ตกใจมากๆ เป็นความรู้สึกแรกที่ได้ทราบข่าว

ได้แต่ขอให้คุณกนกพงศ์ไปสู่สุขคติ

เสียใจกับคุณโดมด้วยนะคะ

ช่วงนี้อ่านงานคุณพ่อพเยีย ที่เขียนถึงความตายสองเรื่องติดกันเลย

ขอให้คุณกนกพงศ์ไปสู่สุขคติ และขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ

ตกใจมากๆ เช่นเดียวกับพี่สาวไกด์ค่ะ เพราะไม่ได้ข่าวคุณกนกพงศ์มานาน แล้วอยู่ๆ ก็มาได้ข่าวว่าเขาเสียชีวิต เขายังอายุน้อยเหลือเกิน น้อยเกินกว่าที่จะจากไปอย่างง่ายดายเพียงแค่การเข้าโรงพยาบาลครั้งที่สอง

น้ำตาฟ้าหลั่งเป็นสายฝนที่หุบเขาฝนโปรยในวันที่เขาจากไป


ยังจำภาพที่เขามาบรรยายที่ใต้ถุนศาลาพระเกี้ยวหลังจากที่เขาได้รับรางวัลซีไรท์จากเรื่องแผ่นดินอื่น ยังไปนั่งฟังอยู่ในห้องประชุมนั้นด้วย

เศร้ามากๆ ค่ะ มันบอกไม่ถูก เศร้า ใจหาย ตกใจ แล้วก็อาลัยค่ะ

ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ

ขอไว้อาลัยให้คุณกนกพงศ์ สงสมพันธุ์

ครั้งแรกที่ทราบข่าวตกใจมากค่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกใจหายอยู่ค่ะ

มาร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของคุณกนกพงศ์ด้วยค่ะ

ขอร่วมไว้อาลัยตรงนี้ด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณลุงโดม
คุณลุงสบายดีนะคะ หนูสบายดีค่ะ
ทุกคนก็ต้องตาย อยู่จะเร็วจะช้า ใช่ไหมคะ

หนูมีข่าวดีจะบอกคุณลุงว่า เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ คุ
ณครูประจำชั้นท่านพาหนูไปรับทุนการศึกษา
ของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชิณวัตร
เนื่องมาจากเมื่อปีที่แล้ว หนูเขียนเรียงความส่งประกวดในโครงการ " เรียงความความยากจน" และหนูได้รับการคัดเลือกให้ได้รับทุน เทอมละ 5,000 บาท หนูจะได้รับทุกเทอมจนกว่าหนูจบปริญญาตรี

หนูและพ่อแม่ดีใจที่สุดเลย
คุณลุงก็ดีใจกับหนูด้วยแน่นอน จริงไหมคะ
หนูจะเป็นคนดีค่ะ

หนูพยายามหาโอกาสมาอ่านบล็อกของคุณลุงค่ะ

คืนนี้โรงเรียนหนูจัดงาน ราตรีศรีนิเวศ
ถ้าหนูโชคดี อาจได้พบตัวจริงคุณลุง ใช่ไหมคะ หนูรอค่ะ

สวัสดีจ้ะหลานโบว์

ลุงขอแสดงความดีใจกับทุนการศึกษาของหนูด้วยจ้า
ลุงมีงานทำเยอะหน่อยช่วงนี้
เลยไม่ได้ไปงานที่โรงเรียนหนู

เพราะลุงเที่ยวเดือนที่แล้วมากไปหน่อย
เป็นเด็กดีนะจ๊ะ

โตขึ้นค่อยเป็นผู้ใหญ่ดี

ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยด้วยครับ

ผมชอบผลงานของคุณสมพงษ์นะ ไม่น่าเลยจริงๆ

ไม่ได้อ่านหนังสือของเขาเลยครับ

เสียดายคนเก่งๆนะครับ

คุณสมพงษ์ไม่ได้จากไปไหนครับ เขายังอยู่ในโลกนี้ ในตัวหนังสือของเขา ทุกครั้งที่อ่านหนังสือของเขา เราก็จะนึกถึงเขาครับ

พูดถึงความตาย การได้ไปร่วมงานศพบ่อยๆ
ทำให้เข้าใจสัจธรรมและเลือกหาวิธีที่จะปฎิบัติตนมากยิ่งขึ้น


การมาเยี่ยมเยือนของผู้ที่ไม่ได้รับเชิญในยามวิกาล
อีกมุมมองก็ได้สัจธรรมเช่นกัน


พูดตรงนี้เพื่อจะแจ้งกับพ่อพเยียว่า
เมื่อคืนหลังจากเสร็จสิ้นการจัดงานประจำปีของโรงเรียน เดินทางกลับเข้าบ้านเวลาเที่ยงคืนพอดี พบว่าประตูบ้านถูกงัดกุญแจออก ภายในบ้านทุกห้อง ทุกตู้ ทุกลิ้นชักถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย สิ่งของที่อยากได้ ได้ครอบครองหลายรายการไม่อยู่กับเราแล้ว

ได้ต้อนรับเจ้าหน้าที่ตำรวจกลางดึกโดยไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าเลย

คืนนี้ได้ทดสอบความรู้สึก
ได้ทดสอบจิตใจตัวเอง
จากเรื่องจริง

อยากได้-การได้ครอบครอง-การพรากจาก
ก่อให้เกิดทุกข์ทั้งนั้น


อยากอ่านมุมมองจากพ่อพเยียบ้างนะ

ปล. พิมพ์ผิดครับ จะพิมพ์ว่า คุณกนกพงศ์นะครับ แหะๆ โทษทีครับพี่

สวัสดีค่ะ คุณพ่อพเยีย "ความตายอยู่ล้อมรอบตัวเรา" และเรามักหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึง ความตายเป็นของเราทุกคน แต่เรามักคิดว่ายังไม่ถึงเวลานั้นหรอก คนที่ตายไปแล้วก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน การเตรียมตัวเตรียมใจนั้นเป็นเรื่องของทุกคนเพราะไม่ทราบว่าใครจะไปก่อนใคร ไม่มีใครบอกล่วงหน้าได้จึงไม่ใช่เรื่องประมาทเลย..

สร้างเหตุไว้ดีย่อมไปในที่ดี..

การพบที่ยินดี มีการจากที่อาลัย..

ขอร่วมไว้อาลัย

เสียดายและเสียใจ
เส้นทางของชีวิตสั้นยาวไม่เท่ากัน บางคนทิ้งรอยเท้าไว้ให้รำลึกและจดจำ บางคนทิ้งไว้ให้ผู้คนสาปแช่ง
ขอร่วมไว้อาลัยแด่ คุณกนกพงศ์ และแสดงความเสียใจกับครอบครัวของคุณกนกพงศ์ด้วยครับ

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ช่วงนี้ผมคงไม่ได้ไปตอบที่บล็อกของท่านนะครับ
เพราะมีงานเฉพาะหน้าให้เร่งทำนิดหน่อย
และส่วนหนึ่งก็คือจะเดินทางไปร่วมงานศพของกนกพงศ์ที่พัทลุง

เร็วๆนี้ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ก็จะมีผลงานรวมเล่มมาอวดกัน
แต่ตอนนี้ยังไม่เสร็จ
อะไรที่ยังไม่เสร็จก็ยังไม่เสร็จไม่อาจพูดได้
แต่มีแนวโน้มว่าจะได้ทำ

เพราะคือความไม่แน่นอนนั้นแน่นอนที่สุด

แต่ก็อดเอามาคุยก่อนไม่ได้ตามประสาคนขี้โอ่
ไม่ใช่เป็นงานใหม่อะไรหรอกครับ เป็นงานที่ทยอยตีพิมพ์ในนิตยสารนั่นแหละครับ
เพียงแต่รวบรวมเลือกสรรมาเพื่อที่จะรวมเล่ม
ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยจะเอามาบอกกันอีกที


ด้วยมิตรภาพสำหรับทุกๆท่าน

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณพ่อพเยีย

"การพบที่ยินดี มีการจากที่อาลัย"

เป็นคำพูดจากใจของป่ามืด การพลัดพรากนั้นมีอยู่ตลอดเวลา ไม่จากเป็นก็จากตาย ป่ามืดใช้เตือนสติตนเองเพราะว่าการพบและการจากทุกครั้งนั้นไม่มีใครตอบได้ว่า เราจะได้พบกันอีก เราจึงทำดีที่สุดแล้วหรือยัง

คุณพ่อพเยียนำไปใช้ตามสะดวกนะคะ ธรรมะไม่มีใครเป็นเจ้าของค่ะ สภาวะที่ซาบซึ้ง เศร้าโศกนั้น เกิดได้มีได้เหมือนกันทุกคนค่ะ

คำพูดทำนองนี้ป่ามืดระมัดระวังที่จะพูดอยู่ค่ะ มีคนขอร้องว่าอย่าพูดอีกได้ไหม เขารู้สึกหดหู่

เพิ่มเติมนิดค่ะ..

การพบและการจากทุกครั้งนั้นไม่มีใครตอบได้ว่า เราจะได้พบกันอีก เราจึงทำดีที่สุดแล้วหรือยังในการได้พบกันนั้น

ด้วยมิตรภาพเช่นกันค่ะ

การพลัดพรากจากกัน เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องได้รับรู้ แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่อยากรับรู้ ห้าปีมานี้เราต้องพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก จากสามี คุณพ่อ พี่ชาย และหลานสาวจากอุบัติเหตุ ตอนแรกก็คิดว่าจะรับไม่ได้แต่เราก็ต้องยอมรับอย่างไม่เต็มใจ และตอนนี้ทั้งคุณแม่และคุณลุงก็สับเปลี่ยนกันป่วยแต่ก็เป็นเรื่องธรมดาเพราะท่านอายุก็ปาไปแปดสิบสี่และแปดสิบห้า เราก็ขอแสดงความเสียใจกับคุณโดมด้วยนะค่ะจากการสูญเสียคุณแม่และเพื่อน
คนโป่งแยงจ๊ะ

รอติดตามผลงานรวมเล่มของคุณพ่อพเยียค่ะ

ตอนที่ทราบข่าวคุณกนกพงศ์ทางโทรศัพท์ อดไม่ได้ที่จะถามย้ำว่ากนกพงศ์ไหน เพราะดูเหมือนเราเพิ่งจะพูดคุยถึงเขาในคืนก่อนที่เขาจะจากไป

อีกอย่างดูเหมือนเพิ่งได้รับรู้เรื่องราวของคุณกนกพงศ์ผ่านการบอกเล่าเรื่องการไปเยือนเขาที่หุบเขาฝนโปรยไพรจากพ่อพเยียด้วย

และทั้งที่ในวงการนักเขียน มีกนกพงศ์เพียงคนเดียคนนี้ แต่ความตกใจกับข่าวที่ได้รับจึงทำให้ถามคำถามแปร่ง ๆ ออกไปเช่นนั้น

กำลังอ่าน "โลกหมุนรอบตัวเอง" ของเขายังไม่ทันจบ แต่ข่าวความตายของเขาผ่านมาให้รับรู้อย่างรวดเร็ว

ชอบคำนำในหนังสือรวมเรื่องสั้น "โลกหมุนรอบตัวเอง" เป็นอย่างมาก เพราะนั่นคือการเปิดเผยความคิดและตัวตนที่แท้จริงของกนกพงศ์ผ่านงานเขียนที่เขารัก

ในฐานะคนอ่านหนังสือคนหนึ่ง ขอร่วมไว้อาลัยต่อการจากไปของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ นักเขียนที่ทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีที่สุด แม้ในวาระสุดท้ายของชีวิต

หนอนฯ ปรารถนา...อยากให้งานรวมเรื่องสั้นของเขาที่ยังค้างอยู่อีกเล่มสองเล่มมีการสานต่อไปจนสำเร็จเป็นรูปเล่มอีก แม้ว่าตัวเขาจะไม่อยู่แล้ว แต่ผลงานของเขาจะยังคงอยู่ในบรรณพิภพตลอดไป

น่าเสียดายคนเก่งนะคะ
มาร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะ
ขอให้คุณกนกพงศ์ไปสู่สุขติ