Group Blog
All Blog
|
นิยายรัก....จบตอน ละคร "น่ารัก" ที่ชอบดูประจำ...ใกล้จะจบแระ เหมือนว่าคงจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง เพราะพระเอกกับนางเอก...เขาใจตรงกัน เพียงแค่รอเวลาในการเปิดใจในกันและกัน... แต่นิยายในชีวิตจริง...บางเรื่อง จบลงแล้ว.... อาจไม่แฮปปี้เอนดิ้งเหมือนละคร แต่มันก็เป็นการจบแบบ...ลงเอย...ด้วยดี อย่างน้อยๆ มิตรภาพของคนสองคน ก็ยังคงอยู่... ไม่ได้หายไปแบบไร้ประโยชน์ แปลกใจนิดนึง..ทำไมเวลาจะจบ มันก็จบลงอย่างง่ายๆ ซะงั้น ไม่ร้อนรน..ไม่โกรธขึ้ง ไม่เสียใจ....ไม่เศร้า... ไม่อะไรเลย... มันกลายเป็นความว่างเปล่า เข้ามาทดแทน... ความอาลัยอาวรณ์ก็ไม่มี เป็นการจบแบบแปลกๆ ดี แต่มันจบลง...แล้วจริงๆ สำหรับนิยาย..เรื่องนี้ คงเหลือไว้แค่คำว่า "เพื่อนที่ดีๆ " ต่อกัน ความสัมพันธ์แบบนี้...จะยืนยาวและมั่นคง และหากยิ่งมีฐานของความรู้สึกดีๆ รองรับไว้ ความเป็นเพื่อนของคนสองคนนี้ ยากแก่การจะหักร้างจากกันได้ ในเนื้อแท้ของความในใจ มันมีแต่ความรู้สึกดีๆ ....ที่มีให้ อย่างไม่เปลี่ยนแปลง เปลี่ยนแค่สถานะ และการแสดงออก เพื่อให้เหมาะสมกับคำว่า "เพื่อน" เท่านั้นเอง....
 ตอนนี้ไม่เพลียหัวใจแล้ว แต่เพลียสมองและกาย มากเลย.... การงานเริ่มล้นมือ และมีอาการเหน็ดเหนื่อย  เป็นคนขยันบ้าง..ไม่ขยันบ้าง ซะด้วยสิ วันนี้เพิ่งทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน หลังจากนั่งเล่นเน็ตมาหนึ่งวัน หาข้อมูลด้วย เน็ตไม่เป็นใจ ยังมีภาระคั่งค้างการงานอีกมากมาย คงต้องตั้งหลักสู้กับมัน แย่ตรงที่.. ก่อนเคยมีใคร ที่ชอบจะบ่นให้เขาฟัง ตอนนี้...มันทำไม่ได้อีกแล้ว บ่นให้ตัวเองฟังไปแล้วกัน "ฝนเอย....จงเป็นพยาน ข้าขอวอน....จงเมตตา จงช่วยทำให้ใจข้า.... ได้ร้างลาลืมรักลง...."  โดย: sunny-low
 วันที่: 22 กรกฎาคม 2557 เวลา:17:16:27 น.คนไม่มีสิทธิ์ - ฮิวโก้.mp3 น้องเขาเปิดให้ฟังในเฟสพิเศษ ที่เขาจับเราไปรวมด้วย เพราะดีเหมือนกัน.. ดนตรีฟังสบายๆ ทำนองเพลงก็ไพเราะและเรียบง่ายดี เนื้อเพลงก็โดนใจด้วย...เนาะ การแอบรักใครสักคน มันก็ดีนะคะ มันให้ความอบอุ่นไปอีกอย่าง ถ้ารักมันแบบเปิดเผยไม่ได้ ก็อย่าไปรักมัน... แค่แอบรักเขาไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ดี...  ไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย เพราะไม่ได้หวังอะไรจากความรักของเขาแล้ว แค่รู้สึกดีๆ ที่ยังมีเขาอยู่... ไม่ได้ต้องการเป็นคนรัก แต่ต้องการเป็นคนแค่แอบรัก... ไม่ได้คาดหวังว่าเขาต้องมาอะไร ไม่ได้มีอารมณ์ถ้าเขาไม่ทำอะไรให้ แค่ได้ติดตามชีวิตเขาห่างๆ และเฝ้ามองความเป็นไปของเขาเงียบๆ คงต้องการแค่นี้...เท่านั้นเอง  ********************* ขอระบายอะไรหน่อยนะ ในบ้านตัวเอง ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วไม่เห็นด้วย ไม่ว่าอะไรนะคะ ไม่ชอบใจกับสิ่งที่ชุดเขียวๆ ทำอยู่ตอนนี้เท่าไหร่นัก อาจไม่ชินกับการต้องอยู่ในกรอบทุกกระเบียดนิ้ว การจัดระเบียบสังคมมันก็ดี แต่เยอะๆ ก็เริ่มอึดอัด และการไปก้าวก่ายหน้าที่คนอื่นมากๆ เพราะมีอำนาจเบ็ดเสร็จ มันก็ไม่น่าถูกต้องเสียทีเดียวนัก ความอิสระเสรีมันน้อยลงไป อยากให้คืนอำนาจสู่ประชาชนเร็วๆ จะมาจัดระเบียบประเทศและคนในประเทศ ให้เป๊ะๆ แบบเขานั้น ไม่ค่อยชอบใจเลย อาจเพราะเลือดสีกากี ซึมเข้าไปในเนื้อแท้และจิตใจ ทำให้รู้สึกว่า...ถูกเขาหมิ่นอยู่เนือยๆ ช่วยคืนอำนาจให้ประชาชนเร็วๆ นะ อยากให้คนไทยมีอิสระเหมือนเดิม จริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เพราะนักการเมืองมากกว่า ไม่ใช่คนในประเทศทั้งหมด  โดย: sunny-low
วันที่: 23 กรกฎาคม 2557 เวลา:12:37:48 น.เมื่อวานเป็นอะไรที่... มีเรื่องราวให้รู้สึกดีๆ มากมาย อ่านเฟสของเพื่อนๆ มีอะไรให้ขำๆ ได้เสมอ เฟสเพื่อนกลุ่มหนึ่งเขาชอบปั่นจักรยาน และมีกิจกรรมดีๆ มากมายมาให้อ่านเสมอ เจอเขาโพสเรื่อง ซ่อมจักรยานออนไลน์และ เป็นภาพหนุ่มๆ กำลันเล่นโทรศัพท์สามสี่คน ก็เออ...นะ ช่างคิดดี มีจริงเปล่าไม่รู้ แต่ภาพและข้อความที่เขาโพส ขำดี.... มาอีกทีคนกลุ่มเดี่ยวกัน แต่คราวนี้เป็นหัวหน้ากลุ่มเขาแหล่ะ อยู่ดีๆ ก็โพสว่ามีใครจะควงเขาไปงานนี้มั้ย งานอะไรสักอย่างแหร่ะ เขาเปิดรับหนึ่งตำแหน่ง อ่านก็ขำ...ฮาน่ะ ไม่เจออ่านเจอโพสแบบนี้ กล้าดีเนอะ...มีใครจะควงผมมั้ย มาตอนค่ำจะเข้าบ้านแล้ว เราโพสเรื่องไลน์ของครูเจ้าริว ที่แอดกลุ่มไลน์เฉพาะห้อง ไว้สื่อสารกันระหว่างผู้ปกครองกับครู อยู่ดีๆ เพื่อนทางเฟสคนหนึ่ง ก็บอกไอดีไลน์ของตัวเอง เพื่อจะให้เราแอด เออ...ยัยนี่บ้าดี บอกกันในข้อความก็ได้ ดันมาบอกออกสาธารณะ ซะงั้น ขำน่ะ... ตกกลางคืนเจอเซอร์ไพรส มีเพื่อนใหม่ทางเฟสทำวิดีโอประกอบเพลง เอารูปเรากับริวที่อยู่ในเฟส ไปตัดต่อทางโปรแกรมคอมพิวเตอร์ และหาเพลงมาใส่ให้พร้อมเลย เป็นอะไรที่...รู้สึกขอบคุณเขามากมาย เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน เขายังทำอะไรดีๆ ให้เราได้มากขนาดนี้ กับบางคนซะอีก... เหมือนจะมีแต่เรา ที่คอยทำให้เขาอยู่...ฝ่ายเดียว ถึงเวลาเสียที...ที่จะเลิกทำแบบนั้น เหนื่อยแล้ว.... เหนื่อยมากมาย... กับความรู้สึก..ที่เคยมี โดย: sunny-low
วันที่: 24 กรกฎาคม 2557 เวลา:16:28:47 น.นั่งๆ คิด...บางทีก็ตลกกับชีวิตตัวเอง เคยรักใครบางคน รักเขามากมาย วาดฝันกับเขาไว้ว่า จะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า  อยู่ๆ มาวันหนึ่งเขาก็มาบอกว่า ขอมีอีกคนได้หรือเปล่า ได้ค่ะ...มีได้ แต่ไม่มีฉัน...ก็แค่นั้นเอง มาเจออีกคน....ชื่นชมในความเป็นเขา รู้สึกดีๆ ด้วยมากมาย แต่มาเจอกันในเวลาไม่ใช่ เขามีภาระต้องดูแลบางคน จึงยอมเดินจาก มาเจออีกคน เหมือนจะเริ่มต้นใหม่ได้ ก็เปล่า...เขาไม่มีมีแค่เรา งั้น...ก็ไม่ต้องมีเรา อีกต่อไป  แอบหวังกับคนที่เคยรู้สึกดีๆ ด้วย หวังไปถึงว่า เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม น่าจะอยู่ด้วยกันได้ด้วยดี แต่ยิ่งคบ...ยิ่งรู้สึก ไร้ค่าสำหรับเขาทุกวัน ทำอะไรไป...ผิดตลอด มาถึงจุดๆ หนึ่ง อยู่ดีๆ ก็ไม่ยอมเขาอีกแล้ว ไม่ใช่แค่ไม่ยอม มันไม่อะไรอีกเลย ไม่รู้ทำไม แต่ก่อนแทบเป็นแทบตาย เวลามีอะไรเคืองๆ กัน มาถึงตอนนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลย เข้าใจอะไรได้ดี ก่อนจะบอกลา อย่างเป็นทางการ และเหลือไว้แค่ ความเป็นเพื่อน มันคงถึงจุดที่เรียกว่า อิ่มตัว หรือ หมดความอดทนล่ะมั้ง ประมาณเพลงนี้แหล่ะค่ะ  ปล.ให้ประจวบเหมาะว่า มีบางคนเข้ามาทำให้รู้สึกว่า คนที่ไร้ค่าคนนี้สำหรับบางคน เป็นคนมีค่าอยู่บ้าง...สำหรับบางคน แต่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของมิตรภาพดีๆ ต่อไปก็คงเป็นอีกแบบ มีประสบการณ์แระ คราวนี้จะเป็นตัวของตัวเอง และไม่ยอมให้ใครมาทำให้รู้สึกว่า ตัวเองไร้ค่า...อีกต่อไป เงินแบงค์พัน ต่อให้ยับยู่ยี่แค่ไหน มูลค่ามันก็ไม่เปลี่ยน... ถ้าไม่ถูกผลักออก และไม่ถูกทำร้ายความรู้สึก จนเส้นบางๆ ที่พยายามดึงไว้ มันขาดผึง.... คงไม่มาถึงจุดนี้ได้เลย ไม่เคยคิดจะจากเขามาสักครั้ง ถ้าเพียงเขา... เฮ้อ....มันจบไปแล้ว โดย: sunny-low
วันที่: 25 กรกฎาคม 2557 เวลา:12:22:52 น.ณ เวลานี้ 105 นะคะ วันจันทร์เรามาดูกันใหม่ เนอะ ขอบคุณที่มาอยู่เป็นกำลังใจนะคะ  ช่วยเป็นกำลังใจให้แม่เป็นที่ดี และรักลูกชายที่น่ารักคนนี้ให้มากๆ นะคะ ชีวิตที่เหลืออยูู่ คงไม่ให้ใครเขามาทำร้ายอีกแล้ว มอบให้คนคนนี้คนเดียวแล้วล่ะ  โดย: sunny-low
วันที่: 25 กรกฎาคม 2557 เวลา:12:35:18 น.โอ้!!!! โห!!! จาก 105...วันศุกร์ วันจันทร์ 164...เชียวล่ะเหรอ... ดีใจจัง...  เพื่อนมาให้กำลังใจ..เยอะเลย บล็อกนี้น่าจะเป็นบล็อกเพ้อๆ สุดท้ายแล้วนะคะ ทุกสิ่งทุกอย่างและความรู้สึกดีๆ ที่เคยมอบให้ใครบางคนมายาวนาน มันจบลงแล้ว...อย่างไม่มีอะไร ต้องคุยกันอีก...ต่อไป *********************** หลังจากตัดสินใจในบางเรื่อง และเพราะอยู่ในระยะแรกๆ กับความรู้สึกผูกพันที่ยาวนาน และความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า มาถึงวันนี้...ทุกอย่างจบลง...แท้จริง โทษใครคงไม่ได้... ต้องโทษตัวเอง... ที่ไปให้คุณค่ากับคนอื่น มากกว่าคุณค่าของตนเอง ย้อนทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ความเปลี่ยนแปลงเหมือนจะเพิ่งเกิดขึ้น เมื่อไม่กี่เดือน โดยไม่ทราบสาเหตุ แต่ดูเหมือนพอจะรู้แล้ว...เมื่อวานนี้ ว่าอะไรและใคร...ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลง ระหว่างเรา... แค่เสียดายวันเวลาและมิตรภาพดีๆ ที่ถูกทำลายลงเพียงแค่วันเดียว ด้วยความรู้สึกที่ว่าถูกหมิ่่น "เกียรติ" ของตัวเอง ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง เพราะไปให้ความสำคัญ กับคุณค่าของคนอื่น..พอจะทนรับได้ แต่พอรู้สึกว่า ถูกเขาหมิ่น "เกียรติ" ที่มีอยู่น้อยนิด ทุกอย่างจบลงในฉับพลัน และเพราะเป็นคนที่รู้สึกดีๆ ด้วย รู้สึกไว้ใจมาก และรู้สึกเชื่อใจมาตลอด การถูกหมิ่นเกียรติในลักษณะนั้น ทำให้รู้สึกว่า...ตัวเองไม่ได้รับเกียรติ จากเขาอีกต่อไป เหมือนเป็นคนง่ายๆ สบายๆ และรับได้ทุกเรื่องราว แต่บางเรื่อง..เมื่อรับไม่ได้แล้ว มันก็รับไม่ได้จริงๆ มีบางคนถามว่า เขาขอโทษแล้ว ยกโทษให้เขาไม่ได้เหรอ มันไม่ใช่แค่คำว่าขอโทษ มันมีอะไรมากกว่านั้น ที่ไม่สามารถยกโทษให้อีกต่อไปแล้ว "เพราะเราไม่เคยเข้าใจกัน.. เราจึงไม่ควรอยู่ด้วยกัน" จากหนังเรื่อง "คิดถึงวิทยา" "เมื่อความดีที่น้องทำมา บ่มีค่าพอดึงอ้ายไว้ เมื่ออยู่ที่เดิมอ้ายต้องฝืนใจ ก็อายที่สิวอนเว้า" จากบทเพลงนี้ค่ะ มองอีกมุมหนึ่ง อาจจะเหงาๆ เศร้าๆ ไปบ้าง แต่เราได้อิสระของชีวิตเรากลับคืนมา และได้คุณค่าพร้อมเกียรติของเรา กลับมาด้วย อย่าให้ใครมองเราไร้คุณค่าและไร้เกียรติ เพราะเราคงดำรงตนยาก ถ้าไร้ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้ โดย: sunny-low
วันที่: 28 กรกฎาคม 2557 เวลา:11:56:05 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
ด้วยความที่เราเป็นคนดี
เพราะฉะนั้นแม้ห้วงเวลาที่เราสะดุดหยุด
จึงไม่เลวร้ายหรือรุนแรง
แต่ก็จะได้มุมมองของความจริงเน๊าะ
จบเพลงนิยายรักขาดตอนของวงฟรุตตี้
แล้วเปิดต่อด้วยเพลงให้มันแล้วไป อิทธิ พลางกรู
เป็นกำลังใจให้จ้า
พี่อุ้มก็ยังอยู่โยงเฝ้าพ่อที่จุฬา