Group Blog
All Blog
|
มุมมองความรัก...ที่น่าสนใจ 162 : กะว่าก๋า
 เปิดเรื่องด้วยมุมมองดีๆ ของกะว่าก๋า เป็นแฟนบล็อกและแฟนเฟสน้องเขา ชอบมุมมองความคิดและการบอกเล่าเสนอ เรื่องนี้อ่านแล้วใช่เลย ตอนแรกคิดจะเลิกยุ่งกับมันแล้วเจ้าความรัก แต่กับบางคน ไม่รู้ทำไม เปลี่ยนความรู้สึกไม่ได้เลยสักที เพียงแค่มีเขาอยู่ด้วย ความรู้สึกมันสดชื่นตลอดเวลา และถ้าไม่เข้าใจกัน ความรู้สึกมันหดหู่ทันที ลองจะคบหาคนใหม่ แต่ใจมันไม่ยอมไปด้วยสักที สุดท้ายเลยการันตี คบคนดีคนนี้ก็แล้วกัน รักหรือไม่ ไม่รับรู้ มีเธออยู่เป็นเพื่อนฉันก็สุขี จะทะเลาะจะบ่นว่าวาจาดี ฉันคนนี้ยังอยากมีเธอเคียงใจ ฮิ้ววว.... อ่านเรื่องนี้ของน้องกะว่าก๋า มันใช่ตรงที่ว่า ถ้าเราจะปลูกต้นไม้ เราควรต้องทำความรู้จักต้นไม้นั้น และถ้าเราจะรักใคร เราก็ควรทำความรู้จักคนที่เรารักด้วย อืม....อืม....จริงๆ ก็เริ่มรู้จักมากขึ้นแล้วนะ แค่จะยอมรับสิ่งที่เขาเป็นได้หรือเปล่ามากกว่า แต่พอห่างกันไประยะหนึ่ง แล้วกลับมาคุยกันใหม่ สิ่งที่เรียนรู้เพิ่มมากขึ้น คือ ควรปล่อยเขาเป็นแบบที่เขาเป็น และให้อิสระกับเขา.. แล้วเขาจะอยู่กับเรา เขาอาจไม่ใช่คนรักที่ดี แต่เขาคืนคนดีที่เราอยากรัก แค่นี้คงพอแล้วล่ะมั้ง... 
ตอนนี้เหมือนว่าจะติดซีรีส์เรื่อง Nashville นี้เสียแล้ว เรื่องราวของเขามันก็คล้ายชีวิตจริงของสังคมเรา การโกหก การแข่งขัน การนอกใจ ความไม่ไว้ใจ และ ฯลฯ... วันก่อนดูตอนที่แฟนจูเลียตหรือนักร้องดาวรุ่ง ถูกสการเลตซึ่งเป็นนักร้องน้องใหม่ ขอให้มาช่วยดูแลผลงานของเธอ ปัญหามันคือทั้งสองเคยเป็นแฟนกันมาก่อน และจูเลียตรู้เรื่องนี้ดี ความระหองระแหงและไม่ไว้ใจเริ่มเกิดขึ้นทันที ผู้ชายบอกแต่เพียงว่าไปช่วยในฐานะเพื่อนเก่า แต่จูเลียตมีแต่ลมหึงหวง จึงมีปากเสียงอยู่บ่อยๆ ถามเพื่อนคนหนึ่งว่า ถ้าเขาตกอยู่ในฐานะแบบนี้ จะทำยังไง คำตอบเขาทำเอาฮามาก มันคงทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แหล่ะ ถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้ และเป็นไปได้ยากที่จะห้ามไม่ให้ ผู้หญิงไม่รู้สึกอะไรเมื่อรู้ว่า คนรักของตัวเองอยู่กับอดีตคนรัก.... และยิ่งมาเกิดเรื่องราวเมื่อระหว่างการแสดงบนเวที สการเลตเกิดสติหลุดเพราะกินยากล่อมประสาทมากเกินไป และคนที่เธอต้องการและอยู่กับเธอตลอดเวลาคือ แฟนเก่าของเธอหรือแฟนใหม่ของจูเลียต จูเลียตรู้สึกตัวเองเป็นคนนอกไปในทันที เธอถูกคนรอบตัวสการเลตกีดกันไปทุกเรื่อง แม้แต่แฟนเธอเองก็มัวแต่เอาใจใส่แต่สการเลต ทำให้เธอหงุดหงิดและโมโห... ยิ่งมาเจอภาพบาดตาและคำพูดบาดใจ เมื่อเขาสองคนพูดคุยเปิดใจกัน โดยสการเลตบอกว่าผู้ชายคนนี้คือรักแรกของเธอ และยังคงรักเสมอ ขณะที่ผู้ชายก็บอกสการเลตว่าเธอคือผู้หญิงที่เขารัก และรักอยู่ในใจตลอดมา จูเลียตแอบฟังอยู่ด้านนอก คงไม่ต้องบอกนะว่าเธอรู้สึกยังไง เธอประชดสิ่งที่เห็นและได้ยิน ด้วยการออกไปดื่มเหล้าที่บาร์ และไปเจอผู้ชายที่เหมือนจะเป็นโปรดิวเซอร์ แต่นิสัยไม่ดี เห็นแก่เงิน และเห็นแก่ตัว จนไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วย สุดท้ายสองคนนี้จบลงด้วยการมีอะไรกันที่นั่น และแย่สุดคือ เพื่อนของผู้ชายที่เป็นแฟนเธอ เห็นเรื่องราวทั้งหมดระหว่างเธอกับเขา .................................................. ความรัก...ความหึงหวง ความไม่เข้าใจและไม่บอกเล่าต่อกัน การประชด...และอยากเอาชนะ การไม่รู้จักระงับอารมณ์.... มักนำพาเรื่องเลวร้ายตามมาเสมอ และคงนำพาชีวิตรัก...ล่ม...ได้ทันที แต่ถ้าเป็นตัวเอง...คงทำใจไม่ได้หรอก ถ้าแฟนเก่าจะไปเอาใจแฟนใหม่แบบนี้ ไม่ว่าจะรู้สึกหรือไม่รู้สึกอะไรต่อกันก็ตาม ในความรู้สึกผู้หญิงมันไม่ได้จริงๆ จึงขึ้นอยู่กับผู้ชายมากกว่า ว่าจะวางตัวยังไง ที่จะทำให้แฟนใหม่ไม่รู้สึกว่าแฟนเก่า กำลังมาทวงแฟนเขาคืน... จริงนะๆ รักคือความเชื่อใจ - ก้อง สหรัถ_low.mp3 พร้อมจะเชื่อใจ...นะ หากคนที่ตัวเองรักต้องไปดูแลคนรักเก่า ถ้าเพียงแต่...รักของเรามั่นคงพอ..น่ะ เอาประมาณนี้เลยแล้วกัน เนาะ โดย: sunny-low
 วันที่: 14 ตุลาคม 2557 เวลา:14:41:33 น.ยังคงติดตามอย่างเหนียวแน่น....อิอิ ชอบอ่ะค่ะ...ชอบเรื่องราวของซีรีย์ชุดนี้ ขนาดดูบ้างไม่ดูบ้างนะคะ แต่พอปะติดปะต่อเรื่องมาคุยโม้ได้บ้าง ตัวละครเด่นๆ ก็จะประมาณนี้ ผู้หญิงสองคนคือตัวเอก และมีผู้ชายคนนี้อีกหนึ่งคน เขาคือ ดีคอน นี่คือจูเลียต ชีวิตเธอมีแต่มรสุม เมื่อวานเล่าให้ฟังที่เธอประชดแฟนเธอ แล้วไปนอนกับโปรดิวเซอร์นิสัยแย่ๆ เมื่อคืนมันส่งผลร้ายกับเธอแล้ว แฟนเธอรู้เรื่องและรับไม่ได้ แม้เขาจะรักเธอมากเพียงใด ก็ไม่อาจให้อภัยในสิ่งที่เธอทำไปได้ ไม่ว่าจะพลาดพลั้งหรือพลั้งเผลอก็ตาม เรื่องแบบนี้คงยากจะให้อภัยกันได้จริงๆ แหล่ะเนอะ สุดท้าย..เธอก็ไม่มีใคร เหมือนชีวิตที่ผ่านๆ ชีวิตเธอน่านสงสารนะคะ จำไว้ จำไว้ อย่าประชดชีวิตแบบไร้สติ ผลที่ออกมา... ไม่เคยทำให้ชีวิตดีขึ้นแต่ประกาใด คนนี้คือ เรย์นา เธอเก่งมาก ร้องเพลงเก่ง เป็นคุณแม่ที่เก่ง และเพิ่งมารับบทเป็นผู้บริหารค่ายเพลง ที่เธอลงทุนลงแรงอย่างเต็มกำลัง เป็นผู้หญิงที่เก่งมากมาย และแม้ว่าจะมีมรสุมเข้ามารุมเร้า เธอก็ผ่านมันไปได้ด้วยดี ฉลาดและไหวพริบดี รวมทั้งจิตใจที่ดี แม้แต่กับจูเลียตที่เป็นเสมือนคู่แข่งเธอ เธอก็ยังให้ความรักและคอยช่วยเหลือเสมอ เมื่อจูเลียตดำเนินชีวิตพลาดไป เธอรักกับดีคอน และมีลูกติดกับเขา ก่อนไปแต่งงานใหม่กับนักธุรกิจหนุ่ม ดีคอนไม่เคยรู้ว่าเธอมีลูกกับเขา และเพิ่งมารู้ในซีรีย์ตอนนี้ ดีคอนติดเหล้าและไม่เป็นสามีที่ดีสำหรับเธอ เธอจึงเลิกกับเขา...แต่ชีวิตรักเธอกับนักธุรกิจก็ไม่ราบรื่น และต้องหย่าร้างในที่สุด เธอเจอผู้ชายอีกคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอ แต่ในห้วงเวลาที่เธอกับดีคอนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ความรักความผูกพันมันไม่เคยห่างหายไป และเมื่อดีคอนรู้ว่าเขามีลูกกับเธอ เขาก็พยายามปรับปรุงตัวเอง จนเป็นคนดีที่พร้อมจะเป็นพ่อและสามีที่ดี เมื่อคืนเรย์นาอยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก เมื่อผู้ชายที่เธอรักและรักเธอสองคน ให้แหวนแต่งงานเธอในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน คนหนึ่งคือคนที่เธอรักและเขาก็รักเธอ อีกคนหนึ่งคือคนที่เธอเคยรักและผูกพันเสมอมา และเขาก็เพิ่งบอกเธอว่า เขาพร้อมจะเป็นสามีและพ่อที่ดีแล้ว ยังไงต่อไปล่ะนี่...นั่นสิ...ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ว่าเรย์นาจะเลือกใคร....ความรักหรือความผูกพัน... ถ้าถามตัวเอง...ก็บอกไม่ได้เหมือนกัน จะเลือกคนที่รักหรือเลือกคนที่ผูกพันดี บางทีเพราะความผูกพันนี่แหล่ะ ทำให้เราไม่เคยเดินออกจากชีวิตใครบางคน แม้ว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเรามากเพียงใดก็ตาม เฮ้อ...คืนนี้ไปลุ้นต่อนะคะ แล้วจะมาบอกว่า เรย์นาเธอเลือกใคร..  มือสองมือ...ถ้ามันเกาะกันแน่นมากเกินไป มันก็จะทำให้อึดอัดและไม่สบาย มือสองมือ...ถ้ามันเกาะหลวมมากไป มันก็พร้อมจะหลุดจากกันได้โดยง่าย มือสองมือ...จึงควรจะเกาะแบบพอดี สบายๆ และแน่นบ้างเมื่อถึงเวลา และหลวมบ้างเพื่อผ่อนคลาย เพื่อให้มือสองมือเกาะกุม อยู่ด้วยกันตลอดไป อ่ะ..เอามือไป..ใครมาช่วยเกาะหน่อยจิ  โดย: sunny-low
วันที่: 15 ตุลาคม 2557 เวลา:10:49:49 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
"แค่เพราะคำว่า "จิตสำนึก" แท้ๆ เทียว"
วันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา
ที่ทำงานมีกิจกรรมยิ่งใหญ่
ตอนแรกว่าจะมาช่วยเขาแค่วันอาทิตย์
แต่เพราะคนมันน้อย....
และงานมันเยอะ
จากที่คิดว่าจะไม่มาวันเสาร์
กลายเป็นว่า...
ตื่นมาก็ต้องหอบลูกมาทำงานด้วยทันที
เหตุผลที่มาเพราะจิตสำนึกใฝ่ดีของตัวเอง
รู้สึกว่าคงผิดมากถ้าตัวเองหยุดอยู่บ้าน
และปล่อยน้องๆ เพื่อนร่วมงาน
ทำงานกันไป
อาจช่วยอะไรเขาไม่ได้มาก
แต่มันคือ...ทำงานร่วมกัน
เหตุผลที่ไม่อยากมาเพราะ
ตัวเองมีภาระเจ้าตัวน้อย
แต่คนอื่นๆ เขาไม่มี
เมื่อเรามา เราก็จะเหนื่อยกว่าพวกเขา
เพราะเมื่อเรากลับบ้าน
พวกเขาได้พักกัน...
แต่เรายังต้องทำงานบ้านของเราต่ออีก
และก็เหนื่อยจริงๆ
ปวดขามากมาย...
ล้าจนจะก้าวเดินไม่ออก
แต่เมื่อถึงบ้าน
ตัวเองไม่เคยได้พักเลย
สงสารลูกชายก็สงสาร
แต่เขายังรู้สึกสนุกกับการมา
ก็เลยเบาใจได้บ้าง
อย่างน้อยก็รู้สึกว่า
ตัวเองตัดสินใจถูก
ที่มาช่วยงานเขา
..............................................
และสิ่งที่กำลังตัดสินใจอีกอย่างคือ
การก้าวห่างออกจากชีวิตบางคน
ห่างออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้
ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากยุ่งเกี่ยว
ไม่อยากเห็นเรื่องราวอะไรของเขาแล้ว
ไม่มีประโยชน์อันใด...
กับสิ่งที่เป็นแค่ความบังเอิญ...