เวอะมาทักทายค่ะ

สวัสดีค่ะอ้ายปอน
พอดีข้าพเจ้าไปตอบหลังไมค์ส่งข้อความไม่ได้....
ตอนนี้อยู่เมือง Carol Stream เป็นเมืองเล็กๆใกล้ๆชิคาโก้
ช่วงนี้อากาศหนาวจัดมากๆเลยค่ะ หนาวจนโรงเรียนประกาศหยุดมาสองวันแล้ว
คิดถึงตอนเป็นเด็ก ถ้าโรงเรียนหยุดทีไร จะดีใจโข
รู้สึกเป็นวันแห่งอิสระภาพจริงๆ ฮ่าๆ
แต่เด็กๆที่นี่หยุดโรงเรียนก็คงไม่ได้ออกบ้านไปไหน
เพราะหนาวจัดขนาดนี้
ไม่เหมือน สมัยเรายามเด็ก โรงเรียนหยุด
ขี่จักรยานเล่นลัดทุ่งลัดป่าไปไหนต่อไหน
ตอนนี้เมืองไทยก็คงหนาวเหมือนกัน
อย่างไรอ้ายรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

อ้าว...อ้ายปอน หายแซ๊บแล้วเหรอค่ะเนี่ย
ตะวานแวะมาแล้ว แต่โพสไม่ขึ้นเลยเจ้า

วันนี้มาใหม่... เลยทำให้นึกถึงเทปของมาชารี...ที่เคยซื้อไว้สมัยเรียนอยู่มัธยม พอย้ายบ้านมา...หาไม่เจอแล้วค่ะตอนนี้...เข้ามาฟังในบล็อคนี้ดีกว่าค่ะ

มีความสุขกับวันพักผ่อน และหายจากไม่สบายไวๆนะคะอ้ายปอน

ป.ล.
ที่อยู่ อี เมลของผมครับ

masharee@msn.com
ถ้าท่านมีเรื่องสำคัญ
ผมจะปั่นรถจักรยานจากบ้านทุ่งดาวมาเปิดตู้ที่บ้านแม่ตอนเย็นของทุกวัน ก่อนเลยออกไปเล่นบาสเก็ตบอลออกกำลังกายที่สนามโรงเรียนบ้านศรีถ้อย


ที่อยู่บ้านทุ่งดาวของผม
ถ้าท่านอยากเขียนการ์ด จดหมายถึงผม
พิบูลศักดิ์ ละครพล
47 ม.11 ต.ศรีถ้อย
อ.แม่ใจ จ.พะเยา
56130

ผมจะพักโทรศัพท์มือถือ เน็ตมือถือ ถ้าเข้าที่เข้าทางดีแล้ว ผมก็จะเลิกใช้เป็นการถาวร จะได้ประหยัดรายจ่ายลงบ้าง เพราะผมไม่มีรายได้ประจำอะไรมากมาย ถ้าผมอยากจะอยู่อย่างสมดุลกับชีวิต-ตัวเอง ผมต้องจัดการตัวเองให้เรียบง่าย และสมถะ อย่างที่ตั้งใจ

ผมไม่ได้สติแตกอะไรนะครับ สบายดี
ผมเพียงแต่จะเริ่มต้นที่ตัวผมเอง และสิ่งที่ผมเชื่อ
ก็เท่านั้น ไม่ได้เรียกร้องจากใคร เทศนาว่าใคร ให้ใครมาเห็นด้วย มันเป็นเหตุวิกฤตทางอารมณ์ผมเอง

ว่าทำไมผมไม่มีสมาธิ
ทำไมผมไม่มีความสุขเท่าที่ควร
ทำไมผมต้องมีกระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้าค้างอยู่ตลอดเวลา
มีเสื้อผ้าทิ้งไว้ที่กรุงเทพฯ แม่ฮ่องสอน
บ้านแม่ และปล่อยให้บ้านตัวเองผุพังทรุดโทรมไปทุกวัน ๆ ทำไม ทำไม ผมมีชีวิตอยู่เหมือนรอคอยอะไรสักอย่างทุกวัน ทำไมผมไม่มีความสุขกับแสงแดดอุ่นฤดูหนาวเช้านี้ ดอกไม้ที่ผมเพียรปลูก ต้นไม้ใบหญ้า ผักปลาในสระ และกองหนังสือ เก้าอี้ผ้าใบ ข้างหน้าต่าง ชื่นชมกับเทือกสันผีปันน้ำมลังเมลืองยามสนธยา และทำงานที่ผมปวารณาไว้ เช่นเขียนบทกวี นิดๆหน่อย ๆ วาดรูปเล็กๆที่แสนสุข เขียนจดหมายถึงคนที่ผมรักและคนที่รักผม

ผมเข้าไปในเมืองบ้างถ้าผมอยากได้สีกระดาษ หนัง แผ่นเสียงเพลงดี ๆ ก็แค่ข้ามแม่น้ำชายแดนไป
คิดถึงใครก็เขียนจดหมายถึง ใจจะขาดก็ไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะข้างถนน

โทรศัพท์บ้านแม่ผมก็มีใช้ เพียง แต่ผมสงวนไว้ เพราะแม่ผมแก่แล้ว
สงสาร ไม่อยากให้ท่านกระย่องกระแย่งมารับโทรศัพท์
ผมก็เลยไม่ใช้โทรศัพท์บ้านเลย

เดี๋ยวผมจะไปจ่ายค่าโทรศัพท์ที่ไปรษณีย์
ส่วนการยกเลิกการใช้นั้นคงต้องรอไปก่อน เพราะที่อำเภอนี้ไม่มีศูนย์ของดีแทค ส่วนเน็ต ผมต้องคลำดูก่อน ว่าขอยกเลิกทางโทรศัพท์ได้รึเปล่า เพราะตอนติดมีคนติดให้
ทำเองไม่เป็น (นี่คงเป็นตัวอย่างขำๆว่า การยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดนั้น ก็เป็นทุกข์อย่างหนึ่ง แถมเพิ่มภาระทางความรู้สึกให้ตัวเองและคนที่เกี่ยวข้อง 555)

เอาล่ะครับ
ผมขอตัวไปไปรษณีย์ และหาหมอตี๋สักหน่อย รู้สึกที่หัวตาขวาจะมีเนื้อเยื่ออะไรแดง ๆ เป็นกุ้งยิงหรือเปล่า ก็ไม่น่า
ไม่ได้ไปแอบมองใคร เมื่อวานแค่สบตากับหนูท้องโตที่บนขื่อเท่านั้น ทางใครทางมัน อย่ามากัดฟูกผ้าห่มผมเด็ดขาด

ครับ
ถ้าเรายังมีวาสนาต่อกัน
มิตรภาพและรักก็คงจะมั่นยืนยงตลอดไป

การเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นที่ตัวเอง
ลดโลกร้อน ต้องลดกิเลสในใจเราให้คลายร้อนก่อน

ขอพระเจ้าคุ้มครองทุกท่านครับ
ผมเอง

อ้าว..ไหงหนีหายละน้า
อุตส่าห์หารูปว่าจะมาลองปะลองแปะ
ใครจะมาดู มาคุยกันล่ะทีนี้...

เง้ออออ ยั่วให้อยากแล้วก็จากไป

คิด...ถึง

//picasaweb.google.com/weerachai74/RzEadB#5292113786675308706

แปะรูปไม่เป็นอะ...ทำไง

รกไปแล้ว ลบให้ทีนะนะ

เดี๋ยวไปหัดใหม่ก่อน

โอ ลางร้าย ข้อดีของโทรศัพท์มาแดงให้ผมเห็นอย่างร้าย ๆแบบนี้ ไม่ดีเลย ไม่ดี ไม่ชอบแบบนี้
พูดไม่ทันขาดคำ ไม่ทันปิดโทรศัพท์
ก็มีข้อคึวามจาก ทิ กฤติศิลป์

แจ้งข่าว การเสียชีวิตของน้อง ใบข้าว
นันทณัชชา เชื้อสุวรรณ
นักเขียนน้อย นามปากกา นัตตี้ มิตรในเครือข่ายนักเขียน
และบล็อกแก๊งค์ หนังสือเล่มล่าสุด โพกัสหัวใจให้ปิ๊งรัก
ส่งมาให้อ่าน เพื่อขอความเห็นเสมอ
เธอเป็นคนขยัน และทำท่าว่าจะไปอีกไกล ล่าสุดส่งการ์ดมาว่ามีโครงการจะเขียนร่วมกับ ทิ เธอชอบเขียนโปสการ์ด ทำเองด้วย ส่งถึงผมเป็นประจำ
เคยถามหนิทิว่า ใบข้าว ป่วยเป็นไร ถึงได้เข้าโรงพยาบาลถี่มาก ได้คำตอบสั้น ๆว่า โรคเลือด
ผมก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร
ต้นเดือนส่งหนังสือและสมุดบันทึกไปให้กำลังใจเธอ

ชีวิตหนอ
ใครจะคิด อายุเธอเพิ่งยี่สิบกว่าๆเองมั้ง

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวใบข้าว

พี่ชายคนนี้จะช่วยอะไรได้บ้างหนอ งานศพตั้งที่ไหน
หรือว่าไง หนูทิ ช่วยให้รายละเอียดเพื่อน ๆด้วย เพราะเธอดูเหมือนว่าจะนับถือศาสนาอิสลาม

นี่แหละๆ คิดว่ารู้จักกัน แท้แล้ว เราไม่ได้รู้จักกันจริงเลย
มิตรภาพของปลายศตวรรษที่๒๐ ช่างผิวเผินนัก

ผมคงไปไม่ทันไปรษณีย์แล้ว วันเสาร์เปิดครึ่งวันเอง
ข่าว การจากไปของใบข้าว ทำให้เรื่องอื่นหมดความสำคัญ
ขอนั่งทำใจก่อนครับ น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้....



ผมขอแสดงความเสียใจ
และขอมอบบทกวีบทนี้แด่น้อง ใบข้าว ครับ

ชีวิตคือการจาก
พบเพื่อพราก
จากเพื่อพบ
ร่ำลาหน้าหลุมศพ
และยิ้มกว้างที่ข้างเปล

ต่างมาและต่างไป
ในนาวา ความว้าเหว่
ลอยล่องสู่ชเล
โลก ชีวิต อนิจจัง

บทนี่เป็นบทเก่า เคยอ่านในงานเครือข่าย และหนูยังเคยบอกกับพี่ว่าเศร้า มันแปลกนะ นี่พี่เพิ่งเอาจดหมายหนูแยกมัดไว้ต่างหากเมื่อวานนี้เอง เมื่อวานนี้ ขณะพี่เคลียร์สิ่งของ แยกสิ่งดี มีประโยชน์ และไร้ค่ากับชีวิต
จดหมายของมิตรที่สม่ำเสมอต้นเสนมอปลาย ก็นับหนูใบข้าวคนหนึ่งนะ พี่ถึงต้องคัดเก็บและลำดับเวลาไว้
เหมือนรู้
....เหมือนรู้ว่าหนูจะจากไปแล้วงั้นแหละ...

งุงิ งุงิ
ต่อไปนี้ บล็อกนี้ก็ไม่มีเสียงหัวเราะแบบนี้อีก
พระเจ้าช่างใจร้ายนัก มาพรากตัวนักเขียนน้อยไปก่อนเวลาอันควร
ไปดีนะใบข้าว ทุกคอมเม้นท์ของพี่คงไปช่วยหนูในสรวงสวรรค์ให้เขียนต่อจนจบเรื่องที่ตั้งใจ
การ์ดทุกใบ มิตรภาพและความตั้งใจดีที่เรามีแก่กัน คงช่วยให้ได้กลับมาเป็นพี่น้องกันอีกในชาติหน้า
ลาก่อน ให้หนูนอนหลับฝันดี ฝันเห็นเจ้าชายเจ้าหญิงแสนสวยงาม ตามเพลงที่หนูชอบ

พี่ปอน ปอน
พิบูลศักดิ์ ละครพลนักเขียนในดวงใจหนูคนนั้นไง

น้า ลบที่มันรกรกให้หน่อยเหอะครับ อายจริงจริง

เดี๋ยวผมลองใหม่ก็แล้วกัน

ผมมีอยู่แค่นี้ สมัยขาสั้นมั้ง...
อยากฟังอีก แต่เครื่องเล่นเทปพัง...

ม้วนที่มีก็ไม่รู้ว่ายังฟังได้หรือเปล่า

ไม่มีแบบซีดีบ้างเหรอ

RIP ครับ

ขอหื้อหายดีไวๆ เน้อน้าปอนปอน


อากาศร้อนทำให้ชีวิตเหนอะเหงื่อ
แต่อากาศเย็นมากไป ไม่ดีต่อสุขภาพและหัวใจ

ลมหนาวมักมากับความเศร้าอีกไม่นาน..ความว่างเปล่าก็จะถูกเติ่มเต็ม.....


ตามหาหนังสือเล่มใหม่และอีกหลายเล่มที่ขาดหายให้ครบทำอย่างไรดี

สวัสดีค่ะอ้ายปอน
ยินข่าวการจากไปของหนูใบข้าว
ขอแสดงความเสียใจเช่นเดียวกันค่ะ
ปกติถ้ามาบล็อกนี้ จะเห็นชื่อหนูใบข้าวประจำ
แต่ก็เหมือนอ้ายว่า ชีวิตหนอ...
และชีวิตหนอ...

ความทรงจำคงไม่ได้ถูกพรากจาก
หน้าต่างดวงใจยามเปิดออกคงยังได้เห็นใครต่อใคร

"คนดี เนิ่นนานพอที่เราร้องไห้"

รับทราบและเข้าใจค่ะ
หายจากหวัดเร็วๆนะคะ

รักษาตัว รักษาใจ

มาชารี...ที่คิดถึง

ขายงานได้กี่ชิ้นกันน๊ออ้ายปอน....
เสียดายบ่ได้ไปกอย...ติดภาระกิจพุงเสียก่อน

เอ๊า....เห็นมีคนบอกว่าน่าเก็บตังค์เจ้าของงานนะ
เพราะร้องเพลงซะหน้าบาน ตลอดงานเชียวนิ
อดเห็น อดกอยน๊อ

สวัสดีปีใหม่ สุขภาพกายใจแข็งแรง นะคะพี่ปอน

ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของหนูใบข้าวด้วยคนค่ะ
-
-
เศร้า..
เพราะเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาหนูเพิ่งพูดถึงน้องเค้ากับน้องที่ทำงานอยู่เลย
--
มาเจอข่าวร้ายวันจันทร์เลยอ่ะ
แล้วก็ข่าว..ของคุณจะหยุดการติดต่อสื่อสารทางโลกออนไลน์นี้
ไม่ว่าหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวหนูคิดถึง หนูก็จะเขียนจดหมายไปคุยด้วยนะคะ ส่งไปได้ทุกอย่างเลยใช่มั๊ยคะ เอิ้ก เอิ้ก

บางครั้งก็รู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวเหมือนกันค่ะ
อารมณ์ประมาณไม่อยากติดต่อใดๆ ทางโลก
อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว
อยู่กับความรู้สึก ให้นิ่ง ใจก็จะได้นิ่งตาม มันก็สุขแบบเงียบเหงาดีค่ะ
ขอให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือกนะคะ
จากนี้ไปคงได้อ่านงานของคุณเยอะแล้วใช่มั๊ยคะ
เพราะคุณมีเวลาเป็นของตัวเองแล้ว ไม่ต้องวุ่นวายกับโลกออนไลน์นี้หรือใครใดๆ

แล้วเจอกันบนแผ่นกระดาษค่ะ
เป็นห่วงคุณเสมอนะคะ

*ความจริงผมจะไปนรกสวรรค์ไหนโลกก็ยังหมุนไปตามปกติ
กระทั่งหมดลมไป ก็ไม่มีใครยี่หระหรอก*

อย่างน้อยที่สุด ก็ยังมีหนูอีกหนึ่งคนนะคะที่ยี่หระเสมอ

มาไว้อาลัยให้ใบข้าวค่ะ

สำหรับพี่ปอน
พักผ่อนใช้ชีวิตให้สบายใจนะคะพี่
สวัสดี ....แต่ไม่ลาก่อน

การเดินจากไปของเวลา
บางครั้งได้แอบนำพาเอาความสุขของเราเอาไปด้วย
ทิ้งท้ายไว้เพียงความทรงจำ
อำลาน้องใบข้าว
อำลา Blog สัญจร
และหวังว่า การเดินทางครั้งใหม่ของเวลา
จะเหมือนกงล้อของเกวียน ที่หมุนวนกลับสัมผัสสู่พื้นดิน
ที่ทำให้เราได้กลับมาพบกัน
ณ ที่ใดที่หนึ่ง
บนโลกกลม กลมใบนี้

ขอนั่งอยู่เงียบๆ ตรงมุมนี้ซักพัก ... ร่วมไว้อาลัยและแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ...

ขอบคุณค่ะ ที่แวะไปเยี่ยมบล็อค...
ร่วมไว้อาลัยด้วยคนนะคะ
...
ขอ ad บล็อคไว้เลยนะคะ จะได้กลับมาเยี่ยมใหม่ถูก

ไม่รู้ว่าน้าปอนจะมาอ่านหรือเปล่า
แต่ที่บอกไว้ หนูเริ่มเขียนรูปของหนูแล้ว
ก็กะุว่าจะมาแปะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ
เดี๋ยวหนูจะส่งให้ทางไปรษณีย์นะคะ
หนูมันพวก ตื้อไม่เลิก งุงิงุงิ

ถ้ายังไง หนูขอจดที่อยู่เลยนะคะ
รักและศรัทธา

สวัสดีค่ะน้าปอน
หนูอัพบล็อกใหม่ อ้างถึงน้าปอน
โดยมิได้ขออนุญาติ แต่อ้างถึงด้วยความรู้สึก
ซาบซึ้งใจ หากน้าปอนผ่านมาดู
ขอบอกว่า ภาพนั้นหากเขียนเสร็จ
แรงบันดาลใจ เกิดจากน้าค่ะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับอ้าย

มีที่อยู่ซ้ำดีครับ
เดินทางจ๊าๆกั๋นพ่อง
อิอิอิ

บ่าได้แอดบล้อก
แต่ขอจดที่อยู่ไว้
ให้ไปรษณีย์ได้ได้ทำงานกั๋นพ่อง 555

ภาพสีน้ำสวยใสหอมกรุ่นกลิ่นกาแฟและอากาศอร่อย
ไปรษณีย์ทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว
ดีใจที่สุดในโลก

มีความสุขทุกๆวันนะคะ

สวัสดีค่ะ โปสการ์ดภาพสีน้ำสวย ๆ เดินทางมาถึงมือแล้ว ขอบคุณค่ะ

ตอนนี้ก็รอโปสการ์ดอีกส่วนที่ยังไม่เดินทางมา (พี่เจ้าของร้านบอกพี่ปอนเก็บติดกระเป๋ามาด้วย)

นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ ..


และก็ ขอจดที่อยู่เพื่อให้ไปรษณีย์ได้ทำงานนะคะ

มีความสุข มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ

อยากไปปาย


สวัสดีค่ะพี่
แต่ไม่ลาก่อน

สวัสดีครับทุกท่าน

กรุณาอ่านละเอียดนะครับ

ผมใช้คำว่า ขอพักบล็อก

ไมใด้ ขอปิดบล็อก

หมดอาการเศร้าห่อเหี่ยวเมื่อไหร่

ก็คงได้พบกัน

ประการสำคัญ กล้องหมดอายุ เมมโมรี่การ์ดเศร้า ไม่ยอม
เอาภาพลงที่ไหนทั้งนั้น ไม่ว่าโน้ตบุ๊คหรือพีซี

แต่ก็ดีมากครับ
ผมได้รับการ์ดและจดหมายจากหลายท่านที่ขี้เกียจเขียนจดหมาย แสดงว่าการนัดหยุดงานครั้งนี้ ได้ผลสมประสงค์

มันดีกว่ากันเยอะเลยครับ ได้เห็นลายมือ
พบรายละเอียด กระทั่งการเลือกกระดาษ ซอง แสตมป์
พอจะได้รู้ถึงอุปนิสัยใจคอและรสนิยมกันและกัน

นั่งที่ระเบียงบ้าน เปิดจดหมายอ่าน จิบกาแฟ
ผิงแดดอุ่น ๆ
ขอบคุณทุกท่าน ที่ทำให้ผมเบิกบาน ด้วยการสละเวลาอันมีค่า เขียนจดหมายมาบอกเล่า ทักทาย ห่วงใยอาทร
น่ารักจริง ๆครับ


อย่าเพ่อน้อยใจ หนีร้างห่างหายไปไหน
ผมได้งานตามที่ตั้งใจ
จะทะยอยลงให้ท่านอ่านเป็นคนแรกเลยครับ

สวัสดี ไม่ ลาก่อน

young ปอน เหมือนเดิม

สวัสดีค่ะ น้าปอน

ขาดใครสักคนไป โลกก็ยังหมุน อาทิตย์ก็ยังขึ้น
แต่สําหรับคนข้างหลัง โลกอาจจะไม่สวยงามเท่าเดิม

... หัวใจหายฟีบเมื่อไหร่ เข้ามารับกระแสความคิดถึงในโลกกึ่งจริงนี่อีกนะคะ

อะเย้ ดีใจหลายค่า
เดี๋ยวน้าจะมาอัพบล้อกใช่ใหมค่ะ
เย้ เย้ เ้ย้



นำภาพเขียนมาแปะฝากค่า
แบบว่า ไม่อายค่า ฝีมืออ่านไม่ดี
เงา แสง สี อาจไม่ถูกตามทฤษฎี
แต่ก็นะ ทำด้วยความตังใจ
และอยากทำ จากข้างในค่า
......

้อ้าว น้าปอนขา
อะแบบว่า เม้นเมื่อกี้ หากมีคำใดไม่สุภาพ
โปรดทราบว่า มิไ้ด้ตั้งใจแต่อย่างใดค่ะ

อาจเป็นที่พลั้งเผลอ กดอะไร ไปผสมกันจนความหมาย
ผิดเพี้ยน ต้องขอโทษค่ะ

หวัดดีน้า...
หวัดดีครับ...
แวะมา เวียนมา เสมอ

มีความสุขมากมากครับ
อิ่มเอิบเมื่อไร ก็แวะมา ปันมา
ให้น้องนุ่ง หลานหลานในนี้ได้แก้คิดถึง

โลกอาจเสมือน แต่ใจน่ะจริง :)

หากเป็นหวัด เป็นไปได้ว่า นอนน้อยต่อเนื่อง และดื่มน้ำเย็นครับ

ลองนอนมากๆ นอนแบบนอนกินบ้านกินเมือง และดื่มแต่น้ำอุ่น

หวัด มันจะวิ่งหนีไปเองครับ


อ้าว ศุ เปิดคอนเสิร์ตที่ ปาย ผมก็เพิ่งรู้ ...ช่วงนั้น ผมไปนอนที่เขื่อนศรีนครินทร์

แวะมาดูดซับพลังชีวิตครับ

มาขออนุญาตเอาเพลงคุณลงในบล็อกของหนูนะคะ
เพื่อเป็นตัวแทนแห่งความคิดถึง...

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เป็นห่วงสม่ำเสมอค่ะ

พักบล๊อก เย้!

หายเหนื่อยไวๆ นะคะ

หายเร็วๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วย

ส่วนที่บอกว่า
...ผมขอถอนตัวครับ ผมไม่มีดีพอที่จะไปทำอะไรขนาดนั้น
จะเสียบรรยากาศกันไปเปล่า ๆ...

ไม่เห็นจริงเลย
ไฟล์เสียงที่อัดตอนเล่นคอนเสิร์ตแบบกันเองๆ ที่หอศิลป์ริมน่าน เอามาถอดบรรยากาศเขียนข่าวไปจนเสร็จแล้ว ป่านนี้ก็ยังไม่ยอมลบทิ้งเลยค่ะ ยังฟังอยู่เสมอๆ สร้างแรงบันดาลใจ

^__^

คิดถึงลุงปอนค่ะ กิ กิ
วันนี้ตอนบ่าย จะไปแคมป์ ที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว
ไปด้วยกันป่าววววววววว
5555
แล้วจะถ่ายรูปมาฝากน้าาาาา
ขอให้สุขกาย สบายใจนะค้าาาา

หึ หึ พี่ปอน

สาวๆ ตรึมเหมือนเดิมเลยนะคะ

สวัสดี น้าปอน ปอน (เรียก ปอน ปอน ตามเขา )

วันก่อนได้ มีโอกาส เข้า ร้าน หนังสือ ลองเปิด อ่านเล่มนู้นทีเล่มนี้ ที อ่านไปเรื่อยจนเลยเบื่อ นึก ขึ้นได้ ว่าน้ายังไม่เคยได้ อ่าน เรื่อง ที่ น้า ลงไว้ใน หนังสือ กุลสตรีเสียที เลยลองหยิบขึ้นมา ค้นหาดูว่าอยู่หน้าไหนของเล่ม พอเจอ เข้า ได้ อ่าน จน จบก้อ แอบยิ้ม อยู๋ในใจ
อ่าน แล้วน่าติดตาม ค้นหา ว่าเรื่องราวจะไปจบลงที่แห่งไหน ไกลเท่าไร ...ได้ แต่ คิดว่าเมื่อไร จะได้ มี โอกาส พูดคุยกัน จิงๆๆแล้วได้ ติดตามอ่าน กวี อยู่ เนื่องๆๆ แอบภูมิใจ ว่าน้า นี้ เก่งจัง อยาก จะ แต่งบ้างอยากจะเป็นแบบที่ผมเป็น แล้วจะลองเขียนมาให้อ่าน และ ติ ชม กัน ครับ

ติดตามอยู่เนื่องๆๆ นะครับ

สวัสดีครับอ้าย


มช.สำหรับผม
เอาไว้เก็บภาพดอกคูนครับ
แต่ทองกวาวกับดอกงิ้ว
ต้อง ม.พายัพครับอ้าย
งามแต๊
จนอดบ่าไหว
ตะวาเข้าไปเก็บภาพแห๋มรอบครับ


เจียงฮายต๋อนผมขับรถไป
ตรงเจียงแสนดอกงิ้วบานสะพรั่ง
งามขนาดเลยครับ

ผมว่าฝั่งลาวดอกงิ้วขึ้นเป๋นกลุ่มเป๋นก้อนกว่าทางบ้านเฮาครับแห๋มครับ

สวัสดีวันจันทร์พี่ปอน

เข้ามาบลอควันนี้ก็เจอข่าวเศร้าเลย
ยังไงก็ขอให้หายไวๆ เน้อ
จะรอวันที่พี่ปอนกลับมาอีกครั้ง

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ล่วงหน้าซักสิบวันได้ก่อเจ้าอ้าย

สบายดีน่ออ้าย...อยู่แถวปายแม่นก่อนิ

สบายดีนะครับอ้าย
แล้วผมจะเขียนจดหมายไปหาครับ

ขอบคุณพี่ปอนที่ไปเยี่ยมกันค่ะ

ช่วยเอาเพลง "ขอความรักบ้างได้ไหม" มาลงให้หน่อยได้ไหมครับ ผมอยากฟังมาก อยากรู้ว่ามันเพราะเช่นไร
เเต่ ณ ปัจจุบันนี้... ด้วยศักยภาพที่มีผมยังไม่สามารถหาเพลงนี้ฟังได้เลย
รบกวนด้วยเถิดครับ...

ฮือ ฮือ ฮือ
ใครช่วยสงเคราะห์ที

เดือนรู้ดี ฉันนี้ทำอะไรเป็นบ้าง
ใครเอาเทปชุดนี้ไปทำซีดีแล้ว ก็เอาไปฝากไอมีม อีแหม่ม
ให้หน่อย ได้โปรด

ขอบคุณ

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สำหรับคำแนะนำ
ยอมรับค่ะ ว่ารูปนี้ เกร็งจริงๆ
ไว้คราวหน้าเอาใหม่นะคะ
..
ตอนนี้มาประชุมเรื่องสิทธิมนุษยชนเด็กค่ะ
แวะมาอ่านเม้นตอนเที่ยงค่ะ

สวัสดีครับ

อ่านแล้วได้ร่วมรำลึกถึงความทรงจำที่เคยผ่านตา ผ่านใจมาในช่วงหนึ่งครับ

หัวงว่าคงหายจากอาการป่วยแล้วนะครับ

สวัสดีมันมาฆบูชาค่ะ

หายดีแล้วยังคะ

เป็นเกียรติอย่างสูงครับ ที่สัญจร ดาวส่องทางแวะไปทักทายที่บล็อกรก ๆ เป็นรูหนูของผม ลองคลิกย้อนกลับมา จึงตระหนักอย่างค่อนข้างตระหนกว่า แท้จริง สัญจร ดาวส่องทาง ก็คือคนเขียนเรื่องสั้นที่มีเสน่ห์เหลือหลาย จนต้องเจียดเงินที่เหลือติดก้นกระเป๋า ซื้อหามาอ่านอย่างกระหายหิวเมื่อหลายสิบปีก่อน ครั้งที่ยังเริงระห่ำกับกระแสการเมืองอันเชี่ยวกราก อยู่แถวสำนักท่าพระจันทร์

แม้พักหลังจะห่างร้างจากการอ่านไปมาก แต่ความทรงจำดี ๆ เก่า ๆ ยังคงมีให้กระหวัดคิดถึงอยู่เป็นอันมาก

ขอบคุณที่แวะไป เป็นเกียติที่ได้แวะมาครับ

blog หน้าตาน่าสนใจ ไว้จะแวะมาอ่านอีกค่ะ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะและขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกซึ่งบางทีก็มีสาระบ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่บางทีก็มีแต่รูปถ่ายมือสมัครเล่น...
ดิฉันเป็นคนชอบเก็บรายละเอียดจากการเดินทางค่ะ ชอบดูหมาแมว ผู้คน ของใช้ ป้ายนี่ก็ชอบค่ะ การเดินทางนี่เปิดโลกให้เราจริงๆ แต่ช่วงนี้ติดขัดที่มีภารกิจเยอะ เลยเว้นๆ ไป แต่ยังมีเรื่องอยากเล่าจากวันวานอีกเยอะเลยค่ะ...
สุขสันต์วันอังคารค่ะ...

จะมีงานแสดงของ กลุ่มศิลปินรักษผืนป่าฯ วันที่2 พฤษภา ที่
หอศิลปสยาม