|
|
รัก..บนสายรุ้ง ตอนที่ 5
"เฮ้ยเมื่อวานได้ข่าวเด็กคณะแพทย์น๊อคคารถ เป็นไรมากหรือเปล่าไม่รู้" เสียงนักศึกษาผู้ชาย3-4 คนที่นั่งจับกลุ่มคุยกันบนโต๊ะหน้าคณะของกระรอกแว่วมาให้ได้ยิน
"พี่ต้นน้ำมารอผมนานหรือยัง?" กระรอกน่ะเอง หน้าเขาดูซีดๆแต่แววตาขี้เล่นนั้นดูดีใจจนนอกหน้า
"มีเรียนไหม"ผมถามเขา
"ไม่มีครับ "
"งั้นไปหาไรกินกะดูหนังกันไหม?" ผมเสนอ
"ไปสิครับ โคตรคิดถึงพี่ต้นน้ำเลยรู้ไหม?" กระรอกออเซาะผม
"ไอ้ขี้โม้" ผมตบหัวเขาเบาๆและเดินออกจากคณะไปยังศูนย์การค้าไม่ไกล
"เออ พี่ต้นน้ำ กระรอกจะได้ไปดูงานที่ฝีรั่งเศส 3เดือนแหละกลางปีหน้า"เขาบอกผมหลังจากดูหนังจบที่ร้านไอสครีม
"หือ ได้ไงกระรอกแค่ไปฝึกงานเองนี่นา"ผมถาม
"แต่เกรดผมสูงนี่นา อีกอย่างพี่โชคเขาช่วยเชียร์ผมด้วย"
"หยี เด็กเส้น" ผมล้อเขา
"แล้วรักไหมล่ะ" กระรอกถามยิ้มๆ
"รักสิ มากด้วย " ผมตอบ
"งั้นก่อนไป เมืองนอกเราไปเที่ยวทะเลกันนะ" ผมชวนเขา
โห ตั้งสามเดือน ถ้าเขาไปจริงๆผมจะอดคิดถึงเขาได้ไหมนี่?
งานของผมยุ่งจนไม่มีเวลาได้เจอกับกระรอกบ่อยๆเหมือนที่เคยแถมไม่รับโทรศัพย์ผมด้วย จนผมอดรนทนไม่ไหวโทรไปหาเขาที่ที่เขาฝึกงานอยู่
"พี่โชคหรือครับขอสายกระรอกหน่อยครับ " รุ่นพีมหาลัยและเป็นหัวหน้าที่เขาฝึกงานอยู่เป็นคนรับสาย
"กระรอกไม่สบายมา 4-5 วันแล้วครับนอนอยู่ที่บ้านแน่ะ"ทางโน้นตอบมา
กระรอกมักไม่ค่อยสบายบ่อยแต่ผมก็ไม่เคยเอะใจอะไรเท่าไหร่ คิดว่าเพราะเขาเรียนหนักพักผ่อนน้อยซะมากกว่า แต่ถเาเจอกันผมต้องถามเอาความจริงให้ได้
"พี่ต้นน้ำไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยังไงพี่โชคก็คอยดูแลอยู่"เขามักจะบอกผมอย่างนี้เสมอ
กระรอกเอ๊ย เป็นอะไรใจคอไม่เคยคิดจะบอกกล่าวกันให้รู้เรื่องเลยใช่ไหม?
เอาไว้ให้หายดีเมื่อิไหร่เถอะ จะลงโทษให้สาสม
.............................
"เฮ้ยไอ้ต้น วันวาเลนท์ไทน์นายจะซื้ออะไรให้กระรอกดีวะ?" รุจน์ถามผมขณะที่ผมนัดเจอมันที่ร้านกาแฟแถวๆสยาม
"ไม่บอกโว้ย "ผมแกล้งมัน
"เออ นายนั่งอยู่นิ่งๆนะ " รุจน์บอกกับผม
"ทำไมวะ" ผมถาม
รุจน์ไม่ตอบพน้อมยกมือถือมาถ่ายรูปผมอย่างรวดเร็ว...
"ก็นี่ไงของขวัญวันวาเลนไทน์ที่เราอยากได้จากนาย" มันตอบ แต่หน้าผมกลับแดงด้วยคาดไม่ถึงว่ามันจะพูดแบบนี้
เหมือนหลงผิดไปแล้ว เมื่อมีครั้งแรกก็มีครั้งต่อๆไปผมกับรุจน์ยังแอบมีอะไรกันเรื่อยๆโดยที่ริวและกระรอกไม่รู้...
"ไม่รู้ ก็คือไม่ผิด" รุจน์ตอบแบบหน้าตาเฉยแต่ผมสิรูสึกผิดกับกระรอกยังไงไม่รู้
แต่ยังไงก็ตาม ความรักที่ผ่านมามันสอนให้ผมอย่าไปทุ่มเทให้กับรักแบบนี้นมากนัก รักของชายกับชาย
แต่ความรักก็ทำให้โลกของผมสดใส อยากมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน...
ผมเจอกับกระรอกหลังจากที่เขาหายป่วยแล้ว แต่หน้าตายังดูโรยๆอยู่ผมยื่นถุงเสื้อสีชมพูไซส์ M ยี่ห้อดังให้เขามันเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ที่ค่อนข้างจะผ่านมาหลายวันแล้ว กระรอกให้กระเป๋าสตังค์ผมเป็นของแลกเปลี่ยน
"พรุ่งนี้หยุดไม่ใช่หรือ"ผมถามเขา
"ครับใช่" เขาตอบ
"งั้นคืนนี้ไปค้างห้องพี่นะ" ผมถามยิ้มๆแบบกรุ้มกริ่ม เวลาเขาอายดูน่ารักดี หน้าตาดุเป็นสีชมพูออกแดงๆ
ผมหลงรักกะรอกเข้าให้แล้วแหละ แล้วกับรุจน์ล่ะผมรู้สึกยังไงกับเขากันแน่นะ หรือว่าเราสามารถรักใครสองคนได้ในเวลาเดียวกัน
"ต้นน้ำ ชนแดนเขาอยากขอโทษนาย" พี่สองพี่ที่นับถือโทรมาหาผมในบ่ายวันหนึ่ง ชนแดนคนรักแรกของผมและทำความเจ็บปวดให้ผมมากมายจะครึ่งปีแล้วที่ผมทำใจได้ แล้ววันนี้ตอนนี้เขาอยากจะมาขอโทษผมเพื่ออะไร
"ฝากบอกเขาให้มาขอโทษด้วยตัวเองนะครับพี่ ไม่ใช่ฝากคนอื่นมาบอกอย่างนี้" ผมตอบพี่เขาไปยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความดีความผูกพันธ์ของเขายิ่งน้อยลงทุกทีๆ ผมมาสืบรู้ทีหลังว่าเพราะตอนนี้พี่บีแฟนของเขาต้องไปประจำงานที่สาขาต่างประเทศสิงค์โปร์ถึง 3 ปี เขาคงจะเหงา
แหงล่ะที่ผ่านมาจะมีใครยอมเขาได้ทุกอย่างเท่ากับผมล่ะ
แต่นั่นแหละเพราะผมรักเขาหรอกนะถึงยอมได้ขนาดนั้น
แต่ตอนนี้มุมมองความรักของผมเปลี่ยนไปแล้ว ความรักของผมมันไม่ใสบริสุทธิ์เหมือนครั้งแรกๆอีกแล้ว ที่สำคัญผมมีคนที่ต้องแคร์อยู่ก็คือกระรอกนั่นเอง...
"ผมสละสิทธิ์ไม่ไปดูงานที่ฝรั่งเศสแล้วครับพี่ และคงไม่ได้ไปฝึกงานที่บริาทของพี่เอกอีกแล้วหล่ะ" กระรอกบอกกับผมในวันหนึ่ง
"ผมจะสอบชิงทุนไปเรียนต่ออังกฤษปีหน้าแทน" เขาบอกผม
นั่นมันไม่นานกว่าไปดูงานแค่3-4 เดือนหรอกหรือได้ยินแล้วก็ใจหาย
"อย่าทำหน้างออย่างนั้นสิพี่ต้นน้ำ ผมอาจจะไม่ได้ไปก้ได้ถ้า...." เขาหยุดพูดอยู่แค่นั้นพร้อมทั้งสีหน้าฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ถ้าอะไรหรือกระรอก" ผมถามเขา
"เปล่า ครับ เปล่า แต่ทริปทะเลเรายังจะได้ไปด้วยกันใช่ไหมครับ" เขากอดผมแน่นพร้อมถอนหายใจแรงๆ
นี่กระรอกกำลังมีเรื่องปิดบังอะไรผมอยู่หรือเปล่านะ ผมต้องสืบรู้ให้ได้สักวัน
จะครบสองปีแล้วที่ผมกับเขาคบกันแต่โอกาสเจอกันแทบนับครั้งได้ถ้าเขาไม่ติดเรียนก้ไปฝึกงาน ถ้าไม่ฝึกงานหรือเรียนเขาก็มักจะไม่สบายนอนซมอยู่ที่บ้านเสมอ
"พี่ต้นน้ำ ถ้ากรรรอกเป็นอะไรไป พี่ต้องอยู่ให้ได้นะ" เขาเปรยกับผมครั้งหนึ่งเมื่อไม่นาน แต่ผมก็ไม่เคยฉุกคิดว่าจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น
ช่วงหลังๆงานของผมเยอะขึ้น เพราะจะสิ้นปีแล้ว ประกอบกับกระรอกเองก็อ่านหนังสือเตรียมสอบชิงทุนไปอังกฤษ ทำให้ผมกับเขาไม่ได้เจอกันเลย แต่ผมก็มีความหวังว่าหลังจากทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การไปทะเลคราวนี้ด้วยกันจะทำใมให้ผมกับเขาได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ก่อนที่เราสองคนจะห่างกันเกือบ 3 ปีเต็มๆหากเขาสอบชิงทุนได้
..... .................
"เฮ้ย ไอ้น้ำ ศุกร์นั้ว่างเปล่าวะ" บอมพ์เพื่อนสนิทอีกคนของผมโทรมาถามตอนเย็นวันหนึ่ง
"มีอะไรหรือ" ผมถาม
"พี่โจ เจ้าของโมเดลลิ่งเขาหาคนไม่ทันงานเปิดตัวสินค้าคืนวันศุกร์นี้ว่ะ เขาอยากได้มึงไปช่วยงานเขาหน่อย" มันบอกผม
"ต้องทำอะไรมั่งวะ" ผมถามมัน
"ไปเป็นพริตตี้ บอย 555" .. มันเป็นงานเปิดเหล้าตัวใหม่ สไตล์งานเป็นแบบชาวเกาะ มึงต้องแต่งชุดแบบชาวเล เปลือยอก หุ่นมึงดีแบบนี้ขายดีแน่ๆ" มันหัวเราะ
"ได้เท่าไหร่วะ"
"3000 บาท ทำ 1 ทุ่ม ถึง 4 ทุ่ม โอเคไหม" มันถามผม
"อืมมน่าสนใจ โอเคตกลง" ผมบอกมันและนัดเจอพี่โจวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายเกี่ยวกับรายละเอียดงาน
| Create Date : 29 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 29 สิงหาคม 2550 1:05:17 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 553 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ผุ๋งผิ๋ง  วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:18:00:00 น. |
|
|
|
|
| Bear leader |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
