อย่าเพิ่งคิดไปถึงแรงสั่นไหวของ “ขาโซฟา” หรือเตียงนอน
ที่คู่รักในนิยายอีโรติก fifty shades of grey โยกกันทั้งเล่ม(แรก)
เพราะความหมายที่อยากจะส่งผ่านจริงๆ คือ
อาการกระเพื่อมทางวัฒนธรรมป๊อป (pop culture)
ที่ไม่จบสิ้นในเวลาเกือบ 2 ปีนับจากหนังสือเล่มนี้ออกวางแผง

หรือถ้าจะพูดให้เครดิตก็ต้องบอกว่า นับจาก harry potter ของเจ.เค.
นี่คือนิยายที่ขายดี พิมพ์ซ้ำ ถูกสั่งเพิ่ม ทำปกหลายแบบ
และกลายเป็นวัฒนธรรมที่หลอมรวมแฟชั่นเข้าไปในอยู่แวดวงต่างๆ มากที่สุด
คำพูดนี้วัดได้จากการเห็น “เอฟเฟกท์” ของมัน ตามร้านหนังสือ ร้านกีฬา
เซ็กส์ช็อปที่ลอนดอน หรือร้านขายชุดชั้นในสาวๆ ในอังกฤษ
ที่เอาแง่มุมของ fifty shades of grey มาเล่นอย่างสนุกสนาน

ผมเดินผ่านร้านหนึ่งในลอนดอน ยังมีชุดชั้นในมาแขวนโชว์
และบอกว่าบราชิ้นนี้แหละ ที่มิสเตอร์เกรย์ถอดคู่ใคร่ของเขา
fifty shades of grey ไม่เพียงปลดเปลื้องตัวเองในเชิงวัฒนธรรมเพียงแค่นี้
แต่มันส่งผลต่อการเอา ”คำชื่อเรื่อง” ไปตั้งล้อเลียนแบบ
และเล่นกับการเป็นนามของสินค้ามากมาย (แม้แต่ “วงการอาหาร”)
โดยที่ถ้าเจาะลึกลงไปอย่างจริงจัง เนื้อหาของหนังสือมันสะท้อนอะไรมากมาย
เกี่ยวกับตัวตนและความปรารถนาของคน

ขณะที่พ่อมด harry potter เป็นเครื่องมือในการเปลี่ยน perception หรือการรับรู้เข้าใจใหม่ว่า
โลกของพ่อมดไม่ได้เป็นแบบที่ “โรงงานฮอลลีวู้ด” สร้างมาในยุค 70 (หรืออย่างน้อยไม่ได้มีแบบแผนเดียว)
fifty shades of grey ก็สร้างแง่มุมด้านอีโรติกขึ้นมาท้าทายพวกวิคทอเรียนว่า
เซ็กส์หรือราคะมันไม่ใช่หนทางถ่ายถอน แค่ความต้องการทางร่างกาย

เพราะความสัมพันธ์ ผูกพันของมิสเตอร์เกรย์กับสาวนักศึกษา
มันเกี่ยวกระหวัดและร้อยรัดรัญจวน จนภายใต้การสั่นไหวนั้น มีมุมคิดให้ตีความต่อ

ที่ไม่ใช่หยุดอยู่แค่ “ขาเตียง”

หนังสือเล่มนี้จะไม่หยุดสั่นแค่ปีนี้ ทันทีที่หนังจะพาขึ้นโรง และเล้าโลมต่อ

========================================================
ที่มา คม-ชัด-ลึก ฉบับวันที่ 16 พ.ย. 2556