ในที่สุดก็กล้าทำกับเขาเสียที

ปี 2014 ปีแห่งความกล้า

สวัสดีค่ะ ชาวตะพาบทุกคน ดิฉันเป็นคนใหม่ที่เพิ่งจะเข้าร่วมกับเขา

เห็นโครงการนี้มานานแล้วค่ะ แต่ไม่กล้าเขียนส่ง เพราะอะไรรู้ไหมคะ

"ไม่กล้า"

ใช่ค่ะ เพราะว่าไม่กล้า

บางคนคงจะแอบขำนะ แต่เป็นเรื่องจริง เคยไหมคะว่าเราอยากจะทำอะไรสักอย่างให้สู่สายตาประชาชน แต่เพราะพื้นเพนิสัยเป็นคนขี้อายมาแต่เด็กค่ะ กลัวทำไปแล้วไม่ดีพอ อับอายเขาเปล่าๆ

ไม่ค่อยกล้าแสดงออก เป็นเด็กหัวกลาง ไม่โดดเด่น ไม่เคยถูกคัดเลือกให้ขึ้นเต้นบนเวที ไม่เคยสมัครประกวดความสามารถพิเศษ เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต

แล้วถ้าถูกถามว่า อะไรเป็นความสามารถพิเศษของเธอ ก็จะงงตัวเอง คือไม่รู้ว่าตัวเองเก่งอะไร แต่รู้แค่่าชอบอะไร

ชอบวาดรูป คือคำตอบแรก ชอบอ่านนิทาน นิยาย คือคำตอบที่สองแต่ก็เป็นแค่ความชอบ นะคะ ไม่ได้ทำเป็นอาชีพอะไร

แต่ทีนี้ อยู่มาวันหนึ่ง(วันที่มีลูกแล้วถึงสองคน) ตัวดิฉันสามารถ (ขอใช้คำว่าสามารถ ให้นมแม่กับลูกได้ โดยเฉพาะคนที่สอง เลี้ยงลกด้วยนมแม่ 100% โดยไม่พึ่งพานมผง เหตุเพราะลูกคนที่สองแพ้นมวัว

ผู้หญิงที่ผลิตน้ำนมได้เพียงแค่วันละ 12 ออน สามารถเลี้ยงลูกด้วยนมแม่จนลูกครบหนึ่งขวบ

นี่แหละค่ะคือการจุดประกายว่า ถ้าเราตั้งใจ ก็ทำได้นะ

ทีนี้เรื่องมาถึงตรงที่ว่า ดิฉันชอบอ่านนิยายค่ะ แล้วก็อยากจะมีผลงานนิยายสักเรื่องที่มันออกจากจินตนาการของตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าลองสักที

พอนึกถึงเรื่องลุกๆแล้วก็ฮึดขึ้นมาว่า

"เฮ้ย ถ้าปล่อยเวลาไปโดยไม่ทำให้เป็นรูปเป็นร่าง ถึงเวลาก็อาจสายเกนไป มือมี สมองสั่งการได้ จลทำซะ อย่ารอ"

พอบอกตัวเอง ปลุกใจตัวเองแล้วก็เริ่มลงมือ

และดีใจมากที่ในปัจจุบันมีพ้นที่ออนไลน์ที่ให้โอกาสนักเขียนหน้าใหม่

ได้ลองสนามโดยมีผู้อ่านมากมายจากหลายที่ และไม่จำเป็นต้องส่งเรื่องเข้าสำนักพิมพ์ ก็มีนักอ่านหลายท่านพร้อมที่จะเป็นผู้ออกความเห็น

กลั่นกรอง แนะนำให้เหล่านักเขียนหน้าใหม่ได้พัฒนา

อย่ารีรอ ณ วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2014 จึงเป็นวันที่ดิฉันลงนิยายที่

แต่งเองตอนแรกในเวบนิยายออนไลน์เวบหนึ่ง

ความกล้านี้ที่ทำไทำให้หัวใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ รออ่านผลตอบรับ ว่าเรื่องจะดีไหม ถูกใจนักอ่านไหม จะโดนตำหนิไหม ต่างๆนานาเลยค่ะ

แต่ความรู้สึกที่มากกว่านั้นคือ มันเป็นอะไรที่สุดยอด ว่าเราได้ทำไปแล้วนะ ทำจริงๆนะ นิยายตอนแรกที่เขียนจบสู่สายตาคนอ่านแล้วนะ บอกได้คำเดียวว่า มันโล่งงงงง (ขอใส่เอคโคในภาษาเขียน) เพราะมันไไม่มีสิ่งค้างคา ตายนอนตาหลับได้ ประมาณนั้นค่ะ

ตอนแรกปล่อยออกไป ตามด้วยตอนที่สอง ตอนที่สามจนจบนิยาย โอ๊ยยย ฟินกับตัวเองจริงๆ ฟินเพราะ ในที่สุด เราก็ทำสิ่งที่อยากทำมานานสำเร็จ....จนได้นะเรา เป็นความภูมิใจเล็กๆ ของนักเขียนบนโลกออนไลน์คนหนึ่งเท่านั้นค่ะ

บางคนอาจจะรู้สึกเฉยๆ นะ แต่สำหรับดิฉันมันต้องใช้เวลานานทีเดียวกว่าจะกล้าเขียนนิยายออกมาให้คนอ่าน กล้าที่จะยอมรับข้อผิดพลาดจากคนที่เราไม่เคยเห็นหน้า กล้าที่จะหาจุดผิดของตัวเองแล้วแก้ไข

ความกล้านี้ทำให้ดิฉันเรียนรู้อะไรที่ไม่เคยรู้ว่าก่อนในโลกของวรรณกรรม และค้นพบอีกแง่มุมหนึ่งของตัวเอง

และในปี 2014 สำหรับจะเป็นปีแห่งความทรงจำดีๆไปตลอด ทุกเรื่องที่ผ่านมาจะเป็นบทเรียนและนำไปสู่ความกล้าครั้งใหม่ที่รออยู่

ขอบคุณที่อ่านจนถึงตัวอักษรสุดท้ายค่ะ

Create Date : 18 ธันวาคม 2557
Last Update : 20 ธันวาคม 2557 21:11:05 น.		1 comments
Counter : 640 Pageviews.
Share Tweet