ชีวิตวนลูป II
" ไม่อยากที่จะทำอะไร ตั้งแต่ที่เธอเดินจากไป ไม่ได้คิดถึงวันที่เลวร้าย
แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะเริ่มใหม่ อยู่แค่คนเดียวไม่เจอใคร . .
เสียงหัวเราะที่เคยมีหมดไป งานที่ต้องทำไม่ค่อยเป็นอย่างใจ
ฟังเพลงรักหรือว่าดูหนัง ร้องเพลงเดิมให้ตัวเองฟัง
ใช้ทุกๆ วันแค่ให้มันผ่านไป . ."- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Albert Einstein กล่าวไว้ . .."Life is like riding a bicycle.
To keep your balance, you must keep moving." มันก็จริงอ่ะนะ . .
ไอ้เรามันก็ปั่นเก่งซะด้วย ปั่นมันเข้าไป
ปั่นไปเรื่อยๆ . . ก็ยังต้องปั่นต่อไป
แม้ไม่รู้ว่าจะต้องปั่นไปไหนก็ตาม!เดือนนี้มันโหดกับเรามาก . . อยู่ดีๆ ก็รู้สึก "ว่างเปล่า" ขึ้นมา
ว่างเปล่าเป็นพิเศษ แบบว่า อยู่ดีๆ ก็ให้ความสำคัญกับความว่างเปล่า
ขึ้นมาซะอย่างนั้น . . เราล่องลอย ตามหาพลังบวกไม่เจอ
ยิ่งตอนที่่ฝนตกตอนเช้า . . ฝนตกตอนเย็น . .
ทุกวันๆ ที่ต้องขับรถลุยฝนไปทำงาน ทุกที . . มันก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่เดือนนี้ . . ไม่รู้ทำไม กลับต้องใช้ความพยายามมากมายขนาดนั้น
มันไม่เชิงรู้สึกเหนื่อยเท่าไรหรอกนะ . . กายเราก็ยังพอทนได้
ปอดก็ยังทำงานได้ดี ไม่ต้องกินยาขยายหลอดลมด้วยซ้ำ
แต่ทำไมรู้สึกแย่กับชีวิตวนลูปแบบนี้ก็ไม่รู้ และเม็ดฝน
ที่ตกประทบกับหลังมือก็เจ็บมากกว่าปกติ . .
ค่ำวันหนึ่ง . . ในตอนที่เราขับรถลุยฝนผ่านช่วงสะพานข้ามแยกติวานนท์
จำได้ว่า . . ครั้งหนึ่งเราเคยจอดรถหลบฝนตรงนี้ วันนั้นเรากลับบ้าน
แล้วไปนั่งส้วมร้องไห้เพราะไฟดับ พอไฟติด ก็เจอหน้าห้าแมวอัดกันอยู่ใน
ห้องน้ำแคบๆ นั้น . . ภาพมันตลกมาก จากนั้นเราก็หัวเราะได้ . .
ตัดภาพมาวันนี้ เราไม่มีน้ำตาสักหยด กลับบ้านมาก็ไม่โดดเดี่ยว
มีทั้งแม่ มีทั้งแมว . . หาจังหวะร้องไห้ไม่เจอเลย ซึ่งมันควรจะดี
ไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ใจมันว่างเปล่าและอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
 = ชีวิต วนลูป = ตื่นนอน เช้าเดินทางเข้าเมือง ปีนี้มาเช้าซะด้วย
เวลางานเริ่มแปดโมงครึ่ง บางทีเจ็ดโมงห้าสิบเราถึงออฟฟิตแล้ว
กลางวันก็ทำงาน ทำงาน ทำงาน ปีนี้งานเยอะมาก แม้จะเหนื่อย
แต่ก็รู้สึกดีมีงานทำย่อมไม่โดนไล่ออกแน่ๆ ทำงานมาราทอน
กลับถึงบ้านทุ่มกว่า แล้วก็ขึ้นนอน . .
ที่บ้านเรามีแมวส้มตัวหนึ่งที่มันชอบนอนขวางบันได
วันจันทร์ มันก็นอนขวางบันได . .
อังคาร พฤหัส หรือ ศุกร์ มันก็ยังคงนอนขวางบันได
เป็นแมว ก็ยังต้องใช้ชีวิตวนลูป ด้วยหรอ ?
สองทุ่มครึ่ง . . แม่และแมวตั้งท่านอนแล้ว
แต่เรายังไถโทรศัพท์เล่นอยู่ . . เมื่อวานเราไถเจอเฟสเพื่อนเรา
ลงรูปงานขาวดำงานหนึ่ง ในรูปเป็นนาง(เพื่อนเรา)ถ่ายรูปคู่
กับผู้ชายคนหนึ่งหน้าโรงศพ เรานี่ถึงกับต้องเพ่งดู แต่รูปมันกว้างมาก
มองหน้าไม่ชัด ถึงกับต้องแคปหน้าจอเพื่อซูมดูหน้า . .
สรุปเค้าคือผู้ชายคนนั้นจร้า . . คนที่ทำงานโรงแรมที่เรา
เคยคุยด้วยอยู่พักหนึ่งอ่ะ หลังจากตอนนั้น เราก็ไม่เคยคุยกันอีกเลย
ได้ข่าวว่า เขาไปตั้งเฟสใหม่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เราก็ไม่ได้แอดไป
และเค้าก็ไม่ได้แอดเรามา . . เลยเลิกรู้จักกันไปซะแบบนั้น . .
ตอนที่แม่เรากำลังเคลิ้มๆ . . เราก็พูดขึ้นมาว่า . .
แม่จำผู้ชายคนนั้นได้ไม๊ คนที่ทำงานโรงแรมที่หนึ่งเคยคุย
อยู่พักนึงอ่ะ . . แม่บอกจำได้ ทำไมหรอ . .
เราบอก . . เนี่ยะ เหมือนพ่อเค้าเสียแหละ ดูสิ
แล้วชี้ให้ดูรูปที่แคปเฟส . . ไม่ใช่อะไร ไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันนาน
ตอนนี้ มันอ้วนมว๊ากกกก ถ่ายรูปคู่กับเพื่อนฉัน เพื่อนฉันตัวเล็กกว่า
แม่ขำ แล้วพูดว่า . . "คือไร . .ดีใจที่เค้าอ้วนเหมือนตัวเองเงี๊ยะรึ"
555 มีแม่เป็นคนตลกก็งี้อ่ะเนอะ . .
เอาล่ะ โดนแม่ตอกหน้าหงาย ค่อยพอนอนหลับได้หน่อย . .
นาฬิกาปลุกมีชีวิตของบ้านฉันคือแมว . . แมวตั้งห้าตัว
ก็ไม่แปลกที่เราจะตื่นมาพร้อมกับแมว . .
กางผ้าคลุมเตียงพร้อมกับแมว . .
พอเลี้ยงแมว เราก็จะพบความจริงที่ว่า . . โดนผู้ชายทิ้ง
ยังน่ากลัวน้อยกว่าทำให้แมวโกรธเยอะ . .
ดังนั้น . . แม้ว่าบทเรียนชีวิตจะสาหัสแค่ไหน
ก็ต้องเรียนรู้ว่าห้ามทำให้แมวโกรธเด็ดขาด!
ฉันยังคงต้องเป็นแม่ผู้อ่อนโยนต่อลูกฉันเสมอ . .แม้ว่าลูกจะทำหน้าดุดันใส่ฉันแค่ไหน
ฉันก็ยังต้องอ่อนโยน(โว้ยย) ดูมัน ดูมันทำหน้าใส่ฉันสิ! ตื่นตีห้า . . เพื่ออยู่ในห้องน้ำสักครึ่งชั่วโมง ทำอาหารเช้า
สำหรับแม่กินสามมื้อ สำหรับตัวเองห่อไปกินที่ทำงาน
เจ็ดโมงถึงเจ็ดโมงสิบห้าต้องรีบออกจากบ้านแล้ว ไม่งั้นจะเจอรถติด
ใช่ว่ารถติดจะไปไม่ได้ มันได้แหละ เพราะมอไซค์มันมุดได้
แต่มันเหนื่อย และใช้พลังงานชีวิตมากเกินไป ดังนั้น
ไปตามเวลาที่บอกนี้ ก็จะดีที่สุด . .
เวลางานหมดไป . . กลับมาถึงบ้านก็มืดอีกแล้ว หมดไปอีกวัน
ชีวิตวนลูป ว่างเปล่า บ้าอะไรก็ไม่รู้ อยู่เกือบอาทิตย์
เอาจริงๆ เพิ่งจะรู้สึกดีขึ้นหน่อยก็เมื่อวานนี้เอง . .
มานั่งนึกถึงสาเหตุ . . ว่าตัวเองทำไมเป็นไปได้ถึงขนาดนี้วะ
ความจริงแล้ว เราก็ว่าเราเป็นคนคิดบวกมากนะ นี่มันเป็น
ถึงขนาดว่าหงุดหงิดจนอยากกรีดร้อง ไม่มีสาเหตุ บ้าไปแล้ว
บางวันไม่นั่งสมาธิก็หลับไม่ได้ ฮอร์โมนแหละเนอะ . .
เดือนนี้ปจด. หนักหน่วงจนต้องกินยาเช้าเย็นเลยถึงผ่านไปได้
โทษฮอร์โมนไว่ก่อนแหละ อื่นๆ ปัญหาส่วนตัวก็ข้ามมันไป
ไม่ๆ เราไม่ซ้ำเติมตัวเอง เหอะๆ . .  เฮ้ออออ . . หรือว่าเรากดดันตัวเองมากเกินไปนะ
ประหยัดมากเกินไป . . แต่ไม่กินไม่เที่ยวแค่ไม่กี่อาทิตย์เองนะ
ต้องเก็บกดขนาดนี้เลยหรอ . . เอาเป็นว่า ต้นปีหน้าคงต้อง
หาทริปเที่ยวทะเลเพื่อผ่อนคลายสักหน่อยแล้วมังนะ . .
ค่อยๆ หาทางแก้ไขไป มันมีทางออกให้ทุกๆ ปัญหาเสมอแหละส่งกำลังใจให้ตัวเอง . . แล้วมันจะผ่านไป
แล้วฉันก็จะดีขึ้น ความสดใสจงอยู่กับเรา!
สู้ต่อไปเว้ยหนอนบั น ทึ ก D i a r y โ ด ย ตั ว ห น อ น กิ๊ ว ๆ
| Create Date : 16 ตุลาคม 2567 |
| Last Update : 16 ตุลาคม 2567 17:07:19 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 287 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณทนายอ้วน, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณกะว่าก๋า, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat, คุณดอยสะเก็ด, คุณอุ้มสี, คุณ**mp5** |
โดย: ทนายอ้วน   วันที่: 16 ตุลาคม 2567 เวลา:20:21:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 17 ตุลาคม 2567 เวลา:4:51:23 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 18 ตุลาคม 2567 เวลา:22:07:44 น. |
|
|
|
| โดย: อุ้มสี วันที่: 21 ตุลาคม 2567 เวลา:9:27:43 น. |
|
|
|
|
|
|
| BlogGang Popular Award#20 |
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 53 คน [
