ใครคือคนที่คุณรักมากที่สุด ใครคือคนที่คุณรักมากที่สุด ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คนแต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆของฉันมีกันจากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพงโดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน "ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาดฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกันพ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า "ก็ได้ถ้าไม่มีใครยอมพูดก็โดนทั้งคู่" พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า"ผมขโมยเองครับ" ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุดจนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย พ่อนั่งลงบนเก้าอี้และด่าว่าน้องชายของฉัน" ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีกแกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย" คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้ หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมดแต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อยกลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า" พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว"ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้ ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ หลายปีผ่านไปแต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8ปี ส่วนฉันอายุ 11ปี... เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียนม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลายก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า " ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ" แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า "แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน" ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า" ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว" พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่"ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้ ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนนพ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้" คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆของน้องชายเบาๆ และคิดว่า " ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้"แต่ในขณะเดียวกันฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้ใครจะรู้ได้ ...... วันต่อมาในต่อเช้ามืดน้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้นและถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิวก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉันขณะฉันกำลังหลับ" พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ....ผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่" ฉันนั่งอยู่บนเตียงอ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า .......ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17ปี ส่วนฉันอายุ 20ปี ..... ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้านรวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็นกรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ .......ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3 วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพักเพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า "มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ" ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ ??? ฉันเดินออกไป แล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง...ฉันถามเขาว่า"ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ" น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า"ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี" ฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้องและพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ " พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไงเธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม" จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉันแล้วพูดว่า"ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง" ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใดดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี . วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก ฉันสังเกตเห็นว่า หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า "แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจกเพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ" แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า "แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหาก วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ" ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขาฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด "เจ็บมากไหม" ฉันถาม "ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆมีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมดแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะและ..." น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูดเพราะฉันหันหน้าหนีเขา น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง "เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ" ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี... หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน...แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่งแต่เมื่อออกไปแล้วท่านไม่รู้จะทำอะไรดีจึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิมน้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป ... เขาบอกกับฉันว่า"พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง" สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของ ครอบครัวเราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท...แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้เขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา วันหนึ่ง น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิลและตกลงมาเพราะโดนไฟดูดเขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล น้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา.. ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า" ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ หา!!!ถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆอย่างนี้ ดูตัวเองซิ...เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง" คำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียดยังยืนยันความคิดเดิมของเขา "พี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ พี่เขยเพิ่งจะได้เป็นประธาน ส่วนผมมันการศึกษาต่ำถ้าผมได้เป็นผู้จัดการคงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด"น้ำตาปริ่มดวงตาของฉันรวมทั้งสามีของฉันด้วย ..... ฉันบอกกับน้องว่า "แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่..." "ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ"น้องชายของฉันจับมือฉันไว้ ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 26 ปี ส่วนฉันอายุ 29 ปี... เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ 30 ปี เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงในที่ทำงานที่เดียวกัน ในงานแต่งงาน ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า" ใครคือคนที่คุณรักที่สุดในชีวิตนี้" น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล "พี่สาวของผมครับ" .....และเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้ "ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง 2ชม. เพื่อเดินไปเรียน...และเดินกลับบ้าน วันหนึ่งในวันที่หิมะตกหนักผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่งและเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้างเดียวเดินเป็นระยะทางไกลเมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาวเธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ .......นับจากวันนั้นผมสาบานกับตัวเองว่าตลอดชีวิตของผม ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดีและจะทำดีกับเธอ" เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว สายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก ....... "ในโลกใบนี้คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ" ในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้ น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง... จงรัก และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆวัน ในชีวิตของคุณและเขาคุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆแต่สำหรับคนคนนั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง .. ไม่ว่าเขาคนนั้นจะคือพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อนหรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม จบบริบูรณ์.... ปล.ปัจจุบันผู้เป็นพี่สาวอายุ 86 ปีตำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่บริษัทฮุนไดและในเครือกว่า 20 บริษัท น้องชายอายุ 83 ปีเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเล็กๆ ที่มีชื่อเป็นภาษาเกาหลีว่า "ซัมซุง" ย่าชอบเล่า   Create Date : 16 สิงหาคม 2551 52 comments Last Update : 26 มกราคม 2563 16:08:52 น. Counter : 1120 Pageviews. Share Tweet

โห..เรื่องราวก็ซื้ง..เพลงก็เศร้า แง ๆๆ น้ำลาย เอ๊ย น้ำตาจะไหล ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยม แล้วจะหาเรื่องหนุก ๆ จากที่นี่มาเล่าให้ฟังอีกค่ะ มีเกร็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ มาฝากค่ะ ที่เกาหลีนี่ เค้าจะอ่านออกเสียงคำว่า ซัมซุง เป็น ซัมซอง ค่ะ และ ฮุนได ก็เป็น ฮยอนเดค่ะ(คำว่าฮยอนอ่านรวบเร็ว ๆ นะคะ)   โดย: ลิง เซ็ง เป็ด (oumon ) 16 สิงหาคม 2551 21:32:49 น.

เพลงเพราะ   โดย: pumpond 16 สิงหาคม 2551 22:08:25 น.

ไพรเราะมากมาย แวะมาขอบคุณ วันนี้อยากได้อีกสัก 1   โดย: tai (taibangplee ) 17 สิงหาคม 2551 14:02:11 น.

ซึ้งจัง เป็นกำลังใจที่ดีต่อชีวิตได้ดีอีกเรื่องค่ะ   โดย: อิมาอิซัง 17 สิงหาคม 2551 19:45:36 น.

ซึ้งจริงๆอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาหยดแมะๆเลย จะรออ่านเรื่องต่อๆไปค่ะ   โดย: พี่ใหญ่ IP: 203.172.72.156 17 สิงหาคม 2551 23:00:14 น.

เพลงมันบิ๊วจังครับ อ่านไปขนลุกไป แล้ว... เรื่องราวดีดียังมีอีกมากมายในโลกเลยนะครับ   โดย: เหมียวออก้า (orcahappy ) 18 สิงหาคม 2551 7:52:18 น.

อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลยค่ะย่า T_T   โดย: เอ็มมี่ IP: 90.136.18.38 5 กันยายน 2551 4:06:21 น.

ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี ค่ ะ แวะมาเยี่ยมช่วงค่ำค่ะ เรื่องนี้เคยอ่านเมื่อหลายปีก่อน ได้กลับมาอ่านอีกครั้ง ทุกบรรทัด ทุกถ้อยคำ ยังสะกดให้ซึม ซึ้ง ได้เช่นเดิมค่ะ ย่าว่างมั๊ยคะ จะชวนไป ดู .ทำบุญแบบง่ายๆ ไม่ต้องจ่ายสตางค์ค่ะ อากาศเริ่มเย็นๆแล้ว รักษาสุขภาพและทำงานอย่างมีความสุขนะคะ   โดย: ร่มไม้เย็น 18 พฤศจิกายน 2551 23:07:32 น.

กลั้นมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง ทำเอาน้ำตาซึมเลยตอนวันแต่งงานน้องชาย ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆค่ะ   โดย: prunelle la belle femme 19 พฤศจิกายน 2551 6:44:22 น.

สวัสดีครับคุณย่า อ่านอีกกี่ครั้งก็ชอบครับ สำหรับเรื่องนี้ กินใจมากๆครับ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 19 พฤศจิกายน 2551 7:57:32 น.

@.......อรุณ สวัสดิ์ครับ โปรดยิ้มรับ ไมตรีจิต ฝากคำ ย้ำน้ำมิตร เพราะคิดถึง จึงได้มา @.......ฝากคำ ย้ำอักษร เป็นบทกลอน พร่ำวอนว่า ขอจง สุขกายา พร้อมด้วย อายุ วัณโณ…สุขัง พลังฯ   โดย: เซียน_กีตาร์ 19 พฤศจิกายน 2551 7:59:23 น.

อีกไม่นานผมจะจากโลกนี้ไปแล้วเหลือเวลาไม่มากแล้ว สิ่งที่ผมรักมากที่สุดคือคุณแม่ของผมแต่ท่านไปรอผมที่สวรรค์แล้วคงจะได้เจอแม่เร็วๆๆนี้ดีใจมากครับ ขอให้คนที่อยู่ข้างหลังทุกๆๆคนทำความดีให้มากนะครับ ลาก่อน   โดย: noon IP: 124.121.104.125 12 มกราคม 2552 18:30:03 น.

พรุ่งนี้หยุดแล้ว...ดีใจมั้ยจ๊ะคุณย่า... ซาบซึ้งในความรักของท่านจริงๆจ่ะ เปนซีรีเมื่อไรป้าหู้ไม่พลาดแน่ๆเลยจ่ะ...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 22 พฤษภาคม 2552 12:57:12 น.

มาอ่านเรื่องที่ชวนซาบซึ็ง และเศร้า สบายดีนะคะ...   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 58.8.85.171 22 พฤษภาคม 2552 17:22:52 น.

ถึงเคยอ่านแล้ว แต่อ่านอีกก็ขนลุกนะคะ สบายดีมั้ยคะ รัชชี่ก็หายไปหลายวันเหมือนกัน   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 23 พฤษภาคม 2552 15:57:00 น.

วู้วว์...เด๋วฝนตกแหงมๆ......!!! รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 23 พฤษภาคม 2552 19:07:09 น.

มาทักทายย่าก่อนนอนจ้า   โดย: pumpond 20 มิถุนายน 2553 21:39:40 น.

สวัสดีค่ะคุณย่าหลิน...ถึงเป็นเรื่องเก่าแล้วแต่ก็ทันสมัยอ่านเมื่อใดน้ำตาคลอได้เมื่อนั้นค่ะ...ฝันดีนะคะ   โดย: deeplove 21 มิถุนายน 2553 0:59:51 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า รุูปหมิงหมิงด้านบน ยังเป็นเบบี๋อยู่เลยครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 21 มิถุนายน 2553 7:17:51 น.

ยอมไม่เป็น ก็เย็นไม่ได้...ถ้ายอมเป็น ก็เย็นสบาย ขอความเย็นใจ อันกอปรด้วยบรมสุข จงสถิตอยู่กับย่าหลิน ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 21 มิถุนายน 2553 15:26:47 น.

สวัสดีค่ะย่าหลิน ตอนนี้กระแสบอลมาแรงแซงทุกโค้ง และเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากสนามก็ออกมาเป็นสีสันเยอะมาก แต่ .อิอิอิ ..ป้ากุ๊กตกเทรนจริงๆ ไม่รู้เรื่องอ๊ะ หากแทนที่ชื่อของเรา ด้วยชื่อคนอื่น ความรู้สึกที่มีต่อข้อความนั้นๆ .จะต่างไปไหม??? หากแทนที่ ด้วยชื่อ เพื่อนของเรา ความรู้สึกที่มีต่อคำพูดนั้นๆ .. จะต่างไปอีกหรือเปล่า??? หากแทนที่ ด้วยชื่อ เพื่อนร่วมโลกของเราหล่ะ ความรู้สึกต่อข้อความนั้นๆ .. จะยังเหมือนเดิมไหม??? และหากตัดชื่อออกไปเลย เหมือนเป็นข้อความที่กล่าวขึ้นลอยๆ ถ้อยคำนั้นจะยังมีความหมายอะไรต่อจิตใจของเรามากน้อยเท่าไร...??? หรือหากมองเพียงว่ามันเป็นตัวอักษรยุ่งๆ ...ถ้าใส่แว่นอยู่ ลองถอดแว่นดู สิ่งที่เห็นและความรู้สึกที่เกิดขึ้น แท้จริงมันคืออะไร....??? คำตอบที่ได้คงแตกต่างกัน และนั่น คือการสะท้อนสิ่งที่อยู่ในใจเรา   โดย: ร่มไม้เย็น 21 มิถุนายน 2553 17:40:02 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 22 มิถุนายน 2553 7:20:43 น.

สวัสดีตอนดึก (มากๆ) ค่ะมาทักทายกันยามดึกเพราะตื่นมาเชียร์บอลค่ะ..คุณย่าหลินสบายดีนะคะ..อย่าคิดอะไรมากค่ะมีคนลำบากและเกิดเรื่องราวมากมายมากกว่าเราโดยเฉพาะญาติพี่น้องคนที่ตายไป ป่านนี้ก็ยังคงทุกข์โศกโดยเฉพาะคนที่ตายเป็นหัวหน้าครอบครัว ลูกเมียเค้าคงอยู่อย่างลำบากนอกจากลำบากใจแล้ว...เรายังดีกว่าเค้า คิดแค่นี้อาจทำให้สบายใจขึ้นบ้าง..ตอนนี้ตัวเองก็ไม่ค่อยสบายใจกับอะไรๆ หลายๆ เรื่องนั่งโทร.คุยกับแม่ตัวเองถามไถ่สารทุกข์สุขดิบต่างคนต่างห่วงกัน.. ได้ข้อคิดจากเพื่อนที่ทำงานในวันหนึ่งที่นั่งคุยกัน เค้าบอกว่าเค้าจะโทร.ไปหาแม่เค้าที่อยู่ ตจว. ทุกวันเพราะเค้าไม่รู้ว่าวันใดที่เค้าจะไม่ได้คุยกับแม่อีกทุกวันนี้เค้าเลยต้องโทร.หาแม่ตลอดเพื่อถามไถ่ว่าสบายดีมั๊ยเค้าทำแบบนี้มานานมากแล้ว...ก็อึ้งและคิดตามนะคะ..นั่นสิ..ทำไมเราไม่คิด..แม่อยู่ ตจว.เหมือนกัน รักและห่วงแม่เหมือนกัน เคยอยู่กันทุกวันแต่ปีกว่าแล้วที่แม่ไปอยู่ ตจว. นานๆ ได้เจอกันสักทีเมื่อมีเวลาและมีธุระสำคัญ แต่ไม่ห่วงเค้าเพราะเค้าอยู่ ตจว.สบายดีกว่าอยู่ที่ กทม. อยากให้เค้ามีความสุขมากๆ ตอนแก่ แหะๆๆ มาบ่นอีกแล้ว...แบบว่าลืมตัวค่ะ...55555....ไปดูบอลและนอนต่อดีกว่า...วันนี้มีอะไรมาสารภาพว่าผลการดูบอลเมื่อวานแล้วลืมตั้งนาฬิกาปลุกตื่นสายไม่ได้ไปทำงาน...นอนทั้งวันหงุดหงิดกับเนทตอนกลางวันวันนี้ไม่รู้ว่าเนทเป็นอะไรส่งบล๊อกแล้วเข้าไปแก้การส่งรูปทำไม่ได้เลยๆ ปล่อยบล๊อกให้แปลกๆอย่างที่คุณย่าเห็น ตอนนี้เพิ่งเอารูปมาใส่ได้ นอนคิดว่าไวรัส รบ.ป่ะนะมาเล่นงานเนทเรา คิดแบบขำๆ ค่ะฝันดีนะคะ   โดย: deeplove 23 มิถุนายน 2553 2:54:31 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 23 มิถุนายน 2553 5:37:04 น.

หวัดดีค่ะย่าหลิน ภาษาตะวันตก(ดิน) .เครื่องรับป้ากุ๊กมันเดี้ยงซะแล้ว รับบ่ได้ค่ะ เว้าเป็นภาษาตะวันออกว่าจะไดคะ ..ท่านย่า อิอิอิ บอกซะก่อน .หนูมิได้กวนน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา   โดย: ร่มไม้เย็น 23 มิถุนายน 2553 10:48:02 น.

สวัสดียามเที่ยงจ้าย่า   โดย: pumpond 23 มิถุนายน 2553 11:50:52 น.

โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา...เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก ขอให้มีความสุขกับการมีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์ร่วมโลก ตลอดไป..นะคะ ขอป๊ะย่าหลินไว้ก่อน...นะคะ เด๋วว่างจะกลับมาอ่าน...จ้ะ   โดย: พรหมญาณี 23 มิถุนายน 2553 14:45:56 น.

นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา ความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายแห่งคนดี มีความสุขกับการคิดดี ทำดี มีความกตัญญูเป็นเครื่องส่งเสริม ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 24 มิถุนายน 2553 13:45:58 น.

สวัสดีค่ะย่า อ่านเรื่องนี้หลายเที่ยวแล้วก็ยังไม่เบื่อเลย   โดย: tuk-tuk@korat 24 มิถุนายน 2553 17:16:54 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 25 มิถุนายน 2553 7:52:18 น.

มีสติและปัญญา แต่ใช้ไม่เป็น ใช้ในทางที่ผิด ชีวิตจะเป็นสุขได้อย่างไร ขอให้มีความสุขในการดำเนินชีวิตด้วยสติปัญญาอย่างถูกต้อง ตลอดไป..นะคะ อ่านสองรอบแล้ว...ยังซาบซึ้งในความรักของสองพี่น้องมาก..ค่ะ ย่าหลิน ซำบายดีบ๊อ..?? ปอป้า คิดถึงเสมอ..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 26 มิถุนายน 2553 1:29:02 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 26 มิถุนายน 2553 7:11:30 น.

เล่นหายไปนานแบบนี้ไม่รู้จะคอมเมนท์อะไรดีค่ะ เอาเป็นว่า คิดถึงเสมอนะคะคุณย่าหลิน ยังไงก็ออกมาทักทายให้หายคิดถึงบ้างค่ะ...โดยเฉพาะวันที่ 28 อยากเห็นคนที่รู้สึกดีออกมาทักทายกันค่ะ วันอื่นไม่ว่าแต่วันนี้ขอสักวันนะคะ ฝันดีค่ะ...   โดย: deeplove 26 มิถุนายน 2553 21:57:00 น.

สวัสดีค่ะคุณย่าหลิน หายไปนานเลยนะคะ เคยอ่านเหมือนกันค่ะ เรื่องนี้อ่านทีไรก็ซึ้งทุกที นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: กางเกงยักษ์ลอยฟ้า 26 มิถุนายน 2553 23:27:38 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 27 มิถุนายน 2553 7:14:14 น.

สวัสดีวันหยุดครับ คุณย่า Thanks:   โดย: กระเบื้องแตก 27 มิถุนายน 2553 11:19:29 น.

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนจ้าพี่หลิน แปะไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านอีกทีนะคะ ง่วงแร้วค่ะ หุหุ   โดย: แม่น้องแปงแปง 27 มิถุนายน 2553 23:00:21 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 28 มิถุนายน 2553 7:16:24 น.

ร้อนกาย ดับได้ด้วยความเย็น...ร้อนใจ ดับได้ด้วยธรรมะ ขอพระธรรม คุ้มครองให้มีความสุข ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 28 มิถุนายน 2553 12:36:51 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 29 มิถุนายน 2553 7:09:34 น.

สุกรํ สาธุนา สาธุ สาธุ ปาเปน ทุกฺกรํ ความดี อันคนดีทำง่าย ความดี อันคนชั่วทำยาก คิดดี ทำดี เชียร์บอลอย่างมีความสุข...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 29 มิถุนายน 2553 13:44:53 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 30 มิถุนายน 2553 7:19:37 น.

โกโธ สตฺถมลํ โลเก ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก โกรธได้..แต่อย่านาน เพื่อชีวิตที่มีความสุข ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 30 มิถุนายน 2553 12:53:44 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 1 กรกฎาคม 2553 6:59:20 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 2 กรกฎาคม 2553 7:24:11 น.

สามคฺคี วุฑฒิ สาธิกา ความสามัคคี มีแต่ความเจริญ มีความสุขกับความสามัคคีในการเชียร์บอลอย่างปลอดการพนัน...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 2 กรกฎาคม 2553 10:49:50 น.

แวะมาทักทายและส่งเข้านอนให้นอนหลับฝันดีค่ะ วันนี้เซ็งอีกแล้วบราซิลตกรอบ...   โดย: deeplove 3 กรกฎาคม 2553 3:05:12 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 3 กรกฎาคม 2553 7:38:39 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 4 กรกฎาคม 2553 7:25:49 น.

ย่าหายไปไหนนนนนน เชียร์บอลเปล่าคะ   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 4 กรกฎาคม 2553 9:55:39 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า   โดย: กะว่าก๋า 5 กรกฎาคม 2553 7:12:28 น.

บาลีท่านว่า..........ทุลลโภ องฺคสมฺปนฺโน ฝรั่งบอกว่า...........Nobody perfect ! แปลเป็นไทยว่า....คนที่สมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง หาได้ยาก มึความสุขกับความเป็นจริงในทุกสิ่งรอบกาย ตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 5 กรกฎาคม 2553 12:58:05 น.