ลืมใครไม่ค่อยเก่ง
มามีความสุขกับคืนวันฝนตกพรำๆกันดีกว่าครับ ฝันดีนะ
ฝากรักมาทักทาย
ดด เพลงเหงาเพลงหนึ่ง ถูกทำให้มันร้องวนไปเรื่อยๆเพลงเดียวตลอดผมไม่รู้เหมือนกกันว่ากำลังอยู่ในอารมณ์แบบไหนดีตอนนี้ เหงา เศร้า ว่างปล่าว หรือเฉยชาดี กลับมาจากทำงานด้วยความเหนื่อยล้า ถามตัวเองซ้ำๆว่าเราเกิดมา เพื่อทนทำงานหนักแบบนี้หรอกหรือ คนบางคนบอกว่า เราทำงานเพื่อของสองอย่าง หนึ่งเพื่อเลี้ยงปากและท้อง สองเพื่อหล่อเลี้ยงดวงวิญญาณของเราเอง ในขณะที่ตอนนี้ผมยังไม่เคยเข้าถึงสองสิ่งนั้นเลย แม้แต่นิดเดียวช่างบังเอิญเหมือนแผ่นเสียงที่มันตกร่อง ทำนองและเนื้อร้องที่ร้องซ้ำไปซ้ำมาในบางท่อนที่ว่าง i have been to paradise but never been to me....
สวัสดีความรัก
ความรักเกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากหายไปหลายปี หลังจากพยายามมองหามัน พยายามคิดว่ามันอยู่รอบๆตัวแต่วันหนึ่งที่ผมเบื่อ ไม่อยากสนใจใยดีมันแล้ว มีความสุขกับตัวเอง ความรักก็พัดผ่านเข้ามาทักทายพร้อมสายลมหนาวแบบนี้ ดีครับ ความรัก แต่ต่อไปรู้แล้วหล่ะ จะรักยังไง
คนที่รักเรา
อากาศตอนใกล้รุ่งสางกำลังเย็นสบาย ลมหนาวพัดมาให้ได้สำผัสเป็นระยะเหมือนเพื่อนเก่าทักทายเพื่อนที่ห่างหายกันไปนาน บขส รถ ในจังหวัดเล็กๆดูเงียบ คนหลายคนหลับพร้อมกะเป๋าเดินทางใบใหญ่ ผมกำลังกลับบ้านไปทำบุญครั้งใหญ่ การจากไปของหลานและลุงเมื่อต้นปีก่อน และทางพี่น้องทุกคนมีมติว่าเราจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้สองคนนั้นพร้อมทั้งจัดกฐินถวายวัดป่าใกล้บ้าน เป็นมหาบุญให้กับผู้ล่วงลับและเป็นอายุวัฒนะให้ตากะยายสองคนที่อายุร่วมเก้าสิบกว่าๆทั้งสองคน ตายังแข็งแรง ยายเริ่มเลอะเลือนความจำใกล้เสื่อม แต่ยังดีที่จำชื่อหลานๆได้ครบทุกคน รถวิ่งช้าๆ น้องสาวโทรถามเป็นระยะว่าใกล้ถึงยัง ขบวนกฐินตั้งกองจะออกเดินทางกันแล้ว หลวงลุงที่บวชทั้งชีวิตเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง ในครั้งนี้ ถึงบ้านรีบวางกระเป๋าล้างหน้าแปรงฟัน สะพายกล้องออกเดินทางทันที เริ่มเบลอเพราะไม่ได้นอนทั้งคืน เสียงเพลง ขบวนรำฟ้อนดูสนุกและจริงใจดี ทุกคนหน้าตาดูอิ่มเอมกับงานบุญครั้งนี้ ถึงวัดจัดแจงถวายอาหารเช้าให้พระเณรพร้อมทั้งที่มาร่วมบุญ เกือบสาย เสียงโฆษกประกาศให้ทุกคนมาร่วมรับฟังเทศน์และถวายผ้ากฐินโดยพร้อม เพรยงกัน กลางอุโบสถน์ตากะยายนั่งคู่กันถือพานผ้ากฐินพร้อมกล่าวคำถวาย ขณะผมเก็บภาพทุกอย่างไว้ในความทรงจำ เสียงพระสวดดังเจื้อยแจ้ว อากาศดูอรึมครึม ฝนเริ่มลงเม็ด เหลือบไปเห็นแม่ น้าชายน้าผู้หญิงและป้านำตาไหลพร้อมสะอื้น ผมเหลือบไปมองตากะยาย วันนี้ตากะยายดูนิ่งเงียบหน้าตาอิ่มเอม ขณะที่มือที่ถือพานนั้นสั่นจนสังเกตได้ กะบนหน้าของยายเยอะกว่าคราวที่แล้วที่เห็น น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว พิธีจบลงตอนบ่ายกว่าๆ ฝนซาลงแล้ว สองข้างทางเป็นทุ่งนาเขียวขจี กำลังออกรวงคงอีกไม่นานคงได้เกี่ยวพร้อมสายลมหนาว ผมช่างโชคดีจัง ที่ชาตินี้ได้เกิดมาเจอคนพวกนี้ คนที่ผมมั่นใจว่าเขารักผมและคงไม่ทอดทิ้งกันไปไหน ปล บุญครั้งนี้ขออุทิศให้แก่หลานและลุงและตากะยายให้มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์อยู่กับลูกหลานไปนานๆ สาทุ
ETERNAL SUMMER
ในคืนที่เงียบสงัด คืนวันที่ฝนตกเหมือนฟ้ารั่ว ทำให้ทุกสิ่งอย่างเงียบงันเหมือนจะหยุดการเคลื่อนไหว คงมีแต่แสงไฟเท่านั้นวับแวมคล้ายสิ่งมีชีวิต เรื่องราวของคนคนนึง เกี่ยวพันกับสิ่งต่างๆรอบตัว ผู้คนและสรรพสิ่ง ประโยคหนึ่งของหนังที่เพิ่งดูจบ ทำให้ผมต้องนั่งทบทวนคิดถึงตัวเอง เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา "เราโตขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะไม่เหมือนเดิม" คืนเหงา วันที่ผมนอนไม่หลับและส่ง ข้อความไปหาคนคนนึงและเป็นข้อความสุดท้ายที่ผมส่งถึงเขา การจากลาที่เจ็บปวด พร้อมความขี้ขลาดที่ต้องลาเขาด้วยข้อความผ่านมือถือ ผมไม่กล้าเหมือนในหนังที่กล้าบอกความรู้สึกจริงๆให้คนบางคนรู้และกล้าที่จะบอกลาเขาคนนั้นด้วยตัวเอง น้ำตาของผมไหลพร้อมๆกับตัวละครในหนังนั้น ใช่ คำตอบที่ผมอาจจะได้รับผมกลัว กลัวเหลือเกินว่าจะเหมือนในหนังที่เพิ่งดูจบ ใบหน้าที่ขื่นขม พร้อมคราบน้ำตาและความเสียใจอย่างสุดซึ้งนั้น ไม่ต่างกับชีวิตจริงของใครบางคนหรอก "นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา เพื่อนที่รักมากที่สุด" คนเราถ้าได้รักใครมากที่สุดแล้ว จะให้กลับไปเป็นเพื่อนได้หรือ ขอบคุณหนัง ETERNAL SUMMER หนังเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ที่ถ่ายทอดชีวิตผมได้อย่างบังเอิญจริงๆ ขอขอบคุณอย่างสุดซึ้งอีกครั้ง จริงๆ