มาวิ...เจ้าหนูหัวดื้อแห่งทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน มาวิ...เจ้าหนูหัวดื้อแห่งทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน เ ขี ย น คำ โ ด ย :ใ บ ข้ า ว แค่เพียงไม่กี่หน้ากระดาษที่ พิบูลศักดิ์ ละครพล ได้เริ่มต้นเล่าเรื่องราวของทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน ฉันก็รู้ได้แล้วมาวิว่าเป็นเด็กดื้ออย่างร้ายกาจ เป็นเด็กที่ดื้อเงียบ ชอบทำเป็นหูทวนลมเมื่อรู้สึกไม่พอใจ และช่างประชดประชันอย่างที่สุด เช่นเดียวกับเด็กทั่วไปที่ต้องตกอยู่ในสภาพครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ ถึงแม้ว่ามาวิจะกำพร้าแม่ แต่เขาก็ได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากผู้เป็นพ่อ จนกระทั่งวันที่เขาจะต้องเข้าโรงเรียนได้เดินทางมาถึง ซึ่งชายแปลกหน้าที่มีใบหน้าหยาบกร้านและดวงตาแดงก่ำด้วยความเมา เป็นคนขี่ม้านำข่าวสารนี้มาแจ้งยังหมู่บ้านในหุบเขา ความหัวดื้อหัวรั้นของมาวิจึงได้แสดงตัวออกมาอย่างชัดเจน เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงร้องเรียกของพ่อ และหลบนอนอยู่ในยุ้งข้าว เพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่าเขารู้สึกไม่พอใจมากแค่ไหนกับการมาของชายแปลกหน้าคนนั้น ...ที่นั่นจะมีที่สวยๆอย่างนี้ไหมนะ...มาวิรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ... คิดถึงเมื่อเวลาที่พ่อทำเสียงตอดไก่ ยามนี้แหละที่พวกแม่ไก่มันฟักลูก ปล่อยให้เจ้าไก่ตัวผู้เหงาหงอย และมันจะหลงคิดว่าเสียงเป่าปากเป็นเสียงตอดๆๆ นั้น คือเสียงของไก่ตัวเมียผู้เปล่าเปลี่ยวใจเดินออกมาหาคู่ และมันก็ตีปีกพึ่บๆลงจากยอดเขามา ...ใกล้เข้ามา...ใกล้เข้ามา เราพากันแอบซุ่มอยู่อย่างระทึกใจ มาวิจะได้เป็นคนอยู่ข้างหน้า นั่นเป็นสิ่งที่พ่อบอกให้ทำ... พอมันมาถึงใกล้มาก พ่อก็หยุดตอด และขณะที่เจ้าไก่ตัวงามกำลังงุนงงสงสัยกับเสียงหยอกเอินที่เงียบหายไปนั้น... แน่ละมันหมุนตัว ส่ายตาไปมา...หางของมันยาว เหลืองสลับดำ ปีกมันแดงแซมเขียวจัด มันขันอย่างคึกคะนอง มาวิเล็งแล้ว... เล็งอีก เขาเล็งอย่างดีก่อนที่จะลั่นไก... เมื่อรู้ว่าไม่ว่ายังไงก็ตามเขากับตูรูเพื่อนรัก ก็จะต้องไปเข้าโรงเรียนตามที่ครูขี้เมา ได้นำข่าวมาบอกกับพ่อแม่ของเด็กๆในหมู่บ้านกลางดง สิ่งที่มาวิคิดถึงคือปีนและการซุ่มยิงไก่ป่า แม้ว่ามาวิจะยังเด็กอยู่มาก แต่เขามีความชำนาญในการใช้ปีนเพื่อล่าเหยี่ยว และเชี่ยวชาญด้านการดักซุ่มยิงไก่ป่าเป็นอย่างดี มาวิเรียนรู้กฎกติกาของการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับป่าเหล่านี้มาจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งเป็นคนรุ่นแรกที่เข้ามาบุกเบิกป่านี้เพื่ออยู่อาศัย และสอนให้ทุกๆคนในหมู่บ้านแห่งนี้อยู่กันอย่างไม่เบียดเบียนธรรมชาติ ....................... มาวิไม่มีโรงเรียนในจินตนาการ ในหัวของเขามีแต่คำถามว่าที่นั่นจะมีท้องฟ้ากว้างๆแบบที่บ้านของเขาไหม จะมีใครรู้จักวิธีล่าเหยี่ยวและไก่ป่าแบบเขารึเปล่า และทันทีที่มาวิรู้ว่าที่โรงเรียนไม่สนุก เขากับเพื่อนๆที่มาจากหมู่บ้านในดงกลายเป็นตัวประหลาดของเด็กๆในเมือง แล้วโรงเรียนก็มีแต่กฎระเบียบที่เขาเห็นว่าไม่ยุติธรรมเอาซะเลย รั้วสูงของโรงเรียน ความไกลของระยะทาง และความมืดของกลางคืนก็ไม่สามารถที่จะกีดกันไม่ให้เขาหนีออกจากที่นั่นได้ ..................... แต่ว่าในที่สุดมาวิกับตูรูก็ต้องเดินทางกลับคืนสู่โรงเรียน คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของพ่อได้ปลุกให้สัญชาติญาณการเอาชนะ เพื่อที่จะปกป้องศักดิ์ศรีให้กับผู้เป็นพ่อในตัวของมาวิให้ตื่นขึ้นมาได้ ...บางทีอาจจะเป็นเพราะการเอาใจใส่เลี้ยงดูมาวิอย่างใกล้ชิดสนิทสนมของพ่อ ที่ทำให้พ่อรู้ว่าจะต้องทำยังไงมาวิจึงจะยอมกลับไปที่โรงเรียน และตั้งใจเรียนอย่างที่พ่อคาดหวัง เพราะไม่มีใครรู้จักมาวิดีเท่าพ่อ หรือไม่ มาวิก็เป็นลูกไม้ที่ตกไม่ไกลต้น... ตลอดเวลาที่อยู่ที่โรงเรียน มาวิค่อยๆเรียนรู้ที่จะปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม แต่ตลอดเวลามาวิคิดถึงแต่บ้าน คิดถึงป่า “ในชั่วโมงวาดเขียน เมื่อครูให้วาดรูปตามใจชอบ มาวิได้วาดรูปท้องทุ่งกว้าง มีดอกไม้บานสว่างไสว มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินไปกลางทุ่ง เขาสะพายปืนด้วย เบื้องบนหัวของเขา เหยี่ยวภูเขากำลังโบยบิน และแทบเท้าของเขา ดอกทานตะวันป่าแต้มสีเหลืองพรายให้ทุ่งหญ้าและยอดเนิน” นอกจากการวาดรูปแล้วมาวิยังได้แสดงความชัดเจน ในสิ่งที่เขาอยากเป็นด้วยการเขียนเรียงความในหัวข้อ ”ผมอยากเป็นนายพราน” ส่งคุณครู ในขณะที่เด็กคนอื่นๆมีความฝันมากมาย ทั้งตำรวจ นายอำเภอ คุณหมอ ทุกความฝันล้วนสวยงามเสมอ หากแต่มาวิยังคงยืนยันที่จะเป็นนายพรานเหมือนกับพ่อของเขา ............... มาวิเป็นเด็กดื้อ แต่มาวิก็เป็นเด็กรักดี และหัวดี เขาได้รับคัดเลือกให้ไปเรียนต่อในเมือง แต่มาวิกลับส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะรู้ว่าไปเรียนในเมืองจนจบมอสอสาม ก็ยังไม่มีใครสามารถ ”เป็น” ในอาชีพที่ตนเองได้วาดฝันเอาไว้ได้ ทั้งหมอ นายอำเภอ และอีกหลายๆความฝันสีสวยของเด็กๆ ยิ่งเรียนสูงขึ้นไป ก็ยิ่งต้องแก่งแย่งแข่งขันกันมากยิ่งขึ้น แต่อาชีพ ”นายพราน” ของมาวิไม่มีคู่แข่ง และไม่มีการสอนในโรงเรียน มาวิเรียนรู้วิถีของป่ามาจากการใช้ชีวิตอยู่ในป่ากับพ่อของเขามาเป็นอย่างดีแล้ว ดังนั้นเขาจึงคิดว่าตนเองไม่จำเป็นต้องเรียนต่อ เพื่อต่อสู้แข่งขันกับคนอื่น ความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ และรักในบ้านเกิดของตนเอง ได้ทำให้มาวิตัดสินใจในสิ่งที่พ่อและทุกๆคนไม่คาดคิดมาก่อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พ่อของมาวิยอมรับได้แล้วกับสิ่งที่เขาได้เลือก เรื่องราวของมาวิ ไม่ได้เพียงแค่ชี้ให้เห็นถึงการปลูกฝังความคิด ให้กับเด็กๆของคนที่เป็นผู้ใหญ่เท่านั้น หากแต่ทำให้ฉันอดที่จะตั้งคำถามไม่ได้ว่า จะมีคนพลัดถิ่นเข้ามาสู่เมืองสักกี่คน ที่มีสำนึกรักบ้านเกิดอย่างมาวิ... ..... ..... ..... ..... ชื่อหนังสือ:ทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน(รางวัลชมเชยประเภทบันเทิงคดีสำหรับเยาวชนก่อนวัยรุ่น จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติปี 2521) จัดพิมพ์โดย:แพรวสำนักพิมพ์ .................................. ติดตามเรื่อง-ภาพ (เล็กๆ ) งานบุ๊คสู่บล็อก และเรื่องราวอื่นๆที่น่ารักของใบข้าวกับนัตตี้ ได้ที่นี่//prettynathalie.blogspot.com   Create Date : 30 สิงหาคม 2550 56 comments Last Update : 30 สิงหาคม 2550 16:53:24 น. Counter : 8615 Pageviews. Share Tweet

ปฎิทินสัญจร : พิบูลศักดิ์ ละครพล วันที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๐ เวลา๑๑.๐๐น-๑๙.๐๐น เสวนาสัญจร ที่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ รังสิต รับเชิญเป็นวิทยากรโครงการ"เขียนเป็นเล่ม" (นายอินทร์อวอร์ด สู่นักเขียนมืออาชีพ ปีที่สาม)   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 30 สิงหาคม 2550 14:57:50 น.

(ยกยอดมาคุยจากหน้าบทรักบทที่สี่ บล็อกที่แล้ว...) สวัสดีครับโย-โย่ ยินดีครับ เดินตามหลังผู้ใหญ่ระวังหมากัด สวัสดีผู้หญิงพันธุ์ไม้เลื้อย ความคิดถึงที่ฝากมา ผมไม่ได้รับแฮะ สงสัยโดนใครจิ๊ก กลางทาง ชื่อหนูยาวจัง ไม้เลื้อยมีหลายพันธุ์ เรียกเอาสักชื่อ... อื้อ ตำ...ตำลึง.....ดีไหม อร่อยดี มีประโยชน์ จวนเจียนแล้วจ้ามู๋ดี (ไม่รู้จวนเจียนอารายยยยย) อนุญาโตตุลาการ เอ๊ย อนุญาติโกโหติกา.... สัตว์เลี้ยงชีพด้วยรัก....โอเช,เหมาะเป็นชื่อปก แบ่งค่าเรื่องครึ่งหนึ่งนะ โอเคโดะ.... หทัยชนก ยากไม่ได้หมายความว่า ง่าย ง่าย ไม่ได้หมายความว่า จะ ทำ ได้ เสมอไป และยากก็เช่นกัน ไม่ได้หมายความว่าจะ ทำ ไม่ ได้ (แหม อ่านหนังสือหนูใบข้าวหน่อย ชักพูดอะไรเป็นเหตุเป็นผล-เป็น(คน) แฮะ) หนูอ่านรึยัง(โฆษณา) ยิ้มให้กับความทุกข์ แล้วเราจะมีความสุขที่สุดในโลก รวมแง่คิดดีดี สำหรับคนที่อยากเป็นตัวของตัวเอง ไม่อวดเก่ง แต่อวดรัก เธอโปรยหัวได้เจ๋งมาก-เชื่อมั่นตัวเอง สำนักพิมพ์อักขระ ราคาเล่มละ 150 บาท อีกเล่มก็เจ๋งไม่แพ้กัน มุมมองชีวิต ขุนเขา ริมน้ำ เรื่อง แอนนา เจ. แปล ราคา 159 บาท มองชีวิตในแง่มุมใหม่จากโลกใบเดิม รูปเล่มกะทัดรัดน่ารัก ภาพถ่ายสอดคล้องไปกับถ้อยคำ ชีวิตมีหลากหลาย แล้วแต่ใครจะเลือกมองมุมไหน อย่างไร สำคัญ บางคนตาสั้น บางคนตายาว บางคนใส่แว่นตาดำ บางคนตาปกติ แต่จ้องเอาๆ แบบนี้นอกจากเสียมารยาทแล้ว เผลอ ๆถูก ชีวิตแจก(ลิปสคิก) ปลายแปรง ขอบคุณสำหรับความห่วงใย แม่-ยก ไม่ไหวหรอกตอนนี้ ป๋วย...เครียด...กินข้าว อ้วน -เอา อ้วน-เอา (อ้วน-ไม่เอา อ้วนไม่เอาครับ)   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 30 สิงหาคม 2550 16:55:19 น.

สวัสดียามเย็นกับฝนปรอยๆ ค่ะน้าปอน เสียดายจังค่ะ วันอาทิตย์ที่แล้วติดพันจากอีกงานที่ถนนวิทยุ จนไม่ทันไปงานที่สวนลุม เคยอ่านทุ่งหญ้าฯ สมัยอยู่ประถม คลับคล้ายคลับคลาว่าครูเอามาให้อ่านในห้อง แต่หนูชอบเล่มวันฝันวันเยาว์มากกว่า ฮิๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 30 สิงหาคม 2550 17:55:37 น.

อื้อฮือ...แพนด้าฯ นานขนาดนั้นเชียวเหรอ งานที่สวนลุมรูปลงที่บล็อกพ่อเพยีย และใบข้าว หนูเสียดาย ผมก็เสียดาย.... เสียดายและเสียดาย...   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 30 สิงหาคม 2550 21:25:29 น.

อ้ากกกก (เสียงใบข้าวกะลังขวยเขินอย่างบ้าคลั่ง) ไปหาของกินแก้เขินดีกว่า หุหุ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.44.130 30 สิงหาคม 2550 21:28:39 น.

a href="https://www.bloggang.com/data/aumteerama/picture/1188482068.jpg" target=_blank> แวะมาเที่ยวชมแกลอรี่ค่ะ ว่าจะไม่แอคเฟรนลิงค์แล้วนะเนี่ยเพราะเยอะแล้ว แต่ขออีกสักคนเน๊าะ   โดย: อุ้มสี 30 สิงหาคม 2550 21:42:47 น.

พี่ปอนจ๋า พรุ่งนี้หนูจะเดินทางออกจากบ้านแล้วล่ะค่ะ ไปแบงค์อะ ตอนนี้หนูเป็นมาวิ อยู่ในหมู่บ้านกลางดง หุหุ ไปไหนแต่ละที งองูมากันหลายตัวเลยค่ะ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.44.130 30 สิงหาคม 2550 21:58:59 น.

เพลงในบล็อกหนู ชื่อ Moonlight Frontier (月光边境 - เยว่กวางเปียนจิ้ง) ของนักเปียโนจีน ชื่อ "หลินไห่" ค่ะ เพลงของเขาทั้งหมดเป็นเพลงบรรเลง ฟังสบายๆ เหมาะกับการนั่งฟังเวลาทำงานตอนฝนตกดีนะคะ หนูชอบเปิด ระยะหลังมานี้ หนูพยายามไม่เปิดเพลงที่เป็นเสียงซอสองสายของจีนค่ะ มันมีพลังประหลาดๆ ที่แผ่ออกมาแล้วชวนหม่นหมองมาก เอิ๊ก-- จริงๆ ใจหม่นเอง เพลงไม่เกี่ยวอะไรเลยแท้ๆ ถ้าเน็ตน้าปอนเร็ว ลองจิ้มฟังตัวอย่างเพลงของหลินไห่ได้ที่นี่ค่ะ เว็บเปิดแล้วจะขึ้นหน้าตัวจีนก็ช่างมันนะคะ ไม่ต้องไปกดอะไรเลย รอสักพัก player มันจะโหลดแล้วเล่นเองทั้งอัลบั้มอัตโนมัติค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 30 สิงหาคม 2550 22:22:30 น.

เคยไหม...สักเศษเสี้ยวของคืนหนาว ที่ฉันสามารถก้าวเข้าไปในความคิดถึง ในฐานะคนเคยคุ้น... เคยแลกความอบอุ่นคนนึง แม้ไม่ลึกซึ้งครอบครองได้ไม่ถึง "เศษของครึ่งใจ" หากไม่เคยเลย...ก้อไม่ว่า ก้อรู้ดีนี่นา...เธอไม่ผูกพันสักเท่าไหร่ เป็นฉันลำพังที่ยังฝังจิตฝังใจ ไม่ว่าคืนหนาว คืนคืนไหน "เธอก้อก้าวเข้ามาในความคิดถึงได้ทุกคืน" ใบข้าว in lonely mode ค่ะ คิดถึงคนเก่าของความรู้สึกดีๆ(ที่อาจจะไม่ได้เรียกว่า ความรัก)   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.42.218 31 สิงหาคม 2550 1:41:04 น.

น้องสาวผมอยู่มธ.รังสิตพอดี จะฝากไปขอลายเซ็นนะครับ ขอบคุณครับ   โดย: ฟ้าดิน 31 สิงหาคม 2550 6:10:25 น.

ตามไปดูบล็อกของใบข้าวแล้ว กิจกรรมที่สวนลุมน่ารักจัง เสียดายที่ไม่ได้ไป   โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 31 สิงหาคม 2550 9:07:51 น.

ยินดีครับ กระดาษที่"อุ้มสี" อุ้มน้ำ เวลาวาดภาพแล้ว หนึบดีครับ ขอบคุณแพนด้า เดี๋ยวจะลอง เพลงเพราะ ใจเพราะ เอามาฝาก หากไม่พยายามก็แย่ ฝากบอกขุนเขา ริมน้ำ ส่งเมล์ทักทายมา ผมค่อนข้างโง่กับระบบ เข้าไปแล้ว ไม่สำเร็จครับ คุณต้องการให้ผมรับรู้ข่าวสารอะไร ส่งภาษาไทยคุยมาเถอะครับ ฟ้าดิน ต้องให้น้องบอกด้วยนะครับ ผมจะได้เซ็นชื่อคุณถูก ชมจันทร์ เวปเมโทรไลฟ์ผู้จัดการ ผมชอบมากครับ ให้ความสำคัญกับศิลปกรรม และใส่ใจดี   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 31 สิงหาคม 2550 9:55:27 น.

หวัดดีครับอ้าย 555 ปีหน้าท่าจะเบาลงครับ อาจจะไม่ขยันเท่านี้ แต่ปีนี้ตั้งเป้าหมายเล็กๆเอาไว้แล้วครับ ว่าจะเขียนบันทึกให้ได้วันละเรื่อง ทำไปทำมาเรื่องคุยมันนักขึ้นๆ 555 บางวันก่ 2-3 บล็อก ผมฟังก้าเพลงของครู ศาสตร์อื่นของครุบ่เกยได้ดูเลยครับ (เสียดายมากครับ) "เพราะจับใจ" ..... อืมมมม...เขินครับอ้าย เก็บภาพนี่ต้องเก็บมาฝากแน่ๆ เก็บเสียงนี่ คงต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น 555 แต่ถ้ามี...จะเอามาฝากอ้ายแน่นอนครับ ขอบคุณครับ สำหรับข้อคิดดีดีครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 31 สิงหาคม 2550 10:42:28 น.

วันนี้ตั้งใจจะเข้ากรุงเทพฯ แต่มีเหตุให้ไปไม่ได้ อยากไปฟังพี่ปอนบรรยายมาก ไม่รู้ให้บุคคลภายนอกเข้าไปฟังได้หรือเปล่า ถึงเข้าได้แต่ก็ไปไม่ได้อยู่ดี...เซ็ง .................. ..มาวิ หรือกาบเนี่ย ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนตัวเอง ..ผิดแต่กาบทิ้งความฝันที่อยากจะเหมือนพ่อ ลงไปทุกวัน   โดย: กาบชมพู 31 สิงหาคม 2550 10:55:31 น.

ตอนเป็นเด็กตัวเล็กๆ หนูอยู่บ้านนอกที่เป็นบ้านนอกกว่าที่อยู่ตอนนี้มาก บ้านหลังเล็กๆของครอบครัวเราตั้งอยู่ริมห้วย หน้าหนาวหลังจากชาวนาเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ ดอกหญ้า สีขาว สีเหลือง สีชมพูจะบานเต็มทุ่ง กว้างๆๆเลย ยังจำภาพนั้นได้ดี เดี๋ยวนี้ทุ่งนาไหนๆก็ไม่ค่อยมีดอกหญ้าแล้วค่ะ สงสัยจะเจอยาฆ่าหญ้าหนักไป มีแต่ต้นหญ้าต้นใหญ่ๆที่แทบจะเยอะกว่าต้นข้าว ภาพประกอบหนังสือและบลอกนี้สวยจังเลย อ่านเรื่องมาวิแล้วชอบมากๆค่ะ ปล.1 ไปชมภาพงานที่สวนลุมที่บลอกคุณพ่อพเยียมาแล้ว ผู้ชายที่สรวมเสื้อเชิร์ตสีส้มๆ ดูดีนะคะ ถึงแม้จะมีริ้วรอยว่าเหี่ยวย่นแล้ว แต่เวลาเขายิ้ม ตายิบหยี นี่ดูน่ารักมั่กๆ ปล.2 สมัยฉาวๆ ช๊อบชอบชายหนุ่มที่ไว้ผมยาว   โดย: filmgus 31 สิงหาคม 2550 11:22:22 น.

กาบชมพู หนูเริ่มเครียดแล้วนะ เรื่องไอ้(คุณ)เทียมของหนูสนุกสนานร่าเริงดีออก ไม่มีสูตรสามขั้น ทางลัดสู่ความสำเร็จ ในการเป็นนักเขียนหรอก... อายุหนูแค่นี้ ชีวิตยังไม่ได้ใช้เลย ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว อ่านเรื่องทิ้ง เรื่องนาฬิกาโปเก ก็จะเห็นว่าหนูพยายามมาก พยายามเป็น มันก็เครียดนะ สบาย ๆสิ สบายใจ อยากเขียนจริง ๆ แล้วค่อยเขียน ปัญหาของหนูไม่ใช่เรื่องอื่นใด วัตถุดิบรอบตัวมีเยอะแยะ ปัญหาคือหนูเร่งเร้าตัวเองมากไป ปรัชญานี่มันเกิดเองนะ เพราะปรัชญาคือปัญญา และอีกอย่าง... หนูมีพจนานุกรมหรือยัง ต้องซื้อหามาไว้นะ และเปิดให้เป็นนิสัย คลังคำของผมก็มาจากการอ่านพจนานุกรมเล่นนี่แหละ...ลองดูสิ ยิ่งอ่านยิ่งเพลินและรู้ลึกไปเรื่อยๆ ต่อจากนั้นก็หันไปหาสารานุกรม.... ขอประทานโทษที่ถามเรื่องส่วนตัว คุณพ่อหนูทำงานอาชีพอะไร(ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบนะครับ) เป็นนักเขียนที่เป็นไอดอลให้หนูอยากเขียนหนังสือใช่ไหม.... งานที่ธรรมศาสตร์ เป็นโรด โชว์ ของโครงการเขียนเป็นเล่ม ผู้เข้าอบรมต้องสมัคร ไม่ทราบว่าให้คนนอกเข้ามาสังเกตการณ์ได้รึเปล่า โคราช กรุงเทพฯไม่ไกล ถ้าหนูต้องการมาจริง เชื่อแน่ว่า ผู้จัดคงต้องปรบมือชมเชยความพยายามของหนู มากกว่าจะกีดกัน แต่ฟังน้ำเสียงคงไม่สะดวกหนูแน่ ไว้สมัครปีหน้าสิ เตรียมตัวไว้แต่เนิ่น ๆ ก่อนจาก ผมกระซิบบอกความลับให้น้อง ๆ นักอยากเขียนทุกคน นักเขียนนักหนังสือพิมพ์รุ่นที่เป็นแรงดาลใจของผม ส่วนใหญ่เริ่มต้นการเป็นนักเขียนด้วยการเป็นนักพิสูจน์อักษรนะ....   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 31 สิงหาคม 2550 13:13:33 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน ปอน ----------------------------------------------------- มีเพื่อน ๆ มีหนังสือ (นิทาน) อ่านหนังสือกันสนุกสนาน มีครู(ตัว) ใหญ่ใจงาม ถือช็อคยืนอยู่หน้าชั้น ในชั่วโมงภาษาไทย เหมือนเข้ามานั่งเรียนให้ห้องเรียน....แห่งทรงจำ อีกครั้งค่ะ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 31 สิงหาคม 2550 13:55:30 น.

เฮ่อ ทำไมกลายเป็นคนติดบล็อกไปได้นิ ชักจะกลุ้มใจตัวเอง   โดย: ชจ IP: 202.29.77.2 31 สิงหาคม 2550 14:03:04 น.

คิดถึงค่ะ แม้จะแว๊ปๆ หลงๆ ลืมๆ ไปทำอย่างอื่นบ้าง แต่ก็ยังคิดถึงความรู้สึกที่ได้อ่านและเฝ้าคอยติดตามหนังสือของคุณพิบูลย์ศักดิ์ ได้เสมอค่ะ:)   โดย: H@ll IP: 203.159.12.15 31 สิงหาคม 2550 15:01:30 น.

ขออนุญาตเนียนเรียกน้าปอน เหมือนคนอื่นๆ เขานะคะ บ้านหนูอยู่ไหน ไม่ได้ปิดบังเจ้าค่ะ ไม่มีคนถามก็เลยไม่ได้บอก ตอนเด็กๆ อยู่ อำเภอปรางค์กู่ จ.ศรีสะเกษ(เดี๋ยวนี้ดังได้ออกทีวีด้วย) บ้านที่อยู่ ไกลออกไปจากตัวอำเภออีกหลายกิโล เข้าเมืองทีต้องใช้เท้าเดิน แต่ทุ่งนาสวยนะ ฟ้าก็กว้างมากๆด้วย เจอประโยคนี้เข้า คิดถึงบ้านเก่าขึ้นมาจับใจ "ในหัวของเขามีแต่คำถามว่าที่นั่นจะมีท้องฟ้ากว้างๆแบบที่บ้านของเขาไหม " “ในชั่วโมงวาดเขียน เมื่อครูให้วาดรูปตามใจชอบ มาวิได้วาดรูปท้องทุ่งกว้าง มีดอกไม้บานสว่างไสว" เดี๋ยวนี้อยู่อีกอำเภอหนึ่ง ดีกว่าเก่าคือมีรถไฟผ่าน   โดย: filmgus 31 สิงหาคม 2550 15:45:11 น.

อะโห่เฮ้! โลกมันแบน เอ้ย! โลกกลมนะ --------------------------------------------------------- ฟิล์มกัส เคยอยู่ อ.ปรางค์กู่เหรอ ใกล้บ้านสาวฯ เลย อ.ขุขันธ์ (บ้านเดียวกับ อ.วีระศักดิ์ ขุขันธิน คนแต่งเพลงเพื่อชีวิต) ใช่ ๆ อ. ปรางค์กู่ เป็นอำเภอบ้านนอกและแห้งแล้ง แต่ฟ้ากว้าง คืนเดือนหงาย เห็นอีเกิ้ง (ดวงจันทร์) สวยแจ่มจิต ชีวิตอยู่กับธรรมชาติมั่กม๊ากกกก เพราะห่างไกลความเจริญ ทางรถยนต์จากถนนใหญ่เข้าตัวอำเภอ นับโค้งไม่ได้ เพราะโค้งเยอะจริง ๆ เคยคิดนับ แต่แล้วนับต่อไม่ไหวอะ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 31 สิงหาคม 2550 17:57:12 น.

สวัสดีครับพี่ปอน มาแอบอ่าน แบบไม่ออกเสียง เพราะไม่มีความเห็นอะไร แต่ชอบความเห็นที่ 16 ที่พี่ปอนบอกหนูกาบว่า "ไม่มีสูตรสามขั้น ทางลัดสู่ความสำเร็จ ในการเป็นนักเขียนหรอก...อายุหนูแค่นี้ชีวิตยังไม่ได้ใช้เลยทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว" ผมอ่านแล้วรู้สึกอิ่มใจกับถ้ยคำแนะนำด้วยเมตตาและปรารถนาดีที่ออกมาจากใจจริงๆ   โดย: พ่อพเยีย 31 สิงหาคม 2550 19:30:09 น.

หวัดดีจ้ะสาวขอนแก่น ยู้ฮูดีใจหลายที่เจอคนบ้านเดียวกัน เดี๋ยวนี้เราอยู่ อุทุมพร เด้อ ถ้าได้ผ่านมา แวะมาได้ เดี๋ยวพาไปกินส้มตำไก่ย่างห้วยทับทัน   โดย: filmgus 31 สิงหาคม 2550 20:12:52 น.

สวัสดีคะคุณปอน เป็นคอมเม้นท์ที่สองหลังจากการเป็นนักอ่านเงาในบล็อกของเจ้าชายโรแมนติก ขอบคุณที่เข้าไปตัดเกรดAให้หนูนะคะ เป็นเกียรติมากที่คุณปอน add บล็อกหนู วันนี้นักเรียนคนนี้เอาแคนโต้ที่ฝึกแต่งมาส่งคุณครูปอนในบล็อกคะ รบกวนชี้แนะด้วยนะคะ รักษาสุขภาพด้วยคะ   โดย: pangz 31 สิงหาคม 2550 22:41:32 น.

สวัสดีน้องสาวบ้านนอก ณแขนก่อน อารมณ์ อะคึ่ อะคึ่ อีหลีหนอเจ้า... ชจ ติดบล็อกดีกว่าติดล็อค ไปติดที่บล็อกไหน เพิ่งเห็นหน้า... ฮอลล์เดียวกับที่อมได้รึเปล่า สงสัยโลโก้ใหม่รสน้ำผึ้งผสม แอลก.ฮ.(รึเปล่า) กลับไปอ่านพินิจ ขอโทษครับ เป็นคุณ h @ ll คนใหม่ ไม่เกี่ยวกับคุณฮอลล์ จรินยา คะขา เพราะเรียกผมว่าคุณ แถมใจดี มี ย์ ให้ด้วย ขอบคุณครับที่จำความรู้สึกที่ได้อ่านและเฝ้าคอยติดตามงานเขียนของผมได้ อยากรู้จัง รู้สึกแบบไหน.... อะโหเฮ้ เจ้าอยู่บ้านเดียวกับน้าวีเหรอ ขุขันธ์เขียดย่าง-ส้มตำแซ่บ บ่แม่นผู้ใด๋... สวัสดีโดม ไปแอบอ่านอยู่เหมือนกัน ไม่รู้จะแทรกตรงไหน ถูกพาดพิงก็ไม่กล้าโผล่หน้ายับๆไปชักคะเย่อออ..เฮ่อ... ฟิล์มกัส ข้อยไปด้วยเด้อ ไก่ย่างทับทัน ข้อยมักหลายยย สวัสดีหนูแปง ขอบคุณคำเตือน (ลูบพุง....) เดี๋ยวคุณครูจะไปตรวจงานแล้ว นักเรียนที่ตั้งวงแอ่บแบ๊วอยู่กลับเข้าบล็อกด่วน..   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 31 สิงหาคม 2550 23:28:51 น.

ขอบคุณค่ะคุณชมจันทร์ ที่แวะเวียนไปบ้านใบข้าว (คนอื่นๆที่แวะไป แต่มะได้แสดงตัว ก้อขอบคุณนักๆนะเจ๊า...) สงสัยรีเปล่าคะว่าทำไมรูปเด็กๆเยอะจัง ใบข้าวขลุกอยู่กะเด็กๆอะค่ะ ไม่ได้เดินไปนู่นนี่มากนัก ก้อเลยจะมีแต่รูปเด็กๆเต็มไปหมด ภาพเบลอไปเยอะเชียว เพราะใบข้าวใช้กล้องมือถือ ที่คาดว่าสร้างมาเพื่อถ่ายรูปมะเหมียวของใบข้าวเอง หุหุ (ถ่ายทีไร น่ารักทุกทีเลย อิอิ ) พี่ปอนจ๋า หนูหนีบนิยายวัยรุ่นสุดๆของหนูไปให้พี่อ่านขำๆด้วยนะคะ อ่านยิ้มให้กับความทุกข์ฯจบแล้ว จะได้อ่านเรื่องนี้ต่อ หุหุ ไปตีปังย่าต่อแระ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.49.36 31 สิงหาคม 2550 23:30:46 น.

* นั่งยิ้มแก้มปริ..เมื่อวันก่อนพี่ปอนกับคุณซีแมนชมเรื่องกลอน.. * ขอบคุณมากนะคะ สำหรับถ้อยคำแห่งกำลังใจของนักอยากเขียนคนนี้.. * เห็นภาพพี่ปอนจากบล็อกพี่โดมแล้วล่ะ.. ยืนยันคำว่า "อ้วนไม่เอา" ได้ดีเชียวนะคะ ฮิฮิ แวะมาแซวในหน้านี้ * ภาพประกอบน้องมาวิ.. สวยจังค่ะ.. แต่ยังไม่ได้อ่านเลย แบบว่าง่วงสุดๆ แล้ววันนี้ พบกันใหม่อีกทีค่ะ.. พรุ่งนี้ต้องตื่นมาเปิดร้าน 8 โมงอยู่ดี ถ้างานไม่มากนัก ค่อยตามมาอ่านน๊อ   โดย: สีน้ำฟ้า 1 กันยายน 2550 3:18:13 น.

ขอบคุณคุณปอนมากนะครับสำหรับคำวิจารณ์ วันหลังถ้าแต่งกลอนอีก จะส่งมาให้คุณปอนชี้แนะอีกนะครับ ขอบคุณครับ   โดย: ฟ้าดิน 1 กันยายน 2550 3:20:13 น.

ถ้าน้าปอนได้มีโอกาสมาทางนี้ นอกจากส้มตำไก่ย่างห้วยทับทันแล้ว อยากกินอะไรลาวๆ อีก ข้อยจะพาไปให้หมด   โดย: filmgus 1 กันยายน 2550 10:47:11 น.

ค่ะ ... คนละคนกับคุณฮอล์ล จริยา จริงๆ เพิ่งจบการทัวร์บล็อกคุณปอนเมื่อครู่นี่เอง ต้องสมัครเป็นแฟนประจำบล็อกนี้แล้วล่ะค่ะ อะครึ่ๆๆๆ อย่าโกรธกัน เรื่องแถม ย์ ให้เลยนะคะ ก็คนมันดีใจนี่คะไม่คิดว่าเทคโนโลยีจะพาเรามาอยู่ใกล้กันเท่าปลายนิ้วเอง ;) แล้วที่ถามว่ารู้สึกอย่างไรเวลาได้อ่านหนังสือคุณปอน อืม...รู้สึกว่าตกหลุมรักค่ะ แบบว่าฝันๆๆ เบลอๆๆไปพักใหญ่ แล้วก็รู้สึกทรมานเวลารออ่านเล่มใหม่ ฮี่ฮีฮี่   โดย: H@ll IP: 203.170.212.135 1 กันยายน 2550 12:35:13 น.

สีน้ำฟ้า เหฌนเธอแล้วก็คิดถึงแม่น้องนิก เป็นอะไรเงียบเชียว ไม่สบายรึเปล่า การ์ดประภาคารแสนสวย เราได้รับแล้วนะ ขอบคุณมาก ส่องแล้วส่องอีก จะมีที่อยู่ให้ตอบที่ไหน ไม่มีง่ะ...(หรือโง่เอง) สีน้ำฟ้า กลอนสองท่อนแรกของเธอสวยมาก มันตรงอารมณ์ตอนนี้พอดี เชื่อไหม มันมีทำนองไปแล้ว และกำลังเขียนเพิ่มให้เป็นเพลงสมบูรณ์แบบ(อ้วนๆ) ไว้สำเร็จจะให้ดู และให้เครดิต"สีน้ำฟ้า"แต่งเนื้อร้องร่วม รีบแจ้งข่าวเสียก่อน ว่าคงไม่เกินวันที่ 5 เดือนนี้ เน็ท แสนดี เจ้าประจำที่โรงเตี๊ยมทำงานจะโยกย้ายไปที่อื่นเสียแล้ว การติดต่อสื่อสารอาจสะดุดไประยะหนึ่ง เพราะโน๊ตบุ๊คร่อนเร่พเนจรจอก็มัอันมาเจ๊งเสียตอนนี้.... กำลังปวดหมองอยู่ ว่าจะเอาไงดี ตอนนี้ต้องเข้ากรุงบ่อยเสียด้วย บ้านทุ่งดาวหมดสิทธิเรื่องติดตั้งเน็ท เพราะอยู่โดดเดี่ยวกลางทุ่ง อาจจะต้องหามาลงที่บ้านพระมารดาที่ในหมู่บ้าน คิดถึงใครก็ปั่นจักรยานออกมา พลาง ๆ อย่างนี้ไปก่อน.... อยากถอนขนหน้าแข้งสักเส้นมาซื้อโน๊ตบุ้คใหม่ทันสมัย พร้อมใช้โทรศัพท์สะดวกซื้อ ก็ดันไม่มีขนหน้าแข้งเหมือนคนที่อยู่อังกฤษ ฮึ ๆ นี่รึชีวิตเรียบง่ายที่หัวใจถามถึง จะใช้ดาวเทียมเชียวรึ คุณกวี....   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 1 กันยายน 2550 14:16:28 น.

อุ้ย.. ตื่นเต้น..จริงๆ นะคะ ฝันเป็นจริงเลยพี่ปอน .. "อยากเขียนกลอนให้เป็นเพลง" .. โธ่.. แต่สีน้ำฟ้าผู้น่าสงสาร เป็นคนที่โง่ที่สุดเรื่องคีย์เสียง หรืออะไรที่เกี่ยวกับตัวโน๊ตดนตรี ร้องเพลงชาติ หากร้องเดี่ยว เปิ้นว่าข้าเจ้าลงดอยมาใหม่ แต้ๆ เจ้า   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.161.100 1 กันยายน 2550 14:56:53 น.

//www.kullastree.com/site/index.php?option=com_content&task=category§ionid=9&id=67&Itemid=69 มาเยี่ยมครับ อ่านกระท่อมดินทุ่งดาว คอลัมน์ในกุลสตรี ได้นะครับ   โดย: นฤชา IP: 58.8.104.132 1 กันยายน 2550 16:10:22 น.

ไปเยี่ยมซีแมนมา เงียบเลยสีน้ำฟ้า นฤชา ขอบคุณครับ เข้าอ่านประเลยเหรอครับ หรือว่าประจำกองบ.ก. ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะทำบล็อกเป็นเรื่องเป็นราว แต่ทำย่อๆอย่างนั้น รูปเล็กๆดูดีกว่าในหนังสือนะครับ ในหนังสือ เร่งสีจนเพียนไปหมด โฉ่งฉ่างชอบกล ใช้ตัวหัวเรื่องฉวัดเฉวียน ตอนนี้ปรับลงบ้างแล้ว แต่สีก็ยังแช้ดเหมือนเดิม เขียนฟักข้าว สีกลบไม่เห็นหนามฟักข้าวเลย บ่น.....ให้คุณนฤชาฟังทำไมก็ไม่รู้ มีหน้าที่เขียนก็ก้มหน้าก้มตาเขียนไปสิ จริงไหม....   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 1 กันยายน 2550 19:52:51 น.

อาปอนคะ แวะมาสวัสดีอาปอนค่ะ แปะชื่อไว้ก่อน ไว้จะมาอ่าน วันนี้เพลียจัง   โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 1 กันยายน 2550 21:22:56 น.

แวะมาทักทายคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ฝันดีคะ   โดย: weraj 1 กันยายน 2550 21:51:28 น.

พี่ปอนจ๋า หนูมะค่อนฉะบายยยย เจ็บคอมากมาย เม้าท์กะเพื่อนมะได้อะค่ะ เศร้า!!! แถมเมื่อตอนกลางวันยังโดนมะเหมียวกัดด้วย เลือดกระฉูดเลยค่ะ ที่มือทั้ง 2 ข้าง แงๆๆๆ หนูมะโกรธมันหรอกค่ะ ที่กัดมือหนูอะ แต่หนูโกรธมันที่มันดื้อมากกว่า ทำเป็นหูทวนลม เรียกมะยอมมาหา ทำตัวเหมือนมาวิ เลยตีซะเลย นานๆจะโดนตีอะค่ะ คงตกใจ เฮ้ออออ   โดย: ใบข้าว..นันท์ IP: 58.9.46.63 2 กันยายน 2550 0:14:27 น.

ใช้ดาวเทียมเลยค่ะ สนับสนุน   โดย: filmgus IP: 222.123.220.237 2 กันยายน 2550 7:02:14 น.

มาแล้วเจ้าอ้าย..สีน้ำฟ้าเปิ้นไปจิกมาจากบล๊อกคุณโดม ชีวิตยุ่งเหยิงเจ้าพักนี้ คนเป๋นแม่ เป๋นเมียก่อย่างอี้ล่ะเจ้า เต๋มที่กับหน้าที่ที่มีอยู่ ดีใจ๋ที่อ้ายได้รับโปสการ์ดแล้ว อ้ายบ่ต้องส่งมาหื้อน้องหรอก แค่ได้มาอ่าน แค่ได้หู้ว่าอ้ายอู้ถึงก่ดีใจ๋ละเจ้า พักนี้ แอลเอฮ้อนเหียไขมันละลาย ดีเหมือนกั๋น ลดความอวบโดยบ่ต้องเสียเงิน อ๊ะ กำเดียวโดนอ้ายฟาดด้วยคารม หื้อที่อยู่ดีกว่า โดนฟาดนี่ ระดับอ้ายปอนฟาดนี่ต้องเจ็บชัวร์ Wirari Barlow 8007 Saloma Ave. Van Nuys CA 91402 USA แหมอย่าง น้องก่ไปฮับงานแก้ไขต้นฉบับหื้อป้อลุงบูลย์ ทำได้ดีแค่ไหนบ่ฮู้เจ้าอ้าย แต่อยากทำ ได้หยังบ่ได้หยัง (หมายถึงเงินหรือก๋านขายงานของเปิ้น)ก็แล้วแต่ น้องบ่ได้สนใจ๋ตรงนั้น อย่างน้อยๆสิ่งที่น้องได้คือ ก๋านเรียนรู้ในงานเขียนนิยาย มันมีค่าในความรู้สึกของน้อง เพราะโอกาสมันบ่ได้ตกลงมาง่ายๆ อย่างที่มีเงินแล้วซื้อหาได้ หันฮูปอ้ายที่บล๊อกคุณโดมเปิ้น คนวัย 45 up นี่เปิ้นตึง บ่แก่กั๋นเนาะเจ้า กระชากวัยกั๋นคนละนิดละน้อย ทีแม่ญิง หยัง ฒ เอา ฒ เอาก่บ่ฮู้(เว้นคุณฮอลล์เปิ้นไว้เหียคน) ไปละเจ้า วันนี้วันเกิดของน้อง ไปซื้อเค๊กมาเป่าฉลองความแก่แหมปี๋ แฟนก่ดันลืมวันเกิดเมีย น่าฆ่าก่อ้าย ลืมวันเกิดเมียอ่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.22 3 กันยายน 2550 2:35:19 น.

อุ้มน้ำไม่ไหวกระมังค่ะ อิอิอิ แวะมาทักทายยามเช้าทั้งหมอกหนาทั้งฝนตก รักษาสุขภาพเน้อ   โดย: อุ้มสี 3 กันยายน 2550 8:17:40 น.

ฮู้จักกั๋นมาเมินแต้.. จนว่าแม่น้องนิกเปิ้นฮู้ทางฟาดหางด้วยคารม ฮิฮิ.. อันนี้ข้าเจ้า "โดน" ปะจ๋ำ ว่าแล้วก็เผ่น..ไปอวยพรวันเกิดแม่น้องนิกดีกว่า สวัสดีเจ้าปี้อ้าย.. และทุกคน ณ ที่นี้   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.85 3 กันยายน 2550 8:44:04 น.

ติดบล็อกพี่ปอนล่ะค่ะ เข้าทุกวัน ยกเว้นวันหยุด วันละหลายรอบเลยนะคะ ขอบอก.. กำลังจะตามไปอ่านลิงค์ของคุณนฤชา ณ บัดดล   โดย: ชจ IP: 202.29.77.2 3 กันยายน 2550 9:05:26 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ปอน นกแสงตะวัน เดินทางในฤดูฝนพรำ และใจหนาว ปีกเปียกปอน..ใจฉ่ำน้ำตา น้ำตาแห่งมิตรภาพค่ะ ความรักเยี่ยงมิตร บางครั้งก็ทำร้ายเรา พี่ปอนเคยผ่านมันมั้ยนะ มิใช่เสียใจ... มิได้เสียใจ แค่ร้องไห้ตลอดเส้นทางกลับบ้าน   โดย: นกแสงตะวัน 3 กันยายน 2550 9:28:15 น.

สวัสดีหนูนก หนูขยันเดินทางนะ ดีที่ไม่ลืมแวะบ้านนี้ ขอบคุณความห่วงใยคุณพยาบาลweraj อ้าวแม่อุ้มสีก็เป็นพยาบาลด้วยเหรอ หรือว่าหมอ ช่วยไปดูอาการนกแสงตะวันหน่อย เช็ดขี้มูกโป่งก็ยังดี(คงอุ้มไหวน่า) สีน้ำฟ้า แสดงว่าจรเข้ฟาดหางใส่เจ้าอ้ายบ่.... แง้........ สุขสันต์วันเกิดแม่น้องนิก สีน้ำฟ้าไปจิกมาจากบ้านโดมเลยเหรอนี่ ใครไปทำอะไรให้แม่น้องนิกแสนดี เกิดมีอาการ"งอน" ซ่อนความนัย ข้าพเจ้าต้องกลับไปค้นกระทู้เก่า ว่าตัวกรูหรือเปล่าฟาดเข้าให้ ดูจนตาลายไม่มีอะไร ถ้าปากไวพลาดพลั้งก็....ขอสูมา...... เรื่องรูปธรรมนามธรรม ฒ ข้าพเจ้าหาเป็นเช่นแม่ว่า กระชากวัยทำไมให้เสียราคา ไม่ได้ไปดึงหน้าขอสาบาน มันเป็นของมันอย่างนั้นมานานนัก ใครก็ทัก บ่อยบ่อยเข้า เฮาล่ะย่าน... เลยซัดยาเข้าให้ไม่ได้การ ลดความหนุ่มครับท่านวันละกรรม......(เฮอะเหอ...เมอะ..) ชจ ยังยืนยัน ติดบล็อกดีกว่าติดล็อค หัวใจไม่มีใครกักขัง ดีออก อยากบินไปฝั่งฟ้าไหนก็ไปได้ ขอให้ใจ-ถึง ใจถึง จึง ถึงใจ ผู้ให้ ย่อม ได้รับ นกแสงตะวัน เผื่อใจไว้บ้าง จะได้ไม่เจ็บ ที่จริงก็มี ที่แหลก็มาก ในสวนมิตรภาพหามีแต่ดอกไม้ อุตพิดและหนามไหน่ก็มากมี เสียดาย... มิตรแท้ไม่มีขายในเซเว่นเสียด้วย...   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 3 กันยายน 2550 16:29:05 น.

ภาพประกอบสวยจริงๆ ค่ะ ชอบมาก เอ้อ ..แล้วก็คำนี้ "แรงดาลใจ" ก็ชอบมากเหมือนกัน เจอแต่ในงานเขียนของพี่ปอนเท่านั้นแหละค่ะ แอบเอามาใช้ด้วยแหละนะ จะเป็นไรหรือเปล่าเนี่ย กิ กิ   โดย: บอนหวาน 3 กันยายน 2550 23:52:45 น.

อะนะ มีแต่คนชมภาพประกอบ น้อยใจ เอาหัวเขกพื้นตายดีว่า หุหุ   โดย: นันท์ IP: 58.9.38.119 4 กันยายน 2550 4:16:28 น.

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับการเอ่ยถึง "มุมมองชีวิต" นับเป็นความกรุณาจากผู้ใหญ่ที่มีให้   โดย: ขุนเขา ริมน้ำ IP: 124.120.165.4 4 กันยายน 2550 7:14:26 น.

สวัสดีทุกท่าน ตายล่ะ วันนี้ต้องไปมธ . โอพระเจ้า นี่ขนาดขึ้นกระดานไว้นะนี่... บอนหวาน ไม่หวงครับ ใช้ได้ตามสบาย ภาพไม่ได้สวยเริ่ด เพียงแต่ไปกับเรื่องได้ ความจริงหาเด็กผู้ชาย แต่ไม่เจอ ใบข้าว ลืมบอกให้ไปฉีดยากันโรคแมวบ้า ฮ่า.... เดี๋ยวจะเอาหัวโขกพื้นเด้ด...ไม่เท่ง่ะ.. ขุนเขา ริมน้ำ ยินดีครับ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 4 กันยายน 2550 8:48:07 น.

ขอบคุณเจ้าอ้ายกับคำอวยพร อ้ายบ่ได้ว่าหยังน้องหรอก แต่กั๋วคารมนักเขียนอ่ะ เผื่อจะซ่อนความนัยไว้ แล้วน้องแปล๋ภาษาบ่ออก แบบว่า..โดนตบง่อนดังโบ๊ะก่ยังบ่ฮู้คิงอี้แหน่เจ้า ธัมโม..หน้าอ้ายออกจะใจ๋ดี ฒ ก่ยังบ่ ฒ ยังอยู่เป๋นศักดิ์เป๋นศรีหื้อน้องได้แหมเมินเจ้า ไผ..จะกล้าว่าอ้ายปอนเนาะ เพียงแค่ฮ้องหา สีน้ำฟ้าไปบอก น้องยังฟั่งขะใจ๋มา กลั๋วอ้ายใจขึ้น(ก่ว่าไป) กำเดียวหัวใจวายขึ้นมา ตุ๊กใจน้องเหียบ่ดาย ฮู้ย..ไปละ..ไปลดความ ฒ ก่อน สุขภาพจิตที่ดี นำมาซึ่งความอ่อนวัย แม่นก่เจ้า   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.99 4 กันยายน 2550 9:03:46 น.

สวัสดีแม่น้องนิก สงสัยเวลานี้หุ่นลง อารมณ์ดี เมื่อวานนี้คงเพิ่มขนมเค้กเข้าไปหลายขีด วันนี้เลยต้องรีบไปลดความ ฒ อิ อิ... กินข้าวหนมเส้นน้ำยาปักษ์ไต้ปนไตปลาเผื่อแล้ว เผ็ดขนาด กล่าวอวยพรเลยเพี้ยนเป็นฮิปปี้บูดูๆๆ (อู้ฮื้อขอย...) มิตรรักนักเพลงที่จะไปรอข้าพเจ้าที่งานมธ.รังสิต ขออภัย แจ้งตอนนี้ไม่ทราบว่าใครจะรับรู้กลับลำทัน ข้าพเจ้าหูเฝื่อนแล้วท่าน เวลาสัมนาคือ 17.00 น- 20.00 น.ครับท่าน วันนี้แหละ... ข้าพเจ้าฟัง 17 เป็น11 แถมผิดเวลาเลิกอีก สมควรตายจริง ๆ และกรรมก็ชดใช้แล้ว ข้าพเจ้าตื่นเตรียมตัว อาบน้ำสระผม แต่งองค์ทรงเครื่อง ตาลีตาเหลือกโทรเช็ควุ่นวาย(เพราะข้าพเจ้าก็เพิ่งสะดุ้งตื่นละเมอว่าเป็นวันที่ 5 วันที่ 5) คนรับผิดชอบไม่มีใครมีแก่ใจเปิดมือถือประจำตัวกันสักคน ต้องโทรเข้าบริษัท เฮ้อ.....ป่วนใจดีแท้ เย็นครับท่าน... วางกระเป๋า ถอดเสื้อผ้า ไอ้ที่ว่าจะขับรถไปเองเร่งด่วนไม่ต้องแล้ว เขาจะเอาราชรถมารับ สม......จริง ๆ จึงนั่งลงโทงๆ เปิดจอต่อสายแจ้งท่านทั้งหลายทราบ ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา....ข้าพเจ้าขอลาไปทำต้นฉบับล่วงหน้าสักสี่ห้าบรรทัด (ก็ยังดี)   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 4 กันยายน 2550 11:31:44 น.

สวัดีค่ะ ตอนนี้หนูเขียนจดหมายจากฝั่งกว๊านถึงฉบับที่ 5 แล้วน่ะค่ะ หนูเอารูปงานวันรับหมวกและงานวันรับตะเกียงมาลงด้วย ถ้าลุงปอนสนใจจะดูในวันงานก็เชิญเข้าไปดูนะค่ะ มีรูปอนุเสาวรีย์พ่อขุนงามเมืองด้วยค่ะ ด้วยความเครพ   โดย: ลูกของพ่อค่ะ (lukkongpoka ) 4 กันยายน 2550 20:23:16 น.

โห...ทำไมใจร้ายกะพี่ปอนจ๋าของหนูกันแบบนี้ ไม่เปิดมือถือรอสายพี่ปอนจ๋าของหนูได้ไง น่าจับหักคอจิ้มวาซาบินักเชียว งุงิ...งุงิ ปีปอนจ๋า รุ่นหนูอะ ต้องพาแมวไปฉีดยาค่ะ เพราะมันอะแหละจะติดเชื้อบ้าจากหนู หุหุ ประกาศด่วน...ใครมียาดีที่กำจัดตัวขี้เกียจได้มั่งคะ แบ่งมาทางนี้ซักสองกระบุงเถอะ พลี้สสสส   โดย: ใบข้าว..นันท์ IP: 58.11.119.215 4 กันยายน 2550 21:46:49 น.

ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา....ข้าพเจ้าขอลาไปทำต้นฉบับล่วงหน้าสักสี่ห้าบรรทัด (ก็ยังดี) ^ ^ ชอบๆ   โดย: p_tham 4 กันยายน 2550 23:49:31 น.

จากต้นฉบับ สี่ห้าบรรทัด ป่านนี้ได้ครึ่งเล่มแล้วกระมั่งอ้าย เช้านี้ท่าทางอากาศดี ว่าจะถีบรถถีบไปกาดกำก่อน รอหื้อฟ้าสว่างกว่านี้แหมน้อยเจ้า หลังจากหายไข้หายหวัด อ้ายสบายดีแม่นก่อเจ้า   โดย: กวิสรา 5 กันยายน 2550 5:12:27 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน แวะมาทักทายและแอบอ่านแล้วล่ะค่ะ....ตามลิงค์ของคุณโกศลมาค่ะ ชอบงานเขียนพี่ปอนนะคะ พี่ปอนเคยไปร้องเพลงให้เด็ก ๆ ที่โรงเรียนฟัง (แถว ๆ ร้อยเอ็ด)ประทับใจมากค่ะ   โดย: ครูชนบท IP: 125.26.188.251 19 พฤศจิกายน 2550 13:36:24 น.

อ้าวครูชนบท มาห้องนี้ด้วย หลงไปถามไว้ในระเบียงสนทนา ร้อยเอ็ด หู นานมากนะ....อยากไปๆ ชวนหน่อยๆ ครั้งนั้นสนุกมาก เป็นครั้งแรกของโครงการ ดนตรี กวี สัญจรเลยนะ...   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 20 พฤศจิกายน 2550 21:53:08 น.