|
|
สายลมใต้ปีก ::: นกเพนจรกลางสายลมแปรปรวน
สายลมใต้ปีก : นกพเนจรในห้วงสายลมแห่งความแปรปรวน
1.
ท่ามกลางวิถีการพัดพาของสายลมแปรปรวน โดยสองปีกนกอันอ่อนล้านั้น มิอาจกำหนดทิศทางการโบยบินได้ตามความต้องการของหัวใจในวิถีแห่งเจ้านกน้อยตัวนั้น
หากแต่เป็นไปตามวิถีแห่งความแปรปรวนของสายลมแห่งชะตากรรมจะเหนี่ยวดึง
วิถีแห่งลมที่เปลี่ยนทิศทางการโบยบินของนกตัวหนึ่ง ไปสู่อีกวิถีโดยมิทันได้ตั้งลำสองปีกเตรียมรับ ส่งผลให้จุดหมายที่มุ่งมั่นตั้งใจไว้เลือนลับ อาจกลับกลายเป็นอีกหมุดหมายปลายทางของอีกฝั่งเส้นขอบฟ้า ที่รอสายลมแห่งชะตากรรมจะนำพาไป
โดยอาจจะไปถึงหรือไม่ถึง มีหรือไม่มี ไม่อาจหยั่งรู้
สองปีกที่หน่วงหนักด้วยความผิดหวัง เหนื่อยล้า อ่อนแรง ในวันวิถีที่พลิกผัน
หากแต่หัวใจที่ไม่ยอมแพ้เท่านั้น ทำให้การฝืนฝ่าโบยบินไปกลางสายลมแห่งชะตากรรม จึงยังมีต่อไป
ขณะท่ามกลางความแปรปรวนแห่งสายลม ขณะห้วงแห่งความอ่อนล้าของสองปีก ขณะหวั่นไหวแห่งความไม่แน่นอนของวิถีและจุดหมายปลายทาง ขณะที่รอบข้างรกครึ้มไปเมฆหมอกทมึนดำ....
มีความงดงามบางอย่างเกิดขึ้น.......เป็นเสมือนแสงส่องนำทาง และสายลมใต้ปีก
2.
วิกฤตการณ์ความพลิกผันของเศรษฐกิจเมืองไทย เมื่อกลางปี 2540 เป็นเสมือนพายุใหญ่พัดโหม กระพือพาให้ชะตาชีวิตของสามนักดนตรีประจำผับเพื่อชีวิตเมืองสุพรรณ ต้องพลิกผันมายืนอยู่ในมุมหนึ่งของตลาดนัดเปิดท้ายคุณาวรรณ อำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม
เสียงเพอร์คัสชั่น แอคคอร์เดี้ยน หยอกล้อกับกีตาร์โปร่ง ทาบทาเป็นพื้นหลังให้กับเสียงเพลงที่กึ่งร้องกึ่งตะโกน ขณะที่รายรอบข้างอึงอลไปด้วยเสียงเพลงจากเครื่องเล่นซีดี เสียงตะโกนเชิญชวนซื้อขายสินค้า เสียงต่อรองราคา เสียงพูดคุย และเสียงเท้าเหยียบเดินพื้นของคนนับพัน
ขณะที่การบรรเลง ร้องของสามศิลปินไม่มีเครื่องขยายเสียงใด ๆ รองรับเลยสักชิ้น ส่งผ่านไปแบบเล่นร้องเท่าใดออกไปได้เท่านั้น
ร้องเล่นไป ไอ้หนุ่ม เสียงเอ็งดี ข้าชอบ เทปขายไม่ได้ ไม่ดัง ช่างแม่งมัน..ชะอุ๊ย พูดเสร็จ ชายวัยเกือบเลขหก ก็ทำถ้าเอามืออุดปากตัวเอง แล้วมองเลิกลั่ก ไปรอบข้าง เสมือนกลัวคนอื่นได้ยินคำไม่สุภาพที่ตัวเองหลุดจากปากออกไป
แต่ใครจะได้ยินหรือไม่ได้ยินไม่รู้ ผมกับเสมและนพ รวมทั้งไทยมุงที่ยืนอยู่รายรอบนั้นได้ยินกันทั้งหมด ต่างก็ส่งเสียงหัวเราะและหน้าเปื้อนยิ้มกันทุกคน
3.
หลังคืนวันที่ถูกพักงานจากผับเพื่อชีวิตแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณฯ เนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจที่ตกต่ำจากปัญหาเงินบาทลอยตัวเมื่อกลางปี 2540
นักเที่ยวผับฟังเพลงเพื่อชีวิต ต่างตกอยู่ในสภาวะเดียวกับคนในทุกสาขาอาชีพ ไม่มีเงินจับจ่ายเพื่อการดื่มกิน หยุดเที่ยวกลางคืน นับจำนวนคนเข้าผับน้อยลงทุกวัน สถานบันเทิงต่างทยอยปิดตัวลง จนที่สุดก็มาถึงผับเพื่อชีวิตที่ผมเล่นประจำอยุ่ ก็ประกาศปิดตัวเองลงด้วยเช่นกัน ปล่อยให้พนักงานในร้าน เด็กเสิร์ฟ พ่อครัว นักดนตรี แตกซ่านกระเซ็นไปตามชะตากรรม
วิถีชีวิตของคนร้องเพลงหาเงินเลี้ยงชีพทางเดียวอย่างผมนั้น ถือเป็นมรสุมลูกใหญ่ของชีวิต ส่งกระทบสู่ความรู้สึกอันอ่อนไหวให้ต้องนอนทำใจอยู่หลายวัน
เสมและนพ เพื่อนผู้ร่วมชะตากรรม นำพาวิถีนักดนตรีเดินทางมาสู่ผมในบ่ายวันหนึ่ง
รถดัตสันสีสัม รุ่นช้างเหยียบ ติดสติ๊กเกอร์คำว่า โฟล์คเหน่อ ตัวใหญ่ไว้ที่แผงกระจกหน้า คือพาหนะนำพาสามชีวิต เคลื่อนไปพร้อมวงรอบล้อหมุนและหลักไมล์ถนน มุ่งสู่ใจกลางตลาดนัดเปิดท้ายขายของ ทั่วเมืองสุพรรณ และค่อย ๆ ตีวงกว้าง ออกไปต่างจังหวัดรอบๆ และกลายเป็นทุกจังหวัดในเขตภาคกลาง
วิถีชีวิตของนักดนตรีใต้ดิน ที่มียอดจำหน่ายเทป ซีดีเพลงแต่งเอง ร้องเอง เป็นความหวังดาบหน้าในแต่ละวัน โดยมีตัวแปรสำคัญอยู่ที่ผู้บริโภคแบบเดินผ่านมาเห็น แล้วสะดุดในน้ำเสียง หรือผู้บริโภคที่ต้องการให้กำลังใจ แบบคนเข้าใจวิถีชีวิตแห่งพวกเรา
วิถีของคนแต่งเพลงเอง ร้องเอง และมาขายเอง
ตลอดช่วงเดินทางนับพันกิโล ผมไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ากำลังใจจากสหายเพื่อนร่วมทางทั้งเสมและนพ คือพลังที่มีคุณค่ามหาศาลที่ผมไม่อาจลืม
ลำพังผมคนเดียว วิถีทางเช่นนี้ผมคงขี้ขลาดเกินไปที่จะกล้าออกไปเผชิญหน้า
นพ วิศวกรหนุ่มผู้พักวิถีงานในกรงกรอบของกฎเกณฑ์ คือผู้ชี้นำหมุดหมายปลายทางการเดินทางของแต่ละวัน โดยมีส่วนร่วมในการเคาะเพอร์คัสชั่นจังหวะแห่งเพลง
เสม หนุ่มชาวสวนที่ยอมละทิ้งสวนมะม่วงช่วงครึ่งวันหลัง เพื่อนำพาหนะคันเก่าคู่ใจตะลุยไต่เส้นทางกว่าร้อยกิโลเมตรในแต่ละวัน โดยมีส่วนร่วมในการเล่น แอคคอร์เดียน ช่วยสร้างสีสันเพลง โดยไม่เคยมีคำว่าถอยให้ได้ยินจากผู้ชายร่างท้วมคนนี้
เดินหน้าอย่างเดียว ทุกครั้งที่เสมเห็นอาการของผมจะดูท้อแท้ เสมจะให้กำลังใจด้วยคำ คำนี้เสมอ
ขณะที่สายลมร้ายพัดพาให้ผมเป็นคนตกงานชั่วข้ามคืน แต่ต่อมาสายลมแห่งโชคชะตาอีกสายกลับนำพาให้ผมพบเพื่อนแท้ถึงสองคน
นี่กระมัง ที่เขาเรียกว่า....มิตรแท้ยามยาก
นี่กระมัง สายลมใต้ปีกที่คอยช่วยประคับคองนกน้อยยามเหนื่อยล้า
4.
ทุกวันอาทิตย์ หมุดหมายปักหลัก ร้องเล่นดนตรี พร้อมการขายเทป ซีดีเพลงแต่งเอง ร้องเอง ของเราสามคนมักจะละลายรวมอยู่กลางผู้คนนับพันนับหมื่น ที่กลางตลาดนัดเปิดท้ายคุณาวรรณ
และที่นี่เกือบจะทุกอาทิตย์เช่นกันที่ชายวัยใกล้หกสิบแต่งตัวปอน ๆ เท้าเปลือยเปล่า ไม่ใส่รองเท้า เพียรเฝ้ามาเลียบเคียงเมียงมอง สุดท้ายก็ปูกระดาษหนังสือพิมพ์นั่งกับพื้น แล้วฟังพวกเราร้องเพลงทุกเพลงอย่างตั้งใจ
และทุกครั้งที่สิ้นเสียงเพลงจากพวกเรา เสียงปรบมือตอบรับให้กำลังใจจากแก ก็จะดังทุกครั้งตลอดการแสดง
หรือนี่อาจเป็นอีกเหตุผลกระมังที่ทำให้พวกเราต้อง เดินทางมาตลาดนัดคุณาวรรณทุกอาทิตย์มิได้ขาด
บางอาทิตย์เราขายเทป ซีดี ไม่ได้ซักแผ่น หากแต่เรากลับมีเสียงหัวเราะลั่นรัวอยู่ในรถตลอดทางเดินกลับสู่บ้าน
ผู้ชายวัยใกล้ 60 ผู้อ้างตัวเองว่าเป็นโสดตลอดกาลคนนี้ ลุยทะเลคนเข้ามาหาพวกเราที่ล๊อคขายของกลางตลาด พร้อมด้วยรถมอเตอร์ไซด์คนเก่ามาก ๆ คันหนึ่ง มีดปลายแหลมที่พกมาด้วยคือกุญแจที่ใช้ปิดเปิดรูกุญแจมอเตอร์ไซด์คันเก่า
ช่วงเบรกเหนื่อย พวกเรามักนั่งฟังและหัวเราะกับมุกตลกเรื่องเล่าของแกซึ่งมีอยู่มากมาย
วิถีของคนร้องเพลงเล่นดนตรี แบบมีต้นทุนที่ค่าน้ำมันรถ ค่าที่วางแบสินค้า โดยมีสินค้า ประเภท เทป ซีดี เป็นตัวแลกเปลี่ยนกับเงินเพื่อให้ได้มาใช้จ่ายเป็นค่าต้นทุนดั่งกล่าว
หากแต่บางวันสินค้าของเรานั้นขายไม่ออกเลยสักชิ้นด้วยเงื่อนไขปัจจัยทางการตลาด จากผู้บริโภค และจากตัวสินค้าเอง
แต่น่าแปลก ที่พวกเรากลับหัวเราะเริงรื่นอยุ่ได้ไม่ขาด ขณะ ณ ห้วงเวลานั้น ความท้อแท้ควรจะกดทับพวกเราให้นั่งจ่อมจม
มิตรภาพที่เกิดจากการเดินทางของพวกเราสามคนเพื่อมาบรรจบกับกำลังใจจากผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีเพียงคำพูดประโยคสั้น ๆ ยืนยันบ่อยครั้งว่า ข้าชอบพวกเอ็งว่ะ
จึงไม่แปลกที่ก่อนจากลากันตอนตลาดนัดวายก่อนดึกดื่น คำมั่นสัญญาว่าอาทิตย์หน้ามาเจอกันใหม่ จึงเป็นคำเอ่ยสุดท้ายก่อนจากกันทุกครั้ง
หรือนี่คืออีกหนึ่งกำลังใจที่เป็นเสมือนสายลมใต้ปีกของนกที่คอยประคับประคองปีกนกยามอ่อนล้าให้มีแรงบินสู้ต่อไป อันนอกเหนือจากแรงซื้อของผู้อุปการคุณทุก ๆ ท่าน ที่ช่วยซื้อเทป และซีดีของพวกเราจนทำให้เราฝ่าฟันผ่านพ้นมรสุม ของวิกฤติเศรษฐกิจ ต้มยำกุ้ง เมื่อปี 2540 มาได้จนทุกวันนี้
ผมจึงยังเชื่อว่าในความมืดมัวของเมฆหมอก แรงลมปรวนแปร รบกวนการโบยบินของปีกที่อ่อนแอ อ่อนล้า กลางชะตากรรมแห่งสายลมร้าย บางทีอาจเป็นเพียงแค่บททดสอบความแข็งแกร่งแห่งชีวิตบทหนึ่ง ให้เราต้องสู้ โดยมีมือแห่งความหวังดีแอบหยิบยื่น บางสิ่งบางอย่างให้กับชีวิตเรา เสมือนให้เป็นสายลมใต้ปีกคอยประคับประคองให้เรารอดพ้นบ่วงร้ายแห่งสายลม
และที่สำคัญยิ่งหลังผ่านบททดสอบ สายลมใต้ปีก สายลมแห่งความหวังดีนั้น ยังคงมอบบางสิ่งบางอย่างนั้นให้อยู่กับเรา เสมือนเป็นรางวัลอันล้ำค่าที่ควรได้รับ หลังผ่านคืนวันอันเลวร้าย
นพและเสมยังเป็นเพื่อนและเป็นตัวหลัก ร่วมตระเวณเล่นคอนเสิร์ตอยู่กับผมจนทุกวันนี้ ขณะที่จำนวนสมาชิกในวงมีเพิ่มเติมขึ้นมาอีกหลายคน
แต่ต้นสายเลือดที่ก่อเกิดกลุ่มศิลปินโฟล์คเหน่อจริง ๆ คือเราสามคน
เพลงข้างถนน
คำร้อง ทำนอง ขับร้อง โดยศิลปิน โฟล์คเหน่อ (ลำภา มัคศรีพงษ์)
| Create Date : 24 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 3 กันยายน 2550 23:54:08 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1176 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โสนบ้านนา  วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:15:49:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
