วิหคที่หลงทาง ผู้แต่ง: กฤษณา อโศกสิน สำนักพิมพ์ (พิมพ์ล่าสุด): เพื่อนดี ราคา 140 บาท สนใจอ่านข้อมูลเพิ่ม ที่นี่ สาวิตรี นกน้อยผู้หลงรังออกไปตามเส้นทางแห่งความรักที่เธอคิดว่าสวยสดงดงาม โดยมองข้ามความรัก ความซื่อสัตย์ของ ธนา สามีที่แต่งงานและอยู่กินกันมานานจนมีพยานรักร่วมกัน หากเพียงเพราะวัยอันแตกต่าง ความลุ่มหลงและความอ่อนด้อยประสบการณ์แห่งชีวิตของเธอ ทำให้เธอเกือบที่จะต้องสูญเสียครอบครัวที่น่ารักไปอย่างไม่มีทางที่จะหวนคืนกลับมา หมายเหตุ: วิหคที่หลงทาง เป็นนวนิยายเรื่องแรกของนามปากกา กฤษณา อโศกสิน * * * * * * * เล่มที่อ่านเป็นฉบับของสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ลดครึ่งราคาเหลือ 40 บาท หยิบมาเพราะอยากลองดูว่างานชิ้นแรกของนักเขียนคนนี้จะเป็นยังไง จขบ. ไม่ใช่แฟนนิยายกฤษณา เคยอ่านงานของท่านสมัยที่ดอกหญ้าพิมพ์ออกมาเป็นชุดแล้วค่อนข้างเฉย ๆ รู้สึกว่าเนื้อเรื่องเน้นไปทางรัก ๆ ใคร่ ๆ สไตล์ผู้ใหญ่อ่านมากไป (สมัยนั้นนิยมอ่านนิยายแปล พล็อตหวือหวา) แต่ก็รู้สึกเหมือนกันว่าเป็นงานที่ดี ละเมียดละไม ดูเป็น reality ดี ... สรุปไว้ว่า "ไว้แก่กว่านี้ค่อยอ่านละกัน" ณ บัดนี้... แก่ได้ที่แล้ว (ฮา) เรื่อง "วิหคที่หลงทาง" นี้ยังโครงเรื่องอ่อนอย่างที่เกริ่นไว้ในช่วงคำนำ เนื้อเรื่องเน้นบรรยายความรู้สึกของนางเอก เธอแต่งงานกับสามีสูงวัยกว่ามาก อยู่กินกันมา 5 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ถึงเริ่มรู้สึกทนกับความเฉยชาของเขาไม่ได้ ต้องการความสดชื่นในชีวิต..ด้วยการหย่าไปแต่งกับ ศราวุธ ชายหนุ่มที่อยู่ด้วยแล้วสนุกสนาน มีชีวิตชีวา และเธอรักเขา ความจริง รู้จักนางเอกแค่นี้ก็ไม่น่าจะอยากอ่านต่อแล้ว แต่สำนวนคนแต่งชวนติดตามดี--เป็นการแต่งพรรณนาถึงความรู้สึกของตัวละครได้อย่างดีเยี่ยมเลยแหล่ะ (แต่ถ้าอ่านเวลาไม่มีสมาธิ อาจคิดว่าพร่ำเพ้อมากไปหน่อย) เรื่องน่าสนใจมากขึ้นเมื่อผู้แต่งใส่ปฏิกิริยาของคุณธนา (สามีที่ภรรยาบอกตรง ๆ ว่าฉันโคตรเบื่อคุณเลย จะหย่าไปแต่งกับกิ๊ก) ซาบซึ้งกับความดีของเขา ถูกใจกับการโต้ตอบของเขา อึ้งกับความคิดของนางเอก ชื่นชมคุณแม่ของธนา อยากรู้ว่าเพื่อนและญาติ ๆ จะทำยังไงเมื่อรู้ข่าว ... ทำไปทำมา เลยอ่านจบไม่รู้ตัว บรรยากาศในเรื่องออกจะเก่าไปหน่อย (แต่งไว้ตั้งแต่พ.ศ. 2501) แต่มาอ่านย้อนยุคก็เพลินดี ได้อารมณ์นิยายพาฝันเวอร์ชั่นหลังแต่งงาน ชอบประเด็นหนึ่งที่บอกว่าชีวิตคู่ที่อัปปางลงนั้น ไม่ใช่เพราะฝ่ายหญิงไม่ดีคิดนอกใจ ฝ่ายชายก็มีส่วนทำให้ผู้หญิงออกไปหาความอบอุ่นนอกบ้านเหมือนกัน (ในเรื่องจะบอกว่าผู้หญิงก็เหมือนชาวเอสกิโม อยากได้ไฟในชีวิต) และที่ชอบอีกจุดคือตัวละครเป็นมนุษย์สมจริงมาก สาวิตรีด่าตัวเองว่าเป็นหญิงบาป คิดมีชู้และทิ้งความสบายไปลำบาก ฯลฯ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้--และโทษไปโน่นว่าคงเป็นเวรกรรมของเธอเอง (นิสัยคนไทย) ฝ่ายคุณธนาก็ยังรักภรรยา ทั้งที่เธอหยามเขาซะขนาดนั้น ...อาจเว่อร์ไปนิด แต่ในชีวิตจริงมันก็มีแบบนี้นะ ดีหน่อยที่เรื่องนี้มีมือที่สาม มือที่สี่ไม่มาก จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องไหนไม่รู้ เพื่อนมามีบทบาทเป็นมือที่สาม แล้วก็มีเพื่อนของเพื่อนมาแจมอีก ตอนนั้นยังเด็ก อ่านแล้ว "รับไม่ได้" พอเหลือบดูอีกทีว่าแต่งมา 40 กว่าปีแล้ว ก็อึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าประเด็นก็ยังทันสมัย สามารถอ่านแล้วเข้าใจตัวละครได้ ... บอกให้รู้ว่าเรื่องผัว ๆ เมีย ๆ นี่ไม่มีวันล้าสมัยจริง ๆ หมายเหตุกับตัวเอง: นางเอกเรื่องนี้มีบุญนะ สวยก็สวย คิดนอกใจสามี (แบบประกาศโต้ง ๆ) ก็ยังมีแต่คนเห็นใจ คอยช่วยเหลือ ... ไม่น่าจบแบบนี้เลย โอเค มันสบายใจกับคนอ่านดี แต่มันจุดเชื้อให้นอกใจสามีนิด ๆ นะนี่   Create Date : 22 สิงหาคม 2549 12 comments Last Update : 22 สิงหาคม 2549 0:40:45 น. Counter : 2296 Pageviews. Share Tweet

ไม่ค่อยได้อ่านงานของกฤษณา อโศกสิน ส่วนใหญ่ติดใจงานของ ว. วินิจฉัยกุล มากกว่าจ้ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 22 สิงหาคม 2549 0:41:30 น.

ติดใจคำนี้ค่ะ ===> ณ บัดนี้... แก่ได้ที่แล้ว นิยายของคุณกฤษณา อโศกสิน เคยอ่านแค่ ปลาผิดน้ำ กับ บ้านขนนก เองค่ะ ซึ่งตอนที่อ่านนั้น ยังไม่แก่ได้ที่เลยค่ะ   โดย: Masaomi 22 สิงหาคม 2549 7:02:15 น.

เคยอ่านงานกฤษณา ตอนด็กๆ ก็ไม่ชอบเหมือนกันแฮะ ชอบพวกสำนวนหวือหวาน่ะ   โดย: grappa 22 สิงหาคม 2549 8:38:12 น.

เคยอ่านบุษบกใบไม้แต่ตอนนั้นยังกระเตาะอยู่เลยไม่ค่อยชอบเท่าไร ทุกวันนี้ยังไม่เคยหยิบงานของกฤษณามาอ่านอีกเลย แสดงว่าเรายังไม่แก่ใช่ป่ะ 55 สงสัยต้องลองไปหามาอ่านใหม่อีกที   โดย: กระปุกกลิ้ง 22 สิงหาคม 2549 10:28:09 น.

ช็อค จะบอกว่าเราชอบงานของกฤษณามาก ที่สำคัญคือ **ชอบ*มา*นาน*มาก*แล้ว** chip ไม่อยู่ สงสัยจะเป็นเล่าจื๊อ (มั้่ง) เกิดมาแก่เลย   โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ (the grinning cheshire cat ) 22 สิงหาคม 2549 12:25:44 น.

อือม์ เราคิดว่าคนที่อ่านงานของกฤษณาแล้วสนุกหรือลุ้นได้เนี่ย ต้องแก่ในระดับนึงน่ะ (พอมาคิด ๆ แล้ว หยาบคายเหมือนกันนะ คำนี้ -- เอ้า ใช้คำว่า "มีวุฒิภาวะทางปัญญา" หรือ "แก่แดด" ละกัน 555) ก็เรื่องส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แบบไม่ใช่วัยใสนี่นา   โดย: ยาคูลท์ 22 สิงหาคม 2549 13:21:54 น.

ตอนนี้กำลังพยายามอ่านงานของคุณป้ากฤษณาเหมือนกัน เรื่องใหม่ล่าสุดของคุณกฤษณาที่เพิ่งออก คือ "ลายดอกไม้ร่วง" ได้หนังสือมาแล้ว แต่ยังไม่กล้าอ่าน เพราะรู้เรื่องแล้วว่าเรื่องเป็นไง กลัวทนไม่ได้อยากตบนางเอก (ฮ่า ๆ) เลยส่งไปให้แม่อ่านก่อน (เพราะแม่คงแก่ได้ที่แล้ว อิอิ) กำลังอ่าน "เงาจันทร์" อยู่ค่ะ เรื่องนี้นางเอกพิการ แต่พยายามทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อสังคม   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 22 สิงหาคม 2549 13:30:09 น.

ไม่เคยอ่านงานของกฤษณาเลยค่ะเพราะคิดว่าไม่ใช่แนว(ของตัวเอง) มาอ่านพล็อตดูแล้วก็ไม่ชอบจริงๆซะด้วยสิ ว่าแล้วก็แว๊บไปดูเรื่องอื่นดีกว่า   โดย: หมูย้อมสี 22 สิงหาคม 2549 16:41:27 น.

ไม่ออกความคิดเห็น (เกิดไม่ทันหุหุ)   โดย: สายลมอิสระ 22 สิงหาคม 2549 17:49:04 น.

มาตกอกตกใจเป็นเพื่อนกับลูกสาวโมโจโจโจ้ ครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว เคยชอบงานของกฤษณา มาก ๆ ชนิดไล่อ่านดะไปเลย อินมาก ตอนอ่านนั่นอายุยังไม่เยอะเลย พอมาบัดนี้อายุเยอะขึ้นเลิกอ่านเรื่องสมจริงแบบนั้น หันมาอ่านเรื่องหวานแหววแทน !   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 22 สิงหาคม 2549 20:10:22 น.

^ ^ ตกใจเหมือนกันค่ะ นึกมาตลอดว่าไม่น่าจะมีนักอ่านวัยเด็กหรือวัยรุ่นที่ชอบงานของคุณกฤษณา แสดงว่าความแตกต่างทางรสนิยมนี่เป็นอะไรที่แสดงให้เห็นได้ตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่เพราะโตแล้วค่อยต่างกัน ตกใจตัวเอง.. เมื่ออ่านเล่มนี้แล้วดันสนุก ลุ้นตาม   โดย: ยาคูลท์ 23 สิงหาคม 2549 0:03:37 น.

โฮะโฮะ...แปลว่าเรายังไม่แก่... ไม่เคยชอบงานเรื่องไหนของกฤษณาเลยค่ะ เราว่ามันหนักมากๆ แล้วก็ drama แบบสุดๆ ไม่ใช่สไตล์เราเลยแหละ   โดย: หวัน (หวันยิหวา ) 23 สิงหาคม 2549 0:09:51 น.