มธุรดา yuri บทที่ ๙/๑
บทที่ ๙/๑ บุษบงกตบอกกำหนดการของเธอว่าวันนี้จะทำอะไรบ้างให้รัญชน์ได้รับรู้ เราไม่ไปเวียงฟ้าก่อนหรือคะ รัญชน์แปลกใจที่แม่ของเธอไม่มีกำหนดการไปเวียงฟ้าในวันนี้ทั้งๆ ที่แม่เร่งเธอให้รีบมาโมระ พอมาถึงแม่กลับไม่ขึ้นเวียงฟ้าเป็นเรื่องที่น่าแปลกมากสำหรับรัญชน์ เราไปตอนนี้ยังไม่ได้ เวียงฟ้ายังไม่เปิด หมายความว่าไงคะแม่ ที่เวียงฟ้ายังไม่เปิดไม่ใช่ว่าเราไปถึงก็ขึ้นไปได้เลยหรือคะ ยังลูก เวียงฟ้ามีกำหนดเปิดเหมือนๆกับเราเดินทางไปเขาคิชฌกูฏนั่นแหละ อ๋อๆ พอเข้าใจค่ะ ฝนตกๆ แบบนี้ทางคงลื่น รัญชน์พยักหน้ารับรู้และเข้าใจในสิ่งที่แม่บอก เธอเคยคิดจะไปเขาคิชฌกูฏในฤดูฝน แต่ไม่สามารถขึ้นไปบนนั้นได้ทางวัดไม่เปิดให้คนทั่วไปขึ้น เนื่องจากคำนึงถึงอันตรายของผู้เดินทางจะมีแต่พระและคนของวัดเท่านั้นที่จะเดินทางขึ้นลง เขาได้ ลื่นและชันมาก รันไม่ต้องไปกับแม่ก็ได้นะรันไม่เคยขึ้นไปบนนั้นไปส่งแม่เสร็จแล้ว รอแม่อยู่ที่ด้านล่างก็ได้ แม่จะขึ้นไปคนเดียวได้หรือคะ ทางมันไกลแค่ไหนกัน ขึ้นเขาราวๆ ยี่สิบกิโล อ้าวขับรถขึ้นไปเดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้วนี่คะแม่รัญชน์แปลกใจอีกครั้ง ในเมื่อระยะทางเพียงแค่ยี่สิบกิโลเมตรเหตุใดแม่ของเธอถึงไม่ให้เธอขึ้นไป หากมีรถขับเคลื่อนสี่ล้อสักคันสามารถขับขึ้นไปได้อย่างสบายๆ ถึงทางจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้ ไม่มีถนนสำหรับรถ เราต้องเดินขึ้นไป หา...เดินขึ้นเขายี่สิบกิโลนี่นะแม่ ตายๆ ขอตายก่อนเมื่อได้ยินคำตอบของแม่ เธอแทบจะเป็นลม แม่ถึงได้บอกว่า รันไม่ต้องไปกับแม่ก็ได้ แล้วแม่จะขึ้นไปยังไง มีคนหามหรือว่ามีลูกหาบขึ้นไปหรือเปล่า รัญชน์คิดถึงการเดินขึ้นเขาบางแห่งที่มีคนหามเสลี่ยงแบกคนที่จะขึ้นไปแต่เดินไม่ไหวถ้ามีแบบนั้นก็คงจะดีสำหรับแม่ของเธอ ที่อายุมากแล้ว ไม่มีหรอก เวียงฟ้าไม่มีลูกหาบ เวียงฟ้าเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทุกคนที่จะขึ้นไปต้องได้รับอนุญาตจากนักบวชเวียงฟ้า จึงจะขึ้นไปบนนั้นได้ อีกอย่างการขึ้นเวียงฟ้าด้วยการเดิน หรือเดินไปพร้อมๆ กับการสวดมนต์ คนในโมระถือว่าได้บุญสูงสุดจึงไม่มีใครยอมแบกใครขึ้นไปบนนั้นบุษบงกตอธิบายให้ได้รับรู้ ตายแล้วแม่... ถ้าเป็นลมเป็นแล้งไปจะว่าไง แม่เคยขึ้น ไม่ต้องห่วง ไอ้เคยก็เคยค่ะแม่ แต่สมัยนั้น แม่ยังสาวตอนนี้แม่อายุหกสิบแปดแล้วนะ ไม่ใช่สาวๆ เหมือนเมื่อก่อนรัญชน์บ่นเพราะความเป็นห่วงแม่ของเธอ เอาเถอะ ถ้ารันอยากจะตามแม่ไปก็ได้แต่ห้ามบ่นถ้าต้องเดินไกลๆ เข้าใจไหม เข้าใจค่ะแม่รัญชน์รู้สึกดีขึ้นเมื่อแม่ยอมทำตามที่เธอบอก หากแม่เป็นอะไรขณะเดินขึ้นเขาอย่างน้อยๆ ยังมีเธอคอยดูแลแม่ได้ตลอดการเดินทาง คุ้มเจ้าหลวงโมระกำลังจัดสัมภาระเพื่อเตรียมการอะไรบางอย่าง เจ้าหลวงถิรเป็นคนคุมการจัดสิ่งของเหล่านั้นด้วยตนเองเครื่องบรรณาการต่างๆ ที่วางเอาไว้ ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งของที่มีค่าทั้งสิ้น ต้นไม้เงินต้นไม้ทอง อัญมณี เครื่องหอมต่างๆ ถูกจัดวางเอาไว้เป็นหมวดหมู่ เจ้าพ่อมีกำหนดขึ้นเวียงฟ้าเมื่อไหร่เจ้าคะ อีกสองวัน คงได้เวลาขึ้นเวียงฟ้าพ่อจะเดินทางล่วงหน้าไปรอที่ทางขึ้นก่อน หญิงจะตามไปหรือเปล่า ไปเจ้าค่ะ หญิงไม่ได้ขึ้นเวียงฟ้ามานานแล้วเหมือนกัน ดีมากลูกพ่อ ต่อไปหญิงต้องทำทุกอย่างแทนพ่อเข้าใจไหมลูก เจ้าหลวงถิรเดินไปตบบ่าของมธุรดาเบาๆ แล้วชายน้อยล่ะเจ้าคะ จะต้องไปด้วยกันหรือเปล่า ไปสิ แม่ของเจ้าจะไปด้วย เราไปกันหมดนี่แหละ เจ้าหลวงบอก หญิงขอตัวไปเตรียมของก่อนนะเจ้าคะท่านพ่อพรุ่งนี้เดินทางจะได้ไม่ฉุกละหุกเกินไป อย่าลืมของโปรดขององค์เทพีนีรนะหญิงถ้าลืมท่านเคืองพวกเราแน่ๆ เจ้าค่ะท่านพ่อ หญิงไม่ลืมแน่นอน มธุรดารับคำ เธอปลีกตัวออกมา เพื่อไปตลาดหาซื้อของที่องค์เทพีนีรชอบและหาซื้อของบางอย่างให้กับนักบวชหญิงอาวุโสอีกสองท่าน ถิรยืนมองเครื่องบรรณาการ หรือที่คนโมระเรียกสั้นๆ ง่ายๆ ว่าจิ้มก้องคำๆ นี้เป็นภาษาจีน ที่ถูกใช้แทนคำว่าส่งส่วย เพราะฟังดูแล้วไม่เหมาะไม่ควร เวียงฟ้าเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หากบอกว่าเอาส่วยไปให้ ดูจะกระไรอยู่เวียงฟ้าไม่เคยเอารัดเอาเปรียบโมระ ตั้งแต่เขาเป็นเจ้าหลวงเวียงฟ้าไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขา เขารู้ว่าเวียงฟ้ามีค่าใช้จ่ายสูง และสูงมากเวียงฟ้าส่งคนไปเรียนวิชาแขนงต่างๆ นอกโมระ และกลับมาทำงานในโมระในฐานะนักบวช เงินส่วนใหญ่ที่เวียงฟ้าใช้ มาจากกิจการของเวียงฟ้าที่ส่งคนออกไปทุกประเทศ หรือบางทีมาจากเงินบริจาคที่ได้มาจากเหล่าอดีตเด็กน้อยที่เคยอยู่บนเวียงฟ้าเมื่อแต่งงานออกไปมักจะส่งเงินกลับมาให้เวียงฟ้าได้ใช้จ่ายในการส่งเด็กรุ่นหลังๆให้ได้เล่าเรียนดังที่ตนเคยได้รับ จิ้มก้องเหล่านี้ ถึงจะไม่มีราคามากมายแต่เขาซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่เวียงฟ้าเคยช่วยเหลือจึงอยากทดแทนบุญคุณที่เวียงฟ้าดีกับเขา วรัญชลีเคยบอกกับเขาเมื่อหลายสิบปีก่อนว่า เวียงฟ้าคือสิ่งสูงสุดในชีวิตของเราโมระจะเป็นตายร้ายดี ขึ้นอยู่กับเวียงฟ้าเท่านั้นชโวทัยไม่มีทางหลีกหนีกรรมที่ตัวเองก่อขึ้นได้หรอก สักวันเวียง-ฟ้าจะจัดการกับมันเองจำไว้นะอ้น ถ้าเราไม่อยู่ บอกเมจกาด้วยว่าต้องช่วยเหลือ เวียงฟ้าให้สุดกำลัง ครับนายถิรจำได้ว่าเขารับคำเป็นมั่นเหมาะ เขาทำตามที่ได้รับปากกับวรัญชลีเอาไว้โดยไม่เคยบิดพลิ้วเลยสักครั้ง
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2556 19:07:53 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 304 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [