที่จะถามงานอื่นมาทำเรื่อยๆ เพราะงานร้านฝรั่งทำเป็น ชม. ไม่ต้องคิดมาก เสร็จไม่เสร็จ ถึงเวลาก็มีคนมาต่อได้ แค่เราก็ทำไปเรื่อยๆของเรา ไม่ซีเรียสอะไร

อย่างเมื่อวันก่อนนู้น แอนน์อบคุ๊กกี้ไป 1 ถัง ก็ราวๆ 20 ถาด ถาดนึงก็ 12 ชิ้น สกู๊ปมันมาก อาทิตย์นี้รวมแล้ว แอนน์อบไป 4 ถังได้ค่ะ ทั้งผสมโดว์ไว้และก็บางชนิดไม่ต้องแช่ตู้เย็นค้างคืน เช่น คุ๊กกี้เนยถั่ว แต่บางชนิดต้องค้างคืนจนโดว์แข็งตัวขึ้น เช่น ช๊อคชิพคุ๊กกี้ และ ginger molasses cookies แต่บางชนิดต้องค้างคืนไว้ 2-3 คืน เช่นคุ๊กกี้ข้าวโอ๊ต เพราะเค้าต้องการให้ข้าวโอ๊ตดูดส่วนผสมเต็มที่ มีทริคนั้นทริคนี้เยอะค่ะ กว่าจะจำได้ก็เล่นเอาหลายเดือนอยู่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง แอนน์ทำคุ๊กกี้เนยถั่ว สูตรมันมีด้านหน้าเขียนเต็มสูตร ด้านหลังครึ่งสูตร ทีนี้แอนน์ก็เตรียมสำหรับครึ่งสูตรไว้ เพราะตอนแรกเค้าให้ทำครึ่ง แต่ไปถามอีกที เค้าให้ทำเต็มสูตร แอนน์ก็ลืมเอาเนยออกมาเพิ่ม โอ๊ย..ตกใจเลย ผสมโดว์เสร็จ ไมมันแข็งอย่างนี้เนี่ย!!!!!!!!!!!!!! แต่..คนอย่างแอนน์ไม่มีกลัวที่จะบอก ดิ่งตรงไปหาเจ้านายเลย บอกว่า ไอลืมมมม....ทำไงดี อิๆๆ แล้วซูซานก็ใจดีนะ ก็บอกว่าไม่เป็นไร ให้เอาเนยมาใส่โดว์ แล้วตีไปเรื่อยๆ ส่วนผสมอาจไม่เพอร์เฟค แต่ก็อบมาก็จะเหมือนเดิม เฮ้อ..จำเลยค่ะทีนี้ ทำอะไรที อ่านสูตรแล้วอ่านสูตรอีก เหมือนคนแก่ แต่ก็ดีกว่าที่จะผิดอีกครั้ง

ส่วนคิช มีประมาณ 11-12 คิช สลับหมุนเวียนเปลี่ยนเป็นเมนูประจำวัน วันละ 2 รายการค่ะ แอนน์ก็มีหน้าที่ควบคุมด้านนี้ คือหมุนเวียนคิชประจำวัน ถ้าเหลือ เจ้าหน้าที่ที่มาตรวจร้าน เค้าให้เอาเข้าฟรีซเซอร์ค่ะ เพื่อรักษาความสด แล้วอันไหนขาดเหลือยังงัย ก็จะเป็นคนทำ ตอนนี้สบายมากค่ะ แป๊บๆก็เสร็จแล้ว จำได้แล้วว่าอันไหนใส่ชีสอะไร อันไหนเครื่องปรุงแปลกไป แรกๆจดไว้ค่ะ ไม่งั้นหลง เคยผิดอยู่ครั้ง ดีที่ยังไม่ได้เทไข่ใส่ ไม่งั้นก็เรื่องใหญ่ แต่เค้าก็ไม่ว่าอะไรค่ะ เค้าบอกว่าดี ย้งแก้ทัน คราวหน้าให้ระวัง ฮ่าๆๆ มีบ้างๆนะ

เวลางานประจำในความรับผิดชอบของแอนน์เหล่านี้หมด หรือวันนั้นในลิสต์ไม่จำเป็นต้องทำของพวกนี้ แอนน์ก็จะได้ทำเค้กด้วย หรือพายด้วย สนุกมาก

ตอนนี้มีหน้าที่อบบราวนี่เพิ่มมาอีก อันนี้จริงๆไม่ใช่หน้าที่แอนน์เลย แต่ว่าพอดีครั้งหนึ่ง แอนน์ว่างจากงานทุกอย่าง เลยถามช่วยเค้า อันนี้เนี่ย ทีหลังมารู้จากอแมนด้า(ผู้จัดการและเสมียณ..ควบสองตำแหน่ง) ว่าปรกติซูซานทำบราวนี่อยู่คนเดียว มีแอนน์เนี่ยแหละที่เค้ามาสอนเพิ่ม นอกนั้นยังไม่มีใครที่เค้าสอนให้ หรือไว้ใจให้ทำ แอนน์เลย..เอ๊ะ..ดีใจดีไม๊เนี่ย ฮ่าๆๆ เค้าบอกว่า ถ้ายูอยู่ถึงคริสมาสต์แล้วยูจะรู้ว่ามันวุ่นวายสาหัสแค่ไหน เพราะว่ามันจะมีออร์เดอร์ส่งต่างเมืองด้วย อันนี้แหละ อีกไม่นาน แอนน์ก็คงจะได้หนาวไปด้วย เพราะโดนขู่มาแล้ว แต่..แอนน์ไม่กลัว เพราะอะไรเหรอ ก็เพราะว่าก็บอกแล้วงัย ทำงานร้านฝรั่ง ทำเป็น ชม. เวลาหมดก็กลับ ถ้าต่อ มันก็จะกลายเป็นโอทีงัย ถ้า ชม.ทั้งหมด รวมกันในหนึ่งอาทิตย์แล้วเกิน 40 ชม. เราก็ได้โอที ซึ่งก็คือ..เท่าครึ่งเลยนะ เช่น ถ้าได้ปรกติ 10 เหรียญ ถ้าโอ เครื่องมันก็จะคำนวณไปที่ 15 เหรียญต่อ ชม. อัติโนมัติ อิๆๆ ดีใจไม๊ล่ะ เห็นมะ ว่าไม่ต้องคิดมากอะไรเลย แอนน์ได้โอนิดๆอยู่บางอาทิตย์ จนเจ้าของร้านต้องเตือนว่า "แอนนา..ถึงเวลากลับบ้านแล้วววววว" ฮ่าๆๆ ทำงานเพลินน่ะ

แต่เค้ามีวิธีแก้ไว้อยู่แล้วค่ะ คือ ใน 8 ชม.ของแต่ละวันนั้น จะรวมพักเบรคอยู่ด้วยค่ะ ไม่เกิน 1/2 ชม. หมายความว่าต้องตอกเวลาเข้า-ออกงัยคะ เพราะฉะนั้น วันนึงก็จะเป็น 7 ชม.ครึ่ง เมื่อยอดรวม ชม.ใน 1 อาทิตย์จะได้ไม่เกิน 40 ชม. ซึ่งไม่มีเจ้านายที่ไหนอย่างจ่ายโอโดยไม่จำเป็นอ่ะค่ะ แต่กระนั้น แอนนาเนี่ยแหละค่ะที่เกินตลอดดดดด

อ้อ..ที่พูดชื่อ แอนนาๆๆเนี่ย คือที่ร้านเค้าเรียกแอนน์ว่าแอนนาอ่ะค่ะ แอนน์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แอนน์เองก็ใครเรียกอะไรก็ไม่ได้ทักน่ะ ก็ตามเค้าเรียก วันนึงเค้าก็มารู้ว่า อ้าว..ยูชื่อแอนน์เฉยๆนี่นา เค้าก็พยายามจะเรียกแอนน์เฉยๆนะ แต่ว่ามันเหมือนว่าเรียกแอนนาจนชินไปแล้ว เค้าก็ติดขัดที่จะเรียกให้ถูก เลยบอกเค้าไปว่า เรียกแอนนาเหมือนเดิมแหละ เพราะว่าจริงๆแล้วครอบครัวทางพ่อก็เรียกไอว่าแอนนามาตั้งแต่ไอเกิดเหมือนกันอ่ะแหละ อย่าคิดมาก ฮ่าๆๆ ส่วนครอบครัวฝรั่งที่เท็กซัสเนี่ย เค้าเรียกไอว่าแอนนี่ ซึ่งก็เกิดจากหลานชายสองลิงอ่ะ เค้าเรียก aunt annie ทุกคนเลยเรียกตามไปโดยปริยาย ฮ่าๆๆๆ



ต่อด้วยรูปนี้ ที่ทำคิชไว้ เมื่ออบแล้ว พักจนเย็นแล้ว ก็จะแรพ แล้วใส่ชื่อ ใส่วันเดือนให้เรียบร้อย แล้วเอาเข้าตู้เย็น ซึ่งอันนี้คนอื่นจะมาทำแทน แล้วตอนเช้า แอนน์ถึงจะมาเช็คว่าวันนี้คิชประจำวันคืออะไร แล้วก็หมุนเวียนชุดเมื่อวานเข้าฟรีซเซอร์ เอารายการของพรุ่งนี้ออกมาละลายไว้ที่ตู้เย็นธรรมดา แรกๆงงเหมือนกันค่ะ ทำไปทำมา ก็ชินอีกแหละ

เรื่องลงวันที่เนี่ยสำคัญนะคะ เวลา house inspector มาเนี่ย ต้องระวังให้ดีเลย ตั้งแต่แอนน์มาทำงานเนี่ย เคยเจอครั้งนึงค่ะ สนุกดี ไม่เครียดมาก เพราะถึงตอนเบรคแอนน์พอดีค่ะ คือจริงๆพนักงานทุกคนก็ควรจะเบรค เพราะว่าจะได้ให้เจ้าหน้าที่ตรวจได้เต็มที่ ไม่ขวางทางเค้า เพราะเค้ามองตามตลอดนะ ล้างมือ double hand wash ด้วยนะจะบอกให้ ตลกดี น้ำต้องอุ่นให้ได้อุณหภฺมิด้วยนะ ในการล้างมือน่ะ คนในร้านจะตื่นเต้นกันมากๆ เวลาเจ้าหน้าที่มา ส่วนแอนน์เคยเจอที่ร้านไทยครั้งนึงแล้วก็เลยคิดว่ามันเครียดกว่านี้น่ะ มาเจออันนี้เลยคิดว่ามันง่ายจัง



อันนี้เป็นส่วนหนึ่งของออฟฟิซแอนน์ อิๆๆ หมายความว่าแอนน์ก็วนเวียนๆอยู่แถวนี้แหละ ลิสต์ก็จะอยู่แถวนี้ บางทีแอนน์ก็แอบดูบิลบ้าง ว่าวันนี้จะมีทอร์นาโดมาลงที่ร้านหรือปล่าว เช่น ที่เห็นเนี่ย ก็แค่ออร์เดอร์ธรรมดาๆ เค้กวันเกิด หรือปาร์ตี้ เค้าโทรสั่งให้ทำล่วงหน้าไว้แล้ว อะไรแบบนี้ แต่ถ้าเป็นเคเตอริ่ง ส่วนมาก รพ.จะโทรมาประจำ ยอดขายทีละ 4-5 ร้อย อันนี้แอนน์ก็จะเตรียมหนาวๆไว้บ้าง เพราะว่าไม่ชอบออกไปส่งของข้างนอกอ่ะ ไม่มันเลย บางทีเค้าก็เอาแอนน์ออกไปด้วยน่ะ ไปเซ็ตอัพของช่วยบอสชาย แต่ก็ดีนะ เรียนรู้ เกิดวันนึงได้ไอเดียมาทำเองงัย จะได้ไม่อดตาย อิๆๆ

อ้อ..วันก่อน สามวันที่ผ่านมาน่ะ มีออร์เดอร์นึง 2500 เหรียญในงานเดียว ครั้งเดียว โอยยยยย..ตายละ ถ้าเป็นแอนน์ ขายแค่ใบเดียว ปิดร้านไปเที่ยวดีกว่า อิๆๆ บิลเดียวคุ้ม แต่งานนี้แอนน์ไม่ต้องออกไปค่ะ เพราะหนึ่ง ช่วงที่แอนน์ลาไปเวเคชั่นกับลูกๆพี่เคลย์ งานเริ่มกองเยอะ แอนน์ออก งานก็จะช้า บอสสองสามีภรรยาเลยออกไปเองค่ะ และงานนี้จะทางการนิดนึงงัย เค้าเลยไปกันเอง ใส่เสื้อเชฟด้วย คือเค้าจะมีเสื้อเชฟ ติดชื่อด้วยงัย เป็นคล้ายๆเครื่องแบบเชฟน่ะ แอนน์เลยดีใจ ไม่ต้องออกไป ส่วนแอนน์ก็อย่างที่บอก งมคุ๊กกี้ไปอาทิตย์นี้ 4 ถังแน่ะค่ะ เพราะของในสต๊อค ใช้กันไปเกือบหมดเลย และอีกอย่าง เค้าบอกว่า คุ๊กกี้ที่แอนน์ทำ เป็นขนาดที่เค้าต้องการ และคุ๊กกี้ทุกชนิดขนาดค่อนข้างเท่ากันเกือบหมด เพราะส่วนใหญ่คนอื่นทำ คุ๊กกี้มันใหญ่ บางอันเล็ก บางอันใหญ่มาก พอจัดถาดแล้วมันดูไม่สวย แบบเดี๋ยวเล็กเดี๋ยวใหญ่ แต่ราคาเท่ากัน อะไรแบบนี้น่ะ

สรุป...ว่าอาทิตย์นี้ยุ่งจนหาเวลาเช็ดเครื่องพรูฟเฟอร์ไม่ได้เลยน่ะ เพราะปรกติแอนน์จะหาเวลาล้างเช็ดเครื่องพักขนมปังนี้ ทุกๆเดือน



นี่เป็นคิชที่เค้าเอาออกมาเวฟและเสิร์ฟลูกค้า จะเยิ้มๆแบบนี้ อันนี้แอนน์สั่งมากิน ช่วงแรกๆเนี่ยสั่งอาหารร้านกินค่ะ เพราะอาหารคาวทั้งหมด พนักงานจ่าย 1/2 ราคาค่ะ บางอย่าง ไปทำเองได้เลยค่ะ แล้วไปบอกผุ้จัดการลงบัญชีไว้ เพื่อหักจากเช็ค หรือจะจ่ายสดเลยก็ได้ แต่อาหารหวาน กาแฟประเภทพิเศษ เช่น จากเครื่องทำคาปูชิโน่ พวกนี้เต็มราคาค่ะ ถ้ากาแฟธรรมดา และพวกเครื่องดื่มโซดา น้ำอัดลม ฟรีหมดค่ะ

ร้านไทยเนี่ยไม่ได้เลยนะ ฟรีหมด เลี้ยงพนักงานตลอด แต่..แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แอนน์ว่านะ ดีกันคนละอย่างน่ะ



เกรวี่ขาวใส่ไก่ ราดบิสกิต มาพร้อมสลัด ที่เป็นสเปเชี่ยลของวันศุกร์ค่ะ

ในระหว่างวัน พวกซุปต่างๆ น้ำเกรวี่ ซอสพาสต้า หรืออะไรต่างๆ แอนน์ก็เป็นคนทำแบ๊คอัพทั้งหมดค่ะ ถ้าทำไม่ทัน ผุ้จัดการก็ดูแลอยู่ เค้าก็จะมาช่วยค่ะ พวกทูน่าสลัด สลัดไก่แบบฝรั่ง แอนน์ก็เป็นคนทำ วันๆเค้าจะมีสมุดลิสต์เขียนไว้ค่ะ ว่าอะไรหมด บางอย่างก็ไม่เขียนชื่อคนทำลงไป แต่บางอย่างเค้าต้องการให้คนนี้ๆทำ เค้าก็จะเขียนชื่อลงไป เช่น คุ๊กกี้ คิช ซุปบางชนิด เค้าจะเจาะจงให้แอนน์ทำ เพราะหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะคนนี้เคยทำแล้วถูกใจ เพราะบางที ซุปชนิดครีมเนี่ย มันยากที่คนคนหนึ่งจะทำให้มันเนียน และพอดีได้ แอนน์ทำชินแล้ว มือเราจะคงที่ มันก็จะรสชาดเหมือนกันทุกครั้ง แต่ถ้าคนอื่นมาทำ บางทีก็ไม่ระวังก็มี เค้าเลยต้องกำหนดคนทำ

ส่วนงานบางอย่างที่สมัยแรกๆแอนน์เคยทำ(งานง่ายๆ..)ตอนนี้เค้าก็ไม่ให้แอนน์ทำแล้วค่ะ คือ..แอนน์เหมาะกับงานลำบากๆ ฮ่าๆๆ อย่างเช่น ตัดผลไม้ ห่อคุ๊กกี้ใส่ฟรีซเซอร์ อะไรเล็กๆน้อยๆ เค้าลงชื่อไว้เลย และเขียนไว้ที่กระดาษว่า not anna อะไรแบบนี้



แรกๆเคยสั่งของหวานมากิน แต่พอรู้ว่ามันเต็มราคา เลยไม่กินอีก และอีกอย่างเป็นการบังคับไปในตัว ดีแล้วที่เค้าคิดเต็มราคา เพราะไม่งั้นก็กินเยอะอีกอ่ะ และอีกอย่างนึง บางทีเช้าของแต่ละวัน เค้าเช็คของแล้ว อันไหนค่อนข้างเก่า วันสองวัน แล้วแต่ชนิด เค้าก็จะคัดออก ไปวางไว้ที่ถาดพนักงาน ไม่ขายให้ลูกค้า แล้วพนักงานก็กินกันเองอ่ะค่ะ ก็ได้ของพวกนี้เป็นสแน๊คไปได้บ้างค่ะ แรกๆอายเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มสนิทกับคนอื่นก็จะเริ่มกินเหมือนกันค่ะ แฮ่ะๆๆ



นี่ตู้โชว์ขนมค่ะ แบบอุณหภฺมิปรกติ พวกคุ๊กกี้ พายบางชนิดที่ไม่ต้องแช่เย็น ขนมปังต่างๆ ก็จะตู้นี้ เกือบทั้งหมดในตู้นี้ แอนน์เป็นคนอบหมดเลยค่ะ นี่คือหน้าที่หลักเลย ที่มาตอนเช้าก็เพราะพวกนี้แหละ



ส่วนตู้นี้อยู่ข้างๆกัน เป็นตู้เย็น เพราะเป็นพายตัดเสิร์ฟระหว่างวัน เป็นพายเย็น ชีสเค้ก อะไรพวกนี้ ส่วนมากพวกนี้ แอนน์ทำแค่สองสามอย่าง อย่างชีสเค้ก เนี่ย เค้าให้อีกสาขาหนึ่งที่อยู่เมืองไม่ไกลจากกันเท่าไรนัก เป็นคนทำ แล้วเจ้าของเนี่ย เค้าแยกกันไปคนละสาขา แล้วก็จะเอามาส่งกันอีกที ทุกวัน



เค้กเต็มก้อน เป็นพรีเค้ก คือ แต่งหน้าเตรียมไว้บางส่วน อันนี้สำหรับลูกค้าที่เข้ามาแบบด่วน ไม่ได้สั่งล่วงหน้า บางก็มาชี้ๆเอาเลย และบอกให้แต่งใหม่ เขียนอะไรตามที่เค้าสั่งมา เช่น เค้กวันเกิด เค้าก็มาสั่งเพิ่มตัวหนังสือ หรือจะให้เอาลายออก แล้วแต่งลายใหม่ก็ได้



พร้อมกันนี้ ที่ร้านก็มีของน่ารักๆขายด้วยน่ะ เป็นพวกของครัวสวยๆ แอนน์ว่าออกแนวฝรั่งยุโรป แนวอิตาเลี่ยนน่ะ ก็ไม่รู้นะ สวย แต่ไม่ชอบ มันมีแต่ดอกไม้ น่ารักเกินไป แต่ลูกค้าก็ชอบ ของแพงไปนิด แต่ก็หายาก มีตั้งแต่ ซีดี พวกกระดาษเช็ดปาก กาน้ำ ถ้วยชา กาแฟ ของตกแต่งบ้าน สารพัด เปิดเพลงเค้าก็เปิดเพลงสไตล์แนวๆฝรั่งเศษ หรืออิตาเลี่ยนเหมือนกัน อาหารชื่อบางชื่อก็เป็นภาษาฝรั่งเศษด้วย



เค้กสตรอเบอรี่



เค้กช๊อคกับวนิลาไอซิ่ง

ไอซิ่งเนี่ย หน้าที่หลักแอนน์เลยนะ ทำทีละถังใหญ่ๆ ใช้ไม่ถึงอาทิตย์ก็หมด เวลาออร์เดอร์เยอะ ทำวันเว้นวันเลย น้ำตาลทั้งน้านนนนน กินกันเข้าไป



บราวนี่ชังค์ชีสเค้ก อันนี้เป็นชีสเค้กสเปเชี่ยล แพงกว่าเพื่อนค่ะ เพราะทำสองตัว คือทำบราวนี่แล้วตัด แล้วเอาไปใส่ในชีสเค้กค่ะ อันนี้ก็ทำมาจากอีกสาขาหนึ่ง เข้าใจว่าเป็นความลับ อิๆๆ เอ..เค้าจะปิดห้องทำเหมือนที่แอนน์เคยได้ยินในเมืองไทยหรือปล่าว ที่เค้าปิดห้องทำน้ำจิ้มแหนมเนืองกันเลย เพราะว่าไม่ต้องการให้ใครรู้ซีเคร็ท อิๆๆ

แต่ในนี้แอนน์ทำอยู่หนึ่งอย่างคือ...หน้าเค้กมีช๊อคโกแลตเกลซดำๆอยู่เห็นไม๊คะ นั่นน่ะแอนน์เป็นคนทำ ผสมเอง อันนี้ก็เหมือนกัน เค้าบอกต่อกันมา แล้วมาเล่าให้แอนน์ฟังทีหลังว่า จริงๆเค้าไม่ให้ใครทำ เพราะแต่ละคนทำออกมาแล้วมันไม่ครีม คือเข้าใจว่าอันนี้ต้องใช้ความอดทนนิดนึงในการผสม ต้องใจเย็น แล้วอแมนด้าบอกว่า you are only one that she let you make it...เพราะว่าหลายคนทำออกมาแล้วเป็นก้อนๆเล็กๆ แล้วซูซานเค้าไม่ค่อยชอบ เค้าเลยทำเองมาตลอด ตอนนี้...กลายเป็นหน้าที่แอนน์อีกแล้วคับท่าน ไม่ยาก แต่ต้องอาศัยความอดทนนิดนึงแค่นั้นเอง เวลาทำเค้าจะตักเข้าเวฟแล้วก็ราดลงบนชีสเค้ก และมันจะแข็งตัวแบบนี้ ไม่ได้แข็งมากๆ แต่เป็นครีมๆอ่ะ แล้วก็บีบวิฟครีมแต่งลงไป ตัดชิ้นขายระหว่างวันเนี่ย ตกชิ้นละเกือบ 5 เหรียญเลยเชียว แพงงงงงง แต่กระนั้นก็มีแต่คนกินนะ

เออ..ว่าเรื่องแพง ใครๆก็บ่นว่าร้านนี้แพง พี่เคลย์ก็บ่น แค่คิชถาดนึงเนี่ยก็เกือบ 20 เหรียญแล้วอ่ะ ตัดแบ่งได้ 6-7 ออร์เดอร์เอง แต่แอนน์ก็เห็นร้านยุ่งตลอด ฮ่าๆๆ ออร์เดอร์ก็เพียบตลอด ไม่รวยแล้วจะไปไหนเนี่ย

ก็อย่างที่เคยเล่า "แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง"ถ้าใครได้อ่านคงจำได้ แบบว่าพนักงานเคยนินทาเจ้านาย ตอนเจ้านายไม่อยู่น่ะ แล้วแอนน์หนีไปล้างจาน จำได้ป่ะ แบบว่า..ตอนแรกสตาร์ลาก็ยืนจับกลุ่มนินทาอยู่หลังร้าน เรื่องขายของแพง เช่น ชีสบอล ชิ้นละคำเอง ขายตั้งเหรียญ อะไรแบบนี้ หรือคัพเค้กวันพ่อ ขายตั้ง 6-7 เหรียญ เค้าก็ถามความเห็นแอนน์ว่า ถ้าเป็นแอนน์ แอนน์จะขายราคานี้ป่าว แอนน์ตอบว่า..ไม่ได้เอาสมองมา ไปล้างจานดีกว่า ตอบติดตลกน่ะ เค้าเลยหัวเราะ ไม่สนใจแอนน์ แต่จริงๆ แอนน์อยากตอบว่า ก็แพงนะ แต่ว่ามันอยุ่ที่ว่าเค้ามีลูกค้าเป้าหมายเป็นใครต่างหากล่ะ คือเจ้าของร้านแต่ละร้านก็เจาะกลุ่มเป้าหมายต่างกันไป เค้าอาจจะอยากเจาะกลุ่มลูกค้ากระเป๋าค่อนข้างหนักงัย ซึ่งมันก็คงเป็นตามนั้น เพราะ..ก็ยังเห็นกวาดเงินเข้ากระเป๋าทีละเยอะๆ ทุกวันนี่นา ซึ่งร้านแบบนี้คงไม่ได้เหมาะที่คนอย่างเราจะไปกินบ่อยๆก็แค่นั้นเอง กลุ่มเป้าหมายไม่ใช่เรา..แค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องคิดมาก คิดมากก็ปวดหัวป่าวๆ

ถ้าจะคิดให้ดีอีกที ที่แอนน์เคยเห็นนะ บางร้านอ่ะ เค้าตั้งราคาแพง เคยได้ยินอยู่ครั้งว่า บางทีถ้าเอาทุกกลุ่มเป้าหมาย ตัวร้านรับไม่ไหวอ่ะค่ะ สาเหตุที่เค้าตั้งราคาแพงนั้น มันอยู่กับจุดประสงค์ที่เค้าเจาะกลุ่มลูกค้าด้วยน่ะ ว่ากลุ่มไหน และไม่ต้องการให้ร้านพลุกพล่านเกินไป อะไรแบบนี้ นี่คือที่เคยได้ยิน ได้อ่านมา ก็เลยคิดว่า มันก็คงจะจริงๆ

ส่วนแอนน์ไม่ได้เข้าข้างใคร ไม่ได้เข้าข้างเพื่อนพนักงาน ไม่ได้เข้าข้างเจ้านาย แอนน์สันโดษอยู่คนเดียวค่ะ เพื่อนๆถึงไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง เพราะแอนน์ไม่อยากคุยเรื่องพวกนี้ คือแอนน์ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกรู้สา ก็รับรู้บ้าง หูได้ยินบ้าง แต่ไม่คิดใส่ใจ แค่เรื่องเราวันต่อวัน เราก็มีเยอะอยุ่แล้ว รักตัวเองก็ไม่คิดอะไรให้มันปวดหัว มีบ้างที่คุยกับพี่เคเลน แต่..ไม่ใช่เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน ไม่คุยเด็ดขาด เค้าอยากเล่าก็เล่าได้ แต่แอนน์ไม่ต่อ แค่นั้น และการทำงานเนี่ยนะ จะให้สบายใจ เราต้องพยายามมองข้อดี อย่ามองขอ้เสีย ไม่งั้นก็ไม่สบายใจ



เค้กมะพร้าวกับซาวครีม อร่อย นุ่ม เคยสั่งไปฝากแอนจี้(ลูกติดแด๊ด)



รุปนี้ พนักงานมายืนปลื้มกับแบบเค้กที่ลูกค้าเอามาให้ทำ แล้วมันแปลกดี เลยขอถ่ายไว้ แต่เซ็นเซอร์หน้านิดนึง เพราะตอนนี้เรื่องนี้กับฝรั่งรอบข้าง รุ้สึกเค้าซีเรียสกันจัง เลยกันไว้ก่อน แม้แต่พี่เขยยังระแวงเลย เลยตอนนี้พยายามงดรูปครอบครัวฝรั่งซะ กันปัญหา เค้าไม่ชอบ เราก็ไม่ลง



เค้กนี้ของจริงจ้า วันเกิดเด็กอายุไม่กี่ขวบ เค้าเอาแบบมาให้ทำ สวยแปลกดี



เราเป็นคนไทย เติบโตมากับอาหารไทย เลยไม่ชินที่จะกินอาหารฝรั่งที่ร้านทุกวัน เลยห่อปิ่นโตไปกินเองทุกวันค่ะ ประหยัดเงินด้วย เพราะทำอาหารห่อให้พี่เคลย์ทุกวันอยุ่แล้ว ตัวเองก็จะห่อไปด้วย ในร้านก็มีแต่แอนน์เนี่ยแหละ ห่อข้าวไปกินเอง ฮ่าๆๆ ทำงานร้านอาหาร แต่ห่อข้าวไปกินเอง ใครเห็นก็คงจะงงเป็นธรรมดา แต่นะ..บอกแล้วว่าประหยัด และอีกอย่าง อาหารที่ร้านก็มีแต่ แป้ง นม เนย ครีม ชีส บางทีก็เลี่ยนนะ



บางครั้งก็ได้ไอเดียจากร้านไปทำมากินเอง เห็นป่าว เดี๋ยวจะเสียชื่อ สั่งกินของที่ร้านแค่แรกๆ พอรู้รสเท่านั้น แล้วต่อมาก็กลับไปทำกินเอง อันนี้ทำเบรดพุดดิ้งกินเอง อิๆ เห็นที่ร้านทำน่ากินดี เลยทำกินเองซะ



แรกๆ ตอนเช้าๆก็ทำพวกนี้ไว้กินก่อนไปทำงาน ตี 4 ตี 5 เนี่ยแหละ..



บางทีก็กินง่ายๆแบบนี้

แต่ตอนหลังนี้ เริ่มไม่กินตอนเช้าแล้ว เพราะว่าพอกิน แล้ว 8 โมง หิวอีกแล้วอ่ะ ได้ความว่า..พอเรากินตอนเช้า ระบบเมตาบอลิซึ่มเริ่มทำงาน มันเลยหิวเร็ว เลยตอนนี้จิบกาแฟนิดนึงตอนเช้า แล้วก็กิจวัตรอื่นๆก็ไปทำงานได้เลย 9.30 น-11-30 น.ของแต่ละวันของแอนน์จะเป็นช่วงเบรค ซึ่งแอนน์ก็เอาอาหารไปกินด้วย ก็จะกินช่วงเบรคช่วงนี้ เลยเช้าก็ไม่กินแล้วค่ะ เพราะไม่กิน ก็ยังไม่หิว เลยไม่กินซะเลย

ทำงานยุ่งๆไปเรื่อยๆทั้งวัน แป๊บๆก็บ่าย 1 โมงแล้วค่ะ เป็นเวลาที่แอนน์ควรจะต้องกลับบ้านแล้วค่ะ แต่บางทีก็ยาวไปถึงบ่ายครึ่งค่ะ เพราะงานเยอะ บางทีจบไม่ทันก็กลับช้านิดนึงได้ แต่ถ้าบางวันกลับเที่ยง เพราะงานหมด(ไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม..) วันต่อมาแอนน์ก็อยู่ได้ถึงบ่ายสองก็มี อย่างเช่นวันพุธ กับวันศุกร์ จะตอ้งมีห่อเครปไส้ต่างๆก็จะอยู่ต่ออีกหน่อย แต่เวลาก็จะประมาณนี้ คือยืดหยุ่นได้ แต่ทั้งอาทิตย์รวมแล้วไม่ควรเกิน 40 ชม.ค่ะ ยกเว้นนายขอไว้

สรุป..คือ แอนน์ได้งาน จ-ศ สมใจค่ะ เสาร์-อาทิตย์ แอนน์ก็มีเวลากับพี่เคลย์ ส่วนอยากลาตอนไหนก็บอกเค้าได้ เค้ายืดหยุ่นได้ ตรงนี้แหละที่แอนน์ชอบ เพราะครอบครัวแอนน์มีกิจกรรมเยอะค่ะ แฮ่ะๆๆ

วันนี้แอนน์มีเวลาพิมพ์เยอะ เพราะเสาร์นี้ไมได้ไปไหนค่ะ งานบ้านล้วนๆ ดูหนัง ออกกำลังกาย(พยายามมมมม...)ช่วงนี้ถือศีลอยู่ในบ้านค่ะ เพราะ..เงินจางค่ะ เวเคฯที่ผ่านมา ดูดเงินเราไปเยอะเหมือนกัน ซื้อความสุขไปเต็มๆ ตอนนี้ได้เวลาเก็บใหม่อีกทีแล้วค่ะ

Create Date : 09 สิงหาคม 2551		19 comments
Last Update : 9 สิงหาคม 2551 21:43:07 น.
Counter : 3718 Pageviews.
Share Tweet