Once upon a "DEARM" in Japan (Last EP) ==================================== อ่าน EP.1 ได้ตรงนี้ครับ  >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 1 อ่าน EP.2 ได้ตรงนี้ครับ  >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 2 อ่าน EP.3 ได้ตรงนี้ครับ  >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 3 หลังจากเดินเที่ยววัดอาซากุสะ ไหว้พระขอพรกันเป็นที่เรียบร้อย  ส่วนภพก็เนียนขอไลน์ดรีมเอาดื้อๆ  ก็ถึงเวลาที่ดรีมจะต้องกลับโรงแรมเพื่อเตรียมตัวไปสนามบิน ภพก็ขอดรีมขึ้นไปห้องของเธอเพื่อล้างหน้าล้างตา และเธอ...ก็ตอบตกลง (ไม่ใช่ รร นี้นะครับที่เกิดเหตุ 5555 อันนี้เอารูปเก่ามาลงประกอบเฉยๆ) ภพเดินตามดรีมขึ้นลิฟต์ไปที่ห้อง คงไม่ผิดเท่าไหร่หรอมั้ง  คงไม่ผิดขนาดนั้นสินะ ก็แค่.......เพื่อนที่เจอกันที่ต่างประเทศ เมื่อประตูด้านหลังปิดลง ในห้องมีประเป๋าของดรีมอยู่ใบเดียว และดูเหมือนเพื่อนของเธอจะไปแล้ว "นี่จะไปทันหรือเปล่า" "ทันค่ะ เพื่อนก็ไปซื้อของกันก่อนนั่นแหละ" ภพพยักหน้า ก้มลงทำอะไรบางอย่างในมือถือตามเดิม หญิงสาวมองเขาเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา ออกมาทำผม แต่งหน้า เธอเหล่ตาไปเห็นภพที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ กำลังดึงทิชชูออกมาเช็คหน้า แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็มาหยุดยืนอยู่ข้างหลังของเธอ "...เราใส่ให้" ยังไม่ทันที่ดรีมจะตอบอะไร มือของภพก็เอื้อมอ้อมตัวเธอมาหยิบตุ้มหูบนโต๊ะแต่งหน้า ในขณะที่เธอก็เอียงหน้าให้เขาเล็กน้อยพร้อมเอามือเสยผมตรงหูออก (นี่ไม่ใช่ภาพห้องดรีมจริงๆ นะครับ ห้องภพมัน 55555) ทำไมนะ ทำไมภพสามารถมใส่ตุ้มหูให้ดรีมได้อย่างชำนาญ ก่อนจะพูดเบาๆ ที่ข้างหูของเธอ  "ถ้าเจ็บบอกนะคะ" "ค่ะ" ไม่ต้องสังเกตก็รู้ว่าดรีมรู้สึกยังไง จากเสียงหายใจที่แรงกว่าปกติ และเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จะเลือกที่จะไม่พูด จนกระทั่งภพใส่ตุ้มหูให้เธอทั้ง 2 ข้างจนเสร็จ เธอจึงหันกลับมาหาภพช้าๆ "พี่....ใส่เก่งจังนะคะ ใส่ให้แฟนบ่อยหรอ" ภพไม่ได้ตอบอะไร นอกจากเอานิ้วเคาะที่หูตัวเองที่ใส่ตุ้มหูอยู่ แล้วหันหลังเดินออกมา "พี่ภพ...จะไปไหนหรอ" "มาดูว่าดรีมเตรียมกระเป๋าพร้อมแล้วรึป่าว จะได้ยกไปให้" "เรียบร้อยค่ะ" ฝ่ายชายพยักหน้าแล้วดึงที่ลากกระเป๋าของดรีมขึ้นให้อยู่ในตำแหน่งพร้อมใช้งาน แล้วเดินกลับมานั่งที่ปลายเตียง ถึงจะนั่งก้มหน้ามองมือถืออยู่ แต่ในใจภพก็ปั่นปวนไปหมดจนเผลอกลื่นน้ำลายอยู่หลายครั้ง แล้วอยู่ ๆ ในหัวของเขาก็เพลงเพลงนึงดังขึ้นไม่หยุดทุกครั้งที่เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นดรีมที่กำลังยืนอยู่หน้ากระจก .........ยิ่งกว่า  Versace on the floor  ซะอีก .......... "พี่ภพคะ....พี่ภพ....พี่ภพ" เสียเรียกจากดรีม ทำให้ภพสะดุ้งแล้วเงยหน้าขึ้นมาจากมือตัวเอง ที่มือซ้ายถือมือถือ ส่วนมือขวาเท้ากับเข่าตัวเองและกุมหน้าผากอยู่ และพบว่าเธอกำลังสะพายกระเป๋าใบเล็กสีดำไว้ที่ไหล่ แต่งหน้าแต่งตัวพร้อมเรียบร้อยแล้ว "ปวดหัวหรือง่วงอ่ะคะ" "เอ่อ....ง่วงน่ะ หนาวๆ ข้างนอกแล้วมาอยู่อุ่นๆ ในห้อง ดรีมพร้อมแล้วใช่ไหม งั้นไปกันเถอะ รถมาแล้ว" ว่าแล้วภพที่ดูละล่ำละลักก็ลุกขึ้นไปลากกระเป๋าของดรีมออกจากห้อง  กระเป๋าของดรีมเบากว่าที่คิด แอร์นี่คงไป ๆ มาๆ ต่างประเทศกันบ่อยจนไม่ซื้ออะไรกลับกันแล้วมั้ง พอมาถึงข้างบ่างเขาก็ลากกระเป๋าทั้งของตัวเองและของดรีมไปยังหน้าล๊อบบี้ หน้าล๊อบบี้มีรถจอดรออยู่ ดรีมหยุดยืนอยู่ด้านหน้า รอดูว่าจะต้องไปรถคันไหน ก่อนที่ภพจะพูดขึ้น "เราจองลิมูซีนไว้ ดีเลยที่ไม่ต้องไปสนามบินคนเดียว" ก่อนจะยิ้มแล้วหันไป หา Driver ที่กระวีกระวายมากล่าวทักทาย ส่วนเขาก็ตอบกลับสั้นๆ "โอะมะตะเซะ"  (ขอโทษที่ให้รอ) แล้วขนกระเป๋าขึ้นท้ายรถ พร้อมจะเดินทางไปสนามบิน ระหว่างทางดรีมพิมไลน์อยู่บ่อยๆ น่าจะเรื่องงานที่จะต้องรีบไปบรีฟ ก็คงจะช้าสินะ สงสารจัง เขาจึงเลือกที่จะเอามือไปแตะแขนดรีมเบาๆ  แต่ดรีมนี่ถึงกับสะดุ้ง ไม่รู้ว่าเพราะเขาแตะหรือเพราะมือของเขาที่เย็นมา เพราะอากาศหนาว และเสื้อยืดกับฮุ้ดดี้ที่เขาใส่ก็ไม่น่าเพียงพอสำหรับอากาศช่วงค่ำแบบนี้ "เย็นไหม" "หุยพี่ มือพี่เย็นมาก หนาวหรอคะ" "หนาวมาก ใส่แค่นี้จะไปพออะไร" "แล้วทำไมไม่ใส่เพิ่มก่อนขึ้นรถละคะ" "ก็ขึ้นรถมาเดี๋ยวก็อุ่นแล้ว ถึงสนามบินก็หนาวแค่ตอนเดินเข้านิดเดียว ขี้เกียจเก็บเสื้อผ้า" "เดี๋ยวจะเป็นหวัดนะ เนี้ยๆ น้ำมูกไหลแล้วน่ะ" "เออๆ เป็นงี้แหละ ไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวก็หายเอง" ไม่นานนักทั้งคู่ก็ถึงสนามบิน กระเป๋าถูกขนลงมาจากรถ และครั้งนี้ทั้งภพและดรีมต่างคนต่างก็ลากกระเป๋าของตัวเอง ที่หน้า ตม. ภพและดรีมมองหน้าและยิ้มให้กันอีกครั้ง เพราะจะต้องแยกกันตรงนี้ ภพยังเช็คอินไม่ได้ ส่วนดรีมก็จะต้องเข้าไปทางเข้าลูกเรือ "วันนี้สนุกมาก ขอบคุณนะครับดรีม" "ขอบคุณพี่ภพมากเหมือนกันค่ะ ได้เที่ยวญี่ปุ่นแบบที่อยากเที่ยวเลย" "ก็ถ้าอยากเที่ยวไหน ก็ไลนมาบอกก็ได้นะ จะส่งลายแทงให้" "ได้ค่ะ" พูดแล้วหญิงสาวก็ยกมือขึ้นบ๊ายบายคนตรงหน้า ซึ่งเขาก็ยกมือขึ้นตอบรับ "มะตะ เนะ" เขายิ้มให้อีกครั้ง  พร้อมกับดรีมเป็นคนหันหลังเดินไปก่อน ก่อนที่ภพจะหันหลังแล้วเดินลากกระเป๋าพร้อมมองหาที่นั่งรอ ~~~ ไลน์ ~~~ เสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ของภพดังขึ้น และเมื่อเขายกมือถือขึ้นเปิดดู ข้อความนั้นส่งมาจากดรีม "แปลว่าอะไรอ่ะคะ" หญิงสาวส่งข้อความมาถามคำพูดสุดท้ายที่เขาพูดเมื่อครู่ และเขาก็พิมตอบกลับไปสั้นๆ "แล้วเจอกันนะ" ข้อความถูกอ่าน และตอบกลับมาเป็นสติ๊กเกอร์ยิ้ม มันถูกอ่านโดยภพอีกครั้งและเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง และแล้วแท็กสีส้มมีคำว่า Priority ก็ถูกติดที่ประเป๋า ก่อนที่กระเป๋าจะไหลไปตามสายพาน เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ที่ที่นั่งหน้ากระจกของเลาน์จในสนามบิน วิวด้านหน้าสามารถมองเห็นเครื่องบินบินขึ้นลงได้ ภพนั่งดื่มไวน์อยู่หน้ากระจกตรงนั้น ก่อนจะมองดูเครื่องหางม่วงทะยายขึ้นไปบนฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว "มะตะ..." > >> >>> >>>> >>>>> >>>>>> >>>>> >>>> >>> >> > เปิดกระเป๋าคาดอกที่ภพใช้ในวันที่ไปเที่ยว เครื่องรางสีแดงที่ดรีมเคยถามภพว่า "ไม่เอาจริงๆหรอคะ" ....เอามาใส่ในกระเป๋าจนได้สินะ.... -------- THE END --------     Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2565 18 comments Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2565 17:10:13 น. Counter : 917 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณnonnoiGiwGiw, คุณกะว่าก๋า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณtoor36, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกิ่งฟ้า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณเริงฤดีนะ, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณkae+aoe

จบแบบน่าจะมีภาคสองนะ 555 อาทิตย์ที่แล้วพี่ดูหนังเกาหลีเรื่องนึงมา พล็อตเรื่องคล้ายของน้องปริ๊นซ์เลย แต่ของเกาหลี 18+   โดย: The Kop Civil 25 กุมภาพันธ์ 2565 19:30:52 น.

กร๊ากกกก.. เกาหลี 18+ ปล.ยังไม่ได้อ่านนะ แวะมาอ่านเม้น   โดย: nonnoiGiwGiw 25 กุมภาพันธ์ 2565 19:35:49 น.

จบแบบค้างคาใจนะครับเนี่ย 555 แต่สนุกเลยล่ะครับ พี่ก๋าก็ต้องหยุดอัพบล้อกแล้วครับ วันนี้ครูแจ้งให้ไปรับหมิงที่ รร. เพื่อนสนิทติดโควิด กักตัวดูอาการ พี่ก๋าน่าจะหยุดอัพบล้อกสัก 3-4 วัน ดูอาการก่อนครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 กุมภาพันธ์ 2565 20:22:34 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ ตามอ่านทั้งสี่ภพแล้วครับ อันนี้เรื่องแต่งหรือจริง เรื่องจริงหรือแต่งครับ ภพเดียวกับเชียร์ลีดใช่ไหม รอบนี้ภพก็หน่วงอีกแล้วเหรอครับ ...   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 25 กุมภาพันธ์ 2565 20:52:44 น.

ว้า~ จบแบบเรียบง่ายเกิน ดีนะที่เราตั้งใจอ่าน ไม่งั้นตรงใส่เก่งจัง ต้องนึกว่า 18+ แน่ๆ ดีแล้วครับที่ไม่หักหลังคนอ่านตอนแรกขึ้นห้องนึกว่าจะมีซักแมตช์ซะอีก อ้อ แมตช์ดูมวยปล้ำนะครับ เย้ยยยย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 กุมภาพันธ์ 2565 0:29:43 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 26 กุมภาพันธ์ 2565 6:53:13 น.

อยากถามว่า พี่ๆอ่านแล้วรู้สึกอยากโหวตหมวดไหนกันครับ งานเขียน หรือ ไดอารี่ 555555555555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 26 กุมภาพันธ์ 2565 8:37:33 น.

เหยยบยย...จบแบบเหมือนจะมีภาคต่อจริงๆนั่นแหละ ปล. จากเม้นด้านบนนนนนนน.. ยัง.. ยังจะต้องถามอีกหรออออออ เรื่องแต่งล้วนนนนนนนนนนๆ ซะขนาดเน้ มันต้โหวตไดอารี่อยู่ร๊๊าวววววววว เอิ๊กกกก   โดย: nonnoiGiwGiw 26 กุมภาพันธ์ 2565 8:47:12 น.

จบซีซั่นน้องดรีมละ...รอซีซั่นต่อไปนะท่านโอจิ   โดย: nonnoiGiwGiw 26 กุมภาพันธ์ 2565 8:48:48 น.

จบแบบนี้หละดีแล้ว ก็มันเรื่องจริงของปริ้นเขานี่นา   โดย: หอมกร 26 กุมภาพันธ์ 2565 8:50:39 น.

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจบล็อกหลวงพ่อเกษมนะคะ พี่กิ่งตามมาอ่านตอน 4 โห. กำลังน่ารักเลย มีวิบวับนิดๆหน่อยๆแล้วก็จากกันไปเฉยเลย อิอิ จบแบบนี้เชียรให้มีต่อภาค 2 นะคะ อาจจะไปเจอกันที่เมืองไทย หรือน้องดรีมกลับมาญี่ปุ่นอีกครั้งแล้วนัดเจอกันไง 5555 แล้วจะตามอ่านภาค 2 นะคะ จากบล็อก โห...พี่กิ่งว่าไปเกาหลี -2 หนาวแล้วนะ น้องภพ เอ๊ย น้องปริ๊นซ์ยิ่งไปเจอ -15 โอยไม่เอาเลยค่ะ 555 พูดถึงญี่ปุ่นพี่กิ่งก็อยากไปนะคะ แต่ตอนนี้โควิดระบาดไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ไปค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับลายแทงช้อปปิ้งที่จะแจกให้ สงสัยคงต้องรออีกนานเลยค่ะ 555 โหวตงานเขียนให้นะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 26 กุมภาพันธ์ 2565 17:00:44 น.

ที่แวะไปคุย เรื่องจริงครับ ไม่มุกด้วย ไม่รู้เหรียญมันกระทกมุมไหนเด้งออกเฉย เหมือนเทพเจ้าไม่ต้องการเลย คนที่อยู่ด้านหลังยิ้มๆ กันอารมณ์แบบพยายามกั้นหัวเราะ โหยไปบ่อยจนซื้อ Suica เลย~   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 กุมภาพันธ์ 2565 17:44:02 น.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์ มาอ่านนิยายของปริ๊นซ์ จำชื่อ ภพ และ ดรีม ได้ว่า เคย อ่านตอนยังเป็นนักศึกษาด้วยกัน แต่ไม่ได้แต่งงานกัน ดรีมแต่งกับ คนอื่น คงจำไม่ผิดนะ แล้วบล็อกนี้ ใช่คู่เดิมไหมเนี่ย อิอิ โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 26 กุมภาพันธ์ 2565 21:29:31 น.

เอ้า เอาเข้าไป 555 หักมุมชวนติดตามอีกแหละ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 27 กุมภาพันธ์ 2565 8:46:41 น.

ดีใจที่จบแบบนี้จ้า เพราะหมิ่นเหม่เหลือเกิน (ถ้าเป็นเรื่องจริง) 555   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 28 กุมภาพันธ์ 2565 8:00:28 น.

อะเคร..ชอบๆๆ มุขใส่ตุ้มหูให้ วู๊ย!! คิดได้ไง vjvos;koc]tRomantic มากๆ8jt ศระะสำ ญพรืแำ. รออ่านตอนต่อไป คาดเดาไม่ถูกว่าจะ Return มาเจอกันอย่างไรอีก   โดย: เริงฤดีนะ 28 กุมภาพันธ์ 2565 11:22:30 น.

สวัสดีค่ะคุณปริ้นซ์.. ตามมาอ่านด้วยคะ..จบล่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 28 กุมภาพันธ์ 2565 15:10:44 น.

เข้ามาอ่านครับ ถือเป็นงานประพันธ์ทีมีเรื่องของเทคโนโลยีเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง กำหนดยุคสมัยได้เลยครับ ช่วงนี้เพื่อนๆผมที่จัดงานแต่งลูก มีงานเลี้ยงตอนเย็น แขกของพ่อแม่ที่สูงวัยจะไม่ค่อยมา บางงานเหลือโต๊ะว่างครึ่งหนึ่งไม่มีคนนั่ง   โดย: Insignia_Museum 28 กุมภาพันธ์ 2565 17:09:59 น.