บทกวี:::พ่อ:::
เพลง:::นกบาดเจ็บ::: คำร้อง ทำนอง ขับร้อง :::ศิลปินโฟล์คเหน่อ :::พ่อ:::
ผ้าขาวม้า ผืนพาด บนไหล่พ่อ แผ่ปูรอ กราบของลูก ผูกรับขวัญ ด้ายสีขาว ผูกข้อมือ สื่อสัมพันธ์ อุ่นอ้อมโอบ พ่อมั่น มิผันแปร
กลับคืนชาน บ้านช่อง สู่ร่องรอย วัยเด็กน้อย ไม่หลับนอน ขี้อ้อนแม่ ก้านมะยม รูดใบ ร้องไห้แง ผละจากแม่ หาพ่อ รอปลอบใจ
ต้นมะยม ล้มทั้งยืน ลูกยังย่อม หลุดจากอ้อม อกอิง ของกิ่งใหญ่ ลูกกอดพ่อ คลอน้ำตา ด้วยอาลัย จากนี้ไป คนดื้อด้าน ไม่โดนก้านมะยม
แดดโพล้เพล้ ลมพริ้ว ใบไผ่พรู หอมฤดู ลมหนาว รวงข้าวบ่ม เคยปลายฟ้า ว่าวพ่อ ล้อสายลม ป่านพ่อคม ตัดว่าว เจ้าลอยไป
ว่าวตัวน้อย ลอยลม ไปเรียนรู้ พ่อชี้ดู ลมล้อ ยอดกอไผ่ ลมจะแรง เร่งเร้า หนักเท่าใด ยอดกอไผ่ ลู่เอน เล่นกับลม
ผ้าขาวม้า ผืนพาด บนไหล่พ่อ วันนี้หนอ ลูกยา กลับมาห่ม ว่าวตัวน้อย เคยลอยไกล ไปกับลม กราบวิญญาณ ก้านมะยม เมื่อวัยเยาว์
ลำภา มัคศรีพงษ์
| Create Date : 05 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 5 ธันวาคม 2550 3:21:21 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 498 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นสองมือ อุ้มชู เลี้ยงดูลูก เป็นสายใย พันผูก คอยห่วงหา
เป็นอ้อมกอด อบอุ่น ค้ำจุนมา เป็นสายตา ห่วงใย ใคร่อาทร
ยามเจ็บไข้ เฝ้าดูแล ด้วยชีวิต ยามพลั้งผิด ท่านอบรม คอยบ่มสอน
ยามเหนื่อยหน่ายกำลังใจไม่สั่นคลอน ยามใดใด ยังอาทร ไม่เปลี่ยนแปร
ด้วยความรัก ของพ่อ ที่ยิ่งใหญ่ ด้วยหัวใจ สะอาดใส เป็นแน่แท้
ด้วยชีวิต เพื่อลูก .. เฝ้าดูแล ด้วยสองมือ ไม่ผันแปร เป็นอื่นใด