Group Blog
All Blog
|
" น้ำหนาว กับมิตรภาพตามรายทาง จริงๆ"  ได้ฤกษ์เขียนบล็อกใหม่ซะทีเนาะ ต้องขอบคุณคนคนหนึ่งที่ทำให้รอ เลยต้องมานั่งอัพบล็อกซะ ไม่งั้น อาจหลับไปแล้ว  ช่วงนี้เที่ยว ตจว.บ่อยมากไปนิด ทำให้รู้สึกนอนไม่พอ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วไปเที่ยวน้ำหนาวกับเพื่อนๆ ทริปลุงไม้หลักปักมั่นคง สัปดาห์ที่ผ่านมาไปเที่ยวปากช่อง ดูคอนเสิร์ตเบเกอรี่มิวสิค และแวะเที่ยวเขาใหญ่ แป๊ปนึง จากนั้นมาแวะเที่ยวฟาร์มโชคชัย หนุกจิงๆๆ  แต่นอนไม่อิ่มเลย เด็กอนามัยแบบเรา ปกติ 4 ทุ่มก็หลับแระ ไปเที่ยวทีไร นอนไม่เต็มทีสักที เพราะแปลกที่ด้วยมั้ง ก่อนอื่น เฉลยเพลงก่อนเนอะ หากเพื่อนๆ เข้ามาและได้ยินเสียงเพลง คือเพลง รอรัก จากละครแคน ลำโขง เลือกเสียงร้องของคุณ ลิฟท์ สุพจน์ เพราะเพลงนี้คุณออย ธนา ก็ร้องไว้ แต่ที่นำมาใส่ในบล็อกคือเสียงคุณลิฟท์ ค่ะ ไหนๆ ก็ รอสัญญาใจ แล้ว ศิลปิน ลิฟท์ สุพจน์ ************** ตะวันเจ้าคล้อย ย้อยลงเรียมโลก นกเจ้าบินโบกกลับรังเดียวดาย ชีวิตต้องอยู่ไม่มีจุดหมาย เพราะฉันไร้เธอ...ไร้เธอ เฝ้าแต่รอ รอๆ รอๆ พร่ำเพลงรัก ดั่งคนละเมอ ใต้มนต์ขลังนั่งคอยจนเก้อ ใจที่เผลอให้เธอจนหมด...หัวใจ ก็เพียงแค่หวนคืนมาซักหน่อย ยิ้มเพียงเล็กน้อยให้ดูสดใส ยิ้มของเธอปลุกปลอบจิตใจ ให้ฟื้นคืนมา...คืนมา จุดประกายให้ฉันได้หวัง ดั่งตะวันที่โผล่ขอบฟ้า ลูบลมไหลพฤกษ์ไพรพนา ต่อชีวาให้เราได้ต่อ...สู้ไป ** ต้องอยู่โดยไร้ซึ่งเธอ ก็คงต้องเผลอเหมือนคนร่ำไห้ หมดเรี่ยวแรงแข็งใจ ยิ่งไกลยิ่งคว้าง...เคว้ง ร้องเพลงรอ ซ้ำ** เฝ้าแต่รอ รอๆ รอๆ พร่ำเพลงรักอีกซักล้านเพลง จบเรื่องลงเมื่อเธอคนเก่งเปิดรอยยิ้ม...พิมพ์ใจ *************
มาเล่าถึงทริปน้ำหนาวกันนะ คงไม่เล่าเรื่องเที่ยวแล้วกัน เพราะน้องๆ ที่ไปด้วยกันเล่าหมดแล้ว ใครอยากรู้เรื่องราวก็แวะไปบล้อกลุงไม้หลักปักมั่นคงค่ะ และไปต่อที่บล้อกน้องโทโมกะ คนดีบ่อทอง และปลาทองครีบหยัก เพราะบล้อกลุงไม้หลักฯ และน้องๆ เหล่านี้จะมีภาพสวยๆ ของน้ำหนาวเยอะมาก แต่ภาพที่เราจะลงเป็นภาพน้ำหนาว เมื่อประมาณ 9 - 10 ปีก่อน ขอบอกว่า แตกต่างกันมาก ความสวยงามอาจยังคงมี แต่มันลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ น้ำหนาวที่เราเคยไปสัมผัสกับน้ำหนาวในวันนี้ มันแตกต่างจนให้เกิดความรู้สึกว่า ธรรมชาติมันช่างโหดร้ายดีจัง มาดูภาพแรกที่เราชอบมาก ถ่ายกันริมถนนกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่ไปด้วยกัน  อีกภาพคือทางขึ้นภูกุ่มข้าว  มาเปรียบเทียบกับทางขึ้นภูกุ่มข้าว ณ วันนี้นะ  เห็นความแตกต่างของ 2 ภาพนี้ไม๊ ภูกุ่มข้าว เป็นสถานที่ที่เราอยากพาเพื่อนๆ ไปมาก เพราะในความทรงจำเก่าๆ เมื่อ 9 -10 ปีก่อนนั้น บริเวณนี้จะมีลานสนที่เขียวขจี ช่วงบ่ายๆ ที่เดินขึ้นไปเที่ยว ต้นสนจะลู่ไปตามสายลม พริ้วไหวเอนสดชื่นมาก มีเถาวัลย์ให้เห็นประปราย แต่ลานสนในวันนี้ ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว มีแต่ความแห้งแล้ง ทำให้เราสับสนว่า พาเพื่อนมาผิดทางหรือเปล่าเนี่ย  ปกติความจำเส้นทางก็ไม่ค่อยดีด้วย เดินไปจนอ่อนแรง เลยต้องยอม และมาถามเจ้าหน้าที่ว่า ลานสนมันหายไปไหนแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่า ถ้าเป็นหลายปีก่อน มันยังมีอยู่ แต่เกิดไฟป่า ทำให้บริเวณนี้ธรรมชาติเปลี่ยนไป เราก็ไม่รู้ว่า ตกลงลานสนถูกไฟป่ากลืนกิน หรือมันย้ายที่ตั้งใหม่กันแน่ แต่อย่างน้อยๆ ภาพต้นสมพริ้วลมเคียงกับต้นหญ้าเหลืองๆ ก็ติดตราในความทรงจำไปแล้ว เสียดายเพื่อนๆ กลุ่มนี้ ไม่มีวาสนาได้เห็นล่ะ อิอิ  อีกภาพ เป็นภาพจุดชมวิว ที่เราเห็นความเปลี่ยนแปลงชัดเจนเช่นกัน ภาพนี้เมื่อ 10 ปีก่อน  สวยมะ เดินกันเป็นกิโลๆ เหมือนกันนะ ไม่งั้นจะมีอาการหอบแฮ่กๆ เหรอ นี่เป็นจุดชมวิวของน้ำหนาว ตอนที่เรากับเพื่อนๆ ไปกันนั้น ไม่รู้เดินเส้นทางไหน ดันเดินสวนกับลูกศรกันมาตลอดทาง ก็เลยต้องสวนให้ตลอดจนถึงจุดชมวิว แต่เท่าที่จำได้ก็ไม่ไกลเท่าไหร่นะ พอขึ้นมาจุดนี้ก็อิ่มเอมและหายเหนื่อยแล้ว เพราะมันเหมือนช่องหน้าต่างที่มีลมพัดเย็นสบาย มองออกไปไกลๆ โพ้นโน้นจะเห็นภูเขาลิบๆ แต่จุดชมวิวปัจจุบันมันไม่ใช่แบบนี้ ต้นไม้ที่อยู่บริเวณด้านหน้ามันเติบโตขึ้น จนบดบังทัศนียภาพที่สวยงามบริเวณนี้หมด เราเดินกันมา 5 โลเพื่อมาเจอต้นไม้สูงๆ และรกๆ มีแต่แคร่ไม้ให้นั่งพัก และตลอดทางที่เดินมา ป่าไม้ก็ไม่มีพันธ์ไม้แปลกๆ สวยๆ ให้ดู ทำให้รู้สึกว่า ไม่คุ้มเหนื่อยเลย กับการเดินทางดูจุดชมวิวนี้ น่าเสียดายมาก ถ้ายังปล่อยให้มันรกแบบนี้นะ  มาถึงน้ำหนาวไม่ถ่ายรูปนี้ ก็เหมือนมาไม่ถึงน่ะดิ นั่นสิ เราก็เลยมีภาพนี้ตั้ง 2 สมัยแน่ะ อดีตเมื่อ 9 -10 ปีก่อน  ปัจจุบันเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน  ดูเหมือนคล้ายกัน แต่ไม่เหมือนหรอก เพราะถ้าอ่านป้ายดีๆ มันจะเขียนตัวอักษรไม่เหมือนกัน อยากรู้ก็อ่านเองเนาะ ไปเที่ยวน้ำหนาวครั้งนี้ เราไม่ประทับใจเหมือนครั้งแรก เพราะธรรมชาติที่เปลี่ยนไปมาก ความสะดวกที่เพิ่มขึ้น สังเกตได้จากร้านรวงที่ตั้งขายของมากมาย จนเหมือนเดินตลาดนัด ทำให้ไม่รู้สึกว่ามาเที่ยวอุทยานแห่งชาติ นึกว่าอยู่ตลาดที่ไหนสักแห่งที่มีร้านสะดวกซื้อเปิดอยู่ตลอดด้วย ยังดีที่ว่าอากาศเขายังเหมือนเดิม คือ ยังคงความหนาวเย็นไว้สมคำว่า "น้ำหนาว" ไม่งั้นเราอาจรู้สึกผิดหวังกับน้ำหนาวมากกว่านี้อีกเยอะ แต่ใครชวนไปอีก ก้อคงบอกว่า.. ไม่ไปแล้วค่ะ ขอชื่นชมและเก็บภาพความทรงจำเก่าๆ ของน้ำหนาวไว้ดีก่า กลัวเขาจะเปลี่ยนแปลงมากไปกว่านี้  แต่ความประทับใจจริงๆ ที่เกิดขึ้น มาจากเพื่อนๆ ในรูปหมู่นั้นมากกว่า และมิตรภาพตามรายทางด้วย ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์รถลุงไม้ฯ มีปัญหา เราจะไม่รู้เลยว่า คำว่า"มิตรภาพตามรายทาง" มันมีอยู่มากมายจริงๆ  ภาพนี้น้องบีจาคนเก่ง (พ่อครัวคนเก่งจากโกรกอีดก) กำลังหาสาเหตุที่รถมีปัญหา ทำให้รู้ว่าเกิดจากน็อตหลุดหายไป ซึ่งระหว่างตรวจหาสาเหตุก็มีผู้ขับรถผ่านมาแวะช่วยเหลือทันที แต่เพราะเขาไม่มีอุปกรณ์ก็เลยให้เพื่อนผู้ชาย 2 คนติดรถไปตามช่างข้างหน้า คน 10 คนที่เหลือก็เดินกันขวักไขว่เต็มถนนเพื่อหาน็อตที่น้องบีจาบอกว่ามันหลุดหาย พอหาเจอก็ทำอะไรไม่ได้ต้องรออยู่ดี ภาพที่เห็นจึงเป็นคนกลุ่มใหญ่ยืนดูอะไรแถวๆ ริมถนน เรานั่งนึกขำในใจ คนขับรถผ่านไปมา คงนึกว่าเขามีจุดชมวิวแห่งใหม่ตรงนี้เปล่าหว่า  คนเยอะดีจริงๆ เยอะจริงๆ นะ สาวๆ ส่วนใหญ่ด้วย อิอิ ยืนรอ เดินรอ เรื่อยๆ ก็มีรถนิสสินเซฟิโร่สีดำ มาจอด และจำได้ว่า ลุงไม้ฯ บอกว่านัดเจอเพื่อนทางเน็ตคนหนึ่งขับรถยี่ห้อนี้ สีนี้ และพยายามตามหาในอุทยานแล้ว แต่ไม่เจอ เพราะสัญญาณโทรศัพท์ไม่มี และคนเยอะ เจอแต่น้องผู้หญิง 2 คนที่เดินเข้ามาถามหาลุงไม้ฯ เพราะลุงไม้ฯ ก็นัดไว้เหมือนกัน แต่สุดท้ายลุงไม้ฯ ก็เจอเพื่อนที่นัดไว้ครบทุกคน แต่ในช่วงเวลาที่เหมาะสมจริงๆ คือ ตอนรถเสียอิอิ... ถ้ารถไม่เสียอาจไม่ได้เจอก็ได้นะ นี่ไง...เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส เนอะ...แม้เพื่อนลุงไม้ฯ จะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ก็เห็นน้ำใจในความพยายามของเขาที่จะช่วยเหลือ เพราะจริงๆ เขาไม่ต้องจอดยังได้ ขับเลยไปก็ได้ แต่เขายังแวะทักทายและพูดคุย รวมทั้งพร้อมจะช่วยเหลือเต็มที่ เรามองภาพเหล่านี้ด้วยความรู้สึกประทับใจ แต่ที่ประทับใจจริงๆ คืออะไรรู้ไม๊ ก้อพวกเรา 12 คนนี่ไง ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่มารู้จักกันเพราะทริปก่อนหน้านี้และทริปนี้ ซึ่งล้วนแล้วแต่มาจากการเล่นเน็ตเกือบทุกคน แต่พอรวมกันแล้ว พวกเราสนุกสนานเฮฮามากจริงๆ ยามมีปัญหาเราก็ค่อยๆ มองหาทางช่วยเหลือกัน รถจะแน่นเราก็ปรับตัวให้นั่งกันไปจนได้ สนุกจริงๆ ค่ะ และประทับใจพวกเขาทุกคนจริงๆ 
เข้ามาเยี่ยมเยียนและทักทาย เกิดเมืองไทยยังไม่เคยไปเลย น้ำหนาว อ่านชื่อแล้วคงหนาวน่าดูเลยน่ะ
 โดย: rayasuree(Jeab) (rayasuree
 ) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:1:28:35 น.ยังหนาวสมชื่อค่ะเค้าค่ะ มีโอกาสลองไปดูนะคะ เพราะพระอาทิตย์ขึ้นและตกของที่นี่ เมื่อยามฟ้าปลอดโปร่ง สวยมักมาก ขอบอก หินงอกหินย้อยในถ้ำก็งามค่ะ อยากรู้แวะไปดูบล็อกน้องๆ ต่อเลยค่ะ น้ำหนาวยังมีอะไรสวยๆ ให้สนใจอยู่นะ ถ้าคนยังไม่เคยไปน่ะ  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:8:29:16 น.อืมม ครับเปลี่ยนไปเยอะ โดยเฉพาะ คน
โดย: Lasip IP: 203.188.18.231 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:9:40:18 น.
ว่าแล้วต้องมีคนมาแนวนี้  สวยน้อยลง แต่น่ารักมากขึ้นน่า ตาเลือดซิบ  ไหนๆๆ รูปเราล่ะ บอกมีเหมือนกันไม่ใช่เหรอ มาดูซิ น้ำหนาวที่เราไป กับพี่ไป เหมือนกันปะ  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:9:53:28 น.น้ำหนาว...จะหนาวเหมือน...ห้วยน้ำดัง...รึป่าวหนอ....
 โดย: ตากล้อง...ท่าแพ IP: 124.157.237.78 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:10:03:41 น.
ห้วยน้ำดังอาจจะหนาวน้อยกว่ามั้ง เพราะคนไปน้ำหนาว ไม่มีใครมาดูแลใกล้ชิดนี่นา เนาะ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:11:36:03 น.เก็บความประทับใจไว้ ให้เหมือนเก็บรูปถ่ายไว้นะคะป้าอิ๋ว รู้แล้วว่ามันต่าง จริง ๆ เด็กเกิดใหม่อย่างต้น คงเก็บภาพได้แค่ปัจจุบัน อดีตคงยืมป้าอิ๋ว เก็บนะคะ
 โดย: dela (ต้น) IP: 58.136.50.151 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:13:03:22 น.
เพิ่งกลับจากเขมรมาเหนื่อยมากเลยป้า สาบายดีไหมคับ
 โดย: cherry.b
วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:14:16:42 น.เพิ่งกลับจากเขมรมาเหนื่อยมากเลยลุง สาบายดีไหมคับ
โห***เมื่อสมัยก่อนป้าเรา ขาว+สวยขนาดนี้..แม้เสียดายที่เราเจอกันช้าไป(dใจ)  โดย: bee ja (cherry.b
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:14:20:26 น.   ทรหดทัวร์ โดยลุงไม้ ณ.หระรีโดย: ฟอ รอ ฟัน..โช๊ะๆ IP: 58.8.12.217 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:15:49:06 น.
อิอิ....ขอบคุณค่ะพี่ซันนี่...
และขอให้คำอวยพรที่ให้ เป็นไปดังคำอวยพรด้วยค่ะ เข้ามานั่งรอรัก....ด้วยคน โดย: ชมพู่มะเหมี่ยว IP: 58.9.94.181 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:17:07:08 น.
เรามารอรัก...กันไปเรื่อยๆ เนอะ น้องชมพู่ฯ แล้วไปรอที่คานทองด้วยกัน อิอิ ดีปะ ตาบี...ตกลงเธอจะเขียนหาพี่หรือหาลุงกันแน่เนี่ย งงแต๊ๆๆ  โชคดีของพี่มากกว่ามั้ง เนาะ พี่ฟ้าฯ ทัวร์ลุงไม้ฯ ครั้งนี้ไม่โหดค่ะ หนุกหนานมากๆๆ  ยัยต้น...เพราะไม่รู้จะบอกทุกคนยังไง ว่าน้ำหนาวอดีตสวยแค่ไหน ก็ต้องบอกด้วยภาพแบบนี้แหล่ะ สวยมะ...สวยเนอะ  โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:17:47:54 น.ฟาร์มโชคชัยสนุกใช่ป่าว
ไอติมได้ชิมมั่งป่าว หมะม้าอาร์ตผ่านไปทีไรเป็นต้องซื้อมาตุนในตู้เย็นเรื่อยแหละ แล้วนม"อืมม์ มิลค์" อร่อยใช่ไหมล่ะ หอม มัน ..เนอะ   โดย: อาร์ตค่ะ IP: 58.10.128.68 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:10:25:03 น.
สนุกดี เขาจัดกิจกรรมใช้ได้เนอะ เพลินดี ไอติมก็อร่อย สมแล้วที่เขาใช้ชื่อ "อืมม มิลค์" เพราะถ้ากินก็ต้องรู้สึกว่า อืมม รสชาตินมสดจริงๆ เลย อร่อยมักมาก อ่านประวัติ คุณโชคชัยฯ มีตอนหนึ่ง เขาเขียนในทำนองว่า "ไม่ว่าคุณจะมีที่สัก 1 ไร่หรือแสนไร่ คุณก็เป็น king ในอาณาจักรของคุณเอง" อ่านแล้วอยากมีที่เล็กๆ บ้างจัง จะได้ทำอะไรก็ได้ที่เราอยากทำ เช่น ปลูกบ้านหลังเล็กๆ เลี้ยงหมา ปลูกต้นไม้ จริงๆ จว.โคราช นี่ก็น่าสนใจเนอะ ไม่ไกล กทม.ด้วย เนอะอาร์ตเนอะ (เดี๋ยวต้องมีเด็กมาโวยวายแน่เลย )โดย: s (sunny-low
) วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:12:55:35 น.มาสมัครเป็นคนสวนขอรับ...เหอๆๆ
โดย: ต.ก.ซ IP: 61.47.123.3 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:20:33:06 น.
โฮ่...อีกแล้ว มิตรรักแฟนเพลงเยอะเหลือเกินนะ ป้าอิ๋ว
ป้าอิ๋วครับ กาลเวลาเปลี่ยน สิ่งต่าง ๆ ย่อมเปลี่ยนแปลง อย่าติดยึดกับอดีตมากครับ แม้จะยาก..ตัวลุงไม้ยังมีอดีตที่อยากลืมแต่กลับจำ แต่...ทำใจให้สบายครับ ทุกอย่างไม่ยั่งยืน คนเราเกิดมาเพื่อรับกรรม รับความทุกข์ แต่....คนเราต้องการความสุข หาความสุข โดยไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ดีแล้วละ แหม แหม พอได้ของเล่นผู้ใหญ่(สาวน้อย  ) ที่ฟาร์มโชคชัยติดใจใหญ่เลยนะ แหม แหม อิ อิ ของเล่นผู้ใหญ่ กร๊ากกก..ฮ่า ฮ่า อือ ลุงไม้คิดได้ไงเนี่ย..ของเล่นผู้ใหญ่ ฮ่า ฮ่า ผู้ใหญ่ไปแย่งเด็กเล่นเปล่าอะโฮ่ ไปดีก่าเนาะ พูดมากเดี๋ยวโดนดุอีก กัว กัว  โดย: ลุงไม้ (ไม้หลักปักมั่นคง
) วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:21:23:24 น.ใช่ซี้
เชียงใหม่มันไกล๊ไกลโนะ ไปมาก็ลำบาก แถมเด็กที่นี่ก็ไม่น่ารักเอ๊าะๆแล้วนี่ มีหลานใหม่ละมั้ง? เห็นใครมาเรียก ป้าๆ อยู่แถวนี้ด้วยน่ะ ปล. ไม่ได้ฝากหนังสือไปกับพี่นิจนะจ๊ะป้า มัวแต่รีบไรไม่รู้ ลืมหนังสือ ลืมโน่นลืมนี่ไปซะหมดน่ะ แน่จิงก็มาเอาคืนเองเด๊...อิโด่...ใจปะล่า?????อิเจ๊นี่ก็ยังไง ไปโน่นไปนี่เค้าก็ต้องพูดถึงบรรยากาศเด๊ นี่พูดถึงแต่ของกินอร่อยๆ มะหวายๆๆๆเด๋วเค้าก็รู้กันหมดจิว่าเราตะกละ  ลิงตุ้ยสีม่วงเหรอ มันจะสวยเหรอ ?? ถึงไม่สวยแต่สีก็เข้ากะวัยใช่มะล่า?? พูดถึงสีม่วง นึกถึง อว เลยทันที อว ผู้ชายที่มีแปรงผมสีม่วงในกระเป๋า ได้จ้ะป้า เด๋วจัดให้ สีม่วงเหลือเยอะมาก ไม่ได้ถักไรเลยจ้ะ คิดถึงคนทางบางกอกจังเลยแฮะ.... โดย: ยดบ IP: 124.157.236.128 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:8:21:10 น.
ต.ก.ซ. ตำแหน่งคนสวน ตั้งใจยกให้ผู้โชคร้ายบางคน ถ้าเจอนะ อิอิ  คุณสมบัติสำคัญคือ ต้องเป็นทั้งพ่อบ้าน พ่อครัว และคนสวน เพราะตัวเองไม่รู้สักอย่าง อิอิ ลุงไม้ฯ ความทรงจำบางอย่างลืมยากมาก เพราะมันติดกับความผูกพันมาด้วย อาจทำได้เพียง ไม่ให้ความทรงจำนั้นๆ มาทำร้ายสิ่งดีๆ ในวันนี้ คงต้องให้เวลา และบางสิ่งบางอย่างเข้ามาลบเลือน มิใช่ทดแทน  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:8:46:50 น.ว่าแล้วเชียว อุตส่าห์เตือน มัวแต่ร่ำลาร่ำไรเปล่า เห็นแมะ ว่าแต่เรา ตัวเองก็ลืมเรา พอเจอสิ่งใหม่ๆ เชอะ เชอะ คนแก่ก็งอนเป็นนะเฟร้ยยยย  ไปเอาเองก็ได้... ไม่ง้อแระ งอน งอน รอแล้วกัน ปีหน้าเจอกัน โดย: s (sunny-low
) วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:8:51:59 น.มาอ่านจ่ะมาอ่าน
สมบุกสมบันจริงๆนะน้องอิ๋ว นี่ขนาดปากบอกว่า..เด็กอนามัยนะเนี่ย เที่ยวไม่มีหยุดเล๊ย.. โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.138 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:9:40:37 น.
ลองดูนะ ใครจะไปหาใครก่อนปีหน้าเนี่ย?
มีลุ้นๆๆๆๆ โดย: ย ด บ IP: 124.157.236.128 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:12:13:42 น.
แหะ แหะ แหะ พี่แมว... ดีว่าอาทิตย์นี้อิ๋วไม่ไปภูกระดึงกับเพื่อนๆ ด้วยนะ ถ้าเขาไปที่อื่นที่ไม่ใช่ภูกระดึงนะ ไปด้วยแล้ววว แต่ภูกระดึงขอบาย... มีอดีตเยอะ...ขี้เกียจไประลึกถึง อิอิ เปล่าหรอก...เข็ดตั้งแต่คราวที่แล้ว ขนาดมีคนฉุดตลอดทาง ยังขึ้นเกือบไม่รอด ไม่ไหวแน่...ภูกระดึง ครั้งเดียวเกินพอแระ จิงเปล่า ยดบ. มาดิ มาเลย แน่จิงมาเลย อิอิ  โดย: s (sunny-low
) วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:14:40:35 น.ดีจังเลย...ไม่ว่าจะไปเชียงใหม่หรือบางกอก ก็จะได้เจอทั้ง 2 คน.....เหอๆๆ............แต่ถ้าใครอยากไปทะเลล่ะก็...หลังไมค์มานะขอรับ...เหอๆๆ
โดย: ต.ก.บ. IP: 61.47.123.3 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:15:41:48 น.
ไปทะเล??? แล้วทำไมต้องหลังไมค์หาเรายะ ชั้นพาน้องสาวชั้นไปได้ย่ะ ไม่ต้องมายุ่งเลย อิอิ... แต่ถ้าไม่มีรถจะพาน้องไป ค่อยหลังมือไปหาแล้วกัน เนาะ โดย: s (sunny-low
) วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:7:47:39 น.ชอบยัดเยียดให้เราจ้างเป็นคนขับรถน่ะป้า
แต่หน่อยว่า เราไปเที่ยวกันเองคงหนุกกว่าเนอะ อิอิขณะนี้สายรายงานมาว่า พี่น้องผองเรากำลังไต่เขาขึ้นภูกันอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสไม่เหนื่อยสักนิด เดินกันสบาย ๆ ราวกับเหาะไปเลยทีเดียว เดชะบุญป้าไม่ไปด้วย ... ไว้เราไปออนเดอะบีชกันสองคนเนอะป้าเนอะ วันเสาร์เหงาจังเลย...  โดย: ยดบ ไปถักตุ๊กตาก่อนนะ จะได้มีตังค์ไปทะเลเย้อเยอะจ้ะ IP: 124.157.236.159 วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:8:28:17 น.
ไป ไป ไป แต่ถ้ามียัยอาร์ต แฟนยัยอาร์ต และเพื่อนๆ ไปด้วยก็จะยิ่งสนุกนะ พี่ว่า เราห้ามคนๆ เดียวไม่ให้ไปดีก่า เนาะ เก็บด้วย...ช่วงนี้เที่ยวบ่อย เงินหร่อยหรอเหมือนกัน มนุษย์เงินเดือนน้อยย่างเรา ลำบากแฮะ ไม่มีใครให้ไถเงินเลย แย่จัง  วันเสาร์เหงาเหมือนกัน เลยต้องออกไปเที่ยวห้างดีก่า นี่แหล่ะสถานที่ท่องเที่ยวของ คน กทม. โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:8:59:36 น.เสาร์นี้พี่จะนอนอยู่บ้าน ฝนจะตกด้วย
นอนตื่นสายให้สบายเลย เพราะนิกปิดเทอมแล้ว จะได้มานั่งเม้นท์บ้านน้าอิ๋วเหมือนเคย ไม่ต้องคอยกังวลห่วงว่าลูกจะต้องทำ การบ้าน ต้องอาบน้ำ ฤดูหนาวแล้ว อาบไม่อาบก็ช่างมัน ช้างตัวเป็นแสน เขายังไม่อาบทุกวันเลยเนอะ ลูกเราราคาดีกว่าช้าง ไม่ต้องอาบมันหรอก ไงซะ..ก็หอมของแม่แหละ โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.79 วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:9:40:16 น.
แหงน่อ
ลูกเรานี่...ไม่อาบเป็นปีก็ยังหอมล่ะพี่ เพราะคงไม่มีใครกล้ามาหอมด้วยแระ อิอิ ดีค่ะ...ช่วงนี้น้าอิ๋วก็ว่างๆ แระ ยังไม่มีโปรแกรมจะพาตัวเองไปไหนเลย ปีใหม่พี่สาวก็ยกเลิกซะแระ แห้วเลย  แต่ตั้งใจว่าจะเดินสายเยี่ยมญาติๆ บ้างแระ ปีที่แล้ว...ไม่ได้ไปหาใครเลย กลัวถูกตัดญาติน่ะ โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 16 ธันวาคม 2549 เวลา:9:52:16 น.แวะมาเยี่ยมค่ะ ป้าอิ๋ว จำน้องคนนี้ได้หรือเปล่า เด็กใต้ที่ลุงไม้เมตตาให้ติดรถเที่ยวน้ำหนาวด้วยไงคะ ประทับใจเพื่อนใหม่ทุกคนเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสคงได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะคะ
โดย: tintinnida (ทิน) IP: 125.24.138.185 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:14:06:54 น.
จำได้จ้า ยังไม่แก่ขนาดน้านนนน แหม...ทินก้อ ว่าแต่ว่า จำได้แต่ชื่อนะ ถ้าเจอ 2 คนพร้อมกัน ก็คงจำไม่ได้อยู่ดี ใครทิน??? ใครดา??? เข้าใจเลือกคบเพื่อนจริงๆ เหมือนกันยังกับแพะ เอ๊ย แกะ แน่ะ อิอิ โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:14:39:00 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
