พรุ่งนี้ที่...TUBA ? ( จิระศักดิ์ เซอร์เรียลิสม์) ราวปี พ.ศ. 2523 ผมเข้ามามืองหลวงพร้อมๆกับการเริ่มต้นบนถนนหนังสือด้วยการทำงานประจำอยูในกองบรรณาธิการนิตยสาร “หนุ่มสาว” ซึ่งมีคุณปกรณ์ พงศ์วราภา เป็นบรรณาธิการและเจ้าของ งานที่ทำเปิดโอกาสให้ผมได้พบเพื่อนฝูงคนหนุ่มสาวซึ่งทำงานศิลปะกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีชื่อ“กลุ่มกังหัน” มีสมาชิกอยู่ 5 คน คือ จิระศักดิ์ พัฒน์พงศ์, สมบูรณ์ พวงดอกไม้, ไพศาล ธีรพงศ์วิษณุพร, เอกพันธ์ กาญจนาภิวงศ์ และประสิทธิ์ ชนิตราภิรักษ์ พวกเขาทั้ง 5 คนเรียนศิลปะจบมาจากโรงเรียนไทยวิจิตรศิลป์ รูปแบบศิลปะที่ชัดเจนมากที่สุดของกลุ่มกังหัน ได้รับอิทธิพลมาจากงานศิลปะแนวเหนือจริง (serrealism) ของยุโรป แต่พวกเขาแต่ละคนได้นำมาใช้ในบริบทที่แตกต่างออกไป ด้วยฝีมือทางจิตรกรรมที่โดดเด่น เนื้อหาที่นำเสนอและวิพากษ์สังคมอย่างขึงขังและดุดัน ทำให้งานของกลุ่มกังหันมีชื่อเสียงและมีภาพที่ชัดเจนในฐานะศิลปะเพื่อชีวิต ในช่วง พ.ศ.ถัดมา ผมได้มีโอกาสคลุกคลีและไปชมงานศิลปะตามที่ต่างๆกับเพื่อนกลุ่มนี้อยู่เป็นประจำ ซึ่งแต่ก่อนงานแสดงศิลปะไม่ได้มีมากมายเหมือนทุกวันนี้ ต่อมาเมื่อพวกเราต่างเติบโตขึ้น เพื่อนในกลุ่มก็เริ่มมีวิถีชีวิตตามความฝันของตัวเอง สมบูรณ์ พวงดอกไม้ ไปเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนไทยวิจิตรศิลป์อยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเป็นศิลปินเดี่ยวยึดการเขียนรูปเป็นอาชีพมาจนถึงทุกวันนี้ เอกพันธ์ กาญจนาภิวงศ์ ด่วนลาโลกไปตั้งแต่ยังหนุ่มด้วยโรคหัวใจวาย ประสิทธิ์ ชนิตราภิรักษ์ ปัจจุบันทำงานแกะแม่พิมพ์รูปในธนบัตรอยู่ที่ธนาคารแห่งประเทศไทย ไพศาล ธีรพงศ์วิษณุพร เคยเป็นช่างภาพนู้ดอยู่พักหนึ่ง ต่อมาจับมาเขียนวิจารณ์งานศิลปะประจำอยู่ที่นิตยสาร “สีสัน” จนถึงปัจจุบันเป็นเวลานานนับสิบๆปีแล้ว สำหรับ จิระศักดิ์ พัฒนพงศ์ หรือ "ไอ้ป๋อ" ของเพื่อนๆนั้น ตั้งแต่เรียนจบเขาเคยทำงานที่บริษัทออกแบบสติ๊กเก้อร์อยู่เพียงหนึ่งเดือน จากนั้นก็ไม่เคยประกอบอาชีพอื่นอีกเลยนอกจากการเขียนรูป เขาเขียนรูปแล้วจัดงานแสดงภาพเขียนขายเลี้ยงตัวยังชีพเรื่อยมา คนที่จะเขียนรูปจัดแสดงงานแล้วขายผลงานเพื่อยังชีพอยู่ได้นั้นย่อมนับว่าไม่ธรรมดา และฝีมือของไอ้ป๋อก็นับว่าไม่ธรรมดาขนาดเคยคว้ารางวัลที่ 3 ของศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 27 มาแล้ว ถึงแม้จะไม่โด่งดับคับฟ้าแต่ก็พูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นศิลปินเขียนรูปที่มีแนวทางชัดเจนเป็นของตัวเองคนหนึ่ง และแนวที่เขาเลือกคือแนวเหนือจริง ในตอนแรกจะเห็นลักษณะงานของเขาได้รับอิทธิพลมาจาก ซัลวาดอร์ ดาลี จิตรกรเอกชาวสเปนอย่างชัดเจนมาก ซึ่งต่อมางานที่มีเนื้อหาเพื่อชีวิตอย่างเข้มข้นดุดันก็ค่อยๆคลี่คลายมาเป็นตัวของเขาเองอย่างโดดเด่น จนกระทั่งวันหนึ่งเขาอพยพไปอยู่ที่เกาะภูเก็ต และท้ายที่สุดเขาก็ไปตายที่เกาะภูเก็ตเมืองที่เขาหลงรัก เพราะเกิดอุบัติเหตุในคืนวันหนึ่งของเดือนพฤศจิกายน 2544 เขาเคยเล่าให้ฟังว่า ประเทือง เอมเจริญ กับถวัลย์ ดัชนี คือศิลปินที่เป็นแรงบันดาลใจของเขาในช่วงแรก ในรูปเขียนของเขามักมีรูปปลา เขาบอกว่าปลาเป็นสัญลักษณ์แทนความหมายเรื่องเพศ เพราะมันมีเมือกลื่น เขามีความเชื่อต่อการทำงานศิลปะว่าการฝึกฝนสำคัญกว่าพรสวรรค์ ทุกครั้งเวลาที่ผมไปภูเก็ตผมจะไปนอนที่บ้านเช่าของเขาซึ่งอยู่แถวๆหาดไนหาน เป็นบ้านชั้นเดียว มีต้นไม้ร่มรื่น ไม่มีรั้ว เวลาออกไปไหนไม่ต้องใส่กุญแจและของก็ไม่หาย บรรยากาศเงียบสงบเหมาะที่จะนั่งเขียนรูปและเขียนหนังสือเป็นอย่างยิ่ง ครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะอำลาจากโลกไป เราพบกันที่กรุงเทพฯ เพราะเขาขึ้นมาแสดงภาพเขียนที่ “บางกอกแกลลอรี่” ของหงษ์จร เสน่ห์งามเจริญ หลังงานเลิกเราไปดื่มกันต่อที่ร้านข้าวต้มแถวๆซอยเสนาฯ เขาพาหญิงคนรักคนล่าสุดที่หวังจะแต่งงานเป็นคู่ชีวิตมาให้รู้จักกับเพื่อนฝูง ผมตั้งใจว่าจะไปภูเก็ตครั้งต่อไปเพื่อร่วมงานแต่งงานของเขา แต่กลับกลายเป็นว่าผมต้องไปภูเก็ตเพื่อร่วมงานเผาศพของเขา หลังจากนั้นเพื่อนๆจึงนำผลงานศิลปะของเขามาจัดนิทรรศการให้เพราะเห็นว่าเขาเป็นคนกรุงเทพฯ นับว่าเป็นครั้งแรกสำหรับผมที่ได้ไปชมงานนิทรรศการภาพเขียนของเพื่อนซึ่งตายไปแล้ว เมื่อหลายปีก่อนนี้ผมยังชอบดื่มเบียร์อยู่ คืนหนึ่งเราดื่มกันอย่างเมามายสนุกสนาน พอตื่นขึ้นมาผมมีอาการเมาค้างเล็กน้อย จึงอยากกินบะหมี่สำเร็จรูป เมื่อน้ำร้อนเดือดเรียบร้อยแล้ว ก็ควานหาถ้วยชามในครัว ผมเจอชามชามกระเบื้องสีดำเขียนลายเส้นนู้ดผู้หญิงด้วยสีอะครีลิค มีลายเซ็นกำกับไว้ว่า จิระศักดิ์ พัฒน์พงศ์ ผมจึงขอมาเพื่อเป็นที่ระลึก ตอนบ่ายๆเรานอนคุยกันเล่นใต้ต้นมะม่วงหิมพานต์ ผมได้กลิ่นหอมแปลกๆจากดอกของมัน ผมบอกว่าผมอยากจะเขียนเรื่องสั้นอีโรติคสักเรื่องที่ใช้ฉากบ้านหลังนี้ เขายังช่วยตั้งชื่อเรื่องให้ว่า “หอมกลิ่นกาหยี” (ชาวภูเก็ตเรียกมะม่วงหิมพานต์ว่ากาหยี) จนบัดนี้เวลาล่วงเลยมาหลายปีแล้ว แต่เรื่องสั้นเรื่องนี้ก็ยังมีเพียงแค่ชื่อเท่านั้น ผมเก็บชามใบนี้ไว้ในตู้เก็บของ นานๆจะหยิบขึ้นมาดูสักครั้ง มันทำให้ผมนึกถึงวัยหนุ่มที่เราดื่มกินเที่ยวเตร่ด้วยกัน ผมคิดว่าไอ้ป๋อมีความกล้าหาญก่อนคนอื่นๆในกลุ่มเพื่อนฝูงรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่กล้าเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองรักมาตั้งแต่เริ่มหนุ่ม บัดนี้เขาจากไปในวัยสี่สิบเศษ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ได้ทำสิ่งที่รักมาทั้งชีวิต ผมเองนั้นแม้จะเริ่มเขียนหนังสือมานาน แต่ระหว่างทางของชีวิตก็แวะเวียนไปทำอย่างอื่นมาไม่น้อย เพิ่งมาเลือกที่จะทำสิ่งที่รักอย่างจริงจังเมื่อไม่นานมานี้ แล้วผมก็ได้พบว่าถ้าเราได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักวันละเล็กละน้อย เราก็จะค่อยๆได้ทำมันมากขึ้น และไม่ว่าชีวิตจะเป็นเช่นไร แต่เราก็มีความสุขได้ เพราะเรามีสิทธิ์ได้เลือกทำในสิ่งที่เรารัก แล้วคุณล่ะได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักบ้างหรือยังครับ ? ---------------------------------------------- หากใครสนใจงานศิลปะแนวเซอร์เรียลิสม์ ผลงานยุคต้นของจิระศักดิ์ พัฒนพงศ์ และเปิดตัวหนังเล่มแรกของกองทุน จิรศักดิ์ พัฒนพงศ์ "ศิลปะงดงามกับสงครามกราดเกรี้ยว" ประธานเปิดงาน สุชาติ สวัสดิ์ศรี ณ ร้าน TUBA เอกมัย ซอย 21 (โทร 02-711-5500) วันที่ 11 กันยายน 2549 เวลา 18.00-21.00 น.   Create Date : 10 กันยายน 2549 4 comments Last Update : 10 กันยายน 2549 10:02:47 น. Counter : 1770 Pageviews. Share Tweet

ตอนนี้กำลังฝึกการทำภาพผสมผสาน คิดว่าเป็นศิลปะ อย่างนึงเหมือนกัน   โดย: รักดี 10 กันยายน 2549 9:51:55 น.

อ่านแล้วเศร้าดีจังเลยค่ะพ่อพเยีย แต่ในความเศร้าก็ได้เรียนรู้เรื่องความสุข เรื่องเพื่อน เรื่องความพยายามที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ให้ประสบความสำเร็จ แม่น้องนิกอ่านหนังสือเรียนของนิก ที่เขาบรรจุวรรณกรรมเอาไว้ให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ในแต่ละเรื่อง วันนี้อ่านเรื่องจินตนาการ เป็นเรื่องราวของปิกัสโซ่ ที่กว่าจะยืนอยู่บนความสำเร็จได้ เขาต้องใช้ความพยายามที่จะเดินไปตาม ความฝัน ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและถนัด จนประสบความสำเร็จ( เลยนำมาอัพบล๊อกซะ) เป็นเรื่องราวที่เขาเขียนให้เด็กได้เข้าใจถึง ชีวิตและการทำงานของปิกัสโซ่ได้อย่างน่าอ่าน เพราะผู้เขียนมีศิลปะในการเขียนโดย การใช้ภาษาง่ายๆ และสอนเด็กไปพร้อมๆกัน พอมาอ่านบล๊อกพ่อพเยีย เลยเกิดอาการ เข้าใจความคิดฝันของศิลปิน   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 11 กันยายน 2549 5:19:40 น.

นับว่าเป็นบุคคลหนึ่งที่ยึดมั่นในอุดมกราณ์ ภูเก็ตเป็นเมืองที่มีมนต์ขลังไม่เสื่อมคลาย การจากไปโดยไม่คาดคิดนำความเศ้รามาเยือน   โดย: เด็กตลาดเหนือ IP: 124.121.60.228 11 กันยายน 2549 14:18:59 น.

ทุกวันนี้เมล็ดพันธุ์ทางศิลปะเล็กๆยังก่อเกิดและสานต่อศิลปะแท้ๆบนแผ่นดินที่พี่ป๋อรัก คารวะ6ปีแห่งการจากไปของผู้เป็นแบบอย่างในสายทางศิลปะบนแผ่นดินภูเก็ต   โดย: ตาพรานบุญ 10 ตุลาคม 2550 14:16:44 น.