Group Blog
All Blog
|
"มิอาจรัก...ก็จะรัก" วันนี้ไม่ได้เข้า facebook เลย ตั้งใจว่าจะไม่เข้าน่ะ...ใช่ แต่วันนี้เกินความตั้งใจไปมาก เพราะมันไม่มีเวลาจะเข้าจริงๆ เลยไม่ได้เข้าไปทักทายเพื่อนๆ โดยปริยาย แบบตั้งใจอย่างไม่ตั้งใจ งง..ดีมั้ย???!!!! ยุ่งอ่ะค่ะ..วันนี้ยุ่งทั้งวัน และเพิ่งเข้าใจในคนบางคน ที่เขาหายทั้งหัวและตัวทั้งวัน เพราะเวลามันยุ่งกับงาน แล้วมันยุ่งจริงๆ ...แบบนี้นี่เอง ก่อนหน้ามาเจอกันอีกครั้ง ตัวเองก็ยุ่งแบบนี้ แบบไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย เรียกว่านั่งติดโต๊ะทำงานมาก ใครมาเวลาไหน ก็นั่งที่โต๊ะทำงาน บ้างานมาก...ตอนนั้น...  เมื่อวานซืนก่อเหตุไว้อีกแล้ววว... นิสัยเสียไม่เคยหาย ชอบทำร้ายจิตใจคน โดยเฉพาะกับบางคน...จะเป็นโรคจิต ในการสรรหาถ้อยคำมาทำให้เขาโกรธ แล้วสุดท้ายตัวเองก็หงอย...เอง ดีว่าเขาไม่ค่อยถือสา แค่หายเงียบไปหนึ่งวันกับหนึ่งคืน และกลับมาทักใหม่... เมื่อไหร่ตัวเองจะเลิกทำตัวแบบนี้...หนอ  พอเขาหายไปจริงๆ ก็เหมือนข้อความข้างบนนั้นแหล่ะ และนั่งรถตู้กลับบ้านเปิดเพลงฟัง มาเจอเพลงนี้อีก...เฮ้อ...ซ้ำกันเข้าไป หลายคนก็อาจอยู่ในสถานการณ์แบบเพลงนี้ อาจรู้สึกรักใครบางคน แต่ไม่อาจบอกความรู้สึกให้เขารับรู้ได้ และไม่อาจแสดงออกถึงสิ่งที่ตัวเองรู้สึก จำต้องเก็บงำไว้กับตัวเอง ยิ่งถ้าไปแอบรักเพื่อนในกลุ่ม หรือเพื่อนร่วมงาน หรือคนที่เขามีแฟนแล้ว (แค่แฟนนะคะ อย่าถึงกับเป็นสามีหรือภรรยาใครเลย) ก็ยิ่งลำบากใจมากเข้าไปอีก จริงๆ คิดแบบตรงๆ ถ้าอยากจะรัก ก็รักเขาไปสิ แสดงออกไปสิว่ารักเขานะ เพราะถ้าเขาไม่มีใคร....มันก็น่าลุ้น แต่ถ้าเขามีใคร... อันนี้ก็ต้องลุ้น...แล้วว่า... จะผิดหวังหรือสมหวัง ไม่ว่ากรณีไหน คำตอบมันก็มีแค่สองข้อ ข้างบนนั้นแหล่ะ...อิอิ ชอบจัง...ภาพข้างล่าง ขโมยเขามา ชอบทั้งภาพและข้อความในภาพเลย เนอะ..ความแตกต่าง บางทีมันก็คือความลงตัว.. 
 ว่าแล้วก็นึกถึงคำที่แม่ชอบพูดว่า ห้าม 3 อย่างนี้ห้ามยาก 1. ห้ามฝนตก 2. ห้ามคนจะอึ 3. ห้ามคนรักกัน...ห้ามยาก ว่าแล้วก็คิดถึงเพลงน้าหมูเพลง ใบไม้ จัง เพราะถ้าเป็นความรู้สึกที่สวยงาม ก็ปล่อยตามใจตัวเองจ้าน้องอิ๋ว ว่าแล้วก็คิดถึงเพลงของน้าหมู ฉันมีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง โดย: อุ้มสี
  วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:19:36 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
"วัยทองกับภาวะอาการชวนหัวปั่น"
เมื่อเข้าสู่วัยทองระดับฮอร์โมนเอสโตรเจน (estrogen) และ โปรเจสเตอโรน (progesterone) ลดลงทำให้เกิดอาการหลายอย่าง บางคนเป็นมากบางคนเป็นน้อย ซึ่งเป็นผลของเอสโตรเจนต่อร่างกาย อาการอาจจะเป็นไม่กี่เดือนก็หาย แต่โดยเฉลี่ยประมาณ 4 ปี ที่คนวัยทองจะต้องเผชิญกับอาการต่างๆ เหล่านี้
- ร้อนตามตัว จะมีร้อนโดยเฉพาะส่วนบนของร่างกาย แก้ม คอ หลังจะแดง หลังจากนั้นจะตามด้วยเหงื่อออกและหนาวสั่นในเวลากลางคืนอาการนี้จะเป็นนาน 1-5 นาที
- ปัญหาเกี่ยวกับช่องคลอดและกระเพาะปัสสาวะ เนื่องจากระดับเอสโตรเจนลดลงทำให้เยื่อบุช่องคลอดแห้งและบางลง ทำให้มีอาการปวดขณะร่วมเพศ และมีการติดเชื้อในช่องคลอดบ่อยขึ้น นอกจากนั้นยังมีเรื่องกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ ปัสสาวะเล็ดเวลาจามหรือไอ
- มีปัญหาเรื่องการนอน นอนหลับยาก ตื่นเร็ว อาจจะตื่นกลางคืนและเหงื่อออกมาก
- มีอารมณ์ผันผวนโกรธง่าย ตึงเครียดง่าย อารมณ์อ่อนไหว มีอาการซึมเศร้าโดยไม่ทราบสาเหตุ เบื่อหน่ายไปทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเพศ
- การเปลี่ยนแปลงทางรูปร่าง เอวจะเริ่มหายไป ไขมันที่เคยเกาะบริเวณขาจะเปลี่ยนไปเกาะบริเวณเอว กล้ามเนื้อลดลงมีไขมันเพิ่ม ผิวหนังเริ่มเหี่ยว
- ปัญหาอื่น เช่น ปวดศีรษะ ความจำลดลง ปวดตามตัว
************************
นี่เลยค่ะ อาการจะประมาณแบบนี้เลย
แต่จะมาเฉพาะช่วงใกล้วันประจำเดือนจะมานะ
พอประจำเดือนมา อาการทุกอย่างไม่มีเลย
แต่คราวนี้เหมือนจะมีอาการมาก
โดยเฉพาะอาการร้อนตามตัวและนอนหลับยาก
ตามด้วยปวดหัวและปวดตามตัว
แย่แล้วสิ...
เข้าสู่วัยชราภาพซะแระ
คงต้องเตรียมหาข้อมูลมาอ่านและศึกษาจริงจังแล้ว
เพราะครั้งนี้มีอาการค่อยข้างหนักเลย
พักผ่อนมากๆ และออกกำลังกายบ้าง
รวมทั้งลดความเครียด
โดยเฉพาะความเครียดจาก
การคิดถึงบางคนน่ะ...เนาะ
เวลามีอาการแบบนี้
ร่างกายมันเหมือนจะไม่ไหว
อยากนอน นอน และก็นอน
แต่ถ้ามีใครสักคน
มาบ่น มาถาม มาคุย
มันก็คงจะช่วยได้บ้างเหมือนกันเนาะ
คนอีกฝาก....อยู่ที่ไหน..หนอ???