คนรักผมไปธุระที่กรุงเทพฯจริง ๆ
เป็นธุระของความรู้สึกที่ยากจักกล่าว และเราก็ไม่ได้บอกเลิกกัน
เธอแค่แยกไปเดินบนเส้นทางฝันของเธอ
เพียงลำพัง ....

....



วันก่อนป้าข้างบ้านเกาะรั้วถาม
พ่อเด็กๆ ไปไหน
ไม่เห็นนาน

....

ตอบว่า...เขาไปธุระ


พูดถึงเรื่องอ่างเก็บน้ำเล็กๆ แล้วคิดถึงอ่างเก็บน้ำเล็กๆ ที่อยู่ติดกับภูเขา ไม่ใกล้จากบ้าน แต่ก็ไม่ไกลเกิน
เป็นที่ที่
กะว่าไว้ขับรถไปถ่ายรูปที่อ่างเก็บน้ำเล็กๆ ที่ติดกับภูเขาที่อยู่ที่ชายแดน
ไว้ไปถ่ายรูปดอกหญ้าที่ผาแต้ม นู่น
หรือไม่ก็ไว้ขับไปกินลมชมวิวเล่น

ไม่นึกเลยว่าการหัดขับรถเนี่ยมันจะเครียดซะขนาดนี้
และยิ่งเครียดหนักนักตอนที่มันพุ่งไปจูบฟุตบาท

มาชมสีน้ำรุ่นใหญ่

เข้ามาตอบเม้นท์อ้ายอย่างช้าๆ
จะได้ฟังเพลงไปตวยอย่างสบายอารมณ์

เพลงเหงามากมายครับอ้าย....


..........................................


วัดพันเตาผมลงไว้แล้วครับ
แต่รูปอาจจะบ่นั๊กเต้าใด

วัดแสนฝางนี่เล็งไว้หลายรอบแล้วครับ
แต่ฟ้าที่เจียงใหม่ตี้ผ่านมาบ่งามเลยครับอ้าย
มันหม่นสลัว แล้วก่มีก้าเมฆ

ผมตั้งใจไว้แล้วว่าหนาวนี้ วัดตี้ต้องไปถ่ายรูปแน่นอน
ก่คือ วัดแสนฝางนี่แหละครับ


เรื่องที่จอดรถในวัดนี่
ผมว่าวัดก่ถ้าจะซอบนะอ้าย
ได้เงินค่าจอดตวย

มีอย่างน้อย 4-5 วัดรอบคูเมือง
ตี้ผมเข้าไปแล้วก็บ่ได้ถ่ายรูปซักใบ
เพราะรถจอดเต็มไปหมดทั้งลาน
เล็งอย่างใด
ก่กดชัตเตอร์บ่ได้ครับ
5555


เพลงจบพอดีครับ
เศร้าขนาดเลยครับ

พี่ปอนคะ
หนูเข้ามาหลายครั้ง แต่เพราะไม่ได้ล็อกอิน
จึงไม่สามารถคอมเมนท์ได้

อัลบั้มเพลงใหม่คลอดเมื่อไหร่
จะรีบไปซื้อโดยพลัน
อีกนานไหมคะพี่?

ไปอ่านคำแนะนำการทำโปสการ์ดของพี่ปอน
ในบล็อกพ่อเพยียมาแล้ว ......สงสัยว่า

พอใช้กระดาษอาร์ตด้านแล้ว
ขั้นตอนในการพิมพ์ภาพทำอย่างไร
ใช้ printer ในการ print ภาพ
หรือให้โรงพิมพ์ พิมพ์ให้
หรือ ฯลฯ ???

สนใจค่ะ
เผื่ออนาคตได้กลับไปอยู่เชียงคาน
จะทำขายมั่ง

"สถานที่หนึ่ง
ผูกพันลึกซึ้ง
ไร้กาลเวลา"

ไปพันผูกกะใครหนอ พี่ปอนขา ของโมกมีค่ะภาพนี้ในกรุงเทพฯงัยคะ ยังเก็บไว้อยู่ค่ะ โฆษณาให้อีกแระ กรุงเทพฯ
เมื่อไหร่จะได้ค่าโฆษณาเป็นอ่านฟรีเสียทีหนอ

อะไรที่เป็น ทำจากมือ ผู้ชาย ปอน ก็ชอบไปหมดล่ะค่ะ

พี่ปอนจ๋า ชอบบล็อกวันนี้จังค่ะ ^__^ แล้วชามารีเนี่ยจะมีอัลบั้มวางจำหน่ายใหม่อีกอะป่าวอะคะ หนูจะจองคิวซื้อคนแรก คิกๆๆ
วันนี้มีข่าวดีด้วยแหละค่ะ ยิ้มฯของหนูพิมพ์ซ้ำด้วย กรี๊ดดดด ดีใจจังค่ะ แล้วเดี๋ยวเรามาแลกลายมือกันอีกนะคะ รักษาสุขภาพด้วยเน้อพี่ปอนจ๋า

ไปต๋ามฝันอย่างพี่เขาบ่ได้เจ้าอ้ายปอน

วันก่อน ลูกถามว่า พ่อกับแม่เถียงกันราวกับจะเลิกกัน
เมินนานแล้วที่น้องบ่เกยขึ้นเสียงใส่คุณสามีต่อหน้าลูก
วันนั้นสติแตกก้าเจ้า พอลูกถามอย่างอั้นน้องบอกลูกว่า

บ่หรอกลูก กว่าที่พ่อกับแม่จะมาจ๋นถึงวันนี้
มันมีรายละเอียดและความรู้สึกที่เราผ่านพ้นมาตวยกั๋น
มากมาย ที่ทำหื้อพ่อกับแม่เข้าใจ๋กั๋นเป๋นอย่างดี
การทุ่มเถียงกั๋นบ่ได้หมายความว่าพ่อกับแม่จะเลิกกั๋น

ว่าไปก่เอ็นดูความรู้สึกล่ะอ่อนสิบขวบเจ้า ฮู้ว่ามันบ่ดี
ฮู้ว่า ลูกรับความเจ็บปวดอะหยังไว้พ่อง แต่วันนั้น
น้องโมโหเพราะพ่อมันบ่ฮู้จักหยุดอ่ะเจ้า

แต่เฮาสองคน ก่ขอโทษลูกและต่างคนก่ต่าง
พยายามที่จะบอกตั๋วเองว่า ควบคุมอารมณ์หื้อดีกว่านี้

ความรู้สึกของคนเฮานี่ มันกว้างใหญ่เนาะอ้ายเนาะ
บอกบ่ได้ว่า วันใดมันจะนิ่ง วันใดมันจะปะทุ
เวรแต้ๆเลย

อ่านแล้วเข้าบรรยากาศ หนาวๆ เหงาๆอีกแย้ววววว

โอ มะกี้ลืมเปิดเสียงด้วย ได้ฟังเพลง แล้วอ่านอีกที แล้วก็ โอ...คนไปกรุงเทพฯ เมื่อไรจะกลับมาก่อไฟให้หัวใจอุ่น(อีกที)

ยามเช้าของวันหนาว
ใจหนาว..

เมื่อตะวันมา
ความอบอุ่นมา.

อ้อมแขนธรรมชาติยังคงทำหน้าที่
นกยามเช้า..ยังคงร้องเพลง

เรามิได้อยู่เพียงลำพังแล้ว

พี่ปอนเล่า เป็นเช่นไร?

ไปกอยมาหื้อแล้วเจ๊าอ้ายปอน...
ผามน้ำปู๋หน้าบ้านโหล้งแล้วเน้อ...
ข้างต่าวก็หลาย...บ้านศรีถ้อยยังบ่ได้เกี่ยวกัน...
แต่ตางในนั้นบ่ได้เข้าไป ได้แต่ก๋ายข้างถนน
เลยเอาฮูปมาแปะหื้อผ่อน๊อ....
สีท่า...จอมปลวกกะงูท่าจะเข้าไปยึดกระท่อมดินเหียล่ะก๊า
ได้แวะไปหนองเล็งทรายรอบหน้าจะเข้าไปผ่อหื้อเน้อ....

ยังบ่ต้องกลับบ้านศรีถ้อยเตื้อเน้ออ้าย....หัวใจเหงาๆยามกึ๊ดเติงหาไผคนนั้น....
ยามแลงคนเดินกลับจากเกี่ยวข้าว แสงส้มสาดเขาดอยหนอกอ้างว้างในลมหนาว....มันจะเหงาดายใจสั่นวอยๆ

น๊ออ้ายน๊อ....

อัลบั้มวางจำหน่ายเมื่อไหร่คะ

เพลงเพราะมากค่ะ...

อาปอนคะ..

ชื่นชอบบล็อกนี้ของอามากมายก่ายกอง ทั้งเพลงที่ฟังแล้วรู้สึกเหงาๆ นะคะ ที่โดน...อีกก็คือ ชื่อภาพ..เงาของความทรงจำสีหม่น..โอ๊ยยยย เหงาค่ะ

ดีใจมากๆ ที่อาไปเยี่ยมที่บล็อกค่ะ ขอบคุณนะคะอาปอน

เข้ามาเศร้าด้วย

ความทรงจํานี่ ทรมานนะคะ

ไม่ได้ยินเพลงค่ะ เสียดายจัง

พี่ปอนจ๋า หนูไปเรียนทำอาหารญี่ปุ่นมาค่ะ ยังไม่ทันจบคอร์ส ก้อร้อนวิชา ทำซูชิให้คนที่บ้านกินอะค่ะ แต่ทว่า...ฝีมือทำอาหารของหนูใบข้าวจัดมากไปหน่อย จัดว่าแย่อะค่ะ เลยมะมีใครยอมกิน
หนูเลยกนเอง รสชาติห่วยยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่เกินจะรับไหวคือ "ท้องเสีย"ค่ะ แง๊...แง ช่างน่าเศร้านัก งุงิ...งุงิ
กลับไปทำไข่เจียวไหม้ไหม้ ให้พวกเค้ากินอย่างเดิมก้อได้ งุงิ...งุงิ

อ่านแล้วเศร้าจัง

ช่วงนี้ชีวิตเดินทางเป็นว่าเล่น
จากเชียงของไปเชียงใหม่ ลงกรุงเทพฯแล้วไปมหาสารคาม
แต่ในทุกจังหวะชีวิตท่เดินทาง ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองชัดเจนขึ้นทุกขณะ

วันนี้ได้แวบๆ เข้าเนท ได้ดูรูปสีน้ำเย็น ๆ เพลงเบาๆ
บรรยากาศเหมือนอยู่ ริมน้ำชียังไงไม่รู้

ที่เมืองกว๊านใหญ่ หนาวมากเหมือนอิสานใช่มั้ยคะพี่ปอนเจ้าขา

อากาศเย๊น เย็น ล่ะค่ะ หนาวกายแต่ไม่หนาวใจค่ะ

ดูแลสุขภาพนะคะ
ไปแล้วค่ะ

มาชมสีน้ำระยิบระรับนั่นอีกครั้ง สีเจ้ายังเริงระบำอยู่เช่นนั้น คารวะ

แวะมาชมภาพสีน้ำด้วยความชื่นชม

มีคนมาอยู่เป็นเพื่อนเยอะเลย

เอาสาวสตอฯแม่จันมาเยี่ยมเจ๊า....

กอยเอาอย่างเดียวเน้ออ้าย....ท่าทางเปิ้นมีเจ้าเหียแล้ว
สุขกาย สบายใจดีก่ออ้าย....
รักษากาย...รักษาใจ๋เน้อ...
บ่ใจ๊บ่าวแถ่วแล้วหนา....

เธอจะเอาใบไม้ กี่ใบเล่า..
มาเล่นเป่าร่วงปลิวท่วมแนวป่า
จะเป็นเพลงรักไหม..ไหนบอกมา
ฉันตั้งตารอคอยจนน้อยใจ

เมื่อฤดูเธอมาเยือนตาฝัน
ขอเก็บหมอกเหมันต์หน่อยได้ไหม
ใครจะบ่นว่าฉันก็ตามใจ
ไม่พูดมากกับใครก็แล้วกัน

คุยกับเธอคนเดียวคงไม่แปลก
เรามาแลกของเล่นเป็นเพื่อนฝัน
ย่ำใบไม้ กรอก แกรก แลกยิ้มกัน
จูงมือฉันหน่อยหนาช้าค่อย..คอย

หากจะลามาอีกนั้นเมื่อไหร่
เธอพัดผ่านฉันไปฉันคงหงอย
ใบไม้ร่วงปีหน้าจะมาคอย
หรืออาจเหลือรูปรอย..ไว้รอแทน.

ธาธันยา

พี่ปอนวาดรูปหมอกมุงเมืองหนาวให้ชมหน่อยซี
อากาศหนาวขึ้นทุกวัน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

คนรักไปธุระ ธุระของความรู้สึก และเราก็ไม่ได้บอกเลิกกัน
ฟังดูเศร้าๆ บอกเลิก กับไม่บอกเลิก นี่แบบไหนเหงากว่ากันนะ
ถ้าเลือกได้ ..... ขอแค่ใจอยู่ใกล้กันได้มั้ย....อื้อๆๆ เศร้าๆๆๆ

สวัสดีครับพี่
แวะมาชมภาพสีน้ำฝีมือท่านจอมยุทธ์

ความเหงาที่โหดร้าย แต่บางครั้งเหงาซะบ้างก็ดีนะ

พี่ปอนคะ
เพลงเพราะเหลือหลายและเหลือร้าย....
ฟังบ่อยคงไม่ไหว เดี๋ยวพิษเหงากำเริบ
ติดตามงานของพี่ปอนในหนังสือพิมพ์อยู่เสมอค่ะ
งามอมตะนิรันดรกาล ดูไม่เบื่อ อ่านไม่เบื่อเลยค่ะ

ผลงานเพลงของพี่ปอนเมื่อไรจะมีจำหน่ายคะ
บอกกันด้วยนะ..

เพียงลำพัง...แต่ความหวังยังพราว
ใสสดความฝัน...เมื่อวันวาน
ท่วงทำนองเพลง ท่วงทำนองชีวิต
ก้าวผ่าน...ล่วงเลยห้วงกาล
เหลือแต่ความหลัง...หม่นเศร้าร้าวลึก
ไม่ได้รอคอย แต่ก็เฝ้ามองที่ขอบฟ้ายามรุ่งสาง.

ระลึกถึงค่ะพี่ปอน

สวัสดีค่ะคุณปอน
โอ๋ยังไม่เคยไปเห็นกับตาเลยนะค่ะทะเลสาบน้ำจืด
ต้นซอมพอเนี่ยน่าจะต้นหางนกยูงใช่มั๊ยค่ะ
แล้วต้นสะเลียม ลมแล้ง เสลา คือต้นอะไรอ่ะค่ะ
สำหรับสะเดาถ้าไม่ขม ก็ชอบเอามากินกับน้ำปลาหวาน พูดแล้วเปรี้ยวปากจังแฮะ

สบายดีก่เจ้าอ้าย..

สวัสดีค่ะน้าปอน

เสียงเพลงกับถ้อยคำ ชวนเหงาพร้อมลมหนาวจริง ๆ เลยค่ะน้า...
ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
ที่ไม่เคยมีต้นไม้ร่วมกันกับใครซึ่งจากไป
แต่ความทรงจำที่เป็นรูปถ่าย
ทั้งในสมุดและในหัวใจ มันก็ยังชัด แจ่ม
ภาพในสมุดยังเลือกเอาไปซุกหลืบตู้ได้
แต่ภาพในใจนี่ ทำยังไงก็ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม
ที่บางแห่งที่เคยไปด้วยกัน ก็ไม่อยากไป ไม่ไป ไม่ไป

ลำลูกกาตอนดึกๆ หนาวมั่กๆ
ที่โน่น (พะเยา หนองคาย)
คงหนาวกว่า

สวัสดีค่ะพี่ปอน คิดถึงจริง คิดถึงจัง คิดถึงเท่ากาละมัง...เท่าไห คิดถึงท่วมท้น...เท่าบันได คิดถึงพี่ปอนจ๋าไง หนูกะลังพยายามย้ายบ้านไปอยู่บล็อกแก๊งนะเจ้าคะ

ฮาโหล...เทสต์
สบายดีมั้ยค้า

ตุ๊ ต๋อย และน้อย แวะมาทักทาย
ยังรำลึกถึงท่านเสมอ


ป.ล. น้อยเมืองนนท์ ตุ๊ ตลิ่งชัน ต๋อย ลอนดอน

อวยพรวันเกิดล่วงหน้าด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุขมาก ๆ ในวันที่ 17
ครบรอบ 28 ปี

[url=//www.smileupload.com][img]//img1.smileupload.com/upload_pic/04-12-2550/01emub_04122550140440.jpg[/img][/url]

ทำไมรูปไม่ขึ้น แง

รูปมันจะขึ้นรึเปล่าฟระ ชักหงุดหงิด

ตุ๊มันบอกว่า ให้ส่งรูปนี้มาให้อาจารย์ด้วย
แฮ้ปปี้เบิร์ธเดย์ค่ะ/ครับ

อ่ะ..วันเกิดอ้ายปอนกาเจ้า..

สุขสันต์วันเกิดโตยคน..

วันเกิดอ้ายปอน 17 ธันวาก๊า...

สวัสดีท่านทั้งหลาย
ข้าพเจ้าได้อพยพโยกย้ายหนีหนาวเข้ามาเมืองกรุงเป็นการชั่วคราว (ก็คงราวชั่ว ยัง คาว) ราว ๆ นั้น

มีอะไรรับใช้ท่านทั้งหลายก็ให้บอก
อัพบล็อก (บ๊อกซิ่ง อัพ) ข้าพเจ้ายังไม่มีแรง ไม่มีคอม ทั้งน้องแนทคู่อัพแอนด์ดาวน์
ข้าพเจ้าแอบมาเข้ารูร่องของคนอื่นแบบโจรมุมตึกระทึกใจ

ฟิล์มกัส มีนัดกับภาพถ่าย
อ้อท่านทั้งหลฃายที่บ่นน้อยใจไม่ได้รับคาร์ดจากข้าพเจ้า
ก็ขอให้ส่งที่อยู่มา ข้าพเจ้าจะส่งคาร์ดให้ ข้าพเจ้าชอบเขียนคาร์ดสวย ๆ

และขอบอกท่านไม่ต้องสื่อสารกับข้าพเจ้าทางเอ็มมี่
ข้าเจ้าไม่ชอบน้องเอ็มมี่
ข้าพเจ้าอาศัยเธอไว้ส่งงาน เธอมีดีแค่นั้นแหละ
เธอชอบกวนสมาธิข้าพเจ้าเวลาทำงาน
ชอบสะเออะหน้ามาทักทาย
ประการสำคัญ ข้าพเจ้าไม่ชอบคุยกับคนไม่รู้จักสนิทสนมโดยเฉพาะคุยกลางอากาศ ไม่เห็นหน้าค่าตา (ถึงเห็นในจอ ข้าพเจ้าก็ไม่สนุกด้วยอยู่ดี) ข้าเจ้าคุยด่วนอยู่คนเดียวที่ถนัดใจและคิดว่าข้าพเจ้าต้องคุยกับเธอทุกวันๆๆๆๆ
คือลูกสาวของข้าพเจ้า

เอาหละ เป็นอันว่าข้าพเจ้าโล่งใจแล้วที่ได้เปิดอกเหี่ยว ๆบอกท่านทั้งหลายถึงความเหี่ยวห่ออันเกิดจากอิสตรีนิรนามลางท่านลางคนที่ไม่เคยระย่อความพยายามจับคอตีเข่าข้าพเจ้าทางวาจาให้ได้

ป้าซ่าส์ที่รัก
ข้าพเจ้าชอบหน้าอกหิมาลัยที่ท่านส่งมาให้ยลจัง มันน่าปีนน้อยซะเมื่อไหร่
ถ้าเมื่อไหร่ท่านจะเลิกเรียกข้าพเจ้าว่าเฮีย ก็ไม่แน่.....

อุ้มสี ท่านมีไมตรีทอดกล้วยแขกมาฝากเสมอ
ข้าเจ้าเกรงว่าจะพลาดท่าเสียทีเขียนส.เสือ เป็นอักษรอื่นเสมอ เสียงมันเท่ากันเป๊ะ เออ ข้าพเจ้าขอบคุณตัวเองที่ยังเขียนถูก

ตาพรานบุญ
ท่านคงอายุแปดสิบแล้วสิท่า

กะว่าก๋า
ข้าพเจ้าจะเขียนชุดฉากรักที่ท่าแพ
โม้ไว้ให้ท่านชะเง้อคอ
เพราะเรื่องที่ฝอยก่อนมักล้มเหลวไม่เป็นท่า

ชมจันทร์
ที่นั่นที่ไหนก็ล้วนหนาว
ถ้าหัวใจยังร้าวด้วยรักเหน็บ

โมกสีเงิน
โปสการ์ดเป็นรูปอะหไรจำไม่ได้แล้ว

ใบข้าว
คืดถึงแม้ไม่เท่ากาละมัง
ก็เท่าชามข้าวแล้วกัน
เปลี่ยนมาเป็นด็อกแกงค์ก็ดีแล้ว คนยเดียวเห่าหาย
หลายตัวเห่าเพื่อนตาย

แม่น้องนิก
ข้าพเจ้าสบายดี
โดยเฉพาะตอนที่ทำต้นฉบับเสร็จ ข้าพเจ้าสบาย สบาย

คืนเพ็ง
สวยเย็งเห็งอร่าม....

นกแสงตะวัน
บินผ่านมา มันส่งเสียงเจรจา ทำไมเกิดมาต้องเล่ยหวย
หวยยยยย

ปลายแปรง
น่ารักจริงเจ้าที่ไปดูทุ่งข้าวรอบเวียงราชันย์
ข้าพเจ้าฝัน ว่าข้าพเจ้าฝัน...

ม่วนน้อย
เพลงม่วนแต้กา
ข้าพเจ้าบอกขุมทรัพย์ให้ ท่านไปหารึยัง...

หทัยชนก
หนูยังเขียนบทกวีสม่ำเสมออยู่ไหม

สาวบ้านนอก ณ แขนก่อน
ข้าพเจ้าชอบส้มตำปลาร้าปู เผ็ดโลด ไก่ย่างแห้มๆ

เป๋อน้อย
มีใครคนหนึ่งข้าพเจ้าชอบเรียกเธอว่าคุณเป๋อ
เสียใจ เธอเป็นความหลังที่ข้าพเจ้าอยากลืม

คุณจุ๋ม
ทำให้ข้าพเจ้าคืดถึงคุณจิ๋ม
ไม่น่า....

สายลมอิสระ
ไอน้ำยังอิสระอยู่ไหม
หรือเป็นลมหายใจว่างเปล่า

P_tham
แต่งแต้มอักษรหัวใจไปถึงไหนแล้ว

สักกะนิด
คิดว่ามากแล้วนะ ฮ่องกง ไม่เบื่อบ้างหรือ...

ธาธันยา
คงใบไม้ร่วงลาทั้งป่าไม้
คงหัวใจหยุดเต้นเป็นจังหวะ
เมื่อนั้นแหละที่เราเอาชนะ
ชั่วขณะของ"รัก"ที่ภักดี

(เกลียดคนโลเลและ....แ ห ล ที่ซู้ด)

นกกระจิบ
สวัสดีที่บินมาหานกกระจอก

ธารเมฆ เกาะยอ
ข้าพเจ้าอ่านที่ท่านเขียนแล้วในบล็อกล่าสุด
กลีบยังไม้โง้ง หรือว่าเตารีดเสีย

ตะเบบูญ่า
ขอบคุณ เพราะสู้คุณขาวสะอาดไม่ได้หรอก
อะไรนะพ่อพะเยียเขาว่า
หัวใจสาวละลายยยยยยย

ครูชนบท
ยินดีปรีดา ท่านขยันมาเยี่ยม
ข้าพเจ้าอยากไปร้อยหนึ่ง ขึ้นมาบอกไม่ถูก

โอ โรสเบ(บี๋)
ใช่ ซอมพอก็หางนกยูง
สะเลียม-สะเดา
ลมแล้ง-ชัยพฤกษ์
เสลา-เสลา ตระกูลเดียวกับตะแบก

แพนด้า มาหาใคร
มาหาภัยล่ะไม่มี
น้องหมีเมื่อไหร่หนีหนาวมาเมืองสยาม

สามเกลอสู่ฝัน
เธอทำให้ฉันชื่นใจ
ดอกไม้สวยเริดประเสิรฐศรี
จำวันที่แม่เบ่งข้าพเจ้ามาผจญโลกได้ก็ดี
แต่ข้าพเจ้าสิ
จำวันเบ่งท่านทั้งสามไม่ได้เลยสักกะคน

โดยเฉพาะตุ๊ ตลิ่งพัง
ข้าพเจ้ายังทำงานให้ท่านไม่เสร็จ
ข้าพเจ้าจนมั่กมั่ก
แต่ข้าพเจ้าก็หยิ่ง เยี่ยงอย่างเสือเอสโซ่
โซก็เสาะหน้าปั๊ม โดดเต้น เป็นลิง

สีน้ำฟ้า
แหง
นหน้าดูฟ้าหน่อย

คุณหนูดี
ดีจังหนู
ความจำกูรู
ลูกู-ลองกอง


ราตรีสวัสดิ์
ตีสองสี่สิบหกนาที
พรุ่งนี้พบกันตาบวมๆ

ข้าพเจ้าเอง

สวัสดีค่ะ คุณครูพี่ปอน

วันนี้วันพ่อแห่งชาติ
หนูถือโอกาสแวะมาเยี่ยมพี่ค่ะ
หลังจากที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมตั้งหลายวัน
แต่ก็ยังระลึกถึงคุณครูพี่ปอนเสมอค่ะ
และขอให้คุณครูพี่ปอนมีความสุขมาก ๆ นะคะ

หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวประกอบภาพของพี่ปอน
ทำให้หนูอึ้งสักพัก โดยที่ไม่ต้องเอยอะไรออกมา
แต่สัมผัสได้ที่ความรู้สึกตรงนั้นค่ะ

สถานที่บางแห่ง
แม้จะจากมานานแค่ไหน
แต่เราก็ผูกพันอยู่ตลอดค่ะ
เหมือนกับภาพนี้ยังไงค่ะ

หนูวาดภาพนี้เมื่อเดือนที่ผ่านมาค่ะ
ภาพนี้ตั้งใจวาดในช่วงที่เขียนนิยายตอนหนึ่งค่ะ
ซึ่งมีฉากและเนื้อหาคล้าย ๆ กัน



แม้ภาพจะไม่สวยเหมือนมืออาชีพ
แต่หนูก็วาดมันด้วยน้ำตาและความทรงจำที่ผูกพัน
ซึ่งหนูยังระลึกถึงมันตลอด

ภาพเด็กสาวที่นั่งร้องไห้ใต้ต้นมะพร้าวคนเดียว
ไม่มีใครที่รู้ได้ว่าภาพนี้มันถูกจดจำไว้จนถึงทุกวันนี้
และมันก็จะถูกจดจำตลอดไปค่ะ

เวลาดูภาพที่คุณครูพี่ปอนวาด
หนูมักจะรู้สึกว่าภาพนั้นต้องมีอะไรอยู่ข้างใน
และก็มักจะรู้สึกว่าคนที่วาดภาพ
ล้วนแต่เก็บความหมายของภาพอยู่ในใจเสมอ
บางคนถ่ายทอดมันออกมาด้วยตัวหนังสือ
แต่บางคนก็เลือกที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้
ไม่ว่าภาพแต่ละภาพจะเป็นอย่างไร
สำหรับหนูแล้ว ชอบมองทุกภาพด้วยความรู้สึกนึกคิดเสมอค่ะ

ต่อนี้ต่อไปหนูก็คงยุ่ง เพราะเพิ่งได้งานทำค่ะ
สิ้นเดือนนี้ก็เปิดเทอม อาจจะไม่ได้แวะมาเยี่ยมบ่อยๆ
แต่จะแวะมาทุกครั้งที่มีโอกาสค่ะ

หนูจะระลึกถึงคุณครูพี่ปอนเสมอค่ะ
และจะก้าวเดินต่อไป เพื่อสร้างฝันที่ติดดินให้กับตัวเอง
วันหนึ่งข้างหน้าหนูไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
แต่อยากจะบอกคุณครูพี่ปอนเสมอว่า

หนูยังคงจดจำคุณครูพี่ปอนเปรียบดั่งครูท่านหนึ่งค่ะ
ดูแลรักษาสุขภาพบ้างนะคะ
หนูจะขอเป็นกำลังใจให้คุณครูพี่ปอนเสมอค่ะ

โลกงดงามและน่าอยู่แม้บางทีจะเหงา เหงา บ้างนะครับ

พี่ปอนจ๋า คิดถึงหนูเท่าชามแน่ะ คิกๆๆ ชามบ้านหนูใบหญ่ายยยย เพราะใบข้าวมีคอนเซ็บ สวย...เครียด...กินข้าว งุงิ...งุงิ ว่าแล้วก้อไปหาข้าวมื้อที่สามสิบสองของวันนี้มากินดีกว่า
"รักพ่อ เลยขัดใจพ่อ ไม่ซื้อเหล้าให้พ่อกิน แต่...พ่อด่าค่ะ งุงิ...งุงิ"

ชอบถ้อยคำที่คุณปอนถามสายสลมอิสระค่ะ อุ่น และมีความหมายดี

ในสถานที่เล็กๆ เงียบๆ ไร้คนสนใจ
บางทีทำให้เราค้นพบตัวเองยามอยู่ลำพัง
ค้นพบความหมาย และแง่งามของชีวิต

ว่าไหมคะ?

อ่านที่พี่ปอนตอบใครต่อใครแล้วก็ขำ



อิๆ

เหงาไป ขำๆ ไป ฤ คะพี่

//gangster---thailand.spaces.live.com/default.aspx


สาวสวยคนหนึ่งเขียนถึงผมไว้ ลองคลิกไปดูครับ......

คิดถึง "เจ้าชาย" ของหยิ่งจัง

ตามลิงค์ไปอ่านแล้วค่ะ
อ่านเพลิน จนแทบลืมทำงาน

ตามลิงค์ไปแล้ว
โอ๊ะโอ...พี่ปอนมีน้องสาวสวย แก้มเป็นกระติกเชียว
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลยค่ะ

สวัสดีจ้าน้าปอน


ตามไปดู space แล้วค่า... เห็นแค่คำว่า "เจ้าชายของฉัน" ก็รู้สึกว่าน่ารักเป็นที่สุด

หนูอยู่ กทม. เมืองที่คนตกท่อนี่ล่ะเจ๊า แต่สิ้นปีคงไปเดินเล่นแถวปางอุ๋ง ก่อนกลับบ้านไปกราบอุ๊ยให้แกดีใจหน่อยว่าหลานยังไม่แห้งตาย ฮ่าๆๆ.... แกกลัวมากว่าหนูจะไม่มีงานทำ ขนาดแถวบ้านประกาศรับสมัคร อบต. แกก็ใช้ลูกสาว (อีกนับคือ "แม่" หนูนั่นแล) ส่งข่าวมาตามหลานกลับไปลองสอบ น่าฮักแต๊ๆ เอิ๊กๆๆๆ

สวัสดีครับ แวะมาทำความรู้จักครับ
จะปีใหม่แล้วขอให้มีความสุขมากๆนะครับ
ถ้าว่างก็แวะไปเยี่ยมเยียนบ้างนะครับ

เข้ามาฟังเพลงก่อนฟ้าสาง

ยังเหงา ๆหนาว ๆ ในเพลงรัก

อ้ายปอนครับ

คืนนี้ โถ่เรบอ แวะมาส่งข่าว... บอกว่า

“ซูกรี” สาวปกาเก่อญอเจ้าของเพลง “แพลาเก่อปอ” ที่อ้ายปอน...นำมาเกริ่นนำในนวนิยายเรื่อง ไเพลงรักช่อดอกไม้" เสียชีวิตอย่างสงบแล้ว ที่สังขะบุรี เมื่อหัวค่ำวันที่ 8 ที่ผ่านมานี้ครับ

พี่ปอนจ๋าคะ วันนี้โลกเป็นสีขุ่นๆอีกแล้ว แต่...บางที อาจจะเป็นสิ่งที่คนบนฟ้าเค้าตั้งใจจะให้เกิดขึ้นก้อได้ เป็นของวันชิ้นที่เจ็บปวดที่สุด สำหรับคุณพ่อของบิ๊ก ดีทูบี
บิ๊กไปแล้ว ไปเป็นดาวดวงที่สวยที่สุดอีกหนึ่งดวงบนท้องฟ้า บางทีบิ๊ก อาจจะได้นั่งร้องเพลงอยู่ข้างๆพี่โจ้ พอสของหนูก้อได้นะคะ (ใบข้าว ยิ้มเศร้าๆให้กับความสูญเสียของโลก)

แว่บเข้ามาสวัสดีทุกคน
ว่าที่จริงก็สมควรแก่เวลาที่จะเขียนอะไรใหม่
แต่กำลังอิ่มใจอยู่กับความรู้สึกอาวรณ์ถวิล -บางสิ่ง
และความอิ่มใจจากไมตรีที่คุณ ๆ มีให้

ขอบคุณความเศร้า
เพราะทำให้เราได้ตระหนักถึงความละเอียด- อ่อนไหว
เช่นเดียวกันก็รู้รสแห่งความทุกข์ว่าขมเพียงไร

ขอบคุณทุกรอยยิ้ม
แววตาที่ปริ่มอาทรห่วงใย
สิ่งนี้แหละที่ยังทำให้โลกกลม ๆใ บนี้
หมุนอยู่ได้ต่อไป

ไม่ว่าจะมีใครอยู่ใกล้-ใกล้
หรือว่าไม่มีใคร
ก็ยังรู้สึกอบอุ่นข้างใน เช่นเดียวกัน

ฉันรู้ ฉันรู้
จริง-ไม่จริง เพียงไหน
จากเล่ห์ลิ้น ริมฝีปาก หรือจากก้นบึ้งใจ
ตัวหนังสือมีเสียง
มีสำเนียงสื่อนามธรรมได้
นั่นกระมังสิ่งที่เรียกขานกันว่า แรง-ใจ
แรงไม่แรง จริงไม่จริง มีน้ำหนัก มีพลังสักเพียงไหน
ย่อมรู้สึก ระลึกได้ได้ถึงความนัย
และแรงสั่นสะเทือน

จริงอยู่
คน อาจไม่เป็นไป (จริงทั้งหมด)ตามที่เขาพูด
ตามที่เขาเขียน
แต่เจตนาที่ คิด ย่อมไม่อาจบิดเบือน
ยิ่งได้เห็นแววตา ยิ่งได้เห็นลายมือ ยิ่งได้ฟัง
สำเนียงเสียงพูด...มิต้องถึงการแสดงออก
ก็บ่งบอกได้ไม่มากก็น้อย

โบราณว่า สำเนียง ส่อภาษา
กิริยาส่อสกุล
ฉันอยากจะเสริมว่า ตัวหนังสือส่อสุนทรีย์

ตัวหนังสือเหมือนโน้ตดนตรีส่อภาษา
ฉายให้เห็นสี
เป็นเสียงดนตรี เป็นบุคลิกลักษณะ
และอาภรณ์ประดับหน้ากระดาษอันว่างเปล่า
แห่งคน - คนนั้น

ต่างกรรม ต่างวาระ
บริบทอาจเปลี่ยนไป
ประโยคเดียวกัน แต่ละคนพูด สำเนียงต่างกันไกล
เช่นเดียว หัวเราะ และร้องไห้...
เหมือนกันที่ไม่เหมือนกัน

ฉันรู้ ฉันรู้
ฉันรู้ว่าเธอเองก็รู้
เพียงใด
แค่ไหน

เต่างมีเวลาอยู่บนโลกใบนี้
เพียงช่วงขณะหนึ่ง
ของลมหายใจที่พ่นรดกระจก

ใบไม้สีทองร่วงพรู
พราว.......พราย.....
ทิ้งกิ่งก้านเดียวดายกับฟ้าเทา

ฤดูหนาวต้องผันผ่าน
อีกไม่นานฤดูร้อนก็คงเริงสายกรายมา
เช่นเดียวกับกับฤดูน้ำตา
เพื่อปักต้นกล้าแห่งความรัก

วานสายลมหนาวพัดพา
ความปรารถนาดี
กำนัลแด่ทุกท่าน ณ ที่นี้
ก่อนสวัสดี
อำลา...รา ตรี กาล.......

ฉันเอง.

ขอแสดงความเสียใจซูกรี
บทกวีปากากะญอในห้วงใจของฉัน
บทเพลงฝันจากขุนเขาสูง
ที่นกยูงแห่งลุ่มสาละวินเริงรำ

ขอแสดงความเสียใจ บิ๊ก ดีทูบี
บางที ความเศร้า
คือคำขอบคุณของดนตรีแห่งสรวงสวรรค์
และบทสวดสรรเสริญการมีอยู่จริงของความสุข
และชีวิต

พี่ปอนจ๋า หนูส่งคำตอบเรื่องหนังสือที่พี่ถามมาลงกระดาษไปแล้วนะคะ ไม่กล้าบอกตรงนี้อะค่ะ ประเดี๋ยวมีคนไม่สบอารมณ์ แล้วหนูจะเกิดความรำคาญใจอีก เราไปกระซิบคุยกันดีกว่า
วันนี้หนูไปเทศกาลกินปลาทูมาด้วยแหละค่ะ พาแม่ไปเที่ยว แม่ซื้อปลาหมึกมาอย่างบ้าคลั่ง มีสารพัดรูปแบบและขนาด คาดว่าหนูเจอพี่ปอนจ๋าอีกที หนูอาจจะดำเป็นถ่านหินลิกไนท์อะค่ะ เอิ๊กกกกซ์
เค้าบอกว่า กินปลาทูแล้วจะสายตาดี เพราะไม่มีแมวตัวไหนใส่แว่น แบบนี้หนูว่า "กินปลาทูแล้วบ้าพลัง" ตะหาก เพราะแมวบ้านหนูมันบ้าพลังมากๆค่ะ แถมซุ่มซ่ามมากมาย วิ่งชนขั้นบันไดได้ทุกวัน ปวดใจ เลี้ยงแมวสติไม่ดี

ถึงบ่นเหงา เหงา
ก็เห็นความงามในความเหงาทุกทีไป
แม่นบ่ แม่นบ่

อุ่น ๆ เหงา ๆ

อาลัย "ซูกรี" สาวปกาเก่อญอเจ้าของเพลง "แพลาเก่อปอ"

คัดงานเขียนของ 'โถ่เรบอ" ที่ลงในประชาไท มาฝากครับ,อ้ายปอน...

//blogazine.prachatai.com/user/spaceandtime/post/272

หนังสือนวนิยายขนาดสั้น เรื่อง “เพลงรักช่อดอกไม้” ของ ‘พิบูลศักดิ์ ละครพล’ ที่เคยตีพิมพ์เป็นตอนๆ ใน ‘สกุลไทย’ เมื่อปี 2520 ก่อนสำนักพิมพ์จันทร์ฉายจะนำมารวมเล่มครั้งแรก ในปี 2521 นั้นเปิดฉากด้วยเนื้อเพลงปกาเก่อญอ ที่ชื่อ “แพลาเก่อปอ”

“แพลาเก่อปอ ในคืนพระจันทร์ส่องแสง
ฉันนั่งเหม่อมอง คอยจ้องแทะนาเต่อกา
ฉันคอยแสนคอย บะฉ่าเตอถี่บะนา
เส่ นอ ถ่อแย เมื่อฉันเคียงคู่กับเธอ
แมแหม่แคอี ฉันต้องอยู่เดียวเปลี่ยวดาย
มองหาคู่เคียง บะฉ่าเตอถี่เลอบา
โอ้ยอดดวงใจ แคอีเนอโอะแพแล
โปรดจงเห็นใจ เกอหน่าเยอพอคีลา”

เพลงนี้ติดหูชาวปกาเก่อญอยาวนานมากว่าสามสิบปี
ถือได้ว่าเป็นเพลงยุคแรกๆ ที่นักร้องชาวปกาเก่อญอนำเพลง มาใส่เนื้อร้อง ทำนองเข้ากับกีต้าร์

แม้เพลงในชุดนี้จะมีเครื่องดนตรีเพียงกีต้าร์ตัวเดียวก็ตาม
แต่เจ้าของเสียงเพลงและเนื้อเพลงในชุดนี้ ผู้ร้องได้ถ่ายถอดออกมาด้วยน้ำเสียงอย่างได้อารมณ์
มีเสน่ห์ครองใจชาวปกาเก่อญอมายาวนาน จนกลายเป็นเพลงอมตะของชนเผ่าไปแล้ว

เพลงในอัลบั้มชุด “ใต้แสงจันทร์” หรือ “แพลาเก่อปอ”
นอกจากเพลงใต้แสงจันทร์ที่มีเนื้อร้องผสมระหว่างภาษาปกาเก่อญอกับภาษาไทย ทำให้คนไทยก็หลายคนชื่นชอบ และยังมีเพลงอื่นๆ อีกหลายเพลง ที่เป็นเพลงรักเพลงอกหัก ซึ่งตรงกับชีวิตผู้ร้อง ซึ่งถูกชายคนรักในเผ่าพันธุ์เดียวกันทอดทิ้ง

การที่ลูกสาวถูกชายคนรักทำให้เจ็บช้ำใจ
ผู้เป็นพ่อจึงต้องพาลูกสาวย้ายจากถิ่นเกิดบ้านน้ำลัด จังหวัดเชียงราย
พาลูกสาวหลบรักษาแผลใจไกลยังเมืองสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี
ทิ้งไว้เพียงอัลบั้มเพลงชุดเดียวที่ยังมีเปิดให้พี่น้องในเผ่าพันธุ์ได้ฟังกันอยู่จนทุกวันนี้
ที่ สวท.เชียงใหม่ ภาคภาษากะเหรี่ยง

ตอนหัวค่ำวันที่ 8 ธันวาคม 2550 ที่ผ่านมา
เจ้าของเพลง “ใต้แสงจันทร์ แพลาเก่อปอ” ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบที่สังขละบุรี
หลังจากต่อสู้กับโรคภัยนานนับปี

มิตรรักแฟนเพลงชาวปกาเก่อญอของ “เส่อหระหมื่อซูกรี”
ขอรำลึกถึงมา ณ ที่นี้ด้วยความอาลัย

* ลาเก่อปอ = แสงจันทร์

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้อ่านงานของเจ้าชายโรแมนติก "เพลงรักช่อดอกไม้" ก้ออยู่ในลิสต์รายชื่อ "หนังสืออยากอ่าน" มาโดยตลอด แต่ว่า...วาสนาหนูใบข้าวช่างมีอยู่น้อยนิด ไม่เคยเจอหน้าค่าตาของหนังสือเล่มนี้เลยค่ะ งุงิ...งุงิ เศร้านะเนี่ย
เลยทำให้พลาดพบหลายสิ่งหลายอย่างที่งดงามไป แต่ยังไงหนูใบข้าวก้อยังเชื่อว่า เพลงบทนั้น จะดังกังวาลอยู่ในหัวใจ ของคนที่ได้มีดอกาสสัมผัส...ตลอดไป งุงิ...งุงิ

กว่าจะลุยดงความคิดเห็นเพลงก็จบไปนานแล้ว

สวัสดีครับพี่ปอน

ไม่ได้เข้ามานานมากแล้ว

วันนี้เลยลุยมาทางฝั่งนี้บ้าง

-----

ค่ำคืน
ดวงอาทิตย์หลับ
พริบตาฟ้าสว่าง

“แพลาเก่อปอ ในคืนพระจันทร์ส่องแสง
ฉันนั่งเหม่อมอง คอยจ้องแทะนาเต่อกา
ฉันคอยแสนคอย บะฉ่าเตอถี่บะนา
เส่ นอ ถ่อแย เมื่อฉันเคียงคู่กับเธอ
แมแหม่แคอี ฉันต้องอยู่เดียวเปลี่ยวดาย
มองหาคู่เคียง บะฉ่าเตอถี่เลอบา
โอ้ยอดดวงใจ แคอีเนอโอะแพแล
โปรดจงเห็นใจ เกอหน่าเยอพอคีลา”

พฤ โอ่โดเชา สมัยเป็นหนุ่มน้อย ๆ ร้องให้ฟัง
และสอนให้ร้องที่ขอนแก่น
(ตอนนี้ จำหน้ากันไม่ได้แล้ว
แต่ยังจำเพลงนี้ได้)

เพลงนี้ เพราะมาก
คงยิ่งงาม เมื่อได้ฟังใต้แสงจันทร์

โอ ! .. ลบชื่อข้างบนออกได้ไหมเนี่ย
ไม่อยากพาดพิงถึงบุคคลอื่นโดยเอ่ยชื่ออย่างโจ่งแจ้ง
แค่อยากพูดถึงเพลงที่เคยได้ฟัง เท่านั้น

เฮ่อ..ผิดไปแล้ว

สวัสดีค่ะ พี่ปอน

เข้ามาอ่าน หวานและเหงา โรแมนติกไม่เสื่อมคลายเชียวนะ...ผู้ชายคนนี้ ดูท่าทางพี่จะชอบความเดียวดายนะคะ...

สัญจรต่อไปค่ะ...
ว่างเมื่อไร เชิญมาออกรายการด้วยนะคะ....
จะทวงถามแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าพี่จะยอม...ฮ่า คริ คริ...

ยอมอะไรเนี่ย...!?!?!?!?

ก็ยอมมาเป็นแขกรับเชิญในรายการ
Only the Lonely สถานี ASTV3 งัยคะ...
รายการที่ชื่อเหมาะกับพี่จริงๆ...

พี่ปอนจ๋า ใบข้าวโหลดเกมใหม่มาเล่นอีกแล้ว คิกๆๆ งานการไม่เป็นอันทำ มะเหมียวเริ่มเครียด วันนี้มันวิ่ง พุ่งหลาวจากหน้าต่างชั้นสอง ลงไปติดอยู่บนกันสาดชั้นล่างค่ะ โชคดีที่มะเหมียวมีเก้าชีวิต เลยยังรอดมาได้ งุงิ...งุงิ สงสัยมันกลัวจะต้องไปจับปลากินเอง เพราะหนูไม่ยอมให้มันหม่ำแกงส้มอะค่ะ กลุ้มใจ มีแมวที่กินทุกอย่าง ยกเว้นข้าวคลุกปลาทู กะอาหารแมว
ไปอาบน้ำนอนดีกว่า จะตีสองแย้วววว

เชื่อค่ะว่า...

พี่ปอนเป็น

"..เจ้าชายหงุดหงุด.."

ไม่ได้เข้ามาบลอกนี้ซะนานเลยครับ

มิใช่ไม่อยากเข้า แต่เนื่องจากการงานมันล้นมือเหลือเกิน

เนื่องจากหายไปนาน กว่าจะไล่อ่านของเก่าๆ จบก็ปาไปเกือบชั่วโมง

ทำให้รู้สึกได้ว่า งานของคุณปอน อ่านรวดเดียว จะชวนให้รู้สึกอินในอารมณ์มากกว่าอ่านทีละตอนนะครับ

โตยมาฟังเพลงม่วน ๆ เจ้า
กึ๊ดเติงหากั๋นน่อ..

สวัสดีค่ะพี่พอล (แหะๆๆๆ นานๆมาทีก็ทะลึ่งเรย)

หายหน้าหายตาหายศีรษะไปนานเลยนู๋ แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้เลยว่าหายไปไหนมา....เพราะฉะนั้น....พี่พอลอย่าถามนู๋นะคะ

นู๋แวะมาลงชื่อ อยากได้คาร์ดของพี่พอลมั่ง (ใบเดียวก้อด้ะ อิๆๆๆ) เดี๋ยวส่งที่อยู่ไปทางอีเมล์ค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่า/นู๋ติ๊ด

อ้าก...กกก พี่หนูติ๊ดดดด แอบมาตีซี้พี่ปอนปอนของหนูใบข้าวเหรอ มะยอม...มะยอม เดี๋ยวหนูใบข้าวจะจับมะตะบะเป็นตัวประกันซักสามชิ้นรวด หุหุ (อยากกินอีกแย้ว...ววว)

ตื่นเช้าจึงรู้ว่า..
สายลมพัดพาความเหน็บหนาว
อบอุ่นหัวใจในทุกเรื่องราว
หอมหมอกบางสีขาวห่มพราวฤดู


รออาทิตย์ตื่นขึ้นจับฟ้า
เก็บเวลาผูกพันเกี่ยวกันอยู่
สัมผัสก็รับรู้..
ผ่านหน้าต่างประตูของหัวใจ

แสงเช้าเริ่มระบายมาฉายแผด
แล้วดอกแดดพรางซ่อนความอ่อนไหว
แสงทอหวังอบอุ่นละมุนละไม
มาเตือนบอกให้ใจจดจำ

ผ่านวารวันเปลี่ยนวัยคล้ายภาพเช้า
เคลื่อนคลี่หมอกบางเบาคราดื่มด่ำ
ชีวิตขึ้น-ลง บนเวลาที่ซ้ำซ้ำ
คล้ายตอกย้ำชีวิตแท้แค่ห้วงตอน

ขอให้คงศรัทธาค่าชีวิต
บางคราวจิตลวงตาภาพพร่าหลอน
แม้ลึกลึกเหนื่อยล้าหรือร้าวรอน
ขอไฟฝันสัญจรจงโชนชัด

คงความดียืนหยัดและคงอยู่
แตกกิ่งก้านความรู้ดอกงามระบัด
แผ่ร่มเงาความงามนามโสมนัส
ฉายตัวตนเจิดจรัสเช่นตะวัน

ใต้ปีกแสงทองอันอบอุ่น
อภิวาทไตรรัตนคุณให้สุขสันต์
ให้เปี่ยมล้นกำลังใจเป็นกำนัล
สิ่งดีดีเป็นของขวัญวันเกิดเอย




:)


สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่ปอน
ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ

นับถือ


- ภูเพยีย -

๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๐

^
^
^
^

อ๋า !!!
วันเกิดเหรอคะเนี่ย..
แง่บบ..แง่บบ..
เดี๋ยวกลับมาใหม่..
นะคะ..
ไปช๊อปปิ้งก่อนน...
โยว่ โยว่..

สวัสดีค่ะคุณปอน
สุขสันต์วันเกิดนะค้า
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย คุ้มครองให้คุณปอน
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะค้า
ตามลิงค์ไป บ้านน่ารักมากเลยค่า

ส่งความรักและปรารถนาดี มาเป็นของกำนัลวันคล้ายวันเกิดพี่ปอน
ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
ได้รับหรือไม่
..ฝากมาในสายลมหนาว
..ในฟ้าสว่างสีฟ้า
..เคล้ามากับเสียงนกร้องเพลงริมทุ่งข้าวนั่น

ขอพี่ใหญ่มีสุขภาพใจ สุขภาพกายแข็งแรง มีพลัง สร้างสรรค์ ต่อไปนะคะ

อ้าววันเกิดพี่ปอน รึคะ
ไม่ช้านะคะ
น้องขอ อำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงช่วยดลบันดานให้ พี่ปอน ประสบแต่ความสุข
และมีสุขภาพแข็งแรง ยิ่งขึ้นทุกวันๆๆๆ สาธุ

ทุกดวงฤดี มีความรัก
แน่นหนัก บางเบา เศร้า สมหวัง
รักคือยาเพิ่มพลัง
ชุบชีพอยู่ยั้ง ยืนยาว

๑๕ ธันวาคม ๕๐หลังดูหนังรอบดึก Love Agtually
ขอนำมาลงณ ที่นี้ เพื่อขอบคุณทุกท่านที่อำนวยพร
ขอบคุณครับ

แวะทักนะ

ยังไม่ได้อ่านทั้งหมด

ค่อยกลับมาใหม่

ขอบคุณสําหรับความรักกําลํงใจ ให้มีความหวังในการต่อสู้ชีวิต

สวัสดีคุณวิธิต
ผมต่างหากต้องขอโทษ ที่ไม่ขออนุญาตคุณเลย
ในการนำเรื่องมาเขียน และเผลอไประบุสถานที่จริง
ไมทราบว่าคุณเข้ามาเยี่ยม เพราะเน็ตเน่าไปหลายวัน
ลองเข้าไปดูที่อัพเดทช่องขวาบนดูนะครับ
พ.ศ.