|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
@>...^.^.....ทำเวลาที่อยู่ด้วยกัน..ให้เป็นเทศกาลของเรา
วันเทศกาลผ่านมาทีไร พวกเพื่อนสาวโสดช่วงเทศกาล มักแวะมาคุยกันที่บ้าน สาเหตุหลักๆเพราะเหงาคุณแฟนไม่อยู่ ปลอบใจกันไปมา ว่าอย่าคิดมาก
ฉันก็ขยันเล่าเรื่องครั้งเก่าๆของตัวเองให้ฟัง เมื่อแรกที่รักกับท่านชายใหม่ๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเราต่างมีงานที่คล้ายๆกัน คือในช่วงเทศกาลต่างคนก็ต่างทำงาน
เมื่อวันเวลาผ่านไป ฉันเลือกที่จะทำงานแบบมีวันหยุด เพื่อดูแลใครบางคน ส่วนเขาในวันปีใหม่ วันวาเลนไทน์ ตรุษจีน วันสงกรานต์ ลอยกระทงเขาไม่เคยอยู่บ้าน แรกๆก็ทำใจไม่ได้ กระวนกระวาย ไม่ค่อยมีความสุข
เขาไปทำงาน เขาไปทำงาน บอกตัวเองให้เข้าใจ แต่พอนานเข้า ก็เริ่มรู้สึกเหงา ไม่มีสักครั้งที่จะมีเวลาพาไปเฉลิมฉลอง นัดกันครั้งใด แม้กระทั่งซื้อทัวร์ไว้ เป็นอันยกเลิกทุกครั้ง เขาเปลี่ยนมาทำงาน มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ต้องโยกย้าย ไปอยู่คนละที่คนละทาง
งานที่เขาทำแปลกแตกต่างกับคนอื่นๆออกต่างจังหวัดบ่อยๆ บางคืน ดึกๆดื่นๆยังคว้างอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ต้องไปส่งคณะผู้ใหญ่ใครต่อใครที่จะไปต่างประเทศ เคยล้อๆว่า โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วทำไมต้องไปส่ง พอเขากลับมาถึงบ้าน นอนหมดแรง ฉันไม่กล้าเอ่ยปากขอให้พาไปไหนๆ น้องถามว่าแล้วพี่ทำยังไง ทำไงได้อยากไปไหนก็ไปเอง มือมีเท้ามี รถมีขับเองไปเอง
พอเขาหายเหนื่อย เขาจะเป็นฝ่ายชวนเอง พาไปนั่นโน่นนี่ ชดเชยกับวันที่ไม่ได้ดูแล แฟนน้องเขาเป็นกัปตันสายการบิน แฟนเขาบินเกือบตลอดเวลา อีกคนแฟนเป็นนายตำรวจ เข้าเวรตลอด น้องก็นั่งจับเจ่ารอจนเขากลับมา แล้วค่อยชวนกันไปดูหนัง หรืออยากไปไหนๆค่อยไป
วันๆหลังเลิกงาน นั่งจับเจ่าเฝ้าหน้าจอเล่นเกม จนตัวอ้วนเป็นกระปุ๊กต่อขา ฉันถามออกไปเมื่อแรกรู้จัก ในช่วงเทศกาลเขาเคยพาไปไหนไหม พวกเธอก็บอกว่าส่วนใหญ่ก็ไม่ แต่มาชดเชยให้ในภายหลัง ฉันถามแล้วยังจะต้องการอะไร
ฉันก็เลยงัดเอาเรื่องราวเก่าๆมาเล่าให้ฟัง เมื่อครั้งที่เป็นศิลปินแดดเดียว ในช่วงเทศกาลคืองานของเรา ปีใหม่บางทีอยู่ที่งานจนเกือบฟ้าสาง เพราะเจ้าภาพขอร้องให้แสดงต่อเพื่อรับวันใหม่
ต่อมาทำงานด้านการจัดเลี้ยง งานเฉลิมฉลองก็ต้องอยู่ในงาน จำได้ว่าครั้งหนึ่งครั้งที่มีฝนดาวตก ต้องไปนั่งทำอาหารประเภทปิ้งย่างเลี้ยงรับรองแขก ที่มาเยือนถึงตีสาม ญาติๆทางฝ่ายเราก็เข้าใจ ฝ่ายเขาก็มีพูดมาเข้าหูว่าเรา ห่วงแต่งาน ลองคิดดูสิ ไหนจะเหนื่อยกับงาน ไหนจะเหนื่อยใจ
แล้วช่วงที่ไม่ใช่เทศกาล เราไปมาหาสู่ดูแลเขากลับไม่ได้พูดถึง งานบางอย่าง ช่วงเทศกาลหยุดไม่ได้ ในขณะที่คนอื่นเขาเฉลิมฉลองสนุกสนาน ตำรวจต้องทำงานดูแลเรื่องความปลอดภัยของประชาชน แพทย์ พยาบาล ต้องเข้าเวร เพราะในช่วงเทศกาลอุบัติเหตุเกิดขึ้นมากผิดปกติ
น้องพยาบาลไม่เคยได้กลับบ้านเลย คนทำงานด้านทัวร์ยิ่งแล้วใหญ่ คนทำกิจการร้านอาหาร ไม่ต้องพูดถึง เพราะเป็นช่วงกอบโกย
ฉันจึงโสดในช่วงเทศกาลเสมอ เขาไปทำงานช่วงเทศกาลเป็นปกติ แรกๆก็มีงอนกันบ้าง น้อยใจกันบ่อยๆ เขาเคยชวนให้ไปด้วยกัน จองเที่ยวบินไว้ให้ ดีนะที่เป็นเที่ยวบินฟรี แต่ฉันเองกลับไปไม่ได้ เพราะงานฉันมีช่วงเทศกาลพอดีเหมือนกัน
ทำให้ฉันเข้าใจ งานเขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกที่คบกัน เลยต้องคิดเสียใหม่ว่าเทศกาลของเรา คือวันที่เราทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน นั่งจิบกาแฟในตอนเช้าๆ ดูนกดูกระรอกหลังบ้าน เขาช่วยเราล้างจาน ไปหาอะไรอร่อยๆนอกบ้าน ไปดูหนัง เดินซื้อกับข้าว
นั่นก็เป็นเทศกาลของเรา ไม่จำเป็นต้องเฉลิมฉลองพร้อมกับใครๆ เราอยู่บ้านหากว่าเหงาก็ไปรวมกับญาติกับเพื่อนๆ ใครที่มีลูกพาลูกไปเที่ยว วันไหนเขาเสร็จสิ้นภารกิจกลับมาบ้าน เริ่มเทศกาลเฉลิมฉลองของเราได้เลย เพราะในแต่ละวันที่ยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน สามารถเป็นเทศกาลพิเศษของเราได้อยู่แล้ว
น้องๆบอกว่ารู้อย่างนี้ หาแฟนทำเกษตรก็น่าจะดี ได้ปลูกหอมปลูกผักชี เห็นหน้ากันทุกวัน มีเสียงแทรกขึ้นมากลางงาน เจอกันทั้งวันเช้าจดเย็นเราชอบแต่พวกเขาอาจไม่ชอบก็ได้ ปล่อยผีปล่อยสาง ให้ไปสูดโอโซนข้างนอกบ้านบ้างก็ได้ ห่างกันเขาว่ารักกันดี อีกคนพูดคล้ายจะปลอบใจตัวเอง
ฉันบอกออกไป อย่าคิดมาก หากยังหาทางกลับบ้านเจอ ก็อยู่กันต่อไป น้องถาม พี่คิดแบบนี้เหรอ ตอบเออ(ค่ะ) คิดอะไรมากมาย คิดแล้วไม่สบายใจก็อย่าไปคิด
แอมอร
ท้ายเรื่อง ยาวหน่อย แต่อยากเล่า ใครกลัวเมาก็ข้ามๆไปค่ะ
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
21 comments |
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2554 21:11:58 น. |
Counter : 723 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: peeamp 10 กุมภาพันธ์ 2554 21:13:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 10 กุมภาพันธ์ 2554 21:31:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: panwat 10 กุมภาพันธ์ 2554 23:59:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 11 กุมภาพันธ์ 2554 6:18:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๋อซ่าส์ 11 กุมภาพันธ์ 2554 7:21:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรหมญาณี 11 กุมภาพันธ์ 2554 9:27:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: สีฟ้าใส 11 กุมภาพันธ์ 2554 9:44:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 11 กุมภาพันธ์ 2554 15:04:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๋อซ่าส์ 11 กุมภาพันธ์ 2554 19:15:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: SongPee 11 กุมภาพันธ์ 2554 22:14:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 12 กุมภาพันธ์ 2554 6:30:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: raya-a 12 กุมภาพันธ์ 2554 17:37:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: retrojass 12 กุมภาพันธ์ 2554 18:46:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: mutcha_nu 12 กุมภาพันธ์ 2554 20:58:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|