lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
กุมภาพันธ์ 2565
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
space
space
23 กุมภาพันธ์ 2565
space
space
space

Once upon a "DEARM" in Japan  EP. 2

Once upon a "DEARM" in Japan  EP. 2
====================================

อ่าน EP.1 ได้ตรงนี้ครับ  >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 1





กัปตันนะกัปตัน อยู่ๆ พี่ยุทธที่นัดกับดิบดีก็มาเทกลางชิบูยา
ภพ กับ ดรีม คงต้อง Take one day trip in Tokyo ด้วยกันซะแล้ว








ให้ตายเถอะนี่ต้องไปสวนอูเอโนะจริงๆ หรอเนี้ย....
ภพเดินนำดรีมไปขึ้นรถไฟเพื่อไปที่สวนอูเอโนะอย่างว่าง่าย
ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเลย เพราะที่นั่นเป็นสถานีใหญ่ และเขาก็เคยแวะมาแล้วครั้งหนึ่ง
ระหว่างทางทั้ง 2 ได้พูดคุยกันหลายต่อหลายเรื่อง ตั้งแต่ชีวิตในมหาลัยที่แน่นอนว่า
ทั้งคู่เคยอยู่ที่มหาลัยพร้อมๆ กันมาก่อน แล้วก็ต้องเคยเห็นกันใจโรงอาหารมาแล้ว

"เราไม่ค่อยกินที่โรงอาหารวิศวะหรอ ชอบมากินที่โรงอาหารนี้มากกว่า"
“งั้นดรีมก็เห็นพี่ภพแล้วสิ”
“ก็อาจจะนะ”

ถึงจะตอบสั้น แต่ภพก็ส่งยิ้มน้อยๆ ให้กับดรีม ที่พูดพึมพำกับตัวเองเหมือนจะพยายามคิดว่า
เธอเคยเจอกับภพมาแล้วรึป่าวนะ


ใช้เวลาไม่มากนักทั้ง 2 ก็มาถึงสถานีอูเอโนะ ภพพาดรีมเดินขึ้นมาถึงหน้าทางเข้าสวน 
ในวันที่อากาศเย็นสบายสไตล์คนญี่ปุ่นแบบนี้ ผู้คนมากมายออกมาเดินเลยกันเต็มสวน
จนคนอย่างภพที่ไม่ใช่วิสัยในการเดินสวนต้องกลับมาคิดว่า หรือว่าเราจะเป็นคนแปลกกันแน่
แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า เพื่อนของเค้าเคยบอกว่า หนุ่มสาวญี่ปุ่นเวลาเดทก็เดินสวนหรือไม่ก็สวนสัตว์......
คนไทยฟังดูไม่ค่อยเข้าท่าเลยนะ แต่เห็นจะจริง เพราะมีหนุ่มสาวเดินคุยกันกระหนุงหนิงเป็นคู่ๆ
งั้น.....เรามาเดินเล่นก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก





ภพลดก้าวเดินตัวเองลงให้มาเดินอยู่ข้างๆ กับดรีมมือทั้งสองล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อฮู้ดดี้แก้หนาว

“ตรงนี้จะเป็นสวน เดือนเมษาซากุระจะบาน ต้นพวกนี้ซากุระทั้งนั้นเลย แล้วข้างในจะมีศาลเจ้า อีกด้านจะมีทางไปสวนสัตว์”
“โห พี่ภพรู้หมดเลย งั้นไปศาลเจ้ากันไหม ไหว้พระซักหน่อย”

ภพชี้มือไปด้านซ้าย ก่อนจะเก็บมือเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม ส่วนดรีมก็เดินนำไปตามทางที่เขาบอก

เฮ้อ...ให้ตายเถอะ งานนี้ สวน ศาล วัด มาครับแน่นอน






เมื่อมาถึงศาลเจ้า ดรีมก็เดินถ่ายรูปเล่นอย่างมีความสุข ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ร้านขายเครื่องราง

“พี่ภพว่า เอาอันไหนดี”
“ดรีมเชื่อด้วยหรอ”
“ก็เครื่องรางไงคะ พกไว้ก็ดีไม่ใช่หรอก”
“ทำไมเราถึงจะโชคดี เดินทางปลอดภัย หรือสอบติด จากการเสียเงินซื้อของมาละ แล้วถ้าใช้ไปแล้ว ทำเนียมเค้าให้เอากลับมาคืนด้วยนะ”
“ก็เหมือนเราเช่าพระจากวัดไหมอ่ะคะ คิดมาก 1000 เยนเอง สวยด้วย เดี๋ยวดรีมเอามาคืนไฟลท์หน้าก็ได้ พี่ภพจะฝากดรีมมาคืนก็ได้นะคะ”





พูดไปดรีมก็เลือกเครื่องรางไปจนได้อันที่ถูกใจ ส่วนภพที่ไม่อินกับอะไรพวกนี้ก็ยืนรออยู่ด้านหลัง
"ไม่เอาจริงหรอ"
เธอชะโงกหน้ากลับมาหาภพแล้วยิ้มน่ารักๆ  พร้อมชูเครื่องรางญี่ปุ่นสีแดงให้ดู
ซึ่งคนที่พูดว่าไม่เชื่ออย่างภพก็ตอบกลับด้วยการส่ายหน้าเบาๆ ใต้แว่นกันแดดสีดำ 
ก่อนจะเดินไปยืนดูป้ายที่คนมาให้เขียนคำขอพรแล้วแขวนไว้





"แล้วแบบนี้พี่อินป่ะ"
"ก็เหมือนทำบุญแผ่นกระเบื้องหลังคาวัดป่าว"
"คิดซะว่าเขียนอะไรดีๆ ทิ้งไว้แล้วกันเนอะ"


ว่าแล้วดรีมก็หยิบเอาแผ่นไม้ที่เอาไว้เขียนคำขอพรมา 2 อันพร้อมปากกา
ส่งแผ่นไม้อันนึงให้กับภพ แล้วก้มหน้าเขียนคำขอพรลงไปในนั้น

"พี่ภพว่าเราต้องเขียนเป็นภาษาไทยหรือภาษาอังกฤษอ่ะคะ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงจะเข้าใจ"
"ถ้าศักดิ์สิทธิ์จริงก็ต้องเข้าใจทุกภาษาป่าว"
ภพพูดพรางเขียนข้อความไปพราง
"แต่ที่นี่ญี่ปุ่นนะคะ ท่านอาจจะถนัดญี่ปุ่นมากกว่า"


เดี๋ยวๆ นั่นสิ่งศักดิ์หรือเพื่อนเล่น 
แต่เสียงสดใสของดรีมก็ทำให้ภพได้แต่ยืนยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ 
มือก็ยังเขียนข้อความต่อไป ก่อนจะยื่นมือไปขอแผ่นไม้ของดรีมมา
แล้วเขียนอักษรฮิรางานะลงไปในแผ่นไม้ 2 ตัว โดยมีดรีมชะโงกหน้าดูอย่างสนใจ

"เฮ้ยยย พี่ภพรู้ภาษาญี่ปุ่นด้วยหรอคะ ไม่เห็นบอกเลย เห็นพูดแต่อังกฤษ แล้วนี่เขียนอะไรอ่ะ"
"ชื่อดรีมไง อย่างน้อยๆ ท่านก็น่าจะต้องอ่านชื่อเราออก นี่ไง ของดรีม...
ยูเมะ"

ดรีมทำตาโตยิ้มกว้างก่อนจะหยิบแผ่นไม้จากมือภพไปยืนดูแล้วถ่ายรูปเก็บไว้
"เก๋อ่ะพี่ แล้วของพี่เขียนว่าอะไรอ่ะคะ"
"โอจิ"
"ดีอ่ะ"  สายตาของหญิงสาวทั้งดูประหลาดใจ ทั้งชื่นชมสิ่งที่ภพทำมาก
ก่อนที่เธอจะเอาป้ายไม้ทั้ง 2 อันไปแขวนไว้ข้างๆ กัน ก่อนจะถ่ายรูปอีกครั้ง

"ถ่ายรูปไว้ทำไมเนี้ย"
"จะเอาไปลง IG อ่ะคะ เท่จะตาย มีชื่อญี่ปุ่นด้วย"






จังหวะนั้นภพทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่าง
แต่ก็ลังเล และยังคงกระอักกระอ่วนใจว่าจะพูดหรือไม่พูดดี 
ไม่อยากให้ลง IG เลย จะบอกดีไหมว่าให้ลบชื่อเขาออกก่อนโพส
แต่จะน่าเกลียดรึป่าววะ หรือคงไม่มีใครอ่านออก ไม่อยากให้ใครรู้เท่าไหร่ว่าเขามาเที่ยวกับดรีมอยู่ที่ญี่ปุ่น 



"พี่ภพ....พี่ภพคะ"
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าเขากำลังทำหน้าแบบไหน แต่เสียงเรียกของดรีมก็เรียกสติเขากลับมา และเมื่อตั้งหลักได้ เขาก็เห็นว่าดรีมกำลังมองเขาหน้าเจื่อนๆ บ้าจริง....ไม่รู้ว่าดรีมเรียกเขาอยู่กี่รอบแล้ว
"ครับ?" 
"พี่....ภพเป็นอะไรรึป่าวคะ"
"ปะ...ป่าว แค่คิดอยู่ว่า มีที่ไหนที่ดรีมน่าจะชอบอีกบ้าง วัดอาซากุสะไหม เราก็ไม่เคยไป"
"พี่ภพมาบ่อย ไม่เคยไปหรอคะ น่าจะเป็นที่แรกๆ ที่คนไทยจะไปเลยป่าว"

ภพเอามือแตะไหล่ดรีมเบาๆ ให้เดินกลับไปตามทางไปขึ้นรถไฟเพื่อไปที่วัดอาซากุสะ ซึ่งดรีมก็หันหลังและค่อยๆ เดินตามภพมา 
"เอาจริงๆ เราไม่เคยเที่ยวโตเกียว แบบเที่ยวจริงๆ เลย ส่วนใหญ่ก็มาทำงาน มาแป็บๆ ก็รีบกลับ งานส่วนตัวบ้าง งานบริษัทบ้าง ดรีมก็น่าจะบินมาที่นี่บ่อย ไม่เคยไปหรอ"
"ไม่เคยค่ะ ส่วนใหญ่ เพื่อนๆ ชวนไปช้อปปิ้ง ดรีมก็ไปกับเพื่อนไม่กล้าแยกออกมา พูดญี่ปุ่นก็ไม่ได้ อ่านก็ไม่ออก กลัวหลงน่ะ"

"ของแบบนี้มันต้องลอง นี่ไง คนพูดญี่ปุ่นไม่ได้ 2 คนมาด้วยกันยังไม่หลงเลย"
"ก็พี่พูดญี่ปุ่นได้"
"เราพูดไม่ได้"
"พี่พูดได้ ดรีมได้ยินพี่พูดกับสต๊าฟที่ศาลเจ้าตอนพี่ไปหาห้องน้ำ"
"จำมาจากการ์ตูนน่ะ"
"จากหนังหรือป่าวน้าาาาา"
"เออจากหนัง งั้นได้หลายคำเลย"


เสียงหัวเราะดังตามมาทันทีเหมือนรู้ทัน
"ดรีมก็อยากพูดได้นะคะ"
"จำแค่ชื่อตัวเองได้ก็เท่แล้ว"
"ยูเมะใช่ไหมคะ"
"ใช่ ยูเมะ แปลว่า ความฝัน ก็....ดรีม"


ดรีมยิ้มแล้วหยักหน้ารับ พร้อมเปิดภาพแผ่นไม้คำขอพรที่ถ่ายไว้ก่อนจะพูดทวนอีกครั้ง


"...ยูเมะ..."






-------- TO BE CONTINUED --------



 


Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2565
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2565 14:19:20 น. 19 comments
Counter : 950 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnonnoiGiwGiw, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณlovereason, คุณกะว่าก๋า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณกิ่งฟ้า, คุณอุ้มสี, คุณKavanich96


 
คนเขียนเรื่องนี้คึกจังเลยนะคะ.. ยุนิดยุหน่อยตอนสองก็มาละ 555+
อ่านก่อง


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:14:28:23 น.  

 
เดี๋ยวววววว.. อ่านจบแล้ว ก็ยังไม่เข้าด้ายเข้าเข็มเลย
ขอตอนที่สามเลยได้ไหมเนี่ยะ.. หรือต้องให้เสีย coin เนี่ยะ
เรื่องมันถึงจะคืบหน้า..

หรือมันควรจะมีแบบดินเนอใตแสงเทียน
หรือจิบไวน์ดูวิวโตเกียวไรแบบนี้ไหม

ยังไม่มีอะไรให้หัวใจเต้นแรงเลยเนี่ยะ...


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:14:34:51 น.  

 
ถ้าไปอัพในเด็กดีต้องโดนด่าแน่ ทำให้อ่านแล้วค้างเนี่ยะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:14:37:28 น.  

 
สวัสดีมีสุขค่ะ

อุ๊ต๊ะ วัยรุ่น คิกขุ ยูเมะจริงๆค่ะ
สว.อ่านไปยิ้มไป

ติดตาม น้องดรีมต่อค่ะ


โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:15:26:28 น.  

 
"ดรีมก็อยากพูดได้นะคะ"


ตอนต่อไปจะติดเรทมั๊ยน๊าาาาาาาาา


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:16:09:13 น.  

 
เดี๋ยว อีคุณภพ คุณพลาดแล้วววววว..

ชื่อคุณจะอ่านว่า โอจิ ได้ไง เพราะโอจิแปลว่า.. เจ้าชาย

กร๊ากกกกกๆๆๆๆๆๆ กรั๊กๆๆๆๆๆๆ

จับผิดบล็อกแล้ว 1

เรื่องแต่งทั้งน๊านนนนนนนน


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:16:36:09 น.  

 
คริๆๆๆ รีบลงตอนต่อไปสิ... เดี๋ยวคนเข้ามาอ่านหน้านี้เยอะนะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:16:57:16 น.  

 
โอจิ = ปริ๊นซ์ 555
รีบลงต่อไว ๆ เลย ขอ 3 ตอนจบพอนะคะ

ที่กลัวยูเมะเอาไปลง IG ก็เข้าใจได้นะ
กลัวใครคนนั้นมาเห็นใช่มั้ยล่ะ อวสานโอจิ อิอิ


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:17:39:53 น.  

 
อ่านกำลังเพลินเลย
จบตอนซะแล้ว
ให้ลุ้นต่อ 555

ด้วยบรรยากาศ
ด้วยการเทคแคร์
พี่ก๋าเดาว่าดรีมน่าจะประทับใจภพไม่น้อยเลยนะ

พี่ก๋าไม่มีทางไปไหนได้คนเดียวเลยครับ
มีทั้งมาดามและลูกแบบนี้ 555

ปล. การลุกขึ้นมาสู้ในวันนั้น
น่าจะเป็นจุดเปลี่ยนที่ดีของน้องปริ๊นซ์เลยนะครับ
การที่เราสู้
และรู้ว่าสู้ได้
เป็นสิ่งที่ดีมากจริงๆ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:19:33:14 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

เดี๋ยวนะ จขบ. นี้ไฟแรงมาก ข้ามวันแป๊บเดียวขึ้นเอนทรี่ใหม่แล้ว ตามอ่านไม่ทันนนนนน 55

ว่าจะอ่านของตอน2นี้ก่อน แต่เอ๊ะ มีเป็นบทสนทนาด้วย งั้นจะขอไปตั้งหลักอ่าน ep1 ก่อนแล้วจะไล่เรียงมานะครับ จะมาเม้าท์อีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะครับ
แต่มะเขือเทศสดผมว่ามันโอเคอยู่นะ 55 (ทางนี้กินได้ ขิงทับ) แต่ถ้าผัดสุกแบบผัดเปรี้ยวหวานงี้กินใช่ไหมครับ

ซุปรักข้างเดียว เป็นเมนูที่นางเอกทำให้ตอนพระเอกเฮิร์ทครับ ในเรื่องมีประวัติเมนูด้วยแน่ะ

จากบล็อกเดิม BMI 20.9 แต่ก็เป็นพุงนิ่มๆ อยู่ อยากให้มันแข็งเป็นไม้กระดานจัง 555


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:23:03:42 น.  

 
แต่เสียงสดใสของดรีมก็ทำให้ภพได้แต่ยืนยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ
คนอ่านก็อมยิ้มไปด้วยค่ะ อิอิ

พี่โอจิกับน้องยูเมะมาถึงศาลเจ้าที่อูเอโนะแล้วนะคะ
จะไปวัดอาซากุสะกันต่อรึเปล่า จะติดตามอ่านต่อค่ะน้องปริ๊นซ์

.............

อยากกลับไปเดินชิบุยาที่คนเยอะๆแบบไม่ต้องใส่แมส
จริงค่ะ ตอนเดินข้ามห้าแยกก็รู้สึกสนุกแล้ว

ขอบคุณที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋านะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:0:26:28 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

อ่านเม้นท์น้องหนอนเพิ่มความสนุกในเนื้อเรื่องด้วยครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:6:10:47 น.  

 
ถือว่าเป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งของปริ้นเลยนะ
เป็นคนที่เขียนอะไรได้น่าติดตามมากจ้า
ป.ล. อ่านเม้นท์คุณหนอนเลยทำให้รู้ว่าเรื่องจริงหละ



โดย: หอมกร วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:10:55:52 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ตอน 2 มาไวมาก ๆ 555 ยังสนุก น่ารักเหมือนเดิมนะครับ ตอนแรกนึกว่าจะมีมุขหนังญี่ปุ่น คิดดีไม่ได้เลย 555
รออ่านตอนต่อไปละ


โดย: The Kop Civil วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:11:29:01 น.  

 
10 วันก่อน รร.โทรมาบอกให้รับเด็กๆกลับบ้านตอนเที่ยงวัน
ครูติดโควิด
พี่ก๋าก็ต้องเช็คโควิด
เพราะพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันตลอด
กลัวจะเอาไปติดคนในบ้าน
แยกตัวอยู่สามวัน
พอตรวจ ATK ผ่านถึงจะกล้าเข้าไปเจอคนในบ้านครับ

ตอนนี้เชียงใหม่ระบาดหนักเลย
แถวบ้านพี่ก๋า อสม.ไปเที่ยวกรุงเทพ
เหมาบัสไปกลับมาติดทั้งคันรถ
น่ากลัวจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:15:49:20 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจเมนูมัจฉาเกยตื้นค่ะ 5555 พี่กิ่งก็ตั้งชื่อให้ดูเพราะน่ากินไปยังงั้นเองค่ะ อิอิ

ปลาสวายถ้าเราทอดแห้งๆกรอบๆก็จะไม่ค่อยมีมันแล้วค่ะ แล้วเอามาผัดแห้งๆใส่น้ำมันน้อยๆก็จะไม่มีน้ำมันมากนะคะทานกับข้าวสวยร้อนๆอร่อยๆค่ะ

ตามมาอ่านนิยายรักวัยคิดขุต่อค่ะ อ่านแล้วน่ารักอย่างใสๆ กำลังเพลินจบตอนซะแล้ว อิอิ พี่กิ่งว่าแล้ว น้องปริ๊นซ์เป็นคนมีพรสวรรค์นะคะ เขียนและบรรยายเรื่องราวต่างๆเก่งมากค่ะ อย่างนิยายเรื่องนี้เขียนดีมากๆเลยค่ะ เด็กวัยรุ่นอ่านแล้วต้องชอบแน่ ถ้าเขียนเป็นเรื่องสั้นๆเป็นตอนๆไปจบตอนบ้างเด็กจะติดกันงอมแงมนะคะ อิอิ เอ..ต้องตั้งชื่อปลายปากกาแล้วนะเนี่ย
เอาเพราะๆอย่ายาวให้ติดปากวัยรุ่นวัยใสเลยนะคะ พี่กิ่งเชียร์ๆๆๆนะเออ คริ คริ อีกหน่อยจะกลายเป็นนักเขียนชื่อดังก็ได้น้าาาา




จากบล็อก ขอบคุณน้องปริ๊นซ์มากนะคะ เรื่องอากาศทางเหนือ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวค่ะ พี่กิ่งก็แทบจะเป็นไข้หวัดเหมือนกัน เวลาเป็นทีไรใจไม่ดีนึกกลัวไปว่าจะติดโควิดค่ะ เพราะอาการจะคล้ายๆกันมากกกก

ปล.พี่กิ่งคนลำปางเจ๊า บ่ใช่เจียงใหม่เน้อ อิอิ

แล้วจะตามมาอ่านตอนต่อไปค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:17:13:02 น.  

 
พิพิธภัณฑ์ อควาเรียม เป็นที่เดทของหนุ่มสาวญี่ปุ่น ต่างจากของไทยมากเลยครับ ของไทยขืนพาไปที่แบบนั้นโดนทิ้งแน่

สวนอุเอโนะ ผมจำได้ว่ามีรูปปั้นซามูไรคนสุดท้ายอยู่ด้วย เครื่องรางของคนญี่ปุ่นมันมีหมดอายุด้วย ไม่เหมือนพระของไทยเช่าแล้วอยู่ได้ตลอด 555 พวกป้ายไม้ถ้าเราไปดูบางครั้งเจอคนวาดรูปสวยๆ น่ารักๆ หรือรูปตัวการ์ตูนลงไปด้วยนะ บางครั้งวันเกิดตัวการ์ตูน ก็จะมีคนไปเขียนอวยพรที่ศาลเจ้าในจังหวัดที่ตัวการ์ตูนเรื่องนั้นๆ เดินเรื่องอยู่ ญี่ปุ่นนี่มันญี่ปุ่นจริงๆ

ชื่อไม่เขียนทับศัพท์ คาตากานะไปเลยละครับ 555 แซวหน่อย


เดี๋ยวนี้สบายขึ้นเยอะแล้วครับตั้งแต่มีพวกแอปต่างๆ ไม่ต้องกลวอะไรอีกแล้วขอแค่มือถือไม่หาย และแบตไม่หมดก็พอ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:15:43:32 น.  

 
ขอบคุณที่แบ่งปัน


โดย: Kavanich96 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:4:28:57 น.  

 
เพิ่งกลับจากอยุธยา
ย้อนรอยออเจ้า
ข้ามมาเม้นท?มาอ่านการเที่ยวชมสวนค่ะ
อืม..เริ่งหนิดหนมๆมากขึ้นๆนะคะ
ภพ กะ น้องดรีม



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:11:15:25 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space