|
|
เขียนถึงคนเพศเดียวกับแม่...
ในโลกนี้ถ้าจะจำแนกกลุ่มคนที่เราเจอะเจอและมีเรื่องที่จะให้มีปฎิสันพันกันด้วย ผมคงแยกได้ 3 จำพวก
1.พวกที่รักและหวังดี
2.พวกที่เฉยๆ ไม่รัก ไม่เกลียด
3.พวกที่คอยแทงข้างหลังและเอาเปรียบอยู่ตลอด
ในระยะ 2 เดือนที่ผ่านมา ผมพัวพันกับคนกลุ่มที่3 แบบไม่รู้ตัวเอง ถ้าเป็นการสู้รบผมคงเพลี่ยงพล้ำตั้งแต่จับอาวุธแล้วหล่ะ เพราะจริงๆแล้วโลกของผมน่าจะมีแค่จำพวกแรกและจำพวกที่สอง..
คนพวกที่ 3 เป็นผู้หญิงเพศเดียวกับแม่ผม และต้องเจอกันแทบทุกวันด้วยหน้าที่การงาน
ผมไม่เข้าใจว่า การอิจฉาริษยาเป็นนิสัยหรือสันดานอย่างหนึ่งของเพศหญิงหรือเปล่า แต่นั่นมันก็ทำให้ผมลาออกจากงานที่กำลังไปด้วยดี
คุณจะเจ็บปวดหรือเจ็บแค้นไหมถ้าวันนึงคุณมารู้ที่หลังว่าคุณถูกใส่ร้ายและใส่ไฟมาตลอด
และคำที่เราใช้เรียกผมมาตลอดคือ "มัน" โดยผู้หญิงขี้อิจฉากลุ่มหนึ่ง
"แค่นี้นะๆ มันมาแล้ว " คำที่ได้ยินเต็มสองหู ขณะผมกำลังก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงาน
ผมไม่ใช่คนมองโลกในแง่ดีและสวยงามขนาดนั้น แต่ผมก็ไม่เคยเอาเวลาว่างหรือเวลางานมานั่งจับผิดหรือนินทาเพื่อนร่วมงานคนอื่นโดยเฉพาะเด็กใหม่
หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย ความรู้สึกแรกคือเสียใจว่าทำไมเขาคิดได้แค่นั้นนะ ก่อนที่จะตัดสินใจลาออก ใช้เวลานั่งทบทวนตัวเองเงียบๆ ก่อนเดินออกจากที่ทำงานไปอ่านหนังสือเงียบๆคนเดียวที่ร้านกาแฟ
ฝนข้างนอกกำลังตกพรำๆ รู้สึกสบายใจยังไงไม่รู้ แต่ในส่วนลึกๆความแค้นก็แว้บๆเข้ามา
" สัพเพ ธรรมมา นาลัง อภินิเวสยา " การไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นสิ่งประเสิรฐสุด
ขอขอบคุณหนังสือธรรม และคติที่ท่องติดตัวเสมอ..
ผู้หญิงเพศเดียวกับแม่อีกคนของผม ตายขณะกลับไปเยี่ยมพ่อที่ป่วยอยู่โรงพยาบาล ทุกครั้งเธอจะเลือกนานๆกลับบ้าน หรือลาไปอีกจังหวัดเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของเธอ
แต่วันนึงพวกเลวๆพวกนั้นก็ตามมาปลิดชีพเธอได้สำเร็จหลังจากกลับมาจากเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล
อะไรหนอที่ทำให้ผมร้องไห้นำตาคลอเมื่อเห็นบทสัมภาษณ์เธอ ขณะยังมีชีวิต
" หนูไม่กลัวหรอกที่เลือกอาชีพนี้ แค่อยากทำหน้าที่ของตัวเอง ปกป้องแผ่นดิน ตอบแทนแผ่นดินเกิดและพระเจ้าแผ่นดินที่เป็นที่รักเท่านั้นเอง"
ร่างของเธอถูกฝังตามพิธีทางศาสนา ในบ้านเกิดทางใต้
นั่นคือข่าวคราวของทหารพรานหญิงที่อาสาปกป้องแผ่นดินจากเหตุการณ์ความรุนแรงทาง 3 จังหวัดภาคใต้...
หดหุ่ รันทดกับสิ่งต่างๆเหลือเกิน
ผู้หญิงเพศแม่กลุ่มหนึ่ง วันๆเอาแต่อิจฉาริษยา กลัวแต่คนอื่นจะดีเด่นกว่าตัวของตัวเอง
กับผู้หญิงเพศแม่อีกจำนวนนึงที่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อเกีรยติและศักศรีย์และบุญคุณของแผ่นดินที่ต้องตอบแทน
วันนี้ผมได้ซึมซับความรู้สึกและรับรู้ข่าวสาร 2 อย่างในเวลาไร่เลี่ยกัน
ผมไม่กังวลหรอกนะว่า ผู้หญิงคนที่ตายไปเขาจะสวรรค์หรือนรก
แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่อีกกลุ่มนี่สิ เขาจะมีความสุขกับชีวิตในแต่ละวันไหมนะ??
หรือแท้ที่จริงๆแล้ว การเหยียบย่ำให้คนอื่นตกต่ำเป็นความสุขในแต่ละวันของเธอๆทั้งหลาย...
...สัพเพ ธรรมมา นาลัง อภินิเวสยา
| Create Date : 06 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 1:01:29 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 353 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| Bear leader |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
