โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 122 ทางแยก
ทางแยก พอพูดถึงทางแยก หลายคนคงนึกถึงการเดินทางบนท้องถนน และอาจมีหลายคนที่ให้ความนัยหมายถึงการเดินทางของชีวิต สำหรับดิฉันก็ไม่ต่างจากทุกคนมากนัก ชีวิตของผู้หญิงทำงาน บริษัทเอกชนธรรมดา เป็นแม่ของเด็กหญิงวัยประถมกับด็กชาย วัยอนุบาล เป็นภรรยาของสามีที่ขยันขันแข็งรักครอบครัว ชีวิตดูราบรื่นนะคะ แต่กว่าจะมาถึงตรงนี้ก็ผ่านมาหลาย "ทางแยก" ทีเดียวเลย มองย้อนกลับไปในอดีตแล้ว ยังขบขันตัวเอง หรือเสียดายบางช่วงเวลา ที่ผ่านมาก็มี แต่เราไม่มีปุ่มกลับไปยังจุดเริ่มต้น หรือเล่นต่อจากที่ ค้างไว้เหมือนในเกม ใช่ค่ะ ดิฉัน กำลังเปรียบเทียบว่าชีวิตคนเราก็เหมือนเกมนะคะ หากใครทัน คงจำเกมอมตะอย่างมาริโอ้ซุปเปอร๋ได้ ในเกมเราจะต้องฝ่าด่านต่างไปให้ได้ เจอทั้งเต่าน้อยคลานต้วมเตี้ยม เต่าน้อยพ่นไฟ เต่าบึกนักรักบี้ กระโดดๆ เหยงเหยียบเต่าทั้งหลาย หรือไม่ก็ฟลุ็คได้ขี่เจ้าไดโนเสาร์สีม่วง กินเห็ดให้ตัวโต ทุกอย่างที่ทำ ก็เพื่อ "ฝ่าด่าน" ให้ถึง "เส้นชัย" แต่พอถึงเส้นชัยแล้ว ใครว่าเป็นเส้นสุดท้าย "ยังมีอีกหลายด่านทีเดียวกว่าจะจบเกมกระดานนี้" บางด่านเมื่อผ่านมาได้ คุณจะเจอ "ทางแยก" ไปคนละทาง แล้วจะลังเลว่าไปทางไหนดี ทางแยกที่ไปบางด่านนั้นอาจไม่ได้เป็นเส้นทางสู่เป้าหมายของเกม เลยแต่ไปเพื่อเก็บแต้มคะแนนสะสม ตรงนี้ดิฉันว่าเหมือนกับไลฟ์สไตล์ของคนเรานะคะ บางคนอาจไม่ได้ต้องการหวังให้ถึงเส้นชัยได้เร็วที่สุด แต่ขอถึงเส้นชัยให้คุ้มค่าที่สุด จึงยอมเสียเวลาสักนิดกับด่านบางด่าน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกด่านที่เป็นทางแยกจะมีแต้มให้เก็บ บางด่านคุณจะพบว่าเป็นทางลัด ทางลัดไปสู่ด่านที่ไกลกว่า (ภาษาเกมเรียกว่าวาร์ป) แต่พอคุณใช้เส้นทางวาร์ปแล้วก็จะไม่รู้ว่าไอ้ด่านต่างๆที่คุนลัด มามันมีอะไรบ้าง ฉะนั้นการตัดสินใจเลือกทางที่จะไปก็สำคัญใช่ไหมคะ แต่ก็อีกนั่นแหละจะแยกซ้าย แยกขวา แยกช้า แยกเร็ว แต่ที่ปลายทางของทางแยกนั้นอาจเป็นเป้าหมายเดียวกันหมด เมื่อจบเกมทุกอย่างก็จบ แต่ที่ไม่จบคือความรู้สึกที่ได้เล่นจนจบ เราเล่นเกมนี้มาได้ อดทนบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็เล่น เกมนี้ไม่มีการแข่งกับคนอื่น แต่แข่งกับใจของตัวเอง หากไม่อดทนก็คงปิดสวิทช์ ถอดปลั๊ก แต่ถ้าสู้เล่นต่อ เหนื่อยบ้างก็พัก แล้วกลับมาเล่นอีกครั้ง สำหรับเกมของดิฉันนะหรือคะ ตอนนี้กำลังเดินตามเกมแต่ยังไม่ถึง ทางแยกให้ตัดสินใจ แต่ถ้าถึงเมื่อไหร่ ดิฉันค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ลังเล เอาหัวใจเลือกเป็นสำคัญ เพราะดังที่กล่าว ทุกทางแยกนั้นสุดท้ายจะไปเจอกันที่ปลายทางค่ะ เพราะเกมนี้ดิฉันไม่ต้องการชนะ แต่ต้องการเล่นให้สนุก คุ้มค่าที่สุด ไม่ใช่เพื่อใคร แค่เพื่อตัวเอง ไม่ค่อยถามใครมากนักหากเจอทางแยก ยกเว้นเสียแต่แยกที่ไปเป็น "ทางตัน" แต่ตันก็ถอยกลับทางเดิมได้ ใช่ไหมคะ เสียเวลาบ้าง แต่ก็ใช่ว่าจะสูญเปล่า อย่างน้อยจะได้ กลับไปบอกคนที่กำลังเลือกทางนี้ได้ว่าข้างหน้าเป็นทางตัน อ่านไปแล้วคงให้ความรู้สึกว่า "ทางแยก" ของดิฉันเป็นเรื่องสนุก ไม่ใช่เรื่องเครียดที่ต้องตัดสินใจเลือกอะไรสักอย่างหรือ จะพูดว่า "ใช่" ก็ได้นะคะ ก็ไม่มีใครรู้นี่นาว่าทางแยกที่ไหนั้น เป็นอย่างไรถึงแม้คนที่เคยไปมาแล้วก็อาจจะบอกไม่ได้ว่ามัน ไม่เหมาะกับเรา อนาคตไม่แน่นอน เส้นทางที่เคยมีคนนำทางอาจไม่ได้เป็นเหมือนเดิม ดังนั้นตัวเราคือผู้เลือกของตัวเองค่ะ จึงยอมรับในผลของการเลือก "ทางแยก"นั้นๆ ไว้ แต่ก่อนเลือกก็ประเมิณความเสี่ยงไว้ดีพอว่าจะ ยอมรับมันได้ถ้าไม่เป็นไปตามที่คิด ทางเดินชีวิตไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย ความซับซ้อนของถนนชีวิตจะมี หลายแยก แต่ละแยกก็มีบทพิสูจน์ของมัน "ทางแยก" ชีวิตไม่ได้โหดร้าย แต่ที่โหดร้ายเพราะเราไป จมอยู่กับมัน "เลือกแล้วไปต่อ" ทางข้างหน้ามีอะไรรอเราอยู่ อย่ากลัว เพราะความกลัวจะทำให้เราไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเท้า นี่แหละค่ะ ทางแยกของดิฉัน แล้วทางแยกของทุกคนเป็นอย่างไรบ้างคะ  เครดิตภาพจากอินเตอร์เนต
| Create Date : 18 มกราคม 2558 |
| Last Update : 21 มกราคม 2558 22:21:02 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 963 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
สวัสดีวันจันทร์ที่หมอกหนาๆค่ะ