ระบำสี่บทเป็นระบำที่ยกย่องกันมาแต่โบราณสันนิฐานว่ามีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยแต่ไม่มีหลักฐานปรากฏเด่นชัดแต่ละบทนั้นจะมีทำนองเพลงและการขับร้องที่แตกต่างกันออกไป ผู้แสดงจะรำไปตามทำนองเพลงและแสดงกิริยาท่าทางตามบทร้องที่ปรากฏอยู่ในแต่ละเพลงเหตุที่เรียนระบำชุดนี้ว่าระบำสี่บทก็เนื่องจากมีบทร้องทั้งหมด 4 บทด้วยกันและมีทำนองเพลงแตกต่างกัน 4 เพลงระบำสี่บทเป็นระบำมาตรฐานซึ่งประกอบด้วยบทร้องและทำนอง ได้แก่

- พระทอง

- เบ้าหลุด

- สระบุหร่ง

- บลิ่ม

รวมเรียกว่า “ระบำสี่บท”ระบำชุดนี้ยกย่องกันว่าเป็นระบำแบบฉบับเรียกว่า“ระบำใหญ่”มักจะนำไปประกอบการแสดงโขน เช่นระบำเทพบุตรนางฟ้าในตอนต้นของชุด“นารายณ์ปราบนนทุก” หรือชุด “เมขลา–รามสูร”หรือในตอนแสดงความยินดีเมื่อผู้ทรงฤทธิ์ได้ปราบอสูรและยักษ์ร้ายพ่ายแพ้ไป

การแต่งกาย จะแต่งกายยืนเครื่องพระ – นางระบำชุดนี้มีท่ารำสวยงามน่าชมแต่เดิมบทร้องและทำนองเพลงนั้นค่อนข้างยืดยาวและกินเวลาแสดงนานมากมาในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์จึงได้ตัดตอนบทร้องให้สันเข้าตามบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 4 ดังต่อไปนี้