95_ [ผักชี@ปทุมธานี] : สุนัขเปรี้ยว หนีเที่ยว "River Coco" อัมพวา
หลังจากผักชีต้องเฝ้าบ้านมาทั้งปีเต็มๆในที่สุดก็เพิ่งมีวาระฤกษ์ดี ได้พาไปเที่ยวทริปเล็กๆ เรียกว่า แค่พาไปเปลี่ยนที่นอน คืนเดียวกลับค่ะ ^ ^ หลายคนคงคุ้นหูกันดีแล้ว กับ ตลาดน้ำอัมพวา ที่จังหวัดสมุทรสงคราม เราดูๆแล้วใกล้บ้าน พอเจียดเวลาไปกันได้ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เลยเสิร์ชหาที่พักสำหรับสุนัข จริงๆต้องขอบคุณโลกในอินเตอร์เน็ตหลายอย่างเลยนะคะ ทั้งเรื่องการดูแลหมา การพาเที่ยว มีหลายคนกลับมาโพสต์แนะนำไว้ เห็นก็พอได้ตามรอยบ้างอะไรบ้าง ^ ^ ก็หวังว่าบล็อกนี้จะพอมีประโยชน์สำหรับบางท่านที่มีสุนัขเลี้ยงในบ้านแนวนี้น่ะค่ะ ** ************ เข้าเรื่องๆ เราพาผักชีไปพักที่ "River Coco" อัมพวา เสิร์ชรายละเอียดการติดต่อในเฟสบุ๊คมา หลักๆ รับสุนัขเล็ก ไม่เกิน 10 กิโลกรัมเน้อ ส่วนที่โตขึ้นมาหน่อย ก็อยู่ที่การพิจารณา ดังนั้นลองโทรสอบถาม และส่งรูปน้องหมาให้ดูหน้าค่าตากันก่อนทางไลน์ก็จะดีค่ะ หากไม่ใช่สุนัขสายพันธุ์ควบคุมยากอะไร น่าจะพอไปได้อยู่ ห้องพักวันหยุดเดือนมกราคม ต้องจองล่วงหน้านิดหน่อยนะคะ ราคาห้องพัก 2,200 บาท (ห้องชั้นบน) +ค่าสุนัข 500 บาท ผักชีแจ้งน้ำหนักไป 12.5 กิโลกรัมค่ะ เป็นน้ำหนักที่ชั่งล่าสุดก่อนหน้านั้นเล็กน้อย ดูหน้าตาแป้นแร้น เวลาได้ขึ้นรถเตรียมตัวไปเที่ยว แต่แล้วก็นะ... กรุงเทพฯ -อัมพวา 5 ชม.เต็ม ขอกรีดร้องหน่อยเถอะค่ะ รถติดแถวพระราม 2 มหาโหดมาก T^T ทั้งติดทำถนน และมีอุบัติเหตุตามรายทางที่เราผ่าน เรียกว่า อยู่ในรถจนเมื่อยหมดทั้งคนทั้งหมา ผักชีเริ่มหลับนก... จะแวะจะอะไรก็ ตีรถออกมาเลนรอบนอกยากไปซะหมด แต่ก็พอได้แวะบ้าง 1-2 หนค่ะ เรียกว่าออกจากบ้านก่อนเที่ยงแต่ผิดแผนรัวๆ แถมตอนออกมา ลืมผ้าปูที่นอน เอาไปคลุมเตียงให้ที่พักสะอาดๆขนหมาไม่ติด ต้องวนรถกลับไปเอาอีก ดีนึกได้ตอนที่ยังอยู่แถวบ้าน ก็ไม่ได้พาหมาเที่ยวนานเป็นปีเลยนี่นา TOT สรุปของครบ วนรถพ้นบ้านตอนเกือบเที่ยง ที่เหลือก็เจอรถติดมาราธอนยาวไป ถึง River Coco อัมพวาปาไป 5 โมงเย็น นี่ภาพบ้านพัก 2 ชั้นที่เราจองไว้ชั้นบนค่ะ ชั้นล่างก็มีคนเข้าพักนะคะ อาคารไม่เก้บเสียงเท่าไหร่ ตอนหัวค่ำ เสียงเด็กวิ่งเล่น เสียงทำโน่นนี่จากห้องชั้นล่าง ก็จะปึงปังให้ตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง ส่วนตอนดึกเวลาเราเดินไปเข้าห้องน้ำ เสียงก็คงลงไปชั้นล่างอยู่บ้างเหมือนกัน ใครจะพักก็พิจารณาเอาในส่วนนี้นะคะ แต่ดึกๆก็หลับดีค่ะ เพราะขับรถมาเพลียมาก ^ ^ ที่พักสวย ร่มรื่นเหมือนในภาพเป๊ะๆ ให้ดูภาพที่พักต่อเนื่องไป มีระเบียงหน้าบ้าน ซื้อของมารับประทานกันได้ แต่ต้องระวังหมาดื้อ มุดลอดโผล่ตัว โผล่หัวออกไปเน้อ ร่วงตุ้บลงไปจะเกิดเหตุสลดเข้าได้ อันนี้ภาพภายใน ระหว่างรออ้วนอ๋องกลับไปเอาผ้ามาคลุมเตียงเพิ่มค่ะ จะได้กันขนหมาปลิวติดที่นอนเขานะ ข้างในไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์มากนัก มีตู้เย็น ทีวี ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นนะคะ ดังนั้นก็จงทำแบบผักชี ทันทีที่รถจอดปุ๊บ เธอจะคึกเกินร้อย แล้วก็เริ่มชวนเราไปเที่ยว -"- การเที่ยวของเธอไม่เคยซับซ้อนแต่ประการใด วิ่ง..วิ่ง และวิิ่งงงงงงงงงงง ใครจะขับรถมานาน ใครจะปวดตัวแค่ไหน ชีชีไม่สนค่ะ ชีพร้อมลุย ชีวิ่งตัวปลิว วิ่งเต็มสปีด ใครจูงคนนั้นต้องวิ่งให้ทัน ต้องพาไปสำรวจ ดมให้ทั่ว พอเธอเหนื่อย พักสักแป๊บ เอ้า วิ่ง!!!! T^T ใครเลี้ยงหมาบ้าพลังมั่งคะ บางทีก็อยากจับถอดแบตเตอร์รี่ซะจริง เห็นรอบสระน้ำนั่นไหมค่ะ นั่นแหละ ลู่วิ่งสำหรับผักชี วนไป....กี่รอบอย่าได้นับ มีพี่เป็ดฝูงนึงในคอกเล็กๆด้วย ทำเอาหมาชะงัก หางตก ถอยหนี 5555+ สมน้ำหน้า หมากลัวเป็ด ** *************************** หมายเหตุ :รีสอร์ต River Coco อัมพวา มีสุนัขเลี้ยงไว้นะคะ เห็นอยุู่ 2-3 ตัว แต่ก็ออกแนวเดียวกับผักชี เห่าบ้างถ้าไปใกล้ๆล็อบบี้ นอกนั้น ตามสะดวก เอื่อยเฉื่อย อวบๆตุ้ยนุ้ยกัน ต่างคนต่างอยู่ ^ ^ แต่ให้ระวังนิดในส่วนรั้วที่ติดกับด้านนอกรีสอร์ต จะเป็นรั้วต้นไม้ มีสุนัขบ้านติดกันมุดมาแจมเห่า เราก็พาหมาเราออกห่างๆหน่อย ก็แค่ยืนมองมาน่ะค่ะ ** ********************** จุดเด่นที่เลือกมา เพราะใกล้ กทม. (เรามีเวลาน้อย) แต่เจอรถติด อาจต้องประมาณเวลากันใหม่นิดๆ ป.ล.วันกลับ กทม. ไม่เกิน 3 ชม. เองนะ แต่สนามหญ้านี่บอกเลยว่าได้ดังใจ ต้นไม้ใหญ่ก็เยอะ มีโซนนั่งเล่น กินอาหารเช้าติดแม่น้ำใหญ่เลยค่ะ ลมพัดเย็นสบายน่าดู เขาเรียกคลองไหม? แต่ที่เห็นคือมันกว้างนะ ลืมถ่ายมาให้ดูค่ะ 555+ มีสนามหญ้าน่าเล่นฟุตบอลอีกโซน พาผักชีวิ่งกันยาวๆ วิ่งกันแค่นี้แหละคือการพาผักชีเที่ยวล่ะค่ะ ชีชีเธอชอบมากตรงที่มีหญ้าขน ใบอ่อนๆ ให้เล็มกิน บางฟิลลิ่งนี่นึกว่าจูงวัวไปเลี้ยงในทุ่งหญ้า (_"_) คนส่วนมากเขามาพักแล้วก็คงไปเดินซื้อของกินที่อัมพวา แต่เรามาแค่เพื่อสนามหญ้าแค่นี้แหละค่ะ 5555+ ผลัดกันวิ่งจูงหมา ใครเมื่อยก็มาสลับ การไปเที่ยวกับผักชีจึงเป็นอะไรที่ เหนื่อยมากๆ ภาพนี้พอจะเห็นแม่น้ำมั้งเนาะ อีกฝั่งมีวัดอยู่ด้วยนะคะ อ้อ แต่อีกข้อที่เตือนไว้คือ ไม่ควรอยู่ช่วงค่ำเลยค่ะ ยุงตัวโตและกัดโหดมาก TOT ยาพ่นกันยุงเอาไม่อยู่แน่นอน แต่ละแวกนี้ก็คงเป็นคูคลอง ร่องสวน มีแหล่งน้ำ ดังนั้นยุงเลยชุมเป็นพิเศษ ค่ำๆจงรีบเข้าห้องนอนพักดูทีวี เล่นอินเตอร์เน็ตไปจะดีกว่ามาก มีไวไฟ ให้ใช้นะคะ ดีงามอ่ะ ^ ^ ภาพล่าง ที่กินมื้อเช้า รีสอร์ตมีข้าวต้มอุ่นๆไว้คอยบริการ ช่วงเช้าลมแรงเลยค่ะ ค่อนข้างเย็นยะเยือก แต่ภาพที่เห็นเราถ่ายตอนเย็นที่ยังไม่มีคนนั่งนะคะ นางแบบถ่ายรูปเป็นที่ระลึกซะหน่อย ลิ้นห้อย หูลู่บานเป็นปีกเครื่องบิน คือวิ่งมาจนสะใจเธอล่ะ คนจะตายก่อนหมาไหมนะ..เฮ้อ... เที่ยวทีไร ก็มีผักชีนี่ล่ะค่ะ ที่มีความสุขที่สุดอยู่ตัวเดียว T^T คนนี่เหนื่อยจนเลิกนับล่ะนะว่านี่คือการไปเที่ยว 5555+ รีบไปอาบนำ้เย็นตอนยังร้อนจากวิ่งมาดีกว่า ทุ่มนึงก็ได้เวลาอกหาอาหาร แต่เนื่องจากพกหมาน้อยหน้าดำๆมาด้วย เลยตัดสินใจซื้อกลับมากิน ทางเดิม ถ้าขามา ขับรถมาตามถนนใหญ่ ก็จะเห็นป้ายหน้าซอยสูงๆเล็ก ก่้อนถึงรีสอร์ตน่ะค่ะ เขียนว่า "ร้านน้องอุ้มซีฟู้ด" มองเข้าไปตามซอยจะเห็นร้านอยู่ด้านใน งดเอาหมาลงจะดีมาก โต๊ะติดกัน เดี๋ยวรบกวนลูกค้าท่านอื่นๆ พลอยซื้อกลับไปกินที่พักค่ะ ^ ^ แถมราคาให้ดูบ้างเล็กน้อยเท่าที่สั่งมา มีของกินอื่นๆอีกมากมาย น้ำจิ้มซีฟู้ดรสชาติใช้ได้อยู่นะคะ ขอช้อนพลาสติกเขามาด้วยเลย กินเสร็ลแล้วก็เก็บออกไปทิ้งถังขยะด้านล่างแถวบันไดทางขึ้นที่พัก ถ้าสุนัขอึ ก็เก็บใส่ถุงทิ้งถังขยะให้เรียบร้อย มีถังขยะแถวข้างอาคารต้อนรับด้วยค่ะ หมายเหตุ : ถัดมาจากร้านอาหาร ก่อนถึงรีสอร์ตมี 7-11 ด้วยนะคะ โหมดผักชีเตรียมตัวนอนแอร์ จัดหนักจัดเต็มตามประสาหมาขี้หนาว ก็กลมๆกะปุ๊กลุ๊กประมาณนี้ แถมแปะแผ่นร้อน ให้ที่เบาะอีกชิ้น ผักชีจะนอนเอาคางเกยค่ะ ^_^ เมื่อก่อนผักชีจะหมุนๆ เอาสะโพกทับแผ่นร้อน เพราะเธอหนาวขามาก พอทำกางเกงใส่นอนให้ ก็สบายขึ้นเยอะ กลายเป็นว่าหนาวหน้ามากกว่า เลยเอาคางเกยไว้ให้อุ่นๆซะงั้น เบาะก็เอาจากที่บ้านไปเอง ให้นอนที่พื้นข้างๆเตียง มีผ้าห่มโปะตัวให้อีกผืนนึง แต่ผักชีไม่ค่อยหลับ เทียววุ่นวาย ร้องเรียกอยากให้ออกไปพาวิ่งเล่นเรื่อยๆ ทั้งที่ปกติพาไปเที่ยวที่อื่น ชีจะหลับรวดเดียวยันเช้าเลยนะคะ แปลกจริง ไม่ได้มีอาการตื่นตัว กลัว เป็นพิเศษนะคะ แค่เหมือนนอนไม่หลับสนิท อยากออกไปข้างนอก พอพาออกไปก็อยากไปเดินเล่นสนุก แต่คนไม่สนุกค่ะ คนง่วงมาก บางรอบก็ดุเอา ชีไม่ได้ทำเสียงดัง แค่มานั่งมองหน้าในความมืด เห็นแต่ลูกกะตาวาวๆ บางทีก็เดินมาร้อง งื้ด..แว่วๆเสียงเบาๆใกล้ๆเพื่อปลุก พาลงไปบางรอบ แต่สรุปก็แทบไม่ได้นอน -_-" หลังจากพาผักชีออกไปเดินเล่น ยันวิ่งเต็มแรง ทั้งรอบเที่ยงคืน (อ้วนอ๋องพาไป) รอบตีสี่ รอบตีห้า รอบเจ็ดโมงเช้า พลอยเหมา 3 รอบหลังสุด และก็หมดสภาพ /me ร้องไห้โฮๆ... แปดโมงเช้า แม่นางชีชีก็พร้อมอีกครั้งหนึ่ง O_o" เธอๆ เธอจะ "ดีด" อะไรนักหนาเนี่ย สงสารคนมั่งไหมเธอ... ตะบี้ตะบันไปวิ่งเล่นเอาเป็นเอาตาย ลิ่้นห้อยก็ไม่สนด้วยนะ ดูสีหน้ารื่นเริง ความบันเทิงใจยามเช้าของผักชี คือวิ่งแบบไม่นับรอบค่ะ อ้วนอ๋องตื่นแล้วลุกมาผลัดมือ คราวนี้ชีชอบใจเลย ได้วิ่งเร็วๆกว่าเดิม ปกติพี่พลอยไม่ค่อยมีแรง 555+ ช่วงไหนคนไม่พาไป ก็จะร้อง งี้ดด.. ย่ำเท้ากับที่แบบขัดอกขัดใจนะคะ เอาแต่ใจอ่ะ ^ ^" พอคนไม่สนจริงๆ เธอก็จะเที่ยวมุดสำรวจประมาณนี้ ถามว่าคนได้พักไหมตอนเธอเป็นหมามุดตามพงหญ้า ไม่ค่ะ ต้องสู้แรง ลากเธอกลับออกมา เดี๋ยวไปเจองูเจอกิ่งไม้เีก่ยวลูกกะตาเข้าให้ แต่เห็นผักชีมีความสุขก็คงคุ้มที่ขับรถมาไกลอยู่นะ นานๆทีเนาะ 555+ เราแวะไปกินข้าวต้มมื้อเช้า มีคนนั่งอยู่ก่อนเยอะเลย โต๊ะริมสุดว่างพอดี เอาผักชีห่างๆคนหน่อย ชีไม่ค่อยคุ้นกับคนแปลกหน้าค่ะ เพื่อความปลอดภัยของทุกฝ่าย แน่นอน เมื่อของกินเราตักมา ผักชีก็ไม่สนใจใครแล้วล่ะ โฟกัสเธออยู่แต่ที่อาหารล้วนๆ (ตะกละนั่นเอง) ส่วนเราก็ไม่สนใจหมา กินข้าวไป นี่ไม่ใช่อาหารหมาน้อยนะ 55+ ** ************* แถมอีกเรื่องไว้ด้วยที่ลืทนึกก่อนจองไปนิด ด้วยความกลัวว่าดึกๆจะได้ยินเวสียงห้องชั้นบนเดินไปมา เลยเลือกอยู่ชั้นบนซะเอง ปรากฏว่าเจอบันไดอีกแล้ว ชันสูงเอาการนะคะ ผักชีน่ะเหรอ..ร้องสิคะ งื้ดดดด งื้ดดดดด อ้วนอ๋องลงมา กับไปที่อื่นกันเถอะ มันน่ากลัว นู๋ขึ้นตามไม่ได้ ฯลฯ คร่ำครวญอยู่ตรงชานพักตรงกลางนั่นแหละค่ะ สรุปผล อุ้มค่ะ... ท่าอุ้มแบบเดียวกับตอนเอาขึ้นรถยนต์น่ะแหละ ผักชีรู้สึกว่า ก็ โอ.เค. น่ะนะ 555+ พอวันถัดมานี่เริ่มชิน เดินลงเองได้ค่ะ แต่ก็ขึ้นไม่ได้ตามเดิม รอคนมาเซอร์วิส... -"- ขนาดนี้จะเห็นว่าเราต้องพาหมา ขึ้น-ลง หลายรอบมากๆ เพราะเธออยากไปวิ่งเล่น เหมือนได้ออกกำลังกายหนักหน่วงทั้งขาและแขนกันเลยทีเดียว กินมื้อเช้าเสร็จก็ยังต้องพากลับมาวิ่งอีกหลายรอบ ก่อนจะยอมให้พามาเก็บของกลับบ้านได้ ขากลับใช้เวลาปกติดีค่ะ ไม่เกิน 3 ชม. ก็ถึงบ้านล่ะ พอเริ่มเข้า กทม. ก็ขับขึ้นทางด่วนกันมายาวๆ รถไม่ติดเลย พอช่วงกลับบ้านทีไร ผักชีก็รู้งาน หลับอุตุ... เล่นวิ่งไปซะคุ้มแล้วนี่นา ปีก่อนที่พาไปแม่ฮ่องสอน ขากลับแม่นางหลับตั้งแต่เชียงใหม่ยันถึงบ้านแน่ะ เรียกว่าเธอตุนพลังงานไว้เพื่อการไปเที่ยวโดยเฉพาะเลย พอใช้พลังงานหนักๆต่อเนื่องก็ฉวยจังหวะพักตอนกลับนี่เอง ^ ^" ปิดท้ายไปด้วยรูปหน้าตารื่นเริงขีดสุดอีกทีค่ะ ขอให้มีความสุข รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ รักนะ ผักชี.
| Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2562 |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2565 21:59:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1498 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
