เรียกเธอว่า ความรัก ดีไหมครับ?........ดีค่ะ ทำยังไงถึงมีครับ.......อยู่กับมันค่ะ แล้วจะมีเอง เก็บไว้ยังไงครับ........ปล่อยให้มันมีอิสระค่ะ แต่ไม่ห่างไกล คนอื่นจะมีได้ไหมครับ.........มีสิคะ ถ้าเลือกที่จะมองมัน คิดยังไงกะโลกร้อนครับ........ดีค่ะ อย่างน้อยก็จะได้สำเหนียกกันบ้าง มันกระทบกันไหม? ........โลกร้อนโลกเย็นเราก็มีมันได้ทั้งนั้นแหละค่ะ น่าอิจฉาจังครับ? .........คุณไม่มีมันหรือคะ? เบื่อการเมืองไหมครับ? .....สุดๆเลยค่ะ มันจะมีผลกับคุณไหม ในอนาคต?.......ถ้าหมายถึงเรื่องนั้น ฉันมีวิธีค่ะ ทำยังไงหรือครับ?...........คิดถึงวันเก่าๆ เรื่องราวดีดี ที่เคยมีค่ะ คุณมีวิธีจะบอกคนอื่นๆที่อยากเป็นแบบคุณไหมครับ? ........อยู่กับมันมากๆ พยายามชินกับมัน แล้ววันหนึ่งมันจะสอนให้เราแกร่งและด้านชาเองค่ะ ดูคุณไม่สนใจโลกเลยนะ ? .........ค่ะ ก่อนที่จะให้โลกมาสนใจ เราต้องสนใจตัว เองก่อน ไม่ใช่หรือคะ อนาคตคุณจะก้าวเดินยังไงครับ? ......เดินด้วยขาของตัวเองค่ะ ช้าๆ ทักทายคนผ่านไปมามั่ง คุณคิดว่ามันจะมีตัวตนแบบไหนถ้าสมมติ?...... อ้อมกอดสักคนตอนตื่นนอนตอน เช้า ที่บ้านริมทะเลสวยๆสักหลัง กาแฟร้อนถ้วยโปรดสักแก้วตอนบ่ายกะหนังสือ เล่มโปรด เงียบๆ หึหึ คุณพูดซะจนผมเห็นภาพเลยนะ .........งั้นแสดงว่าคุณหามันเจอแล้วสิ หาไรเจอหรือครับ ? ............ความสุขไงคะ ดีใจด้วยนะคะ ที่หาเจอ ....   Create Date : 29 มีนาคม 2551     2 comment Last Update : 29 มีนาคม 2551 0:28:44 น.     Counter : 421 Pageviews.   Share Tweet

รัก ในเดือนมีนาคม ฝนแรกของเดือนมีนาคมพัดผ่านมาอย่างแผ่วเบา ร่างอุ่นๆนอนขดอยู่ในผ้า ห่ม เฝ้าดูสายฝนโปรยปรายนั่น สุขใช่ไหม หรือ ทุกสิ่งอย่างว่างเปล่า ถ้าหัวใจคือกระดาษ สีที่ระบายลงไป คงเห็นแต่สีทึมเทา ทั่วหน้ากระดาษกระมัง ดอกบัวแห้งดอกนี้ กำลังโรย คิดถึงตัวเอง ลีลาวดี เป็นดอกไม้ชนิดหนึ่งที่หลงใหล ถ่ายที่หน้าบ้านที่หลวงพระบาง กำลังจะแพคกระเป๋าไปทะเล หลังจากกลับมาจากเที่ยว ลาว ชีวิตมีความสุขที่สุดก็ตอนได้ออกเดินทางนี่แหละ กลับมาจะเอาเรื่องเล่าจากทะเล มาฝาก มันแสบคันๆเหมือนตอนแผลสดๆที่โดนน้ำทะเลนั่นแหละ ซี้ดดด   Create Date : 16 มีนาคม 2551     1 comment Last Update : 16 มีนาคม 2551 23:48:16 น.     Counter : 521 Pageviews.   Share Tweet

ความสุขของน้องกิ่ง เมื่อตอนเป็นเด้ก ผมเฝ้าแต่สงสัย ทำไมบ้านที่เราอยู่ถึงไกลจากตลาดนัก ทำไมไปตลาดกลิ่นมันไม่เหมือนกลิ่นดินที่บ้านไม้เก่าของเราเลย ผมเคยอ้อนแม่ให้ย้านบ้านไปอยู่ในตลาด ผมมักจะแกล้งป่วยเวลาพ่อกับแม่ชวนไปทุ่งนาในยามเกี่ยวข้าว พ่อจะกล่อมโดย เอาว่าวหรือปี่ซังข้าวมาล่อ ผมเฝ้าแต่ถามตัวเองว่า ทำไมคนเหล่านี้ถึงมีความสุขกับสิ่งน่าเบื่อแบบนี้ เวลาผ่านไปหลายปี หลานตัวเล็กๆของผม ย่าซึ่งก็คือแม่ของผมขอลูกน้องชายผม มาอยู่ด้วย จนหลานผมคิดว่าย่าคือแม่ของเขา ผมไปค้นรูปเก่าๆหลังจากอ่าน ความสุขของกระทิ จบ ทำให้คิดถึงตัวเองตอนเด็ก คิดถึงแม่ และมีความสุขที่หลานตัวเล็กของผมมีความสุขและไม่มีคำถาม ประหลาดๆอย่างที่ผมเคยเป็นตอนเด็ก ทุกครั้งที่กลับบ้าน หลานสาวตัวเล็กจะมาอยู่ใกล้ให้สอนการบ้านและอ่านนิทานให้ ฟังเสมอ ผมอดนึกเสียดายและเสียใจกับบางเรื่องราวในวัยเด้กไม่ได้ แต่ก็ขอบใจหลานตัว เล็กๆและแม่ผู้เสียสละและรักลูกโดยไม่มีเงื่อนไขอื่นใดเลย ขอบคุณนะครับ ที่ สอนให้ผมเข้มแข็งและมองความรักเป็นเรื่องสวยงาม   Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551     3 comment Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2551 2:35:37 น.     Counter : 482 Pageviews.   Share Tweet

hi !dear stranger.... ไม่น่าเชื่ออากาศหนาวจะแวะเวียนมาให้ได้สำผัสอีกครั้ง ในเดือนแห่งความรักแบบนี้ หึหึ ความรัก นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เขาสะกดคำว่า"รัก" ได้เต็มปากเต็มคำจริงๆ ฟ้าเริ่มเหงา เขามักจะมีข้ออ้างแบนี้เสมอ เพื่อปลอบใจตัวเอง จริงๆแล้วเขาต่างหากที่เหงาเอง ไม่ใช่ฟ้าใช่เวลาอย่าง ที่กล่าวอ้างทุกครั้ง ไปไหนดีนะ? เขาครุ่นถามตัวเอง ที่ที่รู้สึกว่าเขาไม่ได้โดดเดี่ยวและถูกทิ้งให้ว่างเปล่าลำพัง ทีที่เขามาสารถมองเห็น คนเผ่าพันธ์เดียวกับเขาได้ น้ำตากำลังรินขอบตาเรื่อๆ ผู้คนมากมายขวักไขว่ สับสนวุ่นวาย แต่ทำไมเหมือนตัวเองเดินลำพังบนดาวอังคาร ที่ที่มีแต่ ฝุ่นผงและอากาศที่เลวร้าย ซอยเล็กๆที่เขาเคยมา ไม่ใช่สิ เพื่อนคนนึงเคยพาเขามา บัดนี้ทุกสิ่งอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนดีนัก ทันทีที่ทะลุจากถนนใหญ่ ความวุ่นวาย เร่งรีบก็เหมือนถูกทิ้งไว้ข้างหลังสองข้างทาง กลิ่นของดอกโมกข์หอมอ่อนๆ เคยมีคนบอกว่าจริงๆแล้วดอก โมกข์เป็นดอกไม้แห่งความสูญเสียและอาลัย จริงเท็จยังไงไม่รู้ แต่ในยามนี้กลิ่นอ่อนๆของมันกลับทำให้ผมรู้สึกดีและมี ความสุขขึ้นมานิดนึง คาลิล ยิบราน บอกเอาไว้ว่า "ขณะเมื่อเธอเศร้าโศก จงมองลงไปอีกและก็จะพบว่าแท้จริงนั้นเธอกำลังสะอื้นให้ถึงสิ่งที่ เคยก่อความยินดีมาแล้ว " ซุ้มประตูทางเข้ามีเด็กหนุ่มกระเหรี่ยนยิ้มรับแบบอายๆ พยายามพูดทักทายกับเขา แต่เขาก็ต้องถามอีกหลายครั้งจนได้ คำถามที่ถูกต้องว่า " เที่ยวให้สนุกนะครับ " หึหึ ชั้นสองเป็นห้องแต่งตัวและลอคเกอร์เก็บเสื้อผ้า ใช่แล้วที่นี่ไม่มีใครใส่อะไรหรอกนอกจาก ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว บางครั้ง ก็อดคิดไม่ได้ว่านี่เขาจ่ายตังค์เป็นร้อยเพื่อมานุ่งผ้าเช็ดตัวและอวดเรือนกายที่กำยำแบบนี้หรอกรึ เพศรสก็เหมือนขนมหวาน เคยได้ลิ้มชิมรสก็อดที่จะลิ้มลองอีกครั้งไม่ได้ ไม่กินไม่ตาย ก็ใช่ นอกจากน้ำ กะอากาศ ถ้าจะ ขาดอะไรไปก็ไม่ทำให้ถึงตายเช่นกัน ของทุกอย่างมีมาทดแทน ขอแค่อย่าตะกละตะกลามกินก็เท่านั้นเอง จริงไหม? เขาใช้เวลานั่งอยู่ในสวนของอีเดน หรือสวนบาบีลอนนั้นานเท่าไหร่ไม่รู้ ผู้คนหลากหลายเยอะคนกลัวจะถูกกลืนเข้าไปกับ คนเหล่านั้น สายตาที่พยายามจ้องมาหลายคู่นั้น ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกวาบหวามหรือกระตุ้นความกำหนัดได้แม้แต่คนเดียว จริงๆแล้วคงไม่ใช่แค่สายตาหรอก เขารู้ เขาแค่รอคนที่ใช่บางคนเท่านั้นเอง คนที่พอใจจะอยู่ในห้องแคบๆสี่เหลี่ยมลำพัง ภายในเวลาครึ่งชั่วโมง สี่สิบห้านาที หรือ หนึ่งชั่วโมง แล้วแต่ความอึดทนของใครบางคน คนที่เขารอ ปรากฏตัวในเวลาไม่นาน เขาเดินผ่านไปและสะกดตัวเองให้ยืนอยู่แถวนั้น แค่นี้เขาก็รู้แล้วหล่ะว่า ชายหนุ่มคนนั้น คนที่มีเรือนร่างกำยำ หน้าตาคมสันและแววตาเดียวกันกับเขากำลังหลงกล กับกับดักที่เขาล่อเอาไว้ ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มทักและ ขออนุญาตินั่งลงข้างๆ กลิ่นหอมอ่อนๆจากน้ำหอมตอนเช้ารวมกับกลิ่นเหงื่อ หน่อยๆมันกลับกระตุ้นความกำหนัดให้เพิ่มขึ้น ทวีคูณ ร่างเปลือยเปล่าส่วนบนพยายามเอนมาชิด นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เขาไม่ได้ลิ้มชิมรสแบบนี้ ภายในห้องสีเหลี่ยมเล็กๆนั้น กำลังระอุและเดือดไปด้วยไฟราคะที่ประทุอย่างรุนแรง รสจูบแรกที่ชายคนนั้นพยายามสอดเข้ามา แรกเขาปฏิเสธเพราะไม่รู้ว่า มันจะหอมหวานหรือน่าสะอิดสะเอียน แต่กลิ่นที่สะอาดและลีลาที่พริ้วนั่นทำให้เขาใจอ่อนยอมรับรส ชาดการจูบที่แสนเร้าร้อนนั่น ร่างกายของเขาไม่ต่างจากชายคนนั้นมากนัก กล้ามเนื้อและร่างกายแทบจะเป็นร่างเดียวกัน ก่อนจะค่อยๆคลายจากกันหลังจากเพลิง กามานั้นได้สงบลง เต ชื่อของชายหนุ่มคนนั้น ยื่นนามบัตรให้ขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าจะกลับบ้าน ทำไมมันคุ้นนักนะกับดวงหน้าและท่าทางแบบนี้ เขารับมันใส่ กระเป๋าและเก็บมันเอาไว้ เขาให้เพื่อมารยาทหรือยังไงนะ ใครๆต่างก็รู้ว่าการมาที่นี่ ไม่มีอะไรนอกจากปลดปล่อยเท่านั้นเอง ดึกแล้วเขายังนอนไม่หลับ เรื่องราวเมื่อตอนหัวค่ำยังกลับมาวนเวียนให้หวนคิดถึง เขาลุกขึ้นเปิดไฟหัวเตียง หยิบหนังสือรุ่นเก่าเก็บตอน ม.ต้นออกมาดู เรื่องราวครั้งแรกเกิดขึ้นในวัยนั้น ขณะเข้าค่ายลูกเสือช่วงปิดเทอม กับเพื่อนชายต่างห้องที่แอบมุดเต้นท์เข้ามาและขอนอน ด้วยจนเลยเถิด "เราอยากเป็นเพื่อนกะนาย" เขาบอกหลังจากกลับมาจากเข้าค่าย เด้กชาย ม.3 ทับ 2 วัยนั้นวัยที่ไม่รู้อะไรเรียกว่าอะไร เด้กชาย เตชิน ผมไล่ดูเขาไปเรื่อยๆ ใบหน้าวัยอ่อนเยาว์ของเขามันเหมือนเพิ่งผ่านไปไม่นานนี่เอง ผมหยิบนามบัตรนั้นมาดูอีกครั้ง พร้อมนามสกุล เตชิน ของผมเหมือนทั้งชื่อ นามสกุลและหน้าตาท่าทาง ช่างบังเอิญเหลือเกิน เขาคิดขณะลุกขึ้นไปสูบบุหรี่นอกระเบียงนั่น พร้อมหยิบนามบัตรนั้นเผาไฟช้าๆ ขอโทดนะ เต ที่ที่เราไปวันนี้ไม่ใช่ที่ที่เราจะรู้สึกดีต่อกันขนาดนั้น เขาถอนหายใจใหญ่พร้อมกับ น้ำตาที่ชื้นแฉะรอบๆดวงตา " จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน จงให้ขนมปังแก่กันแต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิงแต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้ และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันและกัน the prophhet .... kahlil gibran   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551     1 comment Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 23:35:28 น.     Counter : 402 Pageviews.   Share Tweet

Love is a special way of feeling It is the safe way we feel When we sit on our mother'slap with her arms around us tight and close. It is the good way we feel When we talk to someone and they want to listen and don't tell us to go away and be quiet. It is the happy way we feel when we save a bird that has been hurt..... Or feed a lost cat.. Or calm a frightened colt.. Love is found in unexpected place..... It is there in the quiet moment when we first discover a beautiful thing.... When we watch a bird soar high against a pale blue sky When we see a lovely flower that no one else has noticed When we find a place that shelters us and is all our very own Love starts in little way.... it may begin the day we first share our thoughts with someone else..... Or help someone who need us.... Or ,sometime, it begin because , even without words, we understand how someone feel. Love come quietly..... but you know when it is there , because ,suddenly.... you are not alone any more.... and there is no sadness inside you... Love is a happy feeling that stay inside your heart for the rest of your life... สุขกับวันและคืนนะครับ น้องน่ารักคนนึงให้หนังสือของ Joan walsh anglund เก่าเก็บมา อายุเกือบร้อยปี ภาพและเรื่องราวสวยงามมาก เหมือนมิตรภาพของ เราสองคน น้องเขาให้ก่อนจะย้ายตัวเองตามคนรักไปอยู่ยุโรป เป็นคนอีกคนนึงที่สอนให้เห็นว่า รักสวยงามเสมอ สุขสันต์วันแห่งความรักครับ   Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2551     1 comment Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2551 22:33:48 น.     Counter : 416 Pageviews.   Share Tweet