|
|
Beginning of the end..
ฟ้าข้างนอกส่งเสียงคำรามระงม ความมืดแผ่คลุมห้องที่คุ้นเคยนั้นให้ดูทึบเทาลงไปอีก
เพราะเสียงคำรามนั่นที่ทำให้ผมตื่นจากความเหนื่อยล้าทั้งวันตอนบ่าย ความรู้สึกช่างพิลึกซะจริงๆ กล้ำกึ่งระหว่างความเหงากับเงียบสงบ ฝนเทจั๊กๆลงแบไม่ลืมหูลืมตา ที่ที่รู้สึกเหงาที่สุดกลับกลายเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้
ทุกคนต่างมีความกลัว ขึ้นอยู่ว่าเราจะซ่อนความกลัวนั้นไว้ในที่มิดชิดได้มากน้อยแค่ไหนในแต่ละคน
ความกลัวบางครั้งก็ทำให้เรามีพลัง แต่บางครั้งก็ทำให้เราท้อ
ผมกลัวอะไรน่ะหรือ..?? อืมมเยอะแยะ
อย่างแรกเลยคงกลัวเบื่อมั้ง ....เบื่อการใช้ชีวิตและการมีลมหายใจโดยไร้ความสุขในแต่ละวัน...
ใครที่เคยเจอและพานพบกับห้วงเวลานั้นคงรับรู้และรู้ซึ้งถึงความรู้สึกนั้นดี...
เราจะเห็นแต่ท้องฟ้าสีหม่น ผู้คนเหมือนเศษฝุ่นที่ล่องลอย แถมบางครั้งยังเคืองนัยตาเราอีกต่างหาก...
เมื่อวานไปทานกาแฟกับคนรักคนแรก ความรักที่แปลกในชีวิตและเขาคนนั้นเองที่มอบความเบื่อและหน่ายชีวิตให้ในครั้งนั้น...
6 ปีแล้ว สิ ที่เคยรัก 3 ปีแล้วสิที่ไม่เจอ จนวันนึงวันที่หัวใจหยุดร้องไห้ การกลับมาเจอกันอีกครั้ง จึงเหลือแค่ความหลังและความขมขื่นจางๆ
เอาเข้าจริงๆเราก้ได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าเรารักเขาเพราะอะไร เขาไม่อ้วนลงพุงแบบนี้ หัวเถิกแบบนี้ ฟันเหลืองเพราะสูบบุหรี่จัดแบบนี้ใช่หรือเปล่า?
......??.....
ฝนข้างนอกยังคงตกต่อเนื่อง ฟ้ามืดจนมองอะไรไม่เห็น ห้องที่รู้สึกปลอดภัยกลับทำให้ตอนนี้รู้สึกเศร้าอย่างน่าประหลาด
คงไม่ใช่เรื่องละอายมากนักใช่ไหม ที่ผมจะนอนร้องไห้ในวันฝนตก เพราะอย่างน้อยการร้องไห้อาจจะทำให้เราเบื่อชีวิตน้อยลงก็ได้
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 22 กรกฎาคม 2550 0:28:59 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 666 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: ช่อชบา (HHG  ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:27:55 น. |
|
|
|
|
| Bear leader |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
