Group Blog
All Blog
|
"คำถามที่ไม่อยากรู้คำตอบ" เคยตั้งคำถามใครแล้ว .... เขาไม่ตอบคำถามที่เราถามหรือเปล่า สงสัยหรือไม่....ทำไมเขาไม่ตอบ เคยถามคำถามหลายคำถามกับบางคน แต่ไม่ได้คำตอบที่อยากรู้สักที แต่ถ้าคำถามอื่นๆ ที่พร้อมจะตอบ จะได้ความรู้มากมาย จนรู้สึก...ไม่อยากถามและไม่อยากรู้แล้ว คำถามนั้นๆ มันคงยากที่จะหาคำตอบมาให้ ถ้ามันยากขนาดตอบไม่ได้ ก็อย่าพยายามไปอยากรู้มันเลย... จะดีกว่า รู้เท่าที่...อยากให้รู้ ถามเท่าที่...อยากตอบ คงต้องเป็น...แบบนี้ล่ะมั้ง
ฟังแล้วเพราะดี เพลงนี้ ฟังกี่ทีก็ชอบ ท่วงทำนอง เนื้อเพลง อารมณ์เพลง ไปด้วยกันได้ดี....  เมื่อวานนั่งวินรถจักรยานยนต์เข้าบ้าน พอเลี้ยวเข้าทางเข้าคอนโดปุ๊บ มีรถยนต์ออกจากคอนโดฯ ข้างหน้าปั๊บ เกือบชนรถจักรยานยนต์ที่ตัวเองนั่งซ้อนไป ดีว่าคนขับเขาหักหลบออก และบีบแตรเตือน รถยนต์เลยหยุด น่ากลัวจริงๆ ทางเข้าออกแบบนี้ ต่างคนต่างจะไม่เห็น ถ้าไม่ระวังกันและกัน อันตรายแน่เลย กลัวเหมือนกันนะเนี่ย นั่งรถวินเข้าบ้านแบบนี้ กลัวสักวัน...จะเกิดอันตรายเหมือนกัน ได้แต่ภาวนาขอให้ปลอดภัยทุกวัน เหมือนการข้ามถนนตรงทางข้ามม้าลาย บางทีนึกว่าปลอดภัย...แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้น เสมอไป เพราะบางครั้งรถคันแรกที่เราข้ามเขาหยุดให้ แต่รถอีกคันที่ยังไม่เห็นคนข้่าม และไม่ระวังก็หยุดไม่ทัน ก็อาจถูกชนได้เช่นกัน ค่อยๆ ข้ามและระมัดระวังอย่างมาก ให้รถไม่มีหรือรถเขาหยุดจริงๆ ค่อยข้ามดีกว่า การวิ่งข้ามบางที ก็เหมือนวิ่งไปหารถุ...ซะงั้น เฮ้อ...ชีวิตบนเส้นด้ายเหลือเกิน มนุษย์เรานี้  โดย: sunny-low
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:15:13:34 น.วันนี้ได้คุยกับพี่สาวคนหนึ่ง ในหลายๆ เรื่อง โดยเฉพาะเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมา เหนื่อยจัง  ไม่เคยคิดว่าชีวิตมันจะเปลี่ยนไป เพียงเพราะคนคนหนึ่งเปลี่ยนใจ เพราะเขาคนนั้นคนเดียว ทำให้ชีวิตฉันหันเหอย่างไม่รู้ทิศรู้ทาง มาถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ทิศทางชีวิตตัวเอง และกลับกลายเป็นว่า มองอะไรไม่เห็นอีกต่างหาก เหมือนเส้นทางชีวิต มันยังอีกยาวไกล ถึงจะบอกได้ว่า ชีวิตตัวเองจะเป็นยังไง อยู่สุขสบายมั้ย มีบ้านของตัวเองเพื่ออยูู่กับลูกมั้ย ส่งลูกเรียนให้สูงสุดเท่าที่เขาอยากจะเรียนไหวมั้ย คิดและวางแผนคนเดียวนี่ เป็นอะไรที่ไม่ถนัดเลยนะ แต่ก็ทำผ่านมาได้ตลอด เก่งจัง...  น้ำตาแทบหมดตัว กำลังใจแทบไม่เหลือ เคยหยุดนิ่งกับทุกสิ่ง ไม่คุยกับใคร ไม่ทำอะไร อยู่มันเฉยๆ เพื่อให้ไอ้ปัญหา มันแก้ไขโดยตัวมันเอง แล้วมันก็แก้ได้เองซะจริงๆ ด้วย เออ...บางทีการไม่ทำอะไร หรือพยายามทำแล้วแต่ทำไม่ได้ มันก็เป็นทางออกของปัญหา ได้เหมือนกัน...นะ   โดย: sunny-low
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:00:47 น."ความเคยชิน" เมื่อเราทำสิ่งใดอยู่ประจำๆ จนคุ้นเคย พอถึงเวลาที่ไม่ได้ทำ มันจะเกิดอาการเคว้งๆ ชอบกล คงเป็นเพราะเจ้าความเคยชินล่ะมั้ง ตอนที่ทำไปนั้น...ก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่พอไม่ได้ทำหรือ...นี่สิ อาการต่างๆ เริ่มปรากฎให้เห็นเลย โดยเฉพาะ...ความคิดถึง...นึกถึง...ระลึกถึง ในสิ่งนั้นๆ หรือคนนั้นๆ หรือการกระทำนั้นๆ คราวนี้มันจะเป็นปัญหา...ตามมาน่ะสิ เพราะเมื่อเราเคยชิน...เราก็อยากเรียกร้อง อยากไขว่คว้า...ให้ได้มาในสิ่งนั้นๆ เฮ้อ.....มนุษย์นี่เรื่องเยอะซะจริงๆ  เจ้าของความเคยชินบางอย่าง...จะรู้มั้ยเนี่ย ทำบางคน....ฟุ้งซ่านประจำ กลับมาเร็วๆ นะ มาสร้างความเคยชิน...เร็วๆ  โดย: sunny-low
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:9:48:45 น.ต้นไม้ต้นหนึ่ง หากมีคนดูแล... รดน้ำ...พรวนดิน และใส่ปุ๋ย..อย่างสม่ำเสมอ มันก็คงจะเติบโต ออกดอกออกผล และแผ่กิ่งก้านสาขา อย่างแข็งแรงและเป็นร่มเงา ให้กับสรรพสิ่งทั้งปวง ได้อย่างดี... แต่ถ้าเป็นต้นไม้ ที่ขาดการเหลียวแล ดูแลเอาใจใส่... มันก็เติบโตได้นะ แต่อาจไม่แข็งแรง และออกดอกออกผล เท่าต้นไม้ที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ เท่านั้นเอง รู้สึกตัวเอง...เป็นเหมือนต้นไม้ทั้งสองแบบ ก่อนนั้น...เหมือนต้นไม้ต้นที่สอง ตอนนี้...เหมือนต้นไม้ต้นแรก แต่พอ...คนที่เคยดูแลเอาใจใส่ รดน้ำพรวนดิน..ไม่อยู่ ความรู้สึกเหมือนต้นไม้... กำลังจะเฉา... กลายเป็นว่า แต่เดิมนั้น ไม่มีคนดูแล ต้นไม้...ต้นนั้นมันก็อยู่ของมันเองได้ ตามธรรมชาติ...แต่อาจไร้ดอกไร้ผล แต่พอมีคนดูแล... มันก็เจริญเติบโตได้ดี ออกดอกออกผลอย่างสวยงาม แต่เหมือนจะอ่อนแอกว่าเดิม ยังไงล่ะเนี่ย  อยากเป็นต้นไม้ต้นแรก และเป็นต้นไม้ต้นที่สอง ที่มีคนดูแลหรือไม่มี ก็ออกดอกออกผล และเป็นร่มเงาให้สรรพสิ่งได้ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง เพราะถ้าไม่มีคนดูแล รดน้ำพรวนดิน และใส่ปุ๋ยให้อย่างสม่ำเสมอ ต้นไม้ต้นนี้...ก็คง เป็นแค่ต้นไม้... ที่ไร้ดอกไร้ผล มากกว่าล่ะมั้ง การรอที่นานแสนนาน จะเป็นจริงดั่งฝันได้เมื่อไร โดย: sunny-low
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:13:12:11 น."อารมณ์นี้...คืออะไร" ไม่รู้เหมือนกันว่า วันนี้อารมณ์เป็นยังไง บอกไม่ถูกเลย มันเหมือนโกรธ น้อยใจ ไม่พอใจ และไม่ชอบใจ ก็ไม่รู้ว่า... ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ไม่อยากแล้วนะ ไม่อยากมีอารมณ์แบบนี้แล้ว หาเพลงมาดับอารมณ์อยู่นะคะ มันวุ่นวายว้าวุ่นมาก และเศร้าๆ ชอบกล อยากถอยหนีจากบางเรืองมากเลย เพียงแต่.... ใจ...มันไม่ยอมรับความจริงเสียที ต้องให้เจ็บอีกล่ะมั้ง เคยเชื่อคำพูดบางคน... สุดท้ายตัวเองก็เจ็บปางตาย เคยเชื่อการกระทำบางคน... สุดท้ายตัวเองก็กลายเป็นคนโง่ ตอนนี้กำลังเชื่อใจในตัวอักษรบางคน ไม่รู้จะเป็นอย่างไร... คงสุดท้ายแล้วล่ะ ความเชื่อใจที่จะให้กับใครสักคน... ถ้าครั้งนี้ไม่รอด ขอเชื่อใจตัวเองแล้วกัน... โดย: sunny-low
วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:12:53:09 น."...รอยบุญเราร่วมพ้อง พบกัน
บาปแบ่งสองทำทัน เท่าสร้าง เพรงพรากสัตว์จำผัน พลัดคู่ เขาฤๅ บุญร่วมบาปจำร้าง นุชร้าง เรียมไกล" นิราศนรินทร์ คัดลอกมาจากเฟสของพี่สาวท่านหนึ่ง ไพเราะดี ภาษาเขาน่ะค่ะ ความหมายก็โดนใจ บางทีการไม่มีใครเคียงข้าง มันก็เคว้งคว้างเนอะ แต่ถ้ามีแล้วเหมือนไม่มี ก็๋อย่ามีมันซะดีกว่ามั้ย ความจริง... อยากมีใครสักคนที่รู้สึกดีๆ กับเรา อย่างไม่เปลี่ยนแปลง แค่อยู่เคียงกับเรา พูดคุยกับเราอย่างเข้าใจ รับฟังปัญหาของเรา และแนะนำเราเมื่อเราต้องการ ทำไม..มันยากจัง ดูคลิบคนที่เขาประสบเหตุภาคใต้ และพิการเป็นอัมพาต แต่เขามีแรงใจสู้ชีวิต และทำอาชีพรับทำกุญแจ พร้อมกับเลิกคิดเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้น ตอนที่ดูนั้น ชื่นชมภรรยาเขามากเลย เธอนั่งเคียงข้างสามี และเอามือไว้ที่ขาสามีเกือบตลอดเวลา นั่นแหล่ะ..นี่แหล่ะ.. การมีคนแบบนี้เคียงข้าง แม้ในยามทุกข์ยามสุข คงไม่มีอะไรสำคัญกับชีวิตแล้วมั้ง อยากมีแบบนี้ อยากเป็นแบบคู่นี้ ชะรอยคงทำกรรมไว้เหมือนบทนิราศข้างบน ชาตินี้จึงต้องมาชดใช้กรรม งั้นหากหมดกรรมทันในชาตินี้ แม้เพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ ก็ขอให้ได้สัมผัสกับความรู้สึกดีๆ แบบนี้สักครั้ง...จะได้หรือเปล่านะ  โดย: sunny-low
วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:39:56 น.รู้สึกตัวเองเป็นผู้หญิงนิสัยไม่ดีมากเลย ใช้แต่อารมณ์มากกว่าเหตุผล พูดและทำอะไรไม่รู้จักคิด ดูแย่สุดๆ ไปเลย ไม่แปลก...ที่ไม่มีใครเขาอยากอยู่ด้วย  อยู่คนเดียวก็ได้ เนอะ... โดย: sunny-low
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:12:12:45 น.เป็นศิราณีให้คำปรึกษาชีวิตครอบครัวคนอื่น แต่กับตัวเอง แค่ทำให้ใครเข้าใจ ยังทำไม่ได้ดี... กรรมจริงๆ ....  เอาน่า ถ้าสิ่งที่เราบอกเขาไป แล้วทำให้ครอบครัวเขากลับมารักกันเหมือนเดิม อานิสงค์ผลบุญ อาจทำให้ใครสักคน เข้าใจเรามากกว่านี้ ก็ได้... ริบหรี่ยิ่งกว่าแสงเทียน โดย: sunny-low
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:53:20 น."ควันหลงวันวาเลนไทน์"
มันคงไม่เกี่ยวกับเจ้าวันวาเลนไทน์หรอก แต่เกิดหลังจากวันวาเลนไทน์ มันจึงเป็นความรู้สึกดีๆ ที่น่าประทับใจ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กับโลกสมัยใหม่ที่ช่องทางการสื่อสารมีมากมาย ให้อยู่กันคนละทวีบคนละประเทศ เขาก็ยังติดต่อสื่อสารกันได้ แบบสบายๆ แต่กับฉัน... แค่จะคุยกับใครบางคน เป็นเรื่องยากมากมาย อย่างไม่น่าเชื่อ ปัญหาไม่ใช่เรื่องเครื่องมือสื่อสาร ปัญหาอยู่ที่....คน..มากกว่า ก็ไม่รู้ทำไม...มันยากอะไรขนาดนั้น แค่คนสองคนจะคุยกันเนี่ย แต่พอได้คุย... มันเป็นอะไรที่... รู้สึกดี... รู้สึกเชื่อมั่น.... รู้สึกเชื่อ...ในสิ่งที่รู้สึกมาตลอดเวลา ตั้งแต่รู้จักกัน... ไม่รู้ทำไม... ไม่รู้เหตุผผล... ไม่รู้อะไรเลย... รู้แต่ว่า.. อยากคุยอีก... และอยากคุย... ตลอดไปค่ะ ขอบคุณ.. โดย: sunny-low
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:10:58:17 น."ไม่ว่าเบื้องหน้าจะมีคลื่นลมแรงเพียงใด ขอเพียงแค่เรารู้ว่าเราจะเดินไปกับใคร และใครเดินอยู่ข้างเรา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว..." ขโมยมาจากเพจของนักเขียนที่ชื่นชอบ หนุ่มเมืองจันทน์  โดย: sunny-low
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:40:06 น.บ้านเมืองวุ่นวายดี ต่างเหตุต่างผลที่คิดว่าถูก ไม่มีใครถอยไม่มีใครร่น บ้านเมืองตัวเองนี่แหล่ะ... ถอยแทน... โดย: sunny-low
วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:12:37:17 น."ความทุกข์ที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน" อยู่ดีๆ ข้อความนี้ก็ผุดขึ้นมาในคำนึงเมื่อเช้านี้ และมันดันเป็นจริงกับตัวเองเสียด้วย ความทุกข์ที่เกินทน..ครั้งหนึ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้กลายเป็นคน..ที่ทนทาน กับเรื่องทุกข์ๆ ได้ดีมากขึ้น เวลามีอะไรเกิดขึ้น...ใจมันจะมั่นคงมากขึ้น และไม่ได้ทุกข์มากมายเท่าใดนัก จนกลายเป็นพวกเย็นชา...ไปหรือเปล่านะ ความทุกข์นี้จะว่าไป บางทีมันก็เข้ามาหาเราเอง แต่บางทีเราก็เดินเข้าไปหามันเอง รู้ทั้งรู้ว่า..มันจะทำให้เป็นทุกข์ ก็ยังจะเดินเข้าไปหามัน แปลกดี... พยายามอยู่นะ พยายามจะไม่เดินไปหาทุกข์ โดยเฉพาะความทุกข์ในใจ และพยายามอยู่นะ พยายามให้ใครสักคน เข้าใจ..ความสุข...ที่มีตอนนี้ อย่าทำให้ทุกข์อีกเลยนะ โดย: sunny-low
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:39:03 น.//www.youtube.com/watch?v=hC2v8ma1CvM
อีกสักเพลงนะคะ เสียงเขาเพราะและเย็นมากเลย ชอบๆๆ copy ไปเปิดฟังเองนะคะ ชอบเนื้อร้องท่อนนี้ *รู้หรือไม่ ว่าภายในดวงตาสองนั่น ฉันได้พบความอบอุ่นใจ รู้หรือเปล่า ว่าข้างในรอยยิ้มของเธอ ฉันแอบเพ้อละเมอ คร่ำครวญ อิ่มอกอ่วนอาย ***************************** เพลง : ฉันจะฝันถึงเธอ ศิลปิน : สุภัทรา อินทรภักดี เนื้อเพลง : เมื่อตะวันลับลา ฟ้าก็มองมืดหม่น ทนเงียบเหงาอ้างว้าง เมื่อเธอลาลับไกล กลับอุ่นไอมิสร่าง ใจฉันค้างเคียงเธอ *รู้หรือไม่ ว่าภายในดวงตาสองนั่น ฉันได้พบความอบอุ่นใจ รู้หรือเปล่า ว่าข้างในรอยยิ้มของเธอ ฉันแอบเพ้อละเมอ คร่ำครวญ อิ่มอกอ่วนอาย อยากจะบอกสักคำ ฉันได้ถลำหัวใจ ตกอยู่ในความรัก เมื่อตะวันนิทรา ฟ้าจะรอพบจันทร์ ฉันจะฝันถึงเธอ โดย: sunny-low
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:23:38 น."เส้นทางของความสัมพันธ์" ถ้าเราให้ตัวเลขแทนสัญลักษณ์ ระดับความสัมพันธ์กับใครสักคน สมมติแทนค่าด้วย 1 ถึง 10 นะ เลข 1 อาจเป็นเสมือนจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ซึ่งแสดงออกมาในแง่มุมของการทำความรู้จักกัน มันยังคงมีอะไรแปลกใหม่ไปหมดสำหรับคนสองคน และยังมีความพยายามที่จะค้นหาและอยากรู้ ในสิ่งที่อีกฝ่ายเป็น ซึ่งมันจะค่อยๆ เขยิบไปยังเลข 2 และ 3 ก็น่าจะยังหอมหวานด้วยดีล่ะมั้ง เพราะยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นปลูกและรดน้ำ ให้กับเจ้าต้นความสัมพันธ์นี้ในระยะแรก แต่พอเข้าสู่เลขที่ 4 และ 5 มันจะเริ่มมีบททดสอบและบทพิสูจน์ ให้คนสองคนนั้นเริ่มทำด้วยกันและพร้อมกัน อาจมาในรูปของคำพูดที่ไม่ถูกใจ ตัวอักษรที่ไม่ถูกตา การกระทำที่ไม่ถูกอารมณ์ ระยะนี้เป็นการทดสอบว่า อารมณ์และความรู้สึกต่างๆ ที่แสดงออกมากันนั้น อีกฝ่ายจะรับมือกับมันอย่างไร และเข้มแข็งเพียงพอ ที่จะพากันก้าวผ่านพ้นมันไปด้วยกัน ได้หรือไม่.... ระยะนี้ถือว่าสำคัญ เพราะจะไปถึง 10 หรือไม่ ก็ระยะนี้แหล่ะ ถ้าผ่านไปได้... ลำต้นของความสัมพันธ์ก็จะเริ่มแข็งแรงขึ้น มาถึงเลข 6 และ 7 ก็จะมีอีกบททดสอบ นั่นคือ ความดำรงอยู่ของต้นความสัมพันธ์ และการออกดอกออกผลอันสวยงาม ครั้งนี้อาจไม่เหมือน 4 กับ 5 เพราะอันนี้อารมณ์และความรู้สึก จะแข็งแกร่งมากขึ้น แต่จะมีตัวแปรรอบข้าง หลายๆ ตัวแปรเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย ไม่ใช่มีแค่คนสองคน แต่จะมีสาม สี่ ห้า.... และอีกมากมาย และเมื่อผ่านมาถึง 8 กับ 9 สิ่งที่เกิดขึ้นใน 4 - 7 จะกลายเป็นเรื่องเล็กๆ ไปเลย เพราะคนสองคนได้ผ่านการทดสอบ ในเรื่องยากๆ หนักๆ มาด้วยกันอย่างมากมาย ต้นความสัมพันธ์ที่ฝ่าลมพายุ และมรสุมต่างๆ เริ่มมีรากแก้วที่แข็งแกร่ง ซึ่งก็มาจากการช่วยกันดูแลเอาใจใส่ เติมปุ๋ยที่มาจากความรักและความรู้สึกดีๆ อย่างสม่ำเสมอ... ยากนะ... สำหรับความสัมพันธ์ของแต่ละคนแต่ละคู่ ที่จะผ่านพ้นไปจนถึงจุดหมายปลายทาง หรือเลข 10 ได้เนี่ย หลายๆ คู่มาจบที่เลข 4 บางคู่มาจบที่เลข 7 น้อยคู่จะมาถึงเลข 8 แล้วความสัมพันธ์ของเราล่ะ อยู่เลขไหนแล้วนะ เหมือนจะเข้าเลข 7 แล้วล่ะมั้ง เพราะมีตัวแปรที่เป็นบททดสอบอารมณ์ มากมายเหลือเกิน จะผ่านมันไปได้หรือเปล่านะ โดย: sunny-low
วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:15:39:31 น. กว่าจะนำภาพมาประกอบได้  เรื่องนี้ได้ดูโดยบังเอิญทางช่องไทยพีบีเอส เขามักจะนำหนังเก่าๆ ดีๆ มาฉายในคืนวันเสาร์ และเหมือนเสาร์ที่ผ่านมาทางช่องเจ็ดก็มีหนังดีเช่นกัน แต่หนังของเขาหนักไปนิด ก็เลยหมุนมาช่องนี้ เห็นเนื้อเรื่องตอนแรกก็จำไม่ได้ว่า เคยดูหรือยัง เพราะคุ้นชื่อมาก แต่ที่เปิดดูคงเป็นเพราะนางเอกมากกว่า เม็ก ไรอัน ชอบเธอมาก เธอดูเป็นผู้หญิงน่ารัก ตอนนี้อยากได้วิดีโออีกเรื่อง ที่เธอเล่นกับ ทอม แฮงค์ Sleepless in Seattle ไว้ไปเดินหาดูดีกว่า ชอบหนังแนวนี้ น่ารักดี ดูแล้วอุ่นใจดี แม่้ว่าจะไกลจากชีวิตจริงก็ตาม when harry met sally ค่อนข้างตรงใจกับความคิดตัวเองที่ว่า ผู้หญิงกับผู้ชาย จะเป็นเพื่อนกันได้มั้ย เพราะเคยคิดเล่นๆ ว่า บางทีผู้หญิงก็อารมณ์เยอะ อยากมีเพื่อนผู้ชายที่คุยได้สบายๆ โดยไม่มีเรื่องอื่นๆ มาเกี่ยวข้อง เพราะผู้ชายเขาไม่ละเอียดเยอะเท่าผู้หญิง และเป็นผู้รับฟังที่ดีกว่า ก็ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนผู้ชาย ก็มีอยู่บ้างแต่ไม่ถึงกับสนิทใจที่จะพูดคุยทุกเรืองได้ แต่พอเจอคนที่รู้สึกว่าใช่ ก็ดันมีอาการเหมือนสองคนในเรื่องนี้ เขาอาจไม่เป็น แต่เราดันมาเป็น คราวนี้จะทำอย่างไรล่ะ ให้รู้สึกกับเขาแบบเพื่อน มันก็ได้ แต่...ทรมานความรู้สึกมาก ในความเห็นของตัวเอง หญิงกับชาย เป็นเพื่อนสนิทกันคงได้อยู่ ถ้าคุณสองคนไม่มีความรู้สึกพิเศษอะไรต่อกัน เพราะคำว่า "เพื่อน" มันจะมีขอบเขตของมัน รู้สึกที่ผ่านมา ตัวเองก้าวล่วงขอบเขตของความเป็นเพื่อนไปเยอะ ขณะที่อีกคนพยายามรักษากรอบของคำว่า "เพื่อน" เสมอ ตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะ...ว่าควรยืนอยู่ตรงไหน โดย: sunny-low
วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:54:51 น.สุดท้ายก็ไปไม่ถึง ดังที่ฝันและหวัง ก็คงต้องเอ่ยได้แต่คำว่า ลาก่อน... โดย: sunny-low
วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:11:31:30 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
เมื่อวานคุยกับคนคนหนี่ง
แล้วเขาพูดถึงการปรุงแต่ง
อ่านครั้งแรกไม่เข้าใจ
แปลว่า...อะไร...ปรุงแต่ง
แม้ว่าเขาจะอธิบายความหมายมาแล้วนะ
ก็ยัง....ไม่เข้าใจ...อยู่ดี
อ่านอยู่หลายๆ รอบ
อ่านแบบใช้ความคิด...
"เหมือนคนเราที่พอใช้ตัวเองเป็นหลักแล้วรู้สึกว่า
คนอื่นทำไม่ถูกใจ...
นี่มันเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับทุกคน
การปรุงแต่งและคิดว่า
ทุกสิ่งเกี่ยวข้องกับตัวเองนี้สำคัญ
มันจะทำให้ฟุ้งซ่าน ขยายความ
เติมอารมณ์ไปเรื่อย
เป็นเหตุผลที่ทำให้คนขี้น้อยใจ
รู้สึกน้อยใจได้เรื่อยๆ...."
พออ่านอย่างละเอียด
แล้วค่อยๆ คิด
เออ....ใช่
ที่เขาบอกมานั้น
เราเป็นอยู่จริงๆ
ปรุงแต่งความคิดอยู่เรื่อยๆ
กับบางเรื่อง หรือหลายๆ เรื่อง
พอปรุงแต่งมากๆ ก็ชักจะเริ่มฟุ้งซ่าน
แล้วก็มาคิดเล็กคิดน้อยอย่างไร้เหตุผล
เมื่อคิดได้แล้วและเข้าใจแล้ว
จึงรู้ว่า เขาสอนเราอยู่นะนั่น
สอนให้เรารู้ตัวเอง
เลิกปรุงแต่งตัวเอง
มองอะไรอย่างมีสติ
และตามความเป็นจริง
อย่าปล่อยให้จิตมันคิดไปเอง
มันจะเตลิดและทำให้เราฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ
เฮ้อ....กว่าจะถึงบางอ้อ...
ทำไมเหมือนตัวเอง
เป็นคนเข้าใจอะไรยากจัง
นอกจากเรื่องการปรุงแต่ง
เขายังฝากข้อคิดชีวิตดีๆ
ให้ไตร่ตรองอีกเรื่อง
ซึ่งคงจะมีโอกาสได้ใช้
เมื่อเจอสถานการณ์เครียดๆ อะไรสักอย่าง
ในวันข้างหน้า...ล่ะมั้ง
"เราไม่ใช่ศูนย์กลางของโลก
โลกไม่ได้หมุนรอบตัวเรา
เรื่องบางเรื่องอาจไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลย...."
ขอบคุณค่ะ...
ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่า
ความอบอุ่นนั้น
บางทีมันก็ไม่ได้เกิดจากการที่...
เราได้กอดใครสักคน
เราได้จับมือใครสักคน
เราได้อยู่กับใครสักคน
เราได้ใกล้ชิดกับใครสักคน
แต่ความอบอุ่นบางที
มันก็เกิดจากการที่
ใครสักคนใส่ใจเรา
แม้เพียงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ใครสักคนแคร์ความรู้สึกเรา
แม้เราจะทำให้เขาหงุดหงิดในอารมณ์
ใครสักคนพร้อมจะอธิบายขยายความ
ในเรื่องเดิมๆ ที่เขาเคยพูดแล้าเล่าแล้ว
แม้จะเบื่อจะบ่นก็ยังจะทำซ้ำๆ
ใครสักคนที่พร้อมให้คำแนะนำดีๆ
เมื่อเราต้องการ
และใครสักคนนั้น
เคียงข้างเราทุกครั้ง
เมื่อเกิดความรู้สึกกอ่อนแอ
มันเป็นความอบอุ่นอีกรูปแบบหนึ่ง
ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รับเหมือนกัน....