|
|
รัก..บนสายรุ้ง ตอนที่3
ผมจับเขาได้ว่าเขาไปแอบคบคนใหม่และเริ่มเย็นชากับผม ในคราวที่ผมขอตามเขาไป สัมมนางานที่ต่างจังหวัด ผมเฝ้าดูพฤติกรรมเขาเพราะไม่อยากโง่ไปกว่านี้
ทำไมนะเวลาเราจะเกลียดกันและทำร้ายกันให้คนที่เคยรักเสียใจมากๆเขาไม่คิดถึงตอน ที่เคยรักกันมากๆมั่ง
ผมเคยบอกกับเขาทุกครั้งว่าถ้าวันนึงเราไม่รักกันและเจอคนใหม่ที่ดีกว่าขอให้บอกกัน อย่าเก็บงำไว้ การหลอกคนอื่นแล้วนอกจากจะบาปแล้วยังสร้างความเจ็บปวดให้กับคนอื่น ด้วย
คืนนี้ผมกับเขามีอะไรกันแบบแกนๆจะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้เพราะผมเป็นฝ่ายช่วยเหลือเขา ฝ่ายเดียว พอเสร็จเขาก็นอนหันหลัง ไม่สนใจใยดีอะไรผมเลย
สำหรับผมแล้ว แค่การนอนกอดกันมันก็มีความสุขเกินพอแล้วแต่สิ่งที่ผมได้รับและถุกกระทำ ตอนนี้มันไม่ต่างจากตัวระบายความใคร่เลย
นี่ผมไปทำกรรมทำเวรอะไรไว้นะถึงได้เจอเรื่องร้ายๆแบบนี้
ชนแดนปล่อยให้ผมอยู่ในโรงแรมสองวันลำพังโดยไม่ชวนไปไหนด้วยเลย กลับมาจากสัมมนา เขาก็เมาและรีบอาบน้ำนอน แถมขอร้องไม่ให้ผมไปรบกวนเขาอีก มีบางคืนที่ผมแอบไปเดิน ร้องไห้ข้างนอก
ตอนนี้ผมรู้แล้วแหละว่าเขามีคนใหม่ แต่ผมจะรู้ให้ได้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร? แล้วผมล่ะ?ผม ไม่ดีพอตรงไหนเขาถึงจะทิ้งผมไป
ก่อนกลับผมแอบเปิดมือถือและเช็คดูข้อความข้อมูลการโทรเข้าออกล่าสุดและอ่านข้อความแสน หวานนั่น มันมาจากคนชื่อ พี่บี ผมจดเบอร์พี่คนนั้นไว้พร้อมแผนการบางอย่าง ผมแอบมองหน้าขณะหลับของ ชนแดน ขณะนั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพ เวลาหลับเขาดูดีและใสซื่อ
ที่สุด ความรักระหว่างผมกับเขามันกำลังจะจบลงแล้ว นี่ผมกำลังจะเสียเขาไปให้คนอื่นหรอกหรือ?? เอาเถอะในเมื่อเขาเจอคนที่ดีกว่า ผมก็จะไม่รั้งเขาไว้แต่ก่อนจะจากกันไปผมต้องรู้ให้ได้ว่า พี่ บีคนนั้นเป็นใคร และเขาดีกว่าผมตรงไหน ทำไมคนรักของผม รักของเราถึงต้องใกล้จะจบลงไป ทุกทีๆ...
"เฮ้ย ไอ้บอลมึงช่วยโทรไปเบอร์นี้หน่อยสิ" ผมยื่นเบอร์โทรพี่บีให้กับเพื่อนผมไปขณะที่อยู่ที่ร้านกาแฟแถวๆทองหล่อ
"มึงถามนะว่าเขาเป็นใคร ทำงานที่ไหน และมีแฟนหรือยัง" ผมบอกกับบอล
"มึงจะรู้ไปทำไมวะ รู้ไปก็เจ็บเปล่าๆ" มันบอกผม
มันจะมีอะไรเจ็บไปกว่านี้ล่ะ ที่เจอมาทุกวันนี้ก็เจ็บพอควรอยู่แล้ว...
"เอาเถอะน่า อย่าพูดมาก" ผมตัดบท
นาทีกำลังตื่นเต้นและลุ้นระทึกกำลังเกิดขึ้นเมื่อบทสนทนาทางโทรศัพย์กำลังเริ่มขึ้น
สวัสดีครับ ขอสายพี่บี" เสียงไอ้บอลพูด
"ครับ พูดอยู่ครับ " ทางโน้นตอบมา...
บทสนทนากำลังดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนคนจีบกันทั่วไป ผมสะกิดไอ้บอลเบาๆเมื่อการพูดคุยชักจะออกนอกเรื่องทุกที
" เอ้อพี่ครับ พี่บีมีแฟนหรือยังครับ" ไอ้บอลถาม
"มีครับ เพิ่งคบกันไม่นาน "
"ชื่อไรครับ แฟนพี่"
"ชื่อ ชนแดนครับ "
อาจจะมีคนชื่อนี่ซ้ำกันผมคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ในใจกลับหวิวและสั่นๆ
"เขาอายุเท่าไหร่ครับ "เพื่อนผมซักต่อ
"22 ปีครับ อืมม สนใจพี่หรือสนใจแฟนพี่ครับ "
"เหอๆ แล้วน้องเขาทำงานไรครับ "
"เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ครับ "
"แล้วพักแถวไหนครับ "
"แถวๆ สุทธิสารครับ เห็นว่าพักอยู่กับพี่สาว "
เหมือนโลกมันหยุดนิ่งไหวชั่วขณะ ข้อมูลที่พี่คนนั้นบอกมันใช่ของชนแดนทุกอย่างแม้แต่ชื่อ นี่แสดงว่า7-8 เดือนที่ผ่านมาเขามีผมและแอบมีคนอื่นด้วยน่ะสิ
"ไอ้ บอล พอแล้ว " ผมบอกเพื่อนพร้อมน้ำตาซึมๆ
"กลับบ้านกันเถอะ" ผมชวนมันและเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว
"แน่ใจนะต้นน้ำว่ามึงอยู่คนเดียวได้" บอลถามผมเมื่อมาถึงหน้าคอนโด
"อืมม...."
ยังไม่ดึกเท่าไหร่ ขณะที่ท้องไม่รู้สึกหิวอะไรเลย ผมตัดสินใจโทรหาชนแดนวันอาทิตย์แค่ 3 ทุ่มกว่าๆเขาคงยังไม่หลับหรอก ผมคิด
"มีไร" เสียงห้วนๆถามกลับมาเหมือนไม่พอใจ
"เออๆ เดี๋ยวถึงบ้านโทรกลับ" เขากระแทกหูอย่างอารมณ์เสีย
เออหนอ พฤติกรรมวันแรกกับวันสุดท้ายของเขาช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดินทีเดียว
เลยเที่ยงคืนมานานแล้ว โทรศัพย์ยังไม่มีวี่แววว่าจะดังให้ได้ยิน เขาไม่ใส่ใจหรือลืมคำพูดที่ให้ไว้ตอนหัวค่ำแล้วนะ จนผมตัดสินใจโทรหาอีกครั้ง และคิดว่านี่จะเป็นการโทรหาครั้งสุดท้ายจริงๆ
จบกันซะทีกับความรักที่มันเหลือแค่รักข้างเดียวของผม หลังจากอดทนมาแสนนาน
| Create Date : 19 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2550 23:17:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 304 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| Bear leader |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
