|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
@>...^.^.... ซัมเมอร์นั้น..ฉันไปบ้านนอก
เมื่อก่อนตอนปิดเทอม สถานที่แรกที่คิดจะไป บ้านเก่าของคุณยาย ทำมั๊ยทำไม ไม่คิดจะบินไปฮาวายก็ไม่รู้
ยายเป็นลูกชาวนา ป้าบอกว่าคุณตาทวดเป็นท่านขุน เอ๊ะเราก็มีเชื้อสายเหมือนกันนะ ขุุนอะไรล่ะป้า ป้าบอกว่าขุนนา เชื้อสายชาวนาไทยไงล่ะ
ยายเป็นลูกสาวคนที่เท่าไหร่ไม่ได้ถามแต่มีที่นาหลายแปลง และยุ้งฉางเรียงรายอยู่หลายเชียว ไม่ธรรมดา ส่วนตาเป็นช่างปั้นหม้อและเป็นหมอยา
มีเรือลำใหญ่ มาขายหม้อดินและพวกกระปุกออมสิน ที่เป็นรูปฟักทอง กระต่าย หมู เครื่องปั้นดินเผาชนิดต่างๆ คุณตามีเชื้อสายมอญแถวบางพระ จังหวัดปทุมธานี มิน่าลูกหลานจึงผิวพรรณดีมีสถุล เอ๊ย สกุล
พบรักกันแต่งงานกันมีลูกสาวสามคนลูกชายหนึ่ง ต่อมาลูกสาวแต่งงานมีหลานคนแรกเป็นหลานสาว หลังจากรักษาคนไข้ในแต่ละวัน ก็เจียดเวลามาอุ้มหลาน ชี้ไปเรื่อยเพราะทั้งรักทั้งหลง ว่าบ้านทรงไทยหลังโน้นให้หนู ที่แปลงนั้นก็ให้หนูนะ เจ้าสินนั่นก็ของหนู
วันหนึ่งกลางฤดูร้อน มีคนเข้าบ้าน คุณตาได้ยินเสียง เดินลงมาจากชั้นบน โดนโจรมาปล้นบ้านยิงตกลงจากบันได มานอนตายที่พื้นด้านล่าง
โจรกวาดทรัพย์สินแล้วหายไปในความมืด ลูกสาวสามคนได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในห้อง เพราะได้ยินเสียงพ่อบอกว่าอย่าออกมา กว่าจะกล้าออกมาดูก็สิ้นลมไปแล้ว
ผู้เขียนยังเล็กนักในตอนนั้น ป้าบอกว่าเพิ่งจะหัดคลาน น้าผู้ชายตายไปตอนบวชเณร แม่ก็มาเสียชีวิตเพราะไส้ติ่งอักเสบ ยายตรอมใจตายในภายหลัง ที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักในเวลาไล่เลี่ยกันทีเดียวสามคน น้องสาวผู้เขียนเป็นบาดทะยักเกือบไม่รอด
ป้าเลยยกบ้านและที่ดินถวายวัด บอกว่าเป็นทางผีผ่าน ใครจะนำศพไปป่าช้าต้องผ่านหน้าบ้าน เพราะบ้านหลังนั้นอยู่ก่อนถึงวัด ปัจจุบันที่แปลงนั้น ทางวัดได้สร้างเป็นโรงเรียน กลางสนามฟุตบอลนั่นแหละ คือที่ที่บ้านของเราตั้งอยู่ เราเกิดที่นั่น
เราอพยพเข้าไปอยู่รวมกับญาติๆในหมู่บ้าน ตรงนั้นเป็นบ้านทรงไทยสามหลัง ตั้งอยู่ในดงมะพร้าว ปลูกไม้ดอกสวยงาม มีชานแล่นกลาง เคยเห็นที่ทับแก้ว และคุ้มขุนช้างขุนแผนบ้านยายประมาณนั้น ประตูมีสลัก มีครัวไฟ มีชานบ้านให้เด็กวิ่งเล่น
นานๆครั้งที่พ่อพาไปหา แวะไปเยี่ยมป้าและน้า นอนฟังนิทานและเรื่องราวเก่าๆ ป้าบอกว่าบ้านหลังนี้ของหนู ไอ้สินควายตัวผู้ที่เหลือไว้ให้นั่นก็ของหนู ที่ดินแปลงนั้นก็ของหนู หนูก็พยักหน้าไปงั้นเอง
โตมาหน่อย ทุกปิดเทอม แวะไปคราวใด ก็ยังเห็นไอ้สินยืนแระเล็มหญ้าอยู่แถวนั้น ในบางวันป้าก็จูงไปฝากตาเรืองให้ช่วยพาเข้าฝูงไปด้วย สงสารว่ามันจะเหงา เราและน้องวิ่งตามตาเรืองไปในบางวัน เจ้าสินมัวแต่ติดสาว เราก็วิ่งเล่น ตกเย็นก็พาเจ้าสินกลับบ้าน
พวกผู้ใหญ่ สุมฟางไล่ยุงให้มัน เราก็เล่นกันอยู่รอบๆกองไฟ รอกินข้าวหลาม ช่วงหน้าหนาวหนาวมาก เด็กๆวิ่งเล่นจนเหงื่อหยด แล้วค่อยไปอาบน้ำ ก็มันหนาวนี่นา
ตอนเข้านอน ป้าจะเล่านิทานให้ฟัง พระสุธนนางมโนราห์ สังข์ทอง นางสิบสอง เล่นมาทั้งวัน เหนื่อยอ่อนจนผล็อยหลับไป
เมื่อยังเด็กน้าชายอุ้มไปขี่หลัง เราร้องไห้จ้า ถามว่าหนูกลัวตกเหรอ หนูกลัวมันหนัก จำได้ว่าป้าเลี้ยงจนมันแก่ตาย เพราะมันเป็นของหลาน เชื่อคำที่พ่อได้สั่งไว้ ไม่ยอมขาย ตายก็ขุดฝัง
ส่วนบ้านหลังนั้น ป้าดูแลรักษา รอว่าสักวัน เจ้าของตัวจริง เขาจะกลับมาอยู่ เสาทรุดก็ให้ช่างมาทำใหม่ หลังคา บันได สารพัดจะทรุดโทรม บูรณะแต่ละครั้ง เงินไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังบอกว่าบ้านนี้ของหนู
วันเวลาผ่านไป ป้าก็ยังไม่ยอมขึ้นไปอยู่ ผู้เขียนเริ่มเติบโต เอ่ยปากยกให้ป้า หนูคงยังไม่มีโอกาสได้กลับมาอยู่ที่นี่ในเร็ววัน ยกบ้านพร้อมที่ดินให้ป้าไป จะรื้อถอนแปลงเปลี่ยนยังไงก็ได้ ตามใจป้าละกัน
ส่วนที่ดินแปลงนั้นขอเก็บไว้ มีความฝันไว้ในใจ ในสักวันจะมีบ้านสวนเล็กๆ มีคลองดินรอบๆไว้เลี้ยงปลาสวยๆ มีต้นไม้ใบหญ้าไว้เชยชม จะปลูกไม้ไทยๆไว้รอบบ้าน ลูกอินลูกจันทร์ จันทร์กะพ้อ จำปี ปีบ มะลิ พุดซ้อน นางแย้ม ดอกไม้สีขาวที่มีกลิ่นหอม เป็นดอกไม้ในฝัน
ส่วนพื้นที่ที่เหลือว่าจะให้เขามาเช่าทำนาอยากมีไว้ชมวิว ขอค่าเช่าเป็นข้าวสารกระสอบเดียว เพราะสีเขียวๆของนาข้าวนั่นก็โปรดที่สุด ใครจะว่าบ้าก็ช่างเขา ก็หนูชอบนี่นา ป้าหัวเราะชอบใจ
วันหนึ่งฝันสลาย มีนายทุนมากว๊านซื้อที่ดินให้ราคาแพง ชาวบ้านแตกตื่นดีใจ อยากมีรถอยากมีเงินใช้ ยกขายกันเป็นแปลงๆ แล้วก็อพยพเข้าไปทำงานในโรงงาน เบื่อกลิ่นโคลนสาบควาย ผู้เขียนไม่ติเขาหรอก
แต่ที่ช้ำชอกใจก็ตรงที่ ที่ดินของผู้เขียนนี่สิ อยู่ตรงกึ่งกลางพอดี หากเขาขุดโดยรอบลองนึกภาพ คงเหมือนเกาะกลางมหาสมุทร มองในแง่ดีก็ดีเหมือนกัน พายเรือข้ามไปข้ามมา โรแมนติคเป็นบ้าไปเลย แต่ความเป็นจริงทำไม่ได้
เพราะหากเป็นฤดูแล้งน้ำลดลงไป เราก็จะคล้ายอยู่บนยอดเขา พอฝนมาคงจะพังทะลาย หายไปกับน้ำ ป้าบอกว่าขายไปเถอะลูก ไว้ค่อยหาเอาใหม่ เขากดราคาถูกมาก เพราะรู้ว่าเราไม่มีทางเลือก ต้องจำใจจำยอม ขายไปในที่สุด
ทุกครั้งที่กลับไปที่นั่น สิ่งที่ยังคงเอกลักษณ์ไว้ คือยายเลี้ยงกับยายปั้น สองสาวแห่งทุ่งสองห้อง ไว้ผมทรงดอกกระทุ่ม ใส่เสื้อคอกระเช้าสวมโจงกระเบน นั่งตะบันหมากอยู่ตรงเทอเรส ใกล้ซุ้มหมากและพลูข้างบ้าน
ผักตบชวาหรือที่เราเรียกกันว่าผักโป่ง พรมผืนใหญ่สีเขียวขจีที่เรานอนมองฟ้าด้วยกัน
.......
ยามเย็นเราจะแอบไปนั่งอยู่ริมบ่อทราย ปล่อยใจให้ปลิดปลิวไปกับระลอกคลื่นอันเวิ้งว้าง เห็นภาพไอ้สินควายเฒ่า มีนกเอี้ยงเกาะหลัง แระเล็มหญ้า เคี้ยวเอื้อง หางก็กวัดไกวไล่แมลง เห็นที่ที่เคยนอนเล่นบนต้นผักโป่ง เวลาน้ำแห้ง ต้นมันจะแนบกับพื้น มองคล้ายเสื่อสีเขียวผืนใหญ่เนื้อนุ่ม เห็นนกน้ำที่บินอยู่บนฟากฟ้าฝูงใหญ่ในยามเย็น
เราชี้ชวนดูเมฆบนท้องฟ้า ว่านั่นเทวดา นั่นตัวไก่ฟ้า นั่นไงมังกร โน่นนางฟ้า เราเล่นสนุกจนมืดค่ำ ป้าต้องมาตามให้ไปอาบน้ำกินข้าว กลิ่นควันจางๆในยามเย็นลอยอ้อยอิ่ง แสงอาทิตย์ลำสุดท้ายค่อยๆจางหายไปตรงขอบฟ้านั่น
พระจันทร์เยี่ยมหน้า กระจ่างฟ้าสว่างไสว เคยเล่นซ่อนหากันในกองฟาง หลังกองข้าวที่รอนวด เพื่อเก็บเข้ายุ้งฉาง ตั้งแต่เจ้าความเจริญที่ทุกคนฝันถึงได้ผ่านเข้ามา
เห็นควันพาดผ่านเป็นทางยาวบนท้องฟ้า ได้ยินเสียงครางหึ่งๆของเครื่องบินเร็วกว่าเสียง มีควันเป็นทางยาวคล้ายเมฆม้วนตัวอยู่นานแสนนาน
ควันจากปล่องไฟของโรงงานลอยอ้อยอิ่งเหนือท้องทุ่ง นั่นคือภาพเจนตาที่มีอยู่ที่นี่ ณ เวลานี้ คงเหลือไว้เพียงเงาของวันวาร นั่นคือภาพสุดท้ายที่ทิ้งไว้ในห้วงคำนึง
ลมเย็นๆมาปะทะหน้า บอกตัวเองว่าตื่นเถอะ เธอยังมีอะไรให้ทำในวันนี้อีกตั้งมากมาย และวันนี้ก็จะเป็นอดึตของอีกวัน อีกวัน และอีกวัน จนกว่า จนกว่า เธอจะหมดลมหายใจ
เราเกิดมาพร้อมๆกับการเปลี่ยนแปลง และต้องอยู่กับความเปลี่ยนแปลง นั่นคือความจริงของชีวิต ที่มิอาจปฏิเสธได้ วันนี้ที่ทำได้ คืออยู่กับมันและยอมรับมัน ลาก่อนนะไอ้สินแห่งท้องทุ่งสีเขียวกับฟ้าสีครามที่บ้านเกิด
ขอบคุณเสียงเพลงจาก jigg.com ภาพจากอากู๋ ค่ะ
Create Date : 18 มกราคม 2553 |
Last Update : 21 มกราคม 2553 22:01:51 น. |
|
55 comments
|
Counter : 6218 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:0:06:54 น. |
|
|
|
โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:0:22:33 น. |
|
|
|
โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:1:58:06 น. |
|
|
|
โดย: ooy (ooybangyom ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:2:16:36 น. |
|
|
|
โดย: ก้อนหิน (cator ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:8:25:39 น. |
|
|
|
โดย: raya-a วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:9:30:12 น. |
|
|
|
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:10:37:03 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:13:47:50 น. |
|
|
|
โดย: Nicky IP: 222.123.89.117 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:17:02:40 น. |
|
|
|
โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:17:19:30 น. |
|
|
|
โดย: ลิงกัง..ขี้เก๊ก.. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:18:29:20 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:18:44:37 น. |
|
|
|
โดย: Nicky IP: 222.123.89.117 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:18:53:44 น. |
|
|
|
โดย: Nicky IP: 222.123.89.117 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:01:48 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:06:59 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:08:48 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:18:11 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:30:52 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:19:31:49 น. |
|
|
|
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:20:17:13 น. |
|
|
|
โดย: กล้วยน้ำ วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:23:32:00 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:23:51:53 น. |
|
|
|
โดย: Suessapple วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:3:33:35 น. |
|
|
|
โดย: ก้อนหิน (cator ) วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:9:08:24 น. |
|
|
|
โดย: raya-a วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:10:16:56 น. |
|
|
|
โดย: Nicky IP: 117.47.67.199 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:13:47:21 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:14:43:49 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:16:07:04 น. |
|
|
|
โดย: Suessapple วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:16:37:59 น. |
|
|
|
โดย: Suessapple วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:16:38:54 น. |
|
|
|
โดย: ก้อนหิน (cator ) วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:16:53:52 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:17:22:15 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:18:24:35 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:18:54:01 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:19:02:46 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:19:11:49 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:19:28:37 น. |
|
|
|
โดย: peeamp วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:19:40:12 น. |
|
|
|
โดย: SongPee วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:20:27:38 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:20:59:29 น. |
|
|
|
โดย: ลิงกัง..ขี้เก๊ก.. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:21:39:25 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:22:32:52 น. |
|
|
|
โดย: aenew วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:23:08:26 น. |
|
|
|
โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:23:30:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|
ปล. จากบ้าน "ผู้ชายกลางสายฝน" ของผมไม่ใช่หุ่นหรอกครับ
แต่เป็น...