ฝนหนาวสาวครวญ...อรวี สัจจานท์
| | | |
ยามย่างเข้าสู่เขตฤดูฝนพรำ ตกกระหน่ำเสียจนพร่างพราว ฝนก็พรมซ้ำลมก็หนาว ยิ่งคิดสาวเปลี่ยวใจ ยามเมื่อสายฝนพรำลงมา ท้องฟ้าคงมัวและมืดไป มองแล้วเรายิ่งเศร้าฤทัย ยามหนาวแล้วไม่มีใครตระกอง
ครวญคร่ำพร่ำบ่นยามเมือฝนพร่างพราว จิตยิ่งพราวนึกถึงคู่ครอง ครั้งเมื่อเราเคร้าคู้อยู่สอง ยิ่งคิดหมองหม่นเลย ลมยิ่งหนาวสาวก็ยิ่งตรม ขื่นขมระทมไร้คู่เชย ครวญถึงคำที่ร่ำพิเปรย เธอได้เคยรำพันจากใจ
ถึงแม้จะมี..ผ้าห่มกันหนาวร้าวราญ หรือจะต้านความหนาวข้างใน ดังเหมือนมีเธอคู่ฤทัย คงจะไม่อาวรณ์ ยามย่างเข้าสู่เขตฤดูฝนพรำ ตกกระหน่ำเสียจนเปียกปอน
หนาวถึงใจได้แต่กอดหมอน เฝ้าทอดถอนอุรา คอยให้ฝน หายพรำคงนาน สะท้านฤทัยไม่สร่างซา ลมฝนเย็น กระเซ็นพัดมา ใครหน่อที่จะมาอุ่นไอ
| | | | |
ขอบคุณ bg สวย ๆ จาก N_BEE810 กรอบรูปสวย ๆ จากParadijs รูปประกอบจาก thaiclinic.com และกำลังใจผู้มาเยี่ยมทุกคน
Create Date : 09 พฤศจิกายน 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2551 7:19:26 น. |
Counter : 2156 Pageviews. |
|
|
|
พรประเสริฐ ทรงคุณค่า กว่าสิ่งไหน
ทั้งอีการ์ด บทกลอน ซาบซึ้งใจ
ขอคุณพระรัตนตรัย คุ้มครองท่าน เช่นกันเอย