กันยายน 2548

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
27
28
29
30
 
 
All Blog
.....มาตามสัญญา....ดอยจิจ้อง...ภาค 2
ดอยจิจ้อง...ภาค 2...

หลังจากไม่ได้เขียนมาเสียนาน วันนี้เซ็งกับการทำงาน
อย่างหนัก...เลยไม่อยากทำงาน...เกเรเสียครึ่งวัน.... มานั่งเขียนอะไรเล่นๆ ดีก่า..สบายอารมณ์ดีก็เลยมานั่งเขียน blog เล่นให้จบ เพราะมีอีกหลายทริปที่อยากเล่าให้ฟัง มีอีกหลายมิตรภาพที่ดีและอยู่ในความ
ทรงจำอยากเล่าให้ฟัง...อิอิอิ
มาต่อดอยจิจ้องให้จบดีก่า ....หลังจากหลงคารมหนุ่ม
ไกด์สุดหล่อแล้ว เราทั้ง 4 หมายถึงสาวๆ ต่อมเที่ยวแตกก็ต้องแบกเป้ไปเมืองปายอีกเป็นคำรบที่สอง คราวนี้ไปตามสัญญา สายัณห์ คือ ไปเดินป่า 3 วัน 2 คืน...นึกแล้วหนาวไม่หาย.. และเพราะเคยไปปายมาแล้วครั้งหนึ่ง การไปครั้งนี้จึงเหมือนกลับไปบ้านอีกครั้ง บ้านใครก็ไม่รู้ แต่ความรู้สึก
มันบอกอย่างนั้น...อาจเป็นเพราะความเรียบง่ายของเมือง ความสงบของท้องถิ่น...และบรรยากาศดีๆ ล่ะมั้ง ที่ทำให้หลงรักเมืองนี้...น่าเสียดาย..ไม่มีหนุ่มจะให้หลงรักเลย..เฮ้อ..มาว่ากันต่อดีก่า...เรื่องยังอีกยาววววววว ถึงปายก็เข้าพักที่
ดวงเกสต์เฮาต์เจ้าเดิม น้องไกด์สุดหล่อคนเดิม และนัดหมายการเดินป่าในวันรุ่งขึ้น เพราะการไปเที่ยวแต่ละครั้งต้องกะเวลาในการไปและกลับให้ดี เพราะจะเสียเวลากับการเดินทางไป-กลับมากที่สุด ที่เหลือคือเวลาเที่ยว..ทุกเวลาจึงมีค่าเสมอ....ทุกวินาที...สำหรับการเที่ยว...ต้องตักตวงความสุข...ให้มากที่สุด.....นัดหมายเสร็จ...รุ่งขึ้นน้องหาเป้มาให้คนละใบ...บอกใส่เสื้อผ้าและของที่จำเป็น...จากนั้น...จำไม่ได้...ก็หลายปีแล้วนะ...เอาที่จำได้นะ...เดินเข้าป่าวันแรก...ก็
ชมนกชมไม้...เช่นเคย....ค่อยๆ เดิน...มันก็ค่อยๆ สูงขึ้น....บางทีก็สูงจนหมดแรงเดิน...บางทีก็สูงแบบไม่รู้ตัว...ค่อยๆ ลาดสูงขึ้นไปเรื่อยๆ น่ะ....คืนแรกพักกลางป่า...ริมห้วยเล็กๆๆๆ...รู้สึกจะเป็นช่วง ต.ค.นะ...ก็อากาศหนาว
ใช้ได้...ไกด์และลูกหาบ...ทำอาหารเย็นให้ทาน....
หุงข้าวจากกระบอกไม้ไผ่....ดื่มกาแฟจากแก้วไม้ไผ่...
โรแมนติคจิงๆ ..แม้ถ้ามีหนุ่มรู้ใจ...ทานด้วยก็ดีสินะ....นั่งรอบกองไฟ...คุยกับน้องไกด์...ซึ่งสนิทสนมกันมากขึ้นแบบฉันท์มิตรและพี่สาว....คืนนั้น...หลังจากนอนดูดาว...ซึ่งไม่เห็น...เพราะนอนใกล้ห้วย....ต้นไม้เยอะ...เลยไม่แน่ใจว่าเห็นลาว...เอ๊ย..เห็นดาวเป่า.. เอาเป็นว่า...นอนกลางป่า 1 คืน ได้บรรยกาศดีมาก....ไม่ต้องถามนะ...ว่าอาบน้ำกันเป่า...ใครอาบก็บ้าแล้ว....น้ำลำห้วยเย็นมากๆๆๆๆ...ไผจะกล้าอาบ....ผ่านคืนแรก...โดยสวัสดิภาพ....เช้าขึ้นมา...ทานอาหารเช้า..ขนมปัง..กาแฟ...ขาดไส้กรอก...ไข่ดาว..หมูแฮม...ว่าไปนั่นมีกาแฟ...ให้ทานก็สุดยอดแล้ว...เก็บเต็นท์....เก็บของ...ออกเดินทางต่อ....เดินอีกแล้ว...เดินๆๆๆๆ วันนี้หนักกว่าวันแรก....เพราะทางมันขึ้นเรื่อยๆ ....ท้อจนเกือบจะถอย.....ไม่อยากเดินขึ้นไปต่อแล้ว...ถ้าจำไม่ผิด...ฝนจะตกปรอยๆ ด้วย เปียกชื้นไปหมด...หนาวก็หนาว....แต่ในความลำบากยากเข็ญนั้น...มันคือความท้าทายไง เดินมาตั้ง 1 วัน 1 คืนแล้ว ขืนถอยกลับ...คงไม่มีใครไปด้วยหรอก...ฮิฮิฮิ...เขาคงผลักตกเขาง่ายกว่ามั้ง....หมดภาระ.... สรุปสั้นๆ เดินอีก 1 วัน และไปนอนค้างคืนบ้านชาวกะเหรี่ยงหรือมูเซอดำ หรือมูเซอแดง ก็จำไม่ได้แล้ว..หลายเผ่าจิงๆๆๆ นอนค้าง 1 คืน เช้าเดินอีก...กลายเป็นสาวขาใหญ่...เพราะทริบนี้แหล่ะ...เดินอย่างเดียวจิงๆๆ.. แต่อย่างว่า...ก็มาเดินป่านี้...ไม่ได้มานั่งเล่น นอนเล่น..เนอะ...คราวนี้ทั้งสูง ทั้งติดเหว น่ากลัวมากๆๆๆ ประมาณว่า เรากำลังเดินไปถึงสุดยอดของดอยจิจ้องแล้วประมาณนั้น ดอยจิจ้อง ขึ้นชื่อว่าเป็นดอยทีสูงที่สุดของปาย ไม่ใช่
นักท่องเที่ยวทุกคนจะเดินถึงได้หมด น้องไกด์หนุ่มหล่อ..เขาบอกพวกเราอย่างนี้...แต่ตอนอยู่บนยอดดอย...เราไม่รู้สึกว่ามันสูงเลย.. พอลงมาแล้ว หันไปมอง...ทุกคนจะร้องเหมือนกันหมดว่า...เราขึ้นไปกันได้ไงวะนั่น...ความลำบาก...ความเหน็ดเหนื่อย...ความอ่อนล้า....ที่เคยมีเมื่อวันก่อน...มันหายไปเลย...แน่อยู่แล้ว...เพราะลงมาแล้วนี่.. ทุกคนอยากกลับที่พักมากเลย...แต่ละคนหมดสภาพสุดๆๆๆโทรมกันมาก....สมกับไปเดินป่าจิงๆๆ คนที่เขาขับรถมารับพวกเรากลับที่พัก...มองพวกเราด้วยความสังเวช...อารายมันจะโทรมขนาดนั้น...เท่านั้นยังไม่พอ...น้องไกด์สุดหล่อ...เห็นพี่ๆ โทรมยังไม่พอ...เลยพาไป
รับลมเล่นแถวกิ่วลม...เพื่อนๆ รู้จักกิ่วลมไม๊...ตอนไปก็ไม่รู้จักหรอก อะไรคือกิ่วลม แต่พอไปถึง...อยากฆ่าน้องไกด์สุดหล่อมากที่สุดในโลกเลย...กิ่วลมลักษณะเหมือนเป็นช่องเขาที่ลมพัดผ่าน...แบบว่าลมมันพัดแรงๆๆๆมากๆๆๆ พวกเราโทรมและเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว..มานยังพาไปกิ่วลมอีก....น่าฆ่าไม๊ล่ะ.....พอถึงที่พัก...คนแถวนั้น...ต่างมองพวกเราแบบเวทนา..สงสาร..อารายมันจะแปรสภาพพวกเราจากสาวงามน่ารักๆ เป็นสาวเยินได้สมบูรณ์แบบ...ถึงที่พักต่างรีบจัดการอาบน้ำแปลงร่างใหม่ เพราะรับสภาพโทรมๆ ไม่ได้จิงๆๆๆ..พอโดนน้ำสะอาดเข้าหน่อย...(เพราะไม่ได้อาบกันมา 3 วัน 2 คืน ตั้งแต่เข้าป่าวันแรก)... ความสดชื่นเริ่มกลับมาอีกครั้ง...แล้วคืนนั้น...เราก็....หลับสบาย..บนที่นอนที่แสนอบอุ่น...ในห้องพักแสนสบาย....รุ่งเช้าก็เดินหากาแฟและอาหารเช้าทานในตลาดปาย และกลับมาเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับ กทม....
เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่แสนดี...และประทับใจไม่รู้ลืม...ฮึ่ม...ดอยจิจ้อง...มีโอกาส..จะไม่ขอไปเยือนอีกเลย....เพราะดอยนี้แหล่ะ...ทำให้เราเลิกเดินป่าอีกเลย...เพราะรู้ว่า...สังขาร...สู้ไม่ไหวแล้วน่ะ...55555 แต่สิ่งหนึ่งที่ได้กลับมา...ก็คือ...มิตรภาพดีๆ ก็จากน้องไกด์สุดหล่อไงล่ะ...เพราะต่อมา..สัมพันธภาพเราก็ดีกันมากขึ้น...และน้องเขาก็ล่ำซำขึ้น...หลังจากหลอกพี่ 4 สาวไปเที่ยวดอยจิจ้องได้...ก็กู้เงินทำรีสอร์ตเล็กๆ น่าอยู่มากเลย...
ทำให้เรามีที่พักที่แสนสบาย...สวยจิงๆ นะ...ถ้าเพื่อนๆไป ลองแวะไปพักสิ ชื่อ sunset รีสอร์ต หรือไงนี้แหล่ะ จำไม่ได้...หานามบัตรก็ไม่เจอ..แย่จัง...มิตรภาพที่เกิดขึ้น...ทำให้ปายกลายเป็นเมืองที่เราใช้ไปหลบพักผ่อน...ยามเซ็งและเบื่อ กทม.....และคิดเสมอว่า...มีโอกาสเมื่อไหร่...ก็จะไปเมื่อนั้น...แต่เท่าที่ทราบ...รู้สึกความเจริญ..จะไปเยือน
ปาย..เสียแล้ว... ก็หวังว่า...ปาย...คงไม่เปลี่ยนแปลงไป..เพราะความเจริญ....มากนัก...คงเสียดายแย่เลย...
คราวหน้าจะพาไปเที่ยวเชียงใหม่นะ...และคุณจะไม่เชื่อว่า...เหตุการณ์แบบนี้....เกิดขึ้นจริงเหรอ...มีคนมีน้ำใจมาก...ขนาดนี้เชียวเหรอ....
รอตามอ่านนะเออ...แต่เมื่อไหร่....ยังไม่รู้....แล้วแต่อารมณ์และหน้าที่การงานน่ะจ้า....

ปล.ปายมีกิจกรรมให้ทำมากมาย ทั้งเดินป่า ล่องแพ
ปั่นจักรยาน และเดินเล่น มีอ่างน้ำร้อนธรรมชาติ ทุ่งข้าวและทุ่งหหญ้าให้ชม มีลำน้ำปายให้นั่งมองเล่นๆ ไปมา
3 ครั้ง ทำได้ 2 อย่าง คือเดินป่า กับปั่นจักรยาน ล่องแพ ยังไม่มีโอกาสเลย งั้นต้องไปอีกหลายๆๆ ครั้ง



Create Date : 23 กันยายน 2548
Last Update : 23 กันยายน 2548 17:44:05 น.
Counter : 75 Pageviews.

8 comments
  
ว๊าว ได้เลขสวย 300 พอดีเลยเรา

อ่านแล้วอยากไปเที่ยวแบบนี้บ้างจัง แต่เป็นคนขี้เกียจเดินสุดๆ แล้วก็ขี้เหนื่อยอีกตะหาก คงต้องอาศัยอ่านแล้วก็จินตนาการเอาเอง เฮ้อ

รอไปเที่ยวเชียงใหม่จ๊ะ นานมั๊ยนี่
โดย: mawmeaw14 IP: 61.91.192.202 วันที่: 24 กันยายน 2548 เวลา:0:58:45 น.
  
ไม่นานหรอกค่ะ รออีกแป๊ปนะ ใจเย็นๆๆๆ
โดย: sunny-low IP: 210.203.180.187 วันที่: 24 กันยายน 2548 เวลา:14:38:43 น.
  
อิอิ อยากไปๆๆ

เมื่อปีใหม่สองปีที่แล้ว ไปภูสอยดาวมา อิอิ ห้าชั่วโมงครึ่งแห่งความทรมาน
แต่ก็อยากจะทรมานอีก จะได้ไปบอกใครๆ ว่าชั้นยังสาวย่ะ สบายมากๆๆๆ 5555

...ไปกันไหมล่า....
โดย: นางสาวอาร์ต IP: 58.10.215.123 วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:2:37:48 น.
  
ไม่ไหวแล้วล่ะ...ยอมแพ้...เลิกเดินขึ้นเขานานแล้ว...แต่ถ้ามีหนุ่มๆ มาคุยฉุดขึ้นไปด้วย...ก็ไม่แน่นะ...อิอิอิ
โดย: sunny-low (sunny-low ) วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:8:21:25 น.
  
ถ้าแน่จริงขอท้าให้ขึ้นดอยหลวงเชียงดาวนะรับ
รับรองมันส์แน่ ๆ จะลองดูซิว่า คุณหงิญ เอ้ย
คุณหญิงจะไหวรึเปล่า

อิอิ
โดย: ปะหล่อง IP: 203.148.200.54 วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:12:19:54 น.
  
ปะหล่อง...วันนี้บุกถึงถิ่นเลยเหรอ...ไปเชียงของ ได้ปลา
มากี่ตัวล่ะ ....มีความสามารถตกปลาเป่า...ไม่ต้องมาท้าเลย.....ผ้าพันคอ...ก็ยังไม่ได้....ดอยแม่สลอง...ก็ไม่ได้ไป...แล้วดอยหลวงเชียงดาว...จะได้ขึ้นเหรอ....ไม่เห็นต้องท้าเลย...ขึ้นไม่ไหวอยู่แล้ว...บอกแล้ว...แต่ถ้ามีหนุ่มมาฉุดก็ไม่แน่...ฮิฮิฮิ ...วานหาหนุ่มๆ มาฉุดขึ้นด้วยสิ...จะได้มีกำลังใจขึ้นน่ะ...
โดย: sunny-low IP: 210.203.183.50 วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:17:46:54 น.
  
55555++โดนหนุ่มดอยท้าซะแล้วป้าเรา
อ้ายปะหล่องบ่าฮู้หยัง ถึงสังขารไม่ให้แต่ใจสู้นะ คุณหงิญเนี่ย
อย่าได้ไปท้าเค้าเชียว เค้าใจง่ายน่ะ ชวนไปไหนก็ไปโม้ดด
คราวที่แล้วก็หลอกมาเชียงใหม่ ก็มา 55555555++

ดอยจิจ้อง แค่ฟังชื่อก็ขอถอนตัวแล้ว
ไม่ชอบเดินขึ้น ๆ ลง ๆ ชอบเดินทางราบๆมากกว่าน่ะจ้ะ
ยิ่งมีหนุ่มๆมาฉุดกระชากยิ่งไม่อยากเดินเลยอ่ะ
.....................อยากให้เค้าอุ้ม 5 5 5 5 5 + +

โดย: หลานป้า IP: 203.188.30.4 วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:17:57:45 น.
  
มีหลานสาวดื้อๆ แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะเรา...เอานะ..มันดื้อ...แต่ก็น่ารัก...น่าตื้บ...อิอิอิ
โดย: sunny-low (sunny-low ) วันที่: 27 กันยายน 2548 เวลา:16:20:39 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sunny-low
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



ความทุกข์
สอนให้อดทน
ถ้าผ่านมันได้
ก็จะเจอความสุข...