ดอกไม้ในฤดูใจของชายพเนจร ดอกไม้ในฤดูใจของชายพเนจร ดอกซอมพอสองต้น เราสองคนช่วยกันปลูกคนละต้น ผ่านสองฤดูฝน ย่างเข้าต้นฤดูร้อน ดอกซอมพอแสดออน บานเฉิดฉาย น้องชายฉันปั่นรถถีบมาเก็บใส่ตะกร้า ไปให้แม่ใส่ขันบูชาพระ ดอกซอมพอสวยสะ แม่ฉันชื่นชม ล่วงอีกปีเธอจากไป ฝนเหมือนจงใจตกหนัก ขังเป็นแอ่งท่วมต้นไม้คนรักของฉัน หลังจากนั้นไม่นาน ฤดูดอกไม้บานแสนเศร้า ต้นไม้ต้นหนึ่งรากเน่า อีกต้นเฉารอวันตาย รอหา...รอหาย....เจ้าของต้นไม้ไม่กลับมา เจ้าของต้นไม้ไม่กลับมา ๒๐ พฤศจิกายน ๔๗ ๑. วันหนึ่งขณะขับรถบนถนนชานเมืองใหญ่ ผมเห็นตาเบบูญาที่สะพรั่งบานสว่างไสวอยู่เต็มต้น ถูกสายลมหนาวรานร่วงหล่นลงพราวพร่างบนทางเท้าสองฟากถนนและปะปนลงไปในคูน้ำครำสีดำปี๋ บทกวีสีชมพูแห่งกลีบดอกไม้ที่แว่วหวานบานขึ้นในใจก็พลันสั่นไหวว้าเหว่ขึ้นมาวิบ-วิบ โอ้.. วันเวลาแห่งดอกไม้บานช่างแสนสั้น แค่สายลมเหมันต์กระพริบตา ก็ร่วงลาลงรอน-รอน... ปีกนกฝันก็พลันอาวรณ์ถวิล คิดถึงเทือกถิ่นและรวงรัง กระทั่งแสงแดดอุ่นกรุ่นหอม แวมวอมแห่งแสงใจและฟุ้งกระไอหมอกที่บ้านนอกคอกนา คิดถึงลอมฟางซังหญ้ากลางทุ่งกว้าง ฟูกฟางกลางลานนวดหลังเก็บเกี่ยวและเขียวแดงของใบไม้ที่ว่อนไหวคว้างในสายลมหนาว ขณะวัวสีขาว-น้ำตาลผูกแร้ว เคี้ยวเอื้องอย่างเชื่องช้า เช่นเดียวกับสายธารสีทองที่ล่องเอื่อยไหล ในอ้อมกอดสีน้ำเงินของเทือกสันผีปันน้ำ เบื้องล่าง...บึงสีครามกลางหุบเขากระจ่างเงาเมฆขาวราวยวงฝ้าย.... ล่วงเข้าปีใหม่คือห้วงเวลาแห่งดอกไม้บานและเทศกาลเพลงของหมู่วิหค ห้วงเวลาของการผกผินบินเริงของหมู่มวลภมร เหนือดงดาวกระจายสีเหลือง ดาวเรือง-คำปู้จู้ในหมู่บ้าน ดอกกระดาษ แคแสด อโศก สีตรัง กัลปพฤกษ์ ผีเสื้อ ทองหลางกระทั่ง ดอกแปบม่วง-ขาว และราวริ้วหมอกที่ลอยพาดลาดเชิงเขา บัวตองเหลืองพราวเต็มหุบเขาลำเนาเนิน ชงโค เสลา ลดาวัลย์ ชมพูภูพิงค์(ซากุระแห่งดงดอย)และเสี้ยวขาวดอกน้อยแต้มราวป่า หากดอกปีบต่างหากคือนางพญา เนื่องด้วย ดอกปีบหอมนวลยวนเย้า ทำให้สายลมเช้าเดือนหนาวสดชื่น หมู่มวลดอกไม้มาร่ายมนต์สะกดคนผู้ผ่านทางสัญจรเมื่อหนาวรอนและร้อนเริงถลามา ราวกับรู้ว่า ผืนป่าคงจะเศร้าเหงาหงอย ดงดอยหม่นไหม้ด้วยไฟป่า ใบไม้ทิ้งใบลากิ่งก้านร่วงโกร๋น และแดดแล้งจะโชนประกายไหม้แผด ดอกไม้จึงแข่งกันบานแวดท้องทุ่ง คุ้งน้ำ ลาดเชิงเขา และหลืบพงดงป่า เบิกสีสันอันเจิดจ้าสลับสลอน เสมือนหนึ่งบทกลอนแห่งฤดูกาล ประทานพรแด่สรรพชีวิตที่อยู่อาศัยในดินแดนนั้น –นั้น เป็นที่น่าสังเกตว่า ยิ่งเขตร้อนชื้น ดอกไม้ยิ่งมีสีเฉิดฉัน ยิ่งพื้นที่ดอนแห้งแล้ง ยิ่งผลัดใบแทงดอกหมดต้นเต็มเถา ดูแต่ดอกเครือออน และพวงแสดเป็นตัวอย่าง ( ออน ภาษาบ้านผมหมายถึง สีชมพู) ดอกเครือออน ถ้าสีแดง สีขาวเงินคนกรุงเขาเรียกว่าพวงประดิษฐ์ (คงเห็นพวงละเอียด กลีบดอกบานชิดราวประดิดประดอยนั่นกระมัง) ๒. คุณมีดอกไม้แห่งความรักความหลังบ้างไหม ผมเคยฝังใจกับประดู่แดงหลังที่ทำการป่าไม้ตาก เสียดมเสียดาย รูปถ่ายที่หายไปกับโน้ตบุ้คตัวเก่า ไม่มีสำเนาเก็บไว้ กุมภาพันธ์ครั้งไรก็เวียนไปแวะหวังจะถ่ายรูปเก็บ แต่ก็ไม่ได้จังหวะ ดอกไม้ใช่จะบานทุกปี แต่พระเจ้าก็มีของขวัญชดเชยให้ด้วยดอกประดู่สีน้ำนมที่ร่วงห่มถนนละแวกที่ทำการเทศบาล งามจับจิตจับใจ และเหลืองสว่างไสวของชัยพฤกษ์ในเวลาถัดมา มีดอกไม้น้อยสีฟ้าชนิดหนึ่งซึ่งกลีบดอกหมุนคว้างอยู่กลางใจผมเสมอ ๆ ผมพยายามปลูกแต่ไม่เคยประสบผล ประหนึ่งเธอเกรงว่าจะทำลายภาพฝันของผมเสียหายอย่างนั้นแหละ ชื่อของเธอที่แสนหวงห่วงคือ พวงคราม จนป่านฉะนี้ผมก็ยังตามหาเธอไม่พบ เช่นเดียวกับดอกแคป่าที่หัวนาหัวไร่ไม่ไกลจากบ้านเก่า (เหย้าริมยม อำเภอชุมแสง เวียงชอนตาวัน)ของผม ชาวบ้านเขาเรียกดอกแคขาว หรือลั่นทมขาว หากชาวกรุงเขาเรียกกาญจนิการ์(ผมมารู้ทีหลัง) เป็นไม้ต้นขนาดไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่บันบานกระจ่างเร้าใจ โดยเฉพาะตอนร่วงพรูลงสู่ผืนดิน ผมถึงขนาดไปปูเสื่อรอรับ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าดอกอะไร ดอกสีขาวเป็นรูปแตร กลางดอกมีสีเหลือง ขอบกลีบบิดย้วยระทวยระทดบอบบางอย่างหญิงสาวสูงศักดิ์ผู้น่าทนุถนอม เสียดายที่ไม่หอม แต่ถึงกระนั้นผมก็ชอบที่จะเก็บมาห่มห้อมดอมดม ด้วยใจที่ง่ายและโง่งมงาย หนสุดท้าย ใครคนหนึ่งทำหัวใจผมสลาย เขาบอกว่า แคขาวลวกกินกับน้ำพริกได้ ก่อนจะหย่อนร่างสาวขาวใสของเธอลงในน้ำที่กำลังเดือดพลั่ก... ๓. อาวรณ์ถวิล...ติดปีกโบยบินไปไกลแสนไกล คุณอยู่ที่ไหนนะตอนนี้ คิดถึงวันที่ไปกรำแดดเที่ยวขุดหาต้นกล้าทองกวาวมาปลูกกัน ชาวบ้านเห็นเข้าก็ขบขันหัวเราะร่วน ว่า”ดอกกว๋าว”เป็นไม้ดอยไม้ป่า ขึ้นเองถมไปไม่มีใครเขาให้ค่านำมาปลูกหรอก แต่คุณก็ไม่เคยย่อท้อ นั่นเป็นเพราะเห็นว่าผมชอบ เราถือจอบเสียมเตรียบพร้อม ผูกไว้บนอานจักรยาน ปั่นไปทั่วถิ่นท้องทุ่งทองกวาว ขุดกันเหงื่อไหลไคลย้อย แต่ช่างเป็นริ้วรอยเวลานาทีที่แสนอุ่น คุณขอร้องให้ผมร้องเพลงกระท่อมทองกวาวให้ฟัง ผมก็ร้องถูกบ้างผิดบ้าง กระทั่งกลายเป็นเพลงรังรักในจินตนาการไปไม่รู้ตัว... แล้วยังดอกซอมพอ เฟื่องฝันของสองเราอีกล่ะ ตรงเส้นขอบฟ้าของความอ่อนไหว ผมเห็นใบหน้ามอมแมมของคุณในเรือนเพาะชำ ในหลุมย่ำดินขมีขมันเพื่อรังสรรค์กระท่อมดิน แปลกที่ แปลกถิ่น ต่างเชื้อชาติต่างภาษา กว่าที่คุณจะรู้ว่าซอมพอต้นเล็กกว่าดอกหางนกยูงและมักจะมีสีเหลืองละมุนอ่อนโยน....และรู้ว่าเกสรดอกงิ้วนั้นคนบ้านผมเขานำมาทำเป็นอาหาร(และคุณก็รับประทานมันลงไปโดยไม่รู้ว่าเป็นอะไร) พอคุณรู้ คุณก็ฝึกผิวปากเป็นการใหญ่ เพื่อไปแหงนหน้าอยู่ใต้ต้นงิ้วกับหมู่เด็ก ช่วยกันผิวปากเรียกสายลมให้ช่วยปลิดดอกงิ้วลื่วลงมาใส่ตะกร้า ไม่น่าเชื่อ..คุณว่า ช่อเกสรสีสวยลออตาคืออาหารแสนอร่อย เมื่อนำมันไปตากแดดให้แห้ง เตรียมไว้ใส่ แกงแค แกงโฮะ และที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชู้กัน ก็คือ ขนมเส้นน้ำเงี้ยว ถ้าขาดดอกงิ้วโรยในน้ำแกงก็คงไม่ใช่น้ำเงี้ยวที่สมบูรณ์แบบ ( คนเงี้ยว หรือคนไทยใหญ่เป็นเจ้าตำรับ คนเหนือจึงเรียกสูตรขนมจีนชนิดนี้ว่าน้ำเงี้ยว) น้ำเงี้ยว ต้องใส่ดอกงิ้ว เช่นเดียวกันเครื่องแนมจะขาดไม่ได้คือ ผักกาดดอง ถั่วงอก หนังปอง(ของโปรดของคุณ) แค็บหมู พริกคั่วและ พริกทอด(ที่เพิ่งทอดใหม่ ๆ) กระเทียมเจียว ผักชีต้นหอมหั่นหยาบและมะนาวปรุงรส.. ๔. ดอกไม้ที่บานคู่เคียงกันกับดอกงิ้วคือ ทองกวาวที่สะพรั่งพราวแผดราวป่า สีสันเจิดจ้าราวเปลวไฟ นั่นกระมังจึงไม่ยักมีใครนำไปประกอบอาหาร “ทองกวาวสวยน่าเอามาชุบแป้งทอด” คุณเคยอยากทดลอง แต่ผมห้ามไว้ แสร้งว่า ดอกไม้กลีบหนาไม่น่าอร่อยหรอก... ว่ากันตามจริง ดอกไม้แทบจะทุกชนิดก็กินได้แทบทั้งนั้นแหละนะผมว่า (อร่อยไม่อร่อยก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) ดอกกุหลาบ ดอกกล้วยไม้ พลิกแพลงทำอาหารได้หลายอย่าง มนุษย์ทุกชาติทุกภาษาฉลาดหารับประทานดอกไม้ ดอกสะเลียม(สะเดา) ดอกข่า ดอกขิง ดอกกระเจียว ดอกขจร ดอกสลิด ดอกกระเทียม ดอกนางลาว (หน้าตาคล้ายดอกข่า) ดอกแค และอีกหลายชนิด(ที่นึกไม่ออก)บ้านผมน้ำมาผัดต้มลวกแกง และกินสด ๆ แนมน้ำพริก ดอกข่าถือว่าเป็นอาหารคลาสสิกต้องนำไปดอง กินประคองเคียงกับลาบ-หลู้ เป็นชู้อันดับหนึ่งของยอดชายที่ดิบเถื่อน ด้วยเพื่อนข่ามีคุณสมบัติจัดจ้าน ขับไล่ลมแก้ท้องขึ้นอืดเฟ้อดีนัก แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่เคยประสบผลสำเร็จในการปลูกขิงปลูกข่ารวมทั้งสะระแหน่ นั่นเป็นเพราะดินมากกว่าว่าผมเป็นคนมือร้อน เพราะดอกไม้ดอกไร่นั้นผมก็ปลูกขึ้น สวยงามมากมาย กระทั่งใครต่อใครก็ล้อว่า ปลูกแต่ไม้ดอกไร้ค่า นำมาเป็นอาหารไม่ได้... ผมก็ไม่อยากจะถกเถียงให้เคืองกันเปล่าปลี้ ไม่มีดอกไม้ชนิดไหนไร้ค่าหรอก แม้ กระทั่งดอกหญ้า อย่างน้อยก็เป็นอาหารตาอาหารใจ ซึ่งว่าไปก็สำคัญกว่าอาหารปากเสียอีก คุณว่าไหม ๕. ถนนสายดอกไม้ยังไม่สุดสิ้น ขณะขับรถใจผมบินกลับบ้าน คิดถึงตาเบบูญ่า ที่ปลูกไว้รายรั้ว (รวมถึงลูกวัวที่ฝากเขาเลี้ยงไว้) ลมแล้งคงยังไม่บานหรอกตอนนี้ ตะแบกและเสลาเล่า จะบานหรือยังหนอ... รอเห็นเหลืองตัดกับม่วงของดอกจ้อล่อเมื่อปลายร้อน ตอนนี้หลับตาก็มองเห็นพวงแสดเหลืองทองบานจนรั้วไม้สะลาบรอบเรือนยวบ... ศรีมาลายังบานค้างร้านไม้เหนือประตูทางเดินเข้ากระท่อมดินหรือเปล่า อยากเห็นเหลืองเริงของลมแล้งบานแฉ่งตัดกับม่วงระบัดของตะแบก อยากเห็นสีแสดส้มเฉิดฉายของทองกวาวตัดกับสีฟ้าของฟ้าและเขียวกระจ่างตาของใบแสงจันทร์หน้ากระท่อม ป่านฉะนี้แสงจันทร์และสายลมหอมคงตรมตรอมใจ อีกเมื่อไหร่เจ้าของกระท่อมดอกไม้เขาถึงจะกลับ ไปแล้วไปลับ... ดอกไม้น้อยเจ้าคงเศร้าใจ....ทิ้งกลีบใบร่วงพรูลงผล็อย-ผล็อย.. เหลือไว้แต่รอยอาลัย ในสายลมแห่งกาลเวลา.. กระท่อมดิน- ทุ่งดาว นิตยสารกุลสตรี ก.พ.2551 ฉ.891 ปักษ์หลัง พิบูลศักดิ์ ละครพล โหวตคอลัมน์ คลิก //www.kullastree.com/site/index.php?option=com_content&task=view&id=664&Itemid=48   Create Date : 22 มีนาคม 2551 109 comments Last Update : 22 มีนาคม 2551 17:29:42 น. Counter : 6327 Pageviews. Share Tweet

งุงิ...งุงิ ย่องมาเจิม ดีใจจัง (ช่วงนี้ขี้เกียจล็อกอินเน้อ) เมื่อวันก่อนหนูเพิ่งซื้อดอกเบญจมาสมาประดับห้องเลยค่ะ นานแล้วที่ในห้องหนูไม่มีดอกไม้ มีแต่เตาน้ำมันหอมกับกำยาน มะเหมียวให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก เพราะไม่เคยเห็นดอกไม้มาก่อนเลยในชีวิต หวุดหวิดจะทำแจกันแก้ใสหนูแตกอยู่หลายหน เหนื่อยหัวใจ ต้องแชร์ครึ่งหนึ่งของชีวิตให้แมวร่วมใช้ด้วย เฮ้อ...อออ #>__<#   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.38.238 22 มีนาคม 2551 18:03:31 น.

เห็นสีสันและได้กลิ่นดอกไม้อวลมาจากหน้าจอเลยค่ะน้าปอน... หนูชอบหน้าร้อนและไม้หน้าร้อนจัง   โดย: แพนด้ามหาภัย 22 มีนาคม 2551 19:48:40 น.

ไปแม่ฮ่องสอนครั้งนี้ ดอกไม้ยังคงบานสวยเหมือนเดิม ห้วยน้ำดัง มนต์ขลังยังไม่เสื่อม พบกัลปพฤกษ์บานเต็มต้น ไม่เห็นใบ ถ่ายภาพมาเยอะมาก แล้วจะมาชวนไปดู   โดย: ป้าเเอ๊ด (addsiripun ) 22 มีนาคม 2551 21:06:39 น.

ชอบบลอกนี้จัง ชอบตั้งแต่ได้อ่านในกุลสตรีแล้ว ดอกไม้หน้าร้อนบ้านเราสวยโรแมนติก แอตแลนติก น่าปลูกไว้ให้เยอะๆ เวลาบานพร้อมกัน สีม่วง สีเหลือง สีชมพู บานเต็มบ้านเต็มเมือง คงจะสวยยยยย ปล. พยายามตามหาพวงคราม แต่ไม่เจอสักทีเลยค่ะ อยากได้มาปลูก ดอกสีม่วงอมน้ำเงินดอกเล็กๆ สวยน่ารัก ชอบบบ   โดย: filmgus IP: 202.149.25.225 22 มีนาคม 2551 22:39:05 น.

ดอกไม้หน้าร้อนสวยดีนะคะน้าปอน หนูชอบชมพูพันธ์ทิพย์ หรือตาเบบูญ่านั่นด้วยค่ะ ชอบตะแบก และดอกคูนเหมือนกัน เวลาดอกออก สะพรั่งเต็มต้น สีของดอกไม้ ตัดกับสีของท้องฟ้าแจ่มๆ สวยชวนมอง ดูใกล้ๆ แต่ละดอกไม้ กลีบดอกช่างบอบบาง น่าทะนุถนอมค่ะ ดอกบานไม่นาน ก็ร่วงโรย .. มีเนื้อเพลงๆ นึงของโรงเรียนสมัยเด็กๆ อยู่ท่อนนึงว่า .. " ชมพูพันธ์ทิพย์ สวยงามอร่ามบาน เป็นสัญญาณการจากลา ถิ่นที่เคยเรียนร่วมเล่นกันมา มาถึงคราต้องจากกัน ลาแล้ว จำจากลา เพื่อนจ๋า โชคดีมีทั่วกัน ..." ตอนที่ดอกไม้หน้าร้อนพวกนี้บานเต็มต้น คือเวลาของการปิดเทอมพอดีค่ะ   โดย: moodee IP: 124.120.217.247 23 มีนาคม 2551 0:47:56 น.

สวัสดีเจ้าอ้ายปอน เมินนานน้องโผล่หน้าเข้ามาเตื้อเนาะ หันอ้ายเขียนชื่อดอกไม้เต๋มไปหมด นึกหน้ามันบ่ค่อยออกเจ้า แต่น้อยจ๋นใหญ่ หันดอกไม้ ก่แค่ฮู้ว่างาม แต่บ่เกยได้สนใจ๋ ว่าต้นใด มีชื่อว่าหยัง น้องเกยปลูกขิงไว้หลังบ้าน ใบขิงมันหอมดี แต่พอเข้าฤดูหนาว มันก่ต๋ายหมดทุกรอบ แต่อย่างน้อยๆ บ้านน้องก่มีตะไคร้กับใบมะกรูด ไว้ยะกิ๋นอาหารบ้านเฮา บึดว่าจะยะ ห่อนึ่งไก่ เจ้า แฟนน้องเขากิ๋นเป๋น น้องจะกิ๋นเผื่ออ้ายปอนละกั่น   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.69.246 23 มีนาคม 2551 3:14:43 น.

สวัสดีครับอ้ายปอน 2 ติ๊ดตี้แล้วไปถ่ายดอกชมพูพันธ์ทิพมาครับ งามขนาด วันนี้ว่าจะไปเก็บดอกคูณแถวๆสนามกีฬาเก่า อ่านงานเขียนของอ้ายแล้ว อยากเก็บกล้องออกไปถ่ายบ่าเด่วนี้เลยครับ 5555   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 23 มีนาคม 2551 8:29:30 น.

อ้าย..ขี้จุ๊น่ะ บอกว่า "คอลัมน์กระท่อมดินทุ่งดาวของผม มีเรทติ้งน้อยสุด." น้อย..น้อยมาก .. ได้ตั้ง 40 % มาเป็นอันดับ 1 เลย... ฮึ ฮึ แต่ก็ไปโหวตให้แย้วล่ะ แล้วจะเขียนเมลล์ไปหา บก.ให้ด้วย อยากให้อ้ายมีค่าเรื่องเพิ่มจะได้ไปสัญจรหาดอกไม้สวยๆ งามๆ มาทัดหูให้ อิอิ อ้าย.. มาพูดให้อยากไป งานที่หอศิลป์ริมน่าน "เล่นดนตรีใต้แสงดาว" โหยยยยยยยย อยากไปจังน่ะ .. ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี เหอๆ เมษานี้ น้องสาวข้าพเจ้าที่ทำงานอยู่ที่เกาะพีพี ชวนไปดูชะตากรรมการทำงานของเขา ยังคิดๆ อยู่เนี่ยว่าจะไปดีมั๊ย มันมาล่อว่า ทะเลสวย น้ำใส ไหลเย็นเห็นตัวปลา เหอๆ คงจะได้ผลอ่ะนะ เพราะข้าพเจ้าชอบเที่ยวน้ำตกมากกว่า คุณกวีรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องตายๆ นักหรอกค๊า แบบคุณกวี ยังมีแรงเท้าก้าวสัญจรได้อีกนาน แหม.. ยังหนุ่มอยู่แท้ๆ พูดเรื่องตายไปได้ ปล. อ้าย..ตกลงกันก่อนถ้าได้ค่าเรื่องเพิ่ม ขอข้าพเจ้าไปด้วยคน เอิ้ก เอิ้ก   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.188 24 มีนาคม 2551 11:53:09 น.

ฝากประกาศด้วยนะคะ อยากให้ไปกันเยอะๆ ๐ มูลนิธิสุภาว์ เทวกุลฯ โดย กฤษณา อโศกสิน, สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย โดย ชมัยภร แสงกระจ่าง, นิตยสารสกุลไทย โดย นรีภพ สวัสดิรักษ์ และบริษัท ซี.พี.ออลล์ จำกัด (มหาชน) โดย สุวิทย์ กิ่งแก้ว ร่วมมือกันจัดงานสำหรับนักเขียนนวนิยายมือใหม่ ในวันอังคารที่ 1 เมษายน 2551 ณ ห้องประชุม 3 ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ตั้งแต่เวลา 08.30-17.00 น.โดยจะมีการมอบรางวัลสุภาว์ เทวกุลฯ ประจำปี 2550 ซึ่งผู้ได้รับรางวัลในปีนี้ได้แก่ ชมัยพร มาลัยทัต ต่อจากนั้นมีการอบรมเชิงปฏิบัติการต่อยอดสืบทอดวรรณศิลป์ ในหัวข้อ นักเขียนมือใหม่หัดขับ โดยกรรมการมูลนิธิสุภาว์ เทวกุลฯ และผู้ได้รับรางวัล และหัวข้อ ประวัติศาสตร์ ฆาตกรรม บู๊ ผี ชีวิต โศกรัก ในนวนิยายไทย โดยนักเขียนนวนิยายที่มีชื่อเสียง เช่น ธาดา เกิดมงคล, วินทร์ เลียววาริณ, พงศกร, กิ่งฉัตร สนใจสมัครเข้ารับการอบรมได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ (มีประกาศนียบัตร) ภายในวันที่ 25 มีนาคม 2551 สอบถามเพิ่มเติมโทร.0-2910-9565 หรือ 084-0158534   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.178 24 มีนาคม 2551 15:31:03 น.

สวัสดีครับทุกท่าน ดอกไม้ในฤดูใจของชายพเนจรกำลังเบิกบาน ท่านคิดเห็นเป็นประการใด ผมลิงค์ไว้ให้แล้ว เชิญไปแสดงทัศนะให้ประจักษ์ ขอบคุณครับ อ้อ หนูใบข้าว อ่านข่าวแมวเป็นโรคหัดแล้ว นึกถึงแมวหมาหน้ามึนของหนู อย่ามัวแต่งุงิ งุงิอยู่นะ เอาลูก ๆ ไปฉีดวัคซีนด่วน... หมีแพนด้า มหาภัย ดูสารคดีหมีขั้วโลกมองดูลูกเล็กของมันสิ้นแรงเดินไม่ไหว ถูกหมีตัวผู้กิน เพราะความหิวโหย ใจหาย ๆ สถานีสาธารณะแย่งเวลาแห่งดอกไม้บานของเราไปเกือบครึ่ง คิดถึงหมี ๆ ที่ในกรงกรุง เอ๊ะ เกี่ยวกันตรงไหน (ทำลายบรรยากาศโมแลนติกหมด) ป้าแอ๊ดเก็บไว้ฉายทางพีบีเอสนะครับ ผมจะตามไปดู ฟิล์มกัสเจ้าขา รีบบึ่งมาสวนสามพรานด่วน บานสวยมั่กๆ หรืออีกทีก็รอดูภาพวาดเราในกรุงเทพฯธุรกิจ ดอกไม้ในดวงใจเราเลยหละ มู๋ดี เพลงประจำโรงเรียนน่ารักมั่ก เปรียบเปรยด้วยดอกไม้ ต้องชมคนแต่งนะ เพลงประจำโรงเรียนส่วนมากมักเชยยยย (ว่าโรงเรียนตัวเองหน่อย) ตอนปิดเทอม พูดถึงตอนนี้ ภาพดอกหางนกยูงแดงละลานตา กระจ่างจ้าในห้วงรู้สึก โรงเรียนเราอยู่เชิงเขา แดดร้อนลมเริง ฤดูสอบไล่ เหงาสุด ๆ ลมปลิดดอกหางนกยูงลงพริบๆ...โอ๊ย อยากเขียนๆๆๆ แม่น้องนิก แค่คิดถึงกันก็เพียงพอแก่มิตรภาพ ดอกไม้มิแผกไมตรีระหว่างคน ผลิบานงดงาม แต่เผลอนิดเดียว ก็เฉาโรยร่วงไปเเสยแล้ว ต้องประคับประคอง พูดถึงใบขิง ชู้ของมันคือยำหน่อไม้ พูดแล้วน้ำลายไหล มีใบขิงหั่นใส่และกินแนม ฝักมะริดไม้เผาหั่นเป็นแว่น ๆ แตงไทย จะให้เริ่ด ก็ปลาหมอนาปิ้งด้วย เอาเสต๊กมาแลกก็ไม่ยอมหรอก-ขอบอกกกก กะว่าก๋าที่รัก ไปถ่ายเผื่อปี้โตย คราวก่อนลืมไฟล์ไว้ที่กระท่อม หารูปดอกทองกวาวและพวงแสดเดือนธันวา ไม่ได้ จะต้องใช้งานในตอนนี้แหละ เดือดร้อนในน้องนุ่งกวีนอบูลิงกา พะเยา ไปตามถ่ายมาให้หน่อย น้องไปถ่ายส่งมา ปรากฏว่าใช่ง่านไม่ได้ ดอกไม่ไม่บานรนอ มันโดนพายุฝนรานเฉาเหงาหงอย เก็บห้วงยามแห่งดอกไม้บาน เก็บไว้แต่ละฤดูกาล แต่ละวัน แต่ละวินาที ขอให้มีสีสัน งดงาม หวามไหว ขอให้หอมหวานแห่งดอกไม้ ประดับบ้านดวงใจเธอ...เสมอไป..... บรรณารักษ์ ขอบคุณยิ่งนักที่ไปลงคะเเนนให้ นักเขียนต๊อกต๋อย ไว้เสนอชั้นเลื่อนขั้นให้ เป็นแฟนคลับอันดับหนึ่งแห่งยุทธภพวรรณกรรม ซาบซึ้ง....ซาบซึ้ง ใครสนใจเข้าอบรม มือใหม่หัดขับ เอ๊ย เขียน เชิญชวนตามรายละเอียดข้างบนนะครับ   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.166.240 24 มีนาคม 2551 22:52:58 น.

งุงิ...งุงิ แง่ม...แง่ม เพิ่งโงหัวขึ้นมาจาก"ปังย่า" เจอข่าวแมวตายยกตำบลในทีวีแล้วต๊กกะใจหมดเลยค่ะพี่ปอนปอนจ๋า ถ้ามะเหมียวหนูตายตอนนี้ มีหวังหนูร้องไห้จนขาดใจตายแหง๋ๆเลยค่ะ ตอน"วาฬน้อย"หายยังปวดใจอยู่เลย หนูเพิ่งพาโต๋เต๋ไปหาหมอมาเมื่อวันก่อนนี้เองค่ะ ไม่ได้ไปฉีดวัคซีนหรอกค่ะ แต่ไปรักษาอาการหัวเอียง แบบว่าไปรบแล้วแพ้หมดรูปมาอะค่ะ หนูใส่ยาจนเกือบหายสนิทแล้ว แต่พาไปให้หมอดูอีกทีนึง จะฉีดกันพิษสุนัขบ้าด้วย แต่หมอบอกว่าต้องรอให้หายดีก่อน ส่วนต้องหาก้อตัวร้อนจี๋ เป็นไข้ขึ้นมาทันทีซะงั้นทุกรอบอีกเหมือนกัน เป็นมะเหมียวที่เรื่องมากที่ซู้ด...ดดด คนงานก่อสร้างที่เค้ามาทำหมู่บ้านใกล้ๆกะบ้านหนู เค้าขอซื้อน้องหมาของข้างบ้าน ตัวละสองร้อยล่ะค่ะ เค้าบอกว่าไม่ได้กินเนื้อหมามานานมากแล้ว อยากจะกรี๊ด คิดได้ไงเนี่ย ขอซื้อยังกะซื้อผักซื้อปลา แปลว่าไอ้หมาแมวที่หายๆไปช่วงแรกๆที่คนพวกนี้มาอยู่ ก้อหายไปอยู่ในท้องคนพวกนี้แน่ๆเลยค่ะ ทำได้ยังไงก้อไม่รู้ สงสารก้อพวกหมาที่ไม่มีเจ้าของแถวนั้นที่ลดจำนวนลงเรื่อยๆ เฮ้อ...อออ มีน้องแมวอยู่สามตัว(ของข้างบ้าน)ที่หนูชอบเอาข้าวไปให้มันกินจนมันตามหนูมาถึงบ้าน ที่ชอบเดินเตร็ดเตร่หาของกินไปเรื่อย เพราะเจ้าของเค้าไม่ยอมดูแลหาข้าวให้กินอะค่ะ ที่ชอบไปใกล้ๆคนพวกนั้น ถ้าวันไหนน้องแมวสามตัวนี้หายไปนะคะ หนูใบข้าวจะอาละวาดให้หนีกลับภูมิลำเนาไม่ทันเลย หุหุ หนูจะปลาหมในปากหนูไปฟัดให้เละเชียว คอยดูนะ ส่วนโต๋เต๋กะต้องตา และหมาหน้ามึนที่บ้านหนู มีหนูใบข้าวดูแลทุกฝีก้าวค่ะ หุหุ มะต้องห่วง คนแถวบ้านเค้ากลัวหมาในปากหนูมากกว่าน้องหมาหน้ามึนตัวเบ้อเริ่มเทิ่มที่หนูจูงอยู่เยอะค่ะ คิกๆๆ พี่ปอนปอนจะไปงานสัปดาห์หนังสือวันไหนบ้างอะคะ หนูจะได้ไปขอลายเซ็น วันที่ 30 มีนาคมไปอะป่าวคะ   โดย: หนูใบข้าว 25 มีนาคม 2551 0:21:02 น.

ดอกไม้หลายสี ทำให้เกิดความรู้สึกแตกต่างกันไป อย่างมองดอกไม้สีแดง มันรู้สึกร้อนแรงชอบกล หรือมองดอกไม้สีดำ ก็ช่างลึกลับเหลือคณา หรือมองดอกไม้สีม่วง ก็ชวนให้นึกถึงเกย์ตะหงิด ๆ ... อุ้ย!!   โดย: เจ้าชายไร้เงา 25 มีนาคม 2551 14:36:36 น.

ข้าน้อยขอรับไว้ด้วยใจ ในตำแหน่งที่ท่านเจ้าสำนักมอบให้ .. เอิ้ก เอิ้ก คุณ..ข้าพเจ้าก็มีอดีตหนหลังกับดอกไม้เหมือนกัน ตอนเรียนประถมจนถึงมัธยมปลายนั้น แม่ของข้าพเจ้าทำงานเป็นลูกจ้างในร้านขายดอกไม้ แห่งหนึ่งอยู่ในตัวจังหวัด ตอนประถม ข้าพเจ้าก็ชอบไปนั่งดูแม่ทำงานเป็นประจำ เห็นแม่ทั้งจัดดอกไม้เป็นช่อๆ แบบบูเก้ แบบช่อนางงาม (อันนี้ข้าพเจ้าตั้งชื่อให้เอง เพราะเห็นในทีวีเค้าชอบมอบดอกไม้เอียงข้างเวลาถือแบบนี้ให้นางงามกันนัก) จัดเป็นซุ้มงานวิวาห์ ร้อยมาลัยบ่าว-สาว มาลัยกร ทำพานบายศรีสู่ขวัญ พวงหรีด โอ้..จิปาถะ ทั้งร้านก็จะละลานตาไปด้วยดอกไม้นานาชนิด แต่ที่มีติดร้านตลอดเวลาคือ ดอกกุหลาบ ดอกยิปโซสีขาวตัวจ้อย ดอกเบญจมาศสีเหลืองอ๋อย ดอกมัมหลากสี ด้วยว่าฉุกเฉินเรื่องใด ดอกพวกนี้ใช้จัดดอกไม้ได้ทุกงานทั้งมงคลและอมงคล ต่างก็เรียงรายใส่ถังน้ำตั้งโชว์ไว้หน้าร้านดอกไม้บ้าง และหลังร้านบ้างหากในช่วงไหนที่มีงานเข้ามาเยอะ ในร้านแทบจะไม่มีทางเดินเลย ข้าพเจ้าชอบมากเหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้ยังไงยังงั้น เหอ เหอ สุดท้ายเดินโฉบไปมาดีนัก แม่เลยจับสอนให้ร้อยมาลัยซะเลย นัยว่าจะได้ช่วยงานแม่ด้วยได้ ซึ่งถือเป็นวิชาชีพติดตัวมาจนบัดนี้ที่ขัดกับบุคลิกกระโดกกระเดก กะเปิ๊บกะป๊าบ ของข้าพเจ้าเป็นอย่างมาก ตอนมัธยม พอวันวาเลนไทน์ของทุกปีทีไร เพื่อนๆ ที่ห้องเรียนและห้องข้างเคียงที่รู้จักข้าพเจ้าก็มักจะฝากซื้อดอกกุหลาบที่ร้านเป็นประจำเป็นเวลา 6 ปีไม่ได้ขาด (ถ้าปีไหนตรงกับวันหยุด วันถัดไปที่ไปเรียนก็ยังสั่งซื้อดอกไม้เหมือนเดิม) พอเช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปีนะคะ คุณ..มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเลยค่ะ กับการเดินถือดอกกุหลาบเต็มทั้ง 2 มือ ทั้งแบบจัดเป็นช่อ และแบบเหมายกทั้งมัดห่อ สีแดงและชมพูมาเป็นที่ 1 ในการสั่งออเดอร์ บางปีมากจนเพื่อนที่เดินไปโรงเรียนตอนเช้าๆ ด้วยกันต้องช่วยถือ สำหรับข้าพเจ้าแล้วมันมีความสุขตรงที่เรากำลังเดินถือความสุขไปให้ใครอีกหลายคนที่รออยู่ สุขเวลานึกถึงแววตาเป็นประกายของเพื่อนๆ ที่เฝ้ารอดอกกุหลาบด้วยใจจดจ่อ ว่าปีนี้จะสวยสมใจเหมือนทุกปีหรือไม่ สุขที่เวลาเพื่อนเรามีมันมาเม้าท์ว่าเอาไปให้คนนั้น คนนี้ที่แอบปลื้ม แค่นั้นเพื่อนข้าพเจ้าก็มีความสุข ไม่จำเป็นต้องรักตอบ แล้วจะไม่ให้ข้าพเจ้าสุขด้วยได้อย่างไร ปัจจุบันแม่ข้าพเจ้าเลิกทำงานร้านดอกไม้แล้ว แต่ทุกครั้งที่ข้าพเจ้ากลับบ้านต่างจังหวัดทีไร ก็ยังเห็นแม่รับออเดอร์เล็กๆ น้อยๆ มาทำ เช่น ร้อยมาลัย มัดดอกตุ้มของพวงอุบะ บางครั้งก็แม่ก็จะซื้อดอกไม้มาจัดไว้มุมนั้นมุมนี้ของบ้าน นัยว่า..ต้อนรับการกลับมาบ้านของลูกสาว บ้านของข้าพเจ้าจึงไม่เคยไร้ร้างซึ่งดอกไม้เลย..สักครั้ง   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.145 25 มีนาคม 2551 20:17:08 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน ปอน ------------------------------------------ แวะมาทักทายค่ะ หลังจากพุงพลุ้ยเพราะอาหารมื้อเที่ยงวันผ่านพ้น ดอกไม้ในใจฉัน บานทุกฤดู สวยงามเสมอ ดอกไม้ในใจฉัน แต้มสีสรร สวยตลอดเวลา ดอกไม้ในในฉัน วันนี้โรย แต่อีกช่อรอผลิในวันพรุ่ง ------------*------------   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 26 มีนาคม 2551 13:02:29 น.

กรุงเทพธุรกิจเล่มไหนเจ้าคะ ป่านนี้จะยังมีให้ดูไหม   โดย: filmgus 26 มีนาคม 2551 20:56:56 น.

เจ้าชายโรแมนติกของฉัน สบายดีหรือไม่.... แม้เวลาผ่านพ้น แต่ในห้วงระลึกไม่เคยจืดจาง ..... อิอิ... แวะมาขออนุญาตนำเพลงศรัทธา ไปลงบล็อกนะคะ //www.oknation.net/blog/natentertain/2008/03/27/entry-1   โดย: คนเลวที่แสนดี IP: 203.144.187.18 27 มีนาคม 2551 8:00:45 น.

ฟังเหมือนเศร้าแต่ดอกไม้ก็บานในหัวใจ   โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 27 มีนาคม 2551 10:37:41 น.

สวัสดีครับทุกท่าน หนูใบข้าว สงสาร เห็นใจ สงสัยคนงานจากท่าแร่มาเอง งานสัปดาห์ปีนี้ยังไม่ได้ไป ไม่มีหนังสือออก ก็ไม่รู้จะไปเซ็นอะไร ขนาดหนังสือออก ยังนั่งหาวหวอด ๆเลย อายนักเขียนดาราเปล่า อีกอย่างก็ไม่ค่อยโปร่งใจเลยหมู่นี้ ไปแต่งาน เยี่ยมผู้ป่วย(อาการหนัก) งานศพ(อันนี้เกินอาการที่หมอจะรับไหว) ประมาณนี้ ไม่มีงานแต่งงานเลยหนู ไปแล้วก็เกิดอาการหดหู่ห่อเหี่ยวใจ ได้ปลดปลงอนิจจังสังขาร วันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว ก็ถึงตาเราบ้าง ชีวิตก็เท่านั้น ฆ่าก็ตาย ไม่ฆ่าก็ตาย แต่จะตายอย่างไร เบาหรือหนักแค่ไหน อันนี้เป็นเรื่องแต่ละคน ไปมาสามงานนี้ มะเร็ง ล้วน ๆ หยุด ๆ พูดเรื่องเศร้า ทำงานตุนไว้ดีกว่า หาเช้ากินค่ำกับต้นฉบับอยู่นี่แหละ ทำงานไม่เป็นระบบระเบียบ ตามคอนเซ็บที่วางไว้ เพราะความเร่งรีบ หมดเวลาไปวันๆ กับการเคี่ยวกรำ (เหลาตัวเอง) ไม่อยากอายยามที่ประตูยมโลก ถ้าหมอเกิดถาม ก่อนเปิดบัญชีหนังสุนัขว่า ตอนมีชีวิตอยู่สูเจ้าทำอะไร เป็นชิ้นเป็นอันบ้าง.....คงขอยืมสมุดบัญชีหนังสุนัขเล่มนั้นแหละคลุมหน้า จะอ้อนวอนขอกลับมาเกิด แก้ตัวใหม่ คงไม่ได้นิ ก็คงงุงิ งุงิ เดินเข้าประตูไปแบบพระเอกตายตอนจบ เฮ้อ ..งุงิ งุงิ... เจ้าชายไร้เงา มองหาดอกไม้ไร้สีไว้แล้วกัน ดอกนี้ดอกนั้น.......? คุณบรรณารักษ์ โชคดีนักที่บ้านไม่เคยร้างดอกไม้ ทัดมันไว้ในหัวใจ... มิน่า..อารมณ์ถึงดีตลอด สิ่งแวดล้อมเรานั่นแหละ ที่หล่อหลอมชีวิตจิตใจเรา ทุกวันนี้สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ ไม่เฉพาะในเมืองใหญ่ แต่เป็นพิษไปทั่วทั้งประเทศ คนเชียงใหม่หายใจหายคอไม่ค่อยออก เพราะแอ่งกระทะดอยสุเทพขังคาร์บอนมอนน็อกไซด์ไว้เต็มพิกัด คนชนบทก็เผาป่าจนฟ้ามืดเขามัว ข้านข้าพเจ้าตอนนี้ก็หว่านสารพิษไปทั่วทุ่ง เพื่อเร่งแคนตาลูปหวานและแตงโมแดงฉ่ำ หลังลิ้นจี่วาย ลำใยก็รับช่วง เป็นอย่างนี้ไปทั่วแหละ ยาฆ่าแมลง สารกันบูด ชาวบ้านเขาชินแล้วหละ กับการตายผ่อนส่งกับธกส. สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน เห็นภาพพุงพลุ้ยๆ และเสียงลมทุ่งพัดพลิ้ว ๆ ใบไม้ปลิว ลมกิดกิ๋วปลิวซังหมุนวู่วิ่วที่กลางนา สบายยย..อุรา.. ฟิล์มกัส ใจร้อนจัง เขาทำงานล่วงหน้าจ้ะสมัยนี้ เหอะๆ วาดรูปไว้ ยังไม่ได้เขียนเรื่องที(วาดไว้ทำพรื้อ...) คนเลวที่แสนดี ระลึกถึงกันดีกว่าเหม็นหน้ากัน เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้ เพราะเรายังมีวันเก่า ๆ... เรื่องเศร้าก็คือว่า เข้าไปฟังเพลงศรัทธาในเนชั่นไม่ได้ ไม่รู้เป็นไง ขนาดจดไว้เลยนะ ลงทะเบียนถูกต้อง คลิกเข้า พวกก็เฉดหัวออกมาทุกครั้ง อ่อนใจ เพื่อน ๆที่นั่นรับรู้ไว้ด้วย ผมแวะไปเยี่ยมจนระอา ตะวันออกไม่แพ้ กับสาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น บ้านใกล้เรือนเคียง โผล่มาพร้อมกันเสมอ กระทั่งเรื่องราวในบล็อก คนหนึ่งวาดรูป คนหนึ่งเขียนเรื่อง น่าชื่นชม (เอ๊ะ เขียน ๆ ชักมึน จำผิดรึเปล้า.) หนังสือ มือทำ ใช่ไหม... . .   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 27 มีนาคม 2551 13:00:41 น.

งุงิ...งุงิ พี่ปอนปอนมะอาว อย่าเศร้าค่ะ อย่าทำให้หนูคิดถึงแดน-ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร ผู้ชายที่ไม่ถูกรักคนนั้น ความตายอยู่ใกล้เรามากค่ะพี่ปอน สามสี่ปีมานี้ที่หนูมีโรงพยาบาลเป็นบ้านหลังที่สอง มีโอกาสได้เห็นทั้งคนที่พยายามต่อสู้กับความตาย และคนที่พยายามกระโจนเข้าใส่ความตาย ทำให้ได้"เห็น"อะไรมากขึ้นค่ะ พอพอ มะพูดเรื่องนี้แระ จะบอกว่าเมื่อวานนี้หนูไปกินข้าวและนั่งเม้าท์กะเพื่อนคนนึงมา คบกันมาตั้งแต่สมัยประถมค่ะ คุยไปคุยมาวกมาเม้าท์ถึงพี่ปอนปอนเฉยเลย งุงิ...งุงื เพื่อนหนูฝากแนะนำตัวสั้นๆว่า มันเป็นลูกน้องของพี่ตุ๊ค่ะ มันบอกว่าพี่ปอนปอนสนิทกะพี่ตุ๊ แต่หนูมะรู้จักพี่ตุ๊อะนะคะ ^__^ งุงิ...งุงิ หนูใบข้าวมีวิธีแก้ไขโรคไข้หวัดแมวแล้วค่ะ นั่นคือการพาน้อง "แอ๊บแบ๊ว" เข้ามาอยู่ในบ้าน น้องแอ๊บแบ๊วทำให้ห้องนอนของหนู กลายเป็น "รังหนู" ของแท้ เพราะแอ๊บแบ๊วเป็นหนูแกสบี้หน้าแบ๊วๆค่ะ ตัวเล็กนิดเดียว แต่สามารถทำให้โต๋เต๋กะต้องตา เป็น "แมวหัวเน่า" ได้ทันตาเห็นเลยค่ะ เอิ๊กซ์ สะจาย...ยยย อยากเป็นแมวเรื่องมากกันดีนัก มันสองตัวเลย นอนตายหน่ายชีวิตกันอยู่ในกรง แบบไม่มีปากมีเสียงเชียวค่ะ สงสัยกลัวเป็นอย่างในข่าว คือโดนเอาไปปล่อยวัด 555   โดย: หนูใบข้าว 27 มีนาคม 2551 17:51:21 น.

ขอบคุณค๊า ที่ชมว่าอารมณ์ดี แต่บางทีดอกไม้ในหัวใจ ก็คอยแต่จะเอาหนามมาทิ่มแทงใจให้เจ็บซ้ำๆ และ ช้ำเลือดช้ำหนองอยู่เนืองๆ นะคะ จนต้องเอาออกมานอกใจ แล้วนั่งมองอยู่ไกลๆ แทน ด้วยว่าเข็ดขยาด หนามตำใจ คนเค้าบอก (ใครก็ไม่รู้ จำไม่ได้) อย่าบอกว่าชีวิตนี้จะไม่รักใครได้อีกแล้ว อย่าบอกว่าไม่มีใครสามารถแทนที่เธอคนนั้นได้หรอก เพราะอีกเดี๋ยวก็จะเจอ.. อะจึ๋ย แล้วคำกล่าวนี้ก็เป็นจริงกันไปหลายคู่ ข้อหาไม่เชื่อ แล้วยังลบหลู่ ข้าพเจ้าเลยหักมุขนี้ด้วยการ ทำเฉยๆ ไม่พูดจะดีกว่า ถือคติ นิ่งเสีย..ก็คานทอง .. ฮา ปล. คุณ..อย่าเศร้ามากนะคะ วันก่อนๆ ข้าพเจ้าอ่านหนังสือพิมพ์ เค้าวิจัยกันออกมาว่าความเศร้า (มากๆ) ทำให้เราเป็นโรคอัล-ไซเมอร์ ข้าพเจ้าก็เลยเลิกเศร้าเลย กลัว .. กลัวว่า ตื่นมาเช้าวันหนึ่งแล้วจำใครไม่ได้เลย คงเหมือนตายทั้งเป็น ทั้งที่ยังหายใจอยู่..เป็นห่วงคุณเสมอค่ะ แล้วนี่คุณทิ้งกระท่อมดิน-ทุ่งดาวมานานแค่ไหนแล้วคะ ป่านฉะนี้ ต้นไม้ ดอกไม้สวยๆ ที่บ้านจะบานให้ใครดูล่ะคะ เดี๋ยวมันน้อยใจ เหี่ยวตายกันหมดน๊า   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.241 27 มีนาคม 2551 19:11:00 น.

สวัสดีครับพี่ปอน อยากได้หนังสือของพี่เรื่อง "บ้านไร่ปลายแคว" ไม่ทราบว่าตอนนี้พอจะหาซื้อได้ที่ไหนครับ แล้วงานสัปห์ดาหนังสือปีนี้พี่จะไปไหมครับ รักและนับถือพี่ปอนมากครับ   โดย: ทิม 26 IP: 124.120.152.211 28 มีนาคม 2551 13:25:29 น.

คุณ...เห็นมั๊ยคะ ว่าแฟนคลับเรียกร้องให้คุณไปงานหนังสือฯ น่ะ ไม่ใจอ่อนบ้างเหรอคะ ใจไม่โปร่งก็เปลี่ยนสถานที่บ้างสิคะ เผื่อใจจะโปร่ง โล่งสบาย ไม่ต้องอายนักเขียนดาราหรอกคะ เค้าต่างหากที่ต้องอายคุณ หนังสือดาราก็แค่กระแสการตลาด ตัวหนังสือของคุณไม่ใช่กระแสการตลาด แต่เป็นความรู้สึกดีๆ ที่อ่านแล้วสัมผัสได้ อยากทำตาม ตกลงไปใช่มั๊ยคะ...เอิ้ก เอิ้ก   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.100 28 มีนาคม 2551 17:20:39 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน แวะเยี่ยมเยือนค่ะ:-) ตอนนี้ซากุระที่โตเกียวกำลังบานแฉ่งเต็มต้นให้ยลโฉม ก่อนที่จะร่วงหล่นในอีกไม่กี่วัน "โอ้.. วันเวลาแห่งดอกไม้บานช่างแสนสั้น แค่สายลมเหมันต์กระพริบตา ก็ร่วงลาลงรอน-รอน..." อากาศเริ่มอบอุ่น นกเริ่มบินกลับถิ่นฐาน คนไกลบ้านชักรู้สึกอยากจะกลับถิ่นฐานตะหงิดๆซะแล้ว.. ป.ล.รูปพรมกลีบดอกตาเบบูญ่าสวยจัง   โดย: silly 28 มีนาคม 2551 17:51:38 น.

สวยงามครับ   โดย: wayakon 28 มีนาคม 2551 19:47:28 น.

ใบข้าว ระวังนังโต๋เต๋กะนังต้องตา มันพากันประท้วงรัก งับคุณแอ๊บแบ๊วเข้าให้ หม่ำๆ อะหย่อย คุณบรรณารักษ์ เชียร์ให้ไปงานหนังสือจัง วันที่๒-๓ น่าจะเป็นวันหลัง วันหน้า วันโน้นนนน ขอบคุณนะที่เป็นหน้าม้า คุณค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน นักเขียนเกียจคร้าน คนอ่านก็ลืมนึกถึงเป็นธรรมดา ทิม ลองไปถามคุณชีวี ชีวาที่บูธนายอินทร์นะครับ ว่ามีไหม ถ้าไม่มี ก็ถามต่อว่า ทำไมไม่พิมพ์หนังสือดี ๆอย่างนี้ซ้ำ ฮ่า ๆ เล่มนี้บางๆนะ ว่าแล้วเราก็ยังทำต้นฉบับเล่มใหม่ไม่เสร็จสักที บ้านไร่ปลายแคว แล้วก็มาถึง กระท่อมดิน-ทุ่งดาว sillyสวีดัดเช่นกัน ฟังน้ำเสียงเราคุ้น ๆกันนะ พูดว่าซากุระบาน แสดงว่าอยู่แดนซากุระ เซซามิ จัง อิจฉาๆ อย่าลืมไปดูเผื่อ บ้านเรา พญาเสือโคร่งบานบนดอยแม่สลอง ดอกมันไม่สวยเท่าซากุระ ถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วยได้ไหม นิ ไม่ทันได้หนิดหนม ใช้งานซะแล้วววว wayakon ยินดีครับ ลมอะไรหอบคุณมา ผมชอบเรื่องทะเลอันแสนเปลี่ยวเหงาของคุณมาก มันอวลกลิ่นไอแปลกหน้าจากดวงดาวสีน้ำเงินใบนี้   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 28 มีนาคม 2551 22:09:24 น.

this is my good thing that I can have chance to hear from you. nothing to say for your feeling , it is beautiful mind   โดย: Kate IP: 203.113.115.115 28 มีนาคม 2551 22:31:36 น.

สวัสดีเจ้า.. ปี้อ้ายปอน ---------------------- ไม่ค่อยได้แวะมาคอมเม้นท์ เพราะอ่านไม่ถ่องแท้ กลัวจะผิดพลาด ครั้นจะวางแต่ ยิ้มมมมมมมมมม.. ก็เกรงใจ นาน น๊าน แวะมาวางที แบบนี้ จะได้ไม่ถูก..."เบ๊อะกะโหลก" เพราะข้อหาหมั่นไส้ ด้วยความเคารพค่า สีน้ำฟ้า ปล. แอบถาม ทั้งพี่ปอนและคุณใบข้าว ตกลง งานอินดี้ประกาศใหม่หรือยังนะคะ   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.70.48 29 มีนาคม 2551 12:06:07 น.

ดีค่ะ- พี่ปอนด์ทำอะไร คนรออ่าน รอชมก็เห็นว่าดีเสมอล่ะค่ะ รักษาตัวนะคะ สงสารคนเค้ารักเค้าห่วงและเฝ้าติดตามผลงานอยู่นะคะ   โดย: วันวิสา IP: 83.186.177.232 29 มีนาคม 2551 18:30:24 น.

โดย: filmgus 30 มีนาคม 2551 11:52:51 น.

พี่ปอนคะ ภาพบนสุด ดอกสีชมพูทีู่เกลื่อนโคนต้นนั้นคือ ชมพูพันธ์ทิพย์ใช่ไหมคะ นั่นน่ะภาพโปรดของหนูเลยค่ะ และเป็นที่มาของชื่อหนูแหละ ในกรุงเทพฯมีต้นชมพูพันธ์ทิพย์ไม่น้อย ปลายมกราจนจบกุมภาของทุกปี กรุงเทพฯจะสวยแสนหวานเพราะ ภาพแบบนี้ล่ะค่ะ... วันนี้ได้อ่านงานเขียน(พร้อมยลภาพวาดสีน้ำ)ของพี่ปอนในกรุงเทพธุรกิจ เรื่องทะเล......... แหะ แหะ จำได้ไม่ครบอีกแล้ว ชอบที่พี่ปอนให้ข้อคิดว่า ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ต้องแบกอะไรให้รกรุงรังและหนักเปล่าๆ วางลงเถอะโยมมมมม.....ประมาณนั้น กรุงเทพร้อนตับสุก(ยิ่งกว่าตับแล่บค่ะ) พี่ปอนอยู่เหนือหรือเปล่าคะ อากาศเป็นอย่างไร แต่ไม่สำคัญใช่ไหมคะ เพราะ ชีวิตเป็นเรื่องง่าย... อยู่ที่ไหนร้อนหนาวก็ช่าง ไม่แบกอยู่แล้ว...   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.66.235 30 มีนาคม 2551 21:01:13 น.

ย่องๆมาตอบคุณน้ำสีฟ้า (ถ้าเม้นท์อันนี้มั่วๆ งง โปรดเข้าใจ ใบข้าวมะได้นอนมาสองวัน เพิ่งกลับมาจากงานสัปดาห์หนังสือ แบบไปแจกลายเซ็นเพียวๆมาค่ะ เหนื่อย ง่วง หิวข้าว) ใบข้าวได้ข่าวแว่วๆมาว่า ปลายเดือนเมษายนค่ะ แต่พอถามหาความแน่นอนไปที่เครือข่ายฯ ไม่มีสัญญาณตอบรับค่ะ หมดปัญญาจริงๆค่ะ คาดว่าอีกวันสองวันจะถึงวันงาน คงมีคำตอบมาให้รับรู้เหมือนทุกๆงานที่ผ่านมาอ่ะค่ะ มีความคืบหน้ายังไง ถ้าใบข้าวรู้ จะนำมาแจ้งให้ทราบนะคะ ^___^ บล็อกสีหวาน แต่ใบข้าวมะหวานนะคะ ทำบล็อกแอ๊บแบ๊วว่างั้น คิกๆๆๆ พี่ปอนปอน พูดเหมือนตาเห็นเชียวค่ะ นังโต๋เต๋เชิดใส่แคนตาลูปของหนูซะคอแทบหัก มันมาหลงรักหัวปักหัวปำน้องแอ๊บแบ๊วของหนู อยากจะเลี้ยงดูไว้ในพุงย้วยๆของมันมั่กมาก โดนตบกะบาลโย้ก้อไม่รู้สึกรู้สา ทำหน้ามึนด้วยค่ะ พี่ติ๊ด...ดดด บอกว่า ถ้าสติดีทำไม่ได้นะเนี่ย "เลี้ยงหนู อยู่ห้องเดียวกะแมว" เอิ๊กซ์   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.38.151 31 มีนาคม 2551 2:46:26 น.

แก้ข่าวๆ .. หนูไม่ใช่หน้าม้าเด้อ หนูเป็นแฟน...คลับ ต่างหาก อิอิ ยังไม่ได้ไปงานสัปดาห์ฯ เหมือนกันแหละคะ กะว่าจะไปวันอังคารนี้ เพราะอุตส่าห์ลางานนายได้ ไปอบรมนักเขียนมือใหม่หัดขับ เอ้ย! เขียน นั่นแหละ (จริงๆ หาเรื่องอู้งาน นานๆ ที หาเรื่องชิ่งได้ เอิ้ก เอิ้ก) ปล.ข้อดีของการอ่านหนังสือพิมพ์ กรุงเทพฯธุรกิจ ฉบับวันอาทิตย์ คือ ต้องแคะขี้ตาตื่นแต่เช้า .. ช้าอด หมดแผงครับท่าน   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.205 31 มีนาคม 2551 9:00:27 น.

ซอมพอบ้านเฮาท่าจะกะลังบาน สีแดง แดงทรมานหัวใจคนหัวใจราน โอ๊ย....ทรมานมากไม่ค่อยไหวแฮะ... ไม่ค่อยจะอดทนกับความทรมานจากรัก...หารักใหม่เลยดีกว่าเรา (อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะป่านฉะนี้ยังหาใหม่ไม่ได้เล้ยเรา)   โดย: ปลายแปรง 31 มีนาคม 2551 10:14:36 น.

สวัสดีkate ขอบคุณในความห่วงใยอาทร สื่สารด้านอื่น เราไม่ถนัด ลืมรหัสเข้ามั่วซั่ว เรื่องของเรื่องก็คือ เข้าไปดูไม่ได้ น่าไหม... สวัสดีสีน้ำฟ้า ไม่มีใครว่าอะไร เราไปที่อื่น ก็แอบอ่านส่วนมาก ไม่อยากโผล่หน้าทักทาย เกรงจะกลายเป็นว่า ไปหาเสียงไงไม่รู้ ทั้งที่จริง ไปหาความรู้ ไม่อยากตกสมัย วางตัวลำบากนะ พอเรามัวมายุ่ง สื่อสารทางนี้ น้องนุ่ง เพื่อนมิตรที่เคยเขียนจดหมายเขียนการ์ด ก็เงียบ ๆไป ก็อยากบอกกันตรงนี้ว่า อย่าน้อยอกน้อยใจเลย บางทีจดหมายก็ไปค้างอยู่บ้าน เราสัญจรรอนใจไปที่อื่น กลับไปที เห็นจดหมาย หนังสือ ล้นตะกร้า อยากร้องไห้ ขอโทษ อย่าโกรธเคืองกันเลยที่ไม่รีบตอบกลับ งานบุ้คอินดี้ เลื่อนไป ไม่มีกำหนด(แน่) อย่างที่ใบข้าวตอบนั่นแหละ เราเองเป็นที่ปรึกษา ประธานจัดงาน แต่ไม่เคยได้รับการปรึกษาอะไร กว่าจะรู้ ก็ต้องแถกไปถามว่า อะไรที่ไหน เมื่อไหร่ ก่อนหน้างานไม่เกินสัปดาห์ทุกที นี่มีงานดนตรีกวีในห้องสมุดอะไรมาขัดตาทัพ ไม่ทราบว่างานอินดี้จะยกเลิกไหม สปอนเซอร์ยังจะสนับสนุนอีกรึเปล่า คนส่งบทกวีประกวด แจ้งถอนมาทางเราหนึ่งราย รอไม่ไหว เอาไปเสนอที่อื่นพิมพ์เลย แล้วที่เราป่าวประกาศไปให้ส่งงานเข้าประกวด คงเสียความรู้สึก... น่าจะมีการแจ้ง ประกาศอย่างเป็นทางการจากเครือข่ายนักเขียนฯ (เจ้าหน้าที่ที่ลงชื่อกันให้เพียบนั้น ทำอะไรกันอยู่หนอ..) รวมทั้งงานที่สอง ที่บอกว่าจะมีเสาร์เว้นเสาร์ ไม่เห็นมีการประชาสัมพันธ์งานต่อทางสื่อต่าง ๆ ในเว็บของเครือข่าย ก็ไม่เคลื่อนไหวอะไร เขียนทีเดียวจบ เอ้า..พณฯท่านเรืองกิตต์ทราบแล้วเปลี่ยน ชาวบ้านเขาร้องเรียนมา ไอ้กระพ้มก็จนด้วยเกล้า.. วันวิสา สวัสดีจ้ะ กลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ ขนมตรุษจีนของหนู เก็บไว้รำลึกถึงน้ำใจคนให้ เชื่อไหม จนราขึ้น แง แง.... (เก็บเป็นความลับข้ามปีมาเชียว ไม่น่าเผลอบอกเล้ย...งอนแหง ๆ) แต่พี่ยังเก็บกล่องน่ารักไว้ไม่ทิ้งขว้าง ไหน ๆก็สารภาพแล้ว สารภาพเสียให้หมด ใจจริงจะเอาไปฝากแม่ เพราะเห็นแกชอบ คนแก่จะกินกับน้ำชากาแฟ แต่จังหวะไม่ได้สักที ....จนแล้วจนรอด.. ขอบคุณที่เป็นห่วง ถ้าโทรมาก็ต้องขอโทษ ไม่ใช่ไม่ยอมรับสายแต่โทรศัพท์เก่าหายจ้อยแล้วจ้า.. ฟิล์มกัส หน้าแบบนั้นเรียกว่าหน้าอะไร หน้าม้าหรือเปล่า สวัสดีตะเบบูญ่า แน่นอน ดอกไม้ฤดูร้อนของหนูล่ะ แต่พี่ชอบเรียกเป็นสระอา ตาเบบูญ่า พูดเรื่องนี้ เพิ่งเจอะไฟล์ดอกไม้ของตัวเอง เจอะตาเบฯสวยมั่ก ๆ อ้าวนี่เราถ่ายไว้ตอนไหน ลืมไปได้ไงไม่รู้ พี่ว่าต่างจังหวัด ดอกไม้จะดูดีกว่าในกรุงนะ คงเป็นเพราะฉากหลัง ในกรุงฉากมันไม่น่าดูเท่าไหร่ ถ้าไม่ไปสวนสาธารณะ สายไฟฟ้าเอย ป้ายโฆษณาเอย ถุงพลาสติคเอย ขอบคุณนะที่ตามอ่าน อายนะที่จำได้ บางทีก็รีบ ๆ รู้แล้วใจหายทุกครั้ง งานเขียนนี่ต้องการการทุ่มเทแรงกายแรงใจเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะคอลัมน์เล็ก จิปาถะแค่ไหน ก็ต้องการความรับผิดชอบสูง-ว่าไหม พอบทต้องรีบร้อนทีไรก็-ไร้สุขเลยในการเขียน เราเป็นคนไม่มีวินัย และความมั่นคงในอารมณ์ ถ้าสังเกตจะพบว่าเบี่ยงลงข้างทางออกบ่อย จะแก้ไขปรับปรุงจ้ะ ขอบคุณที่แจ้งใจมา เพราะถ้าไม่มีปฏิกิริยา คนเขียนมักเหลิงตัวเอง ดีจ้ะ มีแฟนประจำที่รักกันจริงก็ดีตรงนี้แหละ ได้ดูแลความรู้สึกและถนอมน้ำใจกัน นับวันตอนนี้ บทบาทของนักเขียน และงานเขียนในนิตยสารน้อยลง ๆ ทุกที บางที่บางแห่งเขาไม่ต้องการงานเขียนเป็นชิ้นเป็นอันเป็นสาระอะไร เขามีกองบ.ก.ทำเองทั้งเล่มได้ เขาเขียนได้ตรงคอนเซ็บหนังสือ ตรงใจสปอนเซอร์ จะซ่อนโฆษณาแฝง -ตรง ไว้ตรงไหนก็ได้ หนังสือปัจจุบันเขาไม่แคร์นักเขียนหรอก เขาแคร์โฆษณา จวนจะหมดยุคเต็มทีแล้วที่นิตยสารจะเป็นที่เกิด ที่สร้างนักเขียนเหมือนสมัยก่อน ๆ นักเขียนคงต้องหาสนามใหม่ ๆ สื่อสาร เช่นบล๋อก ไฮไฟ เวบไซต์ของตัวเอง และ.... ต้องตื่นแต่เช้ามืดไปหาซื้อกรุงเทพฯธุรกิจ เช่นที่หนูบรรณารักษ์พูดนั่นแหละ ถูกต้อง เพราะวางเล่มสองเล่ม บางจุดที่เจริญๆ ร้านใหญ่ ๆ ต่างจังหวัด อำเภอเล็กน้อยอย่าไปหาให้ยาก ดีเหมือนกัน หนูได้หัดตื่นเช้า ฉบับวันนอาทิตย์เขาขายดีพิเศษ เพาะมีหน้า-หุ้นไงจ๊ะ (คนเล่นหุ้นต่างจากคนเล่นหวยตรงไหน..) ปลายแปรง พูดยังกะว่าจะหนีแฟนไปไหน อยู่ที่บ้านปลายฟ้า(รั่ว)หรือ บ้านแม่ปืม(ปลื้ม) กลางเดือนนี้ไปเก็บดอกซอมพอใส่สลุง ไหว้พระเจดีย์ทรายที่เวียงเหนือหรือเปล่า   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.245.121 31 มีนาคม 2551 12:15:58 น.

ชอบทุกดอกเลยค่ะ ที่ชอบมาก คือ ดอกที่ร่วงเกลื่อนพื้น จนกลายเป็นพรมดอกไม้นั่นแหละ   โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 31 มีนาคม 2551 14:00:25 น.

พักนี้แวะเข้ามาเยี่ยมบ่อย พี่ปอน... เมื่อไหร่จะมีหนังสือเล่มใหม่ให้ได้อ่านบ้างละครับ หรือว่าหมดไฟฝันแล้วเอ่ย ... ผมชอบหนังสือของพี่ที่ฉาก บรรยากาศ และความฟุ้งฝันของตัวละครที่เป็นศิลปินของพี่ครับ รู้จักพี่ครั้งแรกนับแต่อ่าน "นกสีฟ้า" มาถึงวันนี้ก็เนิ่นนานหลายปีผ่านแล้วครับ รักและนับถือครับ   โดย: ทิม26 (secret garden ) 31 มีนาคม 2551 14:55:12 น.

(คนเล่นหุ้นต่างจากคนเล่นหวยตรงไหน..) ต่างกันตรงที่.. เลขหุ้น เล่นแล้ว รวย เลขหวย เล่นแล้ว จน .. เอิ้ก เอิ้ก พูดถึง Hi5 แล้วเจ็บใจอ้าย โดนบล็อก ไม่ได้เล่นเลย เค้า(ผู้ยิ่งใหญ่) อ้างว่าทำให้ Server ขององค์กรช้า เลยขอบล็อคเฉพาะเวลาทำงาน (ไม่จริง นอกเวลาทำงานก็บล็อค) ไม่เล่นก็ด้ายยยยยยย กลับไปนอนฟังเพลงลูกทุ่ง ให้ยุ่งหัวใจเล่นดีฝ่า ปล. ข้อดีข้อที่ 2 ในการตื่นเช้าเพื่อซื้อ กรุงเทพธุรกิจฯ คือ ได้ตักบาตรพระ ก็ดีเหมือนกันช่วงนี้ มารบ่มีบารมีบ่เกิด ยิ่งเยอะๆ อยู่ด้วย   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.100 31 มีนาคม 2551 18:27:37 น.

ของฝากสดสดร้อนร้อนจากแดนซากุระ เซซามิ จัง   โดย: silly 31 มีนาคม 2551 19:58:20 น.

พี่อ้ายปอน..กับหนูใบข้าว ขอบคุณสำหรับข่าวคราวค่ะ.. อืม กลัวใจน่ะค่ะ แจมรับทำหนังสือทำมือให้น้อง.. นักเขียนใหม่ซะด้วย เขาตั้งใจมากกับงานอินดี้ฯ เพราะแจมก็ไปบอกเล่าถึงความรู้สึกดีๆ ที่ได้รับจากงานปีที่แล้ว.. กลัวเขาจะห่อเหี่ยวน่ะค่ะ หากหนังสือนั้นจะส่งเข้างานสัปดาห์ฯ ก็ทำจำนวน 100 เล่มเอง ไม่รู้จะไปฝากใคร ช่วงนี้แจมก็ไม่สามารถเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ด้วยติดงานทางนี้ ฉะนั้นก็รองานเดียว .. งานอินดี้ แม้ไม่ได้ประกวด แต่ก็อยากให้เขาได้เห็นบรรยากาศ น้ำใจ คนวรรณกรรม ที่เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นน่ะค่ะ งานอินดี้ฯ แจมเคยไปร่วมปีเดียว ก็ปีที่แล้วนั่นแหละ ชอบใจรูปแบบของงานที่สุดค่ะ.. พักนี้แจมอยู่บล็อกโอเคนะคะ พี่ปอน..   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.70.186 31 มีนาคม 2551 23:12:26 น.

สวัสดีชมจันทร์ ดอกบานแล้วร่วง บอกสัจธรรมแก่เรา สวัสดีบรรณารักษ์ Hi 5 นี่เป็นเทคโนโลยีที่สยึมกึยย์มั่ก ๆ เป็นโฉมหน้าของยุคสมัยอันเปลี่ยวเหงา และการแสวงหาอัตตลักษณ์ของผู้คนในโลกทุนนิยมที่กลวงเปล่า ขณะเขียนนี้หน้าหฟนังสือพิมพ์มีข่าวโฉ่อีกแล้ว ต้องระมัดระวังให้ดี มีดีมากก็มีโทษมากได้ แค่ตามมันไป เอาแต่ด้านดีมาใช้ให้เป็นประโยชน์กับชีวิตเรา แต่อย่าหลง อันนี้ขึ้นกับจริตใครมัน สำหรับเรา ไม่ถูกจริตนัก อย่างที่บอก มันเหวอๆ สยิมกึยย์ไงไม่รู้ อะไรวะ มาจัดการเสนอหน้า จะให้คนนั้นไปเป็นเพื่อนกับคนนี้ ทำยังกะคน มันจะเป็นเพื่อนกันได้ ง่าย ๆงั้นแหละ ยิ่งไม่เห็นหน้าเห็นตา คุยกันยิ่งไม่น่าจะคบด้วย คือวิธีมันเหมือนแชร์ลูกโซ่ หรือจดหมายใครไม่เชื่อ จะโดนหักคอ อะไรทำนองนั้น ไม่เอาล่ะไม่วิจารณ์ เอาเป็นว่าใครอยากมีเพื่อนทั่วโลกไม่เลือกหน้าก็เชิญตามสบาย ข้าพเจ้าขอบาย... silly น่ารักมั่ก ๆ ขอบคุณจ้า ดอกซากุระสวยยยยยยยยย คิดถึงข้างหลังภาพของศรีบูรพา ฉากพบกันที่มิตาเกะนั้นงดงามนัก (เอ๊ะเกี่ยวกันตรงไหนหว่า) ครับสีน้ำฟ้า ผมก็ตกอยู่ในภาวะเดียวกัน ไปยุแหย่ให้น้องนุ่งเพื่อนมิตร เขียน ทำหนังสือส่งเข้าประกวด ก็ร้องเพลงรอ ฉันรอด้วยใจวิงวอน... ขอบังอร เมตตารับฝากใจ.... หนูไปอยู่โอเค พี่ไม่โอเค เพราะพี่เข้าไม่ได้   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.165.103 1 เมษายน 2551 20:44:46 น.

เหอ เหอ บรรยายซะเห็นภาพ ความจริงที่ข้าพเจ้าเล่น Hi5 นั้น ด้วยว่า ความอยากรู้ตัวเดียว อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง เล่นยังไง หน้าตาเป็นยังไง ออกแนว... รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม น่ะคะ แล้วคนที่คุยด้วยใน Hi5 นั้น ก็มีแต่เพื่อนๆ พี่ ๆ ในที่ทำงานทั้งนั้นเลย ไม่คุยกับคนนอกที่โผล่หน้าเข้ามาอยากเป็นเพื่อนเลยสักคน เพราะกลัวที่สุดก็คนไม่เคยเห็นหน้าค่าตานี่แหละ ไม่รู้ใจเค้าเป็นยังไง กลัวขึ้นหน้าหนึ่ง เอิ้ก เอิ้ก ยกเว้นคนนอกคนเดียวที่คุยด้วย นู๋ใบตอง ลูกสาวคุณกวีไงคะ Hi5 น้องเค้าน่ารักมากๆ เลย แต่ด้านดีที่ไม่คิดว่าจะได้รับจาก hi5 คือ ได้เจอเพื่อนที่พลัดพรากจากไปเป็นสิบกว่าปีเป็นฝูงเลยค่ะ ตั้งแต่ตอนประถม ม.ต้น ม.ปลาย ขาดการติดต่อ แล้วไม่คิดว่าชาตินี้จะได้เจอพวกเค้าอีกแล้ว แต่ละคนสวยๆ ทั้งนั้น บางคนก็ไปเป็นแอร์โฮสเตส, ทำงานบริษัททัวร์ต่างประเทศ, เรียนโท, แต่งงาน, มีลูกแล้ว 2 คน (อันหลังเนี่ยสะเทือนใจสุด) และที่สำคัญ พวกเค้าอยู่ที่กรุงเทพฯ ทั้งนั้นเลยคะ โอ้..วันหนึ่งข้าพเจ้าอาจเคยเดินสวนทางกับพวกเค้ามาแล้วก็เป็นได้   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.80 2 เมษายน 2551 10:44:50 น.

อาปอนขา... มา..ธุ..ค่ะ ช่วงนี้ นกหัวฟูเพราะงานมากมาย มนุษยืเงินเดืนก้องี้นะคะอา มาสวัสดีอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อบแว๊บมาอ่านค่ะ   โดย: Nok_Noah 2 เมษายน 2551 11:01:33 น.

มาทักทายนะคะ ว่าง ๆ ไปอ่านนิยายที่บล็อก บ้างนะคะ ที่ดินผืนนั้นตอนหนึ่ง https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=16-03-2008&group=7&gblog=1   โดย: tiki_ทิกิ 3 เมษายน 2551 1:29:39 น.

เทศกาล นักเขียน กวี ดนตรี ศิลปะ กับห้องสมุด วันเสาร์ที่ 5 เมษายน 2551 ณ ห้องสมุดเพื่อการเรียนรู้ สวนลุมพินี 10.00 น. เริ่มกิจกรรมสร้างสรรค์ศิลปะ-สมุดบันทึกทำมือ โซนภาพยนตร์ 11.00 น. ฉายภาพยนตร์ที่สร้างสรรค์จากหนังสือ (วรรณกรรมบนแผ่นฟิล์ม) Animal Farm (กองทัพ 4 ขาท้าชนคน) 13.00 น. ฉายภาพยนตร์ที่สร้างสรรค์จากหนังสือ (วรรณกรรมเยาวชนบนแผ่นฟิล์ม) Bridge to Terabithia (ทีราบิเตีย สะพานมหัศจรรย์) 15.00 น. สนทนา "แรงดาลใจในการสร้างสรรค์บทกวี-บทเพลง" กับ พจนาถ พจนาพิทักษ์ 16.00 น. ฉายภาพยนตร์ที่สร้างสรรค์จากหนังสือ (วรรณกรรมเยาวชนบนแผ่นฟิล์ม) A Series of Unfortunate Events (อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย) เวทีกิจกรรม 17.00 น. Heart of poetry กวีอยู่ที่ใจ บรรเลง ขับขาน ลำนำกวี ดนตรีอะคูสติก เอก พจนาถ, เปียโน The Sis   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.61 3 เมษายน 2551 12:50:24 น.

งานมหกรรมหนังสือทำมือ จัดในวันที่ 25-27 เมษายน เตรียมตัวกันให้พร้อมนะคะ คราวนี้เป็นหนังสือทำมือหน้าร้อน ศุกร์ที่ 25 เสาร์ที่ 26 อาทิตย์ที่ 27 เมษายนนี้ ผู้ที่ต้องการนำหนังสือทำมือมาขาย (แบบปูผ้าขาย) เชิญมาได้เลย มากันเยอะๆ ไม่ต้องจองพื้นที่ค่ะ แต่สำหรับสำนักพิมพ์ และองค์กร ต้องรบกวนจองพื้นที่นะคะ เพราะมีบู๊ทจำกัดมาก แจ้งความจำนงพื้นที่บู๊ท (เต๊นท์) เฉพาะสำนักพิมพ์ และในนามสถาบันการศึกษา มาที่เฉพาะอีเมล combangweb@yahoo.com เท่านั้น กรุณารีบขอนะคะ และจะแจ้งรายชื่อบู๊ทผู้ร่วมงานให้ทราบในวันที่ 20 เมษายน 2551 ที่มา: //thaiwriternetwork.com   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.61 3 เมษายน 2551 13:15:14 น.

งามครับงามน่ออ้าย... ตอนนี้ผมแวะมานั่งทำงานที่บ้านสวนบนเนินเขา เชียงดาวแล้วเน้อ... เกือบลืมบอกไปว่า...วันที่ 12 เมษาฯ นี้ ทางเหนือจะขึ้นไปดำหัวปี๋ใหม่เมือง อาปุ๊ รงค์ วงษ์สวรรค์ ณ สวนทูนอิน กันเน้อครับ   โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.183.168 4 เมษายน 2551 23:34:23 น.

หลังๆมา บ่ได้แวะมาหาอ้ายปอนเลย อ้ายสบายดีเนาะเจ้า น้องมัวแต่ไปช่วยครูทำงานที่ โรงเรียนเจ้าอ้าย เป๋นอาสาสมัคร ต๋อนนี้ลูกๆเขาก่ เข้าเรียนแล้ว แม่ก่บ่ได้ทำงานนอกบ้าน เพราะยังต้องดูแล ลูกบ่าวคนเก้าที่ทำงานอยู่บ้าน เช้ามา ส่งลูกเสร็จก่เลยแวะช่วยครูทำงานเหียเลย ดีกว่าปล่อยหื้อความรู้ความสามารถสูญไปอย่างไร้ค่า ความสุขมันก่เกิดกับใจ๋เฮาเนาะอ้าย เพราะมันเริ่มจะรู้สึก ว่า บางช่วงของวัน มันว่างปล่าวอย่างใดฮุ หื้อความรู้ หื้อแรงงานฟรี ยังต้องกรอกแบบฟอร์ม แล้วยังต้องเอาใบปลอดวัณโรคไปโชว์แหมต่างหาก ถามมันว่า เป๋นหยังไอต้องกรอกแบบฟอร์มในเมื่อตังไอ ก่บ่ได้เลาะ มันว่า เป๋นระเบียบค่ะ ทางเขตเปิ้นอยากฮู้ว่า มีคนในชุมชนมาช่วยโรงเรียนมากแค่ไหน เป๋นบ้านเฮาก่คงบ่ยุ่งยากขนาดนี้หรอกเนาะอ้าย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.46 6 เมษายน 2551 5:53:45 น.

ภาพสวยจังเลยค่ะพี่ปอน ปอน ปอน ย๊าฮู๊ววววว สวัสดีค่ะ ไม่ได้แวะเข้ามาเว็บพี่ปอนซะหลายเพลา แต่ยังโชคดีที่ได้เจอพี่ปอนในหลายงาน ตั้งกะงานค่ายวรรณกรรม เมื่อ 19-20 มกราคม งานเทศกาลนักเขียน-กวีฯ ล่าสุดก็งานของนิทรรศการคุณแม่พี่ไวท์-ศักดิ์สิริ มีสมสืบ น่าเสียดายที่นู๋ไม่ได้เอากล้องไป (เพราะก่อนหน้านั้นนู๋ไปถ่ายงานอื่นมา เลยยังไม่ได้ชาร์ตแบต แล้ววันนั้นได้รับคำชวนกะทันหันด้วยค่ะ) ไม่งั้นจะฉายภาพกะหนุ่มๆ สาหน่อย โดยเฉพาะพี่ปอน หนุ่มหล่อเฟี้ยวตลอดกาล....ฮี่ๆๆ อยากเข้ามาขอบคุณพี่ปอนด้วยค่ะ ที่ชมเรื่องสั้นของนู๋ที่ตีพิมพ์ในจุดประกายวรรณกรรม นั่นทำให้นู๋ได้แรง+กำลังใจอยากเขียนงานแนวอีโรติกขึ้นอีกมากโข หลังทิ้งร้างไปนาน เพราะโดนกระแสคลื่นลมบ้าหมูจากนักวิจารณ์หน้าหมู จนเสียศูนย์ไปพักนึง....คริคริ พี่ปอนคะ ทำไมนู๋รู้สึกชอบภาพกลีบดอกไม้ที่มันร่วงอยู่ใต้ต้น หรือริมฟุตปาธมากกว่าดอกที่มันอยู่บนต้นก็ไม่รู้ นู๋เป็นอะไรไปรึปล่าวคะเนี่ย??? สงสัยต้องพบจิตแพทย์สาแระ ใกล้สงกรานต์แล้ว สวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้านะคะ เพราะนู๋อาจเดินสายในช่วงนั้น ขอให้พี่ปอน ปอน...ของน้องๆ แข็งแรง+สมบูรณ์ทั้งกาย-ใจนะคะ   โดย: นู๋ติ๊ด kidsin (tidds ) 7 เมษายน 2551 2:59:57 น.

สวัสดีครับอ้ายปอน ทองกวาวผมเก็บฮูปบ่าทันครับ ใคร่ได้เป๋นต้น แต่เก็บฮูปมาได้บ่ากี่ดอก ความงามของเธอบ่เกยกอยท่าคนเลยครับ ปีนี้เก็บดอกชมพูพันธุ์ทิพ แล้วก่ดอกคูณ อินทนิลน้ำจากสองข้างทางครับ แต่ทั้ง 3 ต้น ก่ได้ในวันตี้ฟ้าบ่สวยครับอ้าย บ่ได้เสียดาย เพราะฟ้าบ่งาม ดอกงาม.... ใจ๋ใคร่เก็บความงามซอมพอในคูเมืองนะครับ แต่ยังบ่มีโอกาสเหมาะๆเลยครับอ้าย   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 7 เมษายน 2551 8:20:52 น.

สวัสดีพี่ปอนอีกคน เพิ่งเข้ามาอ่านจนจบ เป็นอีกคนหนึ่งค่ะ ที่ชอบดอกไม้มากๆๆๆ แต่กลับไม่ค่อยจะรู้จักว่าพวกเธอเหล่านั้นชื่ออะไร   โดย: ปณาลี 7 เมษายน 2551 17:22:10 น.

สวัสดีครับทุกท่าน ต้องขอโทษที่ทำให้เสียอารมณ์ ผมไม่ได้อัพบล็อกเลย เพราะช่วงนี้มีงานวาดรูปแข่งเวลา เพื่อไปโอลิมปิคที่เป่ยจิง ไม่ว่ากันนะ เสร็จวันสองวันนี้แหละครับ ขอบคุณบรรณารักษ์มากเลย ที่เข้าไปเอาข้อมูลงานอินดี้มาเสนอ หนูน่าจะไปช่วยงานเครือข่ายนักเขียนนะ เงินเดือนประมาณสามแสนกีบ ฮะฮา ที่นั่นเขารวยมากกก คนเลยไม่มีแรงใจทำงานไง ภูน้องรัก ยินดีที่มาบอก วันนั้นก็อยู่บ้าน คงไปเชียงใหม่ไม่ทันแน่ คงเป็น ๑๙ โน่นแหละ ได้ไป ๒๐-๒๓ อยู่ปาย ๒๔ เข้ากทม งานอินดี้ อี้ๆๆๆๆๆๆ เฮ้อ..อยากไปเชียงดาวอีกต่างหาก แม่น้องนิก สบายดีครับ พุงยื่นออกล้ำหัวแม่เท้าแล้ว (นิดเดียวเอง) ลองปล่อยตัวปล่อยกาย ใจก็ไปลงที่ตาตุ่ม โรคสารพัดจะตามมา เพี้ยง ออกกำลัง ๆๆๆๆๆ(วันก่อนก็ไปบริหารข้อมือที่งานคุณแม่ศักดิ์สิริหมดไปหลายกระป๋อง...) นีแหละคนมันไม่รักดี รักตัวเอง... ได้ยินแม่น้องนิกไปทำงานอุทิศตัว เป็นประโยชน์กับสังคม เอาใจช่วย อยู๋ว่าง ๆ ไขมันขี้ปุ๋มมันจะล้น ดีแล้ว ทำไปเถอะ ทำนั่นทำนี่ มือจะได้ไม่ว่างหยิบนั่นนี่เข้าปาก (ฮะฮา) หนูติ๊ด มาเกี้ยวกันกลางตลาดเลยนะ นักวิจารณ์หน้าหมูที่ว่า เป็นผู้ใด๋หนอ มาว่าหนูต๊ดได้ลงคอ นักเขียนหญิงเปรี้ยว ๆ หาทำยายาก โดยเฉพาะ เปรี้ยว หวาน มัน และเขี้ยว เอ๊ย เค็ม... พี่ก็ต้องไปพบจิตแพทย์ด้วยสิ เพราะชอบดอกไม้ร่วงเหมือนกัน ยิ่งช้ำ ๆ เยิน ๆ ยิ่งชอบ... ดอกไม้แห้งต้องแขวนห้อยหัวเก็บไว้เชยชม มีวันนี้แหละ ที่ซื้อดอกไม้สดๆมาใส่แจกัน (เพราะต้องวาดรูปอ่ะ) สงกรานต์ แล้ว ควรจะดำหัวแฟนมากกว่านะ(หึๆ) แต่อย่างไรก็ขอบคุณที่นึกถึง ขอให้หนูสุขภาพแข็งแรงและหุ่นดีๆจนหนุ่มเหลียวมองตามจนคอเคล็ด.... กะว่าก๋า(กั่น) เพิ่งรู้นะว่านามมีที่มาแบบว่า เกร๋ นึกว่าชื่อเล่นคือก๋า... คิดไปได้ เรื่องรูป อยากเห็นจัง พอนึกว่าจะถ่ายทีไร มันก็มักเลยเวลาทุกครั้ง เป็นอยู่อย่างนี้ปีรแล้วเล่า เออ ซอมพอริมคูเมืองงามเน้อ และที่หน้าโรงเรียนพุทธิโสภณ ไม่ทราบว่าตัดไปรึยัง พูดถึงซอมพอริมปิง เคยแต่งเพลงไว้ สมัย(ยังส์)ละอ่อน กลีบดอกไม้เอย เหลือเพียงแต่นี้ หากสายนทีมิซัดตลิ่ง ดอกไม้แม่ระมิงค์ คงเป็นกว่ายิ่งสิ่งเตือนหัวใจ ลืมไปแล้วนะนี่ โอ๊ยตายแล้วคุณทิม แฟนเก่าแฟนแก่ ผมข้ามคุณไปหลายวัน ลืมจริง ๆ ขอโทษ ว่าจะตอบ ๆ อัลไซเมอร์แล้ว ผมไม่มีงานออกเลย เพราะผมทำงานยังไม่ถูกใจตัวเอง บรรณาธิการเขาก็รออยู่ เลื่อนมาแต่ธันวาคมปีที่แล้ว ผมยังทำต้นฉบับไม่เสร็จ เเกลาไปเกลามา ดินสอก็กุด ผมละอายใจจังครับ สุมไฟซุนฟืนอยู่ เวลาเขียนหนังสือถูกภาพเขียนมันแย่งไปหมด ไม่รู้เป็นไง ทำแล้วก็ติดพัน สุขสงบใจ ทั้งๆที่มันเป็นงานอดิเรก ไม่ใช่งานหลัก นักเขียนควรมีงานออกหใม่ทุกปี ปีละเล่ม สมควรตายครับ( ผมยังไม่ตาย) รักแล้วรอหน่อยนะน้องรักนักอ่านพันธุ์แท้ สวัสดีและยินดีครับปณาลี นามนั้นสำคัญไฉน แม้ไม่เรียกกุหลาบไซร้ก็หอมหวาน ให้ชื่นใจเถอะครับ อย่าชื่นแต่ปลายจมูก   โดย: ปอน ปอน IP: 58.9.157.41 8 เมษายน 2551 0:13:19 น.

กลับมาแล้ว ไปเที่ยวเมืองจันท์มา   โดย: ชมจันทร์ IP: 202.29.77.2 8 เมษายน 2551 8:44:20 น.

ตอนเช้าๆ.. เดินลงจากหอพักเพื่อไปทำงาน ผ่านบ้านหลังหนึ่งที่ตรงปากซอย ร้อยวันพันปี ไม่เคยนึกอยากจะมอง ถ้าหางตาไม่เหลือบไปเห็น พวงระย้าย้อยกิ่งก้านสีเหลือง เบิกเนตร .. มองไปเห็นดอกคูณ บานเหลืองอะร่ามใจจัง เป็นดอกไม้ในฝัน...ในหัวใจ ฝันไว้ถ้ามีพื้นที่จะปลูกให้ได้ เห็นดอกคูณทีไร สะเทือนใจคิดถึงบ้านทุกครั้ง ดอกไม้แห่งความคิดถึง..บ้านจ๋า สงกรานต์นี้ก็จะได้กลับไปเด็ดดอกคูณมาลอยน้ำเล่นสงกรานต์แล้ว ... คุณล่ะคะ เล่นน้ำสงกรานต์ที่ไหนปีนี้ อยากสาดซักคุถัง สาดให้หายหล่อไปเลยดีมั๊ย..อิอิ   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.3 8 เมษายน 2551 14:17:24 น.

แง้ แง้ ลืมถามคุณเลยเห็นไหม หน้าตาหนูเหมาะไปช่วยงานนักเขียนช่ายมายยยค่ะ ฟังดูแล้วน่าสนใจดีนะคะ... แล้วจะสมัครไปช่วยยังไงอ่ะคะ บอกเด็กบ้านนอกด้วยอิ (เห็นแก่เงินเดือนสามแสนกีบ นะเนี่ย อิอิ) อ้าย...ได้วาดรูปไปโอลิมปิคด้วยเหรอ ว้าวๆ อย่างงี้ต้องอัพลงบล็อกให้ดูถ้วนทั่วหน้ากันเลยนะ เอิ้ก เอิ้ก   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.3 8 เมษายน 2551 17:38:20 น.

อาปอนขา.. เพิ่งจะมีเวร่ำเวลาโผลหน้าโผล่ตามาบ้านอาปอน มนุษย์เงินเดือนที่ต้องทำงานแข่งขัน ทั้งกับเวลาและผู้คน อ่าน "ดอกไม้ในฤดูใจของชายพเนจร" แล้วรู้สึกอบอุ่นแทนมวลดอกไม้ในโลกนี้นะคะอา สมกับคำว่า "เจ้าชายโรแมนติค" ของอาเลยค่ะ มนุษย์เงินเดือนผู้ชายไม่ค่อยจะโรแมนติคนะอา อิอิ   โดย: Nok_Noah 9 เมษายน 2551 15:36:25 น.

อะจ๊าก!!! พี่ปอนขร๋า ทำไมถึงรู้ล่ะคะว่าวันนั้นมีหนุ่มๆ มองตามนู๋ติ๊ด (ของพี่ปอน --- เพราะชื่อนี้พี่ปอนตั้งให้ค่ะ) จนคอเคล็ด นู๋อุตส่าห์พยายามหลบหลีกสายตาผู้คนในงานสุดฤทธิ์แล้วนะคะ หามุมหลบได้เป็นหลบ อิๆๆๆ โฮ่ะๆๆๆ ดีใจจัง อายุปูนนู๋นี่ยังมีคนมองอยู่ด้วยหรอคะ งั้นงานหน้าคงต้องแต่งให้สวยกว่านี้สาแระ เผื่อจะมีรถไฟขบวนสุดท้ายมา "ตกราง" รอนู๋บ้างค่ะ....คริคริ พบกันงานอินดี้นะคะพี่ปอน...รักษาสุขภาพและความหล่อไว้นานๆ เด้อค่า   โดย: นู๋ติ๊ดเองค่า (tidds ) 10 เมษายน 2551 1:35:50 น.

ลืมค่ะพี่ปอน ปอน นู๋ว่าจะถามพี่ปอน ปอนว่า.........."นักเขียนหญิงเปรี้ยวๆ นี่เค้าเอาไว้ "ทำยา" กานหรอคะ ว๊า แย่จัง มิน่าล่ะ นู๋ถึงไม่มีแฟนสักที สงสัยคนที่จะมาจีบกลัวว่า เวลาเอาไป "ทำยา" แล้วมันจะเปรี้ยวจนกลืนไม่ลงแน่ๆ เลยค่ะ นู๋คงต้องลดความเปรี้ยวลงบ้างสาแระมั้งค๊า"   โดย: กฤติศิลป์-คนงามประจำอำเภอ (tidds ) 10 เมษายน 2551 2:54:25 น.

หน้าต่างดอกไม้วางอยู่บนโต๊ะ ...................... และอยู่ในหน้าจอคอมพิวเตอร์ ...................... ดีใจจังค่ะ ที่เจอบลอกนี้ ...................... กำลังตามหางานของนักเขียนที่มีชื่อว่าพิบูลศักดิ์ ละครพล อยูเลยค่ะ ...................... โชคดีมากค่ะ ที่ได้เจอมากกว่านั้น ......................   โดย: NAKDERNTANG_cpe 10 เมษายน 2551 22:49:40 น.

อ้าย...น้องกลับบ้านสกลนครก่อนเด้อ สงกรานต์นี้สาดน้ำไป... จะคิดถึงอ้ายไป อิอิ กลับบ้านนานเลย คงไม่ได้มาคุยกับอ้ายหลายวัน แล้วจะเอาเนื้อสวรรค์มาฝากนะ.. เอิ้ก เอิ้ก   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.111 11 เมษายน 2551 13:08:13 น.

โดย: ชมจันทร์ 11 เมษายน 2551 14:06:41 น.

ดอกไม้สวย ถ้อยคำงาม.. ใจคนเหมือน..เหงาๆ   โดย: บอนหวาน 12 เมษายน 2551 0:08:58 น.

สวัสดีปี๋ใหม่เมืองเจ้าอ้ายปอน..ขอให้อ้ายมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขนักๆ มีงานนักๆจ๋นปอบ่มีเวลาว่างบริหารมือเจ้า อ้วนน้อย บ่เป๋นหยังเนาะอ้าย ขอแต่บ่ดีคอเรสเตอรอลสูง ก่แล้วกั๋นเจ้า..ใจ๋มันจะยิ่งหดลงไปล้ำต๋าตุ่ม ถึงอายุจะนักไปน้อย แต่หน้าอ่อนกว่าวัย ก่ใช้ได้ละอ้าย แล้วถ้าเกิดหัวใจ๋มันวาย มันจะเป๋นดีอายเขาหนา อาทิตย์นี้บ่ได้ไปช่วยครูเลยเจ้า เมาตะเฝ้าบ้าน(สามี) แฟนเก่าเปิ้นขอมาพัก..เฮาเป๋นนางเอกอ่ะเนาะอ้าย ใจ๋เป๋นนางเอก แต่ตั๋วน้องเนี่ย เป๋นตั๋วประกอบของเรื่อง คนๆนั้น เปิ้นแย่งต๋ำแหน่งเมียไปชั่วคราว.. ครั้นเฮาจะบอกเธอว่า..ไฟรักระหว่างเธอกับเขา มันมอดดับไปตั้ง 22 ปี๋แล้ว ก่เอ็นดูความรู้สึกเขา เพราะเดาว่า เธอยังโชติช่วงอยู่ในความรู้สึก เอาเนาะอ้ายเนาะ..ความรัก..เป๋นเรื่องแปลก นึกว่า ผ่ละครสั้นในบ้านละกั๋น นักกว่านี้..วงแตกแน่ๆ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.111.249 12 เมษายน 2551 2:04:19 น.

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยค่ะ   โดย: ป้าเเอ๊ด (addsiripun ) 12 เมษายน 2551 3:10:09 น.

สวัสดีวันปีใหม่ค่ะ พี่ปอน ปอน   โดย: filmgus IP: 125.26.114.68 12 เมษายน 2551 10:16:15 น.

สงกรานต์ กราบพี่ปอนผ่านหน้าบล็อกค่ะ ขออนุญาตรดน้ำเย็น ๆ ที่หัวใจห้องล่างซ้าย ก่อนแผ่ซ่านไปหล่อเลี้ยงทุกส่วนของกายและใจ เข้มแข็ง สดชื่น สดใส สรรค์ถ้อยคำงาม ๆ พร่างพรูสู่สายธารวรรณกรรมทุกวี่วันนะคะ   โดย: นกแสงตะวัน 12 เมษายน 2551 16:55:23 น.

แว่มาตั้กปี้อ้ายเจ้า.. จะไปฟั่งเมาแต่หัววันเน้อ..   โดย: สีน้ำฟ้า 12 เมษายน 2551 19:59:47 น.

อาปอนขา... สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ หลานมารดน้ำขอพร..   โดย: Nok_Noah 14 เมษายน 2551 20:34:00 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน ช็อคนิดๆ (หรือไม่นิดหว่า) กำหนดวันหนังสือทำมือออกมาแล้วนะ 25-27 เมษา 2551 เสริชเจอจากเว็บไทยไรเตอร์ดอทเน็ต เอิ่ม ผลการประกวดก็ออกมาแล้ว ดูได้ที่บล็อกแจมนะ แต่อยากบอกว่า... พี่ไว้อาลัยให้แจมได้เลย ตายหยังเขียดเลยพี่.. ตรงกับวันสอบ มสธ. 26-27 เมษา แจ็คพ็อตเป๊ะๆ หึหึ ปีหน้า ฟ้าใหม่ คงได้ปะกั๋นแฮ๋มเน้อปี้อ้ายเน้อ แจม เศร้าจริง   โดย: สีน้ำฟ้า 17 เมษายน 2551 12:54:07 น.

สวัสดีครับทุกท่าน เย็นฉ่ำสงกรานต์ผ่านเลย เพิ่งจะมีเวลาว่างมาทักทายมิตรรักแฟนเพลง ยังไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน จนวันจันทร์บ่ายคล่อยจะเข้าเชียงใหม่ เลยไปปาย และอยู่นั่นตลอด งานอินดี้เห็นทีจะไม่ต้องแจ้นบินโบกไปแล้ว เพราะดูในรายการแล้ว ไม่เห็นมีชื่อเรา ว่าต้องไปทำอะไร เราก็สบาย รอดตัวไป ไม่ต้องรับผิดชอบความรู้สึกใคร แจ้งข่าวมา เพื่อคนที่ต้องการพบเจอ จะไม่ได้ผิดหวัง ต้องขอโทษที่ยังไม่ได้อัพบล็อก สิ้นเดือนนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงโยกย้ายครั้งใหญ่ คงยังไม่มีเวลานิ่งพอที่จะเขียนอะไร ไม่ได้หมายความว่าจะทอดทิ้งบ้านช่องนะจ๊ะ และต้องขอบคุณทุกท่านที่มีน้ำใจอวยพรปีใหม่รดร้ำใจฉ่ำชื่น ขอให้ผลดีกลับคืนสู่ทุกท่าน หลังสงกรานต์ สุขสบายอุรา จนกว่าจะพบกันอีก ไม่นานเกินรัก(จ้า)   โดย: ปอน ปอน IP: 222.123.81.151 18 เมษายน 2551 12:49:43 น.

รอฟังข่าวเน้อ จะเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ขอให้โชคดี บุญรักษาค่ะ   โดย: แม่เกาลัด IP: 202.29.77.2 18 เมษายน 2551 16:05:17 น.

รายงานตัวค่ะ..กลับมาแย้ววว อ้ายคงสบายดีนะเจ้าคะ สัญจรขนาดนี้คงสบายแหละ บอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สิ้นเดือน.. เหอ เหอ กระตุ้นต่อมความอยากรู้ขึ้นมาเชียว รีบๆ เฉลยนะคะ.. เดี๋ยวใจขาด (รัก)   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.214 18 เมษายน 2551 18:14:11 น.

อิจฉาชีวิตคนโสดขนาดเลยอ้าย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.107.236 19 เมษายน 2551 23:54:30 น.

งามค่ะพี่ หอมด้วย   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 21 เมษายน 2551 13:51:14 น.

โดย: ชมจันทร์ 22 เมษายน 2551 8:26:30 น.

สวัสดีครับพี่ปอน อยากโยกย้ายครั้งใหญ่บ้าง รู้สึกว่าช่วงนี้ชีวิตชักจะนิ่งเกินไป   โดย: แค่เพียงรู้สึกสุขใจ 22 เมษายน 2551 20:53:26 น.

ฤดูนี้.. ประดู่อาบกิ่งก้านเหลืองพราว หอมอ่อนโชยชื่นใจ เมเปิลโตสูงขึ้นท่วมหัว(แล้วค่ะพี่ปอน) กิ่งก้านใบรุงรัง หัวใจคนมองแสนเบิกบาน   โดย: นกแสงตะวัน 23 เมษายน 2551 5:07:06 น.

"ถ้าเธอไม่อาจประกอบการงานได้โดยมีความรัก หากเวยความจำใจเบื่อหน่าย เธอก็ควรวางมือ และไปนั่งตามประตูโบสถ์ขอทานท่านผู้ทำงานด้วยความชื่นชมจะดีกว่า" คาริล ยิบราน พี่ปอน...ตอนนี้ผมรู้สึกแบบที่ยิบราลกล่าว สับสน.... แต่จะทำไงได้ครับชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดที่จะไปนั่งขอทานได้นี่   โดย: ทิม IP: 124.120.150.228 23 เมษายน 2551 9:24:23 น.

สวัสดีค่ะ พี่ปอนๆ อ่านเรื่องระเบิดที่โรงแรมในกุลสตรี โชคดีที่พี่แคล้วคลาดรอดปลอดภัยกลับมา ได้กอดแม่ คนเป็นพ่อแม่นี่นะ ลูกจะแก่แค่ไหนก็ยังเห็นเป็นลูก   โดย: filmgus IP: 58.147.17.140 23 เมษายน 2551 10:39:41 น.

สวัสดีทุกท่าน แว่บจากงานกลางดงแดด มาหาแควน ๆ ด้วยความคิดถึง เมื่อคืนพายุเข้าปาย ต้นไม้ที่ปลูกบังสายไฟล้มระเนระนาน ต้นมะพร้าวลงใหม่ น่าสงสารสุด คงต้องร้องหารถยก ไม่อยากบอกว่ามาทำอะไรที่ไหนให้ละเอียด เพราะงานยังไม่พออวด ทำไปตามจังหวะของเจ้าของงานที่ไม่มั่งมีเงิน ฝันเกินไม่ได้ ทำไปทำอยู่แบบเจียม ๆ จะบอกว่าทำระหัดวิดน้ำ(กังหันน่าจะเหมาะกว่า) เสร็จแล้ว ไม่สวยเริ่ด แค่ก็ชอบ ๆ มันบ้าน ๆดี และใช้งานได้จริง ถ้าน้ำปายไหลแรงหน่อย ก็คงจะโมแลนติกขนาด ๆ เฮอ ๆ ตอนนี้กวีมานั่งชี้ช่างไม่ช่างปูนเลาะพื้นห้องอยู่ ถึงขนาดนั้น แต่อย่างไรก็ขอเปลี่ยนใจยืนยัน ให้เขาหาตั๋วบินได้ให้อยู่ วันที่ ๒๕ นี้ ๒๖ ต่างหาก อยากไปดูรักแห่งสยามกลางแปลง ภาคผู้กำกับตัดต่อ แล้วค่อยกลับมาต่องานตกแต่งต๊อกต๋อยที่ปายต่อ ด้วยรักและคิดถึงรอน-รอน   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 23 เมษายน 2551 15:50:22 น.

สวัสดีครับ คุณปอน คุณปอนจะได้มางาน indy book fair ที่สวนสันติหรือเปล่าครับ ปล.เดือนหน้าผมว่าจะไปปลูกป่าที่ดอยเชียงดาว แล้วจะเก็บภาพมาฝากครับ   โดย: ฟ้าดิน 24 เมษายน 2551 5:08:46 น.

ตกลงว่า วันที่ 26 คุณมาใช่มั๊ยคะ ดีใจจัง.. คิดว่าคงจะไม่ได้เจอคุณซะแล้ว ดูจากสื่อ หนังเรื่องนี้ได้รับรางวัลเยอะเลย สารภาพว่ายังไม่เคยดูซักครั้ง .. เพราะข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบเข้าโรงหนังสักเท่าไหร่ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รางวัลเยอะขนาดนั้น แต่บางทีรางวัลก็แค่เป็นเครื่องการันตีให้สังคมยอมรับ ข้าพเจ้าว่า.. ความสุขใจ ความอิ่มเอมใจหลังจากดูหนังทุกเรื่องต่างหาก ที่ตอบโจทย์หัวใจได้ดีที่สุด งานบ้านๆ ของคุณ ถ้าทำเสร็จแล้วอย่าลืม ถ่ายรูปมาอวดชาวบ้านด้วยนะคะ จะรอดูค่ะ บุญรักษานะคะ   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.69 24 เมษายน 2551 9:25:55 น.

ผมอ่านแล้ว สีสันมันติดอยู่ในดวงตา สดใสและฟุ้งฝัน สวยงามครับ   โดย: จิรัด (ji-boon ) 24 เมษายน 2551 9:38:49 น.

สวัสดีค่ะอ้ายปอน แม้เราจะเจอเรื่องร้าย เหนื่อย ถอดใจ แต่เสียงนกน้อยหลังบ้าน ยังไพเราะดุจเดิมใช่ไหมคะ การประสานเสียงสวยหวานของนกเหล่านั้น ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย การผลิบานของดอกไม้ ที่เราถนอมดูแล ก็ไม่ได้ลดความงามลง ยกเว้นเราลืมที่จะแลดูและดูแลมัน เหมือนวันแรกๆ แต่ความงดงามชนิดใดกันที่จะถูกเลือนโดยง่าย โดยเฉพาะมนุษย์ที่เฝ้าเก็บความงามลงสู่กระดาษ และอ้าย ผู้ซึ่งมีความสามารถพิเศษ ที่เก็บความงาม ทั้งโลกมาอยู่ในพื้นที่ของอ้ายได้ ไม่สมควรป่วยด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม ใช่นะบางครั้งเรารู้สึกป่วยใจ และป่วยมากเมื่อครุ่นคิด ถึงนิยามมนุษย์แห่งยุคสมัย และนิยามสถาณการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่ง แค่ชั่วขณะหนึ่ง มันมีพลังงาน ที่ทำให้เราปวดร้าว อ้ายว่าถ้าเป็นมนุษย์ที่ไม่รู้จักเก็บความงดงามใดๆ มาอยู่ในพื้นที่ของเขาเลย เขาเจอเรื่องย่ำแย่ และร้ายๆ เขาจะมีทางออกแบบไหนกันค่ะ มันคงทุรนทุราย ตีบตัน และสภาวะการณ์นั้น อาจเปลี่ยนเขาเป็นอีกคน เพื่อหันหน้าเข้ามาปะทะแบบรุนแรง แบบคนเลือดเข้าตา ไม่ก็ศิโรราบ ไม่เหลือตัวตน วันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ อ้ายยังเขียนภาพคอยเก็บความงาม มาสู่กระดาษ คอยเก็บถ้อยคำมาเป็นบทกวี คอยเก็บเสียงที่คนอื่นไม่ได้ยินมาขับร้องเบาๆ มองลำน้ำปายไหลริน มองช่างตอกตะปู เลาะพื้น อ้ายมองด้วยความงาม เชื่อเช่นนั้นจริงๆ หากเราป่วย ก็ต้องกินยา ยาบางตัวได้มาจากทำนองของเสียงนก ได้มาจาก การเก็บความงดงามมาเติมลงไปในพื้นที่ เพราะชั่วขณะหนึ่งมันอาจพร่องไป หรือเป็นพื้นที่ที่เราเพิ่งพบว่า ยังไม่ได้เก็บความงามมาใส่ ที่ข้าเจ้าเขียนมาซะยาว เพราะว่าเพิ่งจะพ้นผ่านเรื่องร้ายๆ ที่บั่นทอนชีวิตจิตใจติดๆกันยังกะหางว่าวจุฬา เบลอๆบ้าๆ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะครุ่นคิดอะไร ในหัว ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัว ทำให้อะไรยิ่งแย่ไปใหญ่ จนมานั่งฟังเสียงนก ฟังๆๆเสียงนกหลังบ้าน เก็บความงามคืนมา รักษาใจ หายแล้ว รอเจอเรื่องใหม่ ที่จะมา อยากให้อ้ายหายเร็วๆเหมือนกันนา ว่าแต่กล้วยทอดก็เป็นทางออกที่ดีในการรักษา เหมือนกันนะอ้าย ตอนเป็นทารกก็ได้กินกล้วย การเชื่อมโยง ระหว่างจิตใจ ขอ งวันวัย เชื่อมระหว่างกล้วย ด้วยปรารถนาดีนะอ้าย อยากให้อารมณ์ดี   โดย: กวิสรา IP: 61.19.65.29 26 เมษายน 2551 8:30:31 น.

ครับขอบคุณทุกคน ทุกท่านที่ห่วงใย ทุกใจที่อาทร ความอ่อนหวานหายไปจากเราเมื่อไหร่ แสดงว่าเรานั่นเองแหละที่ไม่โต ไม่กว้างใหญ่พอ ขออภัย โลกยังหมุนรอบตัวเองและดวงอาทิตย์ และชีวิตยังหมุนรอบดวงใจ ร้อน เย็น เปลี่ยนเป็นน้ำไฟ หัวใจเรานี่แหละกระทำ แต่งเพลงสอนคนอื่นมาเยอะ ตัวเองไม่ยักจำ สวัสดีทุกท่าน ขอตัวทำงานก่อนนะ สถานการณ์กลับคืนปกติ ปีศาจเหาะหนีไปแล้ว   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 26 เมษายน 2551 10:06:14 น.

สวัสดีค่ะน้าปอน ดอกไม้ฤดูร้อน สีสด แล้วก็สวยงามช่วยลดความร้อนไปได้เยอะเลยค่ะ แต่บทความประกอบภาพอ่านแล้วเศร้าจัง วันนี้แวะมาชวนน้าปอนไปตักบาตรข้าวเหนียวที่บ้านค่า   โดย: oa (rosebay ) 26 เมษายน 2551 21:30:23 น.

ไม่ได้มาบ้านนี้เสียนาน นานมาก ด้วยการงานที่ยุ่งวุ่นเหลือเกิน หวังว่าเจ้าชายของโมก คงสบายดี ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ   โดย: โมกสีเงิน 27 เมษายน 2551 14:21:12 น.

อ่าว คุณปอนไปอินตรรรรรรดี้หรือ ทำไมม่วนไม่เจอล่ะ แง้!   โดย: ม่วนน้อย 27 เมษายน 2551 19:28:47 น.

น้องโอ๋ โรสเบ(บี๋) ไปตักบาตรข้าวเหนียวที่ไหนเหรอ เชียงคาน...... ใช่ปะ... โมกและม่วน ข้าพเจ้ายินดีที่ท่านอวยพรและอยากเจอ ข้าพเจ้าไม่ได้ไปงานอินตระดี้ที่ไหน ข้าพเจ้าไม่อยากไปเสียดื้อ ๆ อย่างนั้นแหละ   โดย: ปอน-ปอน IP: 58.9.161.43 28 เมษายน 2551 0:26:00 น.

คุณ..ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ไป ติดธุระญา-ติ-กา ยังคิดเสียใจและเสียดายว่า...ไม่ได้เจอคุณ แต่พอรู้ว่าคุณไม่ได้มา ก็แอบดีใจนิดหน่อย แต่ก็เสียดายแทนใครหลายคนที่เค้าอยากเจอคุณเน๊อะ .. คุณคงงานยุ่ง.. ยุ่งอย่างไรก็อย่าลืมดูแลตัวเองนะเจ้าคะ ยังติดตามผลงานของคุณสม่ำเสมอ ชอบที่พำนักของหยาดน้ำตาจัง .. บ้านเชิงเขาของคุณดูอบอุ่น ไม่เหงาเหมือนทุกครั้งที่วาดภาพทะเล .. ขอให้ใจคุณก็อบอุ่นกรุ่นรักเหมือนภาพที่คุณวาดแล้วทำให้คุณอ่านมีความสุขนะคะ บุญรักษาค่ะ   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.94 28 เมษายน 2551 9:05:43 น.

พี่ปอนจ๋า ได้กลับบ้านยาวๆซะทีแล้วล่ะค่ะ เฮ้อ...อออ ทรมารตัว และเจ็บจี๊ดๆที่ใจกับคน"บางคน" ไม่น้อยเหมือนกันค่ะ ไม่มีใครดูแลจิตใจเราได้ดี เท่าตัวเราเองแล้วล่ะค่ะ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.46.168 28 เมษายน 2551 21:13:22 น.

ใบข้าว เจ็บไข้ขอให้หายนะ หมอหนุ่มหล่อแค่ไหนก้ไม่ต้องย้อนไปจีบหรอก หนังสือที่ส่งให้ตีกลับไปที่บ้าน จ่าหน้าปณ.ว่าไม่มีคนอยู่บ้าน จะถือไปให้ในงาน ก็ดันติดไว้ในรถที่จอดทิ้งไว้สนามบิน ไว้เจอกันก่อนนะ อีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้   โดย: ปอน-ปอน IP: 58.9.159.218 28 เมษายน 2551 22:55:35 น.

พี่ปอนคะ นู๋ติ๊ดเข้าใจพี่ค่ะ และใครหลายคนต่าง "ถามถึงพี่" และ "คิดถึงพี่" นู๋เองก็ไปงานอินดี้เอาวันสุดท้าย ((ทั้งๆ ที่เคยเป็นสตาร์ฟมาหลายปี)) ภาระ-หน้าที่ที่จำเป็นต้องรับผิดชอบค่ะพี่ปอน นู๋ไม่อยากให้ใครมานินทาลับหลังว่านู๋ทิ้งงาน....และวันนั้น....นู๋ก็ได้ทำมันอย่างดีที่สุดแล้ว ทั้งหน้าที่พิธีกร และถ่ายภาพ ส่วนเวลาที่เหลือต่อจากนี้ นู๋คงจะกลับมามุ่งมั่น ทำงานกราฟฟิค อาชีพที่หล่อเลี้ยงชีวิตนู๋ และนั่งเขียนงานของตัวเอง ((อาชีพที่หล่อเลี้ยงจิตใจ)) เพราะนู๋ได้รับกำลังใจจากพี่ปอนมามากโขเลยค่ะ ((ในงานแม่พี่ไวท์ไงคะ)) ขอบคุณมากๆ ค่ะพี่ปอน / tidds ปล. 1 ฝนฟ้าตกไม่เป็นเวลาเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ปล. 2 นู๋ไปพักใจที่ "เชียงคาน" มา 1 อาทิตย์ค่ะพี่ปอน ริมโขงบรรยากาศดีมาก จนไม่อยากกลับกรุงเทพฯ เลยค่ะ ปล. 3 นู๋ดีใจที่ "ใบข้าว" ได้กลับบ้านสักที หลังจากนอนโรงพยาบาลอยู่นาน....นู๋รัก และเป็นห่วงน้องคนนี้มากค่ะพี่ปอน   โดย: ติ๊ด ตะละลิ๊ดติ๊ดชึ่ง (tidds ) 29 เมษายน 2551 2:53:07 น.

หุหุ มะเช้าได้รับโผสการ์ดแล้วเน้อ...อออ ทั้งของพี่นู๋ติ๊ด...ดดด และของพี่ปอนจ๋าด้วย แหม...ชื่นจาย...ยยย ยังกะได้ตระเวณเล่นสงกรานต์ทั่วประเทศเชียวค่ะ (เก็บกดเล็กน้อย ไม่ได้เล่นน้ำอะ แงๆๆๆ) พี่ปอนจ๋ารู้ทันด้วยว่าหมอประจำตัวของหนูใบข้าวหล่อมั่กมาก แต่น่าเสียดายที่หนนี้เค้าไม่ได้อยู่ward ที่หนูนอน เลยได้เห็นหน้าแค่วันที่เค้ามาอนุญาติกลับบ้านแป๊บ...บบบเดียว เซ็งอย่างแรงเลยค่ะ คิกๆ พี่ติ๊ด...ดดด ตอนนี้หนูเหลือตัวนิดเดียวอย่างที่พี่บอกจริงๆนะคะ ไม่กล้าชั่งน้ำหนักเลย เพราะแค่ใส่กางเกงอยู่บ้านตัวเดิมแล้วมันหลุดได้เนี่ย หนูก้อเซ็งตัวเองแล้วค่ะ แต่แก้มป่องมากๆ ยังกะอมปลาทองไว้ทั้งเล้าเชียว มีแต่คนเห็นแล้วอยากหยิก กระซิกๆ ไปดีกว่า งานเข้า ไปกินข้าว ทำน้ำหนัก งุงิ...งุงิ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.52.35 29 เมษายน 2551 13:20:25 น.

พี่ปอนจ๋า ใบข้าวมีแพลนจะทำสวนดอกไม้ล่ะค่ะ (ได้ที่ทำสวนเพิ่ม เย้ๆๆๆ) ตั้งใจว่าตอนที่ไปบ้านพ่อที่นนท์ จะแวะหาพันธ์ต้นไม้ด้วย จะขับเรือไปน่ะค่ะ ไม่ได้ขับซะนาน ไม่รู้จะมีชนบ้านคนอื่นอีกอะป่าว เอิ๊กซ์.... เอาน่า...เชื่อว่าฟ้าต้องมีเวลาให้เราเจอกันอยู่แล้วล่ะค่ะ   โดย: หนูใบข้าว 29 เมษายน 2551 23:13:38 น.

"ฟ้า....ฟ้าคงส่งมาให้เธอมีใจ บอกกันสักนิดเป็นไร" ......ลัลลัลลา ((เพลงใครหว่า?)) อ่านข้อความใบข้าวแล้ว คิดถึงเพลงที่ "เด่น" ร้องตอนวันเกิดพี่ขึ้นมาซะงั้น หุหุหุ   โดย: tidds 30 เมษายน 2551 15:51:46 น.

แควนๆ นักขนาดเลยน่อ อ้ายปอน ตอนนี้อยู่แถวไหนละนี่... รูปต้นยางสารภีนี้ถ่ายวันก่อน เป๋นไดพ่อง ใช้ได้ก่อ ถ้าบ่ได้ ผมจะแบ่งขายหื้อเน้อ ha ha   โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.183.168 30 เมษายน 2551 19:01:38 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ปอนที่รัก เขาว่ากวีตื่นสาย เพราะมัวหลับไหลอยู่ในจินตนาการตัวเอง ด้วยรักและคิดถึงรอน-รอน   โดย: นกแสงตะวัน 1 พฤษภาคม 2551 6:09:26 น.

ตกแต่ง...ตกแต่งอะไรน้อ เดาๆๆๆๆ ถ้าทำโฮมสเตย์ หรือรีสอร์ท จะแวะไปอุดหนุน ดีใจจังที่มีคนรักเชียงคานอยู่ในนี้ เชียงคาน...บ้านเกิดที่กลับแค่ปีละไม่กี่ครั้ง แม่มาเยี่ยมที่บ้าน เพิ่งกลับเชียงคานเมื่อวานนี้เอง   โดย: ชมจันทร์ 1 พฤษภาคม 2551 9:12:26 น.

วันหนึ่ง.. ฉันเดินฝ่าลมหนาว เดินเข้าไปในทุ่งบัวตองแสนสวย สีเหลืองดูสดใสไปทั้งขุนเขา สายลมพูดคุยกับแสงแดดเสียงดังกรุ่งกริ๋ง.. อ่อนหวาน ผู้คนหลากหลายเบิกบานรื่นรมย์ แล้ว ทำไมนะ .. ฉันจึงรู้สึกว่า... ฉันอยู่คนเดียว...   โดย: ดอกโศก.. IP: 118.174.204.8 1 พฤษภาคม 2551 23:46:16 น.

น้องภู ถ้าจะกรุณาเมล์ขาวดำที่ถ่ายมาหื้อกอย ก็จะยินดี ของอ้ายมันบ่อได้ดังใจ๋ เครื่องไม้เครื่องมือมันปัญญาอ่อน เลือกตี้เด็ดๆมาเน้อ กลางเดือนปะกั๋น นกแสงตะวัน สำนวนน่าโกนหนวด ตื่นสายไม่เท่าไหร่ ไม่ได้นอนนี่สิ จินตนาการ เป็นจินตนาเกิน ชมจันทร์ เป็นร้านกาแฟ ร้านอาหาร แลรีสอร์ทจ้ะ สองอันหลังยังสร้างไม่เสร็จเรียบร้อย ไว้เปิดจะบอกข่าวให้ไปอุดหนุน ว่าจริงๆ อยากไปเชียงคานที่สุด ทุ่งบัวตองของดอกโศก สงสัยจะเป็นทุ่งเดียวในหุบเขาแสงตะวัน และเพลงรักช่อดอกไม้หรือเปล่านะ ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน ประทานอภัย ที่ไม่ได้ตอบถ้วนทั่ว หลายท่านมาเยี่ยมเยียน แบบพยักหน้า มองตาก็รู้ใจ จะรีบอัพแอนด์ดาวน์เร็วไวจ้ะ (เช่นเดียวกับลดพุง อะจึ๋ยยยยย์)   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 3 พฤษภาคม 2551 0:15:42 น.

ม่ายลู้จ้า มั่ยเคยอ่านทั้งหุบเขาแสงตะวันรึเพลงรักช่อดอกไม้เลย แบ่บเป็งคนขี้เกียจเอามั่กๆๆ แม่จะตีตายหลายครั้งแระ...แบ่บอยากเขียน ก็เขียนเรื่อยเปื่อยตามอารมณ์ปัยงั้นแหระ...หาสาระมั่ยค่อยดั้ย...   โดย: ดอกโศก IP: 118.174.110.28 4 พฤษภาคม 2551 10:37:40 น.

โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.148 6 พฤษภาคม 2551 8:40:59 น.

ฝนตกทั่วฟ้า เทวดากลับสวรรค์ คำนึงถึงเสมอ.. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.44 21 พฤษภาคม 2551 8:36:02 น.

แวะมาแอ่วหาอ้ายครับ จากคนขุนตาล   โดย: มหาเสเพล IP: 202.143.129.146 24 พฤษภาคม 2551 11:53:03 น.

แวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะคะพี่ปอน ดูแลสุขภาพนะคะ ปายก่อนละค่ะ   โดย: ครูชนบท IP: 125.26.189.7 18 มิถุนายน 2551 17:07:19 น.

สวัสดีค่ะ เสี้ยวเพิ่งจะรู้ตัวว่า ตัวเองนั้นอยู่ใกล้ๆกับนักเขียนในดวงใจขนาดนี้ เสี้ยวไปขายหนังสือในงานอะบุ๊คแฟร์ที่เซ็นทรัลเวิล์ดมาค่ะ และหนังสือที่อยู่ในความรับผิดชอบของเสี้ยวก็คือ "ข้าคือผู้พเนจรร่อนเร่ของสายธารสีน้ำเงิน" หนังสือเรียงรายมากมาย ผู้คนก็ล้นหลาม แต่เสี้ยวดูออกว่าคนแบบไหนที่จะซื้อหนังสือเล่มนี้ ไม่มีพลาดสักรายค่ะ เสี้ยวเดาถูกหมด มีบางคนที่ไม่เคยอ่านงานของ พิบูลศักดิ์ ละครพล เสี้ยวบอกให้เขาลองซื้อไปอ่านดู เขาอาจจะชอบเหมือนกับที่เสี้ยวชอบ เขาพลิกๆดู แล้วเดินไปจ่ายตังค์ อีกสองวันต่อมาเขากลับมาอีกครั้งเพื่อถามว่า มีหนังสือของ พิบูลศักดิ์ ละครพล อีกไหม เสี้ยวบอกเขาว่าไม่มีแล้ว ตรงนี้มีเล่มเดียว เขาบอกว่าไม่เป็นไร เขาจะลองไปหาดูที่อื่น แล้วเขาก็พูดประโยคเดียวกับที่เสี้ยวเคยแอบบอกพี่สาวตัวเองในใจว่า "ขอบคุณมากนะคะ ที่ทำให้หนูรู้จัก พิบูลศักดิ์ ละครพล" ป.ล.หนังสือของ พิบูลศักดิ์ ละครพล เป็นหนังสือแล่มแรกที่ทำให้หนูอยากลุกขึ้นมาเขียนหนังสือบ้างค่ะ   โดย: gluhp 29 มิถุนายน 2551 16:39:12 น.

ฝนตก.. จิตตก.. ใจตก ไยต้องเศร้าครั้งฝนหล่นจากฟ้า ในเมื่อสายฝนฉ่ำเย็น..ยะเยือกใจขนาดนี้ ที่ที่คุณอยู่เป็นอย่างไรบ้าง ฝนหล่นมากมั๊ย อย่างไรเสีย.. ก็ยังเป็นห่วงเสมอ คิดถึงคุณเสมอ..   โดย: บรรณารักษ์ IP: 58.10.149.85 3 กรกฎาคม 2551 16:30:36 น.

ทักทายนะครับ มีความสุขมากๆ นะครับ ^^ Best Price Home Audio Best Price Home Audio Best Price Home Audio Best Price Home Audio   โดย: cameralism 16 ตุลาคม 2555 1:50:11 น.

สบายจังเลย blog นี้ //najadd02.wordpress.com/2012/10/29/hp-envy-13-2050nr-13-3-inch-ultrabooksilver-2/ //najadd02.wordpress.com/2012/10/29/hp-envy-13-2150nr-13-3-inch-laptop-black/ //najadd02.wordpress.com/2012/10/29/samsung-series-7-np700z5c-s01us-15-6-inch-laptop-silver/ //najadd02.wordpress.com/2012/10/29/asus-n56vz-ds71-15-6-inch-laptop-black/ //najadd02.wordpress.com/2012/10/29/samsung-series-5-np550p5c-t01us-15-laptop-silver/   โดย: cameralism 30 ตุลาคม 2555 1:43:36 น.