ดนตรีกลางบ้าน ตุ๊ แครีออน เ พื่ อ น เ พ ล ง แ ห่ ง ไ ห น ที่ ใ จ เ ธ อ อ ยู่ แห่งไหนที่ใจเธออยู่ เป็นชื่ออัลบั้มเพลงของ ตุ๊ แครี่ออน ที่ฉันชอบ และคิดว่าลงตัวในสไตล์ของตุ๊ งานชุดนี้ออกเมื่อปี ๒๕๔๗(ถ้าฉันจำไม่ผิด) ตุ๊ แครี่ออน มีผลงานออกมา ๕ ชุดแล้ว ชุดที่๑-๒ ยังมีพี่แอ๋วร่วมแครี่ออน (ยุคตุ๊+แอ๋ว=carry_on นี้ long storyเฉย ๆไม่ได้ต้องเติมied) เพราะมีตำนาน-ผูกพัน กับชีวิตฉันช่วง”สู่ฝัน”ยุคต้น ๆ วันนี้ฉันขอเล่าแบบร็อคเล็ก-เล็ก ผสมบลูส์บาด-บาด ตามสไตล์เพลงของตุ๊ แครี่ออน ก่อนจะเข้าร่องน้ำลึกและออกทะเลใหญ่ไปแหลมกู้ดโฮป ตุ๊ แครี่ออน ออกชุดใหม่แล้ว... บันทึกการแสดงสด”ดนตรีกลางบ้าน” (ครั้งที่สอง) รีบจับจองเป็นเจ้าของได้แล้ววันนี้ที่หมายเลข 081 5348408 รายละเอียดก็ถามไถ่เจ้าตัวเอาเอง แต่ที่ฉันยืนยันมั่นใจได้ก็คือเพลงชุดนี้ มีพลังแห่งรักและอบอุ่นเหนือชุดใดที่ตุ๊เตยทำมา เนื่องด้วยร้องเล่นบรรเลงกันอย่างครื้นเครงที่ลานหญ้าหน้าบ้าน อู๊ด ยานนาวามาตีกลอง ฮิเดกิ โมริมาช่วยเล่นกีต้าร์ ต๋วง-จามิกร แสงศิริ โซโล่ฮาร์โมนิก้า ศักดิ์สิริ มีสมสืบแขกรับเชิญ... และที่พิเศษกว่าครั้งใด น้องฟาน ลูกสาวคนสวย มาขับร้องเพลงของพ่อตุ๊ด้วยนี่สิ หาที่ไหนได้ และเสียงร้องของน้องฟานในวันนั้น สะกดคนทั้งงานด้วยเนื้อเสียงที่หวานสดใส ฉันประทับใจภาพนี้มาก ภาพที่พ่อ-ลูกร้องเพลงด้วยกันอย่างมีความสุข (หลังมรสุมในชีวิตตุ๊พ้นผ่าน ฟ้าก็ได้ประทานของขวัญอันมีค่าคืนกลับ ) เพื่อน ๆหลายคนแอบอมยิ้มและกระซิบแก่กันว่า ถ้าตุ๊ส่งเสริมให้ลูกสาวคนนี้ร้องเพลงจริงจัง รับรอง-แครี่ออน ดังระเบิด เสียดาย ที่ระบบเสียงในห้องนี้ขัดข้อง ฉันจึงเปิดเสียงร้องอันไพเราะของน้องฟานให้ฟังยังไม่ได้ แต่ก็นั่นแหละ ถึงยังไง เสียงในนี้หรือจะสมบูรณ์สู้เสียงจากแผ่นซีดี บันทึกการแสดงสดครั้งนี้ คงทำออกมาจำกัด (เหตุผลก็เป็นที่รู้ ๆกันอยู่-) นี่คือแรงงานของความรักความตั้งใจ หากร่วมด้วยช่วยกันได้ โดยการสั่งซื้อโดยตรง ก็จะเป็นแรงใจให้ศิลปินมีพลัง สร้างสรรค์ผลงานดี-ดีมีคุณค่าออกมาอีก .............. เธอคงก้าวมาจากฟ้าเดียวกัน เธอคงเคยฝันเหมือนฉันใช่ไหม เธอคงเคยคิดสักวันต้องมีใคร อยู่เคียงข้าง เธอคงตามหาความรักเช่นกัน เธอคงคอยวันเรียนรู้ความจริง เธอคงเคยคิดสักวันได้รักใคร เท่ารักเธอ เพลง : เท่ารักเธอ : ตุ๊ แครี่ออน   Create Date : 30 เมษายน 2550 57 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2550 12:27:07 น. Counter : 5146 Pageviews. Share Tweet

กลางบ้านพยุหคีรีใช่ไหมครับ แปลกจริงๆ อุทัย ชัยนาท ละแวกนั้น นครสวรค์ อะไรผมก็ไปบ่อย แต่ผมไม่เคยไปบ้านของตุ๊ แครีออนเลย เมื่อเอ่ยตุ๊กับแอ๋วแครีออน ผมกลับนึกถึงนึกถึงสมัย ผับแถวหลังสวน เอ้อ วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เห็นด้วยถ้าส่งเสริมให้ลูกสาวร้องเพลงก็คงดังจริงๆนั่นแหละครับ พี่ปอน   โดย: พ่อพเยีย 29 มิถุนายน 2550 20:10:36 น.

ดนตรีกลางบ้านจัดที่ หางน้ำสาคร อ.มโนรมย์ ที่พยุหคีรีนั้นเป็นบ้านพี่กอบ จัดคอนเสิร์ตทุกปีเหมือนกัน มีคาราวานเป็นวงหลัก มาชารีก็เคยไปร่วม งานตุ๊ครั้งนี้ เราไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรมาก่อนเลย ไม่มีใครบอก ถ้าสุรัฐไม่มารับก็คงหลุดวงโคจร ไม่รู้ด้วยว่าเขาวางแผนบันทึกการแสดงสดและขายบัตร เห็นอาหารเครื่องดื่มที่จัดต้อนรับ ยังแอบห่วงอยู่กับสุรัฐว่า แล้วนี่ไม่มีการจัดการเรื่องเงินทองเลยหรือนี่ (เท่าที่ดูคนแล้ว ไม่คุ้มค่าใช้จ่ายแน่ ๆ ) ก็เลยแอบวางแผนกันว่า เราจะช่วยเงินกันแบบไหน ไม่ให้เพื่อนรู้สึกแย่ รุ่งเช้าก็ทำตามที่ตั้งใจ อ้าวเจ้าภาพยังให้คนเอาเงินนั้นแหละไปซื้อเบียร์อีกหลายลังมาเลี้ยงกันอีก นี่แหละคอนเสิร์ตศิลปิน รวยความสุขรวยเพื่อนและก็จน ๆ กันไปตามลำพัง..... บนเวที เราก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะไม่ขาดแคลนศิลปินอีกอย่างเขาก็มีสคริบแล้ว ก็เลยทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มให้เพื่อน ๆนักดนตรีและคอยเป็นหน้าม้าปรบมือเชียร์อยู่ข้างล่าง สนุกสุขใจยิ่ง เมีแต่คนกันเองทั้งนั้น สุดสะแนนนั่งรถไฟมาจากเชียงใหม่แน่ะ บางคนก็กลับคืนนั้น บางคนก็นอน มีเต้นท์บริการรายรอบบ้านและกลางทุ่ง เลือกพักผ่อนตามใจ.. เป็นงานที่น่ารัก เป็นกันเอง และอบอุ่นมาก เช้ายังมีข้าวต้มมังสวิรัตสุดยอดฝีมือ แถมด้วยก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยของหางน้ำสาคร มาตั้งร้านบริการกันถึงเต้นท์ (ช่วยกันไปเท่าที่ช่วยได้ ไม่ได้คิดอะไร อ้าว,หญิงบอกแล้วค่อยมารับซีดีวันหลังนะ โถ ไม่รู้ ไม่ได้รู้หมู่รู้จ่าอะไรเลย รู้แต่ว่าคิดถึงเพื่อนๆ และบ้านนี้ก็เป็นที่พักประจำของเราอยู่แล้วช่วงขึ้นล่องสัญจร ... บอกเล่าเพิ่มเติมเมื่อโดมพูดถึงหลังสวน ช่วงนั้นแหละที่เราเขียนไปหลายหน้า ช่วงสู่ฝันจัดงานอ่านบทกวีกันที่ร้าน บราวน์ ชูการ์ มันพันกันกับศิลปิน-นักเขียนมากหน้าหลายตา ก็เลยเกิดความโลภเรื่อง ไอ้ที่ควรจะเขียนเฉพาะกิจก็เลยสะดุด(55...) เรื่องมันเป็นอย่างนี้แหละท่านศาลาวัด เหตุเพราะรู้สึกไม่ได้ช่วยเพื่อนเท่าที่ควร ก็เลยมาช่วยขายของ ณ ที่นี้ และขอถือโอกาสบอกกล่าวมิตรรักแฟนเพลงของตุ๊ว่า ใครจะจับจองเป็นเจ้าของ"บันทึกการแสดงสด"ของตุ๊ แครี่ออน ไม่สะดวกติดต่อ ก็สั่งจอง-ลงชื่อ-ที่อยู่ตรงนี้ได้ ตุ๊ จะเข้ามาดูและติดต่อคุณเอง.. ดีไหมครับ   โดย: ปอน ปอน IP: 125.24.37.72 29 มิถุนายน 2550 21:42:06 น.

สุมาเต๊อะ อ้ายปอน เครื่องคอมของน้องมันบ่เป๋นใจ๋เจ้า เพิ่งนำเปิ้นปิ๊กบ้านมาสักกำนี้เอง สุมาเต๊อะอย่างแฮงเจ้า พรุ่งนี้จะไปส่งซีดีให้นะคะ ช่วงที่ผ่านมา ไปปณ.มาแล้ว แต่พี่ปอนบุญมีหากกรรมบังค่ะ หนูลืมเอาซีดีของพี่ปอนไปด้วย แป่วววววววววววววว พรุ่งนี้ไปส่งให้แน่นอนค่ะ และเมื่อเครื่องหายเปื่อยแล้ว ก็หมายความว่า พี่ปอนจะได้เพลงที่เลเตรับปากไว้ให้นะคะ เพราะพรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆจะจัดการให้โลดค่า หนูไม่ผิดสัญญาหรอกค่า..... เครื่องคอมและเครื่องเสียงนัดมาเสียพร้อมกัน เหมือนแกล้งกันเลยค่ะ แง๊.....   โดย: สเลเต 29 มิถุนายน 2550 21:50:34 น.

ขอบคุณครับสเลเต นั่นแค่หนึ่งข้อของเหตุที่เคลื่อนที่ยังไมใด้ ยังมีอีกข้อใหญ่ข้อสำคัญกว่า...? สงสัยเราเป็นแบบที่สเลเตว่าแหง เวลาที่ต้องการสิ่งไหน จะหาไม่เจอ ไม่พบ ไม่อยู่ แต่เวลาไม่ต้องการ คุณสมานหญิงสมรจะเสนอหน้ามาเสมอ อย่างนี้เรียกว่าบุญมีแต่กำบังรึเปล่า(ฮิ)   โดย: ปอน ปอน IP: 125.24.37.72 29 มิถุนายน 2550 22:49:05 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอน คืนนี้จันทร์เต็มดวงแต่ฟ้าครึ้มลมครวญ ตุ๊ แครี่ออน ชื่อนี้คุ้นเคย ขอบคุณที่นำเรื่อง ดี ๆ ที่นำภาพ ดี ๆ มาให้อ่านให้ชม สัมผัสถึงสายสัมพันธ์อันน่ารักระหว่างเพื่อนศิลปิน แถมความหลังครั้ง สู่ ฝัน สัญจรที่บราวน์ ชูการ์ อันชื่นมื่น(ที่คนไกลไม่มีโอกาสไปร่วม ได้แต่อิ่มกับเรื่องราวที่ถ่ายทอดมาในหน้า สู่ ฝัน) มีความสุขค่ะที่ได้รับฟัง   โดย: นกแสงตะวัน 30 มิถุนายน 2550 1:20:50 น.

ครับ ผมก็มีความสุข เวลาเห็นคนอื่นมีความสุข ขอบคุณเช่นกัน ที่เข้ามาอ่าน เวลาที่ผมไปทานอาหารร้านไหน ถ้าอาหารอร่อย ผมไม่เคยลังเลที่จะเอ่ยคำชม แต่กับแม่ผม พักหลังๆ นี้ ผมต้องสงวนคำชมไว้ (เวลาผมไปกินข้าวบ้านแม่) เพราะถ้าผมบอกเมนูไหนว่าอร่อย แกก็จะทำแต่ไอ้เมนูนั่นหละ...   โดย: ปอน ปอน IP: 125.24.37.72 30 มิถุนายน 2550 1:45:23 น.

carry_on.tu@hotmail.com อีเมล์ ของตุ๊ แครี่ออน ครับ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 30 มิถุนายน 2550 9:20:32 น.

อรุณสวัสดีค่ะพี่ปอน ปอน --------------------------------------------------------- จินตนาการถึงเสียงพี่ปอน ไปร้องเพลง "น้องเป็นสาวขอนแก่น" ให้ฟัง (อ่าน) ในบล๊อก อยากล๊อกตัวไว้ วันใด ๆ ครึ้มอกครึ้มใจ จะชวนกันร้องเพลงดัง ๆ ให้สนั่นบ้าน อะคึ่ ๆ ปล. สาวฯ จิฟ้อนให้เบิ่งนำเด่   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 30 มิถุนายน 2550 10:09:04 น.

"เธอคงก้าวมาจากฟ้าเดียวกัน เธอคงเคยฝันเหมือนฉันใช่ไหม เธอคงเคยคิดสักวันต้องมีใคร อยู่เคียงข้าง..." ชอบตรงนี้จังค่ะ --------------------------------------------------------------------- *ฝันของฉันเคยมีเธอ หลงละเมอ ออกมาเป็นเสียง ท่วงทำนองที่ร้อยเรียง หวังจะให้เธอมาเคียง เพื่อให้ฝันดี ฝันของฉันเคยมี แต่ยามนี้ดูเหมือนจะลางไปทุกที เหมือน ๆ กับเธอ ----- *ประมาณนั้น   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.149.90 30 มิถุนายน 2550 13:37:41 น.

สวัสดีค่ะ ต้นสัตตบรรณที่มีหนอนมาจัดงานเลี้ยง เป็นไงบ้างคะ ทั้งหนอน ทั้งต้นไม้ ถ้าหนอนกินแล้วต้นไม้ไม่ถึงกับมีอาการแย่ ๆ ก้ออยากให้ปล่อยหนอนๆ กินให้เต็มที่ คนรักต้นไม้อาจทำตาเขียวใส่ กับประโยคเมื่อกี้.. ต้นไม้มีกลไกจัดการตัวเองให้รอดได้น่ะค่ะ ในกรณีต้นไม้ใหญ่นะคะ แต่หนอนน่ะ ถ้าไม่ได้อาหาร ก็จบตรงนั้นเลย ไม่มีโอกาสมาเป็นผีเสื้อโบยบิน มาเป็นปากเป็นเสียงเล็ก ๆ ให้หนอน...ค่ะ   โดย: หนอนบ้านนอก 30 มิถุนายน 2550 13:37:48 น.

*ขออภัยมือไว ใจด่วนไปนิ๊ด..กดส่งข้อความซะงั้น พูดยังไม่จบค่ะ จะบอกว่า "เธอ" ของคนเขียนกลอน บางทีมันก็ไม่มีตัวตนแท้ ๆ เด้อค่ะเด้อ   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.149.90 30 มิถุนายน 2550 13:40:38 น.

ใจฉ่ำจริงๆค่ะ ที่ได้อ่านคำสวยๆ อบอุ่นแบบนี้อีกหน... หนูปลื้ม ค่ะ พี่ปอน ปล. พี่ปอนยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า ตาจะกลับบ้าน ปลายเดือนกค. จะลากพี่ภูขึ้นไปเยี่ยมกันค่ะ โดย: Tante Ta IP: 82.83.240.178 29 มิถุนายน 2550 18:43:40 น. (จขบ.ยกมาตอบหน้านี้นะครับ )   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 30 มิถุนายน 2550 21:17:55 น.

กราบสวัสดี พี่ปอนครับ ผมมาตามคำบอกเล่าของโดม ไม่ทราบยังจำผมได้ไหมครับ ผมไม่ได้อยู่เมืองไทยนานแล้ว ตอนนี้อยู่ที่อเมริกาสิบกว่าปีแล้วครับ ไม่ได้เขียนหนังสือ ไม่ได้เขียนเพลงนานแล้ว.. น่าอิจฉาพี่ปอนและโดมที่ยังคงทำสิ่งที่ตัวเองรักเหมือนเดิม.. หวังว่าพี่คงสบายดีนะครับ จะเข้ามาอ่านเสมอ-- ภาษาของคงพี่ยังคงงดงาม ไม่ร่วงโรยตามกาลเวลา..   โดย: ปะการัง IP: 72.207.21.67 1 กรกฎาคม 2550 3:12:28 น.

หนูก็มีความสุข ยามได้เห็นเรื่องราวที่อาบอุ่นด้วยรอยยิ้ม ไมตรีจิตใจ มีความสุขแม้กระทั่งฟังบทเพลงเศร้าๆแผ่วโผย เดินท่อมๆมาแถวนี้ก็มีความสุขแล้วค่า อรุณสวัสดิ์ค่าอ้ายปอน   โดย: กวิสรา IP: 61.19.65.161 1 กรกฎาคม 2550 7:06:01 น.

สวัสดีครับทุกท่าน ขออภัยไม่ทันใจจิ๊กโก๋ เมื่อวานไฟฟ้าดับทั้งวัน มรสุมทำพิษ ล่วงมาถึงบ่ายวันนี้ก็ยังประจำการไม่ได้ สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น ยังบ่ เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน สาส์นของนางมีความต่างตรงสี สดใสดีจัง ไว้อ้ายร้องหมอลำ เจ้าสิฟ้อนให้เบิ่ง แม่นบ่อ...คักหลีเด้อ..ดีดไหนำ ท่าจะดีหลาย ๆ...เว้า บ่ ถืก...55 แจม สีน้ำฟ้า รูปยายไม่ต้องเขียนต่อแล้ว นั่นสไตล์โมเดิร์นเลยนะนั่น ว่าง ไปเขียนเขาขนาบน้ำหน่อยดิ สวยมาก เคยเขียนไว้สองรูป คนจิ๊กไปหมดแล้ว(ดีที่วางสตางค์ทิ้งไว้ที่เก๊ะเจ้าของแกลลอรี แต่จนแล้วจนรอด เขียนใหม่ ก็ไม่ได้อารมณ์เดิม -ช่วงเวลานี้แหละ วันฝนตกที่เขาขนาบน้ำ) เรื่องคนในบทกวี ถ้าเป็นจริง บทกวีมันฟ้องเองนะแจม.. หนอนบ้านนอก อยากจะบอกว่า ไม่น่าแบ่งชนชั้นหนอนนะ หนอนที่ไหน ก็น่าจะเป็นหนอนสากล จริงมะ หนอนที่ต้นสัตตบรรณ เป็นหน้าเป็นตานะ มันชอบโชว์ตอนมีแขก ปีที่แล้ว นักเขียนกวีหนุ่ม เขาไปล่องแม่น้ำโขงแล้วมาแวะที่บ้านทุ่งดาว หนอนแก้วบ้านนายกขบวนพาเหรดโชว์ ทำเอาผู้มาเยือนตื่นเต้นกันถ้วนหน้า เพิ่งรู้ว่า คนที่เขียนบทกวีเก่ง ๆ ทั้งนั้นกลัวหนอน ส่งเสียงหวีดกันปานเสียงสาว ๆ ยามเห็นตุ๊กแกในห้องน้ำ เพื่อนเห็นเพื่อนวิ่งหน้าตื่น ก็ได้ทีขี่หนอนไล่รอบบ้าน ขำกันท้องแข็ง(อยากรู้ไหมใครคือกวีหนุ่มผู้กลัวหนอนคนนั้น....) หนูตา ขอโทษที่ยกมาตอบหน้านี้ หน้านั้นพี่ทดสอบ ให้งานมันส่งเสียงสนทนากับคนอ่านเอง (เพราะมีบางคนบอกว่า เขียนอะไรยาว ๆ จะไม่ค่อยมีคนอ่าน และยิ่งไม่ได้อัพเป็นหน้าแรก ก็จะไม่มีคนเข้าไปอ่านเลย พี่อยากรู้ว่ามันจะจริง อย่างเขาว่าไหม คนอ่านตามหางานเขียน หรือ ต้องให้งานเขียนตามหาคนอ่าน.....) ขอบคุณที่หนูเป็นปลื้มเมื่อได้อ่าน หนูจะชวนพี่ภูไปเยี่ยมพี่ เมื่อกลับบ้าน แสดงว่าหนูมีบ้านที่เชียงใหม่ ว่าแต่หนูนัดกับพี่ภูแล้วหรือยัง แปลกนะ พี่กำลังจะนัดพี่ภูว่าจะขอไปเยี่ยมบ้านเขาที่เชียงดาว ก็ยังไม่แน่ไม่นอน เพราะเพื่อนอีกคนที่เชียงใหม่ ก็จะจิกตัวไปช่วยออกแบบแกลลอรี่ที่เวียงปาย พี่กำลังตุนต้นฉบับล่วงหน้าอยู่.. ไป-ไม่ไป สองใจสองจิต... ปะการังครับ ดีใจที่ได้ทราบข่าวและขอบคุณที่ให้กำลังใจ สบายดีนะ จะกลับมาอยู่เลยใช่ไหม หรือจะกลับไปอเมริกาอีก ไม่ถามหรอกนะว่าทำไมไม่เขียนหนังสืออีก และก็ไม่บอกเหมือนกันว่ากลับมาเขียนบทกวีเถอะ พี่เชื่อนะว่า บทกวีมันอยู่ในตัวเราแล้ว มันไม่มีวันหนีไปไหนหรอก เพียงแต่มันรอเวลา-อุณหภูมิที่เหมาะ ๆ ประเทศนี้ไม่ค่อยมีที่อยู่ที่ยืนให้กวีหรอก สำนวนลูกทุ่ง ก็ว่า พวกเขาไม่เคยเห็นบทกวีอยู่ในหางตา.. เอาล่ะๆ ไม่มองโลกแง่ร้าย ว่างก็แวะมาคุยกันนะปะการัง กวิสรา สุขกระทั่งฟังเพลงเศร้าแผ่วโผย แบบนี้ใช่ไหม-สำนวนคนบ้านนี้เขาว่า สุขในเศร้า เหงาในงาม ท่ามรู้สึก.... หนูอรุณสวัสดิ์ แต่พี่เจียนราตรีสวัสดิ ได้ยินว่า มาเดินท่อม ๆ แถวนี้แล้วมีความสุข เจ้าของสวนก็พลอยมีความสุขเช่นกันจ้ะ .   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 2 กรกฎาคม 2550 0:04:15 น.

พี่ปอนครับ ผมยังอยู่ที่อเมริกาครับ ไม่ได้กลับเมืองไทยเป็นสิบกว่าปีแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ คงอีกสักสองสามปีกระมัง.. "ไม่เคยเห็นบทกวีอยู่ในหางตา"-- ใช่เลย! ผมถึงว่าน่าอิจฉาพี่ปอนที่ยังทำงานที่พี่ปอนรักอยู่เหมือนเดิม.. ดีใจที่เห็นพี่มีความสุขกับชีวิต.. ถ้ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะแวะไปเยี่ยมครับ   โดย: ปะการัง IP: 72.207.12.141 2 กรกฎาคม 2550 3:43:59 น.

อ้าว พี่หูเฝื่อนเองปะการัง โลกไซเบอร์หนอ มันดีหรือไม่ดีนี่.. ชินหนะ ฟังโดมเล่า นึกว่ามาเยี่ยมบ้าน ที่แท้มาเยี่ยมบล็อก สงสัยบล็อก กล่อง ๆ อากาศอันว่างเปล่านี้ จะเป็นบ้านของผู้คนยุคปัจจุบันจริง ๆ แฮะ ที่พี่ยังคงรักษาสุขภาพใจไว้ได้กระทั่งทุกวันนี้ เพราะกินยาทัมใจวันละสามซองหลังอาหารและก่อนนอน หลังจากนั้นก็ต้องออกกำลังใจด้วยการอ่านเรื่องที่สง่างามของนักเขียนกวีใหญ่ ๆๆๆ กว่าเรา เพื่อจะได้อย่างมีกล้ามแข็งแรงอย่างนั้นบ้าง ขณะเดียวกันก็มองกลับไปยังมนุษย์ขี้โรคผู้ประสบชะตากรรมย่ำแย่ยิ่งกว่าเรา ก็เลยยังพอมีแรงดายหญ้าทำสวน หว่านฝันต่อ อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ว่าเราเป็นคนหว่านฝันน่ะ นี่คืองานที่เราถนัดและรัก ส่วนงานเก็บเกี่ยวยกให้เป็นหน้าที่คนอื่น เขาจะบรรจุภัณฑ์ โปปะกันดายังไง แปรรูปสร้างมูลค่าเพิ่มแค่ไหน ก็เรื่องของเขา อย่าไปสนใจ มันขึ้นกับตัวคุณภาพเมล็ดพันธุ์นั้น ๆ หน้าที่เราคือหว่านดำเพาะปลูกฝัน รับผิดชอบกับหน้าที่และพันธกิจความรักของเรา ทำมันให้ดีที่สุด( ตราบยังมีลมหายใจ) ขณะเดียวกันก็ปลูกพืชพันธุ์ธัญญาหารของตัวเราด้วยให้พออยู่พอกิน และยืดอกได้อย่างงามสง่า (ยิ่งคนสวนกวียิ่งต้องสมถะเจียมตัวเจียมใจ เรียบง่ายไม่ฟุ้งเฟ้อ) เพราะเราเป็นคนสวนแห่งสรวงสวรรค์ พระเจ้าไม่มีเงินเดือนตอบแทนเป็นรูปธรรม แต่มีสิ่งซึ่งยิ่งใหญ่และล้ำค่ากว่าประทานให้ ทุกครั้งที่ล้มลงไป ทุกคราที่เดียวดายหวาดหวั่น จะมีอุ้งหัตถ์แห่งรักของพระองค์ ทรงยื่นมาฉุดดึงเราขึ้นจากแอ่งแห่งความเเศร้าโศก ประคองเรา และชี้ทางเดินให้ก้าวต่อไปไม่ระย่อ ทุกครั้งและทุกครั้ง เสมอมาไม่เคยทอดทิ้ง พระเจ้าคือคนจริงคนหนึ่ง เราเชื่อมั่นในพระองค์ เช่นเดียวกันกับที่เราเฃื่อมั่นในตัวเราเอง ขอพระเจ้าอำนวยพรให้กวีทุกคน คนสวนโดดเดี่ยวผู้ยากไร้เงินตรา แต่ทว่าไม่เคยอาภัพมิตรภาพและความรัก   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 2 กรกฎาคม 2550 12:20:47 น.

เท่ารักเธอ นึกถึงหนังสือของพี่อิ๊ม อรุณี ศรีสุข เออ......... คำ คำ นี้ มันมีความหมายเยอะจังเนอะ   โดย: ดาริ IP: 202.142.194.101 2 กรกฎาคม 2550 13:40:16 น.

หน้าต่างดอกไม้บานที่ 17. อ่านแล้วคงต้องจดไว้ในความทรงจำระยะยาว..... "สวนกวี" และเรา "คนทำสวน" อ้ายอู้ไว้น่าฟังดีแต้เน้อ อ่านแล้วอิ่มทิพย์ไปเลยเจ้า ข้าวแลงบ่กินละ คิคิ   โดย: กวิสรา IP: 61.19.65.20 2 กรกฎาคม 2550 19:00:33 น.

มาอ่านคำครับ...อยู่ไหนต๋อนนี้ครับอ้าย   โดย: pu_chiangdao 2 กรกฎาคม 2550 20:09:06 น.

พี่ปอนครับ ใช่แล้วครับมาเยี่ยมบล็อก ไม่ใช่เยี่ยมบ้าน จะว่าไปเทคโนโลยียุคใหม่ก็มีส่วนดีนะครับ เพราะทำให้โลกเล็กลง สะดวกรวดเร็วขึ้น แต่คิดไปคิดมา บางทีความรวดเร็วก็อาจจะไม่จำเป็นกับบางสิ่งบางอย่าง- - มันทำให้เสน่ห์ของการรอคอย..หายไป เมื่อไม่นานมานี้ ผมโทรศัพท์ทางไกลคุยกับคุณพ่อ ท่านยังเอ่ยปากว่าให้เขียนจดหมายมาหาบ้าง ผมเองยังนึกแปลกใจ ทุกวันนี้เราพูดคุยกันทางโทรศัพท์ น่าจะสะดวกและดีที่สุดแล้ว เพราะได้ยินทั้งเสียง, สาระ และลมหายใจในเวลาจริง! ผมต้องย้ำถามว่า จดหมายจริงๆที่มาทางไปรษณีย์หรือ? ถ้าอย่างนั้นอีเมลล์ไม่เร็วกว่าหรือครับ ตอนที่ถามท่านอย่างนั้น ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ท่านก็เลยตอยว่า อีเมลล์ก็ได้ ท่านจะให้น้องสาวผมเปิดให้อ่าน.. ผมมาคิดอีกที.. ก็เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่ผมมองข้ามไป แต่อาจจะมีความหมายสำหรับท่าน- - จดหมายด้วยลายมือ, ซองจดหมายที่ติดแสตมป์จากแดนไกล และความรู้สึกที่ได้เจอจดหมายที่ตู้รับหน้าบ้าน, และซองจริงๆที่ท่านสามารถแกะเปิดอ่านด้วยตัวเอง จะอ่านซ้ำกี่ครั้งก็ได้ในยามที่ตัวเองต้องการ และสามารถเก็บพับใส่กระเป๋าเสื้อ นำติดตัวไปไหนต่อไหนได้.. หรือ ท่านอาจจะมองลายมือในจดหมายและอาจจะอมยิ้มในตัว ก.ไก่ ที่ผมชอบเขียนแบบไม่มีหัว ตัว ก. ไก่นั้นนำพาความทรงจำในวันเก่าๆเมื่อครั้งที่ท่านยังเคี่ยวเข็ญให้ผมคัดไทยอยู่เสมอๆ.. เหล่านี้กระมัง คือสิ่งที่ดิจิตอลให้ไม่ได้- - พี่ปอนครับ หลายครั้ง, ผมไม่เคยมีความรู้สึกอยากบอกคนข้างนอกว่าเขียนบทกวีเลยครับ เพราะเขาจะถามต่อมาว่าเป็นยังไง แบบไหน รายได้ดีไหม ซึ่งผมตอบไม่ถูก และขี้เกียจอธิบาย- - แต่ผมชอบคำนี้ครับ "เพราะเราเป็นคนสวนแห่งสรวงสวรรค์ " มันกินใจผม และทำให้น้ำตาไหล.. เอาเถอะ.. ถึงโลกจะไม่เข้าใจ แต่ขอผมได้เป็นคนปลูกดอกไม้ให้พระเจ้าก็วิเศษยิ่งแล้ว.. ปล. พี่ปอนครับ.. เมื่อปี 2005 นี่เอง ที่พระเจ้าได้โอบกอดผม หลังจากที่ผมเถลไถลมาเสียนาน..   โดย: ปะการัง IP: 72.207.21.67 3 กรกฎาคม 2550 4:07:53 น.

ชอบ และ ประทับใจใจความใน " หน้าต่างดอกไม้บานที่ 17 " มาก ๆ ค่ะ คนสวนแห่งสรวงสวรรค์   โดย: ภูเพยีย 3 กรกฎาคม 2550 7:15:15 น.

สวัสดียามเช้าเจ้า.. เขาขนาบน้ำน่ะสวย .. แต่ข้าพเจ้าจะวาดออกมาเหมือนหรือเปล่าไม่ทราบนะ.. (แต่ว่าจะลองดู เร็ว ๆ นี้) ตลกนะอ้าย.. สมัยแจมมาอยู่ที่ตรงนี้ใหม่ ๆ (ประมาณปี48 หลังสึนามิย้ายมาอยู่ในเมืองแทนเกาะพีพี) แจมก็สงสัย เออ..หน้าบ้านไมมีภูเขาด้วย.. นึกไม่ออกว่าภูเขาอะไรมาตั้งกลางเมือง น้านพแทบจะ 'เบิ๊ดกาโหลก' ก็เขาขนาบน้ำไงล่ะ อือ.. ก็ใครจะไปนึกล่ะคะ ว่านั่นน่ะ..เขาขนาบน้ำ มองอีกมุมหนึ่งกลายเป็นว่าอยู่หน้าบ้านเรานี่เอง (แต่เดินไม่ถึง) ก็แปลก ๆ ดี ------------------------------------------------------------------ บรรยากาศยามเช้า(ที่ร้าน) ดูเหงา เหงา เงียบ เงียบดีจัง ชอบคำนี้ค่ะ.. (ยิ่งคนสวนกวียิ่งต้องสมถะเจียมตัวเจียมใจ เรียบง่ายไม่ฟุ้งเฟ้อ)   โดย: สีน้ำฟ้า 3 กรกฎาคม 2550 7:54:46 น.

ภาพพ่อลูกคู่เคียงกัน เป็นความอบอุ่นและน่าประทับใจค่ะ ในความโชคร้าย มักมีความโชคดี ในความเจ็บปวด มักมีของขวัญแห่งชัยชนะตามมา   โดย: คนเลวที่แสนดี 3 กรกฎาคม 2550 8:28:18 น.

ดีใจมากเลยครับที่พี่ปอนไปชมที่บล็อกครับ ขอบคุณมากครับ   โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 4 กรกฎาคม 2550 9:52:05 น.

ผมเพิ่งสั่งซื้อไปเมื่อวานนี้เอง แวบกลับมาเห็นบล๊อกน้าปอนพอดิบพอดี ช่วงนี้เริ่มกลับมาเขียนวรรณกรรมอีกครั้งหนึ่ง อยู่ดีๆก็อยากเขียนมากๆขึ้นมาเสียเช่นนั้น อ้อ พอดี แอบเอาเพลงน้าปอนไปทำ PLAYLISTครับ เลยแวะมาขอ(ย้อนหลัง) แหะๆ ที่นี่ครับ //filmsick.exteen.com/20070704/entry เสาร์นี้ ที่ร้านจะฉายหนังลุงสิงห์ ครับ แต่ลุงสิงหืไม่ได้มา ฉายกันเองคุยกันเอง ก็ยงัดีน่อ ด้วยความระลึกถึงครับ   โดย: FILMSICK IP: 222.123.42.194 4 กรกฎาคม 2550 21:21:41 น.

ดาริ.. อิ๊ม อรุณี เคยเอาเพลงนี้ไปตั้งเป็นชื่อหนังสือจ้ะ เท่ารักเธอ-รักเธอเท่า-รักเท่าเธอ-เธอรักเท่า..ภาษาไทยนี้ดีจัง แค่กลับคำความหมายเปลี่ยนเวียนนัย ปะการัง ใช่เลย,สื่อสารทันสมัย(ใหม่) ทำให้เสน่ห์ของการรอคอยหายไป เห็นด้วยอย่างยิ่ง ไม่มีอะไรวิเศษเท่า- เวลาที่รอคอยจดหมาย (ยิ่งเป็นจดหมายจากคนพิเศษ) ช่างเป็นช่วงเวลานาทีที่ระทึกใจบอกไม่ถูก -สมัยเราอยู่ชั้นม.ศ ๑ -๒ -๓ ไปรษณีย์บ้านนอกยังไม่มีรถเครื่องเป็นยานพาหนะ เขาปั่นรถถีบส่งจดหมาย เราจะคอยเงี่ยหูผึ่ง รอฟังเสียงกระดิ่งรถถีบไปรษณีย์ ลิ้งๆๆๆ จำได้เลยหละ กระดิ่งรถไปรษณีย์นี่ เขาจะดีดยาว(คนบ้านเราจึงเรียกรถถีบหรือรถจักรยานว่า"รถลิ้ง" ตามเสียงกระดิ่ง บ้านนอกสมัยนั้นถนนเป็นของคนเดินรถรามีน้อย หมู่บ้านเรามีรถลิ้งไม่กี่คัน คนมีจะกินนั่นแหละจะมีรถลิ้งถีบไปนั่นมานี่ ดีดกระดิ่งลิ้งๆ กริ๊งๆ ขอทาง (รวมทั้งวางผึ่งเรียกสายตาคนให้หันมามอง) รถถีบของบรุษไปรษณีย์ คันใหญ เป็นรถแบบที่เรียกว่ารถผู้ คือรถสำหรับผู้ช่ายขี่ ส่วนของผู้หญิงนั้นเรียกรถแม่ คันเล็กกว่า และไม่มีราวกลาง เล่าเองรถถีบไปรษณีย์จนจะกลายเป็นวัยฝันวันเยาว์ภาคสองแล้ว พักส่งก่อนคอมจะรวน ถ้ากวีและนักเขียนทำงานใหม่ได้ นั่นคือข่าวดีของสรวงสวรรค์ ยินดีด้วยนะ   โดย: ปอน ปอน IP: 125.24.47.70 5 กรกฎาคม 2550 0:05:14 น.

ภูเพยียครับ ขอบคุณเช่นกันที่ชื่นใจ ผมไม่ได้ตอบถ้อยภูเพยียเลยหมู่นี้ หลายที่หลายแห่ง กลอนที่เขียนไพเราะมาก อยากตอบแบบว่า-ประทับใจเช่นนั้น แต่อารมณ์กวีหนีไปหลับ ไม่ว่ากันนะครับ ให้รับรู้ว่าผมซาบซึ้งในความจริงใจของภูเพยีย แม้จะไม่เคยเจอะเจอตัวกัน แต่แค่ตัวหนังสือนี่บ่งบอกนิสัยคนได้นะครับ ยิ่งเห็นลายมือยิ่งชัด (ผมอยากจะคุยโม้ว่าผมเป็นหมอดูลายมือแม่น ๆ -ลายมือนะขอรับ ไม่ใช่ลายบนฝ่ามือ) สีน้ำฟ้า ชอบรูปถ่ายเพลานี้ ชอบการเริ่มต้น ไม่ชอบการสิ้นสุด จึงชอบไปรอรับคน แต่หลีกเลี่ยงการไปส่งที่สุด มันแสนเศร้า แต่ก็แปลกที่ชอบไปงานศพ มากกว่างานแต่งงาน หรืองานรื่นเริงแบบเหะหะแฟนซี มีนามบัตรเต็มกระเป๋า มีเจ้าคุณชาย-หญิงยอดมารยา(ท)...นั่งร้องเพลงให้จิ้งจกที่บ้านฟังดีกว่า นะ-เดินข้ามถนนหน้าบ้านไม่ถึงสิบก้าว สุดยอดวิวเขาขนาบน้ำ... บูรพาไม่ยอมแพ้ บล็อกคุณแมนมากนะ ผมคิดยิ้ม ๆ วันหลังผมจะตั้งนามจอ "ตะวันตกไม่เคยชนะแถมไม่เคยเปลี่ยนแปลง" ดีไหม คนเลวที่แสนดี ย่องมาเงียบเชียบเลยนะ อยากบอกว่า อย่าวางใจฝนฟ้า แดดจ้าๆฟ้าใสๆ อยู่ดีๆก็มีพายุโหมกระหน่ำ(อีกแล้ว...) กวิสรา ซาบซึ้งใจในอาทร ยังอยากเห็นกลอนสวยๆเสมอ... ฟิล์มซิก ดีใจจัง เป็นคนกระแสจิตแรงนะ กะลังบ่น ชายหายไปไหนนะ อ้าว มาเลย นกอีกคน เราว่านี่แฟน ๆแครีออนทั้งนั้นไหง หายจ้อย คงยุ่งสิท่า ดีแล้วหละ ดีแล้ว...ลูกสาวร้องเพลงใช้ได้เลยนะ ต้องอดทนพวกขี้บ่นหน่อย เธอเอาไปลงไว้เสียท้ายสุด.. เพลงลมธันวา เราไปล้วหละ เข้าไม่ได้ เข้าไม่เป็น ให้ลงเมมเบอร์อะไรวุ่นไปหมด รับรุ้ก็แล้วกันว่าอนุญาตด้วยเต็มใจ (สำหรับแฟนเพลงพันธุ์แท้ ผู้มั่นคงจงรักกันมานานกาเล) กิจกรรมที่ร้าน ทำสม่ำเสมอดีนะ อีกหน่อยคนก็จะคุ้นและ๒๕๒๑ ก็จะเป็นตำนาน(อันธพาลความคิดครองเมือง)เชื่อสิ-ระลึกถึงทุกคนทางอันดามัน คุณขมิ้นศรี หนีหายไปเลย แวะมาสองคราว สงสัยงานสอนจะหนักหนาอยู่ หรือไม่อีกทีก็เป็นแผนล่อโปสการ์ดสวยๆออกจากตู้ อิ อิ.. เอ๊ะ ว่าคืนนี้จะนอนแต่เช้า เฮ่ยจะตีหนึ่งแล้ว ราตรีสวัสดิ์ก่อนทุกท่าน ขืนนานกว่านี้ร่วงแน่ ดึกดื่น-ยันสว่างติดกันมาหลายครา.. แล้วพบกัน ( ชนเผ่าเร่ร่อนผู้ใกล้สาบสูญ )   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 5 กรกฎาคม 2550 1:01:04 น.

ภู..ขอโทษทีตาลาย ตั้งใจว่าวันสองวันนี้แหละจะขึ้นไปเยี่ยม แต่ไม่ได้แล้วหละ มีพันธกิจความรับผิดชอบ ๑๐-๑๕ จะต้องอยู่บางกอก เอาเป็นช่วงครึ่งเอนหลังแล้วกัน   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 5 กรกฎาคม 2550 1:10:06 น.

พี่ปอนจ๋า... ถ้าหากหนูอยากให้พี่ปอน ได้อ่านหนังสือที่หนูเขียน หนูต้องทำยังไงคะ? ขอที่อยู่ที่ใบไม้ป่าพวกเค้าจะมีให้หนูมั้ยอะ อย่าบอกว่ารอให้เจอกันอีกทีแล้วส่งให้ เพราะตอนนั้น หนูก้อคงเหมือนเดิม คือไม่กล้าทำอะไร "นอกจากมองอยู่ไกลๆเท่านั้นเอง" พี่ปอน เดี๋ยวเจ้ามาวิแห่งทุ่งหญ้าสีน้ำเงินของพี่ จะได้โชว์ตัวพร้อมบล็อกของพี่ในไอน้ำนะคะ (มาวิน่ะ ลายมือหนูเองค่ะ)   โดย: ใบข้าว (baikhaw ) 5 กรกฎาคม 2550 3:24:53 น.

ใบข้าว ที่อยู่พี่ก็แขวนอยู่ที่หน้าระเบียงสนทนานะหนู... แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้หนูส่งไปที่นี่ก่อนนะ เพราะพี่เข้ามาเขียนรูปที่พระนครช่วงนี้ ๑๙๓ หมู่ ๓ ถนนสุขาภิบาล ๓ ต.บางศรีเมือง อ.เมือง จ. นนทบุรี 11000 มาวิในไอน้ำ คือบล็อกของ"ไอน้ำ"ใช่ไหม และใบข้าวเป็นคนวาดรูป   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 5 กรกฎาคม 2550 11:15:52 น.

สวัสดีตอนเที่ยงครับ ที่ร้านยังคงเรื่อยๆไปได้เรื่อยๆครับ ไม่ได้เงินมากมาย และบางอย่างก็ต้องควักเนื้อกันอยู่ แต่ก็ยังยืนอยู่ได้ครับ แวะเอาบทกวี เล็กๆมาฝากครับ ผมยึดถือเอาชูมานของน้าปอน มาส่งต่อให้กลายเป็นตัวละครของผมไป แล้วเอามาใช้เป็นชื่อไปด้วยครับแหะๆ ความฝันยามเช้าของปีที่เจ็ดสิบห้า ชายผู้หนึ่ง พร่ำคำไร้ความหมาย ร้อยปีต่อมาผู้คนเรียกขานในนาม – บทเพลง – เปล่าประโยชน์จะไขขาน บทเพลงไร้ชื่อที่จะมีคนรู้จักในเวลา ในหนึ่งร้อยปีต่อมา ในปีที่เจ็ดสิบห้า มันยังคงเป็นคำไร้ความหมาย เธอได้ยินมันหรือ ! จดจำมันไว้ ในความฝันยามเช้าของปีที่เจ็ดสิบห้า ให้เสียงอึงอลของจักรกลตีนตะขาบเบาลง ด้วยท่วงทำนองของถ้อยคำไม่รู้ชื่อนี้เถิด ชูมาน /26 มิถุนา 2550 ชายผู้หนึ่ง พร่ำคำไร้ความหมายความฝันยามเช้าของปีที่เจ็ดสิบห้า   โดย: FILMSICK IP: 202.129.51.34 5 กรกฎาคม 2550 13:24:11 น.

ใครก็ได้ช่วยที????l,สมัครบล็อกแล้วแต่ไม่รู้จะเริ่มสร้างอย่างไร จาก1เลยนะ ตุ๊   โดย: tucarryon IP: 222.123.232.142 5 กรกฎาคม 2550 20:55:47 น.

สวัสดีครับตุ๊ แครี่ออน ไม่รู้ว่าจำผมได้หรือเปล่า ? ถ้าเจอหน้าเดี๋ยวก็นึกออกเอง สมัครบล็อกได้แล้วเดี๋ยวก็ทำได้ เดี๋ยวรอให้พี่ปอนมาตอบก็แล้วกันนะครับ สวัสดีครับพี่ปอน มาแอบทักทายตุ๊ แครี่ออนที่เข้ามาน่ะครับ   โดย: โดม IP: 124.121.21.27 5 กรกฎาคม 2550 21:11:14 น.

สวัสดีค่ะ พอดีวนมาเที่ยวเล่นที่บล็อกนี้ และอ่านคำถามในหน้าต่างดอกไม้ 33.. ของพี่ตุ๊ เลยขออนุญาตตอบคำถามเลยนะคะ ก่อนอื่นลองคลิกไปที่ลิ้งค์นี้นะคะ "ป้ามด" เป็นผู้ที่เขียนขั้นตอนการสร้างบล็อกไว้ตั้งแต่นับ 1 จากล็อกอินเลยน่ะค่ะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=auntymod&group=12&month=07-2005&date=15&blog=2 ลอง งม ๆ ดูนะคะ คนใจดีแถวนี้เยอะแยะ เดี๋ยวพี่ตุ๊ก็เก่งเองแหละค่ะ สู้ ๆ   โดย: สีน้ำฟ้า 5 กรกฎาคม 2550 23:37:30 น.

ขอบคุณเจ้าอ้าย ที่แวะไปที่บล๊อก มาอ่านบล๊อกอ้าย ก่ได้อะหยังกลับไปนักขนาด อ่านคอมเม้นท์ของเพื่อนๆ อ่านความคิดของผู้คน แม่น้องนิกก่ชอบเขียนจดหมาย เกยเขียนถึงเพื่อน มันไค่หัวเราะเยาะว่า ท่าจะง่อมขนาดเลยเขียนมาเหียยาว เฟื้อย แต่มันหารู้ไม่ว่า ในจดหมายแต่ละครั้งนั้นเฮาใส่ใจ๋ ลงไปในนั้น เฮาเล่าเรื่องราวของบ้านเมืองที่หมู่มันบ่เกย ได้สัมผัส ที่แม่น้องนิกอยากหื้อเพื่อนได้หัน พอโดนหัวเราะเยาะ ก่เลยบ่เขียนไปหาไผแหมเลย เว้นแต่ กากีซ่าส์ เพราะน้องมันชอบอ่านจดหมาย ก่ฮู้จักกั๋นผ่านบล๊อกพ่อพเยียนั่นละเจ้า เลยได้เขียน คุยกั๋น ทุกครั้งที่อยากเขียนลายมือ มันก่มีความสุข ไปแหมแบบ อ่านคนหว่านฝัน เพาะเมล็ดพันธุ์ แล้วแม่น้องนิกก่ท้อเจ้า ท้อตรงที่ว่า กว่าจะมาถึงเช่นปัจจุบันมันบ่ง่าย เป๋นกำลังใจ๋ หื้ออ้ายเจ้า สุขที่ได้ทำงานที่เฮาฮัก ดีกว่าทำงานได้เงินนักหนา แต่ทำไปอย่างแก๋นๆไปวันๆ (เป๋นความคิดเห็นเนาะเจ้าอ้าย)   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.238 6 กรกฎาคม 2550 0:49:25 น.

พี่ปอนจ๋า แล้วพี่ปอนอย฿พระนตรนานมั้ยจ๊ะ หนูว่า หนูส่งไปให้พี่ที่แม่ใจดีกว่าค่ะ หนังสือของหนูจะได้เดินทางไกล ส่วนตัวพี่ปอนอยู่ใกล้หนุแค่นี้ ความรู้สึกดีดีคงเดินทางไปถึงโดยไม่ต้องติดแสตมป์ หนุไม่ได้วาดรูปค่ะพี่ปอนจ๋า แต่ว่าหนูเขียนถึงมาวิ ในคอลัมน์"ตัวละครในดวงใจ"ค่ะ บอกอไอน้ำปลื้มมาวิมากกว่า ณู ในขอความรักบ้างได้มั้ย แต่หนูน่ะยังไงก้อยังรักแดนอยู่เช่นเดิมค่ะ เคยคุยกะพี่ปอนจ๋าใกล้ๆหนนึง ยังจำความรู้สึกได้มาจนป่านนี้ แม้ว่าตอนนั้นจะมีมารร้ายอย่างมีนาวินทร์รังควาญนิดหน่อยก้อตาม ^.^ //prettynathalie.blogspot.com/ อันนี้บล็อกหนู วันดีคืนนี้หนูก้อบอกรักใครต่อใครผ่านที่นี่แหละค่ะ >_<   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.41.214 6 กรกฎาคม 2550 1:35:48 น.

อ้อ...พี่ปอนจ๋า หนุอยากอ่านเพลงรักช่อดอกไม้จะแย่ แต่เท่าที่รู้ แพรวยังไม่ได้พิมพ์ใหม่เลยใช่ปะคะ? ตอนนี้เลยได้แต่นั่งอ่านผ่านตามาตรึงใจไปพลางๆ   โดย: ใบข้าว IP: 58.9.41.214 6 กรกฎาคม 2550 2:22:36 น.

อยู่เจียงใหม่ซื้อได้ที่ไหนเจ้า "ตุ๊แครี่ออน" ?? สุดสะแนนจะมีขายก่อเจ้า? แล้วร้านเล่าลอ?? อู้ถึงจดหมายและโปสการ์ด ทุกวันนี้เขียนโปสการ์ดหาใครต่อใครมากกว่าใช้โทรศัพท์เสียอีกมั้ง แต่หาตู้ไปรษณียากกว่าร้านขายบัตรเติมเงินเสียอีก   โดย: กากีซ่าส์ 6 กรกฎาคม 2550 10:16:08 น.

อากาศที่เริ่มเย็นลงหลังจากฝนพรำ ทำให้ความร้อนรุ่มในใจเจือจาง แวะมาทักทายค่ะ   โดย: คนเลวที่แสนดี 6 กรกฎาคม 2550 11:04:27 น.

ชูมาน(ไร้ประดับใจ) ขอบคุณที่แวะมาพร้อมบทกวีถูกใจ ความฝันยามเช้าของปีที่.....เอ๊ะไง หวัดดีโดม รอให้ตุ๊มาตอบแควนหลายวันแล้วหายจ้อย ต้องอัพแอนด์ดาวน์แล้ว คืนนี้สงสัยแผนการนอนเช้าๆไม่สำเร็จ นี่ย่างตีเท่าไหร่แล้ว... สีน้ำฟ้า ขอบคุณจ้ะ น่าจะไม่ยาก ตุ๊เขาไม่เหมือแนผมหรอก เขาถนัดเรื่องนี้อยู่ นู๋ใบข้าว ยินดีที่ได้ยินเสียง สงสัยหนูต้องส่งเสียงถามอาชีวี ชีวาเขาดูแล้วหละ ห้องสีขาวใต้หลังคาเอย หน้าต่างดอกไม้เอย...งานเขาคงยุ่งๆ หนูยังมาอยากอ่านเรื่องนี้อีก กากีซ่าส์ ตอบแทนตุ๊ ไม่มีแน่ๆ และก็คิดแทนตุ๊อีกน่ะแหละว่า สมควรมีเป็นที่สุด เพราะตัวเองเคยไปเล่นคอนเสิร์ตที่สุดสะแนน แฟนคงมีไม่น้อย เรื่องตู้ปณ.นี่ต้องเล่ายาว เราเจอเป็นเดือนกว่าจะถึง รวมทั้งที่ไม่ไปเก็บเลย ต้องสะดุ้งผวา ไปหาเอาหน้าปณ.(ก็หางน้ำสาครบ้านตุ๊เขาหละ)กว่าจะมาถึงกทม ใช้เวลาร่วมสองสัปดาห์ สงสัยลืมนิ) คนเลวที่แสนดี หมู่นี้อากาศเย็นก็จริง แต่ในใจกลับร้อนรุ่มชอบกล แม่น้องนิก ยินดี ขอบคุณที่เป็นกำลังใจ ประหลาดเนาะคนเรานี้ ไม่เคยเจอะเจอกัน แถมห่างสุดหล้าฟ้าเขียว กลับมาชิดสนิทกันได้ ศรศิลป์มันกินกันแบบคนบ่าเก่าว่าเหียล่ะก้า... วันหลังเขียนจอมอหากั๋นถ้าจะม่วนกว่าเนาะ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 7 กรกฎาคม 2550 2:33:23 น.

สวัสดีโดม ใกล้กันแค่นี้ แล้วเจอกันนะ ขอบคุณๆๆๆๆๆๆๆ ชุด"บันทึกกลางบ้าน"ไม่มีครับ ฝากไว้แต่ชุดรวม แต่ไม่รู้ว่าหมดรึยังนะ   โดย: tucarryon 10 กรกฎาคม 2550 19:15:40 น.

ตามมาดู.. ชายน้อย (ตัวใหญ่) บอกว่าเจ้าสำนักถามถึง ไม่มีแผนอะไรหรอก คนอย่างเราไม่คิดซับซ้อน (ซะที่ไหน) แต่ถ้ามีโปสการ์ดงามๆ ร่อนมาถึง ..ใคร้จะกล้าปฏิเสธ ... ระยะนี้สนุกสนานอยู่ในโลกนอกไซเบอร์ จัดกิจกรรมเสวนาในมหาวิทยาลัยและที่ร้านหนังสือนั่นแหละค่ะ ไปร่วมงานคนอื่นๆ ก็ด้วย ภาระการงานหลักๆ ก็ยังทำอยู่เป็นปกติ ... พี่ปอน เราอยากทราบข้อมูลเกี่ยวกับงานวิจัยที่วิเคราะห์ผลงานเขียนของพี่ มีใช่ไหมคะ อยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติมจะได้ไปค้นหาไปถูกที่ถูกทาง   โดย: ขมิ้นศรีและพี่สาว IP: 202.29.50.249 12 กรกฎาคม 2550 19:13:19 น.

ขมิ้นศรีและพี่สาว สวัสดีครับ เข้าใจแล้วทำไมมานั่งเอ้เต้ห้องนี้ เวลาไม่เป็นสมาชิกบล็อกแก๊งค์ เปิดมาจะไม่เป็นหน้าปัจจุบัน ชิชะ ก็เพราะเข้ามาในโลกไซเบอร์นี่แหละ การ์ดสวยเลยหายไปไง รอนิดนึงนะ อยากรู้อะไรขอให้ได้รู้ รู้แล้ว ก็พอ ขอ เอาแง่งามมาปลูกในสวนเรา ก็เท่านั้นแหละ แต่ที่รู้ ๆ ความเร็ว ได้ทำลายเสน่ห์ของเสียงแตรรถไปรษณีย์และการรอคอยอันหอมหวาน และรายละเอียดทางอารมณ์ อย่างน้อยดูเขียนเอาสะดวกกันเข้าว่า เป็นภาษามือ เหมือนภาษาคนตาบอด... จัดเสวนาอยู่นอกโลกฯดีแล้วหละ ไม่ดีตรงไม่รู้จักบอก กันบ้าง คนอยากไปให้รู้บ้าง ข้อมูลงานวิจัยเกี่ยวกับเรา เขาไม่ยอมส่งให้ "มนุษย์นิยมในงานของพิบูลศักดิ์ ละครพล" โดย พัชรินทร์ บูรณะกร ม.ศ.ว.ศรีนครินทร์ ประสานมิตร (เขาเรียกไงหว่า) เขาจัดเก็บกันที่ไหนล่ะวิทยานิพนธ์นี่ เราลองเข้าไปหา ตาลาย หมดความพยายาม เยอะมาก หรือเราโง่ก็ไม่รู้ คนฉลาดๆ ลองหาดูนะจ๊ะ   โดย: ปอน ปอน IP: 125.24.53.60 14 กรกฎาคม 2550 23:07:13 น.

ขอบคุณมากค่ะสำหรับข้อมูล ถ้าค้นหาตัวเล่มเจอจะสำเนาและส่งให้ค่ะ ดูน่าสนใจดี (แต่คิดว่าน่าจะใช้เวลาพอควร) เรื่องที่สองขอโม้.. เราจัดงานเสวนาชื่อว่า "เบื้องหลังที่เกิดหลัง:เรื่องและภาพจาก 3 จังหวัดชายแดนใต้" หยิบเรื่องราวจากหนังสือคุณวรพจน์ พันธุ์พงศ์--ที่เกิดเหตุ มาคุยกัน เพื่อให้เราได้เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นมากยิ่งขึ้น งานนี้เชิญคุณวรพจน์, ธวัชชัย--ช่างภาพ, คุณโซรยา-- คนทำงานช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ มาคุยค่ะ ดูภาพได้ที่ //www.phuket-japan-school.com/room2521/webboard_view.php?id_board=302 เว็บบอร์ดของร้านหนังสือ 2521 จบการรายงานค่ะ   โดย: ขมิ้นศรีฯ IP: 202.29.50.249 18 กรกฎาคม 2550 11:30:50 น.

จะรีบสั่งซื้อโดยพลัน ไม่รู้จะยังทันไหม   โดย: กายแก้ว 22 กรกฎาคม 2550 10:02:47 น.

น้าปอน มือศัลยกรรม"บล็อก" "ยิปซีสีน้ำเงิน" หยิบหน้านี้ไปแปะไว้ที่บล็อกผมเรียบร้อยแล้วและผมเ้ข้าไปแก้ไขนิดหน่อย เรียนมาเพื่อทราบ ตุ๊   โดย: tucarryon 27 กรกฎาคม 2550 13:30:40 น.

รับทราบครับผม แต่ไม่ทราบว่าคุณกายแก้ว สั่งซื้อทันไหมครับ ขอโทษคุณกายแก้วอย่างแรง ตอบถ้อยล่าช้า   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 28 กรกฎาคม 2550 0:26:43 น.

แวะเข้ามาดู.....รู้สึกอบอุ่นในโลกอันกว้างใหญ่ อาทิตย์ที่ฉาบแสงสู่พื้นยังเกิดพลังแก่สรรพสิ่ง น้ำค้างฉ่ำพื้น......สายลมร่ายบทกวี ฉัน-เธอ ต่าเรียนรู้   โดย: หรินทร์รัตน์ มะลิทิพย์ IP: 58.147.52.40 7 กุมภาพันธ์ 2551 15:45:44 น.

ขอบคุณครับที่ย่องมา และได้เรียนรู้   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 20 กุมภาพันธ์ 2551 10:29:02 น.

อยากได้หนังสือขอความรักฯกับCDเพลงหาซื้อได้ที่ใหนตอนออกใหม่ๆไม่ทราบปีพ.ศ.อะไรเคยมีแต่อยากได้ใหม่ช่วยตอบที จากแฟนวัย46   โดย: มาส, IP: 124.120.142.82 22 กุมภาพันธ์ 2551 15:57:51 น.

ตอบคุณมาส ทำไมย่องมาหน้านี้หนอ ดีที่ผมเห็น หนังสือ อมรินทร์พิมพ์ใหม่ มีวางจำหน่ายทั่วไปครับ อย่าค้น ถามคนขายให้ช่วยหยิบให้เลย ร้านนายอินทร์ทุกสาขา แต่ว่าคุณอยู่จังหวัดไหน ครับ มีร้านหนังสือใหญ่ ๆ หรือเปล่า จะได้บอกถูก ซีเอ็ด ก็ต้องมีแน่ ส่วนซีดี ไม่มีครับ ยังไม่ได้ทำ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 23 กุมภาพันธ์ 2551 12:50:34 น.

พี่ปอน รู้จักพี่มาตั้งแต่มาชารี แต่ยังไม่มีหนังสือพี่สักเล่ม พี่คิดว่าเล่มแรกน่าจะอ่านเล่มไหนครับ แนะนำหน่อย น้องเอกครับ   โดย: เอก IP: 222.123.82.127 5 เมษายน 2551 16:38:16 น.

ผมเป็นคนหางน้ำสาครแต่ตอนนี้ทำงานศิลปะอยู่ กทม. อยากเล่า คุณเชื่อไหมว่าคนที่นั่นไม่มีใครรู้จักน้าตุ๊แกเลย แต่ผมเจอแกครั้งแรกโดยถือกีต้าร์เข้าไปหาแกที่บ้านขอร้องให้แกสอนให้ แกก็ต้อนรับด้วยไมตรีจิตจริงๆครับ ตอนนั้นผมอายุ16ได้มั้งแต่ผมไม่เอาไหนเองครับเข้าไปหาแกทีเดียวแล้วก้ไม่ได้ไปอีกเลยเพราะว่าติดขี่รถเที่ยวกับเพื่อนๆ นี่ก้ผ่านมา10กว่าปีแล้วตอนนี้ผมอายุ28แล้วไม่เคยเข้าไปหาแกเลย(กลัวว่าแกจำไม่ได้)ผมเห้นแกครั้งแรกผม งง ว่าไอ่นี่ใครวะผมขาวๆหนวดยาวๆปั่นจกรยานเก่าๆ ผมเชื่อว่าคนละแวกนั้นก็ต้องคิดเหมือนผม แต่ใครจะรู้... ว่าแกคือคนศิลปะศิลปินที่มีชื่อคนหนึ่งของไทย...ไม่ได้หมายถึงว่าคนแถวนั้นโง่นะครับ แต่ น้าตุ๊แกไม่Presentตัวเองไม่เปิดเผยวางตัวเป็นสามัญชนคนธรรมดาไม่มีลาภยศเองต่างหาก คนแถวนั้นจึงไม่ค่อยมีใครรู้จักแกครับ ผมยังจำบ้านของแกและน้ำที่แกยกมาให้ดื่มเป็นอย่างดีครับมันหวานจริงๆ แต่ยังหวานน้อยกว่าน้ำใจของพี่เขาครับ ช่วงนี้ผมจะแสดงงานศิลปะผมมีความคิดว่าอาจจะขอให้พี่ตุ๊เขียนกวีให้สักบทสองบทเป็นเกียรติดีกว่า ถ้าพี่ตุ๊ได้อ่าน เดี๋ยววันหลังว่างๆแล้วผมกลับหางน้ำสาคร ผมจะปั่นจักยานไปรบกวนขอกวีซักบทนะครับ....0832503526   โดย: หนึ่ง IP: 124.120.88.121 23 กันยายน 2551 11:49:17 น.

ผมอยู่ ต.หางน้ำสาคร อ.มโนรมย์ อยากไปฟังพี่ตุ๊ แครี่ออน เล่นกีตาร์มากเลย ครับ   โดย: อะ IP: 125.24.178.245 18 กุมภาพันธ์ 2552 9:56:24 น.

ขอบคุณดร.พัชรินทร์ที่ดูแลเรื่องผลงาน คศ.3ให้ ผลงานได้ปรับปรุง ต้องการขอความอนุเคราะห์ช่วยดูแลต่ออีกสักนิดนะคะ และอยากจะขอ Email คุณพัชรินทร์อีกซักครั้ง หรือไม่ทางยาใจจะฝากEmailเอาไว้เผื่อคุณพัชรินทร์จะได้ติดต่อกลับมาค่ะ ติดต่อที่ yajaitessen@gmail.com ขอบคุณค่ะ   โดย: ยาใจ เทศเซ็น IP: 124.121.74.18 8 ตุลาคม 2552 20:18:34 น.

ผมเป็นลูกศิษอ.ตุ๊ตอนอบรมสถาบันปฏิปันที่อ.พยุหคีรีจ.นครสวรรค์อ.สุดยอดมาก   โดย: จิรวัฒน์ IP: 223.206.244.112 24 สิงหาคม 2554 23:54:30 น.