ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ - มิยาเบะ มิยูกิ

++ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ++
ผู้เขียน มิยาเบะ มิยูกิ
ผู้แปล บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์

กลับมาอีกครั้งกับงานของ "มิยาเบะ มิยูกิ" หลังจากประทับใจมากๆกับเรื่อง [レベル7] ฆาตรกรรมระดับเจ็ด และค่อนข้างเฉยๆกับเรื่อง "เหตุที่ฆ่า" สำหรับ "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" ดูเหมือนจะเป็นนิยายเรื่องแรกของ "มิยาเบะ มิยูกิ" ที่มีความหนาแค่ 200 หน้าเท่านั้นเอง แต่ไม่ว่าหนังสือจะหนาขนาดไหนก็ดูเหมือนจะไม่มีใครบ่นกันเลย ช่างเป็นนักเขียนที่น่าอิจฉาจัง



จากปกหลัง...ศีรษะ มือขวา ขาซ้าย...ชิ้นส่วนศพปริศนาถูกหว่านทิ้งทั่วย่านเมืองเก่าชานกรุงโตเกียว พร้อมกับมีมือลึกลับส่งจดหมายท้าทายตำรวจบอกที่ซ่อนชิ้นส่วนศพแต่ละชิ้น ย่านเมืองเก่าอันเงียบสงบจึงตกสู่ภวังค์แห่งความหวาดผวา จุน ลูกชายนายตำรวจผู้สืบคดี สงสัยจิตรกรเลือดร้อนนามชิโนดะ โทโงะ เด็กชายได้รับจดหมายอีกฉบับระบุว่าโทโงะคือฆาตรกร ทั้งยังเคลือบแคลงเรื่องข่าวลือว่ามีหญิงสาวหายตัวลึกลับในบ้านจิตรกร เขาตีสนิทชายชรา อ้างว่าอยากขอดูผลงานภาพเขียนเลื่องชื่อ แต่กลับได้พบเงื่อนงำไม่คาดฝันซึ่งโยงใยสู่เหตุการณ์น่าระทึกที่เขาไม่มีวันลืม...

หากใครเคยอ่าน "เหตุที่ฆ่า" ต้องบอกว่า "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" ให้อารมณ์ความรู้สึกในรูปแบบเดียวกัน แตกต่างกันที่เนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องเพราะ "เหตุที่ฆ่า" ดำเนินเรื่องโดยการสัมภาษณ์ผู้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีแล้วปะติดปะต่อเป็นเรื่องราว แต่เรื่อง "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" เป็นการดำเนินเรื่องโดยการสืบสวนของตำรวจและ จุน ลูกชายนายตำรวจ

จะว่าไป"เหตุที่ฆ่า" มีดีกรีที่เจ๋งกว่าก็ตรงการดำเนินเรื่องนี่เอง ส่วนนอกเหนือจากนั้นแทบไม่มีอะไรต่างกันเลย สิ่งที่น่าสนใจอยู่ตรงที่ความยาวแค่ 200 หน้าของ "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" แต่ความสมบูรณ์ของเรื่องราวและให้อารมณ์ได้ใกล้เคียงหนังสือ 400 หน้าอย่าง "เหตุที่ฆ่า" แม้ว่าเรื่องหลังจะมีดีกรีความสลับซับซ้อน และเนื้อหาตีแผ่สังคมที่ดีกว่า "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" ก็ยังคงตีแผ่สังคม มาคราวนี้ในแง่ของกฎหมายเยาวชนและเด็กวัยรุ่นบางกลุ่มที่มี "จินตนาการ" ต่ำ แต่ก็ไม่ได้ลงลึกในรายละเอียดมากนักจนเกิดอารมณ์ร่วมทั้งๆที่ก็เป็นปัญหาที่เราๆก็รับรู้กันอยู่

แอบมีประโยคเท่ๆอยู่ใน "ปริศนาฆาตรกรรมหั่นศพ" ซึ่งแปลกทีเดียวเพราะปกติจะไม่ได้มานั่งไฮไลท์ประโยคเด็ดในหนังสือสืบสวนสอบสวนฆาตรกรรมสักเท่าไหร่ ขอเอามาแปะไว้กันลืมนะคะ

"...หล่อนจะรู้หรือเปล่าว่า ระหว่างอพารต์เมนท์สกปรกซอมซ่อกับตึกซึ่งเปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งรุ่งเรือง ไม่ได้มีเพียงระยะทางเท่านั้นที่ขวางกั้น"

"คุณหนูคะ ทุกคนล้วนมีอาวุธติดตัวแตกต่างกันไป บางคนสวมชุดเกราะ บางคนถือปืน บางคนเรียนคาราเต้ ต่างคนจึงต้องเดินไปคนละทางตามแต่อาวุธที่มี...."

จริงๆประโยคนี้ยังมีต่อ และเป็นการอุปมาอุปไมยที่เท่มากๆเลย แต่จะเป็นการอุปมาอุปไมยกับเรื่องไหนต้องไปลองไปอ่านดูค่ะ จะว่าไปคนที่พูดนี่เหมือนจะเก่งสุดในเรื่องเลยนะเนี่ย อุ๊บ เดี๋ยวสปอยล์ แต่ว่าอ่านตัวละครตัวนี้แล้วกลับพาลไปนึกถึงคุณตาในหนังสือ "ซามูไรในสวนสน" มากๆ เลย เลยพาลให้นึกว่า "หรือในประเทศญี่ปุ่นจะมีประชากรแนวนี้อยู่จริงๆ" เพราะอุปนิสัยลักษณะช่างใกล้เคียงกันมาก หรือคนที่ผ่านเหตุการณ์ร้ายๆหรือยากลำบาก อย่างช่วงสงครามจะทำให้คนเรามีแนวทางการดำเนินชีวิตไปในทิศทางเดียวกัน

สรุปหากใครรักการอ่านหนังสือแปลสืบสวนฆาตรกรรมจากฟากแดนอาทิตย์อุทัย และชอบผลงานของ "มิยาเบะ มิยูกิ" เรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ควรอ่านเพราะอ่านได้สนุกดี และแน่นอนว่าคงไม่ทำให้ทุกคนเสียเวลาในการอ่านมากนัก เพราะเท่าที่ผ่านมา ไม่ว่าหนังสือจะหนาแค่ไหน ทุกคนที่อ่านผลงานของ "มิยาเบะ มิยูกิ" ก็อ่านจบรวดเดียวในเวลาอันสั้นทุกราย

Create Date : 19 ตุลาคม 2551 Last Update : 19 ตุลาคม 2551 1:35:08 น. Counter : 1152 Pageviews.		20 comments
Share Tweet