'เมื่อเพื่อนพูดเปิดอก เธอย่อมไม่กลัวที่จะขัดแย้งหรือสนับสนุน

และเมื่อเขานิ่งเงียบ ดวงใจของเธอก็มิได้หยุดฟังสำเนียงจากดวงใจของเขา'




... บรรยากาศอบอุ่นมากเลยค่ะ ...

... รู้สึกไ้้ด้ ...

... แสดงความยินดีด้วยนะคะ ...

... (sorry ... ไม่มีเพลงที่อยากได้ค่ะ ... : ) ... )

yourstarlight
ขอบคุณครับ
ที่มาต่อเติมใจ
ทั้งบทกวีและเพลง

ตัวม่วนเองอ่ะค่ะ แหะๆ

เปิดงานอบอุ่นนะคะนี่

สวัสดียามเช้าครับอ้ายปอน


อยากไปนั่งอยู่ในงานตวยคนครับ
จะได้รับพลังและความอบอุ่นพ่องครับ

^^
ดีจัง ได้เห็นบรรยากาศในงานด้วย
ดีจัง...
ดีจัง...
อยากไปนั่งที่ตรงเก้าอี้ตัวโน้นจัง
อยากฟังกวีร้องเพลง
ขอให้ทุกอย่างไปโลด
ขอให้คุณคนนั้น ๆ แม้นหายเมาก็ขอให้ไม่เปลี่ยนใจ
ขอให้มีคนใจดี เอาเพลงมาแปะให้
จะได้ขอนั่งกระดิกหางฟังด้วยคน:D

อรุณสวัสดิ์พี่ปอน ปอนจัง

โอ จะมีสักวันหนึ่งไหมหนอ
ที่ได้เข้าไปนั่งอยู่ท่ามกลางบรรยากาศอย่างนี้
จะมีสักวันหนึ่งไหม

สวัสดีค่ะพี่ปอน

ดีใจ ๆ ได้มาเห็นภาพบรรยากาศงานเปิดอันแสนอบอุ่น
มิตรภาพอบอุ่นและงดงามเสมอ
ใช่เลย..คิดเหมือนคุณFAO+FAO
อยากฟังกวีร้องเพลงบรรยากาศสด ๆ
ทำให้นึกถึงตอนสาว ๆ ที่ยังบ้านักร้องน่ะค่ะ
แฟนไปด้วยยังส่ายหัวเลย เป็นเอามาก ฮ่า ฮ่า




ดูภาพพี่ปอนจากมุมนี้เหมือนไว้ผมม้าเลยค่ะ อุอุ


ชอบความหมายของมิตรที่คาลิล ยิบรานเขียนข้างบนน่ะค่ะ
ภูเพยียเพิ่งกลับจากเมืองหลวง ไปทำธุระมาค่ะ เจอลมหนาวด้วยค่ะ รู้สึกว่าปีนี้น่าจะหนาวทั่ว แต่ทางเหนือก็จะหนาวชื้น ๆ หอมอากาศดี ชอบหนาวประมาณนี้ ไม่หนาวมากจนทรมาน แต่คนบนดอยน่าจะหนักหนาเอาการอยู่

ภูเพยียไปได้หนังสือมาหอบนึง มีหนังสือของดร.นวลศิริ เปาโรหิตย์นะคะ เรื่องเพื่อนน่ะ เอ๊ะ! เพื่อนกับมิตรนี่ต่างกันมั้ยนะ แต่ก็อ่านง่ายดี ว่าจะไว้ให้ลูกสาวคนโตน่ะค่ะ ใจน่ะหาอีกเล่มหนึ่งแต่คงเป็นหนังสือหายากไปแล้ว มีบทหนึ่งน่ารักค่ะ ขออนุญาตคัดมาฝากพี่ปอนที่นี่ละกัน ความจริงน่ารักทั้งเล่มเลยค่ะ

--เพื่อนที่ดี ดู ๆ ไปก็คล้ายกับหนังสือที่ดี
พูดได้คุยเป็น เมื่อยามเราเหงา
สนุกสนานเบิกบาน เมื่อยามเราสุข
ปลอบประโลมให้กำลังใจ เมื่อยามเราทุกข์
เงียบสงบอย่างรู้จังหวะเวลา เมื่อยามเราครุ่นคำนึง
แต่จะมีสักกี่คนหนอที่รู้และเข้าใจในเพื่อน
ได้ดั่งหนังสือที่ดีเช่นนี้บ้าง--

ภูเพยียคิดว่าพี่ปอนมีหนังสือเล่มดีนี้อยู่กับตัวแล้วนะคะ
ไว้จะกลับมาฟังเพลงที่เดี๋ยวคนใจดีมาแปะไว้ที่นี่
จะคอยดูรูปความเป็นไปของงานอีก
ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะพี่

มาร่วมแสดงความยินดีออนไลน์ค่ะ

งานดีๆ ที่เราตั้งใจทำ
แถมยังมีเซอร์ไพรส์จากคนรอบข้าง
ความรู้สึกคงชื่นบานน่าดู

ความรู้สึกระหว่างเขียนกับการวาดภาพสีน้ำต่างกันมากน้อยแค่ไหนคะ
กำลังคิดว่า เวลาวาดภาพความรู้สึกจะรื่นรมย์มากกว่าหรือเปล่า
ตอนเขียนอาจจะไม่รื่นรมย์เท่า ต้องรอให้เขียนเสร็จ
เห็นผลงาน ตอนนั้นหน้าอาจจะบานกว่ากัน
^^

สวัสดีครับพี่ปอน

เสียดายที่ไม่ได้อยู่แถวนั้นในเวลานั้น
แต่เห็นภาพและฟังพี่ปอนเล่าก็อบอุ่นใจดีออก

มาเยี่ยมค่ะพี่ปอน
อยากไปดูด้วยตาตัวเองจริงๆ เลยค่ะ
สักวันหนึ่งนะคะ

**๕๕๕
ตอบทุกท่านแล้ว
ไปกดดูอารายม่ายรุ ลืมไป
ฮือๆๆๆๆๆๆ
มันหายโม้ด
หมดอารมณ์
ขอประทานโทษ
ไม่โกรธกันนา
ขอนอนชมดาวเพดาน
ระงับสติแตกหน่อย

เพื่อนเอย ยื่นมือเพื่อนมา...
เพื่อนเอย...ฝ่าฟันกันไป เพื่อนเอย....

อิจฉาคนภูเก็ต ที่ได้ฟังเพลงอ้ายจังเลย ว่าแต่ มกราคาปีหน้า มาเชียงของ พวกเราจะได้ฟังบทเพลงของอ้ายหรือเปล่าหนอ แล้วเจอกันเดือนมกราค่ะอ้ายปอน

อ่านเจอข่าวคราวงานนี้ในกรุงเทพวันอาทิตย์แล้ว
มาเห็นภาพบรรยากาศแบบนี้ดูน่าสนุก

เคยมาเล่าให้ให้พี่ปอนฟังบล็อกนี้ เมื่อต้นปีว่า
เคยเจอและนั่งอ่านหนังสือพี่ปอนในร้านนี้ด้วย
และยังขอซื้อ แตเขาไม่ขาย

เมื่อไหร่วิถีโคจรชีวิตจะตรงกัน
อยากไปฟังมินิคอนเสิร์ตพี่ปอน (และลูกก็ไปป่วน) อีกค่ะ

โอ๊ะโอ
ขอบคุณคุณหน่อย
ยังสู้อุตส่าห์จำเพลงนี้ได้
....และท่อนแยกล่ะ
ลองนึกดูนะ

ชมจันทร์
นึกออกแล้ว จอมป่วนที่ร้านนายอินทร์ท่าพระจันทร์
นายเกาลัดนี่เอง ๕๕๕
แล้วมาเจอกันนะ

สาวริมโขง
ให้ยืมจักรยานขี่หรือเปล่าล่ะ
๕๕ งานนั้นครูตุ๋ยเป็นหัวโป่
สงสัยจะมึนซะก่อน
ศิลปินเป็นร้อยเลยน้องเอ๋ย
อ้ายอายเปิ้น

คุณยุ้ย
นึกตั้งนานแน่ะ
บินจากญี่ปุ่นเมื่อไหร่บอกนะครับ
จะร้องน้ำตาแสงใต้ให้ฟัง หึ หึ

ขอบคุณภูเพยีย
ผมหน้าม้าเพราะเพิ่งสระ
ดูแล้วใช่จริง ๆ รับกับพุงกลมๆเนาะ

บอนหวาน
โชคดีแล้ว..แต่ก็คงจะมีสักวันหละ
นะ ....

ฝนจัง
ขอบคุณจัง
ดีจัง
อยากไปวาดรูปที่ญี่ปุ่นจัง
ถ้าหากมีสตังค์.....

อุ้มสี
แหล่ม....จัง

ม่วนน้อย
พอเสร็จงานก็
เริ่มหนาว...จัง

พ่อเพยีย
ได้บ้านบนเนินเขา
ในฝันเราเลย
ดีจัง ดิจัง

HoneyLemonSoda
ไปวาวี
หรือภูเก็ตดีล่ะ

ตัวไม่ได้ไป ส่งใจมาเชียร์
ก็เหลือเฟือจะซาบซึ้ง
มอบเพลงนี้ให้เพื่อนพ้องน้องพี่ทุกคนแทนเพลงเพื่อนวาสนาน้อย ไม่มีโค้ดยูทุบบบบบบ)
(ต้องเสียงเฮียเจมส์เท่านั้นนะ ตัวจริงเสียงจริง คนโปรดของเรา เก่าและเก๋า ฟังครั้งไรก็โดนใจทุกครั้ง)

อื้อ
ข้ามใครไปก็ม่ายรุ
ก๋าศักดิ์
เราอยากฟังก๋าศักดิ์ ร้องเพลงที่แต่งไว้อีกนะ

ลืมตอบคำถามของI am just fine^^
เขียนรูปวาดรูปกับเขียนหนังสือนั้น
สำหรับเรา ไม่ต่างกันเท่าไหร่
หน้าบาน หัวใจพองพอกัน

อือ เปรียบให้เห็นภาพยากนะความสุขนี่
เขียนรูปเหมือนเริงรำใต้แสงจันทร์
ส่วนเขียนหนังสือนั้นเหมือนว่ายน้ำคืนข้างแรม
ออกทางเหนื่อยและระทึกใจกว่าหน่อย
กว่าดาวรุ่งจะปรากฏตัว และตะวันเช้าจะฉายแสง...

อีกคนก็โปรดพอกับต้นฉบับ สาวเก่ง ราชินีโฟล์คตลอดกาลคนนี้ เธอใส่อารมณ์แบบศิลปินเต็มเปี่ยม หรืออีกทีก็เป็นนักแสดงกว่าเฮียเจมส์ สองคนนี่เขาคู่กิ๊กเพลงกัน
ลองฟังดู หรือไม่อยากฟังก็ไม่เป็นไร...

สวัสดีค่ะน้าปอน

น้าปอนเปรียบเทียบการวาดรูปกับงานเขียนได้โรแมนติกมากเลยค่ะ

อากาศเริ่มเย็น ๆ แล้วนะค้า รักษาสุขภาพด้วยค่า

ปล.มะได้มาเยี่ยมเยียนซะนาน ภาพเขียนก็ยังสวยจับตาจับใจไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ

มาสวัสดีพี่ปอนค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ปอน

ฮือๆ มาขออภัยที่วันเปิดงานไม่ได้ไป ทั้งที่อยากไป๊ อยากไป หอบหนังสือใส่รถเตรียมไว้แล้ว ช่วงเย็นดันมีงานด่วนติดพันยาวเลยอ่ะค่ะ

วันอังคาร (หรือวันพุธนี่แหละ) หอบหนังสือเดินไปอย่างมั่นใจ อ้าว ร้านปิด

ยังค่ะ ยังไม่ละความพยายาม วันอาทิตย์เย็นๆ ไปใหม่ มองเข้าไปในร้านไม่เห็นใคร เห็นแต่ร้านกับรูป กลัวข้อหาโจรกรรม (ทางสายตา) ก็เลย กลับ

หุ หุ แต่ป่านนี้ พี่ปอนก็ไปอยู่ปาย หรือที่ไหนก็ม่ายรู้ แล้วจะกลับมาอีกมั้ยคะ

อ้อ ลายเซ็นที่ได้มาเมื่อวันก่อน ตัดแปะในหนังสือเรียบร้อยแล้ว แต่ว่ายังมีอีกเล่มนึง (มัวแต่ตื่นเต้นที่ได้เจอพี่ เลยลืมขอ 2 ลายเซ็น 555)

สรุป ไม่ได้เห็นงานจริง ฟังเพลงจริง เลยต้องมาตามชมบรรยากาศวันงานในบล็อก ฮิ ฮิ โสน้าหน้าตัวเอง

ถ้าอยู่ใกล้ ถ้าจะหอบกันไปนั่งฟังอ้ายปอนร้องเพลง (ฟรี) แน่ๆเลยหง่ะ...

อ้ายปอนได้มิตรที่ดี เพราะอ้ายปอนเป็นมิตรที่ดี ใช่ป่าว
มีความสุขมากๆเด้ออ้าย

สวัสดีค่ะคุณ...

คิดถึงจังเลยค่ะ
แต่เห็นภาพวันงานของคุณแล้ว ก็พอคลายความคิดถึงลงไปได้บ้าง
ตัดผมใหม่หรือเปล่าคะ ดูหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวเชียวคะ
ส่งใจไปช่วยเสมอนะค่ะ
ขอให้ไม่เหลือภาพไว้ติดผนังสักรูปเดียวนะคะ ให้มีแต่ผู้มีบุญมาหอบหิ้วกลับไปให้หมดเรยยยย

คิดถึงอีกครั้งค่ะ

มาชมวันเปิดงานครับ

บรรยากาศเป็นกันเองดีนะครับ ขอให้มีการจับจองภาพมากๆนะครับ

สบายดีนะครับ

สวัสดีบัวทะเล
คนร้องเพลงรอหลายรอบ
ร้านนี้เขาศิลปินจัด
วันพุธปิดจ้า
เราก็ทำโปสเตอร์ก่อน แก้ไม่ทัน
ลงข่าวว่าเปิดทุกวันไม่เว้นวันหยุด
อ้าว แก้ข่าวตรงนี้ใครจะอ่านเจอไหมนี่

ได้ยินอย่างนี้ ชักห่วงรูปเสียแล้ว
จะเหงาเฉาอยู่เดียวดายบนผนังเปล่าหนอ
ใครจะเทคแคร์ดูแลรึ ฮือๆๆๆๆ
บัวทะเลช่วยไปดูด้วย.....

ผมอยู่ปายคร้าบ
กลับไปภูเก็ตก็ตอนเก็บงานโน่นแหละ


สวัสดีก้อนหินริมทาง
ขอบคุณคำพร
เพื่อนมิตรคือกระจกสะท้อนตัวเรา คงใช่แหละนะ

สวัสดีปณาลีและบรรณารักษ์
ขอให้สมพรปาก
รูปหมดเกลี้ยงจากผนัง
(เพราะไม่มีใครเฝ้าหน้าร้าน)
๕๕๕

Insignia_Museum
สบายดีครับ
ผมก็หวังเช่นนั้น
ไม่มีปัญญาขนกลับครับ

นั่นไง พี่ปอน
ไอ้เราก็นึกว่าร้านไม่ควรจะปิดวันพุธ (เหมือนร้านตัดผมเลยแฮะ)
พยายามมองหาป้ายที่จะบอกว่าเป็นวันหยุด (ประจำ) ของร้าน ก็ไม่เจอ หุ หุ

อะนะ อาจจะบังเอิญ จขร. ไปหลังร้าน (มีป่ะไม่รู้) หรือนั่งอยู่ในมุมที่มองไม่เห็น ก็เป็นได้นะพี่

ไม่ได้นับว่ารูปยังเหลืออยู่เท่าไหร่ มีหายไปอีกนอกเหนือจากที่พี่ปอนบอกว่าโดนปลดไปในวันงานซะก่อน 555

ลืมถาม ว่า นอกจากภาพวาดสีน้ำ แล้วมีโปสการ์ดจากภาพวาดด้วยมั้ยคะ เผื่อไปดูแล้วอยากได้ภาพจริง (แต่ไม่มีปัญญา "ปลด" ภาพ) จะได้เอาโปสการ์ดมาทดแทน คริ คริ

มะวานนี้ บัวเพิ่งคุยกะเพื่อนซี้ เธอก็อยู่ที่ปายมาอาทิตย์นึงแล้วหละพี่ปอน หนาวละจิ เห็นว่างั้น อิจฉาๆๆๆๆๆๆ อยากหนาวบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ...

ฝากพี่ปอนช่วยกินหมูปิ้ง (ลำแต๊ ลำว่า) ของป้ารถเข็นหน้า ธ.กรุงไทย ขายช่วงเย็นๆ กะขนมไข่หงส์ข้าวเหนียวดำ ที่สุดซอยกาดแลงโตยเน้อ

ชอบคำเปรียบเทียบ "เขียนหนังสือนั้นเหมือนว่ายน้ำคืนข้างแรม"

ผมเคยว่ายน้ำคืนข้างแรมบ่อยๆ เข้าใจความรู้สึกนี้ดีครับ

สำหรับภาพ 2 สาวน้อยในบล็อกของ IM นั้นเป็นลูกสาวผมเองครับ

สวัสดีครับ

บัวทะเลนี่เป็น บัวชวนชืม ได้เลย
จะไปหาดูนะ
โปสการ์ดไม่ได้ขายจ้า
น้องที่ตะกั่วป่าช่วยออกแรงทำให้
เราเอาไว้มอบเป็นที่ระลึกงาน
ก็ยังพอมี หนูถามคุณแอ๊ะ นะ (คนที่ใส่แว่น หล่อลาก)
รูปอยู่ในกล่อง ในตู้ข้างๆที่เขานั่งนั่นแหละ
ขอให้โชคดี

Insignia_Museum
ขอบคุณคำชม รู้สึกอย่างนั้นจริงๆครับ
คุณพ่อต้องไว้หนวดแล้วนะผมว่า....

สาวบ้านใน ณ แขนก่อน
ขอบใจ ขอบตาหลายเด้อ
ที่เอาใจช่วยผู้บ่าว ดาวส่องทีน เสมอๆๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ข้าพเจ้านั่งกินหญ้าอยู่หน้าร้าน คอฟฟี่ที่สะพาน
ช่วยส่งเสริมการขายให้น้องนุ่ง
ได้ข่าวว่าข้าวยากหมากฝรั่งแพง
ก็ออกแรงช่วยกันหน่อย ประสา ยาใจคนจน

เพื่อนมิตรไปเที่ยวปาย อย่าลืมแวะครับ
ร้านนี้ กาแฟดี แม้นักเขียนจะไม่ดัง(เกี่ยวไงนี่..)

พบกันนะครับ

หวัดดีค่ะพี่ปอน

ภาพสวยมากเลยค่ะ ชอบจัง

พี่ปอนค้า

คุณแอ๊ะที่ว่า หมายถึง พ่อหนุ่มสวมแว่นตาที่นั่งดีดดีการ์ข้างพี่ปอนเหรอคะ

แล้วร้านกาแฟ คอฟฟี่ที่สะพาน นี่ ร้านใหม่เหรอคะ ตอนไปเมื่อสามปีก่อน ไม่เห็นนี่นา
บัวชอบกาแฟที่ร้าน วิทชิ่ง เวลล์ ค่ะ เขาใช้กาแฟดอยช้าง เอสเปรสโซ่ เค้า เข้ม ได้ใจมั่กๆ ขนมอร่อยอีกต่างหาก

สวัสดียามเช้าครับอ้าย

สองปีมานี้
แทบบ่าได้จับกีตาร์ฮ้องเพลงเลยครับ
ผมแต่งเพลงใหม่ไว้สองสามเพลง
นอนตายอยู่ในแฟ้มครับ 5555


ยุ่งอยู่กับบ่าเสือหน้อยคนนี้ครับ 5555

สวัสดีเพื่อนๆ
ไม่สะดวกตอบทีละคนนะครับ
ตอบรวมๆตรงนี้ว่าขอบคุณที่คิดถึงกัน
แวะมาเยือน
ผมสบายดีครับ

คอนเสิร์ตปายปื่นโต
ผ่านไปด้วยความชื่นมื่น
ฝากเพลง บอก ของมิตรรักมาฝากกันแก้คิดถึงไปพลาง
บังเอิญงานนี้มันพันเกี่ยวกับด้านลึกของจิตใจคน

แล้วจะเอารูปมาเล่าเรื่อง ถ้ามีเวลาว่าง
อยากบอกคนที่จะมาปาย
กลางคืนอากาศหนาวมากในช่วงนี้
ให้เตรียมเสื้อกันหนาวให้พร้อม

ตอนอื่นไม่รู้นะ
สำหรับคนที่มาถึงปาย
พบกับผมได้ที่ร้าน คอฟฟี่ที่สะพาน บุระลำปาย

อยู่ที่สะพานปายครับ ข้ามมาก็เจอะเจอ อยู่ซ้ายมือเลย
ร้านแรก มีรูปปั้น(ใครก็ไม่รู้)ในชุดบุรุษไปรษณีย์
ยืนอยู่ปากทางเข้า
นั่นแหละครับ
โปสการ์ด สวย และเสื้อยืดงานคอนเสิร์ตนี้รอคุณอยู่
ใครอุดหนุน ผมวาดพรอทเตรทให้เป็นที่ระลึกครับ

ตกลงเขาไม่ยอมให้ลงเพลงครับ ไม่เป็นไร

...

มิตรคือคำตอบต่อความต้องการของเธอ
เขาเป็นเสมือนท้องทุ่ง ที่เธอหว่านด้วยความรัก
และเก็บเกี่ยวด้วยความขอบคุณ

และเขาเป็นดุจโต๊ะอาหารและร่มไม้ของเธอ
ด้วยเหตุว่า เธอมาสู่เขาด้วยความหิวโหย
และเธอใฝ่หาเขาเพื่อความสงบใจ

ซาบซึ้งจริง...

มาชม มาแอบอิจฉาคนภูเก็ต คนปาย
และก็แอบชื่นชมยินดี กับความอบอุ่นในไมตรี ..

เพลงเพราะเสมอ Your're Got a Friend



...

แวะมาหาและมาเก็บบรรยากาศค่ะ
ดูท่าว่าความสุขล้นกระบุง...
เลยขอตามเก็บความสุขที่หล่น ๆ อยู่แถว ๆ นี้
สบายดีนะคะพี่ชาย
หวังว่างานหน้าคงได้ไปนะ คงได้ไป
นรี ร.

คุณ...อยู่ปายหรือคะตอนนี้
คิวการแสดงที่ปายยาวถึงไหนคะ
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้น้ำมูกไหลย้อยล่ะ ..อะครึ อะครึ
เป็นห่วงเหมือนเดิมค่ะ

สวัสดีวันฝนหนาว(งั่ก)ค่ะพี่ปอน ปอนจัง
เกาะขอบจอ
รอดูรูปที่พี่ปอนจะเอามาเล่าเรื่อง

แป๊บ ๆ เดือนธันวาซะและ..
ต้องหาเพลง ลมธันวา มาฟังนะนี่..

สวัสดีครับทุกท่าน
ยังอยู่ปายครับ
ตั๋วเครื่องบินวันพฤหัสเต็ม
รอเสียบวันเสาร์นี้ ๕๕๕
ใจก็ไม่อยากกลับ ถ้างานไม่รุมเร้า
ใครๆก็จะเอาต้นฉบับล่วงหน้าหยุดปีใหม่

ปายปีนี้ อินเลิฟมาก
สี่แยกมีป้ายขึ้นเลย สถานที่ถ่ายทำหนังปายอินเลิฟ
หงิงๆๆ เราใช้ชื่อนี้มาแต่โปสการ์ด เป็นชื่อหนังซะแล้ว
เริด...

ปีนี้ปายให้ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า
พระจันทรฺเต็มดวงโผล่มาากยอดเขานางนอนหน้าที่พัก
โอ แฟนตาสติค มาจนแฟนปิ่นโต โอโหโอ ......
ตั้งแคทป์ไฟหันทุกคืน และวาดรูปทุกวัน...
แสนสุขเป็นพิเศษ
เพราะได้พบกับน้องนุ่ง เพื่อนมิตรชิดใกล้
นานทีปีหน ก็ต้องรมย์รื่นชื่นใจเป็นธรรมดา
แต่ไม่เสียงานและเสียคน ๕๕๕

พูดมากไปตนอาจจะอิจฉาหมั่นไส้เอาได้
เรามาพักบนเนินเขา มียอดศิลปินตะหลิวทองอยู่
ถ้าเขาว่าง และอารมณ์ดี
เมื่อวานปลาสะแงะแกงส้มหยวกกล้วย
แนมไข่เจียว อร่อยซะ....

บ่ายนี้จึงต้องบำเน็จมิตรด้วยภาพประดับบ้านพี่เขา
เป็นการขอบคุณ
ไว้เล่ายาวนะครับ
อยู่บนเขานี้ใช้เน็ตมือถือ
ถ้าลงเขาไปนั่ง คอฟฟี่ที่สะพาน บุระลำปาย นั่นแหละ
ต่อยมีเน็ตแรงสูงใช้
แต่ก็ไม่มีเวลาใช้ซะงั้น ยิ่งวันหยุดที่โลกกลมและลมโกรก
ได้เจอะเจอแต่ญาติโยม ประหลาดมาก
มีคนหนึ่ง เป็นนักดนตรีที่เล่นเปียโนเพลงทะเลหน้าฝน
ในชุดสอง บทเพลงเดียวดายของคนเดินทาง
ร่วมยี่สิบปี ไม่อยากเชื่อ...
มาเดินชนไหล่กันในปาย

ปายสวยใกล้อูบุดไปทุกที ในตัวอำเภอ
ระมัดระวังในเรื่องสิ่งปลูกสร้าง
การจัดวาง ตกแต่งหน้าร้าน
ปีนี้ร้านรวงเกิดใหม่มาก แต่ก็ทำได้ดี
ทำให้ปายน่ารักมากกว่าวันวาน

ขอร้องทุกท่าน
อย่าสนับสนุนร้านที่ยังใช้กล่องโฟมเลยครับ
เดี๋ยวนี้จานชามสังกะสีแสนคลาสสิคกลับมา
การรณรงค์ใช้ปิ่นโตเห็นผลบ้างแล้ว
ถ้าท่านไม่เอาวัฒธรรมเดินกินของฝรั่งมาใช้
และร้านค้าไม่มักง่าย ขี้เกียจล้างจานอาหาร

ปายเจอปัญหาโลกแตกแน่ๆ

และปายจะไม่ อินเลิฟ ต่อไป

มาชวนไปเที่ยวหลวงพระบางกับป้าแอ๊ดอีกแล้วค่ะ



วันสุดท้ายที่อยู่ในลาวแล้วนะคะ

บัวทะเล
ร้านขึ้นจมเลยตอนนี้
สวยด้วยสิ
หยุดยาวนี้
กลัว แปลกตาย จัง
ทางภูเก็ตเป็นไงบ้าง
ได้การ์ดยัง

สวัสดีครับพี่ปอน

ได้อ่านคอมเม้นท์ความสุขในปายน่าอิจฉาจัง
สัมผัสได้ถึงน้ำเสียงในตัวหนังสือของพี่ปอนที่บอกเล่า
ว่ากำลังมีความสุขในปายจริงๆ
กระต๊อบที่วาวี คงราวๆ 1 เดือนจึงจะเสร็จ
(ช่างเขาว่าไว้อย่างนั้น)

ว่างๆแวะเวียนมาเมื่อไรยินดีต้อนรับครับ