Group Blog
All Blog
|
^Q^ มิตรภาพดีๆ จากชาวสังขละ ^Q^ ไม่อยากจะบอกเลย  ตอนที่เขียนบล็อกเนี่ย เวลามันบอกว่า เป็นเวลา "ตีสาม"  ตื่นมาทำไรตีสามเนี่ย...อิอิอิ เป็นการตื่นโดยไม่รู้ตัว เพราะตอนนอนก็นอนไม่รู้ตัวเหมียนกัลล์... กลับจากที่ทำงานมาถึงบ้าน 17.30 น. วางกระเป๋าและเปิดวิทยุฟังด้วยอาการง่วงสุดๆ  เพราะนอนเช้ามา 2 คืนติดต่อกันแล้ว เปิดเน็ตเล่นสักพัก ก็เลยเข้าไปนอน กะว่านอนสัก 2 ทุ่มจะตื่นมาอาบน้ำ หาอาหารเย็นกิน...ได้ยินเสียงเพลงเคารพธงชาติสักแป๊ป..ก็ไม่รู้ใครเอาอะไรตีหัว สลบเหมือด  ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ตื่นอีกทีตี 2 กว่าๆ ก้อเลย งง!!! พอมองตัวเองถึงรู้ว่ายังไม่ได้อาบน้ำเลย เพราะนอนทั้งชุดทำงาน...5555 สุดยอดเลยเรา...คาดว่าที่ตื่นขึ้นมา เพราะคงหิวมั้ง...ก็เลยลุกมาทำอะไรๆ เอ่อ....อย่าคิดลึก อย่าคิดลึกนะ ไอ้ที่ตื่นมาทำอะไรๆ ตอนตี 2 เนี่ย หมายถึง ทำภารกิจส่วนตัว เช่น อาบน้ำ แปรงฟันและหาอะไรกิน หิวชะมัดเลย ดีนะ มีม่าม่าติดบ้านไว้ ไม่งั้นคงหิ้วท้องรอยันเช้าแน่เลย  เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่ควรเที่ยวเช้าติดต่อกัน 2 วัน เพราะจะง่วงแบบนี้...อิอิ..แต่ก้อนะ เพื่อเพื่อนเนี่ย น้อยกว่านี้ได้งัยล่ะ..จริงปะ... ตื่นแล้ว ก็เลยมาเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวสังขละบุรี จว.กาญจนบุรี ให้เพื่อนๆ ฟังแล้วกัน แต่ถ้าเพื่อนๆ อยากได้รายละเอียดเพิ่มเติม แนะนำให้เข้าห้องเพื่อชีวิตนะ เพราะเพื่อนๆ ที่ไปด้วยกันนำภาพมาลงสวยงามมากจริงๆ  ตัวละครตอนนี้มีด้วยกันทั้งหมด 4 ตัว เอ๊ย 4 คน มาแนะนำตัวละครกันก่อนนะ พระเอกของเรื่อง "หนุ่มนักแบก"  พี่ชายคนโตของกลุ่ม ทำหน้าที่เป็นนักดนตรีประจำกลุ่ม ที่ตั้งชื่อว่า หนุ่มนักแบก เพราะพี่เขาแบกของเยอะดี ทั้งกระเป๋า กีตาร์ และในกระเป๋าน่ะ มีทั้งกล้องถ่ายรูป กล่องส่องทางไกล (เอาไปทำไมก็ไม่รู้ จะไปส่องสาวมอญ แหงๆ เลย อิอิ  ) และหนังสือเพลงอีกประมาณ 3 เล่ม สมไม๊ล่ะ หนุ่มนักแบกมาอีกคน "หนุ่มนักโบก" ไปทำความรู้จักกับเขากันนะ  หนุ่มน้อยหน้าแก่...อิอิ ทำหน้าที่เป็นตากล้องประจำกลุ่ม ยอมรับฝีมือจริงๆ สวยมาก สามารถถ่ายคนไม่หล่อให้หล่อได้เนี่ยไม่ธรรมดานา...เนอะ...พี่หนุ่มนักแบก... ตั้งชื่อว่า "หนุ่มนักโบก" เพราะทริปนี้เราต้องเที่ยวแบบว่าโบกรถไปมาด้วย เพราะหารถค่อนข้างยากมากเวลาจะไปไหนมาไหน ต้องใช้การโบกรถและขอติดรถเขาไปลงบางจุดบางแห่ง สนุกมากเลย อารมณ์แบบนี้ และน้องคนนี้ทำหน้าที่นี้ได้ดีมาก และอีกคน พี่สาวสุดสวย "สาวนักบุก"  พี่ท่านลุยโลดจริงๆ มีปัญหาอะไร มีข้อสงสัยอะไร จะกินอะไร จะทำอะไรขอให้บอก พี่สาวคนนี้จะบุกทุกที่เพื่อหาสิ่งที่เพื่อนๆ ต้องการมาให้ สุดยอดเลย พี่จ๋า..ข้าน้อยขอคารวะจริงๆ  สุดท้ายก็เรานะ..."สาวนักบอก"  ผู้นำเรื่องราวดีๆ และความประทับใจจากการไปเที่ยวเมืองสังขละ มาบอกกล่าวเล่าสู่กันฟังให้เพื่อนๆ อ่านกันงัยล่ะ  เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 25 - 26 ก.พ.2549 ฉากแรก.....เป็นฉากที่ 2 สาวรอ 2 หนุ่มที่ขนส่งสายใต้ใหม่ นัด 6 โมงเช้า สาวๆ มาถึงกันประมาณตี 5 กว่าๆ แต่หนุ่มๆซึ่งบ้านอยู่ใกล้มาก มาถึงประมาณ 6 โมงกว่า ...ไม่รู้แต่งหน้าทำผมอะไรกันนักหนา..อิอิ  ขึ้นรถทัวร์ไป จว.กาญจนบุรี ในราคา 99 บาท ใช้เวลาประมาณ 2 ชม.ครึ่งนะ และรถท่ารถขนส่ง จว.กาญจนบุรี ต่อรถไป อ.สังขละบุรี ซึ่งจะมีรถของพื้นที่ แต่ออกเป็นเวลาและจอดรถรับคนตลอดทาง พวกเราเลยไปรถของบริษัทเอกชนซึ่งจะมีรถตู้และรถบัส ออกทุก 1 ชม. เราเลือกไปรถบัส ในราคา 180 บาท งานนี้นั่งเมื่อยตุ้มกันไปเลย นานมาก...ใช้เวลาประมาณ 4 ชม.กว่านะ ก็ถืง อ.สังขละบุรี จุดหมายปลายทางของพวกเรา    ถ้าเพื่อนๆ มีโอกาสไปเที่ยวสังขละบุรี สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญก็จะมี 3 แห่งนี้ล่ะค่ะ คือ 1. วัดวังวิเวการามและเจดีย์พุธคยา ซึ่งอยู่ใกล้กัน 2.ด่านเจดีย์สามองค์ และ 3.สะพานไม้อุตตมะนุสรณ์ สะพานไม้ที่ยาวที่สุดเพื่อนำเข้าสู่ชุมชนชาวมอญ ฉากที่ 2... หลังจากนั่งรถมาถึงท่ารถสังขละบุรี เราก็เหมารถสองแถวเพื่อไปยังที่พัก คือ ซองกาเลีย ริเวอร์ฮัท บ้านพักที่เราได้จะอยู่ติดแม่น้ำ เท่าที่ถามว่า ซองกาเรีย คือ ชื่อแม่น้ำ แต่ไม่แน่ใจว่า ใช่แม่น้ำที่เราเห็นเปล่า แต่คิดว่าน่าจะใช่เนอะ ก็มันมีแม่น้ำสายเดียวนี่น่า เนี่ยมุมหนึ่งของบ้านพักเรา งามซะไม่มี ชาตินี้จะมีบ้านแบบนี้กับเขาไม๊หว่า...  พักผ่อนหายเหนื่อยกายากับการเดินทางมาครึ่งวัน 2 หนุ่ม 2 สาวก็เริ่มออกผจญภัย....เริ่มจากการไปเที่ยวที่ด่านเจดีย์สามองค์ ไปยังไงล่ะ??? นั่นดิ อ้อ..ไปรถสองแถว ที่ตลาดจะมีรถสองแถวไปด่านเจดีย์สามองค์ แต่จะไปตลาดยังไงล่ะ..นั่นดิ??? ก็ไปรถสองแถวอีกล่ะ สรุปว่า พวกเราไปรอรถสองแถวกันบริเวนหน้าที่พัก รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ บ่มีรถสองแถวจะไปตลาดสักคัน หนุ่มนักโบก เริ่มทำหน้าที่ของเขาด้วยการโบกรถกระบะคันแรกที่ผ่านมา และขออาศัยเขาไปลงตลาด คนขับรถก็ใจดีมาก ยินดีพาไปส่งอย่างเต็มใจ เพราะเขาต้องไปตลาดอยู่แล้ว ....ดีใจจังเลย..ชอบมากเลยกับการโบกรถเนี่ย จำไม่ได้ว่าตั้งแต่ไปเที่ยวมา เคยโบกรถเที่ยวกันหรือไม่ แต่คิดว่าอาจเคยมั้ง เพียงแต่ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆ ปีที่ไม่ได้ออกผจญโลกนานมากแล้ว...รู้สึกสนุกดี..เหมือนย้อนกลับไปเป็นสาวๆ ยังไงไม่รู้..อิอิ มาถึงตลาดก็ยังไม่มีรถไปด่านเจดีย์สามองค์อยู่ดี เพราะต้องรอเวลาเพื่อให้ถึงคิวรถที่จะออก รอนานมาก ก็เลยไปหาอะไรกินที่ร้าน AFC ย่อมาจาก Apache Family Cafe เป็นร้านของครอบครัวหนุ่มอินเดียแดง ที่อยู่เมืองไทยนานโขจนมีครอบครัวที่เมืองไทย ก็เลยมาเปิดร้านอาหาร อยู่ระหว่างตกแต่งร้าน แต่ก็มีลูกค้าเริ่มเข้าร้านบ้างแล้ว พวกเราก็เป็นกลุ่มแรกๆ ที่เข้าร้านเขา เพราะเขาเพิ่งเปิดร้านวันนี้วันแรกเลย....   หลังจากเตร็ดเตร่ตลาดสังขละจนถึงบ่าย 3 กว่า รถสองแถวที่จะพาไปด่านเจดีย์สามองค์ก็มาถึง และพาพวกเราไปเที่ยวที่ด่านเจดีย์สามองค์ ซึ่งวันนั้นเงียบเหงามาก นักท่องเที่ยวมีน้อยมาก ทั้งๆ ที่เป็นวันเสาร์นะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เดินเที่ยวดูข้าวของและถ่ายรูปสักพักก็นั่งรถสองแถวกลับไปเที่ยวที่สะพานไม้กันต่อ ไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก สวยมาก บรรยากาศดีจริงๆ    หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการถ่ายรูปแล้ว ก็จะกลับที่พักกันล่ะ กลับยังไงล่ะ นั่นคือคำถามที่ต้องถามกันเสมอเมื่อจะไปไหนที่สังขละ เพราะรถโดยสารไม่มี นอกจากจะเหมา ก็ค่อนข้างแพง หนุ่มนักโบกของเราทำหน้าที่อีกแล้ว เพราะมีรถคล้ายๆ ซาเล้งผ่านมา จริงๆ คือซาเล้งนั่นแหล่ะ แต่เขาไปขนของไปส่งตามร้านค้า ก็เลยได้ภาพนี้มา...  หนุ่มซาเล้งพาเราไปร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อกินอาหารเย็น ระหว่างนั่งกิน เหลือบไปเห็นร้านคาราโอเกะอยู่ข้างๆ สาวนักบุก ก็เลยเชิญชวนเพื่อนๆ ไปเปล่งเสียงระหว่างรอเวลากันที่ร้านนั้น ไปไหนไปกันอยู่แล้วนี่ ก็เลยตกลงปลงใจแต่งงานกัน เอ๊ย ตกลงปลงใจไปร้องเพลงกัน ร้องอยู่ 2 ชมกว่าๆ ปรากฎว่าไม่มีแขกเข้าร้านเขาเลยน่ะ สงสัยจะกลัวพวกเรามั้ง อิอิ แย่จัง ทำให้ร้านเขาเสียลูกค้าหมดเลย พวกเราเนี่ย เอาล่ะ หมดแรงแล้ว...4 ทุ่มกว่าได้เวลากลับบ้านแล้ว ตายแล้ว...ตายจริงๆ 4 ทุ่มกว่าเนี่ยนะ จะกลับยังไงกันล่ะ ขนาดเวลากลางวันยังหารถไปไหนกันแทบแย่ 4 ทุ่มเนี่ย ชาวบ้านชาวเมืองเขานอนกันหมดแล้ว...แง แง แง  นอนข้างถนนแน่ๆ เลย...ไม่มีซะล่ะ..ระหว่างไปซื้อขนมและเครื่องดื่มที่ร้านค้าแห่งหนึ่งที่ยังเปิดอยู่ หนุ่มนักโบก ก็ทาบทามหนุ่มๆ มอเตอร์ไซค์ที่มาซื้อของ ให้ช่วยไปส่งที่บ้านพักหน่อย เพราะไม่มีรถจริงๆ แรกๆ เขาก็ปฏิเสธ แต่คงเห็นเป็นกะเหรี่ยงน่าสงสาร ก็เลยใจอ่อน ไปส่งสาวๆ ก่อน และหนุ่มๆ ก็หารถมอเตอร์ไซค์อีกคันตามมา พวกเราก็เลยให้ค่าน้ำมันเป็นการตอบแทนน้ำใจกันเล็กน้อย ด้วยความเกรงใจ...ถึงที่พัก นึกว่าจะนอนกัน..เปล่าเลย..เรามาเล่นกีตาร์ร้องเพลงกันต่อ ไม่งั้นหนุ่มนักแบกคงเก้อแน่ อุตส่าห์แบกข้าวของมามากมาย จะไม่ได้ใช้สักอย่าง อิอิ  และเพราะใกล้วันเกิดเรา พี่ๆ และน้องๆ เขาก็มีเซอร์ไพส์ด้วยการให้เราเป่าเทียนวันเกิดบนขนมปังหมูหยอง...พี่สาวนักบุกก็ให้แหวนเงินมา 1 วง ถูกใจมากจริงๆ ตอนเช้าพี่ชายกลัวเสียหน้าเลยให้หนังสือเพลงที่อยากได้มากมา 1 เล่ม ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ ส่วนน้องชายสุดหล่อ (แบบว่า ยังหล่อไม่เสร็จดีน่ะ) ก็ให้รูปภาพสวยๆ จากการไปเที่ยวที่ไรท์ลงซีดีเรียบร้อยเป็นของขวัญ จริงๆ น้องคนนี้เขาก็ให้อะไรมามากมายแหล่ะ เพียงแต่เป็นน้ำใจที่มันไม่สามารถตีราคาหรือเจาะจงให้เป็นรูปธรรมได้ เพราะมันคือน้ำใจแห่งมิตรภาพดีๆ มากกว่า เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยว ถ้าน้องคนนี้ไป เขาจะคอยถ่ายภาพเพื่อนๆ และไรท์ซีดีมาให้ โดยไม่หวังอะไรตอบแทน นี่ไงมิตรภาพดีๆ ที่มีให้กันในหมู่เพื่อน...  ฉากที่สาม หลังจากนอนได้ไม่กี่ ชม. เพราะกว่าจะกล่าวราตรีสวัสดิ์คืนนั้นก็ตี 2 กว่าๆ แล้วมั้ง และนัดกันว่าตอนเช้าจไปเที่ยววัดวังวิวาการามกัน นัด 6 โมงเช้าๆ แต่หนุ่มๆ มัวแต่แต่งหน้าทำผมกันมั่งมาถึง 6.30 น. งานนี้สาวๆ แต่งตัวเร็วตลอดเลย หนุ่มๆ นี่ช้าจริงๆ ..อิอิ  ก่อนไปก็ถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้นที่มุมหนึ่งของบริเวณที่พักระหว่างกินอาหารเช้ากัน  พอเที่ยววัดเสร็จ ก็กลับมาเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อเดินทางกลับ ระหว่างรอรถเราก็ไปกินอาหารร้าน AFC กันอีกครั้ง พี่หนุ่มนักแบก ก็เขียนไปรษณีย์เราก็ถามว่าพี่เขียนให้ใครเหรอ พี่เขาบอกว่าเขียนให้ตัวเองและเขียนให้เพื่อน เราก็ถามเขียนให้ตัวเองทำไม พี่เขาบอกว่า จะได้มีการปั๊มไปรษณีย์เพื่อบอกให้รู้ว่าเราได้มาสถานที่แห่งนั้น เออ.. ไอเดียนี้ดีจัง เสียดายเราไม่ได้เอาที่อยู่เพื่อนๆ ไป จำได้ที่อยู่ของคนคนหนึ่ง เพราะจำง่ายที่สุด ก็เลยเขียนโปสการ์ดส่งจากที่นั่น ไม่รู้จะถึงเขาหรือเปล่าเหมือนกัน และก็เขียนอีกใบให้ตัวเอง ป่านนี้ยังไม่ได้รับเลยน่ะ กลับมา 1 อาทิตย์แล้วนะเนี่ย ไปตกลงอยู่ตรงไหนหว่า แต่จากตรงนี้ ทำให้อยากเขียนไปรษณีย์และโปสการ์ดถึงเพื่อนๆ แบบพี่เขาบ้างล่ะ สงสัยต้องรวบรวมที่อยู่เพื่อนซี้ๆ ไว้แล้วล่ะ อย่างน้อยมันก็ให้ความรู้สึกที่ดีจริงๆ ถ้าเราได้รับโปสการ์ดจากใคร ขณะที่เขาไปเที่ยวที่ใด นั่นแสดงว่า เขานึกถึงเราเสมอ ..ใช่ปะ.. นี่ไง....นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เชื่อว่า คนที่ชอบท่องเที่ยวคงจะทำกันอยู่เสมอ แต่เราซึ่งไปเที่ยวมามากมาย กลับไม่เคยคิดเลย ...ทั้งๆ ที่มันเป็นสิ่งดีออก..แต่ก็ไม่สายเกินไปหรอกนะ เพราะเราเชื่อว่า เราจะต้องได้ไปท่องเที่ยวที่ไหนอีกมากมาย ..ชีวิตนี้...ไม่ขออะไรมากมายเลย...ขอให้ชีวิตมีความสุข...แบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้...ให้ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ...ให้ได้ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ เท่าที่ใจอยากไป..ก็เพียงพอแล้ว พวกเราจบทริปนี้กันที่สะพานข้ามแม่น้ำแคว ก่อนเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อดำเนินชีวิตแบบเดิมๆ ของใครของมัน แต่หวังกันไว้ว่า เราจะมารวมกันอีกหลายๆ ครั้ง พร้อมเพือนๆ อีกหลายๆ คน ...มิตรภาพก่อเกิดแล้ว ยากที่จะเลือนลางจางหายไป... และขอบคุณน้ำใจชาวเมืองสังขละบุรีทุกคน ที่ทำให้การเดินทางท่องเที่ยวสังขละในครั้งนี้มีแต่ความประทับใจ... 
ย่อง ๆ มาอ่าน แถมดูรูปด้วย แล้วก็ย่อง ๆ ออกไป คิก ๆ ๆ
 โดย: Angel Tanya
 วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:5:17:30 น.เล่าได้ละเอียดมากเลยครับ อ่านเพลินๆ อยากไปเหมือนกัน ไม่เคยไปเลย
 โดย: T_Ang
วันที่: 4 มีนาคม 2549 เวลา:9:26:23 น.ยังไม่ได้อ่านหน้านี้เลย เพิ่งมาค้นเจอ
ได้หลากหลายอารมณ์เหลือเกิน ไอ้หนุ่มซาเล้ง!!!! โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:11:04:43 น.เพิ่งรู้ว่าตัวเอง ด้านหลังดูดีกว่าด้านหน้า อิอิ
 โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:11:56:43 น. โดย: อุ้มสี
วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:12:07:50 น.ประทับใจรูปหมู่(แต่ทำไมมีสามง่ะ) แล้วพี่พุกไม้โดนรังเกียจน่ะจ้ะ ก็พี่อุ้มกะป้านั่งซะไกลเค้าเชียว 5555++
เก๊กกันอยู่สองคนเป็นที่สนุกสนาน ผู้ชายคนนั้นเป็นพร็อบประกอบฉาก 55555++ ทริปทะเลขอแบบวันพีซ ทูพีซนะพี่อุ้มนะ โอเคป่ะพี่? (ป้า...อย่าบอกนะว่าวันพีซป้าน่ะ ผ้าถุงกระโจมอก 1 ผืน!!) โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:14:32:59 น.เที่ยวแบบโบกรถนี่ โบกง่ายๆ สนุกดีครับ แต่ถ้าไปแถวๆที่โบกยากล่ะ ฮึ๋ย... ยิ่งมืดๆ ด้วยนะ ตอนเรียนผมโบกมาทั่วภาคใต้เลย พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกแฮะ เพราะไม่เคยยกมือโบกเองซักที 555
ว่าแต่คุณพี่อยากเด่นกะเค้ามั่งเหรอคับใส่เสือแดงงงงมาเลย เลียนแบบกันนี่นา แล้วก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรกว่าจะไปชมชนมอญ ม่ายง้านนจะรีบตามไปเลย   โดย: lasiP IP: 58.9.210.124 วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:14:54:35 น.
ฮั่นแน่
ตา lasip เดี๋ยวเลือดก็ซิบๆ หรอก ยังหมายมุ่งสาวมอญเหมือนเดิมเลยนะยะ...มีอะไรผูกพันกับสาวมอญเหรอ ระวังนา จะหาว่าไม่เตือน โดนสาวเหนือเตะโด่งไม่รู้นา อิอิ โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:20:52:48 น.น่าสนุกเนาะ
โดย: IP: 58.11.54.179 วันที่: 5 มีนาคม 2549 เวลา:22:11:46 น.
ไม่ได้ไปด้วย
 เราชมชอบการได้รับโปสการ์ด เพราะเราจะเข้าข้างตัวเองว่าคนส่งมาเขานึกถึงเรา (แม้ว่าจะเป็นโปสการ์ดมาด้วยการขู่เข็ญก็ตาม ใช่แมะ กากีซ่าส์  ) ความสุขอีกอย่างระหว่างการเดินทาง คือการได้ปลีกวิเวกไปหาโปสการ์ดสวยแปลกส่งให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นึกถึงความรู้สึกที่มีต่อสถานที่แห่งนั้นๆ แล้วเล่าให้คนที่ไม่ได้มากับเราได้รับรู้  ..ทริปหน้า จะไม่ให้พลาด กากีซ่าส์เอ๊ย เจ๊ขอนุ่งทูพีซให้หนูดูแล้วกัน แว่นตากับผ้าพันคอนะ โอเคไหม   โดย: นางสาวอาร์ต
วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:2:23:03 น.   อยากเห็นยัยอาร์ต นุ่งทูพิช...อิอิ จะเป็นงัยหว่า....ต้องให้พี่พุกไม้ ช่วยจินตนาการ 55555+++++++ โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:4:41:17 น.ฮ่า ๆ ๆ ๆ เอิ้ก ๆ ๆ ๆ ทำไปได้น่ะเจ๊
เอาแต่ผ้าพันคอ กะแว่นตาเท่านั้นน่ะรึ อย่างอื่นไม่เอาแล้วใช่ป่ะ ไม่อยากจะนึกภาพ!!!!!!!! ไม่ได้ขู่เข็ญหรอกเจ๊ โปสการ์ดน่ะ ดีใจซะอีก ที่มีคนชอบอ่าน เพราะเราชอบเขียนแต่คนอื่นไม่ชอบอ่าน ตอนนี้ก็ลงตัวแล้ว ชอบเขียน กะชอบอ่านมาเจอกัน ทริปหน้า ไปทะเลเนี่ย เจ๊อาร์ตไปชัวร์ใช่ป่ะ?? โหยยยยย...ไม่อยากจะคิด เจ๊เอย ป้าเอย โดดลงทะเลที น้ำทะเลหนุนขึ้นมาในพริบตาชัวร์ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ โดย: กากีซ่าส์
วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:8:43:15 น.อยากเห็นพะยูนเกยตื้น
คงได้เห็นงานนี้แหละ ได้เห็นซึนามิขนาดย่อมๆเป็นของแถมอีก ทริปนี้คุ้มแน่ๆ โดย: พุกไม้
วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:16:29:22 น.ก็ยังดีที่ไม่มีแม่หมูไปร่วมแจม ม่ายง้านน...
โดย: lasiP IP: 58.9.210.62 วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:23:26:40 น.
โห...อาร์ตโดนรุม น่าฉงฉาน อิอิ เอ...เหมือนเราจะรอดตัว หรือเปล่าหว่า...  โดย: sunny-low (sunny-low
) วันที่: 8 มีนาคม 2549 เวลา:7:59:58 น.https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=masterpiece-of-artตอนนี้บรรยากาศสวิสเซอร์แลนด์อากาศกำลังดีขอเชิญมาสัมผัสด้วยตนเองแล้วคุณจะประทับใจไม่รู้ลืมโดย: Aon IP: 125.26.44.142 วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:13:04:04 น.
 สวัสดีชาวโลกโดย: lด็กฝึกงาu IP: 125.26.44.142 วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:13:06:11 น.
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
