Group Blog
All Blog
|
ความเป็นหนึ่งเดียวของไทย... เดี๋ยวก่อนนะ...  ตามธรรมเนียม ต้องหาเพลงมาใส่ก่อน...  ตอนนี้ชอบฟังเพลงของคุณ เสถียร ทำมือ เพลงที่นำมาลงแล้ว คือ เพลงกำลังใจที่เธอไม่รู้ มีอีก 2 เพลงที่ชอบ คือเพลง ใจจองจำ แต่ไม่มีเนื้อเพลงเลยขี้เกียจถอด ขอนำอีกเพลงมาลงแล้วกันนะ เพลง "ยังเหมือนเดิม" จากชุดกำลังใจที่เธอไม่รู้ 2 เพราะไม่เพราะไม่รู้ แต่เจ้าของบล็อกชอบน่ะอิอิ.... ลองฟังดิ คลิกเพลง ยังเหมือนเดิม ของเสถียร นะ //www.gmember.com/music/search_song/index.php?searchkeyword=%C2%D1%A7%E0%CB%C1%D7%CD%B9%E0%B4%D4%C1&searchfrom=song&x=38&y=5 คำร้อง / ทำนอง / เรียบเรียง : เสถียร สุภากุล รู้มั้ยว่าคิดถึงเธอทุกเวลา นับวันตั้งตาจะมาได้เจอะเจอ ฝากมาเป็นเสียงเพลงแทนคำพูดจา บอกลมช่วยพัดพาส่งข่าวว่าคิดถึงกัน มีเรื่องราวเรื่องใดทำให้เธอเจ็บ แม้เพียงรอยเล็บให้เธอต้องเจ็บใจ ขอให้คิดถึงฉันคนนี้ได้ไหม อย่างที่หัวใจคนนี้คิดถึงเธอ * จะขอรักเธอนั้นเป็นที่หนึ่ง จะขอคิดถึงเธอเสมอใจ จะขอเป็นคนคอยเฝ้าห่วงใย วันนี้หรือวันไหนยังเหมือนเดิม ฝากใจร่วมฝ่าฟันฉันเดินเคียงข้าง เป็นเพื่อนร่วมทางไม่เหินห่างถึงอยู่ไกล จะเป็นเหมือนดั่งเงาเฝ้าดูแลใจ รักเอ๋ยไม่เสื่อมคลายอยู่แห่งไหนคิดถึงกัน ( * / * ) จะขอเป็นคนคอยเฝ้าห่วงใย วันนี้หรือวันไหนยังเหมือนเดิม วันนี้หรือวันไหนยังเหมือนเดิม  จบเพลงแระ มาเข้าเนื้อหากัน จริงๆ อยากเขียนอะไรมากมาย แต่เกรงคนเข้ามาอ่านจะเบื่อหน่าย  อิอิ.... เข้าเรื่องแล้วกัน ...อยากเขียนเรื่องที่พี่ๆ น้องๆ บ่นกันกระปอดกระแปด...  แวะไปบล็อกบ้านไหน บ้านนั้นบ่นกันทุกคน แต่ในน้ำเสียงบ่นของพวกเขานั้น แอบรู้ว่าพวกเขาก็ชอบและสุขใจที่ได้ไปอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น...ใช่ปะ วันที่ 9 มิ.ย.2549 มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นตอนเช้า เราได้เห็นผู้คนทั่วสารทิศต่างพากันไปชมพระบารมีพ่อหลวงของปวงชนชาวไทย...ใจจริงก็อยากไปนะ  แต่เพราะรู้ว่า ตัวเองคงไม่ไหว อาจเป็นลมเป็นแร้ง (อิอิ..) ก็เลยขอดูจากจอสี่เหลียมที่บ้านดีกว่า เห็นพระองค์ชัดกว่าด้วย ทุกมุมทุกอิริยาบถ เพียงแต่เราไม่ได้สัมผัสบรรยากาศและความรู้สึก ณ สถานที่นั้นจริงๆ ซึ่งมันคือความรักอันยิ่งใหญ่ที่คนไทยหลายหมื่นหลายแสนคนมอบให้พระองค์ท่าน ณ ตรงนั้น ความรู้สึกมันย่อมแตกต่างจากการดูโทรทัศน์ที่บ้านแน่นอน...และเฉกเช่นเดียวกันกับ การได้ไปดูพลุที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์...  แรกเริ่มคือ เรา เป็นเจ้าของงาน เพราะอยากไปดูพลุมาก ฝันเฟื่องไว้ว่า คงได้เห็นพลุสวยงามเต็มท้องฟ้ากับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ห้องเพื่อชีวิต เพราะไม่ได้ไปไหนมาไหนครบทีมแบบนี้นานมาก แม้การไปครั้งนี้จะขาดพี่สาวแสนดีไปคนหนึ่ง เพราะติดงานก็ตาม แต่ก็คิดว่า หากไปได้พี่เขาคงไป ใช่ปะ...นัดเจอกันที่สถานีรถไฟใต้ดินสถานีศูนย์ประชุมฯ 18.00 น. แต่ทุกคนไปก่อนเวลาหมด เพราะคาดว่าคนจะเยอะ แค่คาดว่าคนจะเยอะนะ อ่านดีๆ เราไปคนแรกเลย...แต่มือถือเจ้ากรรมแบตดันจะหมด ... นั่งลุ้นเลยล่ะ คราวนี้ สงกะสัยได้ดูพลุคนดียวแหงๆ เลย...เริ่มสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับลุงและป้าที่นั่งข้างๆ น่าอิจฉาคู่เขามาก มากันแค่ 2 คน และลุงไปซื้อขนมมาให้ป้ากิน มองด้วยความอิจฉาเล็กๆ  และโทร.บอกเพื่อนๆ ว่ารออยู่ตรงไหน ช่วยมาหาให้เจอด้วย เพราะตัวเองขืนเดินมากกว่านี้ หลงแน่นอน!!!!  โชคดีน้องๆ มาก่อนแบตหมด ก็พากันไปหาที่นั่งเพื่อรอดูพลุ ลองชมภาพบรรยากาศงานนะ ฝีมือน้องตากล้อง..  นี่ยังไม่มืดนะ อีกภาพละกัน ตอนมืดแล้ว  ไอ้ที่บอกว่า คาดว่าคนจะเยอะน่ะ เปลี่ยนใหม่นะ เพราะไม่ใช่คนเยอะ คนมหาศาลเลยจริงๆ เยอะมากค่ะ ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ เต็มทุกตารางนิ้วทุกพื้นที่ ไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้ ขนาดน้องมาทีหลังยังไม่สามารถออกไปหาได้ หากันยากมาก และที่สำคัญ ทุกคนสวมเสื้อสีเหลืองหมด คงจะหากันง่ายหรอกนะ ยอมรับตา eyes เก่งเนอะ..สมเป็นคนหลายตา ที่ดันหาพี่ๆ เจอ สงสาร ตา lonesome cowboy ที่มาถึงแล้ว แต่ไม่สามารถเข้ามาหาได้ และพวกเราเองก็ออกไปหาน้องเขาไม่ได้ ต้องติดต่อทางโทรศัพท์ ซึ่งก็สัญญาณมีบ้างไม่มีบ้าง ขาดๆ หายๆ อลหม่านสับสนไปหมด สุดท้ายน้องก็ยืนดูบนสะพานลอยข้างนอกคนเดียว  แต่โชคดีของน้อง เพราะเวลากลับน้องเขากลับง่ายสุด แต่ความลำบากไม่ต่างกัน..อิอิการไปดูพลุครั้งนี้ ไม่ประทับใจอะไรหลายๆ อย่าง จุดที่ดูแทบมองไม่เห็นพลุเลย เพราะต้นไม้บังไปหมด เห็นในภาพมั้ย ต้นไม้เต็มเลย และพลุเขาไม่สูงเท่าไหร่ เห็นแต่หัวคน มือคน และต้นไม้ ....@@@&&&??? เหมือนเขาจัดงานให้คนที่อยู่กลางสระน้ำดูเท่านั้น ริมๆ ในสวนไม่สนใจ เพลงก็ไม่ค่อยได้ยิน ภาพม่านน้ำก็ไม่เห็น เห็นก็ไม่ชัด และคนที่ไปก็เห็นแก่ตัวกันมาก ไม่สนคนนั่งข้างหลังจะเห็นกันหรือไม่ ตูเห็นก็พอแระ ทั้งนั่งขอบสระ ทั้งยืน ทั้งเบียด โห!!!!  ไรนักหนาเนี่ย ประตูใหญ่มีก็ไม่เปิด เปิดประตูเล็กสองข้าง ขาเข้าก็ถูกเบียดเข้ามาแล้วนะ แตขากลับนี่สิ แย่กว่า... เพราะถูกเขาดันออกมาเลย ไม่รู้ตัวเลยว่า ออกจากประตูสวนได้ยังไงหว่า...เหมือนถูกถีบออกมาชอบกล  เนี่ย!!! แค่มุมหนึ่งของสวนเบญจศิรินะ และยังมีอีกหลายๆ มุม ตอนแรกที่ไปก็รู้ล่ะนะว่าคนเยอะ แต่ขากลับออกมาสิ โห..โห..  คนหรือมด เนี่ย...ทำไมเยอะขนาดนี้ เต็มถนนเลย เต็มถนนจริงๆ ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้ ดูภาพพลุที่น้องตากล้องพยายามถ่ายมานะ ถ่ายมาได้แค่ 2 รูปเอง น่าฉงฉานจิงๆ  อีกภาพนะ  ขากลับบ้านโหดสุดๆๆ เพราะผู้คนต่างพากันเดิน เดิน เดิน.... เดินจริงๆ นะ รถไฟใต้ดิน บนดิน รองรับไม่ไหว ต้องปิดให้บริการระยะหนึ่ง รถเมล์ผ่านไม่ได้ รถส่วนตัวก็จอดแน่นิ่ง ทุกคนหิวก็หิว เพราะไม่ได้กินอะไรตอนเย็นเลย ตอนนั้น 3 ทุ่มแล้วมั้ง คิดแต่ว่าเดินให้พ้นตรงนี้ดีที่สุด แวะร้านอาหารร้านไหนคนก็เพียบ บางร้านก็อาหารหมด ทุกคนเริ่มล้า เพราะเดินไกลอยู่ แต่ยอมรับทุกคนยังอารมณ์ดี ไม่มีใครอารมณ์เสีย แม้ในใจนั้นอาจกรุ่นๆ แล้วมั้ง เพราะคนมันเยอะ ร้อนก็ร้อน หิวก็หิว สุดท้ายต้องแยกย้ายไปเผชิญชะตากรรมในการหาทางกลับบ้านกันเอง เพราะอยู่คนละเส้นทาง เรามากับน้องอาร์ตและน้อง lasip ขึ้นรถเมล์ที่แออัดเป็นปลากระป๋อง มาต่อรถแท๊กซี่ที่ ม.รามฯ หาข้าวกินเพราะแสบท้องมาก ถึงบ้านประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ ด้วยอาการเมื่อยขา ล้าและเพลีย สลบเหมือด  ตามอ่านอาการน้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่บล้อกแต่ละคน ล้วนเจอสภาพเดียวกัน...อิอิ นั่นคือมุมแย่ๆ กับการไปดูพลุที่ศูนย์ประชุมสิริกิติ์ มาลองมองอีกมุมนะ เป็นมุมดีๆ ที่เรามองเอง... การไปดูพลุครั้งนี้เรากลับรู้สึกดี อาจเหนื่อยบ้าง แต่ไม่รู้สึกหงุดหงิด และรู้สึกดีที่ได้อยู่ในสถานะที่ลำบากกับพี่ๆ น้องๆ เพราะแต่ละคนจะช่วยกันออกความเห็นว่า "เรา" จะทำกันยังไง "เรา" จะไปไหน "เรา" จะกินอะไรหรือไม่กิน มันคือ "มิตรภาพ" ที่เคยมีและอยากให้มัน "คงอยู่" แม้กับน้อง lonesomecowboy ที่อยู่ข้างนอก ก็โทร.มาถามว่าพวกเราจะยังไงกัน ไปทางไหนและแนะนำเส้นทาง พวกเราก็ห่วงน้องเขาว่าจะกลับยังไง และเสียดายที่ไม่ได้พบกัน แต่วันหน้ายังมี ร้านอาหารแถวบ้านน้องเขานั่นแหล่ะ ที่พบปะพวกเรา..สักวันหนึ่ง..แน่นอน การที่เราได้ร่วมบรรยากาศแบบนี่ มันทำให้รู้สึกสนุก เหมือนเราได้ผจญภัย ได้แก้ปัญหา และที่สำคัญ เราได้เห็นความเป็นหนึ่งเดียวของคนไทย เห็นเสื้อสีเหลืองแต็มท้องถนน เต็มสวน เต็มศูนย์ประชุม...หากไม่ใช่โอกาสพิเศษจริงๆ เราไม่มีวันได้เห็น "ภาพ" เหล่านี้ เป็นความประทับใจไม่รู้ลืม และมันจะติดตราในความทรงจำ เพราะเราก็เป็นส่วนหนึ่งของภาพนี้ จุดที่เราดูพลุ อาจเป็นจุดอับ แต่หากเราได้อยู่ในจุดที่ดีๆ เราจะได้เห็นความสวยงามของพลุจริงๆ นะ ได้เห็นภาพม่านน้ำที่งดงาม ได้ยินเสียงเพลงวงออเครสตราที่บรรเลงด้วยความไพเราะ ไม่เชื่อลองดูภาพที่ไปขโมยมาจากห้องกล้องสิ สวยนะ เจ้าของภาพคือ คุณ Xit ไม่ได้ขอเขามานะ ขโมยมาให้ดูว่ามันสวยจริงๆ  สวยปะ นี่ก็อีกรูปที่เราไม่มีโอกาสเห็นที่สวน แต่บางกลุ่มเขาเห็นกัน...อิอิ  ภาพม่านน้ำประกอบเพลงที่เราชะเง้อคอกันยืดยาว ก็ยังไม่เห็น จึงไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วมันงดงามมากเลยล่ะ  อีกภาพนะ สวยจริงๆ เนอะ....  ไงล่ะ...ภาพสวยๆ งามๆ ที่เรากับพี่ๆ น้องๆ และเพื่อนๆ ไม่ได้เห็น อาจผิดหวังบ้างที่ไปแล้วไม่ได้ชมความสวยงามของพลุอย่างที่ฝันเฟื่อง  แต่ในความผิดหวัง เรามีความประทับใจมากมาย ..แค่ได้มาเห็นหน้าค่าตากันในกลุ่มผองเพื่อนและอีกหนึ่งเสียง แม้จะเหนื่อย เมื่อย หิว และร้อนก็ตาม แต่ในมุมแย่ๆ หากเราลองมองหามุมดีๆ ที่แอบซ่อนอยู่ เราก็จะรู้สึกสนุกและมีความสุขกับสถานการณ์แย่ๆ นั้น หรือเปล่าหว่า...  ว่าไงจ๊ะ...ผู้ร่วมชะตากรรมคืนวันที่ 9 มิถุนายน 2549
...งานนนี้ปลื้มใจนะที่คนพร้อมใจกันมามากขนาดนี้...แต่คนที่จัดงานอ่ะดิ...รู้สึกไม่มีความพร้อมเลย...ทุกอย่างดูไม่มีระบบ...กำหนดการต่างๆก็ไม่แจ้งให้รู้...ว่าเวลาไหนทำอะไร...ทุกอย่างต้องคอยเงี่ยหูฟังเอาเอง..ต้องคอยดูว่าคนอื่นเค้าทำอะไรกันจะได้ทำตาม...
...แต่ก็นะ..ถ้าไม่ไปก็ไม่รู้...ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศ...ไว้เดี๋ยวแก้ตัวกับพลุสนามม้านางเลิ้งดีกว่า... ...พึ่งเป็นครั้งแรกที่นัดกันแล้วไม่มีแอลกอฮอล์มาเกี่ยวข้อง....อิอิ โดย: ตากล้อง IP: 61.47.103.60 วันที่: 11 มิถุนายน 2549 เวลา:16:10:45 น.
ผมว่าตอนแวะกินข้าวน่ะ มัน ห้าทุ่มแล้วนะคับ
บอลมาแล้ว อิอิ ยืนยันอีกทีว่าไม่ผิดหวัง ถึงไม่ได้ดูพลุสวยๆ แต่ว่าได้ไป  โดย: las IP: 124.121.121.190 วันที่: 11 มิถุนายน 2549 เวลา:17:01:50 น.
เล่าให้แฟนฟัง แฟนบอกดูทีวีอยู่บ้าน ชัดแจ่มแจ๋ว จะเอาองศาไหนขอให้บอก แต่เราก็ย้อนกลับไปอย่างหยิ่งๆ ว่าเราได้ไปอยู่ในที่เกิดเหตุเชียวนะ
  สงสารเจ้า EyE[s] คุณน้องแกเดินกลับเกือบจะถึงบ้าน ถึงไหนนะ แยกนางลิ้นจี่ เราก็ไม่รู้หรอกว่ามันไกลไหม แต่น้องเขาบอกว่าหลอนมากๆ เลยคิดว่าคงไกลแหละ โถ...  ..สรุปรวมว่า สนุกค่ะ แม้ว่าจะร้อน ง่วง เหนื่อย เมื่อย หิวน้ำ จะเป็นลม แต่ก็สนุกเพราะไม่ได้ทำอะไรอย่างนี้นานแล้ว การได้ใช้เวลาร่วมกันกับพี่ๆ น้องๆ ก็มีความสุขดี ..อยู่ด้วยกันตอนสบายๆ มาก็เยอะแล้ว อยู่กันลำบากๆ บ้าง จะเป็นไรไป .. ...ขอให้มีคนอยู่กับเรา เท่านั้นก็ปลื้มแล้ว ขอบคุณพี่อิ๋วที่เป็นแม่งานนะคะ แล้ววันหน้า ขอแบบนี้อีกที่นะ   โดย: นางสาวอาร์ต IP: 124.120.7.207 วันที่: 11 มิถุนายน 2549 เวลา:19:17:49 น.
ตอนไปถึงสัญญาณก็ห่วย(มากๆด้วย) มองหาพี่ๆก็ไม่เห็น
เอาน่ะไม่เจอไม่เป็นไร แต่ตอนเลิกต้องเจอ คิดในใจจะดักรอมันหน้าประตูนี่แหละ ถ้าเดินเข้าไปข้างในไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นคนมีบุญ หรือ เป็นคนบุญไม่ถึงกันแน่ มุมที่ยืนมันมีต้นไม้บัง พลุที่ยิงขึ้นมา คนเลยเคลื่อนย้ายที่อีกครั้ง ทำให้สามารถเบียดผู้คนไปหาพี่ๆได้ ตอนเลิกจากงานกลับบ้าน คิดถึงสมัยเรียนลูกเสือ ตอนไปเข้าค่ายเดินทางไกล อารมณ์ประมาณนั้นเลยครับ ^^' ยอมรับว่าเหนื่อยครับ (ตอนกลับบ้าน) แต่ผมคิดว่าคุ้มค่าที่ได้ไป ขอเป็นส่วนหนึ่งของบรรยากาศ เท่านั้นก็เพียงพอครับ ที่สำคัญ สนุกมากครับ แม้จะลำบากในการกลับบ้านก็ตาม @_@ โดย: อายส์กำลังดูบอล IP: 203.107.194.152 วันที่: 11 มิถุนายน 2549 เวลา:23:13:52 น.
เห็นประชาชนตอนเช้า...ก็ รู้แล้วว่า คนต้องมหาศาล
เลย คิดไว้แล้วว่า คงต้องขอบาย เพราะ เราบ้านอยู่ใกล้ กรุงเทพ ด้วย สงสารตัวเอง เลยยังไม่มีโอกาสได้เจอพี่ซันนี่สักที เอาน่ะ เดี๋ยวไว้หาโอกาส ไปได้เจอกันนะค่ะพี่ โดย: ชมพู่ IP: 203.188.32.218 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:7:21:37 น.
...เมื่อวานจะไปถ่ายพลุนางเลิ้ง ก็แห้วอีกแล้วอ่ะป้า...ฝนตกหนักออกจากบ้านไม่ได้...เซ็งจัง!
 โดย: ตากล้อง...ชอบแห้ว IP: 61.47.116.233 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:8:41:35 น.
พลุไร้ควัน(เหรอ)..ไร้ระเบียบ(ด้วย)..
แต่ก็รู้สึกดีที่อยู่ในที่เกิดเหตุ..มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ก็พอแล้ว รู้สึกดีที่ได้อยู่ด้วยกันกับพี่ๆน้องๆ..บรรยากาศไม่ประทับใจ แต่สำคัญที่คนไปด้วยเนาะ.. ขากลับเหนื่อย ล้า หิว รถแน่น แท๊กซี่ไม่มี มอไซด์ไม่มี... ถึงขั้นถามหาตลอดทาง แต่ผ่านพ้นคืนนั้นมาแล้ว เอาเก็บไว้คุยได้อีกนาน ...กลายเป็นเรื่องขำๆสนุกๆน่ะ งานนี้ทำให้ป้าขี้บ่นกลัวคนไปอีกนาน...ไม่กล้าไปไหนที่คนเยอะๆ...คงต้องรักษาเยียวยาอีกนานนนนน......... โดย: คุยไม่ยุ่ง..มุ่งแต่ย่อง..จ้องแต่เยี่ยม IP: 58.9.121.37 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:8:47:44 น.
ไม่ได้ถามหาตลอดทางซะหน่อย
ถามหาเป็นระยะระยะตะหากน่อ  โดย: อาร์ตถูกใส่ร้าย IP: 58.10.128.72 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:9:14:33 น.
ทุกก้าวที่เดิน มีความหมายในตัวมัน แม้เลือนหายด้วยรอยจารึก แต่บันทึกในความทรงจำ
เดินกันมันส์มากครับ เอิ๊กๆๆ เมื่อยล่ะ "มอไซด์คัน ไปบางกะปิ เท่าไรพี่" @_@ โดย: อายส์ (EyE[s]
 ) วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:11:29:40 น.ผมชอบภาพข้างบน...ภาพสมาคมคนรักในหลวงใส่เสื้อเหลือง แต่จ้องมองดู กลับพบว่า มีคนใส่เสื้อสีชมพูอยู่ท่ามกลางหมู่ชนเสื้อเหลือง...
ไม่รู้ว่าเธอผู้ใส่เสื้อสีชมพูคิดอย่างไร และคนใส่เสื้อเหลืองคิดอย่างไรกับเธอเนอะ โดย: ภู IP: 203.156.70.28 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:12:00:29 น.
หวัดดีค่า
วันนี้เป็นอย่างไร....ทุกอย่างโอเคไหม....ยิ้มหน่อยนะฮะ โดย: เด็กบ้า (กากีซ่าส์
) วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:14:03:33 น.คุณภู เราไม่คิดอย่างไรเลยค่ะ
เธออาจจะไม่มีเสื้อสีเหลืองในตู้เสื้อผ้าเลย ก็เป็นได้ โดย: นางสาวอาร์ต
วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:17:12:55 น.ไม่ได้ใส่เสื้อเหลืองเหมือนกัน
 โดย: las IP: 203.209.42.141 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:17:22:46 น.
ไม่มีโอกาสได้ไปไหนเลย
 เพราะไม่แน่ใจในสภาพของตัวเอง ก้อได้แต่อาศัยพี่ๆน้องๆไปถ่ายรูปสวยๆมาฝาก ขอเป็นคนเห็นแก่ตัวเรื่องนี้นะจ๊ะ ส่วนพี่ก้อจะไปตามยถากรรม  มาทำงาน กลับบ้าน เชียร์บอล ดูบอล ทุกนัด อย่างบ้าคลั่ง  ต่อไป โดย: ฟ้า...ผู้ระทดระทวย IP: 58.8.3.75 วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:20:10:11 น.
ย่อง..ย่อง มาเยือนแต่เช้า
งีบไปนิด..อดดูบอล โดย: คุยไม่ยุ่ง..มุ่งแต่ย่อง..จ้องแต่เยี่ยม IP: 58.9.123.103 วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:5:26:58 น.
เรางีบ คู่แรกนั่นตื่นมาทันดูออสเตรเลียยิงเม็ดที่สอง
คู่สองหลับ คู่สาม หลับๆ ตื่นๆ สนุกดี กานาเล่นดีกว่าที่คิดจ้ะ คืนนี้ตีสอง อย่าลืมดูบราซิลเน้อ โดย: อาร์ต IP: 124.120.0.245 วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:7:47:23 น.
ป้าไม่ดูแลบ้านช่องเลยยยย
โดย: กกซ IP: 124.157.236.176 วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:12:07:29 น.
กลับมาแล้วย่ะ
แหม...อ่านความเห็นของพี่ๆ น้องๆ ร่วมชะตากรรมแล้วนึกถึงภาพคืนนั้นจริงๆ นะ มันติดตราตรึงใจดีจริงๆ เลย บอกแล้ว ในความลำบาก ทุกคนล้วนประทับใจ  แต่...งานหน้า...คงไม่เอาแบบนี้แล้วล่ะ ป้าก็จะแย่เหมือนกัน  อ้อ...ขออนุญาตไม่อัพบล็อกระยะนึงนะจ๊ะ... ณ ตอนนี้ขอสู้กับงานก่อนเน้อ... ฝากบล็อกนี้ให้เข้ามาเล่นกันตามสบายนะ... คิดถึงทุกๆ คน รวมทั้งคนที่เข้ามาแอบอ่านและไม่เผยตัวด้วยล่ะ...อิอิ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:17:06:14 น.เอ้า!...พวกเราตามสบายเล๊ยยย......อิอิ....เจ้าของบ้านไม่อยู่.......แต่ช่วยถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้านด้วยเน้อ!...ฮิฮิ
โดย: ตากล้อง...หัวโจกอีกแล้ว IP: 61.47.120.61 วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:18:00:41 น.
มีอะไรเสียหาย..
ตากล้อง..รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว โดย: พุกไม้
วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:18:51:37 น.คุณตาฯ นี่ฝีมือการถ่าย (ภาพ) เยี่ยมจริง ๆ
ถ่าย (รูป) ดีมาก ๆ โดยเฉพาะพลุ มาเชียงใหม่อย่าลืมกล้องนะครับ ส่วนเจ้าของบล็อค ปลายปีมาเชียงใหม่ดิครับ จะได้เจอกัน โดย: ปะหล่อง IP: 203.148.195.194 วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:19:52:01 น.
จิงป่ะ...
จะพาไปเลี้ยงที่ร้านสุดสะแนนเหรอ... ได้เลย...จะจำคำชวนนี้เราไว้เลย อิอิ  ยังไม่ได้ชิมก๋วยจั๊บร้านสุดสะแนนเลย ร้านเหล้าไรหว่า ขายก๋วยจั๊บด้วย แปลกดี...  ตากล้อง!! บล้อกพี่สกปรกเลอะเทอะเมื่อไหร่  น่าดูนะ..จาบอกให้...อิอิ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:20:32:18 น.พี่ตากล้อง ไปเอาผ้าเช็ดพื้นมาเร็วๆ
กาลามังล่ะ น้ำยาเช็ดทำความสะอาดพื้นล่ะ เตรียมไว้ก่อน แล้วไปกวาดบ้าน อ้าว นั่นๆ ฝุ่นที่หลังโต๊ะยังไม่ได้ปัดเลย จะกวาดพื้นซะแล้ว เดี๋ยวก็ต้องทำสองรอบสามรอบหรอก แล้วห้องน้ำ ขัดคราบสบู่ด้วยนะ หัวก๊อกน้ำก็เช็ดให้เงาแว้บๆ ดึงเอาม่านห้องน้ำมาล้างด้วยสิ คราบสบู่ทั้งนั้น ....อุ๊ย ลืมไป ไม่ใช่แฟนเรานี่หว่า โดย: อาร์ต ช่วยกำกับการทำความสะอาดบ้าน IP: 124.120.1.32 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:1:23:06 น.
^
^ สงสารตุ้ยจัง...  โดย: ตากล้อง IP: 61.47.98.251 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:3:27:44 น.
ผ่านมาดู..
น้องๆเขาเยี่ยมบ้าน ตั้งใจมาจริงๆ...ไม่ได้ย่อง มาดูจริงๆนะ...ไม่ได้มาเล่น ใครทำรก ทำเลอะ ก็ให้ ตากล้องหัวโจก..รับผิดชอบเน้อ ..5555555.......... โดย: พุกไม้
วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:7:13:16 น.ป้าจ๋า.............ไดโนม่วงไปถึงกุงเต้บบบละยังงงงง
เสียดาย..เอ๊ยยยยย เป็นห่วงจังเลยยยยย โดย: กกซ. IP: 124.157.236.122 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:8:32:11 น.
มีเรื่องอะไรผมกับศิษย์พี่รับผิดชอบเองครับ หารครึ่ง
ศิษย์พี่ "รับผิด" ผม "รับชอบ" ปล. เจ๊อย่าลืมเอาเครื่องปรุง กางเกงเล หยูกยา สายกีตาร์ ฯลฯ ไปด้วยนะคร้าบ @_@ โดย: EyE[s].. IP: 58.10.12.137 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:8:41:27 น.
...แหม...มากันเป็นชุดเลยนะ...ช่วยๆกันรับผิดมั่งก็ได้นะก๊าบบบบ...แต่ป้าอิ๋วเค้าใจดีออก....เนอะ!!
 โดย: ตากล้อง IP: 61.47.98.251 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:8:55:23 น.
เจ้า EyE[s] ชั้นรู้หน้าที่แล้วเว้ย
 โดย: เจ๊อาร์ต ..ดูแลเอ็งยิ่งกว่าแฟนตูอีก IP: 124.120.0.146 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:9:03:25 น.
อย่าลืม กะต้า
กับ หนังสือเพลงด้วย โดย: คาโป้.....สายขาด IP: 58.10.90.128 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:13:31:16 น.
โดนลักพาตัวไปสองวัน กลับมา ชักจะงงแล้วเนี่ย...
โดย: las IP: 203.209.42.141 วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:15:16:06 น.
ป้าจ๋า..เจอพี่ตุ๊กตา ฝากบอกด้วยว่า หน่อยคิดถึงเค้าเสมอ
ขอให้เค้ามีสุขภาพแข็งแรง ทั้งแม่ทั้งลูกจ้ะ แล้วสัญญาว่าจะถักตุ๊กตาให้พี่ตุ๊กตาด้วยจ้ะ.... **คืนนี้ใจหวิว ๆ ไงไม่รู้ คิดถึงป้าจังเลย ขอกอดหน่อยยยยยยย.....  โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 14 มิถุนายน 2549 เวลา:23:12:53 น.แล้วกอดเจ๊ด้วยไหม ??
 โดย: เจ๊อยากให้หนูกอด IP: 124.120.3.41 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:8:14:13 น.
ย่องๆมาเยี่ยมๆ..
คิดถึง ป้า เจ้าของบ้าน โดย: คุยไม่ยุ่ง..มุ่งแต่ย่อง..จ้องแต่เยี่ยม IP: 58.9.121.154 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:8:33:48 น.
มา มากอดกันให้กลมบล็อกไปเลย ยัยหน่อยแบนอยู่ตรงกลาง อิอิ  ละเมอมาเล่นเน็ตหรือไงเรา  อ้อ...พี่ตุ๊กตาได้ลูกชายนะ ตอนนี้ประมาณ 5 เดือนแล้ว เป็นป้าจิงๆ แย้วววว ดีจัง  อยากไปเชียงใหม่ อยากไปหาหน่อย อยากไปร้านหนังสือ อยากไปถนนคนเดิน อยากไปกินอาหารร้านแพ อยากไปกินก๊วยจั๊บ อยากกกกกกก...ไปหมดเลย เฮ้อ...เก็บความอยากไว้ก่อน โดย: s (sunny-low
) วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:8:44:21 น.เจอกันคราวหน้าจะจับกอดๆๆๆๆๆให้ตัวเป็นเลขแปดเลย
ทั้งป้าทั้งเจ๊น่ะ............................ เวลาเหงา ๆ อารมณ์ก็อ่อนไหวง่ายอย่างงี้แหละ ใคร๊จะมาเข้าจายยยยยยยยย- - - - - ดีจังเลยพี่ตุ๊กตาได้ลูกชาย หน่อยชอบเด็กผู้ชายมากกว่า โลกนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กผู้หญิงเลย...... เป็นผู้ชายก็ดีละ ชอบเด็ก ชอบกินเด็ก เอ๊ยยยย มะช่ายๆๆๆ มาเชียงใหม่คราวหน้าจะพาไปตะลุยให้หมดเลยที่ว่ามานั่นน่ะ กินแหลกเลยเนอะป้าเนอะ .... อิอิ โดยเฉพาะ "สุดสะแนน ผับ&ก๋วยจั๊บญวน" โดย: กกซ. IP: 124.157.236.167 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:9:07:35 น.
แล้วตอนเจ๊ไปไม่เห็นสั่งก๋วยจั๊บญวนให้กินเลยฟะ
 โดย: เจ๊เข้าใจไรผิดไปป่ะหว่า?? IP: 58.10.128.162 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:9:54:30 น.
เจอกันที่เชียงใหม่นะครับป้า..........
โดย: ตากล้อง IP: 61.47.122.219 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:10:18:08 น.
ตั้งใจมาเยือน..จริงๆนะ
มาเช้าเชียวแหละ.. พักย่อง..จ้องเยี่ยม โดย: พุกไม้
วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:7:12:01 น."เจอกันที่เชียงใหม่นะครับป้า.........."
โดย: ตากล้อง ........................................ นัดเจอกันที่เชียงใหม่น่ะ แน่ใจเหรอครับ เชียงใหม่นะ ไม่ใช่ร้านภูเล ต้องมีจุดนัดพบสิครับ เอาเป็นว่า เจอกันที่เชียงใหม่ และรออยู่ที่ร้าน 7-11 ก็แล้วกัน จะได้หากันง่าย ๆ หน่อย อิอิ โดย: ปะหล่อง (ปะหล่อง
) วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:7:12:50 น.ลุงพุกไม้...
ที่มาเช้าเนี่ย เพราะยังไม่นอนเปล่า... แก่แล้วนา...เที่ยวลืมวัยเลยเนาะ...อิอิ ตาปะหล่อง 7-11 เชียงใหม่ มีที่เดียวเหรอยะ ร้านสุดสะแนนดีก่าเนอะ ปีนี้ถ้าไป หวังว่าจะได้เจอเรานะ เพราะคงไปแน่นอน แต่เมื่อไหร่...ไม่รู้??? โดย: s (sunny-low
) วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:8:05:45 น.เข้ามาเดินเซื่องๆ งดวิ่งเล่นหนึ่งวัน
ขอหมอนใบนึงพี่อิ๋ว ง่วงหลายๆ  โดย: นางสาวอาร์ต
วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:9:19:38 น....มาบอกว่า..ไม่ง่วง ไม่หาว......แต่ยังเมาไม่หาย.....คิดถึงป้าอิ๋วจัง..................เมื่อไรจะถึงวันป้าแห่งชาตินะ...
โดย: ตากล้อง IP: 221.128.113.244 วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:9:47:03 น.
ป้าจ๋า...เอาสุดสะแนนมายั่วให้น้ำลายหกเล่น ๆ อิอิ
โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:10:07:29 น.ซักผ้าเส็ดแล้วก็ อัพบล็อกด้วยนะฮะ คุณหญิงป้าที่น่าร้ากกกก
เย็นนี้ฝนน่าจะตก เชียงใหม่ครึ้ม ๆ ด้วยน่ะ ปวด ป.จ.ด. มาก ถึงมากที่สุด....อยากนอนนนนนนนนน โดย: หลานป้า IP: 124.157.236.187 วันที่: 17 มิถุนายน 2549 เวลา:12:03:03 น.
ค่ะ
รับทราบ รับปฏิบัติ ยัยเด็กบ้า...ที่น่ารัก โดย: s (sunny-low
) วันที่: 17 มิถุนายน 2549 เวลา:12:28:20 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
ได้ยินเสียงพลุที่เชียงใหม่เค้าจุดกันแว่วๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ
จนโทสับดัง ถึงงัวเงียตื่นมาอาบน้ำได้....
ในความทุกข์สาหัสนั้น มันจะมีจุดดำๆเล็กๆที่เรียกว่าความสุขซ่อนอยู่เสมอนะ หน่อยเชื่อว่าอย่างนั้น