:::กล้วยแขก:::
:::กล้วยแขก:: ในบางช่วงวิถีชีวิตที่ต้องดุ่มเดินอยู่เส้นด้ายแห่งชะตากรรมที่เปราะบาง และอาจพร้อมที่จะขาดผึงส่งผู้ดุ่มเดินให้ลงไปนอนแอ้งแม้ง กลิ้งร่างตัวเองไปมาพร้อมเสียงร่ำไห้และยอมยกสองมือชูอย่างผู้พ่ายแพ้ต่อชะตากรรม ขณะความเชื่อบางความเชื่อของผู้ดุ่มเดินบนเส้นด้ายเปราะบาง ก็ถูกหยิบนำมาใช้อย่างเป็นจริงเป็นจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเสมือนเครื่องมือเสริม เติมขวัญกำลังใจ ด้วยเชื่อว่าร่างเงาที่มองไม่เห็นนั้น พร้อมที่จะช่วยปกป้องคุ้มครอง และชักนำสิ่งที่คิดที่ปรารถนาให้ก้าวมาสู่.... แต่ขณะเดียวกัน หากตัวแปรหรือเหตุที่เห็นและเป็นไปมิได้เสริมสร้างไปสู่สิ่งที่หวังจนบ่อยครั้ง จนถึงขั้นขนาดทำให้มิอาจต้องศรัทธาต่อความเชื่อนั้นอีก และขณะผู้ดุ่มเดินก็ได้พิสูจน์ชัดแล้วว่าบางความเชื่อที่เคยเชื่อนั้นอาจไม่เป็นจริง และมิได้ช่วยส่งเสริมหรือช่วยเหลือเกื้อหนุนจริง การสลัดทิ้งซึ่งความเชื่อนั้นก็ย่อมมีได้ไม่วันใดก็วันหนึ่ง..... เฉกเช่นบางความเชื่อของผม ที่ถูกหยิบนำมาใช้กันชนิดเต็มรูปแบบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในช่วงขณะที่ต้องนำพาชีวิตไต่ไปตามกิโลเมตรของถนน เพื่อมุ่งสู่ตลาดนัดเปิดท้ายขายของ.... หลากหลายความเชื่อถูกบรรจุใส่รถไปพร้อมกับตลับเทป และแผ่นซีดี เพื่อมุ่งหวังเสริมให้กับโชคชะตาที่ต้องฝากกันไว้ที่จำนวน ยอดจำหน่ายแผ่นเพลงของตัวเองในแต่ละวัน...... ขณะที่บางความเชื่อผมไม่เคยเชื่อเลย .... แต่ก็ไม่เคยลบหลุ่......
จำได้วันที่ต้องบึ่งรถกระบะดัทสันสีส้ม มุ่งสู่ตลาดนัดเปิดท้ายที่หน้าโรงแรมแกรนด์ จังหวัดอยุธยา เมื่อปลายปี 46
ช่วงขาไปผมนั่งเคี้ยวกล้วยแขก ที่ซื้อติดมือมาก่อนขึ้นรถ อย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่เสมเพื่อนร่วมชะตากรรมนั่งขับรถนิ่งอึ้งไปตลอดทางอย่างผิดสังเกตุ วันนั้นพวกผมขายซีดีเพลงไม่ได้ซักแผ่นเดียว ช่วงขากลับ จึงไม่ต้องแปลกใจที่ผมกลับเป็นฝ่ายนั่งนิ่งอึ้ง ฟังถ้อยเทศนาของเสมมาตลอดทางขากลับ..... เสมบอกว่า ขณะออกไปทำมาค้าขายอย่าซื้อหรือกินกล้วยแขก เด็ดขาด.... ก่อนนี้ไม่มีเหตุผลใด ๆรองรับ หรือ โน้มน้าวจนให้ผมต้องเชื่อ จำได้ว่าไม่เคยมีคำกล่าวตักเตือนใด ๆ จากคนเฒ่าคนแก่ให้ผมได้ยินและต้องเชื่อเรื่องกล้วยแขกกับการค้าขายมาก่อน เลย... แต่เหตุแห่งยอดขายแผ่นซีดีที่เลขศุนย์ และเสียงพร่ำบ่นตลอดทางของเสมวันนี้ ทำให้ผมต้องเชื่อไว้ก่อน..... ตลอดช่วงตั้งแต่ปี 44 ถึงปี 48 ต้องยอมรับว่าเป็นช่วงปีแห่งความต้องเชื่อของผมเลยก็ว่าได้....
หลังทำอัลบั้มเพลงของตัวเองออกมาสองชุด และใช้วิธีการนำเสนอผลงานพร้อมขาย โดยวิธีการไปเล่นดนตรีเปิดหมวกกลางตลาดนัดเปิดท้าย
สิ่งของที่รองรับความเชื่อจึงเกลื่อนกราวอยู่ในคันรถ และหน้าแผงซีดี ยกตัวอย่างเช่น ใบขนุน ที่เชื่อว่าเมื่อติดตัวต้องชัวร์มีคนอุดหนุน ลูกมะยม ที่เชื่อว่าติดตัว ต้องชัวร์มีคนนิยม ขณะที่เวทีเปิดหมวกในบางวัน อาจมีถุงใส่ยวงขนุนสีเหลืองอร่ามแขวนห้อยโตงเตงอยู่ที่ขาไมค์ร้องเพลง ยังไม่นับรวมซากกิ่งกาฝากที่จับเกาะกับกิ่งกาหลง ที่เสมปีนป่ายขึ้นไปตัดมาจากต้นหน้าบ้านของเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งนั้นด้วย แต่นั่นแหละความเชื่อที่เราเชื่อ แต่ไม่อาจเชื่อได้ทั้งหมด สุดท้ายอาจกลายเป็นแค่หลงเชื่อ.... อย่างกรณี กาฝากบนกิ่งกาหลงนั่นแหละ ที่ทำให้ผมคิดว่าเราอาจหลงเชื่อ.... ก็วันแรกที่เสมไต่ลงมาจากต้นกาหลงพร้อมกิ่งไม้ดังที่กล่าว เสมก็ฟุ้งกระจายในรถขณะบึ่งรถสู่ตลาดเปิดท้ายแยกหันคาจังหวัดชัยนาท เสมบอกว่ากิ่งกาฝากนั้นชื่อบอกชัดเจนว่าเราจะสามารถฝากแผ่นซีดีมากมายไปกับแฟนเพลงในตลาดนัดได้แน่นอนในวันนี้ และกาหลงนั้นชื่อก็บอกชัดเจนอีกเช่นกัน ว่า ถึงหน้าตาสองคนเราจะดูโหดร้ายเหมือนดั่งมหาโจร แต่แฟนเพลงกลางตลาดนัดจะต้องลุ่มหลงพวกเราอย่างแน่นอน (คิดได้ไงเนี่ย) แล้ววันนี้เรามีกิ่งกาฝากที่เกาะอยุ่บนกิ่งกาหลง ..โอพระเจ้า อะไรจะเกิดขึ้นกับเราในวันนี้ที่กลางตลาดนัด.....
จบการแสดงดนตรีเปิดหมวกกลางตลาดนัดหันคาวันนั้น ผมได้ยินเสียงเสียงเสมโยนกิ่งกาฝากเกาะกิ่งกาหลงใส่ลงไปที่หน้ารถพร้อมกับเสียงบ่นสำทับดัง ๆ ว่า ไอ้ฉิบหายวันนี้ขายได้สองแผ่นเอง
นั่นแหละ เส้นแบ่งอันเปราะบางระหว่างควรเชื่อหรือไม่ควรเชื่อบางครั้งมันก็เปราะบางเสียจนตัวแปรบางตัวก็อาจทำลายลงได้ในชั่ววูบวับของอารมณ์.... ก็วันที่จบการแสดงที่ตลาดนัดคุณาวรรณอำเภอกำแพงแสน หลังจากคิดคำนวณหักจ่ายค่าแผงพื้นที่ตลาดนัด ค่าน้ำมันรถแล้ว ผมกับเสมก็เดินกำแบงค์ 20 บาท ดุ่มเดินไปที่โซนขายของกินอีกฝั่งของตลาดนัด ขณะเดินผ่านร้านขายของกินมากมาย ในใจก็คิดคำนวณจำนวนเงินกับของกินที่พอบรรเทาความหิวของเราสองคนให้มากที่สุด คิดง่าย ๆ คือ ราคาถูก แต่ต้องได้เยอะ กินอิ่มท้อง.... ขณะเดินผ่านร้านขายกล้วยแขก ผมรีบเดินเร่งฝีเท้าเพื่อให้ผ่านไป ด้วยความเชื่อบางอย่างที่ยังติดค้างอยุ่ในใจ... เดินมาสักพักจึงหันไปถามเสมที่เดินตามหลังมาว่า เหลืออยุ่ 20 บาท จะซื้ออะไรกินกันดี ? เสมยืนนิ่งอยู่สักพัก ก่อนเอ่ยมาแบบเสียงดังฟังชัด ว่า ซื้อกล้วยแขก >
| Create Date : 13 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 13 มีนาคม 2551 7:09:34 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 694 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
