สาธุจร้า

อ่านเพลินดีค่ะ

รู้หมด แต่อดไม่ได้

จริงๆค่ะ พยายามอยู่ ครั้งแล้วครั้งเล่า

จิตมันไวราวกับจรวด ต้องคอยตะครุบ

แต่มีคนมาเตือนกันบ่อยๆก็ดีค่ะ

แอมอร

เพราะเวลามีน้อย จึงไม่ควรปล่อยให้หมดไปกับเรื่องหยุมหยิม


หอบความคิดถึงมาฝากค่ะ
มีความสุขกับวันดีสีเขียวนะคะย่าหลิน
………………

จากบล็อก……ความจริงสิ่งที่ย่าเขียนมาเราก็ล้วนรู้กันอยู่
ปัญหาอยู่ตรงที่ รู้แล้วจะทำได้แค่ไหน

ใครทำได้มากชีวิตนี้ก็มีสุข
ก็พยายามอยู่นะคะย่า

เรามาเป็นกำลังใจให้กันเถอะนะคะ


คมคำ : เดินช้าก็ยังดีกว่าเดินถอยหลัง

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะย่า
เข้ามาบล็อกย่าเหมือนเจอคำตอบเลยนะนี่

^
^
^
เหมือนคห.แรกเลย รู้แต่ทำใจบ่ด๋ายยยย ฮ่า ฮ่า
เอาแบบป้ากุ๊กฯดีกว่า ให้กำลังใจกันและกัน
ให้ย่าผ่านเรื่องวุ่นๆแบบชิลล์ ชิลล์เนอะ

สวัสดีค่ะคุณย่า...รู้ทั้งรู้ มันอดคิดไม่ได้หรอกค่ะ..เรื่องราวของตัวเองปล่อยวางได้หมดค่ะ..แต่ที่คิด คือ ปัญหาของคนอื่นที่ใกล้ชิด ที่เราเฝ้ามองและห่วงใยมาก...มันปล่อยวางไม่ได้สักครั้ง ก็เลยเป็นที่มาของความคิดไม่ว่าเรื่องราวในอดีต ปัจจุบัน อนาคต คิดหมดค่ะ...ไม่รู้จะทำยังไงดี แบกไว้แบบนี้ตลอด อึดอัดจะอธิบายก็ไม่ได้ เพราะเค้าไม่เข้าใจว่าเราหวังดี บางทีเค้ารู้ว่าเราหวังดี แต่เค้ากลับไม่ใส่ใจความรู้สึกเราเพราะเค้ารู้ว่าเรารักและห่วงใยเค้า..เอ..ยังไง...555555....เอาเป็นว่าจะพยายามมีความสุขกับปัจจุบันให้มากที่สุดค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับบทความดีๆ ค่ะ ฝันดีค๊า

ตอนที่เลี้ยงหมิงหมิง
ถึงได้รู้ว่า
เด็กเค้าสุขง่าย
ทุกข์ง่าย หายเร็วครับคุณย่า

ผู้ใหญ่อย่างเราๆนีร่เสียอีก
ที่สุขยาก
ทุกข์ง่าย หายช้าครับ

หวัดดีค่ะ คุณย่า
ฝากตัวด้วยนะค่ะ ชื่อ พีพี ค่ะ (สองพี)

ยิ่งโตขึ้น ยิ่งไขว่คว้ามากขึ้น ยิ่งค้นหาความสุขมากขึ้น
ทั้ง ๆ ที่ มันก็แค่เอื้อม .. แค่ปล่อยวาง แค่พอเพียง ยังทำไม่ได้เลย..

ความสุขมีทุก ๆ ที่ แต่เราต่างหากที่ทำมันหายไป ใช่ไหมค่ะคุณย่า ..

สวัสดีค่ะย่าหลิน

ความสุขเกิดได้ทุกที่ทุกเวลา
ถ้าใจเรารู้สึกว่าสุขค่ะ

ดอกหญ้าสวย ๆ ริมทาง
เมื่อได้เห็น ก็ทำให้เหมี่ยวมีความสุขมากมายค่ะ

ปล ย่าไปตอนหน้าหนาว นึกภาพออกเลย เก่งจังเที่ยวตอนหน้าหนาว

ไปเดินเขากันต่อค่ะ เตรียมยาอมยาดมยาหอมไปด้วยนะคะ

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า

วันนี้ง่วงอยู่กับหมิงหมิงมาครึ่งวันแล้วล่ะครับคุณย่า
เกเรนิดๆ กวนประสาทหน่อยๆครับ 5555

จารีบแก่ไปถึงไหน

อายุคือสมบัติอันล้ำค่า

อายุที่มากขึ้น คิอประสบการณ์ที่มากล้น

แอมอร

ข้าน้อยมิบังอาจกล่าววาจา(เผา)หรอกนะ ฮ่า ฮ่า

คิดถึงย่ามณีครับ

โห กลับเข้า อาการนี้เลย

แหมย่ารับมุขทันกันเลย สุดยอด

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า

สวัสดีวันศุกร์ค่ะย่าหลิน

ขอบคุณสำหรับภาพสวย ๆ ในฤดูหนาวของโรงแรมไฮโซนะคะ สวยจังเลยค่ะ หน้าหนาวแคนาดา อย่าให้แซ่ด อิอิ เคยขับรถผ่านร้อกกี้ตอนหน้าหนาวค่ะ ปีที่แล้ว เหมี่ยวไม่ได้ขับหรอก สามีขับคะ เหมี่ยวไม่ค่อยกล้าขับรถในฤดูหนาวนัก ไม่ค่อยมั่นใจ ถนนลื่นมากค่ะ

ร้อกกี้ตอนหน้าหนาว ขาวโพลนไปหมด ยังกะไม่ใช่โลกมนุษย์ค่ะ

ย่าหลินเก่งจังเลย ไปเที่ยวตอนหน้าหนาว ได้ลองเล่นสกีไหมคะ

เหมี่ยวมาชวนไปเดินต่อค่ะ อัพเร็วนิดนึง เพราะเดี๊ยวจะไม่ว่างแล้ว เชิญค่ะ

สวัสดีค่ะพี่หลิน
ธัญมาตามหาความสุขค่ะ
อยู่ที่บ้านพี่หลินนี่เอง...

วันนี้พี่หลินมีความสุขมากๆนะคะ
ธัญคิดถึงพี่หลินเสมอนะคะ

สวัสดีคุณอั้ม (เมื่อวันวานที่ผ่านมา) ฮ่า ฮ่า

ทักทายไม่ผิดหรอก ได้คุยได้แหย่อย่างดี ดีนะครับคุณย่า จะได้ไม่เคลียด ขำก๊ากเลยละ ปล่อยออกมาแบบไม่ยั้งเลย ยังแอบคิดน่า แหมย่าเรานี่ไม่เบาเลยนะนี่ เลือกได้แจ๋วมาก คิดได้ไง อั้ม พัชราภา

จริงจ้ะ ใจเราชอบหลุดลอยไปในอดีตหรือกังวลในอนาคต แล้วไม่ยอมมีความสุขกับปัจจุบัน

ตกลงคุณหมูหรือกะว่าก๋าหล่อกว่ากัน เห็นสองคนนี้ถกเถียงกันอยู่

ตอนนี้คุณหมูเขาลงชื่อว่า “ติ๊ก เจษฎา” แล้วนะ

แอบมาเมาท์คุณหมูที่บล็อกย่า

เย่ๆๆๆ ดีใจด้วยค่ะพี่ ที่บล็อกกลับมาโอเคแล้ว
กลับมาเขีบนบล็อกกันนะคะ ....