Group Blog
หน้าบ้านชานเรือน
เรื่องสั้น
เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
บันทึกของคนเดินเท้า
คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
สังสรรค์สนทนา
ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
รวมร้อยกรอง
กว่าจะถึงวันนี้
ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
ธรรมะคือคุณากร
ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
คนดีแผ่นดินซ้อง
คนซื่อแห่งกังหนำ
พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
นักรบสองแผ่นดิน
ทหารเสือแผ่นดินถัง
ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
เรื่องสั้นหรรษา
เรื่องเล่าของคนวัยทอง
เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
ย้อนอดีต
สัพเพเหระคดี
อะไรก็ได้
บันทึกของผู้เฒ่า
ฝึกหัดวางภาพ
ภาพเก่าเล่าเรื่อง
ผู้เฒ่าเล่าอดีต
เรื่องของคนกับหมาและแมว
พลิกพงศาวดาร
หลานปู่
บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
เรื่องไม่ขำ
นิทานชาวสวน
หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
สยุมภู ทศพล
สามก๊กฉบับคำกลอน
สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
เก็บตกจากตู้หนังสือ
คุยกับเจียวต้าย
โลกสดใส
ตำนานลิ่วล้อ
คุ้ยสามก๊ก
คลังแห่งปัญญา
ทบทวนนิยายจีน
สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
ทบทวนสามก๊ก
จากคลับสามก๊ก
เรื่องเล่าจากอดีต
จากกระทู้นอกเรื่อง
ภาพในอดีต
นิยายธรรมะ
สามก๊กฉบับมหาอุปราช
ภาพเก่าเล่าอดีต
ยิ้มคนเดียว
สามก๊กฉบับลายคราม
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ
All Blogs
ประวัติศาสตร์ต่อจากราชวงศ์จิ้น
ประวัติศาสตร์ราชวงศ์จิ้น (ภาคผนวก)
ตอนที่ ๒๒ สิ้นวงศ์จิ้น (จบบริบูณ์)
ตอนที่ ๒๑ เปลี่ยนบัลลังก์
ตอนที่ ๒๐ ทำดีมีคนชัง
ตอนที่ ๑๙ ฮ่องเต้ของไต้ฮั่น
ตอนที่ ๑๘ สองแซ่คู่อาฆาต
ตอนที่ ๑๗ ลูกหลานแซ่เล่า
ตอนที่ ๑๖ จุดจบของคนชั่ว
ตอนที่ ๑๕ ฮ่องเต้สิ้นอำนาจ
ตอนที่ ๑๔ สามนางรูปงาม
ตอนที่ ๑๓ มหาอุปราชคนใหม่
ตอนที่ ๑๒ ฮองเฮาใช้กรรม
ตอนที่ ๑๑ ราชบุตรปลอม
ตอนที่ ๑๐ ชิงกันเป็นใหญ่
ตอนที่ ๙ ฆ่าทั้งโคตร
ตอนที่ ๘ กำจัดคู่แข่ง
ตอนที่ ๗ ฮองเฮาใจทราม
ตอนที่ ๖ สิ้นปฐมวงศ์
ตอนที่ ๕ สูญเสียคนดี
ตอนที่ ๔ ขุนนางเหลวไหล
ตอนที่ ๓ เจ้าเมืองโลเล
ตอนที่ ๒ ฮ่องเต้เสวยสุข
ตอนที่ ๑ ฮ่องเต้ผู้พิชิต
ตอนที่ ๑๘ สองแซ่คู่อาฆาต
คนชั่วแผ่นดินจิ้น
ตอนที่ ๑๘ สองแซ่คู่อาฆาต
เล่าเซี่ยงชุน
ที่เมืองฮุนหนำยังมีชายผู้หนึ่งชื่อ เจียกุ้ย เป็นพ่อค้าทางเกวียน มีบุตรชายคนหนึ่งชื่อ เจียเล็ก เมื่อเจียเล็กอายุประมาณเก้าขวบ เจียกุ้ยผู้บิดาบรรทุกของไปขายเมืองฮวนก็เอา เจียเล็กไปด้วย ครั้งนั้นเมืองฮวนมีศึกสงคราม เจียกุ้ยค้าขายยังไม่หมดจึงติดค้างอยู่ในเมือง พอดีป่วยตายลง เจียเล็กจึงเป็นเด็กกำพร้าเร่ร่อนอยู่ในเมืองฮวน
แม่ทัพแผ่นดินไซจิ้นได้ชัยชนะก็ให้ทหารกวาดต้อนครัวพวกฮวน ในบ้านเล็กเมืองน้อยที่อยู่ตามรายทาง ได้ประมาณห้าหมื่นเศษ เจียเล็กก็ตกอยู่ในพวกเชลยนั้นด้วย เมื่อมาถึง แผ่นดินไซจิ้นก็จ่ายแจกพวกเชลยฮวน ให้ไปอยู่ตามหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อไม่ให้รวมตัวกันเป็นขบถได้ ทหารก็เอาเชลยที่กวาดต้อนมา ขายเอาเงินเสียที่ตามหัวเมืองรายทาง เจียเล็กกับฮวนเด็ก ๆ หลายคนก็ตกอยู่ที่บ้านเพงซุ้ยแขวงเมืองซัวตั๋ง ด้วยซือหัวได้ซื้อไว้เป็นราคาคนละสามตำลึง เอาไปเลี้ยงไว้ใช้สอย
ตั้งแต่ได้อยู่กับซือหัวแล้ว เจียเล็กก็กินอยู่สบายค่อยอ้วนพีมีเนื้อขึ้น เจียเล็กมี นิสสัยใจทหารสันดานดุร้าย ไปเที่ยวเล่นกับเด็ก ๆ ชาวบ้านมักรังแกเพื่อน พวกเด็กเหล่านั้นจะชกตีก็สู้เจียเล็กไม่ได้ พากันร้องไห้มาหาบิดามารดา ซือหัวก็ถูกต่อว่าอยู่เนือง ๆ ซือหัวเห็นว่าเจียเล็กดุร้ายนัก กลัวจะหาความมาให้ จึงเรียกมาหาแล้วว่า
.เอ็งจะไปข้างไหนก็ตามใจเถิด เราเลี้ยงไว้ไม่ได้แล้ว คนทั้งปวงเขาพลอยเกลียดชังเราไปด้วย ..
เจียเล็กก็ว่า
ท่านไล่เสียแล้ว ข้าพเจ้าจะได้อะไรกินเล่า ต้องขอเสบียงไปกินตามทางบ้าง
ภรรยาของซือหัวก็ว่า
จะไล่มันไปทำไม แม้นไปทำความขึ้นแล้วก็จะไม่พ้นตัวเรา เอาไปให้กิบซวงดีกว่า เขามีอำนาจจึงจะเลี้ยงมันได้ ด้วยมันเป็นคนดุร้ายใจฉกรรจ์
ซือหัวจึงเอาเจียเล็กไปให้กิบซวงเลี้ยงไว้ จนถึงกำหนดกิมซวงจะไปซ้อมฝีมือทหารที่ในเมืองลกเอี๋ยงก็เอาเจียเล็กไปด้วย
ขณะนั้นเจียเล็กอายุได้สิบห้าปี มีพวกชาวบ้านพากันมาดูการสอบฝีมือทหารกันมาก มีซินแสคนหนึ่งมาดูอยู่ด้วยเห็นเจียเล็กรูปร่างดีมีลักษณะ จึงพูดว่าเด็กคนนี้นานไปจะมีวาสนาพวกชาวบ้านได้ฟังก็พากันหัวเราะแล้วว่า คนอย่างเจียเล็กนี้จะดีอะไร เป็นฮวนเชลยเขาเอามาขายไว้ให้แก่ซือหัว มันซุกซนจนเขาเลี้ยงไม่ได้ ต้องเอามาให้กิบซวงเสีย
ซินแสได้ฟังชาวบ้านว่าดังนั้น จึงว่าอย่าประมาท มีอะไรก็ให้ทานกินเถิดไม่เสียเปล่าดอก
ขณะนั้นมีชายคนหนึ่งชื่อ เกาะเกง ได้ยินซินแสพูดดังนั้นก็คิดว่า ซินแสคนนี้ดูแน่นัก ได้เคยเชื่อมาหลายครั้งแล้ว เด็กคนนี้คงจะดีเป็นแน่ ตั้งแต่วันนั้นมาถ้ามีของสิ่งไรเหลือเกาะเกงก้เอาไปให้เจียเล็กกิน เจียเล็กก็มีความกตัญญู ถ้าเห็นเกาะเกงทำการสิ่งใด ก็อุตส่าห์ไปช่วยมิได้คิดแก่เหน็ดเหนื่อย
วันหนึ่งเจียเล็กไปช่วยเกาะเกงทำนาตั้งแต่เช้าจนเย็น ได้ยินเสียงดังในหูคล้ายเสียงจิ้งหรีด เจียเล็กก็ตกใจรีบมาหาภรรยาเกาะเกง แล้วบอกว่า
ข้าพเจ้าทำนาอยู่ดี ๆ ได้ยินเสียงอะไรดังอยู่ในหู ฟังดูคล้ายเสียงจิ้งหรีด ข้าพเจ้าจะตายดอกกระมัง
ภรรยาเกาะเกงก็บอกว่า
..อย่าตกใจไม่เป็นไรดอก เจ้าทำการมามากตั้งแต่เช้าจนเย็น ไม่ได้กินอาหารลมกำเริบออกทางหู
พูดแล้วก็เอาข้าวมาให้เจียเล็กกิน
วันหนึ่งเจียเล็กออกจากบ้าน เจอกวางตัวหนึ่งวิ่งผ่านหน้า เจียเล็กก็วิ่งตามไปแต่ไม่ทันกวางหายไปในป่า เจียเล็กก็เดินไปตามทางจนถึงเขากิบจุยซัว ก็พบอาจารย์ผู้หนึ่งสอนศิษย์เรียนวิชาเพลงอาวุธอยู่ที่นั่น เจียเล็กก็เข้าไปหาอาจารย์นั้น ขอเรียนเพลงอาวุธอาจารย์ก็รับไว้ เจียเล็กเรียนได้คล่องแคล่วว่องไวดีกว่าศิษย์ทั้งปวง
เรียนอยู่ที่สำนักนี้จนอายุได้สิบเก้าปี มีเพื่อนฝูงมาก จึงคบกันเป็นโจร และให้เจียเล็กเป็นนายโจรมีบริวารมากขึ้นประมาณหมื่นเศษ
เมื่อเจียเล็กได้ข่าวว่ากิบซวงยกทัพมาตั้งอยู่ที่ตำบลนั้น จึงพาบริวารเข้ามาอ่อนน้อมยอมอยู่กับกิบซวง แล้วก็เล่าความเก่าตั้งแต่ต้นจนปลาย กิบซวงก็มีความยินดีบอกว่า
.บัดนี้ฮั่นอ๋องให้เรายกกองทัพไปตีเมืองแซจิว จงไปด้วยกันเถิด ถ้าสำเร็จการศึกแล้ว เราจะเสนอความชอบให้ท่านมียศศักดิ์ .
เจียเล็กก็ว่า
.เดิมข้าพเจ้าก็คิดจะทำราชการอยู่ด้วยฮั่นอ๋อง แต่ยังไม่มีช่อง บัดนี้พบท่านเข้าแล้วก็สมที่คิดไว้ ข้าพเจ้ามีความยินดีนัก ..
แล้วกิบซวงก็ยกกองทัพไปเมืองแซจิว ขณะนั้นพระเจ้าเฮาฮวยเต้เสวยราชสมบัติได้สี่ปี เมื่อกิบซวงกับเจียเล็กยกทัพไปถึงเมืองแซจิวแล้ว ทางเมืองแซจิวก็แต่งทหารออกมารบหลายครั้ง แต่สู้ฝีมือเจียเล็กไม่ได้ เลยสักครั้งเดียว จึงนิ่งเฉยเสียไม่ออกมารบอีก แต่ให้รักษาค่ายมั่นไว้ แล้วมีหนังสือไปขอกองทัพจากเมืองลกเอี๋ยง กิบซวงกับเจียเล็กคุมทหารเข้าตีหักเอาค่ายไม่ได้ ก็ตั้งรอกันอยู่
เมื่อทางเมืองลกเอี๋ยงส่งทหารมาช่วยแล้ว ก็สู้รบกันเป็นสามารถ แต่ต่างก็เอาชนะกันไม่ได้ จึงตั้งยันกันอยู่อย่างนั้นถึงสี่เดือน
ฝ่ายฮั่นอ๋องคอยฟังข่าวกองทัพของกิบซวงอยู่เป็นเวลานาน ครั้นแจ้งว่าทางเมืองลกเอี๋ยงจัดทัพมาช่วยเมืองแซจิว ก็ให้เตียเฮงนายทหารเอกจัดทหารอีกห้าหมื่น ยกไปช่วยกิบซวงตีเมืองแซจิว แต่เมื่อไปถึงกองทัพของกิบซวงและเจียเล็กถูกทหารฝ่ายลกเอี๋ยงตีแตกไปแล้ว กิบซวงตายในที่รบ เจียเล็กเหลือทหารประมาณสองร้อยคน ก็เอาศพกิบซวงไปฝังไว้ที่เมืองลักเผง พอดีเตียเฮงคุมทหารมาถึง เจียเล็กก็เล่าความให้ฟัง แล้วว่า
..กิบซวงกับข้าพเจ้ายกกองทัพมาตีเมืองแซจิวครั้งนี้ เสียเสบียงอาหารและไพร่พลเครื่องสาตราวุธเป็นอันมาก กิบซวงก็ตาย กองทัพที่ท่านยกมานี้มีทหารเพียงห้าหมื่น จะไปทานกำลังข้าศึกได้ที่ไหน ต้องกลับไปแจ้งแก่ฮั่นอ๋องให้ทราบเสียก่อน เมื่อว่าประการใดแล้ว จึงค่อยกลับมาแก้แค้นต่อภายหลัง ..
เตียเฮงก็เห็นชอบด้วย จึงยกกองทัพกลับมาเมืองจอเสีย เตียเฮงก็พาเจียเล็กเข้าไปหาฮั่นอ๋อง แจ้งความให้ฟังตั้งแต่เจียเล็กสมัครเข้าอยู่กับกิบซวง และยกกองทัพไปตีเมืองแซจิว เสียทีแก่ข้าศึก กิบซวงก็ถึงแก่ความตายในที่รบ ให้ทราบทุกประการ
ฮั่นอ๋องพิเคราะห์ดูรูปร่าง เจียเล็ก เห็นล่ำสันสมเป็นนายทหารก็คิดรักใคร่ จึงตั้งให้เป็นขุนนางนายทหารใหญ่
ต่อมาอีกไม่นาน ฮั่นอ๋องซึ่งมีความเจ็บแค้นตั้งแต่ตีเมืองแซจิว แล้วแตกยับเยินมาไม่หาย คิดจะไปแก้แค้นให้จงได้ ด้วยใจฮั่นอ๋องนั้นมีความพยาบาทพวกแซ่สุมาอยู่เป็นนิจ หมายจะทำลายล้างเสียอย่างเดียว จึงแต่งให้เจียเล็กเป็นทัพหน้า อูเอี๋ยนฮิวเป็นปีกซ้าย เกาก๊วงเป็นปีกขวา อองหนีเป็นแม่ทัพคุมทหารสามสิบหมื่น ยกไปตีเมืองฮิวจิวของแผ่นดินไซจิ้นอีก
คราวนี้ อวงจุน เจ้าเมืองไปขอความช่วยเหลือจากแผ่นดินเฮงโนก๊ก พระเจ้ามกเต้แห่งเมืองซูหงวนได้รับหนังสือจากเจ้าเมืองฮิวจิว มีความว่า
ข้าพเจ้าอวงจุนเจ้าเมืองฮิวจิว ขอคำนับมายังขุนนางผู้ใหญ่ในเมืองซูหงวน ได้นำขึ้นกราบทูลพระเจ้ามกเต้ ผู้เป็นพระเจ้าแผ่นดินเฮงโนก๊ก ได้ทรงทราบ ด้วยบัดนี้เล่าง่วนไฮ้ ซึ่งตั้งตัวขึ้นเป็นที่ฮั่นอ๋อง มีใจกำเริบคิดจะเอาแผ่นดินไซจิ้น แต่งให้อองหนีเป็นแม่ทัพยกมาตีเมืองฮิวจิว ครั้นข้าพเจ้าจะบอกขอกองทัพ เข้าไปในเมืองลกเอี๋ยงให้ยกมาช่วย ก็เป็นทางไกลกลัวจะไม่ทันท่วงที เมืองฮิวจิวใกล้เคียงกับอาณาเขตเมืองซูหงวน ข้าพเจ้าเห็นว่าแผ่นดินเฮงโนก๊ก กับแผ่นดินไซจิ้นเป็นพระราชไมตรีกันมาช้านานแล้ว จึงได้แต่งกรมการถือหนังสือบอกมา เพื่อจะขอกองทัพให้ยกไปช่วย แม้นพระองค์ทรงเห็นแก่พระราชไมตรี ของพระเจ้าแผ่นดินไซจิ้นแต่ก่อน ๆ นั้นแล้ว ขอได้โปรดจัดกองทัพยกไปช่วยโดยเร็ว
พระเจ้ามกเต้ได้ทราบแล้วจึงตรัสถามว่า อองหนียกพลทหารมากนักหรือ จึงได้มีหนังสือมาขอกองทัพให้เรายกไปช่วย กรมการเมืองฮิวจิวทูลว่า กองทัพยกมาครั้งนี้คนถึงสามสิบหมื่น ทหารในเมืองฮิวจิวมีเพียงสิบห้าหมื่นเท่านั้น อวงจุนเห็นว่าน้อยกว่ากันนัก จึงให้ถือหนังสือมากราบทูลขอกองทัพไปช่วย พระเจ้ามกเต้ก็ตรัสว่า
.จงไปบอกแก่อวงจุนเถิด ไม่เป็นไรดอก อันพระเจ้าแผ่นดินไซจิ้นนั้น ได้เป็นไมตรีกับแผ่นดินเฮงโนก๊ก แต่ครั้งพระเจ้าซีโจบู๊ฮ่องเต้มาจนทุกวันนี้ ถึงตัวอวงจุนเจ้าเมืองฮิวจิวกับเราก็ได้ชอบพอรักใคร่กันมาแต่ก่อน คงจะไปช่วยได้สำเร็จ
เมื่อฮ่องเต้มีรับสั่งให้ทำหนังสือตอบเจ้าเมืองฮิวจิวแล้ว ก็ให้โคจูเป็นทัพหน้า เตียยิด เป็นปลัดทัพ พระเจ้ามกเต้เป็นทัพหลวง คุมทหารยี่สิบหมื่นคอยหาฤกษ์จะยกไป ขุนนางผู้ใหญ่ก็ทูลว่า
กองทัพฮั่นอ๋องให้มาตีเมืองฮิวจิวครั้งนี้ ไม่สู้เป็นศึกใหญ่นัก คนเพียงสามสิบหมื่น แล้วฮั่นอ๋องก็ไม่ได้มาเอง ให้แต่นายทหารคุมพวกพลยกมา ไม่ควรที่พระองค์จะต้องเสด็จไปให้ลำบาก ให้แต่ทหารที่ฝีมือเข้มแข็ง ประกอบด้วยสติปัญญา เป็นแม่ทัพยกไปก็จะได้ .
พระเจ้ามกเต้ก็ตรัสว่า เราไม่ได้ทำศึกมานานแล้ว จะไปทำศึกเล่นให้สบายใจสักครั้งหนึ่ง ครั้นได้ฤกษ์ก็ยกกองทัพรอนแรมไปตามระยะทาง จนถึงเมืองฮิวจิว
###########
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 5:32:23 น.
5 comments
Counter : 1551 Pageviews.
Share
Tweet
ขอบคุณมากครับ สนุกมากเลยผมชอบอ่าน
ขอให้ท่านมีความสุขมากๆนะครับ
โดย: พนมวัลย์ IP: 125.27.112.169 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:20:16 น.
เพราะ เล่าง่วนไฮ่ รึป่าว ที่ต้องทำให้ แผ่นดินจิ้นล้มสลาย จนต้องไปตั้ง จิ้นตะวันออก
โดย: CrazyMc IP: 61.7.170.221 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:20:22 น.
ขอบคุณคุณพนมวัลย์ที่ชอบเรื่องนี้
แล้วอ่านเรื่องอื่น ๆ บ้างหรือเปล่าครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:16:33 น.
คุณCrazyMc ต้องรออีกสองสามตอนจึงจะรู้ครับ.
โดย:
เจียวต้าย
วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:17:34 น.
น่าตื่นเต้นยิ่งนัก
โดย: kira7 IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:12:39:20 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เจียวต้าย
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [
?
]
เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
เจียวต้าย
เจียวต้าย
GTW
silverqueen
oreocream
หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
sugarhut
สีน้ำฟ้า
เปียร์รุส
กริชครับผม
เอ่อ่อ่ะนะคะ
~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
กลิ่นกาแฟครับ
พิธันดร
จริง
O-HO
i_tua_yung
Handmade
โสมรัศมี
ข้าวโพดแมวติสต์แตก
อาคุงกล่อง
pink-worm
Webmaster - BlogGang
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอให้ท่านมีความสุขมากๆนะครับ