นี่งัยเพื่อนเล่นของฉัน
เด็กชายกะทิ อายุเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าอยู่ชั้น ม.2
และเด็กหญิงวิว ไม่รู้อายุเช่นกัน อยู่ชั้น ป.5

นอกจากตีแบดแล้ว เรายังตีปิงปองกันด้วยค่ะ





ตัวพี่ชายเป็นคู่แข่งที่สูสีกับฉันมาก ไม่รู้ใครฝีมือดี ฝีมือแย่กว่ากัน
แข่งกันหลายเน็ต
ปรากฎว่าผลัดกันแพ้-ชนะ
สุดท้ายฉันชนะ เพราะรับลูกดีก่า

สิ่งที่ฉันประทับใจคือ แม้เพียง 2 วันที่ฉันอยู่กับเด็กๆ
ฉันรู้สึกว่า เด็กๆ เขาดูมีความสุข
มีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆ โดยพ่อไม่กล้าขัด
(เพราะน้ามันชวน ลองขัดดิ)

มีความสุขที่ได้เล่น มีความสุขที่ได้เที่ยว

มีความสุขที่ได้ทำอะไรๆ กับใครอีกสักคน

ก็เลยบอกเขาว่า ช่วยวาดให้น้าด้วย น้าจะเอากลับกรุงเทพฯ
เขาก็เลยตั้งใจวาดเสียยกใหญ่



ว่างปุ๊ปก็วาดปั๊ป



และก็วาด วาด จนเสร็จด้วยดี

ตอนพวกเราจะกลับกรุงเทพฯ
ลูกสาวกระโดดกอดคอพ่อเขา
และลูกชายดูอยู่ห่างๆ

ฉันรู้สึกสงสารเด็กๆ
พวกเขาคงอยากอยู่กับพ่อของเขา

เฮ้อ....ทำไมครอบครัว จึงไม่เป็นครอบครัว
ไม่เข้าใจเลยยยย