มธุรดา yuri บทที่ ๖/๕
บทที่ ๖/๕
รัญชน์ทำตามที่แม่ของเธอบอก หลังจากที่กินข้าวเสร็จ เธอเข้าห้องพัก ห้องพักของที่นี่มีขนาดกะทัดรัด เหมาะสำหรับการอยู่คนเดียวในห้องมีเตียงเล็กๆ และโต๊ะข้างเตียง วางอยู่ข้างๆ ประตูห้องน้ำ ดังนั้น ถ้าเป็นคนตัวโตอีกนิด ห้องนี้อาจจะคับแคบไปสักหน่อย ด้วยขนาดห้องไม่น่าจะเกินสี่คูณสี่เมตร เมื่อเข้าไปในห้องน้ำเธอเดาว่าห้องน้ำของห้องนี้คงใช้ผนังร่วมกับห้องน้ำของอีกห้องที่อยู่ติดกันแบบของบ้านจึงเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าเมื่อมองมาจากด้านนอก สำหรับเธอ ห้องๆ นี้อยู่สบาย ไม่ร้อนจนเกินไปนักถึงจะมีพัดลมเพดานเพียงตัวเดียวก็ตาม ถ้าจะให้เดา สำนักสงฆ์แห่งนี้คงปั่นไฟเอง เท่าที่เธอขับรถผ่านมาไม่มีเสาไฟฟ้าลากผ่านเข้ามายังบริเวณนี้ แต่ก็แปลก ถ้ามีเครื่องปั่นไฟ ทำไมไม่ได้ยินเสียงของมัน รัญชน์ไม่ได้ ใส่ใจกับเรื่องนี้มากมายนักอาบน้ำเสร็จรัญชน์ล้มตัวลงนอนเพื่อพักผ่อน หลังจากเหนื่อยล้าจากการขับรถมาทั้งวัน รัญชน์ๆๆเสียงบางอย่างเรียกให้รัญชน์ตื่นขึ้นจากการหลับ รัญชน์ เสียงๆ นั้นยังคงเรียกอยู่เนืองๆทำให้รัญชน์ต้องลุกขึ้นมาดูว่าใครเรียกเธอ เธอเดินออกไปดูนอกห้อง พบกับความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น รัญชน์ไม่ได้พูดอะไร เมื่อไม่เห็นมีใครเธอจึงเดินกลับเข้าห้องก่อนที่เธอจะเปิดประตู เสียงนั้นก็เรียกเธอซ้ำอีกครั้ง รัญชน์ รัญชน์หันกลับไปมอง ความมืดที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณบ้านที่เธออยู่ทำให้รัญชน์ไม่สามารถเห็นอะไรได้ เธอกำลังจะขยับปากถามว่าใคร มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน นอนไม่หลับหรือลูกเสียงนั้นดังมาจากตรงที่มีแสงจากไฟฉายสว่างวาบและกำลังเดินมายังจุดที่รัญชน์ยืนอยู่ ค่ะแม่ แม่บอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าออกมาเดินเพ่นพ่านตอนกลางคืน แล้วแม่ล่ะคะ เดินมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ แม่เอาไฟฉายมาให้ เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน เที่ยงคืนกว่าๆเราจะปิดเครื่องปั่นไฟ ค่ะแม่ ร้อนไหมในห้อง ไม่ค่ะ พัดลมเปิดอยู่เลยไม่ร้อน ไปนั่งที่ศาลาปฏิบัติธรรมกับแม่ไหม ดีเหมือนกันค่ะ สะดุ้งตื่นแล้วนอนไม่หลับ ตามแม่มาลูก รัญชน์เดินตามแม่ของเธอไปติดๆหูของเธอยังได้ยินเสียงเรียกชื่อของเธออยู่ตลอดทางที่เดินตามแม่ไปยังศาลาปฏิบัติธรรม แม่คะ ไม่ต้องพูดอะไร ตามแม่มาก็แล้วกัน ค่ะแม่ รัญชน์ๆๆ เสียงเรียกนั้นดังขึ้นทุกก้าวที่รัญชน์เดินไปยังศาลา เมื่อรัญชน์เห็นพระประธานบนศาลานั้น เสียงเรียกสงบไปทำเอารัญชน์ขนลุกซู่ ซวยแล้วตู โดนตั้งแต่คืนแรก พูดจบ รัญชน์รีบสาวเท้ายาวๆ เดินไปอยู่ข้างๆ แม่ของเธอและมองหน้าแม่เป็นเครื่องหมายคำถาม ขึ้นข้างบนก่อนลูก แล้วค่อยคุยกัน รัญชน์รู้แล้วว่า สิ่งที่เรียกเธอนั้นคืออะไร เธอรู้อีกว่าทำไมแม่ถึงได้บอกว่าอย่าออกมานอกที่พัก เพราะสถานที่แห่งนี้ มีสิ่งที่ตาของคนมองไม่เห็นอยู่รายรอบ และสิ่งๆนั้น อาจจะเอาชีวิตของเธอไปตอนไหนก็ได้ แต่ตอนนี้ ขอวิ่งไม่คิดชีวิต ไปกราบพระเพื่อเป็นสิริมงคลกับตัวก่อนดีกว่าเผื่อเหลือเผื่อขาด จะได้กอดองค์พระ นอนหลับเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2556 19:01:08 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 467 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [