|
ตอนที่ 69 อดทนไว้... (yaoi)
***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^
(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)
ดึกแล้ว....แต่นิกกี้ยังไม่หลับ....
หลังจากนอนถอนใจก่ายหน้าผากนับแกะแล้วนับแกะอีก หนุ่มหน้าตี๋ก็ลุกจากเตียง
ลงไปชั้นล่างของบ้าน เข้าครัวไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋องเย็นๆที่แช่ไว้ออกมา
จัดแจงเปิดดื่มหน้าทีวี... ดูข่าวไป...จิบเบียร์ไปพลางๆ...
แต่ทั้งหมดที่เขาทำ มันไม่ได้ทำให้รู้สึกหายเครียดแล้วเพลิดเพลินเลยสักนิด
นิกกี้มองนาฬิกาติดข้างฝา มันบอกเวลาเที่ยงคืนแล้ว...
ตลอดวันนี้ นอกจากคิดเรื่องตัวเองแล้ว เขายังรู้สึกคิดถึงพี่ชายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
แต่ถึงจะโทรไปหาทั้งวันจนโดนพี่บ่น... เขาก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้จนแปลกใจตัวเอง
.... นิกกี้นึกถึงโทรศัพท์ขึ้นมาก็เงยหน้ามองไปข้างบน... เขาไม่ได้หยิบมือถือลงมาด้วย
เฮ้อ.....ป่านนี้พี่น้ำหลับไปแล้วแหง...
เจ้าหนุ่มตี๋ถอนใจ ทั้งที่ตาเขามองไปที่ทีวี แต่ความจริงแล้วมันเหม่อลอยไปถึงไหนๆ
คนที่นอนไม่หลับมาตลอด ตั้งแต่โดนเพื่อนบอกเลิกคบอย่างเขา ควรจะทำอะไรดี
นอกจากทำเป็นเก่งต่อหน้าคนอื่น แล้วกลับบ้านมานั่งเหงาเรื่อยเปื่อย
รู้สึกทรมานใจอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้....
ตอนนั้นเอง... ท่ามกลางความเงียบของบริเวณรอบๆบ้าน จู่ๆก็มีเสียงรถ
ขับเข้ามาจอดที่หน้ารั้วบ้านให้ได้ยิน และตามมาด้วยเสียงออดหน้าประตูรั้ว...
เฮ้ย!?... ใครมาวะ? ป่านนี้...
นิกกี้ทำหน้างง วางเบียร์กระป๋องในมือลง แล้วรีบเดินออกไปดู
เมื่อออกไปเห็นแขกคนคุ้นเคยที่มาหาเขาถึงบ้านยามวิกาลเช่นนี้
แม้จะแปลกใจแต่หนุ่มหน้าตี๋ก็ยิ้มรับทันที ที่เดินออกมาเจอน้องแบงค์ยืนรอเขา
ในมือหนุ่มน้อยถือถุงของกินถุงใหญ่มาด้วย..
...ประตูรั้วเปิดกว้างต้อนรับเจ้าของรถ BMW สีขาว ให้ขับเข้ามาจอดเรียงต่อจาก
รถของเพื่อนๆเจ้าของบ้านซึ่งฝากจอดไว้อีกสองคัน รวมรถของนิกกี้เข้าไปด้วย
เท่ากับว่าบ้านหลังสีเขียวอ่อนแสนสวยตอนนี้ มีรถหรูสวยสะดุดตาจอดเบียดกัน
อยู่ในโรงจอดรถถึงสี่คัน..
แบงค์มาได้ไง55 นึกว่าหลับไปแล้วนะเนี่ย พี่คิดถึงก็อุตส่าห์ไม่โทรหา
โห...เอาอะไรมาเยอะแยะ ของกินทั้งนั้นเลยใช่มั้ย555 อย่างนี้พี่ก็อ้วนแย่ดิ....หึ////
แบงค์ไปแวะเซเว่นมาครับ... โทรหาพี่นิกแล้วแต่ไม่รับเลย
อ๋อ..มือถือพี่อยู่บนห้อง พอดีพี่ลงมาดูทีวีข้างล่าง
แล้วทำไมไม่ดูบนห้องล่ะครับ?
เอ่อ.......แหะ.. คือ พี่ลงมาจิบเบียร์นิดหน่อยน่ะ ขี้เกียจขึ้นๆลงๆหยิบเบียร์เดี๋ยวมันไม่เย็น
ก็เลยนั่งข้างล่าง....ดูทีวีไปเรื่อย..... ว่าแต่แบงค์มามีอะไรรึเปล่า?
คำตอบของนิกกี้ ทำเอาแบงค์ชะงักเท้าขณะที่กำลังก้าวพ้นธรณีประตูเข้าบ้านเล็กน้อย
...........เปล่าครับ....พี่นิกกินเบียร์เหรอครับ... งั้นนี่ก็กับแกล้มครับ.. หนุ่มน้อยยิ้มให้
ชูถุงเซเว่นให้คนรักรุ่นพี่ดูแล้วรับไป
จ้า55 นิกกี้ยิ้มตาหยี ถือถุงของกินเดินนำหน้าเข้าครัวแล้วรื้อหาจานชามออกมา
จัดของกินต่างๆใส่.. จังหวะนั้นคนมาหาก็รีบเอ่ยปาก
คืนนี้แบงค์ขอค้างบ้านพี่นิกนะครับ
หือ....///// ได้สิ! 55ดีเลย รีบอนุญาตทันทีทันควันด้วยความดีใจ เขากำลังเหงาๆ
เบื่อๆ เศร้าเซ็งอยู่พอดี มีคนรักตัวเล็กมาอยู่ด้วยดีกว่าเป็นไหนๆ
พี่นิก...........ดีใจที่แบงค์มาหามั้ยครับ
ห๊ะ? ก็ต้องดีใจสิ55 ถามอะไรแปลกๆนะเรา
ไม่อยากอยู่คนเดียวตอนนี้ใช่มั้ยครับ...
.....หื้อ?..อื้ม....กำลังเหงาเลย...หึหึ... เอามือขยี้หัวคนถามเล่นอย่างเอ็นดูแล้วยิ้มกว้างให้
พี่นิก...............พี่นิกไม่ต้องยิ้มกว้างขนาดนั้นก็ได้นะครับ..
แบงค์ก้มหน้าพูดขณะที่ช่วยดึงถุงไส้กรอกรมควันมาแกะใส่จาน
ทำไม?.. หนุ่มตี๋ขมวดคิ้วงงทันที หยิบไส้กรอกในจานเข้าปากเคี้ยวพลางถาม
คนรักของเขามีท่าทีแปลกๆ.... อะไรน่ะแบงค์.. แบงค์เป็นอะไรรึเปล่า..มีเรื่องอะไรรึเปล่า?
ถ้าพี่นิกไม่ได้อยากยิ้ม ตอนที่อยู่ต่อหน้าแบงค์ก็ไม่ต้องยิ้มก็ได้ครับ.....ฮึก......ฮึก
.แบงค์ไม่ชอบเลย...ฮึกฮือ....อดทนไว้ทำไมครับ...ฮือออ
อ้าวเฮ้ย!!|||||||| แบงค์! อยู่ดีๆร้องไห้ทำไม!?
นิกกี้ตกใจ จู่ๆแบงค์ก็พูดไปสะอื้นไป เขาต้องรีบดึงตัวมากอดแนบอก เช็ดน้ำตาให้
แบงค์ขอโทษครับ...ฮือ...เป็นเพราะแบงค์พี่นิกถึงต้องเจอเรื่องอย่างนี้..ฮึกฮึก
...เพราะแบงค์คนเดียว..ฮือออ
นิกกี้นิ่งฟังอยู่สักพักก็พอจะเข้าใจได้ แบงค์เอาแต่พูดโทษตัวเองอย่างนี้ แสดงว่า
คงรู้เรื่องที่เขาถูกเพื่อนๆรังเกียจจนเลิกคบค้าสมาคมด้วยแล้วแน่ๆ
..........แบงค์..
ฮึก..พี่นิกอย่าปิดแบงค์เลยนะครับ.. พี่บาสเขาบอกแบงค์หมดแล้ว..
ถึงว่าสองสามวันมานี้ไม่เห็นพวกพี่วีพี่อาทเลย...ฮืออ...เพราะแบงค์....แบงค์ขอโทษ
ฮึ่ม!!...ไอ้บาส! นิกกี้ทำหน้าเครียด ขบกรามเอ่ยชื่อเพื่อนอย่างโมโห
สั่งห้ามไว้แล้วเชียวไอ้เพื่อนบ้ามันดันปากโป้งจนได้! เห็นผลที่ตามมาไหมเล่า
ไม่พ้นทำให้แบงค์ต้องเสียใจ.. แบงค์กลัวมาตลอดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร
ถึงเอาแต่เฝ้าโทษตัวเอง แบงค์!||||||||||| อย่าร้องสิ! แบงค์ไม่ผิดนะแบงค์!
ฮือ~ ถ้าแบงค์ไม่มายุ่งกับพี่นิก...ฮึก..พี่นิกก็คงไม่ต้องเสียใจอย่างนี้..
พูดบ้าๆ!! เรารักกันมีอะไรต้องเสียใจ! พี่มีความสุขได้ยินมั้ย!!!
.........พี่นิก...
แบงค์ รอพี่ข้างล่างนี่ก่อนนะแป๊บเดียว เดี๋ยวพี่มา ขอไปจัดการไอ้ตัวปากดีก่อน!
นิกกี้สั่งเสร็จก็รีบจ้ำอ้าวขึ้นบันไดไปชั้นบน ทิ้งให้หนุ่มน้อยตกใจกับอาการโกรธเกรี้ยว
ของแฟนตัวเอง ร้องถามตามหลังไปด้วยหน้าตื่นๆ
พะพี่นิก!|||||||||| อึก..พี่นิกจะทำอะไรครับ!!?
..................................
................
......
เมื่อหนุ่มตี๋เข้ามาในห้องนอนของตัวเองได้ ก็ตรงดิ่งไปคว้ามือถือที่วางไว้
บนโต๊ะข้างหัวเตียงทันที เขารีบหยิบมันขึ้นมากดโทรออก
โทรหาไอ้เพื่อนตัวดีที่ทำสาระแนรู้มาก ส่งแบงค์มาหาเขา
ฮัลโหล? 55ไรวะตี่ ไม่หลับไม่นอนนะมึง คนรับสายนอนไปแล้วแต่ต้องตื่นมาคุย
บาสหัวเราะใส่ทันที เพราะเห็นว่าเป็นนิกกี้ ยังไม่รู้ตัวว่าทำให้เพื่อนหน้าตี๋โกรธเขาแค่ไหน
เออกูเองไอ้เชี่ยบาส! กูจะนอนหลับได้ไง แฟนกูมานั่งร้องไห้อยู่ในบ้านกูเนี่ย!
ไอ้สัด! เสือกบอกจนได้นะไอ้ปากไม่มีหูรูดเอ๊ย! กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้บอก
บอกว่าอย่าๆ!! มึงทะลึ่งบอกแบงค์ไปทำไมไอ้เชี่ย!
นิกกี้เล่นต่อว่าฉอดๆใส่จนบาสมึน
อ้าวเฮ้ย!||||||| เชี่ยนิก! นี่มึงโทรมาด่ากูเหรอ! กูผิดงั้นสิ!
มึงเพิ่งรู้ตัวเหรอ! แบงค์เขารู้เรื่องแล้วเอาแต่โทษตัวเอง! กูไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
ถึงได้ห้ามมึง แต่มึงแม่งก็สาระแนจริงๆไอ้บาส! ใครใช้ให้มึงพูดวะ!!.......อ๋อ!..นี่มึง!
มึงเกลียดแบงค์ใช่มั้ย! ถึงได้ทำแบบนี้!! เห็นเขาเสียใจแล้วมึงมีความสุขมากงั้นสิ!
ต่อไปมึงไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกูอย่างนี้อีกนะ! อย่าทำอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่น
ถ้ามึงไม่สนใจแบงค์ก็เห็นแก่กูบ้าง! จะให้กูต้องกลุ้มใจไปถึงไหนวะแม่ง! ให้ตายเหอะ!
บาสกำโทรศัพท์แน่น นิ่งฟังด้วยแววตาที่ไหวระริก เขาไม่คาดคิดมาก่อน ว่าการกระทำ
ของตัวเอง จะได้รับผลตอบแทนเช่นนี้
....มึงคิดจะฟังกูบ้างมั้ยนิกกี้!..
กูจำเป็นต้องฟังมึงด้วยเหรอไอ่ควาย!!!
ฮึก!..........เอ้อ!!! กูมันเสือก! เสือกเป็นห่วงมึง! เสือกคิดถึงความรู้สึกของมึง
มากกว่าใครๆ! กูลืมนึกไปว่ามึงไม่เคยมีกูอยู่ในสายตา มีแค่ไอ้แบงค์ที่มึงแคร์!!!....
.......ฮึก...เออใช่! กูมันแม่งไม่มีเชี่ยอะไรดีเลย!!!
บาสพูดแล้วตัดสายทิ้งทันที เขาโยนมือถือให้ห่างตัวไว้บนที่นอนอย่างโมโห
แล้วลงไปนั่งกับพื้นข้างเตียง ปล่อยให้น้ำตาที่อัดอั้น มันไหลออกมาเสียให้พอ..
วันนี้บาสถามที่อยู่จากหนูแนนแล้วไปหาแบงค์ถึงบ้าน.. เพื่อบอกเรื่องที่เขาคิดว่า
แบงค์ควรจะรู้... รู้แล้วจะได้ไปคอยอยู่ข้างๆนิกกี้.. ทำให้เพื่อนเขาทุเลาความเสียใจที่มี
ถึงแม้ตัวเขาเองก็เสียใจไม่ต่างกันไปที่ต้องถูกวีกับอาทโกรธจนพาลเลิกคบไปด้วย
แต่ก็คงไม่เท่ากับนิกกี้ ซึ่งคิดว่าตัวเองโดนเกลียดแล้วยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนๆ
ต้องแตกหักกัน... บาสเตรียมใจไว้แล้วเมื่อบอกแบงค์ไป เขารู้ว่านิกกี้ต้องโกรธ
แต่เขาก็ทนเห็นเพื่อนเศร้าอยู่ลำพังไม่ได้.. และคนที่นิกกี้ต้องการก็ไม่ใช่เขา...
คนที่จะเข้าไปปลอบโยนหัวใจของนิกกี้ได้มีแต่แบงค์เท่านั้น.. เขาจำต้องทำ
ฮึก...ฮึก.....~~ ฮือ~~อ..ฮืออออ!!!! บาสนั่งร้องไห้อย่างไม่อายใคร
แน่ล่ะ..ก็เพราะเขาอยู่คนเดียวในห้องนอนของตัวเอง.. ชายหนุ่มปาดน้ำตาทิ้งเท่าไหร่
มันก็ยังไหลออกมาไม่ขาดสาย.... เขาผิดมากใช่มั้ยที่เป็นห่วงมัน..
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด น้อยใจเกินจะเก็บความเสียใจไว้อยู่ พาลโมโหมากเข้าก็ลุกขึ้นมา
ปาข้าวของรอบตัวระบายอารมณ์ ทั้งกองหนังสือ ตะกร้าผ้า แผ่นซีดี หมอน ผ้าห่ม
กระเป๋าเป้ ซองใส่เอกสาร กระจุยกระจายเละเทะเกลื่อนพื้น โต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด...
.............เสียง..
...เสียงโครมครามทำเอาคนนอนหลับสะดุ้งตื่น ดังมาจากในห้องของ
คุณลูกชายเจ้าของบ้านผู้หยิ่งจองหอง ...
...เด็กหนุ่มผู้ถูกคนทำเสียงดังสะเทือนหัวเหม็นขี้หน้ายิ่งกว่าอะไรนั้น
ถึงกับลุกมานั่งเหวอกลางที่นอน...
ยู...รู้สถานะของตัวเองว่าเป็นเพียงผู้อาศัยของบ้านหลังนี้ ทางที่ดีจึงไม่ควรเข้าไปยุ่ง
ทั้งที่ใจเขาก็อยากรู้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...
... แล้วเสียงโครมครามจากห้องข้างๆก็เงียบไป
เกิดของขึ้นอะไรของเขากันวะ||||||||||...
คนที่อยู่ในห้องนั้นเขาจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ... เด็กหนุ่มผมตั้งขมวดคิ้วอย่างชั่งใจ
ก่อนลองเอาหน้าแนบกับกำแพงด้านบนหัวนอน แล้วเงี่ยหูฟัง...
เงียบเกินไปหรือเปล่า... หลังจากได้ยินเสียงการทำลายข้าวของขนานใหญ่
ไม่ได้ยินเสียงสบถ กร่นด่าใครแม้แต่แอะเดียว...
ยูถอนใจ คิดว่าคงมีแต่ความเงียบเท่านั้นแล้ว เด็กหนุ่มจึงล้มตัวลงนอนห่มผ้าตามเดิม
แต่เพียงแค่ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ต้องสะดุ้งลืมตาโพลงอีกครั้งให้กับเสียงแว่วที่น่าตกใจ
ฮือออ~~
. .......เสียงร้องไห้!?
ยูรีบลุกขึ้นแนบหูฟังเสียงให้ชัดกับกำแพงห้องบนหัวนอนตัวเอง... ใช่ด้วย!|||||||||...
ต้นตอเสียงไม่ใช่ผีสางที่ไหน แต่มาจากคุณพี่ชายเจ้าของห้องข้างๆ...
พังข้าวของเสร็จก็นั่งร้องไห้ต่อหรือ... เอ๊ะ...?...
แล้วยูก็ผิดสังเกตอีกครั้ง เมื่อเสียงร้องไห้นั้นปุบปับก็เงียบหายไปเสียเฉยๆ
จนบรรยากาศตกอยู่ในความเงียบกริบอย่างน่าประหลาดใจ
หรือเราหูฝาดวะ?|||||||||||
.........
................
.... ในห้องของบาส.......
ชายหนุ่มเจ้าของห้องนั่งเอามือปิดปากตัวเอง กลั้นเสียงสะอื้นไห้ไว้อย่างตกอกตกใจ
ทั้งที่น้ำตาก็ยังไหล เจ้าตัวกลับเอาแต่คอยกังวล หันไปมองทางผนังห้องฝั่งที่กั้นกลาง
ระหว่างห้องตัวเองและห้องข้างๆ...
มีคนอื่นเข้ามาอยู่ในห้องนั้นแล้ว เขาลืมไป!
ลืมสนิทว่าชั้นนี้ไม่ได้มีแค่เขาอยู่เพียงคนเดียวอีกแล้ว!
เจ้าหลานชายของคุณแม่เลี้ยงคนสวยที่ย้ายมาอยู่ห้องข้างกัน ไม่รู้จะได้ยินเสียงดัง
ที่เขาทำบ้างหรือเปล่า ........ เสียงโครมครามยังไม่น่าอายเท่ากับเสียงแหกปากร้องไห้
เมื่อครู่ของเขา||||||||||||.... ถ้ามันได้ยินขึ้นมา แล้วนี่เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!||||||||
ไอ้มาดร้ายๆที่ชอบข่มมันไว้ คงได้พังป่นปี้ยับเยิน..... เหลือแค่คนอ่อนแออวดเบ่ง
ฮึ่ม!||||||||||*||....ฮึกฮึก...ฮึ.. บ้าเอ๊ย!..
บาสบอกตัวเองให้หยุดร้องไห้แบบไม่แมนเลยสักนิดนี้ได้แล้ว
เขากลั้นเสียงสะอื้นน้ำตาตัวเอง กลั้นใจลุกจากพื้น เดินไปเปิดประตูห้อง
คงต้องลงไปล้างหน้าล้างตาแล้วหาอะไรเย็นๆดื่มดับอารมณ์เสียหน่อย...
....แต่.... ทันทีที่เปิดประตูห้องออกไป บาสก็ต้องตกใจจนสะดุ้ง ผงะหน้าเสีย
ได้แต่อึ้งมองเจ้าคนที่มายืนสบตากันตรงหน้าประตูอย่างไม่คาดคิด..
ไอ้เจ้าคนที่ไม่อยากให้มาเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ที่สุด มันดันทะลึ่งมายืนตัวแข็ง
ทำหน้าเอ๋อเท่อเล่อ จ้องใบหน้าที่อาบด้วยน้ำตาทั้งสองข้างแก้มของเขาเสียตาค้าง...
อึก!||||||||||||||| คะคือ!! เอ่อคือ!...พี่..พี่บาส!...
เล่นเอายูเหวอจนพูดไปไม่เป็น เมื่อเขาเปิดประตูออกมาเพราะคิดจะไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง
แต่ด้วยความคิดชั่ววูบในตอนที่กำลังจะเดินผ่านหน้าห้องบาสไป เด็กหนุ่มลองเขยิบเข้าไป
ใกล้ประตูแล้วแนบหูฟังเพื่อความแน่ใจอีกที ว่ามันไม่ได้มีเสียงอะไรแล้ว
ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้มาเห็นน้ำตาของคุณพี่ชายห้องข้างๆของจริง..||||||||||
อีกฝ่ายนั้นก็เหวอไม่แพ้กัน แถมยังเสียฟอร์มที่ต้องโดนเห็นเรื่องน่าอายจนโมโห
บาสรีบปาดน้ำตาแล้วตะคอกถามยูด้วยความไม่พอใจ
ฮึก!... -*- ฮึ่ม!!! มาทำอะไรแถวนี้!!? ...แอบฟังเหรอ!?
อึก!!|||||||||||||| ผมเปล่านะ! ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังอะไรพี่เลย!
แล้วมึงมาอยู่หน้าห้องกูได้ไง!!?.. ฮึ่ม! ไม่ต้องมายุ่งกับกู! ไปให้พ้น!!!
........ขะ..ขอโทษครับ|||||||||||.. ยูหน้าเสีย...
ยูถูกบาสด่าไล่อีกครั้ง ในจำนวนนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน
....เจ้าเด็กหนุ่มผมตั้งได้แต่พูดขอโทษเสียงอ่อย เขาเม้มปากด้วยความรู้สึกท้อใจ..
ปกติแล้วยูเป็นคนยิ้มเก่งและร่าเริงมาก เขามักจะยิ้มตาหยี เห็นสีสันของเหล็กดัดฟัน
ชัดเจนเสมอ
แต่ดูเหมือนในเวลานี้ รอยยิ้มสดใสของเขามันมีแต่จะทำให้
คนบางคนเห็นแล้วรำคาญใจเท่านั้น
หลังจากที่ได้เจอหน้ากันครั้งแรกนั้น.... ยูก็ไม่เคยยิ้มออกต่อหน้าบาสอีกเลย..
แต่เพื่อน้าสาวที่มีพระคุณกับเขามาก เด็กหนุ่มจึงได้แต่ท่องไว้ในใจเสมอว่า... อดทนไว้...
ยูเปลี่ยนใจยังไม่ลงไปชั้นล่าง เพราะดูท่าทางคนตรงหน้าเขาคงมีเป้าหมายเดียวกัน
จึงหันหลังคิดกลับเข้าห้องตัวเองไปก่อน แต่.. ก่อนที่เขาจะก้าวท้าวเข้าห้องไป
กลับต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงบ่นด่าจากคนข้างหลังเต็มสองหู
ไอ้เด็กเปรตเอ๊ย! เชี่ยไม่มีมารยาท! พ่อแม่ไม่สั่งไม่สอน!
ยูสะอึกถึงกับหน้ายุ่งทันที ไอ้คำหลังมันช่างสะกิดใจเขานัก !
เขาไปทำอะไรให้คนคนนี้นักหนานะ!? จึงต้องถูกด่าว่าแรงๆหลายครั้ง
โดนจงเกลียดจงชัง ด่าตัวเขายังไม่พอ นี่ถึงขนาดด่าว่าพ่อกับแม่เขาด้วย!
พี่บาส!! ผมไปทำอะไรให้พี่!!? ผมก็อยู่ของผมเงียบๆแล้ว!
ผมให้ความเคารพพี่ทุกอย่าง! พี่ไม่พอใจอะไร!? ทำไมถึงเกลียดผมนักหนา!!?
คาใจและเหลืออดจนทนไม่ไหว ยูลืมตัวจนหันไปตะคอกถามบาสอย่างใส่อารมณ์
ซึ่งนั่นยิ่งทำให้บาสไม่พอใจมากเข้าไปใหญ่
ก็เพราะมึง! มาเป็นภาระของพ่อกูไง!!! ไอ้พวกกาฝากคอยดูดเลือดชาวบ้าน!!!
บาสพูดออกไปแล้ว..... ใจเขาต้องกระตุกกับสายตาที่จ้องมองมาอย่างดุดันของเด็กผู้ชาย
ตรงหน้า ...สายตาที่แข็งกร้าวแต่ไหวระริกอยู่ในที.... บาสรู้สึกบอกไม่ถูกเพราะสายตานั่น
ไม่ได้ทำให้เขากลัว.... แต่มันทำให้ความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้นในใจเขาอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
ยูกำมือแน่นทั้งสองข้าง กำแน่นและเกร็งอย่างที่สุดจนดูเหมือนตัวเขา
กำลังสั่นให้เห็นนิดๆ... แค่เพียงมองดูก็รู้ได้ ว่าอาการเช่นนี้หมายถึงอะไร
ยูโกรธจนแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่... แต่เขาไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรบาสออกไป
แม้แต่คำเดียว ทำเพียงแค่หลับตาลงเพื่อระงับโทสะ เด็กหนุ่มพยายามกัดกรามแน่น
แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดช้าๆอยู่สองสามที ก่อนจะรีบหันหลังเข้าห้องตัวเอง
เสียงปิดประตูกระแทกใส่หน้า ดังและแรงพอที่จะทำให้คนข้างนอกสะดุ้งโหยง
........นี่เขาทำให้มันโกรธหรือ!!?... บาสอดคิดแล้วทำหน้าแหยเล็กน้อยไม่ได้
นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ยูโกรธเขา... ที่ผ่านมาไม่ว่าเขาจะด่าจะว่ามันอย่างไร ไอ้ยูก็ไม่เคย
มีท่าทีแข็งกร้าวต่อเขาเช่นนี้มาก่อนเลย ...หรือจะเป็นเพราะหนนี้เขาพูดรุนแรงเกินไป..
บาสได้แต่ยืนมองประตูของห้องข้างๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อคนในห้องนั้นเป็นครั้งแรก....
........เฮ้อ!...||||||||||||||.... เออ.....ฮึ! กูผิดอีกแล้วสิ!.....เชี่ยเอ๊ย~~ แม่งงง!..
ใครๆก็โกรธกู!!..เอ้อ! ดี! ...เออเอาเข้าไป! โกรธกูกันให้หมดโลกเลยไป!...
กูมันเชี่ย...กูมันเลว....~~ เออกูไม่ดี~~~ เชี่ยสัดๆ...
บาสบ่นกระปอดกระแปดอย่างประชดชีวิตตัวเอง ขณะที่เดินลงบันไดไปยังชั้นล่าง..
*****************************
หลังจากได้ยินเสียงคนรักรุ่นพี่ โทรศัพท์ไปด่าเพื่อนสนิทให้ดังลั่นบ้าน
คนที่เป็นสาเหตุก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
พี่นิกโทรไปว่าพี่บาสเขาทำไมครับ!?
น้องแบงค์นั่งหน้าบึ้ง หน้างอใส่นิกกี้ที่ทำเป็นไม่สนใจ ยกเบียร์ขึ้นจิบแล้วหยิบนู่นนี่กิน..
พี่นิก!....ฮึก!! ถ้าพี่นิกไม่ยอมโทรไปขอโทษพี่บาส!
แบงค์จะกลับบ้านจริงๆด้วยนะครับ!
หนุ่มตี๋ชะงัก มีกรอกตาคิดเล็กน้อย ........... ก่อนจะทำเฉยเอื้อมมือไปหยิบรีโมทย์ทีวี
อึก! |||||||||||*|| พี่นิก!!....พี่นิกทำอย่างนี้ไม่ถูกนะครับ! คนที่ผิดน่ะพี่นิกต่างหาก!
ทำไมไม่ยอมบอกแบงค์ครับ!? เรื่องใหญ่อย่างนี้สักวันแบงค์ก็ต้องรู้อยู่ดี!!
พี่บาสเขามาบอกแบงค์มันก็ถูกแล้ว! ถ้าเป็นแบงค์บ้างที่มีเรื่องกับเพื่อนเพราะพี่นิก
แล้วปิดเงียบไว้ไม่ยอมบอกพี่นิก พี่นิกจะรู้สึกผิดแล้วเสียใจมั้ยครับ!!?
หนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋เถียงไม่ออก แต่ก็ยังแถไปพูดพึมพำไม่ยอมมองหน้าคนตัวเล็ก
ที่เอาจริงเอาจังจ้องหน้าเขาอย่างไม่ลดละ เอ้อ....||||||||||| ...ก็...แบงค์ก็อย่าโทษตัวเองสิ..
ถ้าไม่อยากให้แบงค์รู้สึกผิดไปมากกว่านี้ ... พี่นิกต้องขอโทษพี่บาสก่อนครับ...
อยากจะเสียเพื่อนดีๆไปอีกคนเพราะแบงค์หรือไงครับ.....
คำพูดของแบงค์ กระทบใจของนิกกี้จนชายหนุ่มต้องหันมามองหน้าคนรักตรงๆจนได้
แล้วเมื่อหนุ่มตี๋ได้มองเข้าไปในดวงตากลมโตที่สั่นไหวราวกับจะร้องไห้ได้ตลอดเวลา
คราวนี้คนใจอ่อนก็ต้องยอมจำนน...
พี่บาสเขารักพี่นิกมากเลยนะครับ... ถึงพี่เขาจะรู้ว่าสองคนคบกันเขาก็ไม่รังเกียจอะไร
พี่เขาบอกกับแบงค์ว่าไม่มีอะไรจะทำให้เขาเลิกเป็นเพื่อนกับพี่นิกได้หรอก ไม่ต้องกังวล
ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น พี่บาสบอกว่าจะอยู่ข้างพี่นิกเสมอ...... เขาดีขนาดนี้..ฮึกฮึก
ฮือออ~~..พี่นิกก็ยังไปว่าเขาอีก...ฮืออ ไปว่าพี่บาสเขาทำไมครับ!~ฮือออฮืออ
ถ้าไม่อยากให้แบงค์คิด พี่นิกก็อย่าทำให้แบงค์คิดสิครับ! ว่าเป็นเพราะพี่มาคบกับแบงค์
ถึงไม่เหลือใคร....ฮึกฮืออ
แบงค์พูดจบก็ลุกจากเก้าอี้ หยิบกุญแจรถ แต่นิกกี้รีบตะครุบมือแย่งกุญแจไป
แล้วดึงให้หนุ่มน้อยนั่งลงที่เดิมพลางซับน้ำตา
พี่ขอโทษ..........ค้างนี่เถอะนะ....นะ
................เชื่อที่แบงค์พูดบ้างมั้ยครับ...
ทุกอย่างเลย.................ยกเว้น..
อะไรครับ?..
ไม่ว่าจะยังไง มันไม่ใช่เพราะแบงค์ แล้วก็ไม่ใช่ว่าไม่เหลือใคร
ดูอย่างตอนนี้สิ... ก็มีแบงค์อยู่ตรงหน้าพี่นี่ไงครับ..
...........////// พี่นิก...
เพราะงั้น.....อ่ะ...
หือ? เอาโทรศัพท์แบงค์มาให้แบงค์ทำไมครับ?
ก็โทรหามันให้พี่ทีสิ...แหะ...|||||||| เมื่อกี้พี่ด่ามันไว้เยอะ ป่านนี้ไอ้บาสยังนั่งด่าพี่ไม่เลิกแน่
กลัวมันไม่ยอมรับโทรศัพท์พี่น่ะสิ ..แหะๆ..แบงค์......ช่วยโทรไปแล้วเกริ่นให้พี่หน่อยนะ
หึฮะฮะ..ฮะฮะ /////...ได้สิครับ!
น้องแบงค์ยิ้มออก รีบโทรไปหาบาส... บอกให้รู้ว่านิกกี้เสียใจและอยากขอโทษมากแค่ไหน
ก่อนจะส่งให้ทั้งคู่คุยกันเอง เพื่อเก็บรักษาความรู้สึกดีๆของความเป็นเพื่อนเอาไว้
ไม่ปล่อยให้อารมณ์โกรธเพียงชั่ววูบมาทำลาย..
********************
***************************
ที่ผับ..........
......... น้ำและเพื่อนๆเฮฮาท่ามกลางเสียงเพลงจังหวะเร้าใจ..
ทุกคนตะโกนแข่งกันคุยแล้วหัวเราะอย่างออกรส เอสต้องคอยเตือนน้ำ
ไม่ให้หยิบแก้วผิด มีแค่น้ำและกรเท่านั้นที่ไม่ดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์
..... ส่วนทางด้านเปากับโจ้ที่แอบตามทุกคนมา ก็แอบซุ่มอยู่ไกลๆ
คอยระวังไม่ให้กลุ่มเป้าหมายของพวกมันสังเกตเห็น
เฮ้ยมึงเอาไงดีวะเปา เขาเกาะกลุ่มกันแจอย่างนั้น ...หรือว่าเอาไว้วันหลัง..
เชี่ยโจ้! มึงอย่าป๊อดนักได้มั้ยวะ!! แม่งน่ารำคาญว่ะ!
มึงก็รู้เฮียเต๋าโทรมาทวงเงินพวกเราแล้วนะ!! รอได้เหรอ!
ต้องรีบลงมือให้เร็วที่สุด แล้วคืนนี้ก็โอกาสเหมาะหาไม่ได้ง่ายๆแล้ว!!
แล้วมึงจะหาทางแยกพวกเขาออกมาได้ยังไงล่ะ!?
เออน่า! เดี๋ยวชนๆอย่างนั้น มันก็ต้องปวดฉี่กันบ้างล่ะวะ!
เออเฮ้ย! จริงด้วยมึง! เฮ้ยนั่นดูดิ!! คุณชัยลุกแล้วเว้ย!!
เปาพูดลิ้นยังไม่ทันเข้าปาก โจ้ก็ตาโต รีบชี้ให้ดูทางเจ้านายของพวกมันที่กำลัง
จะแยกตัวออกจากกลุ่ม
........... อ้าวชัยจะไปไหน? น้ำเงยหน้ามองตามร่างของเพื่อนผู้สูงโปร่ง
ห้องน้ำ เดี๋ยวมา เชฟหนุ่มหันมายิ้มบอกเพื่อนอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินไป
เจ้าลูกน้องที่คิดไม่ซื่อนั้น วางแผนนัดแนะกัน แล้วรีบตามไปยืนดักรอชัย
แถวหน้าประตูห้องน้ำชาย รอเจ้านายของพวกมันออกมาด้วยใจจดจ่อ
โจ้ดูลุกลี้ลุกลน ตื่นเต้นเกินเหตุจนเปาต้องเตือน
เชี่ยโจ! มึงอยู่นิ่งๆดิว่ะ!!
เออๆ|||||||||||||| กูรู้น่า! ...เฮื่อย! เมื่อไหร่จะออกมาซักทีวะ...
โจ้ชะเง้อคอคอยมองทางหน้าประตูห้องน้ำ แล้วเปาก็สะกิดเรียก
กูว่ามึงเอายามาให้กูดีกว่าไอ้โจ้ มึงสั่นอย่างนี้เดี๋ยวเสียแผนหมด
อ้าวแล้วจะให้กูทำอะไรล่ะ!?
มึงก็พยายามทำตัวไม่ให้มีพิรุธไง! อยู่ให้เฉยที่สุดทำได้มั้ย!
อะ..โอเค|||||||||...........เฮ้ยเปา! ออกมานู่นแล้ว!
เฮ้ย!ไอ้โจ้! มึงเดินเข้าไปชนเลย!! เดี๋ยวกูเป็นคนคุยเอง!
เปารีบผลักโจ้ให้เดินหน้าเข้าไปหาชัยทันทีที่เห็นตัว
เหวอ~~~!!!||||||||| เบาๆสิโว้ย!
แล้วโจ้ก็ถลาเอาตัวเข้าไปกระแทกกับหลังของชัยไม่แรงนัก แต่ก็มากพอจะทำให้เซ
โอ๊ะ!!!?||||||| ชัยตกใจแต่ยังทรงตัวอยู่ เขารีบหันไปมองหาต้นเหตุที่ทำให้
เสียหลักเกือบล้มทันที... อ้าว! ..ไอ้โจ้! โธ่555
อึ๋ย~||||||||| คุ..คุณชัย.........ผะผม ..ผมขอโทษครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจ!
โจ้ไม่กล้าสบตาด้วย รีบยกมือทำท่าขอโทษขอโพยอย่างเดียว
ส่วนเปาก็รีบตามมาสมทบ ทำเป็นบังเอิญเจอกันแบบไม่คาดคิดด้วยท่าทางร่าเริงสุดๆ
อ้าวคุณชัย!! 55มาเที่ยวที่นี่เหมือนกันเหรอครับ555 ที่นี่สนุกดีนะครับ
ผมกับไอ้โจ้ลองมาเป็นครั้งแรกเลย
ใช่55 ข้าพาเพื่อนมาน่ะ.. ไงก็...ทั้งสองคนอย่าอยู่ดึกจนเสียงานล่ะ เที่ยวให้สนุกนะ..
คุณเชฟหนุ่มเจ้าของร้านอาหารดังในรีสอร์ทหรู ส่งยิ้มให้ลูกน้องทั้งสองของเขา
ก่อนทำท่าจะปลีกตัวไป
เปารีบผวาตามรั้งชัยไว้ทันที ดะเดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนครับคุณชัย!!
หือ? อะไร?
คือ! ขอพวกผมเลี้ยงเหล้าคุณชัยสักแก้วเถอะครับ นะ!..นะครับ55
เฮ้ยไม่เป็นไร ขอบใจมาก55
แต่! คือ! คือว่า!! คือผมอยากขอเวลาคุณชัยสักแป๊บเดียวอ่ะครับ!!! ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
พวกผมมีเรื่องอยากขอพูดกับคุณชัยครับ! เรื่องสำคัญมากด้วยครับ!! นะครับทางนู้น!
หา...เอ่อ...... เฮ้ยตอนนี้มันจะดีเหรอ เรื่องอะไร?
ชัยสงสัย ทำให้เปาดีใจที่เข้าแผน เรื่องงานน่ะครับคุณชัย!
เรื่องงาน!...555เอาไว้ไปคุยกันที่ทำงานดีกว่ามั้ยไอ้เปา นี่มันที่เที่ยวนะ!
แต่! ผมพูดที่นั่นไม่ได้ครับ! ตอนนี้ล่ะครับที่เหมาะ!...(หึ)....
เรื่องอะไรของมึง? ชัยหรี่ตากอดอกมองหน้าเจ้าลูกน้องจ้าวปัญหาของเขา..
ไปที่บาร์ทางนู้นดีกว่าครับ! ผมรับรองว่าไม่นาน! (หึหึ) แค่สองสามนาทีก็พอแล้วครับ
นะครับคุณชัย ขอล่ะครับ แค่เหล้าแก้วเดียวก็รู้เรื่องกันแล้วล่ะครับ
เปาทำหน้าขอร้องเต็มที่ ขณะที่โจ้เอาแต่ก้มมองรองเท้าตัวเอง...
เออ..ก็ได้...แต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นนะ เพราะเพื่อนข้ามาด้วย รออยู่ทางนู้นน่ะ
ครับ! ขอบคุณคุณชัยมากเลยครับ! เชิญครับเชิญ!!55
เปายิ้มกว้าง ผายมือชวนชัยไปนั่งด้วยกันอย่างลิงโลด
ไม่คิดว่า เจ้านายจะยอมหลงกลตามแผนของเขาอย่างง่ายดาย
......... เมื่อทั้งสามมานั่งที่หน้าบาร์ เปาก็สั่งเครื่องดื่มสำหรับสามที่ทันที แล้วทำทีเป็น
โยกตัวตามจังหวะเพลงเล็กน้อย เพื่อแอบสะกิดส่งซิกให้โจ้เข้ามาเปลี่ยนตำแหน่ง
นั่งคั่นกลางระหว่างเขากับชัยเอาไว้ จะได้บังไม่ให้ชัยเห็นจังหวะที่เขาแอบใส่ยา
ซึ่งยาตัวนี้มีฤทธิ์ ทำให้มึนเมาและค่อยๆหมดสติได้ในเวลาอันรวดเร็ว
คุณชัยครับ ให้เกียร์ติดื่มกับพวกผมสักแก้ว ก่อนจะเข้าเรื่องนะครับ55
ชัยมองแก้วเหล้าในมือเปา ที่ยื่นผ่านโจ้มาให้เขาอย่างลังเลเล็กน้อย..
อืมม...ไม่แรงใช่มั้ยเนี่ย ข้าดื่มได้แต่ที่ไม่แรงนักนะ คอไม่ได้แข็งนักหรอก
เดี๋ยวจะเมาซะก่อนพาเพื่อนกลับรีสอร์ทกัน
โหยนี่อย่างอ่อนแล้วครับคุณชัย ชนครับชน555
เปายิ้มพยักเพยิดหน้ากับโจ้ให้ช่วยคะยั้นคะยออีกแรง
แล้วชัยก็รับเหล้าแก้วนั้นมา... ดื่มมันเข้าไป
สองวายร้ายลอบสบตากันอย่างยิ้มเยาะย่ามใจ เปาหาเรื่องพูดเลี่ยงชัยไปเรื่อยเพื่อถ่วงเวลา
รอให้ยาออกฤทธิ์ ไม่ช้าชัยก็ค่อยๆฟุบหลับคาบาร์ไป... แค่นี้ก็เท่ากับว่า
จัดการไปได้หนึ่งคนแล้ว! เหลืออีกคน....
..............
...
คนน่ารักเห็นเพื่อนตัวเองไม่กลับมาเสียที ก็นึกแปลกใจที่ผิดสังเกต
เอ๊ะ....ชัยยังไม่กลับมาเลยใช่มั้ยเอส?
น้ำหันมาสะกิดกระซิบถามเอส เอสก็พยักหน้าตอบ
ไม่เห็นเลยครับ... เพื่อนคุณหลอกว่าจะเป็นเจ้ามือแล้วแอบหนีกลับบ้านรึเปล่าเนี่ย55
บ้าน่าเอส!////*// ชัยเขาไม่ทำอย่างนั้นหรอก!... ผมว่า...ผมไปดูหน่อยดีกว่า
ผมไปด้วยๆ!!
ไม่ต้อง!////*// แค่นี้ชัยก็สงสัยจะแย่แล้วที่เราสองคนชอบตัวติดกัน คุณอยู่นี่แหละ
โธ่! น้ำ! ถ้าระหว่างทางใครมาฉุดคุณไป ผมจะทำยังไงเล่า!
ไอ้บ้า! อย่าเว่อร์น่า ก๊อป! บิว! กร! เฝ้าไอ้บ้าเอสไว้นะ อย่าให้เดินตามตูดมาล่ะ!////*//
น้ำหันไปแกล้งสั่งเพื่อนๆราวกับลูกสมุน ทุกคนหัวเราะแล้วช่วยกันรั้งคอจับเอสเอาไว้
เอสแกล้งทุรนทุรายกวักมือเรียกน้ำให้ขำเล่น ก่อนจะหันไปเขกมะเหงกใส่เพื่อนๆทั้งสาม
ที่ล็อคคอเขาจนหายใจไม่ออก พอได้แล้วไอ้พวกบ้าเอ๊ย! แค่กๆๆ
..
น้ำมาตามหาชัยที่ห้องน้ำชาย แต่ก็ไม่พบ... หนุ่มน่ารักเรียกพนักงาน
มาถามสองสามคนแต่ก็ไม่มีใครบอกอะไรเขาได้สักคน... น้ำเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีเสียแล้ว..
ขณะเดียวกัน ณ ที่จอดรถ...
เปาและโจ้ช่วยกันหามชัยที่ไม่ได้สติแล้วเข้ารถของชัยเอง..
เฮ้อ!|||||||||| ไอ้คุณชัยนี่แม่งเห็นผอมๆงี้ ตัวหนักเป็นบ้าเลยเว้ย!
เปาบ่นหลังค้นหากุญแจรถของชัยเจอ คนคิดร้ายปาดเหงื่อแล้วปิดประตูรถ
โดยมีโจ้ยืนเกาะรถหน้าซีดอยู่ข้างๆ ไอ้เปา! มึงแน่ใจนะว่ายาไม่อันตราย!
ไอ้บ้าใครบอกมึงว่ายาไม่อันตราย!
อ้าว!ฉิบหายแล้วไง! มึงใช้ยาอะไรวะ! เกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมา!!
ไอ้หอกโจ้! มึงจะปอดแหกไปถึงไหนวะ!! มันไม่ตายหรอกน่า!
ไม่ได้ใส่เยอะขนาดนั้น! กูใช้กับหญิงบ่อยเว้ยไม่เห็นจะมีใครตายสักคน
เลิกกลัวไม่เข้าเรื่องได้แล้ว! เอ้า! โทรหาเพื่อนมันได้แล้ว!!
เปายื่นมือถือของชัยให้โจ้ บอกให้โทรหาน้ำ แต่โจ้กลับทำหน้างง
ไอ้เปา กูจะรู้ได้ไงวะว่าเบอร์ไหน!||||||||||
ส้นตีนเอ๊ย!!! มึงนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ! ก็ต้องเบอร์ที่ชื่อน้ำสิวะ! เขาชื่อน้ำเว้ย!
มันจะมีสักกี่เบอร์ในนี้กันวะคนชื่อน้ำเนี่ย!!! -*-
เออจริงด้วยว่ะ!.... เอ้ยแต่เขายังอยู่ในผับนะเว้ย เสียงดังขนาดนั้นถ้าไม่รับล่ะ!?
มึงจะโง่ไปถึงไหนวะ! ต่อให้เราไม่โทรไป เขาก็ต้องโทรมา! เพื่อนเขาหายไปนาน
พอสมควรแล้ว ยังไงก็ต้องเป็นห่วง รอการติดต่อ!
เออ! มึงฉลาดว่ะเปา! เสียดายเนอะติดที่เลวไปหน่อย555!
ไอ้เชี่ยโจ้! -*-
เออๆกูขอโทษ!||||||||||... โทรเลยนะ....เฮ้ยมึง!...มึงเป็นคนโทรไปดีกว่ากูเสียงสั่น!
บร๊ะ!|||||||||||*|| ตกลงนี่เป็นกูทำทุกอย่างเลยใช่ม๊ะ!!! ไอ้เชี่ย! งั้นเงินที่เหลือจากการ
ใช้หนี้เฮียเต๋า กูเอาคนเดียว! มึงไม่ต้องเสือกเลย!
เออๆ!! กูไม่เอา! กูยกให้มึงหมดเลยไอ้เปา กูขอแค่ใช้หนี้ก็พอ!
งั้นมึงเอาโทรศัพท์มา! เฮื่อย!ไม่ได้เรื่องเล้ยมึง!
โจ้ส่งมือถือให้เปามือสั่น เปายังมองโจ้เคืองๆที่ไม่กล้าสักอย่างต้องให้เขาทำเอง
แทบทุกอย่าง... แล้วเปาก็โทรหาน้ำ.. ทันทีที่น้ำรับโทรศัพท์เปาก็แสยะยิ้มชั่วร้ายทันที
................
...... ในตอนที่เปาโทรหาน้ำนั้น น้ำกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะ คนน่ารักรู้สึกไม่ดีเลย
ที่อยู่ดีๆเพื่อนเขาก็หายไปเสียเฉยๆ.. นึกได้เรื่องโทรหา อีกฝ่ายก็โทรเข้ามาเสียก่อน
แต่คนที่โทรมากลับไม่ใช่ชัย... เปาบอกน้ำว่าชัยไม่สบายให้น้ำออกมาหาที่รถ
แต่อย่าบอกใครว่าออกมาหาชัย เพราะชัยไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ น้ำถามเปาว่าทำไม
และเปาเป็นใคร เปาก็บอกว่าเป็นเด็กที่ร้านของชัย บังเอิญเจอกันเขากับเพื่อนจึงช่วย
พาชัยออกมาข้างนอกตามที่ชัยสั่ง.... เปาอ้างว่าชัยบอกให้น้ำออกไปหาโดยไม่ให้
บอกใคร น้ำคิดว่าชัยคงมีเรื่องสำคัญที่บอกใครไม่ได้ แต่ในเมื่อเพื่อนไว้ใจเขา
เขาก็จะออกไปคนเดียว... เด็กที่ร้านของชัยคงไม่โกหกเขา ไม่อย่างนั้นโทรศัพท์
คงไม่ขึ้นเบอร์ของชัย.....
น้ำเดินออกจากผับและตรงไปที่รถของชัยด้วยความกังวลใจ
เมื่อไปถึงที่รถ น้ำก็เจอชัยนอนสลบอยู่ในรถแค่คนเดียว
น้ำตกใจรีบเข้าไปเขย่าตัวเรียกเพื่อนทันที ชัย!||||||||||| ชัย! ชัย! นายเป็นอะไร!!?
เกิดอะไรขึ้น!? มีอะไรกันเนี่ย!! เฮ้ยชัยตื่นสิ! ชัยๆๆ!!! แย่แล้ว! เอาไงดีวะ!! ชัย!!
เรียกเท่าไหร่ชัยก็ไม่ฟื้น กลับนอนนิ่ง น้ำถอยตัวออกมาคิดจะกลับเข้าไปตามเอสและ
เพื่อนๆให้ช่วยออกมาดูชัยที่ตรงนี้ แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น อดทนไว้นะชัย! เดี๋ยวเรามา!
.. ตอนนั้นเองเปาที่ย่องมาทางด้านหลัง เข้ารวบตัวจับน้ำไว้แล้วปิดปากปิดจมูกน้ำ
ด้วยผ้าเช็ดหน้าที่โป๊ะยาสลบออกฤทธ์เร็ว
อื้ออออ!!!!!!~~~~อื้ออออ~~!!!!|||||||||||||
คนน่ารักตกใจมาก แต่เสียงร้องขอความช่วยเหลือมันจุกอยู่แค่ในลำคอ
ดิ้นหนีเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอิสระ อีกฝ่ายมีกันถึงสองคน เมื่อเปาเห็นว่าน้ำฤทธิ์มาก
ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จึงเรียกโจ้ให้มาช่วยกันจับ
เปาอุดปากน้ำและบังคับให้สูดกลิ่นยาเข้าไป.... ไม่ช้าน้ำก็สิ้นฤทธิ์และหลับไปในที่สุด...
เขารีบอุ้มร่างที่ไม่ได้สติของหนุ่มน่ารักขึ้นรถไป นอนคู่กันกับชัยที่เบาะหลัง
ก่อนจะรีบร้อนวกมาเปิดประตูด้านที่นั่งข้างคนขับ แล้วตะคอกด่าเพื่อนที่มัวแต่ยืนเอ๋อ
ไอ้โจ้!~ ไอ้สัด!||||||||||*|| มึงจะยืนรอพ่อมึงรึไงไอ่ควาย!! ขึ้นรถสิโว้ย!!
อึก!~||||||||||||||| ระรู้แล้ว!!!
โจ้รีบกระโดดขึ้นรถ ตามที่เปาบอก เขาหันไปมองพวกคนที่นอนไม่ได้สติ
แล้วก็หันไปถามเปาที่เข้ามานั่งด้านคนขับอย่างใจไม่ดี
ไอ้เปา! พวกเขาไม่ตายจริงๆนะ!!
พวกมันไม่ตายหรอก แต่มึงอาจจะตายก่อน ถ้ามึงยังมัวแต่ขี้ขลาดอยู่แบบนี้!
ก็กูกลัวนี่!!|||||||||||||| ถ้าแม่กูรู้นะ... ว่ากูมาทำเรื่องอย่างนี้....อึก...แล้วถ้าแม่มึงรู้!
หุบปาก!!! มันไม่มีใครรู้หรอก ถ้ามึงไม่ปากโป้ง!! ถ้าแม่กูรู้มึงตายแน่ไอ้โจ้!!!
เปาจ้องตาขู่เพื่อนอย่างน่ากลัว โจ้หัวหดรีบพยักหน้ารับปาก ไม่ว่ายังไงพวกเขา
ก็ร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกัน ตอนนี้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยังไงก็ต้องช่วยกันเท่านั้น
เอ้ยโจ้ กูเปลี่ยนใจแล้ว ไปบ้านกูเดี๋ยวจะพลาด ถ้ามีพวกสอดรู้แถวบ้านมาแอบดู
แต่ไปบ้านกูก็ไม่ได้นะเว้ย แม่อยู่! น้องกูก็อยู่ ! บ้านมึงแหละเหมาะแล้ว
แม่มึงไปค้างบ้านน้าไม่ใช่! อีกตั้งหลายวันกว่าจะกลับ
ไปบ้านเก่าแม่มึงไง!
เฮ้ย...ตะแต่ที่นั่น...มันร้างนะเว้ย
ฮึ! นั่นแหละดี! ห่างไกลผู้คน เอาที่นั่นแหละ!!
เมื่อตกลงกันได้เปาก็รีบขับรถออกไปจากผับอย่างรวดเร็ว
........................................
..........................
...........
เอส....นั่งมองแก้วน้ำของคนรักอย่างเซ็งๆ..... ชัยหายตัวไปนานจนน้ำต้องออกไปตาม
แต่หลายนาทีแล้ว... น้ำก็ยังไม่กลับมา.... หายไปอีกคน...ท่าทาง คงถึงตาเขาบ้าง
ที่ต้องออกไปตามหาทั้งคู่.... หายไปด้วยกันอย่างนี้ แอบไปทำอะไรรึเปล่านะ!?
น้ำยิ่งชอบทำอะไรแผลงๆอยู่ด้วย.......
เอสบ่นให้เพื่อนๆได้ยิน จึงโดนแซวว่าหึงลมออกหู เขาดีดหน้าผากกรอย่างหมั่นไส้
ก่อนจะปลีกตัวไป เล่นเอากรโวยวายว่าทำไมจึงโดนทำโทษคนเดียว|||||||
เอ....อะไรวะ...ไม่ยอมรับสายซะงั้น....เฮื่อย!... อยู่ไหนกันนะ..!
เอสเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นทุกที เมื่อหาน้ำที่มุมไหนของผับก็ไม่เจอ ชัยก็อีกคน....
คนหน้าหล่อยืนกอดอกชั่งใจมองออกไปทางประตูหน้าร้าน..
แล้วเขาจะออกไปทำไมกัน....ไม่หรอกมั้ง...
เอสคิดจะกลับไปดูที่โต๊ะว่าทั้งสองคนกลับมาแล้วหรือยัง ในเมื่อติดต่อไม่ได้อย่างนี้
พาให้คนหน้าหล่อร้อนรุ่มใจแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก
เฮ้อ! แต่....ก็ถามสักหน่อยก็ดีวะ เผื่อจะเห็น.. คิดไปคิดมาแล้วเอสก็ตัดสินใจ
หมุนตัวกลับไปหาพนักงานต้อนรับที่อยู่ประจำหน้าร้าน..
เห็นรีบร้อนเดินออกไป ไปทางที่จอดรถด้านข้างนู่นแน่ะค่ะ แล้วหนูก็ยังไม่เห็น
เขากลับมาเลยนะคะ///// ..ตัวจริงพี่หล่อมากเลยนะคะเนี่ย//// คิกคิก..
พนักงานต้อนรับสาวบอกกับเอสอย่างแน่ใจ เพราะเธอจำน้ำได้ตั้งแต่ตอนขาเข้าผับแล้ว
ผู้ชายหน้าหวานสะดุดตาที่มากับกลุ่มดาราดังขนาดนี้ เธอจะจำไม่ได้ได้อย่างไร...
เหรอ!...แล้วผู้ชายผิวเข้มๆผอมๆสูงๆล่ะที่มากับพวกพี่อีกคนน่ะ! ไปด้วยกันรึเปล่า!!?
เอสซักต่ออย่างร้อนใจ นี่น้ำออกไปไหนโดยไม่บอกใครทำไมกัน!
เอ......เหมือนจะ.....แฮ่..///// หนูก็ไม่แน่ใจอ่ะค่ะ.... อืมมม ไม่เห็นมั้งคะ55
สาวต้อนรับยิ้มหวานตอบอย่างไม่มั่นใจ เพราะเธอไม่ได้ใส่ใจจำพวกคนเมามากมาย
ที่ถูลู่ถูกังหิ้วปีกกันออกจากผับไปสักเท่าไหร่...
เอสบอกขอบคุณแล้วเดินออกไปนอกร้านอย่างกระวนกระวายใจ...เขาโทรหาน้ำอีกครั้ง
คราวนี้... ติด ....แต่แค่ไม่กี่วินาทีทางนู้นก็ปิดเครื่องไปเสียเฉยๆ!
..น้ำ!.....ทำไมคุณไม่รับสายผม!
เอสไม่เข้าใจมากขึ้นทุกที... คนน่ารักของเขาอยู่ที่ไหน ...เกิดอะไรขึ้น!
............................
............
tsktonight
TBC.
*** ตามลุ้นกันนะคะ นายเอสเกือบรู้ตัวแล้ว555
เปากับโจ้(ที่ชื่อเหมือนครูโจ้ด้วยความบังเอิญแบบคนแต่งลืมไป555)
ต้องการจะทำอะไรกันแน่นะ พวกเขาต้องการเรียกร้องเงินด้วยวิธีไหนกัน
อย่าพลาดตอนหน้านะจ๊ะ เหลืออีก 10 ตอน บทสรุปของเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้
รอคุณอยู่นะคะ ^^ [ 1 - 4 - 3 ] ทุกคนค่า~~~~~
ตอบคุณ pjang // ดีใจที่อินค่ะ55 แต่ไม่ต้องเครียดแทนค่ะเขาเรียกว่าเข้มข้นู^^
นายนิกจะเป็นไงต่อในเมื่อมันไม่จบแค่นั้น เขาจะรู้บ้างมั้ยน้าว่าพี่ชายสุดที่รัก
ตกอยู่ในอันตรายซะแล้ว55 นานๆทีก็มีให้ลุ้นกันบ้างเนอะ จะได้อยากเจอวิไวๆ
ขอบคุณกำลังใจที่ให้กันเสมอนะคะ อ่านแล้วก็ชื่นใจ
ตอบคุณ อาณาจักรแห่งเรา // มาอัพช้าพอไหมคะ55 ส่งกำลังใจให้ทุกคนแบบนี้
คนแต่งสู้ค่ะ^^ แต่เรื่องที่บอกให้แต่งไม่จบ อันนี้วิเป็นบ่อยแล้วค่ะ55 เสียใจด้วย
เพราะเรื่องนี้แต่งจบแล้วจ้า เพียงแต่มันแค่เนื้อหาคร่าวๆ แต่ก็ถือว่าจบและวิบรรยาย
ต่อยอดจากที่คิดไว้ได้ลงตัวในตอนพอดีเป๊ะ55 สรุปคือเหลืออีกสิบตอนนะคะ
ไม่ต้องกลัวว่าจะหายหน้าไป เพราะจบแล้วก็มีตอนพิเศษไงคะ55
ตอบคุณ Kaey // รู้สึกว่าเพื่อนๆจะเลิกคบเจ้าตาตี่ก่อนเจ้าตาตี่จะทันคิดอะไรอีกนะคะ55
รู้สึกว่ายันต์ของน้องน้ำจะไม่ออกฤทธิ์กับเจ้าตัวนะคะ55 โดนอุ้มไปเรียบร้อย
งานนี้นายเอสตามให้จ้าล่ะหวั่น เป็นกำลังใจให้คนหล่อกันดีกว่าเนอะ^^
ส่วนด้านนายเทมเขามาแน่ค่า! หลังจากคืนอันแสนวุ่นวายนี้ไปก่อนเน้อ
ขอบคุณกำลังใจค่ะ ภาค 2 เสียดายจังคงไม่มีแน่ค่ะ แต่จะทำเป็นตอนพิเศษให้นะคะ
| Create Date : 15 กันยายน 2556 |
|
3 comments |
| Last Update : 22 กันยายน 2556 15:22:16 น. |
| Counter : 1636 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [
