เดิน เดิน เล่น เล่น บนพื้นโลก
 
 

รัก..บนสายรุ้ง ตอนที่3




ผมจับเขาได้ว่าเขาไปแอบคบคนใหม่และเริ่มเย็นชากับผม ในคราวที่ผมขอตามเขาไป สัมมนางานที่ต่างจังหวัด ผมเฝ้าดูพฤติกรรมเขาเพราะไม่อยากโง่ไปกว่านี้
ทำไมนะเวลาเราจะเกลียดกันและทำร้ายกันให้คนที่เคยรักเสียใจมากๆเขาไม่คิดถึงตอน ที่เคยรักกันมากๆมั่ง

ผมเคยบอกกับเขาทุกครั้งว่าถ้าวันนึงเราไม่รักกันและเจอคนใหม่ที่ดีกว่าขอให้บอกกัน อย่าเก็บงำไว้ การหลอกคนอื่นแล้วนอกจากจะบาปแล้วยังสร้างความเจ็บปวดให้กับคนอื่น ด้วย
คืนนี้ผมกับเขามีอะไรกันแบบแกนๆจะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้เพราะผมเป็นฝ่ายช่วยเหลือเขา ฝ่ายเดียว พอเสร็จเขาก็นอนหันหลัง ไม่สนใจใยดีอะไรผมเลย
สำหรับผมแล้ว แค่การนอนกอดกันมันก็มีความสุขเกินพอแล้วแต่สิ่งที่ผมได้รับและถุกกระทำ ตอนนี้มันไม่ต่างจากตัวระบายความใคร่เลย
นี่ผมไปทำกรรมทำเวรอะไรไว้นะถึงได้เจอเรื่องร้ายๆแบบนี้

ชนแดนปล่อยให้ผมอยู่ในโรงแรมสองวันลำพังโดยไม่ชวนไปไหนด้วยเลย กลับมาจากสัมมนา เขาก็เมาและรีบอาบน้ำนอน แถมขอร้องไม่ให้ผมไปรบกวนเขาอีก มีบางคืนที่ผมแอบไปเดิน ร้องไห้ข้างนอก
ตอนนี้ผมรู้แล้วแหละว่าเขามีคนใหม่ แต่ผมจะรู้ให้ได้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร? แล้วผมล่ะ?ผม ไม่ดีพอตรงไหนเขาถึงจะทิ้งผมไป
ก่อนกลับผมแอบเปิดมือถือและเช็คดูข้อความข้อมูลการโทรเข้าออกล่าสุดและอ่านข้อความแสน หวานนั่น มันมาจากคนชื่อ พี่บี ผมจดเบอร์พี่คนนั้นไว้พร้อมแผนการบางอย่าง ผมแอบมองหน้าขณะหลับของ ชนแดน ขณะนั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพ เวลาหลับเขาดูดีและใสซื่อ

ที่สุด ความรักระหว่างผมกับเขามันกำลังจะจบลงแล้ว นี่ผมกำลังจะเสียเขาไปให้คนอื่นหรอกหรือ?? เอาเถอะในเมื่อเขาเจอคนที่ดีกว่า ผมก็จะไม่รั้งเขาไว้แต่ก่อนจะจากกันไปผมต้องรู้ให้ได้ว่า พี่ บีคนนั้นเป็นใคร และเขาดีกว่าผมตรงไหน ทำไมคนรักของผม รักของเราถึงต้องใกล้จะจบลงไป ทุกทีๆ...

"เฮ้ย ไอ้บอลมึงช่วยโทรไปเบอร์นี้หน่อยสิ" ผมยื่นเบอร์โทรพี่บีให้กับเพื่อนผมไปขณะที่อยู่ที่ร้านกาแฟแถวๆทองหล่อ
"มึงถามนะว่าเขาเป็นใคร ทำงานที่ไหน และมีแฟนหรือยัง" ผมบอกกับบอล
"มึงจะรู้ไปทำไมวะ รู้ไปก็เจ็บเปล่าๆ" มันบอกผม
มันจะมีอะไรเจ็บไปกว่านี้ล่ะ ที่เจอมาทุกวันนี้ก็เจ็บพอควรอยู่แล้ว...
"เอาเถอะน่า อย่าพูดมาก" ผมตัดบท
นาทีกำลังตื่นเต้นและลุ้นระทึกกำลังเกิดขึ้นเมื่อบทสนทนาทางโทรศัพย์กำลังเริ่มขึ้น
สวัสดีครับ ขอสายพี่บี" เสียงไอ้บอลพูด
"ครับ พูดอยู่ครับ " ทางโน้นตอบมา...

บทสนทนากำลังดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนคนจีบกันทั่วไป ผมสะกิดไอ้บอลเบาๆเมื่อการพูดคุยชักจะออกนอกเรื่องทุกที
" เอ้อพี่ครับ พี่บีมีแฟนหรือยังครับ" ไอ้บอลถาม
"มีครับ เพิ่งคบกันไม่นาน "
"ชื่อไรครับ แฟนพี่"
"ชื่อ ชนแดนครับ "
อาจจะมีคนชื่อนี่ซ้ำกันผมคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ในใจกลับหวิวและสั่นๆ

"เขาอายุเท่าไหร่ครับ "เพื่อนผมซักต่อ
"22 ปีครับ อืมม สนใจพี่หรือสนใจแฟนพี่ครับ "
"เหอๆ แล้วน้องเขาทำงานไรครับ "
"เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ครับ "
"แล้วพักแถวไหนครับ "
"แถวๆ สุทธิสารครับ เห็นว่าพักอยู่กับพี่สาว "

เหมือนโลกมันหยุดนิ่งไหวชั่วขณะ ข้อมูลที่พี่คนนั้นบอกมันใช่ของชนแดนทุกอย่างแม้แต่ชื่อ นี่แสดงว่า7-8 เดือนที่ผ่านมาเขามีผมและแอบมีคนอื่นด้วยน่ะสิ


"ไอ้ บอล พอแล้ว " ผมบอกเพื่อนพร้อมน้ำตาซึมๆ
"กลับบ้านกันเถอะ" ผมชวนมันและเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว
"แน่ใจนะต้นน้ำว่ามึงอยู่คนเดียวได้" บอลถามผมเมื่อมาถึงหน้าคอนโด
"อืมม...."

ยังไม่ดึกเท่าไหร่ ขณะที่ท้องไม่รู้สึกหิวอะไรเลย ผมตัดสินใจโทรหาชนแดนวันอาทิตย์แค่ 3 ทุ่มกว่าๆเขาคงยังไม่หลับหรอก ผมคิด
"มีไร" เสียงห้วนๆถามกลับมาเหมือนไม่พอใจ
"เออๆ เดี๋ยวถึงบ้านโทรกลับ" เขากระแทกหูอย่างอารมณ์เสีย
เออหนอ พฤติกรรมวันแรกกับวันสุดท้ายของเขาช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับดินทีเดียว

เลยเที่ยงคืนมานานแล้ว โทรศัพย์ยังไม่มีวี่แววว่าจะดังให้ได้ยิน เขาไม่ใส่ใจหรือลืมคำพูดที่ให้ไว้ตอนหัวค่ำแล้วนะ จนผมตัดสินใจโทรหาอีกครั้ง และคิดว่านี่จะเป็นการโทรหาครั้งสุดท้ายจริงๆ
จบกันซะทีกับความรักที่มันเหลือแค่รักข้างเดียวของผม หลังจากอดทนมาแสนนาน

















 

Create Date : 19 สิงหาคม 2550   
Last Update : 19 สิงหาคม 2550 23:17:10 น.   
Counter : 521 Pageviews.  


คนที่อีกขอบฟ้า....








มันผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ จะครบปีแล้วกระมัง แต่ความทรงจำเรื่องราวดีดียังมีให้จดจำ

แต่อย่าได้ถามถึงต้นไม้ต้นนั้นเลย มันอาจจะแล้งน้ำ หรือถูกน้ำท่วมจนผุพังไปแล้วก้ได้

ผมคงจะแค่อยากขอบคุณเรื่องราวดีดี เพลงที่เพราะๆ

ไม่รู้สินะ สำหรับผมแล้ว เรืองแต่ละเรื่องกว่าจะกลับมานั่งคิดอีกที บางครั้งก็เกือบจะเป็นปี

เราต่างมีความคิดมีเหตุผลและสภาพแวดล้อมที่แตกตต่างกัน

ความรักกระมัง ที่คาดหวังให้คนคนนั้นเป็นอย่างที่อยากให้เป็น หวังอย่างที่อยากให้หวัง

สุดท้ายแล้ว คนที่เจ็บคือเราต่างหาก เจ็บกับความคาดหวังที่แสนไร้สาระนั่น

ไม่รู้คุณจะแวะผ่านมาเจอเรื่องราวของผมมั่งไหมนะ แต่ผมอยากให้คุณรู้เหลือเกินว่าผม

ปราถนาที่จะเห็นคุณยิ้มได้อย่างีท่เคยยิ้ม หัวเราะและมีความสุขอย่างที่คุณเคยเป็น

ปราถนาที่จะเห็นดอกไม้นั่นของคุณเบ่งบานและสวยงามเสมอ..

คุณครับ ในชีวิตนึงคงมีไม่กี่คนที่เราจะคิดถึงเสมอและไม่มีทางลืมมันได้ หนึ่งในนั้นคงเป็นใคร

บางคนที่อยู่ไกลแสนไกลนั่นแน่นอน

ฝากเรื่องราวต่างๆเอาไว้ ขออภัยกับเรื่องบางเรื่อง เรื่องที่ไม่เคยเติบโตสำหรับรัก

ที่นี่ฝนตกไม่ท่วมก็แล้ง หรือหนาวจนน่าทรมาน ยากที่จะดอกไม้สักดอกจะเบ่งบานหรือเติบโต

ก็แค่หวังว่าที่นั่นอากาศคงอุ่น แดดคงสวย ลมคงพัดเย็นสบาย

ฝากชื่นชมดอกไม้ที่จะเริ่มเบ่งบานด้วยนะครับ......

สุขสันต์วันแม่ครับ.....




 

Create Date : 15 สิงหาคม 2550   
Last Update : 15 สิงหาคม 2550 0:07:09 น.   
Counter : 590 Pageviews.  


รัก..บนสายรุ้ง ตอนที่ 2



กระรอกหายหน้าหายตาไปหลายวัน ตอนแรกผมเข้าใจว่าเขาคงเรียนหนัก
แต่วันหนึ่งเขาก็โทรมาบอกว่าเขาเข้าโรงพยาบาลเพราะเป็นลมหน้ามืดเนื่องมาจากนอนน้อยและเครียด
เขาดูหน้าเซียวๆแต่เวลายิ้มทีไรก็ทำให้โลกดูสดใสขึ้นเยอะ
"พี่ต้นน้ำ กระรอกได้ไปฝึกงานที่ บ....นี่แล้วนะ" เขาอวดอย่างภาคภูมิใจ บริษัทยายักษ์ใหญ่ที่ใครหลายคนอยากเข้าทำงานโชคดีที่เขามีรุ่นพี่ที่คณะคอยช่วยเหลือ
"พี่โชคเขาคอยดูแลและช่วยให้ได้ฝึกงานกระรอกกะว่าจะฝึกที่นี่เอาประสบการณ์สักปีนึงแล้วหาทุนไปเรียยนต่อเมืองนอก" เขาพูดกับผมในวันที่ผมไปหาเขาที่คณะและทานข้าวด้วยกัน...

ผมไม่รู้หรอกว่าพี่โชคคือใครแต่ก็มีลางสังหรณ์ใจลึกๆว่าคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
เอ หรือว่าผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้...
ทำไงได้ล่ะผมเคยถูกทรยศจากความรักมาเมื่อสองปีที่แล้ว มันเจ็บปวดและทรมานเหลือเกิน แผลกำลังจะหายดีแล้ว ทุกอย่างกำลังจะดี ผมไม่อยากกลับไปทุกข์อีก

2 ปีที่แล้วจะว่าสุขก็ใช่ แต่ทุกข์ก็มากมายเหลือเกิน ชนแดนชายหนุ่มคนแรกของชีวิตที่สอนให้ผมรู้จักความรักแบบนี้ ความรักของชายกับชาย
ก่อนหน้านี้ผมเองก้ไม่คิดว่าตัวเองจะถลำลึกลงมากมายขนาดนี้ ผมยังมีคนรักเป็นหญิงสาวหลายคนมากหน้าหลายตา เพื่อนๆหลายคนต่างอิจฉาที่ผมหาแฟนได้ง่ายและสวยๆทุกคนแต่ไม่มีใครสักคนรู้ว่าภายใต้สายตาที่ดูดีของผมจะแอบซ่อนความลับบางอย่างไว้ในใจเสมอมา...
ใช่ครับผมรู้ตัวเสมอว่าผมชอบผู้ชายแต่สักวันมันจะหายถ้าผมรักผู้หญิงสักคนแต่จำนวนผู้หญิงเกือบสิบคนที่ผ่านเข้ามาก็พิสูจน์แล้วว่าผมไม่ได้รักคนเหล่านั้นเลยนอกจากความอยากและราคะตัณหาอย่างเดียว
ชนแดนชายหนุ่มรุ่นน้องคนรักแรกของผม เราคบกันแค่ปีกว่าๆผมคงผิดด้วยมั้ง ที่ไม่รู้จักและถนุถนอมความรักแบบนี้ในขณะที่เขาเองก็เอาแต่ใจตัวเอง

โมโหร้ายและไม่ยอมฟังเหตุผลของคนอื่น...




 

Create Date : 14 สิงหาคม 2550   
Last Update : 14 สิงหาคม 2550 22:57:54 น.   
Counter : 502 Pageviews.  


รัก..บนสายรุ้ง ตอนที่ 1




ผมแทบจะคุมตัวเองไม่ไหว ใจสั่นและหวิวๆหลังจากทื่แยกกับรุจน์เมื่อสักครู่ อารมณ์ความต้องการมันพลุกพล่านจนยากจะทำใจ ขณะที่เสียงของรุจน์ยังแว่วมาตามให้ได้ยิน
"นายจะคิดมากทำไมวะไอ้ต้น ในเมื่อนายก็ต้องการเราก็ต้องการ นายก็มีไอ้กระรอก เราก็มีริวเป็นแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่รู้คือไม่ผิดนะ"
รุจน์โน้วตัวผมไปจูบและพยายามจะมีไรกับผมในรถตรงลานจอดหน้าคอนโด ผมเกือบเคลิ้มไปกับคำพูดของเพื่อน ทำไงได้ล่ะหน้าตารูปร่างมันดีซะขนาดนั้นแต่เพราะคำว่ากระรอกแท้ๆทำให้ผมทำอย่างนั้นไม่ลง
"นายกลับเถอะ ดึกแล้ว" ผมบอกมันและรีบลงจากรถของมันอย่างรวดเร็ว

สายน้ำจากฝักบัวไหลกระทบร่างเปลือยของผมแต่ก็ไม่สามารถทำให้กิเลสนั้นหายไปจากอารมณ์ได้ ก่อนที่จะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์เสียงโทรศัพย์ก็ดังขั้น
"ทำไรอยู่วะต้นน้ำ " รุจน์นั่นเองตายยากจริงๆ
" กำลังอาบน้ำว่ะ"ผมตอบอ้อมแอ้ม
"เฮ้ยทำไมเสียงนายกระเส่าๆวะ" มันถามผม
"นายต้องแอบชักว่าวแน่ๆเลย ฮาๆๆ"
"อืมมกำลัง แค่นี้นะ "ผมตัดสาย
"เดี๋ยวสิๆ ต้นนายไม่อยากมีไรกับเราจริงๆหรือ?" เสียงรุจน์ดูเปลี่ยนไปจนอารมณ์ผมเริ่มหดหาย
"รุจน์ถ้าตอนนี้เราไม่มีใคร นายไม่มีใครเราคงไม่เล่นตัวขนาดนั้นหรอก แต่เราไม่อยากทำผิดกระรอกว่ะ" ผมบอกมัน
" เออ เข้าๆใจ สักวันต้องเป็นวันของเรากับนายมั่งนะ" รุจน์พูดก่อนจะวางหูจนผมไม่ทันกล่าวลา
ผมรู้จักกับรุจน์พอๆกับที่รู้จักกับกระรอกโดยทางอินเทอร์เนต ด้วยความที่เราอยู่ใกล้กันทำให้ผมกับมันสนิทกันง่าย ว่างวันไหนก็มาหาไรกินกันแถวๆตลาด แต่กับความรู้สึกที่พิเศษแล้วผมกลับรู้สึกดีและอบอุ่นกับกระรอกมากกว่ารุจน์ และตกลงกับกระรอกว่าจะคบกันแบบแฟน ขณะที่ไอ้รุจน์ก็เริ่มคบกับริวเช่นกัน
กระรอกโทรมาตอนจะเคลิ้มๆ ช่วงนี้วิชาที่เขาเรียนหนักเลยทำให้ไม่มีเวลาคุยกันนานนัก ขณะที่ผมก็วุ่นวายกับงานที่ทำ ใบหน้าเล็กๆรีๆ ใสๆแว้บผ่านเข้ามาให้มีความสุขอีกปีเดียวเขาก็จะจบหมอแล้ว ถึงตอนนั้นแล้ว เขายังจะรักคนกระจอกๆอย่างผมอยู่ไหมนะ
ขณะที่อีกใบหน้าคมเข้ม สะอาดตาแว้บเข้ามาพร้อมๆกัน
..ไอ้รุจน์ถ้าเรากับนายมีอะไรกันจริงๆเราจะเป้นเพื่อนกันหรือกิ๊กกันแน่วะ"ผมถามตัวเองในใจเบาๆก่อนจะหลับลงด้วยความเพลีย...




 

Create Date : 14 สิงหาคม 2550   
Last Update : 14 สิงหาคม 2550 22:43:38 น.   
Counter : 565 Pageviews.  


สวน.....สนุก





เขาบอกว่าถ้าอยากรู้ว่าเราเบื่อหน่ายชีวิตมากแค่ไหน ให้ดูตอนตื่นนอนตอนแรก เราอ้อยอิ่ง หดหู่เบื่อเหนื่อยหน่าย หรือกระวีกระวาดมีความสุขที่จะได้ออกไปทำงาน
เขาบอกว่า ถ้าอยากรู้ว่านอนพอหรือมากน้อยแค่ไหน ให้ดูช่วงเวลาสุดท้ายว่าเราฝันหรือเปล่า? ความฝันจะกลั่นตัวก็ต่อเมื่อเรานอนได้เต็มอิ่มแล้ว...
มันคงเป็นเรื่องที่พิสูจน์ยากพอดู..
แต่เช้าวันนี้กลับเป็นวันที่การตื่นนอน สร้างความงุนงงและหาตัวตนของผมไม่เจออย่างที่สุด
ผมอยากฟังเพลงที่ไม่ได้ฟังมานาน ความฝันก่อนตื่นต่อ
ยอดมาเป็นห้วงความครุ่นคิดแทน...
จู่ๆผมก็อยากไป ไปที่ไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเราอยู่อย่างนี้ไป
จนตายไม่ได้แน่นอน
การเดินทางไม่ได้ทำให้เราหายจากอาการเจ็บป่วย แต่มัน
อาจช่วยทุเลาความเจ็บป่วยนั้นเบาบางลงได้
ร่างกายของผมแข็งแรงปกติดี แต่หัวใจของผมกำลังเจ็บป่วยอยู่ก็อาจเป็นได้
เพลงที่ไม่มีเนื้อร้องนั้นขับกลอมบางเบาให้เช้านี้ดูอบอุ่น
แต่ก็แค่ทุเลา ไม่ใช่หายขาดอย่างที่ต้องการ
การเดินทางขึ้นเหนือไปทำบุญเมื่อสองวันก่อน ก็ไม่ใช่การบำบัดความเจ็บป่วยด้วยการเดินทางอย่างแท้จริง
ทุกๆเช้านกเขาจะขันกรูปลุกให้ตื่นทุกๆวัน ผมเพิ่งถึงบาง
อ้อก็ตอนที่เห็นมันกำลังนอนกกไข่ข้างฝาผนังบ้านโดยบัง
เอิญวันนี้นี่เอง...
รางน้ำที่คอยกรองเอาแต่น้ำใสๆจากฟ้า วันนี้มันกลับมีต้น
หญ้าสีเขียวเล็กๆแซมขึ้นมา มันช่างดูจะน่าอัศจรรย์ใจ แต่
ในความเป็นจริงแล้ว ฝนไม่ได้ตกเป็นเป็นต้นหญ้าอย่างแน่นอน
เฮ้อจะเอานิยามอะไรกับสิ่งมีชีวิตช่วงสั้นๆแบบนั้นนะ..
พอหมดฝน....สีเขียวก็คงกลายเป็นสีน้ำตาลแห้ง..
....
แม่นกเขาสีหม่นตัวนั้น มันจะมีวิธีบอกลูกมันยังไงนะไม่ให้
ดิ้นเพลินจนตกลงมาจากตึกสูง ก่อนที่มันจะหัดบินได้
ก่อนตื่นนอนเมื่อเช้าผมฝัน ฝันร้ายซะด้วย
นอนฟังเสียงหายใจตัวเองนิ่งๆเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนอาศัยความกล้าอย่างที่สุดบังคับตัวเองไปอาบน้ำ
โทรศัพย์ไม่รู้กี่สายโทรเข้ามา จากการไปทำงานงานของผมวันนี้..
บางครั้งการเป็นสัตว์อายุยืนก็น่าเบื่อซะเหลือเกินอย่างเข่นมนุษย์...
ผมก็แค่ขอให้มันน่าเบื่อแค่วันนี้วันเดียวทีเถอะ..สาธุ




 

Create Date : 01 สิงหาคม 2550   
Last Update : 1 สิงหาคม 2550 1:08:14 น.   
Counter : 581 Pageviews.  


1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  

Bear leader
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







ทานตะวัน - ธนิศร์ ศรีกลิ่นดี

เดินๆ เล่นๆ บนผืนโลก

ในเช้าตรู่ของวันหนึ่ง
หลังจากหลับไหลมาแสนนาน
ฟ้ากำลังเปล่งสีส้มอ่อน
เมื่อคืนความฝันได้พาผมไป
หลากที่มากมาย..
คำถามหนึ่งผุดขึ้นมาในความคิด..
ผมสงสัยว่า..
ผมมีชีวิตก่อกำเหนิดขึ้นมาเพื่ออะไร??
เช้าที่แสนมหัศจรรย์ของวันนี้
ผมรู้แล้วหล่ะ
ผมเกิดมาเพื่ออะไร...
..เพื่อ...ได้รู้..ได้เห็น

[Add Bear leader's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com