^O^ เปิดตาดูโลกใบใหญ่ ^๐^เปิดใจรับไมตรีเพิ่ม ณ ซับลังกา..ไทรทอง..และป่าหินงาม

มาแล้วววว....มาโม้ให้ฟังแล้ว...

อะไรกันนักหนาเนี่ย เร่งเราน่าดูเลยยยย....คนป่วยไข้ก็ไม่เว้นนะ...อิอิ

อยากอ่านกันใช่ปะ...จะเล่าให้ละเอียดเลยนะ เอาแบบเป็นฉากๆ เลยปะ

แต่เรื่องมันยาวววว...นา...จาอ่านกันไหวเหรอ...ลุงไม้หลักปักมั่นคงเจ้าของโปรแกรม เขายังเขียนเป็นตอนๆ เลย

เอางี้แล้วกัน...ขอเขียนในแง่ของความรู้สึกที่ได้ไปเที่ยวครั้งนี้นะ ไม่ขอเน้นเนื้อหาสาระ ใครอยากรู้ข้อมูลรายละเอียดของแหล่งท่องเที่ยวทั้ง 3 แห่ง ไม่ว่าจะเป็นเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าซับลังกา อุทยานแห่งชาติไทรทอง และอุทยานแห่งชาติป่าหินงาม แนะนำให้เข้าบล็อกลุงไม้หลักปักมั่นคง เลยค่ะ ลุงมีข้อมูลรายละเอียดพร้อมรูปภาพสวยๆ และคำแนะนำดีๆ ไว้ให้อ่านอย่างพร้อมเสร็จสรรพ

มาเข้าเรื่องของเรา

ฉากที่ 1 ...
"จุดเริ่มของทริปนี้"
ไม่รู้ว่าไปเข้าบล็อกใครมา และในบล็อกนั้นมีชื่อลุงไม้หลักปักมั่นคงอยู่ด้วย ชื่อลุงแปลกๆ ก็เลยแวะเข้าไปที่บล็อก และเห็นลุงเขียนเรื่องเที่ยวป่าปิดภูกระดึง ก็เลยไปคอมเมนท์ไว้เฉยๆ ลุงคงเห็นคอมเมนท์เรา ก็เลยแวะมาบล้อกเรา และมาชวนเที่ยวป่าปิดภูกระดึงช่วงเมษายนปีหน้า นั่นคื้อจุดเริ่มที่ทักทายกับลุงไม่หลัก

จากนั้นก็ผลัดเปลี่ยนแวะเยือนกันไปมา ในฐานะเพื่อนร่วมบล้อก ลุงก็มีทริบมาเล่าให้ฟังเสมอ แต่ละทริบน่าสนใจมาก เราก็ชอบเที่ยวอยู่แล้ว ก็จะแวะไปทิ้งคอมเมนท์บล็อกลุงเขาเรื่อยๆ มีครั้งหนึ่งลุงก็มาเชิญชวนว่าจะไปเที่ยวทุ่งดอกกระเจียวที่ป่าหินงาม... ตอนแรกก็ปฏิเสธไป เพราะมีโปรแกรมจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงานอยู่แล้ว แต่ต่อมาเพื่อนไม่สบาย ก็เลยอดไป ลุงมาชวนอีกครั้งบอกว่าวันหยุดเข้าพรรษาและอาสาฬบูชานี้จะไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติไทรทอง และป่าหินงาม ก็เลยบอกลุงว่าขอไปด้วย เพราะยังไม่มีโปรแกรมอะไร
ตอนรับปากลุงไปก็ งง !! ตัวเองเหมือนกัน เพราะไม่เคยคุยกับลุงมาก่อนเลย ไม่เคยออนเอ็มกันด้วยซ้ำ สรุปว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยแล้วกัน

พอรับปากก็ชักหวั่นๆ ให้เก่งกล้าสามารถยังไง ก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิง คงไม่เหมาะอยู่ดีถ้าจะไปกับผู้ชายที่เราไม่รู้จัก แม้จากการพูดคุยกับลุงแล้ว ไม่น่ามีพิษภัยอะไร แต่ก็หวั่นๆ อยู่ เลยขอลุงพาเพื่อนไปด้วย และนึกถึง ตา Lasip คนแรก เพราะบ้านอยู่ใกล้กันและค่อนข้างสนิทกับน้องเขาหน่อย และเคยไปเที่ยวด้วยกันในกลุ่มอยู่บ้าง ตอนแรกตา Lasip บอกอาจไปไม่ได้ เพราะไม่หยุดวันที่ 11 ก.ค....ก็เริ่มทำใจแล้วล่ะ ...ว่ายังไงก็จะไป เพราะลุงบอกว่ามีน้องผู้หญิงไปด้วยกับลุง เอาไงเอากันล่ะ งานนี้

ฉากที่ 2
"เปิดใจรับมิตรใหม่"
เมื่อตกลงปลงใจเป็นแฟนกับลุง...เอ๊ย!!! ไม่ใช่ เดี๋ยวป้าตัวจริงของลุงมาอ่าน หัวแตกแน่เลย อิอิ... ล้อเล่นนะลุงนะ...อย่าถือสาล่ะ...

เพราะอารมณ์เราแบบนี้ พอเริ่มทำความรู้จักคุ้นเคยกับลุง ลุงเขาก็เริ่มสนิทสนมกับเรา เวลาคุยกันตอนออนเอ็ม ลุงเขาก็จะมีประโยคเด็ดทักเรา ประมาณว่า "กวงติงมาเชียวนะ" หรืออีกประโยค "กวงติงอีกแระ เรา" เนี่ย ลุงเขาสนิทกับเรามากเลยเห็นปะ สนิทซะ....

แต่ก้อดีนะ..อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคน เป็นเพื่อนใหม่ที่ได้มาโดยบังเอิญ เพียงเพราะชอบการท่องเที่ยวเหมือนกัน แต่ลุงเขาชอบเที่ยวมากกว่าเรา และหากมีวันหยุด ลุงเขาจะหาทริบเที่ยวได้ตลอด ตามประสาหนุ่มโฉด เอ๊ย หนุ่มโสด (ขายไม่ออก อิอิอิ...) ใครสนใจไปเที่ยวกับลุง แวะไปที่บล็อกแกบ่อยๆ นะ แกมีทริบมานำเสนอเสมอแหล่ะ

ฉากที่ 3 " 3+3 เป็น 6 "
ไหง...ทริปนี้กลายเป็น 6 คนได้หว่า จากตอนแรกจะมี 4 คน คือ เรา ลุงไม้หลักฯ น้องๆ ฝ่ายลุงไม้หลักอีก 2 คน และมาจากไหนอีก 2 คนหว่า อิอิ ก้อ..ตา lasip เขามาบอกทีหลังว่าเขาไปได้แล้ว ดีใจมาก มีเพื่อนแล้ว และพอเช้าก่อนวันเดินทางน้องชมพู่มะเหมี่ยวก็โทร.มาบอกว่าอยากไปด้วย ก็เลยต้องโทร.ไปถามลุงว่า หากเพิ่มอีก 2 คนลุงรับไหวปะ เพราะพาหนะที่ลุงพาพวกเราไปคือรถกระบะที่มีแคป ลุงบอกก็เบียดๆ กันไปน่าจะได้ ทริบนี้ก็เลยมีเพื่อนร่วมชะตากรรม 6 ชีวิต



นี่เป็นภาพถ่ายจากกล้องป้ามณีสยาม เพื่อนของลุงไม้หลักฯ จากห้อง BP ซึ่งไปเจอกันที่ป่าหินงาม และถ่ายรูปหมู่กันไว้

ฉากที่ 4

"ผจญภัยไปกับเกมส์เดินป่า ณ ซับลังกา" นึกแล้วสยองไม่หาย ไปมาได้ไงก็ยังไม่รู้เลย รอดกลับมาได้ก็บุญแล้วเนี่ย ลุงไม้หลักฯ น่ะสิ บอกพาไปเที่ยว พาไปวันแรกเล่นพาไปหฤโหดเลย เชื่อเขาเลย

หลังจากรับปากตกลงนัดวันเวลาเดินทางแล้ว เรา 3 คนจากห้องเพื่อชีวิตก็ต้องไปรวมกับกลุ่มลุงที่ขนส่งสระบุรี และนั่งรถกระบะสีแดงแป๊ดของลุงไปตลุยกันต่อ จุดแรกที่ลุงพาไปคือ เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าซับลังกา อ.ลำสนธิ จว.ลพบุรี ลุงบอกในทำนองว่ามาเดินเที่ยวเล่นฆ่าเวลาก่อนไปอุทยานแห่งชาติไทรทองที่จะไปกางเต็นท์พักแรมที่นั่น ถึงซับลังกาประมาณ 11 โมงกว่าๆ ก็ติดต่อเจ้าหน้าที่เพื่อให้พาเดินป่า รายละเอียดไม่รู้หรอกว่าเขาจะพาไปไหนบ้าง บอกให้ไปเดินป่าก็ไป คิดว่าคงแค่เดินดูพันธ์ไม้ธรรมดา แว่วๆ ว่าจะไปดูต้นจันผา (คงเป็นต้นเดียวกับเพลงเอื้องผึ้งจันผาล่ะมั้ง ในใจคิดแบบนั้น) และหากมีโอกาสอาจได้เห็นกล้วยไม้รองเท้านารีพันธ์เหลืองปราจีน
(ไอ้เราไม่รู้หรอกว่า เจ้ากล้วยไม้พันธ์นี้สวยยังไง สำคัญยังไง แต่เห็นลุงไม้หลักฯ ตื่นเต้นมาก และอยากเห็นมาก) ออกเดินทางจากที่ทำการประมาณ 10 โล ตอนนี้เรานั่งหลังกะบะรถกับตา lasip อากาศดีมาก สดชื่น เย็นสบาย แต่ถนนเฉอะแฉะบ้าง แล้วต้องคอยระวังจะติดล่ม เพราะรถลุงไม่ใช้โฟรวิลล์ซะด้วย มีแต่ 12 legs อิอิ

หากติดล่มล่ะหมดสนุกเลย นั่งรถไปก็เริ่มผจญภัยแล้ว เพราะนั่งด้านหลังมันจะกระดอนตลอด กระดอนสูงด้วยนะ ตัวหนาๆ แบบเรา รถกระดอนทีตัวยังลอยเลย เลยต้องปรับเปลี่ยนที่นั่งและจับให้แน่นๆ แววผจญภัยชักเริ่มฉายตั้งแต่ยังไม่ได้เดินเลยเนี่ย


นี่คือภาพกล้วยไม้รองเท้านารีพันธ์เหลืองปราจีนที่อยู่ในกระถางที่ทำการซับลังกา จริงๆ ดูแค่นี่ก็น่าจะได้เนอะ



แต่ในความเป็นจริง เราต้องไปลุยกันขนาดนี้ถึงจะได้เห็นมัน ต่อไปขอให้ภาพบรรยายแทนแล้วกันนะ

เส้นทางที่ไป กระดอนแล้วกระดอนอีก


ผจญอะไรกันบ้าง เด็กๆ ทั้งน้านเลย

เริ่มจากเดินป่าไง



และเดินบนก้อนหินบ้างดีก่า เนอะ



เดินนานแระ เริ่มเมื่อย เรามาปีนกันบ้างดีก่า



ลุยน้ำตกผาผึ้งกันอีกนิดนะ



ไอ๊หยา!!! ตาต้น คนนำทางช่างคุยขู่ว่า น้ำในลำธารตรงนี้ลึกมาก และลุงไม้หลักฯไปพิสูจน์แล้วว่าลึกจิงๆๆ ไปได้ทางเดียวคือ วิธีนี้ โห..สุดๆ ไปเลย เอากับเขาสิ เดินเล่นฆ่าเวลานะเนี่ยลุงไม้หลักฯ



มาได้ครึ่งทางแระ แค่ครึ่งทางเองเหรอ ..อะไรนะ...ไปไหนอีกนะ ปีนถ้ำ ปีนหน้าผาเหรอ...

แป่ววววว....หมดสิทธิ์ถอยหลัง ลุยอย่างเดียว



ถ้ำผาผึ้ง


และภาพข้างล่าง หน้าผาที่พวกเราปีนขึ้นไป



เพื่อไปดูต้นจันผา



และสุดยอดของทริปนี้ คือ
กล้วยไม้รองเท้านารีพันธ์เหลืองปราจีน
ที่เราเห็นในกระถาง กับบริเวณริมหน้าผา
มันต่างกันตรงไหนเนี่ย
ต่างสิ...ความตื่นเต้น ความภูมิใจของคนที่ได้เห็นไง แต่เราไม่ได้เห็นนะ หมดแรงนั่งตรงหน้าผาแล้ว มีลุงไม้หลักฯ และตา lasip ไปดูสองคน



อีกภาพนะฝีมือตาโก้ หมดเลย





และภาพวิวทิวทัศน์บนหน้าผาของถ้ำผาผึ้ง สูงหรือเปล่าไม่รู้ เพราะตอนขึ้นก็ไม่ได้มองมาข้างล่าง ปีนดุ่ยๆๆ อย่างเดียวเลย



การเดินป่าไม่ได้สิ้นสุดแค่เราปีนหน้าผานะ ขากลับยังมีอะไรให้เล่นอีกเช่นเคย มีไต่ท่อเหล็กเพราะทางลงชันมาก เดินลุยล่ำธาร ปีนโขดหินบ้างเล็กน้อย และคอยระวังไม่ให้ถูกรังแมงกะสัง ไม่งั้นอาจได้วิ่งกันป่าราบแน่ๆ เลย

กว่าจะหลุดออกจากป่าซับลังกาวันนั้นได้ ก็ประมาณ 4 โมงเย็นแล้ว จากที่เดินเข้าไปตอนบ่ายโมง เป็นช่วงเวลาสุดๆ ไปเลย
ถามว่าเหนื่อยไม๊ เหนื่อยดิ เมื่อยขาด้วย เพราะต้องระวังและต้องเกร็งเพื่อไม่ให้ลื่น และไม่ได้เตรียมร่างกายว่าจะมาเจอขนาดนี้ แต่ก็สนุกนะ ที่สำคัญเราได้ช่วยเหลือกันและกัน ไม่ใช่ต่างคนต่างเดิน ยังอยากจะจับเพื่อนๆ ห้องเพื่อชีวิตไปเที่ยวแบบนี้บ้าง จะได้รักกันมากๆ หรือไม่ก็อาจฆ่ากันตายไปเลย ดีปะ...

เห็นมะ บอกแล้วเรื่องมันยาววววว งั้นไว้เล่าฉากต่อๆ ไปของอุทยานแห่งชาติไทรทองและป่าหินงามนะ สองที่นี้ก็มีอะไรให้ประทับใจเช่นกัน ตามอ่านฉากที่ 5 ต่อนะ..อิอิ

Create Date : 14 กรกฎาคม 2549 Last Update : 15 กรกฎาคม 2549 11:12:55 น. Counter : 87 Pageviews.		12 comments
Share Tweet